บทที่หนึ่ง

โรสรินตำรวจสาวสายสืบคนสวยวิ่งหนีลูกปืนอยู่ที่ทะเลติดกับภูเขา เธอวิ่งขึ้นไปบนเขาจนถึงทางตันด้านล่างได้ยินเสียงน้ำวินาทีสุดท้ายตัดสินใจกระโดดลงน้ำหนีลูกกระสุนที่รั่วยิงไม่ยั้งจากฝายตรงข้าม ผู้กองสาวโรสรินคิดคำเดียวว่าเธอไม่รอดแต่ไหง่มาตื่นที่ไหนละนี้เสียงคนโวยวายเสียงด่าทอของผู้ชายที่ไหนวะ 

    "คนจะนอนรำคาญเว้ย "  เธอตะโกนเสียงดังยิ่งเหนื่อยๆใครมาปลุกเดี๋ยวยิงใส้แตกเลยนี้

"คุณหนูตื่นแล้วเจ้าค่ะคุณชายใหญ่" เธอได้ยินเสียงของผู้หญิงดังขึ้น ทันใดนั้นไม่รู้ความทรงจำของใครไหลเข้ามาในหัวเหมือนหนังฉายทุกอย่างจนเธอปวดหัวกับเรื่องราวที่ได้รับรู้ นี้เราตายแล้วหรือวะทำไมถึงมีแต่ภาพของสาวน้อยนางนี้ที่ร้องให้เสียใจ ถูกคู่หมั้นด่าหาว่านางวางยาจนทั้งคู่ได้เสียกันมีคนมาเห็นหลายคนในห้องนี้ ถูกคนประนามจนเต็มห้องที่นางไร้ยางอายวางยาคู่หมั้นที่นางหลงรักเขาไม่ลืมหูลืมตา แม่ทัพจางอี้เทียนที่หาทางถอนหมั้นกับนางมาโดยตลอดเพราะผู้ใหญ่หมั้นหมายไว้ตั้งแต่เด็ก พอปักปิ่นนางก็จะตามหึงหวงคู่หมั้นของนางมาโดยตลอดสร้างความรำราญใจให้กับแม่ทัพหนุ่มยิ่งนัก ตอนนี้นางได้สิบแปดปีแม่ทัพจางอี้เทียนได้ยี่สิบสามปี แต่ส่วนมากชายหนุ่มจะอยู่ที่ชายแดนมากกว่า แต่คราวนี้แม่ทัพใหญ่ทำผลงานปราบกบฎเผ่าลี่ซูสำเร็จจึงได้เข้ามารายงานเรื่องรบต่อองค์ฮ้องเต้และได้รับความดีความชอบมากมาย 

จึงจัดฉลองกันจากในวังที่ทางฮ้องเต้จัดเลี้ยงต้อนรับแม่ทัพใหญ่จางอี้เทียนอย่างสมเกียรติ์ แล้วหลังจากนั้นแม่ทัพหนุ่มจึงมาต่อที่โรงเตี้ยมกับลูกน้องอีกหลายคนแม้แต่สาวน้อยหลินซูซานนางก็แอบมาดูหน้าของคู่หมั้น

นางก็ไม่รู้ว่าตัวเองไปนอนกับคู่หมั้นได้อย่างไรจนได้ยินเสียงของแม่ทัพด่าว่านางไร้ยางอายที่วางยาเขาจนได้เสียกัน ไม่ว่านางจะบอกว่าไม่รู้เรื่องชายหนุ่มก็ไม่ฟังจนนางร้องให้เสียใจแทบขาดใจจนเป็นลมไปและเสียชีวิตในที่สุดเพราะเกิดการช็อคกระทันหัน ผู้กองสาวจึงได้มาสวมร่างของนางแทน

'ไปดีนะสาวน้อยพี่สาวจะดูแลครอบครัวของเจ้าต่อเอง'  ช่างน่าสงสารนางเสียจริงก็คนในยุคนี้เชื่อฟังพ่อแม่และนางก็รักของนางเพราะว่าแม่ทัพเองก็เป็นคู่หมั้นของนาง จึงละเลยคนที่รักตัวเองคิดเพียงสนใจคู่หมั้นตั้งแต่เด็ก

ดีนะที่พี่ชายของนางออกตามหาน้องสาวที่มาสองคนกับสาวใช้และคนขับรถม้าที่รออยู่ พอสอบถามสาวใช้ก็โดนทุบท้ายทอยจนสลบเหมือนกันจึงไม่รู้ว่าใครวางยาคุณหนูกับแม่ทัพจางอี้เทียน คงจะอยากให้แม่ทัพเกลียดชังคุณหนูของนางมากกว่าเดิมเพราะนางอยู่กับคุณหนู คุณหนูดื่มและกินกับแกล้มของทางโรงเตี้ยมเพียงเท่านั้น

แต่มีตอนที่คุณหนูเข้าไปหาท่านแม่ทัพในห้องส่วนตัวและโดนดุว่าให้ในห้องที่แม่ทัพกำลังดื่มกับสหายในห้องส่วนตัว คุณหนูของนางเสียใจมากจึงสั่งเหล้ามาดื่มในห้องข้างกันและหลังจากนั้นนางก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย แต่พอเกิดเรื่องกลับมีคนมามากมายเหมือนเตรียมการเอาไว้ คุณหนูของนางจะแก้ตัวอย่างไรท่านแม่ทัพก็ไม่ฟังทั้งพูดจาทำร้ายจิตใจของนางจนเป็นลมไป

ลี่ม่านเถียนเล่าให้คุณชายใหญ่ฟังทุกอย่างที่นางอยู่กับคุณหนูตลอดเวลาที่มาด้วยกัน

จากคำบอกเล่าของสาวใช้ข้างกายของหลินซูซานบอกว่ามีทั้งคุณหนูเจียงอวี้หร่านกับพี่ชายที่เป็นรองแม่ทัพ นางอ้างว่ามาหาพี่ชายจึงได้มาเห็นเรื่องฉาวโฉ่วของหลินซูซานและยังต่อว่าคุณหนูของนางไปหลายคำ

'ขนาดเป็นคู่หมั้นยังร้ายกาจขนาดนี้ถ้าได้แต่งเข้าจวนของแม่ทัพไปนางจะร้ายขนาดไหน' นางพูดกับทุกคนต่อว่าหลินซูซานและนางพาเพื่อนมาด้วยหลายคนจะได้ไม่มีใครสงสัยในตัวนางที่หลงรักแม่ทัพจางอี้เทียนเหมือนกันและหาทางทำให้แม่ทัพเกลียดคู่หมั้นตัวเอง ในตอนนั้นนางจะเป็นคนใกล้ชิดท่านแม่ทัพเอง

ตอนนี้นางได้กลับมาที่จวนแล้วเพราะพี่ชายออกตามหาน้องสาวจึงมาพบน้องสาวนอนกับท่านแม่ทัพจางอี้เทียนหลินซูเฉินจึงเข้าไปในห้องที่เกิดเรื่อง ก็พอดีกลับผู้กองโรสรินได้รู้ความทรงจำของหลินซูซานทั้งหมดและนางได้ด่ากราดทุกคนที่รุมประนามนางในห้องนั้น

ไม่เว้นแม้แต่แม่ทัพจางอี้เทียนที่นางประกาศถอนหมั้นตรงนั้นเช่นเดียวกัน

"เป็นตายไม่ต้องมาพบหน้าเห็นที่ไหนไม่ต้องทักพอใจท่านหรือยังข้าบอกว่าไม่รู้แต่ก็ยังไม่รับฟังข้า ใช่เพราะข้ามันใจมืดบอดหลงรักท่านไม่ลืมหูลืมตาเองจะโทษใคร ความรักมันมากไปก็หมดได้เหมือนกันเชิญออกไปให้หมดและอย่าให้ข้าสืบรู้ได้ก็แล้วกันว่าใครมันวางยาข้าจะเอาคืนมันเรียงตัวเลย"

นางตะโกนใส่หน้าคู่หมั้นด้วยความโกรธ

"ในเมื่อท่านมันตามืดบอดมากข้ามันเลวเชิญไปหาแม่ดอกบัวขาวคนดีของท่านตามสบายข้าขอถอนหมั้นตรงนี้ต่อหน้าทุกคนที่พวกเจ้าเชิญมาก็แล้วกัน"

แม่ทัพจางอี้เทียนมองหน้าคู่หมั้นด้วยความรังเกียจที่นางทำตัวก้าวร้าวประกาศถอนหมั้นต่อหน้าคนมากมายที่เห็นว่านางกับเขาไปถึงขั้นไหนกันแล้ว แต่กลับใจกระตุกวูบเพียงแค่สบตาของนาง ก่อนที่นางจะเป็นลมไปนางยังแก้ตัวกับทุกคนอยู่เลยพอนางตื่นขึ้นมากลับกลายเป็นเหมือนคนละคนและพร้อมจะฟาดกับทุกคนที่หาเรื่องนางชายหนุ่มกำลังจะอ้าปากพูดถูกนางตวาดเสียงดัง

"หุบปากของท่านไปเลยข้าไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์ของใครในเมื่อไม่รักก็ให้มันจบตรงนี้ ข้าจะถือว่าให้หมามันกินในโลกใบนี้ไม่ไร้เท่าใบพุทราข้าจะมีสามีกี่คนก็ย่อมจะได้ เชิญพวกท่านไปรักกันให้ตามสบายนับจากวันนี้ตรงนี้ข้าสัญญาว่าจะไม่ขอพบท่านอีกชั่วชีวิตของข้าหลินซูซานคนนี้"

จากนั้นนางก็เดินออกจากห้องของโรงเตี้ยมขึ้นรถม้ากลับจวนกับพี่ชายและสาวใช้ของนางไม่หันคืนหลังกับไปมองหน้าใครทั้งนั้นนางยังจำใบหน้าเดี๋ยวดำเดี๋ยวแดงของแม่ทัพจางอี้เทียนที่นางตะโกนให้เขาหุบปากต่อว่านางได้อยู่จนถึงตอนนี้ที่นางอาบน้ำกินมื้อเช้ากับพี่ใหญ่ของนางในห้องกินข้าว

 

"พี่ใหญ่เจ้าคะช่วยเอาใบสัญญาหมั้นหมายไปคืนตระกูลจางให้น้องด้วยนะเจ้าคะ ข้าไม่ต้องการเห็นมันที่จวนของเราอีกถ้าพี่ใหญ่ลงไปใต้ครานี้น้องจะขอไปที่บ้านเดิมของท่านแม่ด้วยเจ้าค่ะ ข้าเบื่อเมืองหลวงนี้แล้วจะไปอยู่ที่บ้านของท่านแม่สักสิบปี ข้าจะกลับมาพร้อมพี่ใหญ่ในทุกปีก็ได้บ้านของท่านแม่อยู่ติดทะเลข้าชอบข้าอยากไปลองเป็นชาวประมงดูบ้างจะได้มีสินค้าใหม่ๆส่งมาขายที่ร้านค้าของเราหลากหลายขึ้น" นางบอกกับพี่ชาย

"จวนเก่าท่านแม่ที่นั้นมันก็ไม่ได้ห่างจากค่ายทหารชายแดนที่พี่ใหญ่ประจำการมากด้วยข้าอยากไปลองใช้ชีวิตที่หมู่บ้านชนบทดูบ้าง" หลินซูซานบอกความต้องการของตัวเอง

"ได้เดี๋ยวพี่จะส่งจดหมายบอกคนของเราให้ไปซ่อมแซมบ้านของท่านแม่เอาไว้ให้เจ้า

"ให้พวกเขาขุดบ่อน้ำด้วยนะเจ้าคะเผื่อข้าจะปลูกผักกินเองด้วย" นางเสริมพี่ชาย   

   "อือแล้วเจ้าแน่ใจแล้วใช่ไหมเรื่องถอนหมั้นกับแมทัพจางอี้เทียน"  พี่ชายถามน้องสาวให้แน่ใจ   

 "เจ้าค่ะข้าหมดรักเขาแล้วทำไมข้าต้องวิ่งตามคนที่เขาไม่ได้รักเราด้วยละเมื่อคืนนี้ข้าเหมือนตายไปแล้ว ข้าคนนี้จะรักเพียงคนที่ดีกับข้าเท่านั้น ผู้ชายห่วยแตกคนนั้นไม่คู่ควรกับความรักของน้องอีกต่อไป ป่านนี้แม่ดอกบัวขาวคนหนึ่งของเขาคงจะนำเรื่องของข้าไปกระจายดังไปทั่วเมืองหลวงแล้วกระมัง แต่น้องไม่สนใจหรอกเพราะพวกเขาไม่ได้หาตำลึงให้ข้าใช้นอกจากพี่ใหญ่กับคนของเราเท่านั้น" นางบอกพี่ชาย   

"อือดีพี่จะได้จัดการทีเดียวเลยพี่ดีใจที่น้องคิดได้จากนี้เรามาเริ่มต้นชีวิตใหม่กันน้องสาวที่น่ารักของพี่ น้องอย่าได้กังวลพี่ใหญ่จะเป็นแผ่นฟ้าให้น้องเอง"  หลินซูเฉินเอามือลูบหัวน้องสาวด้วยความอ่อนโยนเพราะว่ามีกันเพียงสองพี่น้องถึงน้องสาวของเขาจะเอาแต่ใจ แต่อย่างไรก็ไม่ใช่ทั้งหมดน้องสาวเขานิสัยน่ารักเขารู้ดีกว่าใคร