วันแถลงข่าว (สถานะที่ต้องตอบ)

วันแถลงข่าวเปิดตัว 1st Anniversary คู่วงจิ้น Kin&Dao

จัดที่โถงใหญ่ของค่าย ศิลปินรุ่นพี่รุ่นน้องยืนออรอให้กำลังใจอยู่รอบนอก

มาคินใส่สูทสีเบจ เนี้ยบแต่ดูอบอุ่น ร้อยดาวอยู่ในเดรสยาวลูกไม้สีขาวอมชมพู รวบผมหลวม ๆ ให้ดูน่ารักแต่สง่า

สองคนเดินจับมือออกมาหน้าแบ็กดรอปพร้อมกัน ท่ามกลางแฟลชกล้องจากนักข่าวและเสียงกรี๊ดของเอฟซีที่ตามมาตั้งแต่เช้า

หลังตอบคำถามเรื่องอัลบั้มใหม่ โปรเจกต์เพลง และเซอร์ไพรส์เวทีใหญ่ ร้อยดาวหันมามองกลุ่มแม่ ๆ เอฟซีที่ยืนรวมกันตรงแถวหน้า เธอจับไมค์แน่นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงชัดเจน สั่นนิด ๆ เพราะตื้นตัน

“ขอบคุณนะคะ ที่รักกันมาตลอดปีที่ผ่านมา ขอบคุณที่อยู่ข้างเราตั้งแต่ตอนที่เรายังไม่มีอะไรเลย จนถึงวันที่มีเวทีเป็นของตัวเองแบบนี้” เธอยกมือไหว้แฟนคลับทุกบ้าน เสียงกล้องยังดังไม่หยุด แต่ทุกคนจะได้ยินถ้อยคำที่ออกจากใจเธอชัดเจน

“หนูขออ้อนแม่ ๆ ทุกบ้านเลยนะคะ วันจริงอย่าลืมพากันมาดูพวกเราด้วยนะ มาเจอกันหน้างานอีกครั้ง จะมีที่ว่างตรงนี้ให้แม่ ๆ เสมอค่ะ” เสียงกรี๊ดแทบแตกฮอลล์ มาคินหันมามองแฟนสาวแล้วส่ายหน้าน้อย ๆ ก่อนหัวเราะออกมา

“ถ้าใครไม่ได้มานะ ดาวจะน้อยใจจริง ๆ ด้วย”

หลังจบช่วงตอบเรื่องโปรเจกต์เพลงใหม่ นักข่าวบางคนก็ยังไม่ยอมปล่อยไมค์ง่าย ๆ มือไมโครโฟนหลากสีชูขึ้นเป็นดง มาคินกับร้อยดาวหันมองหน้ากันเหมือนจะถามในใจ

“จะตอบยังไงดี”

นักข่าวสาวรุ่นพี่เจ้าเก่าชิงยิงคำถามแรก น้ำเสียงเป็นมิตรแต่แฝงแซวเบา ๆ

“แล้ว เรื่องสถานะหัวใจของทั้งคู่ตอนนี้เรียกว่าอะไรได้คะ จะยังใช้คำว่า ‘คู่จิ้น’ หรือ ‘แฟนจริง’ ดีคะ” เสียงกรี๊ดจากโซนแม่ ๆ เอฟซีข้างล่างลั่นยกมือปิดปากเพราะลุ้นมาก ร้อยดาวหน้าแดงก่อน มาคินทำทีเหมือนจะพูดแต่กลั้นขำ

“ตอบดี ๆ นะคะน้องดาว น้องคิน” นักข่าวอีกคนแซวเสริม

“คนรอฟังคำว่าแฟนอยู่น้า” ร้อยดาวหัวเราะทั้งหน้าแดง ก้มหน้างุดไปแต่มือยังจับไมค์แน่น ก่อนจะเอื้อมไปจับแขนมาคินเบา ๆ แล้วพยักหน้าให้เขาเป็นคนพูด

มาคินขยับไมค์ใกล้ปาก สีหน้าเรียบนิ่งแต่ดวงตาเหมือนกำลังยิ้มขำ ๆ เขาตอบเสียงนิ่งแต่นุ่มมาก

“ถ้าให้ผมพูดตรง ๆ เราไม่ได้ปิดบังอะไรเลยครับ ถ้าจะให้เรียกว่ายังไง ก็เรียกว่า คนรัก ได้เลย”

เสียงปรบมือจากแม่ ๆ เอฟซีดังก้องทันที ตามด้วยเสียง “กรี๊ดดดด!” ยกใหญ่ ร้อยดาวหันไปตีแขนมาคินเบา ๆ แบบเขินมาก ก่อนจะยกไมค์พูดต่อเสียงสั่นนิด ๆ

“เราเป็นคนรักกันค่ะ ก็เป็นเพื่อนร่วมงานที่รักกัน อยากทำเพลงดี ๆ ด้วยกันไปนาน ๆ ด้วย ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะเราเชื่อใจกัน ขอบคุณที่ทุกคนเข้าใจนะ" เสียงนักข่าวที่บันทึกวิดีโอ พยักหน้า ยิ้มเอ็นดูทั้งคู่ อีกคนถามแซวปิดท้ายเบา ๆ

“แล้วจะมีข่าวดีเร็ว ๆ นี้มั้ยคะ พอจะได้ยินไหม”

“ข่าวดีไหนก่อนคะ เพลงใหม่ของหนู เร็ว ๆ นี้คะ” ร้อยดาวตอบตาโตมาคินยื่นไมค์สวน

“ถ้าหมายถึงเพลงใหม่ของผม มีแน่นอนครับ ถ้าเรื่องอื่นไว้บอกวันนั้นแล้วกันนะ”

เสียงเฮ เสียงหัวเราะ เสียงกรี๊ดยังลั่นเต็มโถงแถลงข่าว

ก่อนทั้งสองคนจะยกมือไหว้ขอบคุณแล้วโค้งหัวพร้อมกันอย่างเป็นทางการ ปิดฉากงานแถลงข่าวด้วยรอยยิ้มจริงใจของคนสองคนและหัวใจอบอุ่นของแฟนเพลงทุกคนที่อยู่ตรงนั้น

เสียงแฟลชกล้องยังดังแว่ว ๆ ระหว่างที่ร้อยดาวกับมาคินเดินออกมาหลังเวที พี่นักข่าวสายบันเทิงที่เพิ่งถามเรื่องสถานะเดินตามมาด้วยสีหน้าแซวชัด

“โห ตอบน่ารักเชียวนะคะน้องคินน้องดาว คราวนี้แฟน ๆ จะยิ่งหวงแน่เลย” มาคินยิ้มบาง ๆ พยักหน้าให้พี่นักข่าว ส่วนร้อยดาวหน้าแดงหนักกว่าเดิม รีบยกมือไหว้

“หนูเขินเลยค่ะพี่ ขอบคุณนะคะที่ถามเบา ๆ ไม่กดดันกันเกินไป”

“นี่ก็ดีแล้วล่ะ คนดูจะได้รู้ว่าเราไม่ปิด ไม่หลอกแฟนเพลง”

พี่นักข่าวพูดเสียงเบา ๆ พลางตบบ่าเบา ๆ

จังหวะนั้นมีแม่ ๆ เอฟซีในโซนด้านข้างเดินถือถุงขนมกับช่อดอกไม้ที่เตรียมมามอบรอบสุดท้าย บ้านแฟนคลับแต่ละบ้าน ทั้ง บ้านหนูดาวฟ้าคู่ใจ, บ้านคินอุ่นไอรัก, บ้านพี่คินน้องดาวโอบใจ มายืนล้อมพี่นักข่าวกันด้วยรอยยิ้ม

“ขอบคุณนะคะพี่ที่ถามน่ารัก ไม่ทำให้เด็ก ๆ เครียด แม่ ๆ ดีใจมากเลยค่ะ” คุณแม่แฟนคลับวัยสี่สิบยื่นขนมกล่องเล็กให้พี่นักข่าว

“โอ๊ยย แม่ ๆ ไม่ต้องหรอกค่ะ”

“เอาไปเถอะค่ะ ของเล็ก ๆ น้อย ๆ ขอบคุณที่รักลูกเราเหมือนกัน” พี่นักข่าวหัวเราะ ยกมือรับของด้วยความเกรงใจ แต่ก็ยังหันไปแซวสองคนที่ยืนเขินอยู่ข้างหลัง

“พี่จะเขียนข่าวให้น่ารักที่สุดเลย แต่ไม่แต่งนะ สัญญา”

“ขอบคุณค่ะพี่ ขอบคุณมากจริง ๆ” ร้อยดาวยกมือไหว้อีกครั้ง

พี่นักข่าวเดินกลับไปพร้อมรอยยิ้มและถุงขนม แม่ ๆ เอฟซีหันกลับมาหาลูก ๆ คู่จิ้นตัวจริง พากันล้อมหน้า ล้อมหลังด้วยสายตาเอ็นดู

“เอ้า! ไป ๆ ไปพักได้แล้วลูก เดี๋ยวแม่ ๆ เคลียร์ทางให้”

“อย่าเครียด อย่ากังวลนะลูก ทุกคนอยู่ข้างหนู”

มาคินกับร้อยดาวสบตากัน ยิ้มเหมือนจะร้องไห้เพราะซึ้งใจ

ก่อนจะยกมือไหว้แม่ ๆ แต่ละบ้านอีกครั้ง เสียงแฟลชจากกล้องมือถือของแม่ ๆ ยังแว่วไม่ขาด พร้อมรอยยิ้มอบอุ่นที่ทำให้ทั้งคู่รู้ว่า ไม่ว่าข้างหน้าเวทีจะหนักหนาแค่ไหน ก็ยังมีคนอยู่ข้างหลังเสมอ

หลังจากยกมือไหว้พี่นักข่าวกับแม่ ๆ เอฟซีจนครบ

มาคินกับร้อยดาวหิ้วถุงขนม ช่อดอกไม้ และช่อเงินก้อนโต เดินเบียดกันเข้ามุมพักข้างเวที

มุมนี้มีโซฟาเล็กกับโต๊ะน้ำดื่ม อ๊อฟกับก๊อปเปอร์นั่งรออยู่ก่อนแล้ว คนละมือถือผ้าเย็นกับน้ำเปล่า

“เอ้า คู่รักคนดังมาแล้ววว” ก๊อปเปอร์ลากเสียงแซว ยกน้ำให้มาคิน

“โห เห็นแต่ในข่าว พอเจอตัวจริง หวานจังพวกพี่” อ๊อฟก็ไม่ยอมแพ้ ส่งผ้าเย็นให้ร้อยดาวพร้อมยักคิ้ว ร้อยดาวหน้าแดงจนแก้มเปลี่ยนสี รีบยัดถุงขนมใส่มืออ๊อฟแทน

“เอาขนมไปกินกันเถอะ ขนมแม่ ๆ เค้าจัดให้เยอะมาก จะได้ไม่พูด” เธอพูดเสียงอ้อมแอ้ม มาคินหัวเราะเบา ๆ ก่อนช่วยแกะกล่องมาแบ่ง

โต๊ะพักเต็มไปด้วยของกิน ทั้งแซนด์วิช ผลไม้ เบเกอรี่เล็ก ๆ ก๊อปเปอร์เอามือถือขึ้นมาถ่ายเล่นอีก

“จะถ่ายไปลงกลุ่มแม่ ๆ ใช่มั้ย ” มาคินแซวเสียงนิ่ง

“เฮ้ย! ก็แม่ ๆ เค้าขอรูปเบื้องหลังนี่นา จะได้เห็นว่าลูกเค้ากินอยู่สบายดี” ก๊อปเปอร์ยิ้มแป้น อ๊อฟหันไปหยิบขนมในถุงอีก ชี้ไปที่ร้อยดาวที่ตอนนี้ยังกัดขนมคำเล็ก ๆ

“นี่ดาว! เครียดน้อยลงได้แล้วนะ เธอมีเราอยู่ทั้งทีม จำไว้”

“อื้อ” ร้อยดาวพยักหน้า ยิ้มบาง ๆ เสียงหัวเราะค่อย ๆ กลับมา โต๊ะพักเต็มไปด้วยความสบายใจเล็ก ๆ มาคินยื่นน้ำให้แฟนสาว เช็ดเหงื่อให้ด้วยผ้าเย็น ลมหายใจเขานุ่มนวลเหมือนจะบอกว่า

“เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้น” ก๊อปเปอร์กับอ๊อฟมองสองคนแล้วตบไหล่กันเบา ๆ

“เฮ้อออ พวกเราก็สู้ไปด้วยกันแหละน่า" ก๊อปเปอร์พูดปิดท้าย ก่อนทุกคนจะหัวเราะพร้อมกัน

เสียงดนตรีซ้อมจากเวทีด้านนอกดังลอดเข้ามา เหมือนเป็นสัญญาณว่า โมเมนต์อบอุ่นในมุมเล็ก ๆ นี้ จะเป็นพลังให้พวกเขาก้าวออกไปเจอไฟสปอร์ตไลท์ด้วยหัวใจที่แข็งแรงกว่าเดิม