แชร์

บทที่ 1 ตัวแทน 1

ผู้เขียน: กอลี่สีชมพู
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-22 16:24:23

ปารดานั่งมองตัวเองในกระจกบานใหญ่ตรงหน้าหลังจากถูกปลุกขึ้นมาให้แต่งตัวแต่งหน้าเพื่อเข้าพิธีแต่งงานที่จัดขึ้นโดยมีแค่คนในครอบครัวของทั้งสองฝ่ายไม่มีพิธีการใหญ่โต ขบวนขันหมากหรือแม้แต่งานเลี้ยง

แน่นอน เจ้าบ่าวเป็นใครปารดาก็ไม่รู้จัก เธอรับรู้แค่เพียงว่า พี่สาวเธอที่หายตัวไปต้องเข้าพิธีแต่งงานกับลูกชายเจ้าของไร่ส้มแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ และเมื่อไม่มีปารมีคนที่ต้องทำหน้าที่นี้แทนคือปารดา

หญิงสาวไม่ได้สนใจเรื่องการแต่งงาน เธอแค่ทำตามหน้าที่ ปารดารู้จากบิดาว่าตอนนี้บริษัทเข้าขั้นวิกฤตจำเป็นต้องรับความช่วยเหลือจากพ่อเลี้ยงชนะพล ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนเก่า

ปารดาไม่ทราบรายละเอียดในส่วนนั้น พ่อเลี้ยงชนะพลเข้ามาถือครองหุ้นในบริษัทเพื่อแลกกับการไม่ต้องล้มละลาย

แต่พ่อเลี้ยงชนะพลต้องการตัวปารมีแลกกับเงินที่ค้ำจุนบริษัทจำนวนหลายสิบล้าน เมื่อลงทุนก็ต้องหวังผลกำไร

แน่นอนว่าธีรยุทธไม่มีทางเลือกจำใจต้องให้ปารมีแต่งงานกับลูกชายของพ่อเลี้ยงชนะพล หากแต่ปารมีนั้นยอมตกลงแค่เพียงคำพูดหลอกลวงพ่อ แล้วหนีหายไปอย่างไร้ร่องรอย และนั่นทำให้ธีรยุทธถึงขั้นจะฆ่าตัวตายเพื่อหนีจากทุกสิ่ง ปารดาเท่านั้นคือทางรอด เพราะฉะนั้นเธอต้องอดทน

"สวยมากเลยค่ะ น้องป่านผิวขาวอมชมพูใส่อะไรก็สวย แต่งหน้าแค่นิดเดียวยังมีออร่าเลยนะคะ" ช่างแต่งหน้าเอ่ยชมไม่ขาดปาก

ปารดานั้นไม่ค่อยชอบแต่งหน้าและไม่ชอบแต่งตัว ข้าวของทุกอย่างก็ใช้แบบคนทั่วไปปกติเขาใช้กัน ไม่เหมือนปารมีที่มีเครื่องประทินโฉมมากมาย แต่งหน้าแต่งตัวเก่ง เป็นคนเข้าสังคมและมีเพื่อนมากมายหลากหลายอาชีพ วันๆเอาแต่เที่ยวและใช้เงินเก่ง แต่นั่นก็ยังไม่ได้เดือดร้อนเพราะเธอก็ทำงานที่บริษัทได้เป็นอย่างดี แต่บริษัทประสบภาวะขาดทุนติดต่อกันหลายเดือนทำให้เกิดสภาพไม่คล่องขึ้นมา นั่นเลยทำให้ต้องแก้ปัญหาว่าด้วยการหยิบยืมเงินทองจากเพื่อนเก่า

ธีรยุทธไม่คิดว่าเพื่อนจะหวังผลจากการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือคือลูกสาว เพื่อผลิตทายาทให้กับชนะพลวัตร นั่นคือสิ่งที่ปารดารับรู้มา

‘แต่งงานเพื่อผลิตทายาท’ พอคิดแบบนั้นก็นึกตลกกับโชคชะตาตัวเองอยู่เหมือนกัน

"ป่านลูก" เสียงธีรยุทธดังขึ้นที่หน้าประตูเพื่อดูความเรียบร้อย

ปารดาในชุดลูกไม้สีขาวเปิดไหล่โชว์เนินอกอวบและไหล่นวลเนียน เป็นชุดกระโปรงยาวคลุมเข่าพอดีตัวที่ปารดาสวมออกมาได้อย่างสง่างามเสียจริง ชุดนี้ชนะพลเป็นคนเลือกสำหรับปารมี ไม่คิดว่าปารดาจะสวมออกมาได้สวยถึงเพียงนี้

"พร้อมแล้วค่ะ ไปกันเลยไหมคะ" รอยยิ้มกว้างที่คนเป็นพ่อมองก็รู้ว่าลูกสาวกำลังฝืน ปารดาไม่อยากให้พ่อต้องคิดมากและต้องการที่จะแก้ไขเรื่องทุกอย่าง พ่อเลี้ยงชนะพลเพียงต้องการทายาท เธอก็แค่ผลิตทายาทและจากนั้นเธอก็จะไปตามทางของเธอ

"หนูไม่ต้องทำเพื่อพ่อขนาดนี้ก็ได้นะลูก"

ธีรยุทธยังคงรู้สึกผิดและเสียใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น

"หนูตัดสินใจแล้วค่ะ หนูจะทำให้ดีที่สุด"

แววตามั่งคงดุจขุนเขาของปารดาทำให้ธีรยุทธพูดไม่ออก ลูกสาวตัวน้อยที่เข้มแข็งและกล้าหาญมากกว่าที่เขาคิด ปารมีควรจะสำนึกบุญคุณในตัวปารดาให้มาก ว่าน้องสาวทำเพื่อครอบครัวได้มากมายขนาดไหน

ปารดาคล้องแขนเข้ากับแขนของธีรยุทธ ใบหน้าสะสวยเชิดขึ้นอย่างไม่หวั่นเกรง ก้าวเดินออกไปเผชิญกับปัญหาแม้ว่าจะต้องเจอกับอะไรก็ตาม เธอจะไม่หวาดหวั่นและทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด

อีกด้าน ภายในห้องรับรองแขกของบ้านพัฒนกรกุล พ่อเลี้ยงชนะพลและรังรองภรรยา นั่งอยู่ที่โซฟาด้านหนึ่งกับคุณนภา แม่ของปารมีนั่งอยู่อีกฝากของโซฟา

ที่ด้านหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย มีชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคมเข้มแบบฉบับชายไทยนั่งพับเพียบอยู่ที่พื้นฝั่งเจ้าบ่าว เขาคือชนาวิน ชนะพลวัตร พ่อเลี้ยงวินที่สาวๆหมายปอง แต่ตอนนี้คงต้องอกหักกันเป็นแถว เพราะเขาที่ครองความโสดมานานกว่าสามสิบห้าปีกำลังจะมีภรรยาเป็นตัวเป็นตนแบบไม่เต็มใจ

"ดิฉันขอไปดูก่อนนะคะว่าเสร็จกันหรือยัง"

นภาลุกขึ้นมองนาฬิกานี่ก็ใกล้ได้ฤกษ์ยามแล้วยังไม่เห็นวี่แววว่าเจ้าสาวจะลงมา เห็นทีต้องไปดูเสียหน่อย ส่วนหนึ่งคงเพราะความร้อนอกร้อนใจ จนต้องหาเรื่องเดินออกมาจากตรงนั้นมากกว่า

นภาคว้าโทรศัพท์มือถือโทรหาลูกสาวตัวเองแต่ก็ไร้สัญญาณตอบรับอีกเช่นเคย ความหงุดหงิดแล่นปรี๊ดเข้ามาใส่ จนอยากจะปาโทรศัพท์ทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด แต่ต้องเก็บงำความไม่พอใจเอาไว้ในอก บ่นพึมพำกับการกระทำไร้สมองของลูกสาวเพียงลำพัง

/นังลูกโง่ กล้าดียังไงทิ้งคนที่เพียบพร้อมขนาดนี้แล้วหนี ไป โง่ไม่สมเป็นลูกฉันเลย ตอนนี้นังป่านมันเลยชุบมือเปิบไปแล้วเนี่ย/

นภาไม่เข้าใจว่าทำไมลูกสาวที่เลี้ยงมาอย่างดีถึงได้หนีงานแต่ง ทั้งที่พูดคุยตกลงกันไว้เรียบร้อยแล้ว

ปารมีใช่จะไม่รู้ว่าชนาวินหน้าตาหล่อเหลาขนาดไหน และที่สำคัญชนะพลวัตรร่ำรวยติดอันดับต้นๆของเมืองไทยเลยก็ว่าได้ แล้วทำไมยังโง่หนีไป จนทำให้ปารดาต้องมาแต่งงานแทน

ใช่แล้วนภาไม่ชอบใจสิ่งนี้ เพราะปารดาไม่ใช่ลูกของเธอกับธีรยุทธ แต่เป็นลูกของปรียานุช ภรรยาอีกคนที่เสียไปแล้วของธีรยุทธ และเพราะธีรยุทธรักปารดาออกนอกหน้าจนสังเกตุได้ ทำให้นภาไม่ชอบหน้าปารดาเท่าไหร่ ยิ่งการที่ปารดาได้แต่งงานกับชนาวิน ยิ่งทำให้นภาไม่พอใจอย่างที่สุด เพราะที่ผ่านมา นภาพยายามทำให้ปารดาอยู่ต่ำกว่าลูกสาวของเธออย่างปารมีมาโดยตลอด แต่ครั้งนี้ปารดากำลังจะเหนือกว่า เธอไม่อยากยอมแพ้แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะลูกสาวตัวดีดันมาหนีหายไปในช่วงเวลาสำคัญ จนต้องยอมให้ปารดาได้ทุกอย่างไป ไม่เช่นนั้นเธอเองที่จะพังพินาศไปพร้อมๆกับสามี

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 134 : บทส่งท้าย 2

    ทั้งคู่มาเล่นกับหลานอยู่คู่ใหญ่ และกลับไปทำงาน ปารดาพาลูกๆเข้าบ้าน ปล่อยเด็กๆให้คลานบนเสื่อที่ปูเตรียมไว้ และมีคอกล้อมขนาดกว้างขวาง มีของเล่นที่ไม่เป็นภัยอยู่ในนั้น ทั้งสองแบ่งกันเล่น ตีกันบ้างแต่ก็ไม่หนักหนาอะไร"พี่โรมอย่ากัดน้องลูก" ปารดาหน้าเหวอที่คนพี่เริ่มจับแขนคนน้องมางับ"น้องรันอย่าดึงผมโรมพี่ค่ะ" เสียงร้องห้ามของคนเป็นแม่ดังเป็นระยะ ชนาวินที่เดินเข้ามาพร้อมป่าสนต้องอมยิ้มกับความยุ่งเหยิงของสองเสือ"วิถีลูกผู้ชายไงครับที่รัก ตีกันบ้างไม่เป็นไรหรอก" เขาเข้ามาโอบไหล่เอาไว้"พี่โรมก็งับน้องจังเลยค่ะฟันก็ไม่มี ไม่รู้คิดอะไรนะคะ สงสัยคันเหงือก" ปารดาฟ้อง"น้องก็แสบนะนั่น ดึงผมพี่แบบนั้น" ชนาวินหัวเราะออกมา"แสบทั้งคู่แหละค่ะ" ปารดาขำออกมาบ้าง"คุณหนูครับ เล่นอันนี้ไหมเอาอันนี้ไหม" คนที่ดูจะเห่อไม่น้อยไปกว่าใครก็ป่าสนนี่แหละ ตั้งแต่ที่สนามบินก็เล่นกับคุณหนูของเขาไม่หยุด นี่ก็ถึงกับปีนเข้าไปนั่งเล่นกับสองหนุ่มทำตัวเหมือนพี่เลี้ยงเด็กก็ไม่ปาน"มอบหน้าที่พี่เลี้ยงให้เลยแล้วกันนะป่าสน" เจ้านายพูดแบบนี้ป่าสนมีหรือจะไม่รับ"ได้เลยครับพ่อเลี้ยง คุณหนูครับ พี่เลี้ยงป่าสนมาแล้ว"ปารดากับชนา

  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 133 : บทส่งท้าย 1

    ใช้เวลาอยู่ในโรงพยาบาลไม่กี่วันปารดาก็ได้กลับบ้าน เธอกำลังให้นมแฝดคนพี่ในอ้อมแขน ขณะที่คนน้องนอนรออยู่ในเบาะ พอคนพี่อิ่ม เธอก็ส่งให้กับสามีและอุ้มคนน้องมาเข้าเต้า ชนาวินมีหน้าที่ทำให้ลูกเลอออกมา ก่อนจะมองเมียให้นมลูกด้วยความทึ่ง แล้วยังจะตอนที่ปารดาปั๊มนมไว้ให้ลูกจนเต็มตู้ไปหมด"สุดยอดคุณแม่จริงๆ" ชนาวินพูดขึ้น"แค่ให้นมลูกเองค่ะ ขอบคุณนะคะที่ช่วย" เธอยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ชนาวินเดินมาหอมที่หัว เขาไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาอธิบาย เขาอยากขอบคุณผู้หญิงคนนี้ที่ยอมอุ้มท้องเจ้าแฝดมาตั้งเก้าเดือน มีเรื่องงอแงหงุดหงิดกันบ้างแต่ก็ยังอดทน ไม่ได้กินของที่ชอบ ไม่ได้ทำอะไรที่อยากทำ แล้วก็ยังต้องให้นมลูก นอนไม่เป็นเวลาจื่นกลางดึก ปารดานั้นเป็นสุดยอดคุณแม่จริงๆ"มาขอแม่อุ้มบ้าง มาหาย่านะคะพี่โรม" รังรองรับเอาคนพี่ไปอุ้มไว้"กินนมอิ่มแล้วก็หลับเลยเหรอเสือ" ชนะพลแซวหลานชาย"วัยกำลังโตครับพ่อ อย่าแซวสิ อิ่มแล้วก็นอนไง ปกติ" ชนาวินแก้ตัวแทนลูกชาย"จะเป็นลูกหมูก่อนสิ" อดที่จะแซวอีกไม่ได้"เฮียคะเรียบร้อยค่ะ" ปารดามองทุกคนแล้วยิ้มให้ ก่อนจะส่งคนน้องให้กับสามี แล้วจัดการปั๊มนมต่ออีกหลายถุง"ให้กินไปจนโตเลยนะ" รัง

  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 132 : เจ้าความรัก 2

    เขาทบทวนมาหลายวันหลังจากทราบเรื่อง มันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ก่อนหน้านั้นชนะพลส่งคนไปเฝ้าดู ด้วยกลัวว่าอีกคนจะเจ็บแค้นจนคิดจะทำร้ายปารดาขึ้นมาหรือเปล่า แต่เท่าที่ได้รับรายงาน พาขวัญเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเธอเสียใจร้องไห้งานการไม่ทำให้ลูกจ้างเป็นคนจัดการทุกอย่างภายในร้าน เมาหัวราน้ำทุกวันชนะพลเข้าใจได้ว่าคนอกหักมักจะเสียศูนย์ แต่ผ่านมาร่วมสี่เดือน พาขวัญกลับยิ่งแย่ลง ลูกค้าเริ่มลดลง แล้วก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้ ไฟไหม้ร้านขนมของเธอและเธอก็บาดเจ็บสาหัส“ผมพยายามแล้วพ่อ ผมพยายามทำให้เขาตัดใจแต่เขาดื้อมาก เขายึดมั่นว่ารักผมและไม่ยอมง่ายๆ ถึงแม้ว่าผมจะพูดไปตรงๆเขาก็ยังไม่ยอมแพ้” ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ในสวน สีหน้าเคร่งเครียดและรู้สึกผิด เขารู้ทุกอย่างเพราะพาขวัญทำตัวเอง แต่เขาก็เป็นต้นเหตุเช่นกัน“พ่อจะบอกแกให้นะ เราไปกำหนดชีวิตใครไม่ได้ แกอาจจะเป็นสาเหตุ แต่นั่นมันจบแล้ว และเรื่องหลังจากนั้นต่างหาก ที่พาขวัญไม่ยอมรับความจริง ทำตัวเองให้กลายเป็นขี้เมาแล้วทำให้ตัวเองบาดเจ็บ”“ขวัญรักษาตัวที่ไหนครับ”“รพ.จังหวัด”“ผมอยากไปดูเธอ”“วิน ที่พ่อบอกแก เพราะพ่อไม่อยากปิดบัง แต่พ่อว่าตอนนี้ไ

  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 131 : เจ้าความรัก 1

    หลังจากรู้ว่าได้ลูกแฝด คุณพ่อขี้เห่อก็เอาใจใส่ดูแลภรรยาและลูกเป็นอย่างดี ดีจนปารดาจะเสียนิสัยและต้องคอยห้ามเอาไว้ตลอดเวลา ชนาวินทำทุกอย่างเพื่อช่วยให้ปารดาสบายที่สุดท้องลูกแฝดไม่เหมือนท้องปกติ ขนาดท้องที่ใหญ่โตกว่าทำให้คนตัวเล็กๆอย่างปารดามีความเสี่ยงมาก“ไหนหลานปู่ ดิ้นไหมวันนี้” ชนะพลเดินทางมาจากเชียงใหม่เดือนละครั้งเพื่อเยี่ยมลูกๆและหลานชาย ยิ่งตอนนี้เขาต้องอยู่ที่ไร่คนเดียวเพราะรังรองมาคอยดูแลคุณแม่ท้องแก่ใกล้คลอดที่กรุงเทพฯ มันทำให้เขาเหงาที่ต้องห่างจากลูกเมีย“ดิ้นเก่งมากค่ะ ไม่รู้คนพี่หรือคนน้อง” ปารดาท้องใหญ่เธอเอนตัวใช้มือหนึ่งลูบท้องอีกมือดันหลังไว้“พ่อเอาส้มมาฝากด้วยนะ” ชนะพลค่อยๆวางมือลงที่ท้องนูน เหมือนแฝดจะรับรู้ว่าปู่มา ยันเท้าทักทายเป็นการใหญ่“เจ้าแสบของปู่ ทักทายกันหน่อยทักทายกันหน่อย” รอยนูนเป็นรูปฝ่าเท้าเล็กๆยันขึ้นมา คนเป็นปู่ย่ายิ้มหน้าบาน“รู้จักเอาใจคนแก่แต่ในท้องเลยนะ” สุรเดชว่า เขามักจะมาเล่นกับเหลนเป็นประจำนั่นคือความสุขของเขาในวัยเกษียรแบบนี้“เจ็บท้องบ้างหรือยัง นี่จะครบกำหนดแล้วใช่ไหม” ชนะพลลูบเบาๆที่ท้องของปารดา“เริ่มมีบ้างแล้วค่ะ เหมือนเจ็บเตือน”“คล

  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 130 : เรื่องน่ายินดี 2

    หลังจากวันนั้นชนาวินก็เริ่มทำกายภาพบำบัด เขาพักรักษาตัวในโรงพยาบาลราวสองสัปดาห์ก่อนได้รับอนุญาตให้กลับบ้านได้ แต่ต้องมาทำกายภาพจนกว่าจะครบชั่วโมงที่หมอกำหนด"อีกนิดนะคะ" นักกายภาพกำลังช่วยหัดเดินให้กับชนาวิน คงต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่กว่าเขาจะเริ่มเดินได้คล่องแคล่วเช่นเดิมปารดายืนมองชนาวินทำกายภาพด้วยหัวใจที่ลุ้นระทึกทุกครั้ง เหมือนเธอยืนตรงนั้นแทนที่เขาและพยายามจะก้าวเดินออกไป เธอไม่เคยเหนื่อยที่จะช่วยเขาเลย บีบนวดขาให้เขาในทุกๆวันเพื่อให้กลับมาเดินได้อย่างรวดเร็วชนาวินเริ่มกลับมาเดินได้แต่ต้องใช้ไม้ค้ำเพื่อทรงตัว แต่ก็ถือว่าดีขึ้นมากจากก่อนหน้า เขาขยันทำกายภาพและฝึกเดินตลอดจนวามารถกลับมาเป็นปกติได้ในเร็ววัน แต่ยังไม่วามารถวิ่งหรือทำกิจกรรมหนักๆได้มากเท่าไหร่นัก แต่ก็ถือว่าเป็นไปตามแผนที่วางไว้ตลอดสองเดือนที่ผ่านมาชนาวินต้องข้ามผ่านความเจ็บปวดและจิตใจของตัวเองโดยมีลูกกับเมียเป็นเป้าหมาย เขาคิดว่าคงไม่ดีแน่หากไม่สามารถพาลูกวิ่งเล่นในสนามได้"ร่างกายคุณฟื้นตัวเร็วมากครับ ผมยินดีกับคุณด้วยนะครับคุณหายเป็นปกติแล้ว" หมอยิ้มให้อย่างยินดี"คือผมหายดีแล้วเหรอครับ""ใช่ครับ จากที่ทดสอบวันนี้ผ

  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 129 : เรื่องน่ายินดี 1

    "เฮียจะสงสารเขาหนูเข้าใจ แต่ทำแบบนี้เขาก็ยิ่งแทรกกลางระหว่างเรา มันก็ไม่จบสักที" ปารดายังบ่นเรื่องของพาขวัญ และชนาวินก็หมดโอดาสแก้ตัวเพราะเรื่องมันเกิดจากเขาทั้งนั้น"เฮียบอกแล้วไงคะ ขวัญเขาไม่ใช่คนไม่ดีอะไรที่เขาทำแบบนั้นเพราะเขารักพี่มากก็แค่นั้น""นี่แก้ตัวแทนเหรอ ใช่สิคะ เฮียกับคุณขวัญรู้จักกันมาก่อน รักกันมาก่อน หนูมันคนอื่น" กอดอกแน่นทำปากคว่ำ บอกให้รู้ว่าไม่พอใจ"ที่รักครับ มันไม่ใช่แบบนั้น" คนบนเตียงกอดเธอเอาไว้หลวมๆ คนน้องนั่งหันหน้าออกไปที่ประตู ชนาวินไม่รู้จะต้องพูดยังไงเพื่อให้อีกคนหายโกรธ"มันเป็นแบบนั้นแหละค่ะ เฮียเข้าข้างเขาเพราะรู้จักกันมานานทั้งที่เฮียก็เห็นว่าเขาไม่ใช่คนที่เฮียเคยรู้จัก ผู้หญิงคนนั้นดูถูกหนู ข่มขู่หนู ทำให้หนูเสียใจ แต่เฮียก็ยังเข้าข้าง ปล่อยค่ะหนูจะกลับ" ดิ้นหนีจะลงจากเตียง แต่ชนาวินไม่ยอม"ไม่เอาสิคะถ้าหนูกลับไปทั้งที่เรายังทะเลาะกันแบบนี้มันไม่ดีเลยนะ" เขาพยายามพูดเสียงอ่อน เพื่อให้อีกคนเย็นลง"ถ้าเฮียยังเข้าข้างคุณขวัญ มันก็ไม่มีวันจบหรอกค่ะ" เธอพูดเสียงแข็ง ปัญหาที่ตอนนี้ยังทะเลาะกันมันเพราะชนาวินยังพูดจาปกป้องพาขวัญทั้งที่ก็เห็นว่าอีกคนทำอะไรเอ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status