บทที่ 626

วันต่อมา...

เฟนด์กับเซเลน่าเพิ่งจะกินอาหารเช้ากันเสร็จตอนที่เบ็นเดินไปหา

เบ็นยืนคอตกต่อหน้าพวกเขาก่อนพึมพำว่า “พี่เขย พี่สาว ผมมีอะไรจะบอก เราออกไปคุยกันข้างนอกได้ไหม?”

เฟนด์และเซเลน่ามองหน้ากันอย่างสงสัยว่าเบ็นดีขึ้นหรือยัง พวกเขาพยักหน้าและเดินออกไปพร้อม ๆ กัน

เมื่อเดินออกไปสนาม เบ็นก็พูดว่า “ผมจะตั้งใจหางานทำ แต่ว่าผมไม่ได้จบสูง ๆ มา เลยไม่รู้เลยว่าตัวเองจะทำอะไรได้บ้าง ผมอยากเปิดร้าน แต่ผมไม่มีเงินเลย”

เบ็นหยุดพูดก่อนจะเงยหน้าขึ้นและยืนยันว่า “ผมเป็นผู้ชาย ไม่ใช่ไอ้ขี้แพ้ในสายตาคนอื่น ผมอยากเติบโต ตอนนี้ผมคิดได้แล้วว่าผมมันเป็นแค่ไอ้โง่ที่สูญเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์และมองข้ามคุณค่าของมันไป ตอนที่ตระกูลของเรายังจน พี่สาวผมเก็บขยะเพื่อความอยู่รอด แล้วผมก็เอาเงินนั้นมาซื้อวีดีโอเกม...!”

เฟนด์และเซเลน่ามองหน้ากัน พวกเขาสังเกตว่าเบ็นโตขึ้นจริง ๆ ในชั่วข้ามคืน เขาคิดและไตร่ตรองสิ่งที่ตัวเองทำมาอย่างรอบคอบ

“ผมไม่มีแรงแม้แต่จะต่อยคนที่ขโมยคนรักของผมไป” เบ็นโพล่งขึ้นมา “แม้กระทั่งสู้ให้ชนะอีวานยังทำไม่ได้เลย...!” เบ็นหัวเราะอย่างขมขื่น แต่เป็นเสียงหัวเราะที่ไม่มีความสนุกสนานอะไรเลย “