ขึ้นโรงพัก

มาคินที่ทำหน้าที่คนขับรถ มาส่งร้อยดาวและแม่ของเธอที่บ้าน ถึงแม้ว่าเขาจะมาเพียงครั้งเดียว แต่เขากลับจำได้ ว่าอยู่ตรงไหนหลังไหน

“นี่พ่อหนุ่มรู้จักบ้านเราด้วยหรือจ๊ะ” แม่ของร้อยดาวที่จำมาคินไม่ได้ ว่าเคยมาที่บ้านของตนเองมาก่อน

“คุณน้าจำผมไม่ได้หรือครับ ผมเคยไปส่งน้องคราวก่อนไงครับ” มาคินตอบคุณแม่ร้อยดาว

“ก็ที่มาขอเข้าห้องน้ำบ้านเราไงคะแม่” ร้อยดาวบอกให้แม่ตนเองทราบ

“ถึงแล้วครับ “มาคินกลัวโดนถามต่อ เขาเองขับมาถึงบ้านพอดี

“วันนี้อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะลูก” แม่ของร้อยดาว ที่กำลังก้าวลงจากรถ เอ่ยชวนเขาด้วย

"ไปชวนเขาทำไม นายหิวข้าวก็ไปหาซื้อกินเอาเองเลย บ้านฉันยังไม่ได้หุงข้าวหรอก"

"เอ๊ะ ลูกสาวคนนี้ไปไล่แขกได้ยังไงกัน" คุณแม่ของร้อยดาว ฟาดฝ่ามือลงที่หน้าขาของลูกสาว เบา ๆ ที่นั่งหน้ารถข้างมาคิน แล้วแม่เดินลงจากรถไป

"อุ้ย ... แม่ " ร้อยดาวสะดุ้ง ส่งเสียงร้องจนมาคินหันมามอง เขาขำมุมปาก จนร้อยดาวหันมาเห็น เธอทำปากเชิดแบบไม่พอใจใส่เขากลับมา ทำเอามาคินยิ่งตกหลุมรักเธอมากขึ้น

เสียงมืิอถือของมาคินที่ดังขึ้นมา เป็นเสียงของน้องชาย ที่โทรเข้ามา มาคินรีบกดรับสายของน้อง เพราะเขาคิดว่าน้องคงมีเรื่อง

"พี่คิ