ฉันเดินหนีพี่คิวออกมาหลังจากที่เค้าพยายามเค้นหาความจริงที่ฉันปกปิดเอาไว้ฉันไม่ต้องการให้พี่คิวรู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่มหาลัยเพราะถ้าพี่คิวรู้เค้ากับท็อปจะต้องทะเลาะกันแน่แล้วเค้าก็อาจจะทำร้ายฉันด้วยซึ่งฉันเองก็ไม่อยากเจ็บเพราะเค้าอีกแล้ว "เฮ้อ" "ถอนหายใจอะไรหืมลูกสาวตัวดีของแม่" "แม่!!" "ใช่แม่เองไหนมีอะไรจะแก้ตัวมั๊ย" "เรื่องอะไรคะ" "ก็ที่หนูหายไปทั้งคืนไง" "เอ่อหนู" "บอกแม่มานะหนิงอย่าโกหกแม่" "หนะ..หนูไปนอนที่คอนโดมาค่ะ" "แล้วทำไมถึงกลับมากับพี่เค้าได้" "เอ่อ" "ตอบแม่มาสิหนูไปกับพี่เค้าใช่มั๊ย" "เปล่านะคะแม่คือหนู..." "บอกความจริงแม่เธอไปสิหนิง"ฉันชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงของคนใจร้ายที่แทรกขึ้นมาระหว่างบทสนทนาของฉันกับแม่ "พะ..พี่คิว" "บอกแม่เธอไปสิว่าเธอกับฉัน...." "อย่าพูดอะไรบ้าๆนะพี่คิว!!" "พูดมาสิตาคิวน้ารอฟังอยู่" "แม่อย่าไปสนใจพี่คิวเลยนะคะ" "หึแค่ฉันเห็นเธอเดินเข้าซอยมาก็เลยสงสารแวะรับกลับมาด้วยทำไมแม่เธอถึงจะรู้ไม่ได้" "นั่นสิเรื่องแค่นี้เองทำไมลูกถึงต้องห้ามพี่เค้าด้วยหละหนิง"ฉันมองหน้าพี่คิวด้วยความโมโหเค้าตั้งใจกวนประสาทฉันเค้าจงใจ
"...เวลาต่อมา..." หลังจากที่พี่คิวออกไปฉันก็ใช้เวลาแต่งตัวประมาณสิบห้านาทีไม่อยากให้มันนานกว่าเพราะแค่นี้พี่คิวก็ดูหงุดหงิดมากๆแล้ว "ช้าชิบหาย!!"พอฉันเดินออกมาจากห้องพี่คิวก็ว่าฉันทันทีฉันได้แต่ยืนนิ่งเงียบเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไร "แล้วจะยืนนิ่งอีกนานมั๊ย!!" "แล้วพี่จะให้หนูทำอะไรคะ" "......" "คนอะไรงี่เง่าที่สุดเลย"ฉันบ่นออกไปโดยที่ตั้งใจให้เค้าได้ยินเพราะว่าฉันอยากให้เค้าได้รู้บ้างว่าตัวเองเอาแต่ใจแล้วก็งี่เง่าขนาดไหน "นี่ยัยเด็กร่านเธอกล้าว่าฉันหรอวะ!!" "ก็มันจริงนี่พี่มันไม่มีเหตุผลพี่คิว" "หุบปากซะถ้ายังอยากแดกข้าวอยู่!!" "มะ.." "หรืออยากลองดีวะถ้าอยากก็ลองพูดอีกดิ"เค้าขู่ฉันพลางทำหน้าจริงจังทำให้ฉันกลัวเพราะถ้าเค้าทำจริงๆมันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ "......" "หึไปกันได้แล้วฉันหิว" "ค่ะ" "...เวลาต่อมา..." @ร้านอาหาร "...Q talk... " "เดินเร็วๆได้ปะวะ!!" "เร็วแล้วก็พี่อยากเดินเร็วทำไมคะ" "หยุดเถียงฉันสักทีได้มั๊ยวะ!!"พอผมใจดีด้วยหน่อยก็เอาใหญ่เลยนะยัยเด็กนี่ "เหอะ" "เดี๋ยวเถอะหนิงถ้าเธอยังไม่หยุดกวนประสาทฉันฉันจะจูบเธอตรงนี้เอาให้คนทั้งร้านเห็น
"...เช้าวันต่อมา..." "อืออ..อ๊ะ"ฉันตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกหายใจไม่ค่อยสะดวกและหนักๆที่ตัวพอลืมตาขึ้นมาก็พบว่าสิ่งที่ทับอยู่บนตัวฉันคือพี่คิวที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าแถมตรงนั้นของฉันและเค้าก็ยังคงติดกันอยู่ด้วยนี่เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ฉันจำได้แค่ฉันรู้สึกแปลกๆกับตัวเองแล้วฉันก็ทำเรื่องน่าอายกับพี่คิวบนรถแล้วภาพก็ตัดไปฉันจำอะไรหลังจากนั้นไม่ได้อีกเลย "พะ..พี่คิว" "อื๊อออ" "พี่คิวคะ" "เงียบๆดิ๊คนจะนอน" "แต่พี่กำลังนอนทับหนูอยู่" "เออรู้" "พี่ก็..." "ขอนอนอีกแปบนึง"พอพูดจบเค้าก็เงียบไปแถมไม่ยอมขยับตัวออกไปด้วยฉันเลยได้แต่นอนอยู่นิ่งๆ "...เวลาต่อมา..." "พะ..พี่คิวหนูหนัก"ฉันผลักหน้าอกของเค้าเบาๆเพื่อให้เค้าเลิกทับฉันสักทีเค้านอนนานเกินไปแล้ว "อืม" "อ๊ะ"พี่คิวขานรับก่อนจะขยับตัวออกไปแกนกายของเค้าก็หลุดออกจากช่องทางรักของฉันด้วยฉันตั้งใจจะลุกขึ้นจากเตียงแต่พี่คิวกลับดึงฉันเข้าไปไว้ในอ้อมกอด "พี่คิว" "อะไรอีกวะก็เลิกทับแล้วไง" "หนูจะลุก" "นอนไป" "ก็หนูไม่อยากนอนแล้วนี่" "อย่าดื้อได้มั๊ยวะ" "พี่นั่นแหละเอาแแต่ใจ" "พรึ่บ!!"ฉันเบิกตากว้างเมื่ออยู่ๆที
ผมปรับเบาะทั้งสองฝั่งให้ราบลงก่อนที่คนที่นั่งอยู่ที่เบาะข้างๆจะก้มหน้าลงมาดูดคลึงแกนกายของผมอย่างรวดเร็วและร้อนแรง "อื๊อ..อืม" "อ่าส์...ซี๊ดอย่างงั้นแหละ...อืมดีมาก" "อ่อกๆๆ...อื๊ออออ"ผมขยับหัวคนตัวเล็กให้เข้าออกตามจังหวะอารมณ์ของตัวเอง "ซี๊ดดด...โครตเสียวเลยหวะหนิง" "อ๊ะ..อือ..อื๊อๆๆ" "อ่าส์"ผมปล่อยเธอให้เป็นอิสระก่อนที่ผมจะทนไม่ไหวแตกใส่ปากเธอซะก่อนผมยังไม่อยากแตกตอนนี้อยากแตกในมากกว่าหวะ "ช่วยหนูที..พะ..พี่คิว" "หึอยากให้ฉันช่วยอย่างงั้นหรอ" "อื๊อ..ช่วยหนูหน่อยนะคะอ่าาาส์" "พรึ่บ!!"ผมอุ้มเธอให้มานั่งคร่อมตัวผมเอาไว้ก่อนจะปลดเสื้อผ้าบนตัวเธอออกจนหมด "นั่งลงมาสิ" "หนะ..หนูไม่กล้า" "งั้นก็ไม่ต้องทำ...ใส่เสื้อผ้าซะ"ผมบอกก่อนจะมองหน้าคนตรงหน้าแต่เธอไม่ยอมลุกออกไปกลับค่อยๆนั่งทับแกนกายของผมอย่างช้าๆ "สวบบบ" "อ๊ะ..อื๊ออ" "อ่าาาาาาาส์....แน่นโครต" "อื๊ออหนูเจ็บ" "อย่าเกร็ง"ผมบอกออกไปด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดเล็กน้อยเพราะเธอเกร็งมันก็ยิ่งตอดผมแน่นขึ้นจนผมเจ็บไปด้วย "หนู..อืมม"ผมดึงใบหน้าของเธอให้เข้ามาใกล้ก่อนจะกดจูบลงบนริมฝีปากบางเพื่อเป็นการปลอบโยนให้เธอสบา
@ผับK "...เวลา21:10น..." ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในผับมาได้2ชั่วโมงกว่าแล้วหลังจากที่หนีคนใจร้ายออกมาดีแล้วที่เค้ายอมจบง่ายๆไม่เดินตามมาหาเรื่องฉันต่อเพราะฉันเองก็ไม่อยากจะเถียงกับพี่คิวสักเท่าไหร่ "พี่คะขอแรงๆอีกแก้วนึงค่ะ"ฉันเข้ามาในผับได้ไม่นานก็สั่งอะไรมาดื่มแก้เครียดความจริงฉันอยากดื่มให้ลืมทุกเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองไปเลยด้วยซ้ำช่วงนี้มีแต่เรื่องแย่ๆเข้ามาจนชีวิตฉันดูวุ่นวายไปหมด "ได้แล้วครับ" "ขอบคุณค่ะ"ฉันรับมาก่อนจะดื่มมันเข้าไปทีเดียวจนหมด "...เวลาต่อมา..." ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วที่ฉันยังคงนั่งดื่มแบบนี้วนซ้ำไปมาจนตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกมึนหัวนิดๆ แล้ว "ขอนั่งด้วยคนนะครับ"อยู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาขอนั่งข้างๆฉัน "เอ่อค่ะ" "คุณชื่ออะไรหรอ" "หนิงค่ะ" "ผมไทน์ยินดีที่ได้รู้จัก" "ค่ะ" "หนิงมาเที่ยวคนเดียวหรอครับ" "ใช่ค่ะ" "งั้นผมขอนั่งดื่มกับหนิงได้รึเปล่าครับ" "ฉันว่ามะ..."ตอนที่ฉันกำลังจะปฎิเสธคนตรงหน้าออกไปหางตาของฉันดันเหลือบไปเห็นคนใจร้ายที่กำลังนั่งกอดจูบกับผู้หญิงอยู่นี่เค้ามาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่หวังว่าเค้าคงจะไม่เห็นฉันหรอกนะ
"...เวลาต่อมา..." ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ในห้องเพื่อรอเรียนวิชาอื่นหนิงหลบหน้าผมยิ่งกว่าเดิมเธอซึมหนักกว่าเดิมแถมยังไม่มีเพื่อนคนไหนคุยกับเธอเลยสักคน "ท็อป"ผมละสายตาจากร่างบางหันมามองคนที่เรียกผม "มีไร" "อธิการบดีเรียกนายกับยัยนั่นไปพบอะตอนนี้เลย" "......"ผมตัดสินใจลุกขึ้นไปหาหนิงทันทีเพราะเห็นว่าเธอเอาแต่นั่งนิ่งไม่ยอมลุก "พ่อฉันเรียกฉันกับเธอไปคุยด้วยตอนนี้"พ่อของผมเป็นอธิการบดีของที่นี่ท่านคงรู้เรื่องวันนี้แล้วถึงได้เรียกเราสองคนไปคุย "อือ"ตอนนี้เราทั้งคู่มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องแล้วระหว่างทางที่เดินมาไม่มีใครพูดอะไรมีแต่ความเงียบที่เกิดขึ้นเท่านั้น "ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ " "เข้ามา" "......" "นั่งลงก่อนสิ" "......" "เข้าเรื่องเลยแล้วกันเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้สร้างความเสียหายให้กับมหาวิทยาลัยมากนักศึกษาหลายคนถ่ายคลิปของพวกเธอสองคนเอาไว้แต่เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงเพราะลุงจะเป็นคนจัดการเองแต่ลุงก็คงต้องจัดการเรื่องนี้ไม่ให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นอีก "ลุงคงจะให้หนูเรียนที่นี่ต่อไม่ได้จริงๆ หนิง มหาลัยเสียชื่อเสียงเพราะเรื่องนี้มาก" "พ่อพูดอะไรวะ!! " "หนูเข้าใจค่ะ" "เธ