แชร์

งานผ่านไปด้วยดี

ผู้เขียน: Chalam whale
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-03 20:11:37

หลังจากวันที่ร้อยดาวมีเรื่องกับพี่นักข่าวคนหนึ่งที่สถานีตำรวจ โดยที่เรื่องวันนั้นยังไม่ทันถึงค่ายเพลง และวันที่ปล่อยโปรโมตเพลงก็เข้ามา และก็มีพี่สื่อมวลชนมากมายหลายสำนักมาทำข่าว เพราะเพลงของน้องทั้งสองคนที่ปล่อยออกไปทั้งเอ็มวี และ ซิงเกิลตามหน้าปัดวิทยุมาแรงติดอันดับหนึ่งของประเทศ หลายสถานีวิทยุ ก็ถึงวันที่น้องทั้งสองคนจัดแถลงข่าวรับงานเดินสายที่มากขึ้น 

นักข่าวที่มาลงทะเบียนและหยิบใบโบชัวร์ รวมถึงนักข่าวคนนั้นที่เดินเข้ามา เขามองไปยังภาพโปสเตอร์ด้านบน ของนักร้องคู่กรณี ด้วยความแค้นเคืองร้อยดาว ที่โรงพักในวันนั้น 

"ยัยเด็กคนนี้ เป็นนักร้องงั้นเหรอ" นักข่าวคนนี้เริ่มเข้าไปนั่งตรงมุมเสามุมหนึ่งที่หลบสายตาของคนอื่น ๆ 

เมื่อเวลาใกล้เข้ามาแล้ว เฮียคราม พี่โปเต้ พี่อู๋ เข้ามาส่งกำลังใจให้เด็กทั้งสองคนในห้องแต่งตัว เพื่อเป็นกำลังใจ มาคินเองที่ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นมากนัก แต่คนที่กำลังจะหลุดน่าจะเป็นร้อยดาว เธอพยายามนั่งอ่านคำถามวนไปหลาย ๆ รอบ เธอกลัวที่จะตอบคำถามผิด เธอกลัวที่จะทำให้มาคินต้องมาพังเพราะงานแถลงข่าววันแรกครั้งนี้ พี่ ๆ สื่อมวลชน พี่ ๆ เอฟซีที่ได้รับเชิญจากทางค่ายเข้ามากันจนเต็มสตูดิโอ 

"ไม่ต้องตื่นเต้น ทำหน้าที่ของตัวเองบนเวทีให้ดี งานนี้ถืองานเปิดตัวพวกเธอทั้งสองคน รวมถึงมินิคอนเสิร์ตเล็ก ๆ ทำให้ดีที่สุด ไม่ต้องกังวล" เฮียครามที่รู้สึกเอ็นดูเด็กน้อยที่ทุกทีจะเสียงเจื้อยแจ้ว ครั้งนี้กลับมาอาการลุกลี้ลุกลน 

"มาคินคอยช่วยเหลือร้อยดาวบนเวทีด้วยนะ น้องยังใหม่มาก ทำให้บนเวทีผิดพลาดน้อยที่สุดนะ เพื่อตัวพวกเธอเอง " พี่โปเต้ให้กำลังใจลูก ๆ ในทีม

"ไป ไป ถึงเวลาแล้วพี่คิน พี่ร้อยดาว" อ๊อฟ ที่เข้ามาตามพี่ทั้งสองคน

"มา ๆ รวมพลังกันหน่อย" เฮียครามที่ยื่นฝ่ามือออกมา ตามด้วยพี่โปเต้ ตามด้วยอ๊อฟ

"เธอวางสิร้อยดาว" มาคินที่บอกให้ร้อยดาววางมืองของเธอลงไปก่อน ซึ่งร้อยดาวไม่ได้เอะใจอะไร เธอเลยยอมวางเอาไว้บนมือของ อ๊อฟ  มาคินที่เห็นว่าเธอวางแล้วเขาเลยวางฝ่ามือตัวเองลงบนฝ่ามือเล็ก ๆ ของเธออีกที เธอการกุมมือครั้งนี้ เขาจับมือเธอเข้ามากุมไว้ในอุ้มมือของเขาเพียงคนเดียว จนร้อยดาวรู้สึกว่ามันแปลก ๆ ที่เขาทำ เธอเลยหันไปมองเขาด้วยความสงสัย

"บนเวทีเราจะกุมมือกันไปแบบนี้ จนกว่าเธอจะคิดว่ามันปลอดภัย มันไม่มีอะไรโอเคไหม" มาคินที่สัมผัสถึงฝ่ามือร้อยดาวเปียกชุ่มเต้มไปด้วยเหงื่อ

"สู้ไม่สู้" เฮียครามถามทั้งสองคนเสียงดัง

"สู้ครับ / สู้ค่ะ " เสียงของทั้งสองคนที่ึคนหนึ่งดูมีพลัง อีกคนที่ยังกล้า ๆ กลัว ๆ

"ไหวนะพี่ร้อยดาว ผมว่าไม่ไหวก็ต้องไหว " อ๊อฟที่มาให้กำลังใจพี่สาว และก็พอดีกับที่หน้าเวที เปิดตัวทีเซอร์

ในสตูดิโอที่ลดแสงไฟลงก็มีภาพเอ็มวีเพลง " รอยยิ้มของเธอ " ตั้งแต่เริ่มเพลงแฟนคลับของน้องก็ร้องตามกันจนเสียงดังลั่นสตูดิโอ ทำเอามาคินและร้อยดาวรู้สึกตื้นตันในหัวใจ จนกระทั่งเพลงจบลง ถึงคิวที่สองนักร้องเจ้าของเอ็มวีพากันเดินจูงมือกันออกมา 

โดยที่ตากล้องนักข่าวแพลนภาพชัด ๆ  ยิ่งภาพบนหน้าจอทีมไลฟ์ที่มีการถ่ายทอดสดก็กดซูมเข้าซูมออก จนคนที่เข้ามาคอมเม้นต์ที่ชื่นชอบ และก็มีคนที่ไม่ชอบมาแสดงความคิดเห็นด้วยคำไม่สุภาพ จนเอฟซีในห้องช่วยกันไล่และปกป้องศิลปินที่ตนเองรัก

มาคินเดินจับมือร้อยดาวเดินขึ้นมาบนเวที พร้อมเสียงกรีดร้องด้วยความดํใจ ที่เห็นน้อง ๆ ทั้งสองคน ดังเต็มสตูดิโอ จนมาถึงกลางเวทีเด็กทั้งสองคนยืนเคียงข้างกัน ยกมือไหว้ทุก ๆ คน ที่มาร่วมงานแรกของพวกเขาทั้งสองคน

"สวัสดีครับ / สวัสดีค่ะ " มาคินและร้อยดาวกล่าวคำทักทายพร้อม ๆ กัน

"สวัสดีครับ ผมนายมาคิน  G.Media ครับ " มาคินที่แนะนำตัวก่อนคนแรก

" สวัสดีค่ะ ร้อยดาว จาก G.Media เช่นกันค่ะ " ร้อยดาวที่ทำตามแบบมาคินทุกอย่าง 

เด็กทั้งสองคนได้กล่าวทักทาย ทุก ๆคน ที่หน้าเวที มีนักข่าวถามถึงที่มาของการเป็นศิลปืนคู่ คนที่ตอบพูดจาฉะฉาน คือมาคิน

"พี่โปเต้เล็งเห็นนะครับ ผมทำคลิปคู่กับน้อง คลิปที่ผมบอกว่ามีแม่บ้านประจำตัว ส่วนตัวมาล้างจานให้นะครับ " มาคินที่ตอบคำถามมีเสียงกรี๊ดจากเอฟซี  เรียกเสียงฮือฮาในสตูดิโอ

"เอ๊ะ ๆ คลิปอะไรคะ พวกเราอยากดูบ้างจัง" พี่นักข่าวคนหนึ่งเอ่ยถาม เขาไม่เคยติดตามน้องทั้งสองคนมาก่อน

"จะเปิดดีเหรอมาคิน " ร้อยดาวที่เอ่ยท้วงมาคิน 

มาคินส่งสัญญาณให้พี่ ๆ เพียงไม่นานก็มีคลิปจากติ๋๊กต๊อกของมาคิน ที่ตอนนี้ขึ้นโปรเจคเตอร์ทั้งสองฝั่งข้างเวที เป็นคลิปน่ารัก ๆ ของทั้งสองคน

"โอ๊ย ชีวิต" เสียงของร้อยดาวเอ่ย ขึ้นเอามือปิดหน้าตาตนเองเอาไว้ 

"คลิปนี้ จะบอกว่าเราโดนแอบถ่ายนะ " ร้อยดาวฟ้องพี่ ๆ เอฟซี จนพี่ ๆ หัวเราะกันในความน่ารักของเธอ พี่ ๆนักข่าวเองที่เพิ่งมารู้จักกับเธอ และมาคินเริ่มตกหลุมรักในความน่ารักของมาคินกับร้อยดาว 

"ไม่ได้แอบนะ เขาเรียกว่าเรียลลิตี้ คุณรู้จักไหม" มาคินที่แกล้งทำตีหน้าทะเล้นใส่เธอ 

"เนี่ยะเขาเล่นตอนที่ร้อยดาวเผลอค่ะ เขาทำเป็นเนียนว่าเราเป็นคนรักเขา ต้องมาคอยล้างจานให้" ร้อยดาว บ่นออกไมค์

"แล้วตอนนี้น้องมาคินมีคนล้างจานไหมคะ น่าจะมีน้อง ๆ แม่ ๆ ช่วยล้างเยอะแล้วแน่ ๆ ตอนนี้" พี่นักข่าวที่เอ่ยถาม

"ผมยังไม่มีครับ จะมีได้ยังไงครับพี่ ก็ผมต้องเป็นคู่จิ้นกับเธอเสียก่อน" มาคินตอบพี่ ๆนักข่าว

"น้องไม่คิดจะเป็นคู่จริงกันบ้างหรือคะ " 

"ไม่ค่ะ"

"ก็ไม่แน่นะครับ น้องน่ารักมาก ๆ เช่นกัน " มาคินที่เอ่ยตอบ แต่กลับมีสายตาของพี่โปเต้ที่มองเป็นการปรามน้องบนเวที จนมาคินก็หยุดเล่นบนเวที 

"ผมก็ขอขอบคุณ พี่ ๆ นักข่าวมาก ๆ นะครับที่ให้เกียรติเด็กน้อยที่ยังไม่มีประสบการณ์มากนัก ขอบคุณมาก ๆ นะครับ" มาคินกล่าวขอบคุณ พร้อมเริ่มบทเพลงที่กำลังจะร้องให้พี่ ๆ ฟัง เสียงเพลงที่ดังขึ้นมาทันทีมาคินที่ยืนจับมิือร้อยดาวข้าง ๆ 

"วันเวลาผ่านไป กี่ปีก็ไม่เคยเปลี่ยน ความรู้สึกที่มีให้กัน ยังคงเหมือนเดิม เหมือนดวงดาวบนฟ้า ส่องแสงนำทางใจ " มาคินเริ่มร้องก่อนด้วยน้ำเสียงที่ละมุนหู

" เธอคือทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันตามหา รักของเรา เหมือนสายลมที่พัดผ่าน " ร้อยดาวที่ร้องท่อนตนเอง ร้องไปร้องมาเหมือนเสียงจะไม่ออก จนพี่ๆ นักข่าว คนที่มารอชมในสตูดิโอต่างส่ายหัวไปพร้อม ๆ กัน จนมีเสียงนักข่าวคนหนึ่งดังขึ้นมา

"ทำไมกล้าเอาคนร้องเพี้ยนขนาดนี้มาออกเพลงครับ " นักข่าวคนที่เคยมีเรื่องกับร้อยดาวเป็นคนเริ่ม

"เดี๋ยวนี้เฮียคราม ไม่คัดคุณภาพเลยค่ะ คัดแต่เงิน" เสียงนักข่าวอีกท่านที่ทนฟังไม่ได้ เช่นกัน 

" โอบล้อมเราไว้ อย่างอบอุ่นเสมอ แม้โลกจะเปลี่ยนไป แต่ใจของเรายังคงเดิม รักเธอตลอดไป จนกว่าชีวิตจะหาไม่ " จนมาคินช่วยขึ้นมาประสานเสียงให้ร้อยดาวอีก จนเธอปรับเสียงร้องเนื้อเพลงได้ เพราะมีมาคินคอยช่วย จนเรียกเสียงฮือฮาของเอฟซี ทำเอานักข่าวที่กำลังต่อว่าต่อขานต้องหยุดต่อว่านักร้องทั้งสองคน ไปเงียบ ๆ 

"*ฉันยังจำวันแรกที่เราเจอกัน เธอสวยที่สุดในสายตาของฉัน เรายิ้มให้กัน หัวเราะด้วยกัน และฉันก็รู้ว่าฉันตกหลุมรักเธอ " สายตาของมาคินที่ถ่ายทอดออกมาท่อนนี้ แล้วเขามองร้อยดาวด้วยสายตาแบบที่มองคนรัก เล่นเอาร้อยดาวที่ถูกกุมมือเอาไว้ เริ่มหน้าแดงขึ้น

"เพราะฉันคิดถึงเธอ คิดถึงรอยยิ้มของเธอ คิดถึงเสียงหัวเราะของเธอ คิดถึงทุกช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน " ร้อยดาวรู้สึกเขินอาย จนสื่อออกมาผ่านแววตา ทำเอาแฟนคลับที่อยากจับเขาคู่จิ้น ยิ้มแก้มแทบปริ บวกกับความดื้อ ๆ ของร้อยดาวที่ดุ๊กดิ๊กหนีมาคิน ที่โดนเขาเดินตามเล่นด้วย

" แต่ฉันจะเก็บเธอไว้ในใจเสมอ และฉันจะคิดถึงเธอตลอดไป และฉันจะคิดถึงเธอตลอดไป "    พี่แฟนคลับที่ต่างเดินมาที่หน้าเวที เขาส่งมอบช่อดอกไม้ ช่อเล็ก ช่อใหญ่ให้น้องทั้งสองคน ที่ทำให้นักข่าวฮือฮาในพลังรักของพี่ ๆ เอฟซี มาลัยเงิน สองช่อรวมกันเป็นแสน 

"ขอบคุณครับแม่ ๆ / ขอบคุณค่ะแม่ ๆ " เสียงขอบคุณผ่านไมค์ เด็ก ยืนให้นักข่าวถ่ายภาพกันกระหน่ำ แสงไฟแฟลชกระทบกันหลายกล้อง  มีอีกหลาย ๆ ช่อ จนพี่ ๆ แบล็กเสตรท ต้องมาช่วยน้องทั้งสองคน อีกแรง พลังรักของเอฟซีครั้งนี้ ทำเอานักข่าวที่คิดว่าทำไมนักร้องใหม่ทั้งสองคนนี้ถึงดึงใจเอฟซีเยอะขนาดนี้ การถ่ายทอดสดที่ยอดคนชมตอนนี้เกือบสามหมื่นคน 

"ผมมาคิน กับน้องต้องขอบคุณ แม่ ๆ พี่ ๆ นะครับที่เอ็นดูนักร้องบ้าน ๆ คนนี้ " มาคินกล่าวขอบคุณจากใจอีกครั้ง ร้อยดาวเองที่น้ำตาซึมด้วยความปลื้มใจที่ได้ของจากแม่ ๆ มากมายขนาดนี้

หลังจากงานเปิดตัวผ่านไป เพียงไม่นาน ๆ น้องเริ่มมีงานเพิ่มมากขึ้น มีการออกไปออนทัวร์ต่างจังหวัด บางงานไปกับทีมพี่อู๋ และเริ่มมีงานที่ต้องมีคนอื่นเพิ่มเติมเข้ามา

Chalam whale

เนื้อเพลงรอยยิ้มของเธอ วันเวลาผ่านไป กี่ปีก็ไม่เคยเปลี่ยน ความรู้สึกที่มีให้กัน ยังคงเหมือนเดิม เหมือนดวงดาวบนฟ้า ส่องแสงนำทางใจ * เธอคือทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันตามหา รักของเรา เหมือนสายลมที่พัดผ่าน โอบล้อมเราไว้ อย่างอบอุ่นเสมอ แม้โลกจะเปลี่ยนไป แต่ใจของเรายังคงเดิม รักเธอตลอดไป จนกว่าชีวิตจะหาไม่ **ฉันยังจำวันแรกที่เราเจอกัน เธอสวยที่สุดในสายตาของฉัน เรายิ้มให้กัน หัวเราะด้วยกัน และฉันก็รู้ว่าฉันตกหลุมรักเธอ ฉันรู้ว่าเราอาจจะไม่ได้เพราะฉันคิดถึงเธอ คิดถึงรอยยิ้มของเธอ คิดถึงเสียงหัวเราะของเธอ คิดถึงทุกช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน แต่ฉันจะเก็บเธอไว้ในใจเสมอ และฉันจะคิดถึงเธอตลอดไป (ซ่ำ */**) และฉันจะคิดถึงเธอตลอดไป

| ชอบ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • มัดใจยัยร้อยเล่ห์   เก็บหมอกใส่หัวใจ (ตอนจบ)

    ร้อยดาวยังลูบหัวเจ้ามะยมกับเจ้าก้อนทองที่กระโดดไปกระโดดมาบนเบาะหลังอยู่ไม่หยุด มาคินยื่นมือมาเปิดประตูรถฝั่งเธอ ลมหนาวตีเข้ามาทันทีจนเธอต้องห่อตัว ดึงผ้าพันคอคลุมแน่น“หนาว” เสียงเธอสั่น ๆ พอให้มาคินขำในลำคอมือหนายื่นมาโอบไหล่เธอไว้ ก่อนจะหยิบกระเป๋าเล็ก ๆ ของเธอสะพายเองแล้วพาก้าวลงจากรถทันทีที่เท้าเหยียบพื้นดินบนลานจอดบ้านพัก เสียงกรวดกรอบ ๆ ใต้รองเท้าฟังดูสงบกว่าทุกวัน เจ้าก้อนทองกับเจ้ามะยมกระโดดลงมาก่อน วิ่งดมดิน ดมต้นหญ้า หมอกบาง ๆ ลอยผ่านขนหมาจนเปียกเป็นหย่อม ๆบ้านพักไม้สองชั้นทรงเรียบ แต่มีระเบียงกว้างทอดออกไปด้านหลัง มองเห็นเนินเขาลูกแล้วลูกเล่า ปลายไม้ระเบียงมีละอองน้ำเกาะพราวเป็นหยด ยามแสงแดดอ่อน ๆ ของเช้าเริ่มส่องลอดกลุ่มหมอก ก็ดูเหมือนเกล็ดเพชรระยิบระยับ“สวยจนเหมือนฝันเลยนะ” ร้อยดาวพึมพำออกมาเบา ๆ เธอเกาะแขนเขาแน่น มาคินหันมามอง ยิ้มบางอย่างใจดี“ไม่ใช่ฝันหรอก วันนี้ของจริงแล้ว” เขาดันประตูบ้านพักออกไปเบา ๆ กลิ่นไม้สนหอมอ่อน ๆ ลอยออกมาต้อนรับภายในบ้านมีเตาผิงเล็ก ๆ มุมหนึ่ง แต่สองคนไม่สนใจอะไรในบ้านเลย เพราะข้างนอกนั่นกำลังเรียกพวกเขาออกไปหามาคินวางกระเป๋า แล้วจับมือ

  • มัดใจยัยร้อยเล่ห์   สองคน สองหมา

    ไฟห้องนั่งเล่นเปิดสลัว ๆ มีเพียงเสียงหมาน้อยสองตัวที่วิ่งไล่กันอยู่บนพื้นไม้ เสียงกรงเล็บเล็กกระทบพื้นดังกิ๊ก ๆ สลับกับเสียงเห่าเถียงของเจ้าก้อนทองกับเจ้ามะยมมาคินนั่งพิงโซฟา ยื่นขาถอดรองเท้าออกวางบนพรม ร้อยดาวเพิ่งเดินออกจากครัวพร้อมถ้วยโกโก้อุ่นในมือสองใบ กลิ่นนมสดกับผงโกโก้แท้ลอยคลุ้งไปทั่วบ้าน เธอวางแก้วใบหนึ่งลงตรงหน้ามาคิน แล้วทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ มืออุ่นของเธอเลื่อนมาลูบหัวเจ้าก้อนทองที่กระโดดขึ้นมาตักคืนนี้ไม่มีแสงสปอร์ตไลท์ ไม่มีเสียงแฟนคลับกรี๊ด ไม่มีไฟเวทีพร่างตา มีเพียงลมหายใจของสองคน ที่กำลังจะออกเดินทางไปหาหมอกขาวบนดอยในวันรุ่งเช้า เสียงหรีดหริ่งเรไรข้างบ้านดังลอดหน้าต่าง ครู่หนึ่งร้อยดาวหันมามองคนข้างกาย“นี่ คิดดีแล้วใช่มั้ย จะพาฉันกับหมาสองตัวไปหนาวบนดอยด้วยเนี่ย" มาคินอมยิ้ม หันมาจับแก้มเธอเบา ๆ ปลายนิ้วเย็นนิดหน่อเพราะเพิ่งแตะแก้วโกโก้“คิดดีแล้วครับคุณแฟน เพราะไม่มีเธอ ฉันก็หนาวแย่สิ”ร้อยดาวตีแขนเขาเบา ๆ แต่ก็ยอมเอนหัวซบไหล่เหมือนเด็กขี้อ แสงไฟสีอุ่นในห้องนั่งเล่นตกกระทบเสี้ยวหน้าเธอ ดวงตาเป็นประกายระยิบเหมือนเด็กที่กำลังเฝ้ารออะไรสักอย่างด้วยใจเต้นแรงเจ้ามะยมกร

  • มัดใจยัยร้อยเล่ห์   After Party

    AFTER PARTY ก้าวต่อไปหลังไฟสปอร์ตไลท์ดับค่ำคืนนั้นหลังเวทีใหญ่ปิดฉาก เสียงปรบมือยังแว่วอยู่ในหัว ร้อยดาวกับมาคินเพิ่งเปลี่ยนชุดเป็นชุดสบาย ๆ เดินออกจากห้องแต่งตัวด้วยใบหน้ายังแดงระเรื่อจากไฟบนเวทีในห้องพักหลังคอนเสิร์ต ทีมงานทุกคนรออยู่แล้ว โปเต้เดินถือขนมกล่องใหญ่กับเครื่องดื่มในมือ สงครามยืนพิงกำแพงรอ ส่วนอ๊อฟกับก็อปเปอร์นั่งกอดหมอนบนโซฟายาว สภาพทุกคนดูอ่อนล้าแต่ตากลับเปล่งประกายเหมือนเพิ่งได้รับพลังใหม่บนโต๊ะกลางมีเค้กเล็ก ๆ ปักเทียน “1 Year Anniversary” ที่โปเต้สั่งให้ บรรยากาศไม่มีเสียงกรี๊ด ไม่มีใครถือแท่งไฟ มีแต่เสียงหัวเราะเบา ๆ ของคนที่เป็นเหมือนครอบครัวจริง ๆ โปเต้วางกล่องขนมลงโต๊ะ“เอ้า นี่ของขวัญวันครบรอบหนึ่งปีของเด็กคู่นี้… พี่สั่งมากับมือ ไม่ได้ให้เอฟซีนะ พี่ให้เอง” โปเ้เองพอใจในน้อง ๆ สังกัดตนเองทุกคน“ขอบคุณพี่โปเต้มากครับ พี่นี่แหละคนดันเรามาตลอด”“เฮีย ถ้าไม่มีเฮีย หนูคงไม่มีวันนี้จริง ๆ ค่ะ” ร้อยดาวขอบคุณสงคราม“ถ้าเธอสองคนไม่อดทน ก็คงไม่มีวันนี้เหมือนกัน จำเอาไว้ ทุกเทคที่ซ้อมกันยันเช้า ไม่เสียเปล่าเลย” สงครามพยักหน้านิ่งก็อปเปอร์ลุกมาดึงทั้งคู่มานั่งรวมวงบนพื

  • มัดใจยัยร้อยเล่ห์   เวทีใหญ่ที่ภาคภูมิใจ

    เสียงกรี๊ดต้อนรับดังลั่นจนเกือบกลบเสียงพิธีกรบนเวทีในฮอลล์คอนเสิร์ตใหญ่ที่ถูกตกแต่งด้วยไฟเวทีสีทองนวล พร็อพดอกไม้หลากสีและแบนเนอร์คู่จิ้น ร้อยดาว × มาคินทุกเก้าอี้ถูกจับจองแน่นขนัด แท่งไฟนับพันกวาดแสงไปมาเป็นคลื่นเหมือนท้องทะเลเรืองแสงเสียงเพลงอินโทรเปิดตัวเริ่มขึ้นพร้อมแสงไฟไล่ไปตามแนวเวที เมื่อเงาสองคนก้าวออกมาจากด้านหลัง ม่านไฟพุ่งขึ้นต้อนรับ เสียงกรี๊ดก็ดังสนั่นราวกับฮอลล์จะสั่นสะเทือนร้อยดาวยืนข้างมาคิน มือเล็กกำไมค์ไว้แน่นเพราะหัวใจเต้นแรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา แววตาของเธอวาววับ มองแฟนเพลงกว่าพันชีวิตที่โบกแท่งไฟรออยู่"สวัสดีครับ โอ้โห ผมคิดว่าจะไม่มีคนมาดูพวกเราสองคนเสียอีกครับ" เสียงมาคินทักทายเรียกเสียงกรี๊ดดังสนั่นลั่นฮอลล์“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่วันนี้ทุกคนมาชาร์จพลังให้พวกเราจริง ๆ ”เสียงเธอสั่นหน่อย ๆ ก่อนจะหัวเราะเบาเมื่อมาคินโอบไหล่ให้กำลังใจข้าง ไฟสปอร์ตไลท์สาดลงบนสองคนที่ยืนเคียงกันเหมือนคู่พระนางในนิทานช่วงกลางคอนเสิร์ต หลังจากเพลงซึ้งจบไปสามสี่เพลงพิธีกรเซอร์ไพรส์ด้วยการเชิญ “แขกรับเชิญพิเศษ” ของสองคนขึ้นมาบนเวทีเสียงกรี๊ดรอบใหม่ดังขึ้นทันที เมื่อเห็นพ่อกับแม่

  • มัดใจยัยร้อยเล่ห์   กำลังใจจากครอบครัว

    กำลังใจจากครอบครัวหลังจากนั่งพักได้ไม่นาน เสียงประตูข้างเวทีก็เปิดออกอย่างเบา ๆ แม่ของร้อยดาวเดินนำเข้ามาก่อน ตามด้วยพ่อแม่ของมาคิน ทุกคนยิ้มให้กันด้วยความเก้อเขินปนอบอุ่น“แม่” ร้อยดาวร้องเรียกเสียงเบา ลุกไปกอดแม่ตัวเองแน่น แม่ลูบหัวลูกสาวเบา ๆ เห็นใบหน้าเหนื่อยล้าก็ถอนหายใจอย่างโล่งใจ“ลูกทำได้ดีแล้วนะ แม่อยู่ตรงนี้แล้ว ไม่ต้องกลัวแล้วนะ” มาคินเดินไปยกมือไหว้พ่อแม่ตัวเอง ก่อนจะหันมายกมือไหว้แม่ร้อยดาวด้วย ร้อยดาวยกมือไหว้พ่อแม่มาคินเช่นกัน“ขอบคุณนะคะ ที่มาดูพวกเราด้วยตัวเอง” ร้อยดาวก้มศีรษะบอกแม่มาคินด้วย รอยยิ้มบนหน้าทุกคนเหมือนเชื่อมกันไว้แน่นกว่าเดิมในอ้อมแขนพ่อของมาคินมี เจ้ามะยม หมาตัวน้อยหูตั้ง ๆ ใส่ผ้าพันคอสีเหลือง ส่วนเจ้าก้อนทองนั่งอยู่บนตักแม่ร้อยดาว ขนฟูจมอยู่ในตะกร้าใส่ของกิน พร้อมเสียงเห่าเมื่อเจอหน้าร้อยดาวทันที“ดูสิ ๆ พาเด็ก ๆ มาด้วย เผื่อจะให้กำลังใจพวกแก” แม่มาคินพูดขำ ๆ แล้วอุ้มเจ้ามะยมเดินวนไปรอบ ๆเจ้าก้อนทองกระโดดออกจากตะกร้า พุงเล็ก ๆ ชะโงกดมถุงขนมบนโต๊ะ ทำเอาอ๊อฟกับก๊อปเปอร์หัวเราะแล้วแหย่มันเล่น“โอ๊ย ก้อนทองนี่กินเก่งเหมือนแม่มันเลย" ก๊อปเปอร์แซวแล้วโดนร

  • มัดใจยัยร้อยเล่ห์   วันแถลงข่าว (สถานะที่ต้องตอบ)

    วันแถลงข่าวเปิดตัว 1st Anniversary คู่วงจิ้น Kin&Daoจัดที่โถงใหญ่ของค่าย ศิลปินรุ่นพี่รุ่นน้องยืนออรอให้กำลังใจอยู่รอบนอกมาคินใส่สูทสีเบจ เนี้ยบแต่ดูอบอุ่น ร้อยดาวอยู่ในเดรสยาวลูกไม้สีขาวอมชมพู รวบผมหลวม ๆ ให้ดูน่ารักแต่สง่าสองคนเดินจับมือออกมาหน้าแบ็กดรอปพร้อมกัน ท่ามกลางแฟลชกล้องจากนักข่าวและเสียงกรี๊ดของเอฟซีที่ตามมาตั้งแต่เช้าหลังตอบคำถามเรื่องอัลบั้มใหม่ โปรเจกต์เพลง และเซอร์ไพรส์เวทีใหญ่ ร้อยดาวหันมามองกลุ่มแม่ ๆ เอฟซีที่ยืนรวมกันตรงแถวหน้า เธอจับไมค์แน่นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงชัดเจน สั่นนิด ๆ เพราะตื้นตัน“ขอบคุณนะคะ ที่รักกันมาตลอดปีที่ผ่านมา ขอบคุณที่อยู่ข้างเราตั้งแต่ตอนที่เรายังไม่มีอะไรเลย จนถึงวันที่มีเวทีเป็นของตัวเองแบบนี้” เธอยกมือไหว้แฟนคลับทุกบ้าน เสียงกล้องยังดังไม่หยุด แต่ทุกคนจะได้ยินถ้อยคำที่ออกจากใจเธอชัดเจน“หนูขออ้อนแม่ ๆ ทุกบ้านเลยนะคะ วันจริงอย่าลืมพากันมาดูพวกเราด้วยนะ มาเจอกันหน้างานอีกครั้ง จะมีที่ว่างตรงนี้ให้แม่ ๆ เสมอค่ะ” เสียงกรี๊ดแทบแตกฮอลล์ มาคินหันมามองแฟนสาวแล้วส่ายหน้าน้อย ๆ ก่อนหัวเราะออกมา“ถ้าใครไม่ได้มานะ ดาวจะน้อยใจจริง ๆ ด้วย”หลังจบช่วงตอบ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status