ไกลแค่ไหนคือใกล้

ทุกคนพร้อมใจกันเงียบเสียงของตัวเองลงไป หลังจากที่ดูการไลท์สดของทหารอีกฝ่ายจบลง

โอดีนผู้นำกบฏฝ่ายนั้นโหดเหี้ยมมาก มันสั่งให้ทหารกราดยิงตัวประกันรวดเดียวกันถึงสามคนอย่างไร้ซึ่งความปราณี เพราะต้องการจะข่มขวัญนั่นละ ในลักษณะเชือดไก่ให้ลิงดู และยังบอกให้รู้อีกว่าหากพรุ่งนี้ นายพลเคเซนยังไม่ยอมปล่อยตัวนักโทษ พวกมันจะฆ่าตัวประกันที่เหลือนั่นให้หมด มันรวมไปถึงโนอาร์คนเป็นพี่ชายของเธอนั่นด้วย

เธอคงช้าไม่ได้แล้วเซน!

“จ่าคะ ช่วยต่อสายถึงท่านนายพลให้หนูหน่อยค่ะ เราจะประชุมสายกัน”

จ่าอามินต่อสายตรงถึงท่านผู้นำทันที เมื่อสิ้นเสียงออกคำสั่งของคนตรงหน้า ซึ่งมันก็ดึงสายตาของทุกคนให้หันมาสนใจ

เจ้าตัวยังไม่มียศตำแหน่งเลยด้วยซ้ำ แต่กล้าออกคำสั่งกับคนที่มียศใหญ่กว่า มันย่อมไม่ธรรมดาอยู่แล้ว และทุกคนในที่นี้ต่างก็รู้ดี

นาทีนี้พวกเขาต่างมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน จึงไม่มีใครคัดค้านหรือใส่ใจกับเรื่องนี้มากนัก หากยิ่งชักช้า เวลาที่จะเข้าไปช่วยตัวประกันได้ ก็ย่อมเหลือน้อยลงไปทุกที

“ท่านนายพลคะ...หนูเซนเองค่ะ...”

ทันทีที่อีกฝ่ายกดรับสาย เซนเซียก็กรอกเสียงเข้าไป ให้ทางนั้นรู้ว่าเป็นเธอ อีกทั้งลำโพงของโทรศัพท์ก็กำลังเ