ログインมาคินที่รู้สึกเป็นห่วงว่าเธอไม่ออกมาจากห้องเลย เขาพอจะมีแบรนด์ดฺซุปไก่สกัด เขาหยิบออกมาพร้อมซาลาเปาหนึ่งลูกที่อุ่นด้วยไม่โครเวฟพอร้อน ๆ เขาใส่ถุงหิ้วเอาไว้ห้อยที่หน้าประตูห้องแล้วเคาะเรียกเธออยู่สักพักจนมีเสียงคนเดินออกมาเปิดประตู แต่มาคินเดินไปหลบตรงมุม ซุ่มแอบมอง จนร้อยดาวเปิดประตูออกมาแต่ก็ไม่มีใครสักคน เธอจะปิดประตูกลับเข้าห้อง แต่ดันมีของมาขวางตรงลูกบิด
" ของใครกันหละ มาแขวนที่หน้าห้องเรา " ร้อยดาวเอ่ยด้วยความงุนงง แต่ก็ยอมหยิบเข้าไปด้วย คิดว่าต้องเป็นของคนในบ้าน
"ขอบคุณนะ" ร้อยดาวที่ตะโกนออกมาลอย ๆ แต่ใครอีกคนที่แอบมองอยู่กลับมีรอยยิ้ม
ร้อยดาวหยิบของแล้วกลับเข้าไปในห้อง มาคินเดินออกมาจากมุมมานั่งที่โซฟาแทน อ๊อฟที่เห็นทุกอย่างเดินเข้ามาแซวพี่ชายตรงโซฟา
"จะดูแลเขา ก็ต้องหลบด้วยนะพี่ชายเรา" อ๊อฟเองเริ่มรู้สึกว่าพี่ชายแอบชอบพี่สาว
"อ๊อฟ เห็นหรอ " มาคินถึงกับสะดุ้งเมื่อโดนน้องชายแซว
"เห็นตั้งแต่ พี่เวฟซาลาเปาแล้ว ผมแอบถ่ายพี่อยู่ยังลงคลิปในติ๊กต๊อกเลย" อ๊อฟเอ่ยออกมา ทำเอามาคินแทบอาย
"ว่าอะไรนะ เอาลงติ๊กต๊อกด้วย อ๊อฟ เดี๋ยวร้อยดาวก็โดนอีกหรอก ทำอะไรไม่คิดก่อนเลย " มาคินที่พอรู้ก็ต่อว่าน้อง
"ผมถ่ายแค่พี่ทำซาลาเปา ถือขวดแบรนด์ออกมาหยิบๆ อ่าน ๆ แค่นั้นเอง ไม่ได้ถ่ายตรงพี่ไปแขวนห้องพี่เขา" อ๊อฟเองก็ห่วงร้อยดาวกลัวโดนกระแสโจมตีอีก
"เออ แล้วไป ช่วงนี้ยังไม่ได้ปล่อยงาน ทำอะไรต้องดูด้วยนะ นายเองก็เหมือนกัน พี่จะดันน้อง ๆ เพื่อน ๆ เราทุกคนเลย"
****////****///***///***+++///***++////****///**
วันแรกของผลงานเพลงที่เปิดให้ทุกคนบนโลกออนไลน์ได้รับฟัง ครั้งแรกบนหน้าปัดวิทยุของค่าย G.Media ทำเอาน้องสองคนต้องมาร่วมลุ้นกันในค่าย มาคินมานั่งเล่น นั่งคุยกับพี่ ๆ เพื่อน ๆ ในห้องดนตรี
"มากันแล้ว คู่จิ้นแห่งค่าย G " เสียงแซวของเพื่อน ๆ น้อง ๆ
"คู่จิ้นอะไรกัน แค่ร้องเพลงทำเพลงเอง" ร้อยดาวที่ยังไม่ได้เข้าไปในโลกออนไลน์เลย
"ก็ช่วงนี้เธอและมาคิน อยู่ในช่วงที่ใคร ๆ จับตามองนะสิ " ก๊อปเปอร์บอกเธอ
"คู่จิ้น จับจิ้นให้เป็นแฟนกันนะพี่ก็อปเปอร์ " อ๊อฟเอ่ยออกมา
"ไม่ต้องคิดไปไกลเลย แค่ร่วมงานกันธรรมดา ยังไม่ได้คิดอะไร" มาตินเองรีบแก้ต่่างให้ กลัวใครมองร้อยดาวไม่ดี แต่ร้อยดาวกลับคิดถึงในคำพูดที่เขาสื่อออกมา
"ใช่ เราแค่เพื่อนร่วมงานกัน...ก็เท่านั้น" ร้อยดาวตอบ
โปเต้ที่ขึ้นไปประชุมงานเรื่องโปรเจคคู่ของสองคนแล้วลงมาพูดคุยเรื่องการถ่ายทำเอ็มวี มิวสิควิดีโอ ที่จะต้องเร่งถ่ายทำ เพราะกระแสตอบรับจากเอฟซี เริ่มมีค่อนข้างมาก จากเพลงที่ลงไปเปิดให้ฟังทุกชั่วโมง ปล่อยเสียงร้องในแอพสีแดงแอพหนึ่ง ได้รับทั้งคำชมและคำวิพากษ์วิจารณ์ในเรื่องเสียงของร้อยดาว บางคนว่าเสียงใส ถ้าได้ฝึกก็จะดี บางคนใช้คำพูดถ้อยคำด่าทอรุนแรง แต่แรงรักที่มีของเอฟซีกับน้องทั้งสองคน ที่ติดตามจากคลิปตลกๆ ไลฟ์สด ดีเจ ที่มีมากพอสมควร จนเฮียครามเรียกขึ้นไปคุยทำเอ็มวี
ห้องประชุมของเฮียคราม ที่ตอนนี้มีการเรียกเข้าร่วมประชุม และจิดต่อนางเอกมาแคสเอาไว้ สองสามคนด้วยกัน หนึ่งในนั้นมียิปซี ซึ่งเฮียได้ติดต่อเอาไว้ก่อนแล้วเมื่อสองวันที่แล้ว
(ย้อนไปนิดนึง)
"คุณน้องค่ะ มีงานจากเฮียครามคุณน้องจะรับไหมคะ" ผู้จัดการของยิปซีที่ได้รับการติดต่อมา สะกิิดบอกดาราสาว เพราะทั้งสองคนตัวแทบจะติดกันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
"งานอะไรคะ "
"เล่นมิวสิควิดีโอนะคะ เขาน่าจะหานางเอก เพลงใหม่ศิลปินใหม่"
"ใครกันค่ะ"
" คู่จิ้นที่กำลังมาของค่ายไงคะคุณน้อง เด็กที่เคยมีเรื่องน้องกำลังดัง มาคินเองก็หล่อเชียว "ผู้จัดการส่วนตัวเหมือนอยากให้เธอจับน้อง เพราะจะได้มีผลต่องานของเธอ
เพียงไม่นานนัก นักแสดงก็มารอกันที่ในห้องประชุม เพราะในห้องมีทีมงานเบื้องหน้า วางคิว คอสตูมต่าง ๆ จนเฮียคราม พี่โปเต้ มาคินกับร้อยดาวเข้ามาพร้อมหน้าพร้อมตากัน เสียงกระแสของเพลงที่มี ทำให้มีการตัดสินใจแยกออกเป็นสองฝั่ง
"ผมว่าเพลงนี้เป็นเพลงแรก ของน้อง ๆ คนดูอยากจะดูเอ็มวีที่ถ่ายทอดด้วยน้องทั้งสองคน" โปเต้ที่อยากให้น้องเล่นด้วยกัน
"แต่เราอยากได้ดารา ชายหญิงแสดงดีไหม" เฮียครามเอ่ยไปทางน้อง ๆ นางเอกที่มานั่งรวมถึงพระเอกเอ็มวีที่คุ้นเคยที่จูงใจ
"เฮียลองอ่านกระแสคนฟังสิ เอฟซีน้อง ๆ เริ่มมีบ้างแล้ว ้ขาเป็นคนสนับสนุน เราต้องฟังคนที่เขาซัพพอร์ตเราด้วย" โปเต้เอ่ยออกมาจนเฮียครามเองต้องตัดสินใจ
"อ้าว เฮียค่ะ พวกหนู" ยิปซีที่เอ่ยออกมาเสียงหวาน
"ต๊อกแต๊ก เธอเอาค่าเสียเวลาให้เด็ก ๆ นะ ทางเราทำให้เสียเวลา" เฮียครามบอกเลขาให้จ่ายค่าตัวที่ทำให้เด็ก ๆ ที่มาแคสแต่ไม่ได้งาน
"เดี๋ยวแต๊กเคลียร์ให้ค่ะเฮีย"
"อะ มาทีนี้ว่าด้วยเรื่องของเรา มาคินกับร้อยดาวต้องเล่นเอ็มวีด้วยกันนะ เพลงแรกของพวกเธอ กระแสกำลังมาอยากให้เธอทั้งสองคนเล่นเอ็มวี อย่าทำให้เฮียผิดหวังหละ" เฮียคราม
"ครับเฮีย" มาคินตอบด้วยความกลัวพลาดงาน
"อ้าว แล้วทีมงานวางพล็อตดี ๆ อย่าให้มันล่อแหลมมากเกินไป เอาแบบเพื่อนรัก เดินเล่นในบ้าน ช่วยเหลือกัน เล่นกีตาร์ด้วยกันบนโซฟาบรรยากาศสนามหญ้าอะไรแบบนี้ ขอแบบเพื่อนรัก"
"เพื่อนรักหรือครับ" ทีมกองถ่ายจดบรีฟงานแบบที่เฮียเสนอ ร้อยดาวนั่งฟังแล้วคิดหนัก เพราะนี่เป็นงานการแสดงครั้งแรก
"เป็นอะไรหละเธอ นั่งเงียบเลย มีอะไรจะออกความเห็นไหม" เฮียครามหันมาถามร้อยดาว
"ไม่มีค่ะเฮีย เอาตามนี้ก็ได้ค่ะ" ร้อยดาวตอบอึกอึกอักอัก
"แล้วนี่แผลหายหรือยังจะถ่ายเอ็มวีแล้ว" เฮียครามเอ่ยปากถามเด็กสาว จนยิปซีที่นั่งอยู่ทำตาขวางใส่
"ถ้าน้องคนนี้ยังไม่หายดี ยิปซีเป็นนางเอกเอ็มวีแทนน้องเขาก็ได้นะคะ" ยิปซีที่เดินมาแตะที่บ่าของร้อยดาว แต่แรงที่แตะบนบ่ามันเหมือนบีบ จนร้อยดา่วต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บ
"เป็นอะไรร้อยดาว"
"คือเขาบะ..."
"ไม่ได้มีอะไรคะ ยิปซีแค่เป็นห่วงเป็นใยน้องนะคะ เพิ่งจะเจ็บตัวแท้ ๆ ยังต้องมาแสดงในวันพรุ่งนี้ ยิปแค่กลัวว่าถ้ามือใหม่ผิดพลาดจะทำให้งานเฮียพังนะคะ" ยิปซีทำทีเอ็นดูร้อยดาว แต่ในใจลึก ๆ แอบอิจฉาที่เธอทั้งเด็กกว่า ทั้งน่ารักกว่ายังใหม่มาก
"เธอกลับไปทำงานของเธอ ยิปซีไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายในงานที่เธอเองไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง"
"เห็นว่าที่นี่กำลังจะ " ยิปซีกำลังจะหลุดปาก
"คุณน้องค่ะ ไม่เอาค่ะ ดูสิคะเฮียครามไม่พอใจแล้ว " ผู้จัดการของเธอเข้ามาเอามือปิดปาก
"ขอตัวก่อนนะคะเฮีย" ผู้จัดการ ล็อกตัวของยิปซีเอาไว้แล้วพากันออกจากห้องประชุม
เมื่อทุกคนพูดคุยเรื่องเอ็มวีที่จะถ่ายทอดแล้ว ต่างพากันแยกย้าย จนวันที่ถ่ายเอ็มวีวันแรกก็มาถึง วันนี้ ทุก ๆ คน ต่างมาให้กำลังใจ เด็กทั้งสองคน โดยมีครอบครัวของมาคิน ครอบครัวของร้อยดาว ที่มาครั้งแรกร้อยดาวที่ีออกมาจากห้องแต่งตัวเห็นแม่ที่กำลังนั่งคุยกับบ้านของมาคิน
"แม่ แม่จ๋า มายังไง" ร้อยดาวที่ออกมาเจอแม่ของเธอ
"สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า" ร้อยดาวสวัสดีพ่อแม่ของมาคิน
" ดีใจด้วยนะหนู คิดเอาไว้ไม่มีผิดเลยว่าหนูต้องมาทำงานคู่กับลูกชายป้า"
"ขอบคุณค่ะ คุณป้า"
"เอาเด็กๆ พร้อมกันยังไปสแตนด์บายหน้ากล้องเลย เราดูพล็อตแรกไปเลยนะคะ" ผู้กำกับที่เรียกทั้งสองคน
ฉากแรกคือเด็ก ๆ ต้องเดินมาคู่กัน เดินเล่นหยอกล้อกันแบบเพื่อน อาจจะมีพูดคุยหยอกล้อกันได้ เพื่อให้อารมณ์ของบทที่แสดงออกมาดีที่สุด พวกพี่ตัดเสียงออกใส่เพลงอยู่ดี
"ครับพี่เกลือ" มาคินตอบ ก่อนจะเดินแแกไปยังจุดที่เขาเตรียม พร้อมกับร้อยดาว
"เป็นอะไรไหม ไม่ต้องกลัวนะ นี่ก็ครั้งแรกเอ็มวีแรกของเราเหมือนกัน"
"โอ๊ยนี่ก็นึกว่ามีประสบการณ์ทางการแสดงนะมาคิน" ทั้งสองคนก็ต้องปรับโหมดตัวเองออกมาเพื่อนรักที่รักกัน
เด็กสองคนเดินออกมาด้วยรอยยิ้ม มาคินเริ่มหยอกล้อร้อยดาว เอามือไปปัดผมของเธอ จนเธอคว้ามือของเขาเอาไว้กลายเป็นร้อยดาวกุมมือมาคินเดินไปในสวนสาธารณะ สายตาที่มาคินมองร้อยดาวมันไม่เหมือนกับที่มองเพื่อน
"พี่เกลือ มองเพื่อน หรือ น้องมันจะกินเพื่อนวะพี่" ตากล้องบอกพี่เกลือ
"พี่ว่ามันดูเป็นธรรมชาติดีนะ ไม่เฟคแบบนี้มันซื้อใจคนดู" เกลือมองรอบ ๆ สังคัท
เกลือจัดม้านั่งในสวน เอาไว้ให้น้องทั้งสองคนเซ็ทไปอีกฉาก มาคินคิดว่าตัวเองอยากเล่นกีตาร์ตรงม้านั่ง ให้ร้อยดาวนั่งหลังเอนพิงเข้าหาตนเอง เขาจึงนำเสนอพี่เกลือ ให้ไปบรีฟร้อยดาว ถ้ามาคินบอกเองร้อยดาวอาจจะไม่ทำ
"นี่เพลงของเพื่อนแน่นะเว้ย มาคิน พี่ว่ามันเริ่มออกคู่รักอะ"
"ไม่หรอกพี่ ผมคิดว่าผมหยุดอาการได้ ผมคิดว่าเอฟซีน่าจะชอบแบบนี้นะพี่" มาคินยิ้มอย่างมีความสุขนิด ๆ
และก็เป็นไปในแบบที่มาคินขอ คนแสดงคู่เริ่มคิดหนักว่ามันงานเพื่อนรักยังไง ร้อยดาวที่ไม่กล้าเอ่ยปากจนถ่ายทำเอ็มวีจนครบทุกฉาก ก็ปาเข้าไปเย็นมากๆ พ่อแม่ของมาคินที่ไม่สามารถอยู่รอได้ก็กลับก่อน เหลือแค่คุณแม่ของร้อยดาว
"เสร็จแล้วใช่ไหมลูก วันนี้กลับบ้านไปนอนบ้านบ้างแม่ไม่เจอหน้าตั้งหลายวันแล้วร้อยดาว"
"เอ่อ เดี๋ยวหนูถามมาคินก่อนค่ะว่ามีงานอะไรอีกไหม" ร้อยดาวเองต้องถามเพื่อนร่วมงานอย่างมาคิน
"มาคิน มีอะไรต้องถ่ายอีกไหมวันนี้ แม่ชวนกลับบ้าน" ร้อยดาวเดินมาแตะแขนของมาคินเบา ๆ
"อ้าวแล้วจะกลับยังไง"
"แท็กซี่ไงเยอะแยะ"
"มันจะเย็นแล้ว เราไปส่งเธอที่บ้าน" มาคินอาสาอยากจะไปส่งเธอ
"ไม่ต้องเลยมาคิน เรากลับกับแม่ เธอนี่"
"คุณน้าครับ เดี๋ยวผมไปส่งนะครับ เย็นแล้วกลับกันเองมันอันตราย รอผมเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ รอผมก่อนนะ"
ร้อยดาวยังลูบหัวเจ้ามะยมกับเจ้าก้อนทองที่กระโดดไปกระโดดมาบนเบาะหลังอยู่ไม่หยุด มาคินยื่นมือมาเปิดประตูรถฝั่งเธอ ลมหนาวตีเข้ามาทันทีจนเธอต้องห่อตัว ดึงผ้าพันคอคลุมแน่น“หนาว” เสียงเธอสั่น ๆ พอให้มาคินขำในลำคอมือหนายื่นมาโอบไหล่เธอไว้ ก่อนจะหยิบกระเป๋าเล็ก ๆ ของเธอสะพายเองแล้วพาก้าวลงจากรถทันทีที่เท้าเหยียบพื้นดินบนลานจอดบ้านพัก เสียงกรวดกรอบ ๆ ใต้รองเท้าฟังดูสงบกว่าทุกวัน เจ้าก้อนทองกับเจ้ามะยมกระโดดลงมาก่อน วิ่งดมดิน ดมต้นหญ้า หมอกบาง ๆ ลอยผ่านขนหมาจนเปียกเป็นหย่อม ๆบ้านพักไม้สองชั้นทรงเรียบ แต่มีระเบียงกว้างทอดออกไปด้านหลัง มองเห็นเนินเขาลูกแล้วลูกเล่า ปลายไม้ระเบียงมีละอองน้ำเกาะพราวเป็นหยด ยามแสงแดดอ่อน ๆ ของเช้าเริ่มส่องลอดกลุ่มหมอก ก็ดูเหมือนเกล็ดเพชรระยิบระยับ“สวยจนเหมือนฝันเลยนะ” ร้อยดาวพึมพำออกมาเบา ๆ เธอเกาะแขนเขาแน่น มาคินหันมามอง ยิ้มบางอย่างใจดี“ไม่ใช่ฝันหรอก วันนี้ของจริงแล้ว” เขาดันประตูบ้านพักออกไปเบา ๆ กลิ่นไม้สนหอมอ่อน ๆ ลอยออกมาต้อนรับภายในบ้านมีเตาผิงเล็ก ๆ มุมหนึ่ง แต่สองคนไม่สนใจอะไรในบ้านเลย เพราะข้างนอกนั่นกำลังเรียกพวกเขาออกไปหามาคินวางกระเป๋า แล้วจับมือ
ไฟห้องนั่งเล่นเปิดสลัว ๆ มีเพียงเสียงหมาน้อยสองตัวที่วิ่งไล่กันอยู่บนพื้นไม้ เสียงกรงเล็บเล็กกระทบพื้นดังกิ๊ก ๆ สลับกับเสียงเห่าเถียงของเจ้าก้อนทองกับเจ้ามะยมมาคินนั่งพิงโซฟา ยื่นขาถอดรองเท้าออกวางบนพรม ร้อยดาวเพิ่งเดินออกจากครัวพร้อมถ้วยโกโก้อุ่นในมือสองใบ กลิ่นนมสดกับผงโกโก้แท้ลอยคลุ้งไปทั่วบ้าน เธอวางแก้วใบหนึ่งลงตรงหน้ามาคิน แล้วทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ มืออุ่นของเธอเลื่อนมาลูบหัวเจ้าก้อนทองที่กระโดดขึ้นมาตักคืนนี้ไม่มีแสงสปอร์ตไลท์ ไม่มีเสียงแฟนคลับกรี๊ด ไม่มีไฟเวทีพร่างตา มีเพียงลมหายใจของสองคน ที่กำลังจะออกเดินทางไปหาหมอกขาวบนดอยในวันรุ่งเช้า เสียงหรีดหริ่งเรไรข้างบ้านดังลอดหน้าต่าง ครู่หนึ่งร้อยดาวหันมามองคนข้างกาย“นี่ คิดดีแล้วใช่มั้ย จะพาฉันกับหมาสองตัวไปหนาวบนดอยด้วยเนี่ย" มาคินอมยิ้ม หันมาจับแก้มเธอเบา ๆ ปลายนิ้วเย็นนิดหน่อเพราะเพิ่งแตะแก้วโกโก้“คิดดีแล้วครับคุณแฟน เพราะไม่มีเธอ ฉันก็หนาวแย่สิ”ร้อยดาวตีแขนเขาเบา ๆ แต่ก็ยอมเอนหัวซบไหล่เหมือนเด็กขี้อ แสงไฟสีอุ่นในห้องนั่งเล่นตกกระทบเสี้ยวหน้าเธอ ดวงตาเป็นประกายระยิบเหมือนเด็กที่กำลังเฝ้ารออะไรสักอย่างด้วยใจเต้นแรงเจ้ามะยมกร
AFTER PARTY ก้าวต่อไปหลังไฟสปอร์ตไลท์ดับค่ำคืนนั้นหลังเวทีใหญ่ปิดฉาก เสียงปรบมือยังแว่วอยู่ในหัว ร้อยดาวกับมาคินเพิ่งเปลี่ยนชุดเป็นชุดสบาย ๆ เดินออกจากห้องแต่งตัวด้วยใบหน้ายังแดงระเรื่อจากไฟบนเวทีในห้องพักหลังคอนเสิร์ต ทีมงานทุกคนรออยู่แล้ว โปเต้เดินถือขนมกล่องใหญ่กับเครื่องดื่มในมือ สงครามยืนพิงกำแพงรอ ส่วนอ๊อฟกับก็อปเปอร์นั่งกอดหมอนบนโซฟายาว สภาพทุกคนดูอ่อนล้าแต่ตากลับเปล่งประกายเหมือนเพิ่งได้รับพลังใหม่บนโต๊ะกลางมีเค้กเล็ก ๆ ปักเทียน “1 Year Anniversary” ที่โปเต้สั่งให้ บรรยากาศไม่มีเสียงกรี๊ด ไม่มีใครถือแท่งไฟ มีแต่เสียงหัวเราะเบา ๆ ของคนที่เป็นเหมือนครอบครัวจริง ๆ โปเต้วางกล่องขนมลงโต๊ะ“เอ้า นี่ของขวัญวันครบรอบหนึ่งปีของเด็กคู่นี้… พี่สั่งมากับมือ ไม่ได้ให้เอฟซีนะ พี่ให้เอง” โปเ้เองพอใจในน้อง ๆ สังกัดตนเองทุกคน“ขอบคุณพี่โปเต้มากครับ พี่นี่แหละคนดันเรามาตลอด”“เฮีย ถ้าไม่มีเฮีย หนูคงไม่มีวันนี้จริง ๆ ค่ะ” ร้อยดาวขอบคุณสงคราม“ถ้าเธอสองคนไม่อดทน ก็คงไม่มีวันนี้เหมือนกัน จำเอาไว้ ทุกเทคที่ซ้อมกันยันเช้า ไม่เสียเปล่าเลย” สงครามพยักหน้านิ่งก็อปเปอร์ลุกมาดึงทั้งคู่มานั่งรวมวงบนพื
เสียงกรี๊ดต้อนรับดังลั่นจนเกือบกลบเสียงพิธีกรบนเวทีในฮอลล์คอนเสิร์ตใหญ่ที่ถูกตกแต่งด้วยไฟเวทีสีทองนวล พร็อพดอกไม้หลากสีและแบนเนอร์คู่จิ้น ร้อยดาว × มาคินทุกเก้าอี้ถูกจับจองแน่นขนัด แท่งไฟนับพันกวาดแสงไปมาเป็นคลื่นเหมือนท้องทะเลเรืองแสงเสียงเพลงอินโทรเปิดตัวเริ่มขึ้นพร้อมแสงไฟไล่ไปตามแนวเวที เมื่อเงาสองคนก้าวออกมาจากด้านหลัง ม่านไฟพุ่งขึ้นต้อนรับ เสียงกรี๊ดก็ดังสนั่นราวกับฮอลล์จะสั่นสะเทือนร้อยดาวยืนข้างมาคิน มือเล็กกำไมค์ไว้แน่นเพราะหัวใจเต้นแรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา แววตาของเธอวาววับ มองแฟนเพลงกว่าพันชีวิตที่โบกแท่งไฟรออยู่"สวัสดีครับ โอ้โห ผมคิดว่าจะไม่มีคนมาดูพวกเราสองคนเสียอีกครับ" เสียงมาคินทักทายเรียกเสียงกรี๊ดดังสนั่นลั่นฮอลล์“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่วันนี้ทุกคนมาชาร์จพลังให้พวกเราจริง ๆ ”เสียงเธอสั่นหน่อย ๆ ก่อนจะหัวเราะเบาเมื่อมาคินโอบไหล่ให้กำลังใจข้าง ไฟสปอร์ตไลท์สาดลงบนสองคนที่ยืนเคียงกันเหมือนคู่พระนางในนิทานช่วงกลางคอนเสิร์ต หลังจากเพลงซึ้งจบไปสามสี่เพลงพิธีกรเซอร์ไพรส์ด้วยการเชิญ “แขกรับเชิญพิเศษ” ของสองคนขึ้นมาบนเวทีเสียงกรี๊ดรอบใหม่ดังขึ้นทันที เมื่อเห็นพ่อกับแม่
กำลังใจจากครอบครัวหลังจากนั่งพักได้ไม่นาน เสียงประตูข้างเวทีก็เปิดออกอย่างเบา ๆ แม่ของร้อยดาวเดินนำเข้ามาก่อน ตามด้วยพ่อแม่ของมาคิน ทุกคนยิ้มให้กันด้วยความเก้อเขินปนอบอุ่น“แม่” ร้อยดาวร้องเรียกเสียงเบา ลุกไปกอดแม่ตัวเองแน่น แม่ลูบหัวลูกสาวเบา ๆ เห็นใบหน้าเหนื่อยล้าก็ถอนหายใจอย่างโล่งใจ“ลูกทำได้ดีแล้วนะ แม่อยู่ตรงนี้แล้ว ไม่ต้องกลัวแล้วนะ” มาคินเดินไปยกมือไหว้พ่อแม่ตัวเอง ก่อนจะหันมายกมือไหว้แม่ร้อยดาวด้วย ร้อยดาวยกมือไหว้พ่อแม่มาคินเช่นกัน“ขอบคุณนะคะ ที่มาดูพวกเราด้วยตัวเอง” ร้อยดาวก้มศีรษะบอกแม่มาคินด้วย รอยยิ้มบนหน้าทุกคนเหมือนเชื่อมกันไว้แน่นกว่าเดิมในอ้อมแขนพ่อของมาคินมี เจ้ามะยม หมาตัวน้อยหูตั้ง ๆ ใส่ผ้าพันคอสีเหลือง ส่วนเจ้าก้อนทองนั่งอยู่บนตักแม่ร้อยดาว ขนฟูจมอยู่ในตะกร้าใส่ของกิน พร้อมเสียงเห่าเมื่อเจอหน้าร้อยดาวทันที“ดูสิ ๆ พาเด็ก ๆ มาด้วย เผื่อจะให้กำลังใจพวกแก” แม่มาคินพูดขำ ๆ แล้วอุ้มเจ้ามะยมเดินวนไปรอบ ๆเจ้าก้อนทองกระโดดออกจากตะกร้า พุงเล็ก ๆ ชะโงกดมถุงขนมบนโต๊ะ ทำเอาอ๊อฟกับก๊อปเปอร์หัวเราะแล้วแหย่มันเล่น“โอ๊ย ก้อนทองนี่กินเก่งเหมือนแม่มันเลย" ก๊อปเปอร์แซวแล้วโดนร
วันแถลงข่าวเปิดตัว 1st Anniversary คู่วงจิ้น Kin&Daoจัดที่โถงใหญ่ของค่าย ศิลปินรุ่นพี่รุ่นน้องยืนออรอให้กำลังใจอยู่รอบนอกมาคินใส่สูทสีเบจ เนี้ยบแต่ดูอบอุ่น ร้อยดาวอยู่ในเดรสยาวลูกไม้สีขาวอมชมพู รวบผมหลวม ๆ ให้ดูน่ารักแต่สง่าสองคนเดินจับมือออกมาหน้าแบ็กดรอปพร้อมกัน ท่ามกลางแฟลชกล้องจากนักข่าวและเสียงกรี๊ดของเอฟซีที่ตามมาตั้งแต่เช้าหลังตอบคำถามเรื่องอัลบั้มใหม่ โปรเจกต์เพลง และเซอร์ไพรส์เวทีใหญ่ ร้อยดาวหันมามองกลุ่มแม่ ๆ เอฟซีที่ยืนรวมกันตรงแถวหน้า เธอจับไมค์แน่นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงชัดเจน สั่นนิด ๆ เพราะตื้นตัน“ขอบคุณนะคะ ที่รักกันมาตลอดปีที่ผ่านมา ขอบคุณที่อยู่ข้างเราตั้งแต่ตอนที่เรายังไม่มีอะไรเลย จนถึงวันที่มีเวทีเป็นของตัวเองแบบนี้” เธอยกมือไหว้แฟนคลับทุกบ้าน เสียงกล้องยังดังไม่หยุด แต่ทุกคนจะได้ยินถ้อยคำที่ออกจากใจเธอชัดเจน“หนูขออ้อนแม่ ๆ ทุกบ้านเลยนะคะ วันจริงอย่าลืมพากันมาดูพวกเราด้วยนะ มาเจอกันหน้างานอีกครั้ง จะมีที่ว่างตรงนี้ให้แม่ ๆ เสมอค่ะ” เสียงกรี๊ดแทบแตกฮอลล์ มาคินหันมามองแฟนสาวแล้วส่ายหน้าน้อย ๆ ก่อนหัวเราะออกมา“ถ้าใครไม่ได้มานะ ดาวจะน้อยใจจริง ๆ ด้วย”หลังจบช่วงตอบ






![NightZ [I] THE LOST MEMORIES](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
