3: หยุนชิงคนใหม่มาแล้ว [1]

ค่ำคืนหนึ่งอันเงียบสงบของหมู่บ้านหนีหรู่ ในขณะผู้คนกำลังหลับใหลได้มีแสงสีทองสายหนึ่ง พุ่งไปยังบ้านหลังเล็กที่อยู่ตรงตีนเขา

แอ๊ก !

'โอ๊ย เอวฉันถีบกันมาได้จะให้ลงมาแบบนิ่ม ๆ หน่อยก็ไม่ได้'

ครั้นยังไม่ทันได้ตั้งตัวภาพเรื่องราวต่าง ๆ ของร่างเดิมซันนี่  ก็ได้หลั่งไหลเข้ามามากมาย เรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบเข้ามาในหัวเธอไม่ได้หยุด

‘เรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย ละครน้ำเน่าชัด ๆ’

ภาพความทรงจำที่หญิงสาวเห็นก็คือเจ้าของร่าง มีนามว่าหยุนชิงหญิงสาวกำพร้าอายุเพียง 18 หนาว เมื่อครั้นยังเด็กได้ถูก หวังห่าวอู๋ และหวังฟางเหนียง สองสามีภรรยาเก็บมาเลี้ยงด้วยความสงสาร หลังจากแต่งงานได้ไม่นานท่านแม่ก็ล้มป่วยเสียชีวิตไป ท่านพ่อเมื่อภรรยารักจากไปก็ได้ตรอมใจและจากไปอีกคน ครอบครัวหวังเป็นครอบครัวเล็ก ๆ แห่งหมู่บ้านหนีหรู่ มีอาชีพหาของป่าขาย ภายในบ้านจึงเหลือสมาชิกเพียงสามคนคือ บุตรชายนามว่าหวังอี้หลินอายุ 25 หนาว หวังหยุนชิงมีอายุ 18 หนาว และเด็กน้อยนามหวังหลี่จูอายุ 3 หนาว บ้านของครอบครัวหวังเป็นบ้านหลังขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็ก ทำขึ้นจากไม้ไผ่ หลังคามุงด้วยหญ้าตั้งอยู่ตรงตีนเขา หลังบ้านติดกับลำธารถือว่าอยู่ไกลออกมาจากแหล่งชุมชนของหมู่บ้านประมาณหนึ่ง

หยุนชิงแต่งงานกับหวังอี้หลินในตอนแรก เพราะนางเพียงแค่ต้องการตอบแทนผู้มีพระคุณที่ชุบเลี้ยงมา นางรู้ดีว่าหวังอี้หลินมิได้รักนาง เขาอาจจะมีสตรีที่หมายปองอยู่แล้วในความคิดของหยุนชิง แต่นางก็ไม่อาจจะปฏิเสธผู้มีพระคุณชุบเลี้ยงมาได้ พออยู่ด้วยกันนานเข้าหยุนชิงเริ่มรู้ใจตนเอง ว่าได้หลงรักหวังอี้หลินไปแล้ว แต่เขานั้นไม่เคยแม้แต่จะแตะต้องตัวนางเลยสักครั้ง

แต่แล้วเมื่อสองปีก่อนหวังอี้หลินต้องออกเดินทางไปต่างเมือง เพื่อไปเยี่ยมเยียนสหายเก่า แต่เมื่อเขากลับมา ได้นำเด็กน้อยวัยเพียง 1 หนาวกลับมาด้วย เป็นเด็กหญิงหน้าตาน่ารักตัวอวบอ้วนผิวขาว ชายหนุ่มไม่ได้อธิบายหรือบอกกล่าวสิ่งใด บอกแต่เพียงว่าเขาจะรับเด็กคนนี้เข้ามาเป็นสมาชิกใหม่เพิ่มอีกคน ทำให้หยุนชิงเข้าใจว่าชายหนุ่มนั้น ได้มีภรรยาที่แอบซ่อนอย่างลับ ๆ หลังจากแต่งงานกับนาง หรือไม่ชายหนุ่มก็อาจจะมีแต่แรกแล้วก็ได้

             จากเดิมหยุนชิงเป็นคนเงียบพูดจาน้อยอยู่แล้ว  ยิ่งทำให้นางไม่ค่อยพูดจากว่าเดิม เมื่อเด็กน้อยเข้าหานาง นางก็มักจะไม่สบอารมณ์ใบหน้าบึ้งตึงใส่พร้อมกับดุด่า บางคราก็เดินหนี บางคราเด็กน้อยทำตัวซุกซนก็อยากจะตีเด็กคนนี้นัก หากแต่หวังอี้หลินคอยให้ท้ายและปกป้องตลอดมา บอกแต่ว่ายังเด็กไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร แล้วนางผู้เป็นภรรยาทำไมเขาถึงมิเคยใส่ใจได้เท่าเด็กคนนี้ ด้วยเหตุนี้ทำให้หยุนชิงเริ่มน้อยเนื้อต่ำใจ

ด้วยจิตใจที่ไม่มีความสุขจนถึงขั้นตรอมใจ ร่างกายเริ่มซูบผอมจนผ่านไปเพียงหนึ่งปี จากสตรีอ่อนหวานงดงามผิวพรรณผ่องใส กลายเป็นคนเก็บเนื้อเก็บตัวและร่างกายเริ่มอ่อนแอซูบผอมเจ็บป่วยง่าย ไม่ดูผ่องใสมีชีวิตชีวาดั่งเช่นแต่ก่อน

‘ฉันขอแค่แฟนแต่นี่ท่านแถมสามีกับลูกเลี้ยงให้เลยหรือ’