LOGINShare
ขอโทษนะ…เพื่อนรัก
Last Updated:
2025-05-14 12:06:02
Latest chapter
พี่ชาย(ไม่ใช่)คนดี ความพยายามของเธอมันก็แค่นั้น
:ห้องทำงานของลู่จินถูกบังคับให้ลาออกจากงานเพราะหลินอี้กลัวว่ามู่อี๋เฉินจะแอบไปหาเธอแล้วทำอะไรบ้าๆ อีก และเขายังหาคนงานที่ทำงานเก่งไปทำงานแทนเธอเรียบร้อยทำให้โชนและนกยูงถึงกับตกตะลึงกับความรอบคอบของหลินอี้จนไม่สามารถปฏิเสธได้ ส่วนลู่จินก็ต้องมาอยู่ที่บริษัทกับหลินอี้แทนอย่างเลี่ยงไม่ได้ ตอนแรกลู่จินก็อยากจะโวยวายในความขี้ระแวงของเขาอยู่หรอก แต่ถ้าเธอเป็นเขาก็คงอดระแวงไม่ได้เหมือนกันวันนี้เธอไม่รู้จะทำอะไรเลยได้แต่ดูหนังฟังเพลงไปจนเบื่อทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเธอชอบชีวิตสบายแบบนี้แต่พอเคยได้ทำงานแล้วต้องกลายเป็นคนว่างงานก็รับไม่ทันเหมือนกัน ก๊อกๆระหว่างที่ลู่จินกำลังนั่งเบื่อ อยู่ๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นเรียกความสนใจของลู่จิน เธอเลยตรงไปเปิดประตูให้ด้วยตัวเองเพราะตอนนี้หลินอี้กำลังติดประชุมอยู่ในห้องประชุมกระจกใกล้ๆ "อ่อ นึกว่าใคร?"ลู่จินถึงกับกลอกตามองบนเมื่อเห็นว่าคนที่เข้ามาใหม่คือใคร เธอไม่ใช่คนที่เสียมารยาทกับคนอื่นก่อนแต่กับผู้หญิงคนนี้เธอไม่อยากจะมองหน้าด้วยซ้ำ ซูฉวี่เมื่อเห็นลู่จินก็ยกมือขึ้นมากอดอกแล้วเดินเข้ามาในห้องอย่างถือวิสาสะ ก่อนที่เธอจะเดินตรงไปนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานของ
พี่ชาย(ไม่ใช่)คนดี ปีศาจเจ้าเล่ห์ที่แสนจะร้าย/ห้องทำงาน (NC ไม่เหมาะสมกับเด็กที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี )
"ประธาน ประธานจาง! แย่แล้ว!""อะไรซูเฟีย! โวยวายจนตกใจลู่จินเป็นอะไร"ระหว่างที่หลินอี้กำลังนั่งเคลียร์เอกสารรอลู่จินคุยกับเพื่อนเธออยู่ ซูเฟียก็วิ่งเข้าห้องมาอย่างหน้าตาตื่นท่าทางของซูเฟียทำเขาอดคิดไม่ได้เลยว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับลู่จินหรือเปล่า เพื่อนสาวคุยกันไม่ลงตัวแล้วทะเลาะกันงั้นเหรอ?"ไม่ใช่ครับ คุณลู่จินไม่เป็นอะไร""งั้นก็ไม่มีเรื่องอะไรต้องโวยวาย"หลินอี้มองลูกน้องอย่างตำหนิติเตียน สำหรับเขาแล้วถ้าไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับลู่จินก็ไม่มีเรื่องอะไรที่จะต้องกังวล"ไม่ได้ครับ มันเป็นเรื่องของประธานเอง ประธานดูนี่"ซูเฟียพูดจบก็ยืนโทรศัพท์ให้หลินอี้ ในจอเขียนพาดหัวขาดเป็นรูปแอบถ่ายระหว่างชายหญิงคู่หญิงที่ฝ่ายชายดูยังไงมันก็คือหลินอี้เอง ฝ่ายหญิงก็ไม่ใช่ใครเมียของนั้นเอง...แต่หัวข่าวกับไม่ได้กล่าวถึงลู่จินแต่เป็นซูฉวี่"คงเป็นฝีมือซูฉวี่ ดูจากดาวอังคารยังรู้ว่าผู้หญิงในรูปสวยกว่านักแสดงคนนั้น""ทำไมประธานนิ่งจังครับข่าวใหญ่นะครับเนี่ย ทุกสำนักพิมพ์กำลังตีข่าวนี้กระหน่ำ""ไม่ใช่เรื่องของฉันยังไงลู่จินก็รู้อยู่แล้วว่าคนในรูปคือเธอ""แต่ครอบครัวเธอละครับ""!!!!!"หลินอี้ขนลุกซู่เมื่อนึกได
พี่ชาย(ไม่ใช่)คนดี ขอโทษนะ…เพื่อนรัก
เขาพาฉันมายังห้องทำงานซึ่งตลอดทางเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันสักคำ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ปล่อยมือฉันเลยไม่ว่าจะถูกพนักงานมองมาที่เราแค่ไหนก็ตาม จนในที่สุดเขาก็พาฉันมานั่งลงบนโซฟาก่อนจะทิ้งตัวนอนลงบนตักฉันแล้วจ้องหน้าฉันนิ่งจนคาดเดาอารมณ์ไม่ถูกซึ่งดูจากสีหน้าที่พร้อมระเบิดของเขาตอนนี้ฉันก็ไม่กล้าจะบอกให้เขาลุกจริงๆ"ฉันโมโหมากเลย...""ฉันเข้าใจค่ะ ฉันเองก็ตกใจมาก""ถ้าฉันไม่คิดถึงเธอแล้วเดินไปที่ร้านอีกครั้ง เธอยังจะตอบมู่อี๋เฉินแบบนั้นไหม"เขาพูดพร้อมจับเอื้อมมือมาจับที่ใบหน้าฉันไว้ราวกับว่าต้องการคำตอบที่จริงใจ ฉันยิ้มให้เขานิดหน่อยก่อนจะก้มลงไปจูบเบาๆ ที่หน้าผากของเขาอย่างเอาใจ"ฉันก็ยังจะพูดแบบนั้น...""ฉันไม่เคยมั่นใจเลยว่าเธอก็ชอบฉัน...""ฉันเคยชอบพี่จนเลิกชอบพี่ไปรอบหนึ่งแล้ว""หะ?"พี่หลินอี้ทำหน้าตกใจจากสิ่งที่ฉันบอก นี่ตอนนั้นเขาไม่รู้จริงๆ งั้นเหรอว่าที่ฉันพยายามเข้าหาเขาเพราะฉันชอบเขา แต่เป็นเขาเองนั่นแหละที่ไม่สนใจฉันเอาแต่คิดว่าฉันมันเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง"ก็ตอนแรกที่หมั้นกันฉันพยายามเข้าหาพี่...แต่พี่ก็รำคาญฉัน จนฉันตัดใจ""ตอนนั้นฉันคิดว่าเธอแค่เหงา แล้วฉันก็ยังเศร้ามากเรื่องคุณป
พี่ชาย(ไม่ใช่)คนดี ไม่เคยให้ความหวัง
: ลู่จินรถคันหรูแล่นมาจอดเทียบริมฟุตบาทที่เดิมของทุกวัน แต่ที่แปลกไปคงจะเป็นท่าทีของคนข้างกายฉันเพราะวันนี้นอกจากเขาจะไม่ยอมปลดล็อกประตูให้ดีๆ ยังเอาแต่จ้องฉันนิ่งด้วยสายตาแปลกๆ อีกมันอาจจะเป็นเพราะความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไปของเรานั่นแหละ"เปิดได้แล้ว..."ฉันเอ่ยบอกเบาๆ ขณะที่ยังก้มหน้านิ่ง ขอบอกตามตรงว่าตั้งแต่เมื่อคืนฉันยังไม่กล้ามองหน้าเขาตรงๆ เลยด้วยซ้ำ จะเรียกว่าเขินอายได้หรือเปล่านะ"หอมฉันหน่อยสิ""หะ?"ฉันถึงกับตกใจที่อยู่ๆ พี่หลินอี้ก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนเกือบชิด ทำเอาฉันเกือบหลบไม่ทันเลย! ทำไมพอเลื่อนขั้นแล้วเขาเจ้าเล่ห์ได้ขนาดนี้นะ! เมื่อเช้าหลังจากปลุกฉันแล้วก็เอาแต่ใจจนฉันไม่ได้นอนต่อยังไม่พอใจอีกหรือไง"อืออ~ นะเมียจ๋า"เขาเอ่ยหน้าตายราวกับมันเป็นคำพูดปกติแต่มันทำให้ใจของฉันเต็นแรงจนจะระเบิดออกมาแล้ว"เมีย?""ให้เรียกว่าอะไรล่ะ ในเมื่อเรานอนด้วยกันแล้ว""ตะ แต่เรายังไม่ได้แต่งกันเลย!""พรุ่งนี้จดทะเบียนเลยก็ได้ พร้อม!"พี่หลินอี้ตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มจนตาหยี ให้ตายเถอะ! ฉันรู้สึกว่าเขามันเจ้าเล่ห์เกินไปแล้วทั้งเรื่องเตรียมเครื่องป้องกันนั้นอีก ฉันประมาทเขาไปมากจริงๆ"ไม่ จะไปท
พี่ชาย(ไม่ใช่)คนดี ร้ายหน้าตาย
ตืด ตืด "อะ อืมม"หลินอี้สะดุ้งตื่นเมื่อรับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือนจากโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะหัวนอน เขาเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาแนบหูทั้งที่ยังไม่ลืมตาตื่น ในใจก็คิดไปว่าใครกันนะโทรเข้ามาเข้าตอนนี้ "ฮัลโหล" หลินอี้ กรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ด้วยความงัวเงียเพราะเมื่อคืนเขาแทบจะไม่ได้นอนเลย เพียงแต่ลู่จินครางเบาๆ มันก็ทำเขาไม่อยากจะนอนจนเกือบรุ่งสางเลยจัดการคุกคามเมียสาวจนถึงกับหมดแรงไปตามกัน (หลินอี้ อั๊วเองนะ) "!!!! คะ ครับ ครับคุณปู่" เขาสะดุ้งตัวตื่นอย่างเต็มที่ทันทีเมื่อรู้ว่าปลายคือใคร ร่างสูงรีบลุกขึ้นจากเตียงด้วยร่างกายเปลือยเปล่า แถมยังมีท่าทีเลิ่กลั่กไปมาจนคนตัวเล็กที่นอนหลับอยู่ถึงกับครางออกมาด้วยความรำคาญใจเพราะเสียงเดินไปเดินมาของหลินอี้ ทำให้หลินอี้ถึงกับต้องรีบไปวิ่งไปใส่ชุดคลุมแล้ววิ่งออกไปคุยโทรศัพท์ต่อนอกระเบียง เขายังไม่ลืมยืนนิ่งรวบรวมสติให้คงที่ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูอีกครั้ง "ขอโทษด้วยครับคุณปู่ พอดีผมเพิ่งตื่น" (ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร อั๊วจะโทรถามถึงเจ้าหลานตัวดีเสียหน่อย) "ครับ ลู่จิน...สบายดีครับ"ขณะพูดสายตาก็มองเข้าไปยังร่างเล็กที่ขดตัวนอนอยู่บนเตียงไม่ขยับ ในส
พี่ชาย(ไม่ใช่)คนดี อุ่นเตียง เตียงอุ่น nc (เนื้อหาไม่เหมาะสมกับเด็กที่มีอายุน้อยกว่า 18ปี)
ในห้องแต่งตัวของซูฉวี่ เธอกำลังนั่งมองรูปในกล้องที่ด้วยความโมโหหลังจากผู้ช่วยของเธอถ่ายรูปของหลินอี้และลู่จินมาได้ ก่อนที่เธอจะตวัดสายตาไปมองหน้าผู้ช่วยอย่างไม่พอใจ"ไหนบอกว่าลู่จินเป็นแค่คนรู้จักไง ทำไมคนรู้จักถึงจูบกันได้"ซูฉวี่ลุกขึ้นโวยวายมือก็จับข้าวของปาลงพื้นกระจัดกระจายจนจีจี้ต้องรีบห้าม เพราะกลัวว่าเสียงทำลายข้าวของจะดังจนทำให้คนอื่นได้ยิน แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ทำให้ซูฉวี่ใจเย็นลงได้เลย ตอนแรกเธอคิดเข้าข้างตัวเองไปว่าที่หลินอี้เล่นตัวแบบนี้คงไม่มีใครในใจ แต่ที่ไหนได้เขากับหลงยัยเด็กขายน้ำนั้น "ฉันจะไปสืบใหม่ให้ เธอใจเย็นก่อนถ้าเสียงดังออกไปแล้วคนอื่นได้ยินมันจะทำให้ภาพลักษณ์เธอดูไม่ดีนะ""พี่ไม่ต้องมาพูด พี่ดูสิ่งที่ฉันเจอสิ! ผู้ชายที่ฉันหมายปองกำลังจูบกับยัยเด็กบ้านๆ ที่ไม่มีอะไรสู้ฉันได้สักอย่าง ให้ฉันอดทนเหรอ?""เธออย่างใจร้อน รอให้ฉันสืบก่อนนะ"จีจี้ปลอบประโลมเด็กในสังกัดตัวเองอย่างใจเย็น "ไม่! เอารูปนี่ไปปล่อยสะ แล้วบอกว่าผู้หญิงคนนี้คือฉัน...""หะ?"จีจี้ถึงขั้นตกใจในคำสั่งของซูฉวี่ จริงอยู่ที่ในรูปเห็นฝ่ายหญิงไม่ชัดเจนแต่ถ้าทำแบบนั้นมันก็อาจจะกระทบต่อมินิซีรีส์ยิ่งถ้า
พี่ชาย(ไม่ใช่)คนดี เธอไม่ใช่น้อง
ระหว่างที่การถ่ายทำดำเนินต่อไปเรื่อยสายตาของซูฉวี่ก็หันมาสะดุดเข้ากับร่างสูงของชายคนหนึ่ง นั้นทำเอาซูฉวี่รีบขอผู้กำกับพักทันทีอย่างไม่เกรงใจนักแสดงคนอื่นก่อนที่เธอจะรีบสาวเท้าสวยตรงมายังซุ้มสวัสดิการที่หลินอี้นั่งอยู่ด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มทว่าเมื่อซูฉวี่ได้ยืนมองร่างสูงสักพักกับพบว่าสายตาของเขาเอาแต่มองตามลู่จิน ไม่ว่าเธอจะขยับไปไหนราวกับกำลังสนใจในทุกอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นทำ แถมสายตาอาวรณ์ที่หลินอี้มองลู่จินนั้นทำให้ซูฉวี่แปลกใจไม่น้อย ทำไมหลินอี้ถึงมองผู้หญิงคนนั้นด้วยสายตาหวานจนน่าอิจฉาแบบนั้น "ประธานจางมาดูการแสดงของฉันเกรงใจแย่"ซูฉวี่พูดเข้าข้างตัวเองเสียงดังจนทำให้คนที่แอบฟังอย่างลู่จินถึงกับกลอกตามองบน"ฉันมาดูการแสดงของทุกคนนั่นแหละ ไม่ได้มีใครพิเศษ"หลินอี้พูดเสียงเรียบนิ่งขณะที่สายตายังคงไม่ละจากลู่จินไปไหน และนั้นทำให้เขารู้ว่าลู่จินกำลังไม่พอใจที่ซูฉวี่เอ่ยทักเขาอย่างสนิทสนม"ไม่เห็นต้องอายเลย...พูดว่ามาหาฉันก็ได้ฉันไม่ถือหรอกค่ะ"ซูฉวี่พูดจบก็วางมือลงที่บ่ากว้างของหลินอี้ นั้นเป็นจังหวะเดียวกับที่ลู่จินหันมาเจอพอดีทำให้เธอถึงกับตั้งใจวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะเสียงดังจนนกยูงสะดุ
พี่ชาย(ไม่ใช่)คนดี ไม่เอาใจลงไปเล่น
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง...ลู่จินจัดการอาบน้ำแต่งตัวและปรับอารมณ์ให้สงบเรียบร้อยก่อนจะเดินออกมาจากในห้องน้ำด้วยใบหน้านิ่งเรียบ ก่อนจะเห็นว่าหลินอี้ยังคงนั่งรอเธออยู่ที่เตียงเหมือนเดิมทำให้ลู่จินถึงขั้นใจสั้นเพราะเธอไม่คิดว่าเขายังจะอยู่ที่นี่"จะไปไหน..."หลินอี้เอ่ยถามอย่างอ่อนโยนผิดกับก่อนหน้านี้"ไปทำงาน สายแล้ว"ลู่จินยังคงตอบเสียงนิ่งทำให้หลินอี้ถึงกับถอนหายใจก่อนจะลุกเดินมาจับมือเล็กนั้นอย่างระมัดระวังเพราะกลัวว่าเธอจะโมโหใส่เขาอีก"ขอไปด้วยได้ไหม...""ถ้าบอกไม่ พี่จะเชื่อฟังแล้วไม่โผล่ไปที่กองใช่ไหม"ลู่จินพูดพร้อมกับจ้องใบหน้าหลินอี้นิ่งจนหลินอี้รู้สึกใจคอไม่ดีขึ้นมา เขารู้สึกว่าเวลาผู้หญิงโกรธมันช่างน่ากลัวจริงๆ"ก็ไปอยู่ดี..."พูดจบหลินอี้ก็ดึงร่างเล็กเข้ามาสวมกอดอย่างแผ่วเบาราวกับกำลังกลัวว่าคนตัวเล็กจะผลักเขา แต่เมื่อเห็นว่าเธอยืนนิ่งได้ทีหลินอี้ก็จูบลงไหล่ที่เขาเผลอกัดไปเป็นการเอาใจแต่เพียงริมฝีปากถูกตัวของลู่จินเท่านั้น ลู่จินก็สะบัดตัวหนีออกมาจากห้องโดยทิ้งให้หลินอี้ยืนถอนหายใจนิ่งมองตามร่างเล็กที่กำลังเดินออกไป ตอนนี้เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในใจของลู่จินคิดยังไงเธอโกรธเพราะเขาโมโห
พี่ชาย(ไม่ใช่)คนดี เธอคิดว่าฉันใจกว้างมากเหรอ?
เช้าแล้วด้วยความเหนื่อยทำให้ลู่จินยังคงนอนซุกใบหน้าอยู่กับแผงอกกว้างแถมเธอยังกอดเอวของหลินอี้ไว้ทั้งคืนเสียด้วย ทำเอาคนถูกกอดที่ตื่นมาแล้วเห็นภาพนี้ถึงกับนอนยิ้มเล็กยิ้มใหญ่ยอมถูกแต๊ะอั๋งอยู่แบบนั้นเนิ่นนานด้วยความพอใจใบหน้าของลู่จินที่กำลังหลับสนิทมันช่างทำให้คนที่แอบมองอยู่ใจเต้นระรัวด้วยความรู้สึกดี ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่สายตาของหลินอี้ไม่สามารถมองผู้หญิงคนอื่นได้เลยนอกจากผู้หญิงคนนี้ก๊อกๆ เสียงประตูดังขึ้นทำให้หลินอี้ต้องชะเง้อมองเตียงข้างๆ แต่ก็พบว่าสาวน้อยนกยูงคงกำลังอาบน้ำแต่งตัวอยู่ในห้องน้ำ เขาแอบคิดว่าถ้าเขาเป็นคนไปเปิดประตูคนที่เคาะจะตกใจไหมนะ แต่พอคิดไปคิดมายังไงสะเขาก็คิดจะเปิดเผยเรื่องราวของเขาและลู่จินอยู่แล้วทำไมจะต้องกังวลด้วย คิดได้แบบนั้นมือหนาก็ค่อยๆ ย้ายตำแหน่งของแขนเล็กไปวางไว้บนเตียงก่อนที่เขาจะค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงแผ่วเบาเพราะกลัวว่าคนนอนอยู่จะตื่นจากนิทราก๊อกๆ "..."หลินอี้ถึงกับนิ่งไปเมื่อเปิดประตูแล้วเห็นว่าด้านหน้าของเขาคือใคร มู่อี๋เฉินตกใจไม่แพ้กันที่ได้เห็นหลินอี้อยู่ในห้องพักของลู่จินในสภาพราวกับเพิ่งตื่นนอนแถมพอส่องสายตาเข้าไปในห้องยังพบว่า
You may also like
รักเย็นชา MIDNIGHT
MaNIE-STORY1.8K viewsเสน่หาหม้ายสาว
อิแย้ม641 viewsเมียลับ(ดร.ซัน)
หลงจันทร2.4K viewsลวงรัก แรงแค้น
นรินทร์ลดา763 viewsพันธะลับนายมาเฟีย
Leonella55 viewsเล่ห์รักนายมาเฟีย
รักกังวาล298 viewsอ้อนรักมาเฟียแสนร้าย
ขลุกขลิก204 viewsกลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย 2 Love Beginning 2
MaNIE-STORY1.6K views
