27 - ปลดล็อคทุกอย่าง

ปลดล็อคทุกอย่าง

เมื่อได้รับความเห็นจากทุกคนในห้องแล้ว หญิงสาวย่างก้าวเท้าเข้าไปหาปีเตอร์ที่ยืนอยู่ตรงข้าม อย่างกล้าๆ กลัวๆ แล้วรวบรวมความกล้าขึ้น

“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ เดียร์ไม่กล้าฆ่าใครตายหรอก แล้วเดียร์ก็ไม่ชอบพวกที่ใช้ความรุนแรงด้วย พี่จะขอโทษเดียร์ยังไงค่ะ ไหนลองพูดแบบจริงใจ ให้ทุกคนฟังหน่อยสิค่ะ” เดียน่าถามชายร่างสูงตรงหน้าขึ้น พร้อมกับชูปืนกระบอกสั้นที่อยู่ในมือขึ้นมาตรงหน้าปีเตอร์

“คือ...” ปีเตอร์ที่ตอนนี้เสี่ยวสันหลังขึ้นมาทันที ไม่ร็จะเริ่มพูดอย่างไร เพราะเป็นคนที่พูดคำพวกนี้ไม่เก่ง

“...” ทุกคนต่างมองมาที่ปีเตอร์เป็นทางเดียวกัน อย่างรอฟัง

“พี่ขอโทษเรื่องที่ทำไปวันนั้นด้วยจริงๆนะครับ” ปีเตอร์ลั่นออกมาเพียงประโยคสั้นๆ

“แค่นี้” รันเวย์สวนขึ้นมา

“คือพี่เป็นคนพูดเรื่องพวกนี้ไม่ค่อยเก่ง ที่จริงแล้ว พี่ไม่ได้ตั้งใจจะล่วงเกินน้องจริงๆหรอก พี่แค่อยากทดสอบไอ้ธนามัน ว่ามันรักน้องจริงหรือแค่เห็นน้องเป็นแค่ของเล่นเหมือนกับผู้หญิงทั่วไปก็แค่นั้นเอง” ปีเตอร์พูดขึ้นมาอีกประโยค โดยมีธนาเป็นข้ออ้าง

“กูเลี้ยงมาขนาดนี้แล้ว จะให้กูเห็นเป็นของเล่นยังไงกัน” ธนาเสริมขึ้นมาทันที

“เฮียเงียบไปเลยค่ะ” เดียน่าหันไปพูดบอกกับธนา แล้วใช้สายตาขู่เอาไว้ ไม่ให้ธนาได้พูด

“ครับ” เมื่อเจอสายตาพิฆาตของหญิงสาว ธนาได้แต่ก้มหน้าลงอย่างสลดเพียงเล็กน้อย และนั่งลงอย่างเงียบๆ ไม่กล้าขัดอะไรหญิงสาว

“แต่ตอนนี้พี่รู้แล้วว่ามันรักน้องจริงๆ ดูจากความโกรธของมัน พี่ก็มองออกเพราะมันไม่เคยโกรธพี่จนอยากจะฆ่ากันขนาดนี้ พี่ขอโทษอีกครั้งนะครับ และสุดท้ายนี้พี่ขออวยพรให้น้องกับไอ้ธนามีความสุขในชีวิตคู่ครั้งนี้ด้วยนะครับ” ปีเตอร์นั่งลงตรงหน้าของเดียน่า แล้วร่ายยาวออกมา พร้อมกับไม่ลืมที่จะเอ่ยยินดีกับทั้งคู่

“ลุกขึ้นค่ะ พี่อายุเยอะกว่าเดียร์ อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ เดียร์อภัยให้ค่ะ เพราะถึงยังไงพวกพี่ก็เป็นเพื่อนกัน” เดียน่าก้าวเท้าถอยหลังเพียงเล็กน้อย เมื่อปีเตอร์นั่งคุกเข่าตรงหน้า แล้วพูดขึ้นมา

“ขอบคุณน้องมากเลยนะครับ” ปีเตอร์ลุกขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มดีใจที่เต็มไปด้วยความจริงใจ และกำลังจะเดินกลับไปนั่งประจำที่

“เดี๋ยวค่ะ” เดียน่าเรียกไว้เสียก่อน

“ครับ...” ปีเตอร์หยุด แล้วหันกลับมาหาเดียน่าคืน

“ที่หลังอย่าเที่ยวไปคุกเข่าต่อหน้าผู้หญิงคนไหนแบบนี้นะค่ะ ถ้าคนคนนั้นไม่ใช่คนที่พี่รัก” เดียน่าพุดขึ้นกับปีเตอร์ พร้อมกับพูดเป็นนัยๆออกมา

“ครับ...โอ้ยยย ไอ้ธนาเมียมึงนี้โคตรแสบเลย” ปีเตอร์รับคำไม่ทันจะขาดคำ กลับต้องร้องโอ้ยออกมา พร้อมกุมเป้าของตัวเองทันที นั่งลงกองอยู่กับพื้นทีนทีเพราะความจุก ที่โดนเดียน่าเข่าใส่ให้เต็มๆเป้า

“ฮ่า  ฮ่า ฮ่า กูเห็นอนาคตไอ้ธนาแล้วว่ะ” รันเวย์ หัวเราะอย่างชอบใจขึ้นมาทันที แล้วเอ่ยแซวธนาออกไป

“ไม่ต้องแซวคนอื่นหรอกค่ะ พี่ก็ไม่ต่างกันหรอก” วีนัสตวาดสาดมองขู่รันเวย์ขึ้นมาทันที เพราะสามีเธอก็มีชะตากรรมไม่ต่างจากธนาหรอก

เดียน่าจึงเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆกับธนา อย่างโล่งอก และยิ้มออกมาอย่างดีใจ ธนาที่นั่งอยู่อีกฝั่งไปพูดอะไรออกมา จับเท้าของเดียน่าขึ้นมาทันทีที่หญิงสาวนั่งลง และสำรวจมองดูรอบๆ

“จับเท้าเดียร์ทำไมค่ะ” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นมาถามอย่างไม่เข้าใจ

“เฮียจะดูครับว่าเจ็บหรือเปล่า” ธนาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“ไอ้ธนา มึงไม่ถามกูหน่อยหรือ ว่ากูเจ็บไหม” ปีเตอร์ที่ได้ยินดังนั้น ก็พูดขึ้นมาอย่างน้อยใจ และพยายามดีดตัวลุกขึ้น

“ทำไม่กูต้องถามมึงด้วย กูก็ต้องเป็นห่วงเมียก่อนสิ” ธนาพูดออกมาโดยไม่สนใจปีเตอร์เลยแม้แต่น้อย

“หึ...กูจะเป็นหมันหรือเปล่าว่ะ ไอ้เวย์ ซีด...” ปีเตอร์พูดขึ้น พร้อมหันไปทางรันเวย์ แล้วลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก

“อยากรู้ก็ไปพิสูจน์เอาเองสิ ว่าจะหมันหรือไม่หมัน” รันเวย์เอ่ยแซวขึ้นมา

“ไม่เอาแล้ว กูไม่อยากมีใครแล้วล่ะ” ปีเตอร์ส่ายหน้าใส่ทันที เพราะเหตุการณ์ในอดีตที่ทำให้เขาไม่อยากมีความรักอีกต่อไป

“เอาล่ะค่ะ ในเมื่อทุกอย่างเคลียร์กันจบอย่างเข้าใจกันแล้ว ถ้าอย่างนั้น วันนี้นัสไม่คิดบัญชีน่ะค่ะ ขอเลี้ยงทุกคนให้แด่มิตรภาพของพวกพี่คะ ที่กลับมาเข้าใจกันได้สักที และรวมตัวกันอีกครั้ง” วีนัสจึงเป็นฝ่ายพูดแทนในนามภรรยาเจ้าของที่นี่

“น้องเดียร์ดื่มได้นะครับ วันนี้พี่ไม่ได้ใส่อะไร” รันเวย์หันมาพูดกับเดียวน่า พร้อมกับยกแก้วขึ้นมาชูท้าชน

“เหลือมึงไอ้เวย์ที่กูยังไม่สะสางเรื่องในวันนั้น แต่ก็ขอบใจน่ะ ที่มึงคิดอะไรพิเรนใส่มันลงไป ทำให้กูได้ของดีมาครอบครอง” ธนาหันมาคิดบัญชีกับทางรันเวย์ต่อ กับเรื่องเมื่อก่อน แต่พอคิดได้ ก็ต้องขอบคุณรันเวย์ ที่ทำให้เขาได้เดียน่ามาครอบครอง และเป็นภรรยาของเขาในตอนนี้

“เห็นไหม ว่าคนอย่างกูมองไม่ผิด” รันเวย์พูดขึ้นมาอย่างภูมิใจในตัวเองทันที

“ว่าแต่น้องเดียร์ เรียนเป็นยังไงบ้างค่ะช่วงนี้” วีนัสหันมาถามสารทุกข์สุกดิบของหญิงสาว

“เหลือแค่ทำวิจัยจบค่ะ เพราะอยากเอาใจคนแก่แถวนี้บ้างค่ะ ที่ทำให้รอนาน” เดียน่าเอ่ยตอบวีนัสออกไปตามตรง

“ไอ้ธนามันไปขู่อะไรน้องไว้หรือครับ” ปีเตอร์ที่ได้ยินก็ถามเดียน่าขึ้นมา

“ไม่เชิงขู่หรอกค่ะ...แค่เขาอยากมีลูกก็แค่นั้นเอง” เดียน่าตอบกลับไป

“น้องเลยต้องรีบเร่งตัวเอง...ไอ้ธนามึงกดดันน้องเขามากไปหรือเปล่าว่ะ” ปีเตอร์พูดกับเดียน่าในประโยคแรก แล้วหันมาต่อว่าธนาในประโยคหลัง

“ก็กูอยากมีอีกคนนี้...แถมตอนนี้ชีโน่ก็ออกไปอยู่ข้างนอกแล้วด้วย กูเลยอยากมีอีกคน กูผิดเหรอว่ะ” ธนาตอบกลับไป พร้อมกับยกเหตุผลมากล่าว

“กลัวหมดน้ำยาว่างั้น” รันเวย์หันมาแซวแทน

“เปล่า...แค่อยากทำทุกอย่างให้มันถูกต้อง ในเมื่อเกินเลยกันมาตั้งสามปีแล้ว กูแค่อยากแต่งงาน จดทะเบียนสมรส อยากให้เกียรติเดียร์ แล้วก็สร้างครอบครัวไปด้วยกันก็แค่นั้นเอง” ธนาเอ่ยตอบกลับไปตามความคิดของเขา

“มึงก็คิดดีกับเขาเป็นเหมือนกันนี้หว่า” รันเวย์เอ่ยชมขึ้นมาในความคิดของธนา

“นัสว่าเรามาดื่มกันดีกว่าค่ะ มาค่ะทุกคน ดื่มให้แก่มิตรภาพของพวกพี่กันน่ะค่ะ”

เคว้ง!