LOGINเมื่อการทำงานเริ่มเข้าที่มีออนทัวร์แทบทุกวัน จนมาวันนี้มีงานออนทัวร์ร่วมด้วยมิตติ้ง สามวันสองคืนที่เกาะพีพี จังหวัดภูเก็ต ซึ่งการจัดคอนเสิร์ตครั้งนี้ การทำงานด้วยกันหลาย ๆ คอนเสิร์ตทำให้ทั้งสองคน มาคินและร้อยดาวสนิทกันมากขึ้น รวมถึงครั้งนี้มีอ๊อฟ มีอาร์ต มีก็อปเปอร์ร่วมแจมไปด้วย การเดินทางด้วยรถตู้ของค่ายที่เดินทางมุ่งหน้าสู่ทางภาคใต้ โดยที่บนรถมีคนดูแลศิลปินไปด้วยหนึ่งคน คนขับรถหนึ่งคน
ร้อยดาวที่ชอบไปนั่งข้างหลัง เธอต้องการนอนยาว ๆ สบาย ๆ ก้าวขึ้นรถคนแรก มาคินเองที่ไม่ชอบนั่งข้างหลัง เพราะเขานั่งด้านหลังแล้วจะอาเจียนออกมา "ร้อยดาว ทำไมไปนั่งหลังเลยหละ มานั่งด้วยกันสิ เราเป็นคู่จิ้นกันนะ" มาคินกำลังเดินเข้าไปหาร้อยดาวแล้วจะดึงเธอออกมานั่งด้านหน้าด้วยกัน "คินจะเข้า ก็เข้าไปดิมายืนเกะกะ" อาร์ตที่เข้ามากระแทกชนจนมาคินเซถลาไปทางเบาะที่นั่งด้านหลังของร้อยดาว ริมฝีปากของมาคินชนแก้ม กลม ๆ น้อย ๆ ของร้อยดาว "โอ๊ย ไอ้มาคิน" เสียงร้อยดาวที่ตกใจ เผลออุทานเรียนชื่อโดยมีสรรพนามแปลก ๆ ออกมาด้วย ร้อยดาวปัดริมฝีปากของมาคินหนี "แก้มเธอนุ่มดีนะร้อยดาว" มาคินกระซิบบอกก่อนจะขยับตัวออกจากการล้มทับร้อยดาว "ออกไปเลยมาคิน ขยับออกไปเดี๋ยวนี้เลย ฉันตีหน้าเธอจริง ๆ นะ " ร้อยดาวที่ทำท่าจะตีมาคินเต็มแรง " อย่าตีเดี๋ยวหน้าพี่เป็นรอยนะร้อยดาว " มาคินบอกเธอเพราะเดี๋ยวหน้ามีรอยจรืง ๆ จะต้องตอบคำถามมากมาย " ไม่ตี ก็ถอยออกไปสิ มันหนักล้มลงมาได้" " เคลียร์กันได้ยังฉันจะนั่งตรงนี้ " อาร์ตเลือกนั่งเบาะข้างหน้าของร้อยดาว เพราะขาของมาคินขวางทางเดินของรถ "เขยิบไปร้อยดาว พี่นั่งด้วย" มาคินบอกร้อยดาว "นายเมารถ นั่งข้างหลังไม่ได้หรอก ไปนั่งข้างหน้าเลยค่ะ "ร้อยดาวที่เอาหมอนมาวางเหยียดขายาวเต้มเบาะด้านหลัง มาคินหันไปมองที่นั่งคนอื่น ๆ เข้ามานั่งเบาะที่ว่างแทบหมดแล้วจนเหลือเบาะแรก อ๊อฟหันมามองพี่ชายเพราะอ๊อฟเองก็รู้ว่ามาคินไม่ชอบนั่งท้าย "พี่คินทำไมจะไปนั่งท้ายพี่เมารถไม่ใช่หรอไง" "กูนั่งเป็นเพื่อนร้อยดาวอะดิ มานั่งข้างหลัง" " ก็บอกว่าจะมานอน ไม่ได้จะมานั่งอะไรของนายเนี่ยะ โอ๊ย...ชีวิต " ร้อยดาวนั่งเกาหัวด้วยความหงุดหงิดในตัวมาคิน "พี่ร้อยดาวมานั่งหน้าเถอะครับ พี่ช่ายผมจะได้มานั่งนี่ เดี๋ยวก็ไปไม่ถึงงานกันพอดี" อ๊อฟว่าพี่ชาย "แกนั่งไปเลย ฉันนั่งเป็นเพื่อนเธอเอง ถ้าฉันเมารถเธอก็ต้องมาดูแลฉันด้วย" "ตกลงกันได้ยังวะ อะไรนักหนาที่นั่ง นั่งตรงไหนก็ไปถึงพร้อมกัน"เกี่ยงกันอยู่ได้ น่ารำคาญชิบหายเลย" อาร์ตโวยวายจนทุกคนในรถหันมามองอาร์ตด้วยแววตาขวาง เพราะแต่ละคนรู้ว่าอาร์ตนิสัยเป็นแบบไหน "พร้อมยังครับ สายแล้วจะร้อนกว่านี้ " ลุงคนขับถามเด็ก ๆ ศิลปืนบนรถ "โอเคครับลุง" อ๊อฟที่นั่งหน้าตอบออกไป มาคินเองเลือกนั่งริมหน้าต่างอีกฝั่ง ร้อยดาวเองก็นั่งฝั่งหน้าต่างอีกข้างแต่เธอนั่งกึ่งนอนหัวหนุนหมอนยืดขามาอีกเบาะ แต่ยืดไม่เต็มขาสักเท่าไหร่ เกรงว่าจะโดนมาคินเข้า "นอนแบบนี้เดี่ยวก็เมื่อยขา ยืดมาเลยก็ได้" มาคินที่แอบมองมาตลอดทาง เห็นเธอนอนไม่สบายจับข้อเท้าเธอให้มาพาหน้าขาของตนเอง "ทำอะไรนะ ฉันนอนได้นายนั่งดีดีหน่อยเถอะิ เมารถอยู่ไม่ใช่หรอ" น้อยดาวที่กำลังจะชักเท้าตนเองกลับ "พาดเอาไว้แค่นี้พี่ก็ไม่เมารถแล้วหละร้อยดาว" มาคินพูดแล้วยิ้ม ๆ แต่ร้อยดาวยังคงดื้อจะชักขาออก จนไปชนกับเบาะนั่งของอาร์ต "จะกระแทกอะไรนักหนาวะร้อยดาว พี่นั่งข้างหน้าเราเนี่ยะ" อาร์ตที่ลุกพรวดหันมาต่อว่าร้อยดาว จนมาคินลุกขึ้นยื่นมาประชันหน้าบนรถที่กำลังวิ่ง ทุกคนบนรถหันมามองทั้งสองสามคนเบาะด้านหลัง "ขอโทษค่ะ พี่อาร์ต ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นะ" ร้อยดาวรีบลุกขึ้นยกมือไหว้ "เด็ก ๆ นั่งดี ๆ นะครับ ลุงไม่มีที่จอดนะครับ นั่งลงครับลูก " ลุงคนขับที่กำลังเร่งเพื่อให้ทันเวลา "ก็นั่งดี ๆ ดิ รถส่วนรวมนะเว้ย ไปงาน ไม่ได้ไปเข้าโรงแรม จะนั่งก่ายกัน" อาร์ตที่ต่อว่าทั้งสองคนรุนแรง "พี่อาร์ต ไปนั่งแทนที่ผมก็ได้ครับ " อ๊อฟที่ไม่อยากให้มีเรื่องกันและอีกอย่างบนรถที่กำลังวิ่งอยู่ "เออ งั้นมึงมานั่งนี่เลยอ๊อฟ เพิ่งไปงานมายังต้องมาเจออะไรบนรถอีก ยิ่งเหนื่อย ๆ " อาร์ตบ่นเสียงดัง เหตุการณ์บนรถสงบลง อ๊อฟที่เปลื่ยนที่มานั่งกับพวกพี่ ๆ แทน ลงไปนั่ง รวมถึงมาคินและร้อยดาวด้วย โดยที่ร้อยดาวมองแบบโยนความผิดเรื่องที่เกิดขึ้นให้มาคิน โดยที่เขาเองก็ไม่ได้แคร์สายตาของร้อยดาว มาคินที่นั่งรถมาสักพัก ออกอาการวิงเวียนหัวรถเริ่มเยอะ มาคินจึงจะหาที่พิงหัวไม่ให้กระแทก หรือกระเด้ง เขาจึงเลือกเขยิบมาใกล้ๆ ร้อยดาวที่กำลังนั่งหลับ เขาเอนพิงลงบนบ่าของร้อยดาว โดยที่ร้อยดาวยังคงหลับไม่รู้ตัว แต่ด้วยรถและถนนที่ขับเลนเดียว ลงเขาขึ้นเขาสลับกันไปมาและที่สำคัญหลายร้อยโค้ง ทำเอามาคินพะอืดพะอมมากขึ้น พอดีกับที่รถมาจอดในปั๊มน้ำมันสีฟ้า แถว ๆ พังงา "แวะเติมน้ำมันก่อน เด็ก ๆ แวะทำธุระกันก่อนได้นะครับ" ลุงยะห์ คนขับรถ บอกเด็ก ๆ ทุกคนลงรถกันหมดแล้ว ร้อยดาวเองกำลังจะลุก มาคินฉุดมือของเธอเอาไว้ "พี่จะอวก อย่าเพิ่งลุกได้ไหมร้อยดาว" ร้อยดาวหันมาสนใจน้ำเสียงพูดออกมาด้วยอาการอมอะไรในปาก "งั้นลงไปข้างล่างกันก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวลุงยะห์จะบ่นเอาถ้าพี่มาอวกใส่บนรถแก" ร้อยดาวลุกขึ้นยืน พยุงมาคินลงมาจากรถ โดยที่เธอเองก็ตัวน้อยเดียว มาคินตัวสูงกว่า "งั้นพี่ไปห้องน้ำ ฝากซื้อผ้าเย็น ผลไม้อะไรก็ได้ เปรี้ยว ๆ" มาคินฝากเธอซื้อของก่อนเดินเอามือปิดปากมาตลอดทาง จนมาถึงห้องน้ำของปั๊ม เขาทำธุระของตนเองจนอาการเริ่มดีขึ้น " พี่คิน พี่คินจริง ๆ ด้วย " เสียงสาว ๆ เด็ก ๆ ที่เดินผ่านมาคิน "พี่คินจริง ๆ ด้วย พวกเรา พี่คินมา พี่คินมา" น้องคนนึงวิ่งเข้ามาทางมาคิน หลาย ๆ คนที่รู้จักวิ่งเข้ามา มาคินได้ยินเสียงแต่แทนที่จะเดินเลี่ยงเพราะตนเองไม่ค่อยดี เขากลับเดินไปหาน้อง ๆ ทักทายตามมารยาท บางคนมาขอถ่ายภาพ "ไปไหนกันมาครับ " มาคินทักทาย "มาเที่ยวค่ะ แวะมาจอดในปั๊ม พวกหนูดีใจมาก ๆ เจอพี่มาคิน " น้องเอฟซีทำให้มุม ๆ นั้นเป็นจุดสนใจ " เห้ย ๆ นี่พี่ อาร์ตใช่ไหมค่ะ พี่อาร์ต " เสียงเด็ก ๆ ตะโกนเรียก แต่อาร์ตที่ไม่ได้สนใจเด็ก ๆ จะเดินไป แต่ก็ไม่พ้นน้องคนหนึ่งที่ไวพอสมควร "พี่อาร์ตจริง ๆ ด้วย " เสียงเด็กสาววิ่งไปเกาะแขน แต่ไม่รู้ไปยังไงเธอกับล้มก้นกระแทกพื้น อาร์ตที่ชายตามอง "ซุ่มซ่ามชะมัดเลย เด็กคนนี้" อาร์ตทำเสียงดุเด็กที่วิ่งมาแต่ดันไม่ทันถึงตนเองสะดุดขอบทางเดินเสียก่อน "เป็นอะไรไหมค่ะน้อง " ร้อยดาวเดินมาพอดีช่วยพยุงน้อง ให้ลุกขึ้น แต่สายตาจับจ้องไปที่อาร์ตที่ไม่ยอมช่วยน้อง อ๊อฟเองเดินมาเห็นด้วยเช่นกัน "ไปนั่งตรงม้านั่งก่อนไหมพี่ร้อยดาว " อ๊อฟบอกพี่สาว "ใจดำชะมัดเลย ขนาดเอฟซีตัวเองแท้ ๆ ใจทำด้วยอะไรค่ะพี่อาร์ต" ร้อยดาวขึ้นเสียงใส่ จนคนอื่น ๆ หันมามอง "น้องเป็นอะไรมากไหมครับ" อาร์ตเห็นสายตาของคนอื่น ๆ ที่กำลังมองตนเอง "ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่ได้มองเอง" เด็กสาวที่ถูกพยุงไปนั่งตอบอาร์ต "ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว พวกเราเสียเวลาตรงนี้กันมามากพอแล้ว เราควรจะต้องไปถึงที่จัดงานเสียที " อาร์ตบอกทุกคนที่ยืนตรงนั้น รวมถึงร้อยดาวและอ๊อฟ เขาเดินกลับไปที่รถพร้อมกับขึ้นไปนั่งบนรถทันที มาคินที่ตามขึ้นมาบนรถด้วยอาการดีขึ้น เขานั่งริมหน้าต่างแต่เป็นเบาะด้านหน้า แทนที่ของอ๊อฟ เพราะเขาเดินเข้าไปอีกมีหวังอาการพะอืดพะอมจะเกิดขึ้นอีกครั้ง อ๊อฟและก็อปเปอร์ไม่ได้อะไรเรื่องที่นังมากนัก และอีกอย่างก็เพื่อนในแก๊งค์รู้กันดีว่ามาคินเมารถ พอสองคนมานั่งข้างหลัง ร้อยดาวที่ยืนพูดคุยกับน้องคนเจ็บตัวขอถ่ายรูป เอ่ยคำร่ำลากัน เธอมาขึ้นรถเป็นคนสุดท้าย มองด้วยความแปลกใจ ตรงที่นั่งของเธอถูกเพื่อนทั้งสองคนนั่งไปแล้ว อ๊อฟ ชี้มือให้นั่ง ๆ ตรงนั้นไป ร้อยดาวหันมามองทุกคน จนหันมาเห็นอาการของมาคินที่หน้าซีดมาก เลยพอรู้ว่าเขาเมารถ เธอเลยยอมนั่งข้างฝั่งประตู จนลุงคนขับเห็นว่าเด็ก ๆ มาครบ เลยพากันขับรถออกจากปั๊มน้ำมันและมุ่งหน้าตรงไปยังภูเก็ตทันทีร้อยดาวยังลูบหัวเจ้ามะยมกับเจ้าก้อนทองที่กระโดดไปกระโดดมาบนเบาะหลังอยู่ไม่หยุด มาคินยื่นมือมาเปิดประตูรถฝั่งเธอ ลมหนาวตีเข้ามาทันทีจนเธอต้องห่อตัว ดึงผ้าพันคอคลุมแน่น“หนาว” เสียงเธอสั่น ๆ พอให้มาคินขำในลำคอมือหนายื่นมาโอบไหล่เธอไว้ ก่อนจะหยิบกระเป๋าเล็ก ๆ ของเธอสะพายเองแล้วพาก้าวลงจากรถทันทีที่เท้าเหยียบพื้นดินบนลานจอดบ้านพัก เสียงกรวดกรอบ ๆ ใต้รองเท้าฟังดูสงบกว่าทุกวัน เจ้าก้อนทองกับเจ้ามะยมกระโดดลงมาก่อน วิ่งดมดิน ดมต้นหญ้า หมอกบาง ๆ ลอยผ่านขนหมาจนเปียกเป็นหย่อม ๆบ้านพักไม้สองชั้นทรงเรียบ แต่มีระเบียงกว้างทอดออกไปด้านหลัง มองเห็นเนินเขาลูกแล้วลูกเล่า ปลายไม้ระเบียงมีละอองน้ำเกาะพราวเป็นหยด ยามแสงแดดอ่อน ๆ ของเช้าเริ่มส่องลอดกลุ่มหมอก ก็ดูเหมือนเกล็ดเพชรระยิบระยับ“สวยจนเหมือนฝันเลยนะ” ร้อยดาวพึมพำออกมาเบา ๆ เธอเกาะแขนเขาแน่น มาคินหันมามอง ยิ้มบางอย่างใจดี“ไม่ใช่ฝันหรอก วันนี้ของจริงแล้ว” เขาดันประตูบ้านพักออกไปเบา ๆ กลิ่นไม้สนหอมอ่อน ๆ ลอยออกมาต้อนรับภายในบ้านมีเตาผิงเล็ก ๆ มุมหนึ่ง แต่สองคนไม่สนใจอะไรในบ้านเลย เพราะข้างนอกนั่นกำลังเรียกพวกเขาออกไปหามาคินวางกระเป๋า แล้วจับมือ
ไฟห้องนั่งเล่นเปิดสลัว ๆ มีเพียงเสียงหมาน้อยสองตัวที่วิ่งไล่กันอยู่บนพื้นไม้ เสียงกรงเล็บเล็กกระทบพื้นดังกิ๊ก ๆ สลับกับเสียงเห่าเถียงของเจ้าก้อนทองกับเจ้ามะยมมาคินนั่งพิงโซฟา ยื่นขาถอดรองเท้าออกวางบนพรม ร้อยดาวเพิ่งเดินออกจากครัวพร้อมถ้วยโกโก้อุ่นในมือสองใบ กลิ่นนมสดกับผงโกโก้แท้ลอยคลุ้งไปทั่วบ้าน เธอวางแก้วใบหนึ่งลงตรงหน้ามาคิน แล้วทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ มืออุ่นของเธอเลื่อนมาลูบหัวเจ้าก้อนทองที่กระโดดขึ้นมาตักคืนนี้ไม่มีแสงสปอร์ตไลท์ ไม่มีเสียงแฟนคลับกรี๊ด ไม่มีไฟเวทีพร่างตา มีเพียงลมหายใจของสองคน ที่กำลังจะออกเดินทางไปหาหมอกขาวบนดอยในวันรุ่งเช้า เสียงหรีดหริ่งเรไรข้างบ้านดังลอดหน้าต่าง ครู่หนึ่งร้อยดาวหันมามองคนข้างกาย“นี่ คิดดีแล้วใช่มั้ย จะพาฉันกับหมาสองตัวไปหนาวบนดอยด้วยเนี่ย" มาคินอมยิ้ม หันมาจับแก้มเธอเบา ๆ ปลายนิ้วเย็นนิดหน่อเพราะเพิ่งแตะแก้วโกโก้“คิดดีแล้วครับคุณแฟน เพราะไม่มีเธอ ฉันก็หนาวแย่สิ”ร้อยดาวตีแขนเขาเบา ๆ แต่ก็ยอมเอนหัวซบไหล่เหมือนเด็กขี้อ แสงไฟสีอุ่นในห้องนั่งเล่นตกกระทบเสี้ยวหน้าเธอ ดวงตาเป็นประกายระยิบเหมือนเด็กที่กำลังเฝ้ารออะไรสักอย่างด้วยใจเต้นแรงเจ้ามะยมกร
AFTER PARTY ก้าวต่อไปหลังไฟสปอร์ตไลท์ดับค่ำคืนนั้นหลังเวทีใหญ่ปิดฉาก เสียงปรบมือยังแว่วอยู่ในหัว ร้อยดาวกับมาคินเพิ่งเปลี่ยนชุดเป็นชุดสบาย ๆ เดินออกจากห้องแต่งตัวด้วยใบหน้ายังแดงระเรื่อจากไฟบนเวทีในห้องพักหลังคอนเสิร์ต ทีมงานทุกคนรออยู่แล้ว โปเต้เดินถือขนมกล่องใหญ่กับเครื่องดื่มในมือ สงครามยืนพิงกำแพงรอ ส่วนอ๊อฟกับก็อปเปอร์นั่งกอดหมอนบนโซฟายาว สภาพทุกคนดูอ่อนล้าแต่ตากลับเปล่งประกายเหมือนเพิ่งได้รับพลังใหม่บนโต๊ะกลางมีเค้กเล็ก ๆ ปักเทียน “1 Year Anniversary” ที่โปเต้สั่งให้ บรรยากาศไม่มีเสียงกรี๊ด ไม่มีใครถือแท่งไฟ มีแต่เสียงหัวเราะเบา ๆ ของคนที่เป็นเหมือนครอบครัวจริง ๆ โปเต้วางกล่องขนมลงโต๊ะ“เอ้า นี่ของขวัญวันครบรอบหนึ่งปีของเด็กคู่นี้… พี่สั่งมากับมือ ไม่ได้ให้เอฟซีนะ พี่ให้เอง” โปเ้เองพอใจในน้อง ๆ สังกัดตนเองทุกคน“ขอบคุณพี่โปเต้มากครับ พี่นี่แหละคนดันเรามาตลอด”“เฮีย ถ้าไม่มีเฮีย หนูคงไม่มีวันนี้จริง ๆ ค่ะ” ร้อยดาวขอบคุณสงคราม“ถ้าเธอสองคนไม่อดทน ก็คงไม่มีวันนี้เหมือนกัน จำเอาไว้ ทุกเทคที่ซ้อมกันยันเช้า ไม่เสียเปล่าเลย” สงครามพยักหน้านิ่งก็อปเปอร์ลุกมาดึงทั้งคู่มานั่งรวมวงบนพื
เสียงกรี๊ดต้อนรับดังลั่นจนเกือบกลบเสียงพิธีกรบนเวทีในฮอลล์คอนเสิร์ตใหญ่ที่ถูกตกแต่งด้วยไฟเวทีสีทองนวล พร็อพดอกไม้หลากสีและแบนเนอร์คู่จิ้น ร้อยดาว × มาคินทุกเก้าอี้ถูกจับจองแน่นขนัด แท่งไฟนับพันกวาดแสงไปมาเป็นคลื่นเหมือนท้องทะเลเรืองแสงเสียงเพลงอินโทรเปิดตัวเริ่มขึ้นพร้อมแสงไฟไล่ไปตามแนวเวที เมื่อเงาสองคนก้าวออกมาจากด้านหลัง ม่านไฟพุ่งขึ้นต้อนรับ เสียงกรี๊ดก็ดังสนั่นราวกับฮอลล์จะสั่นสะเทือนร้อยดาวยืนข้างมาคิน มือเล็กกำไมค์ไว้แน่นเพราะหัวใจเต้นแรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา แววตาของเธอวาววับ มองแฟนเพลงกว่าพันชีวิตที่โบกแท่งไฟรออยู่"สวัสดีครับ โอ้โห ผมคิดว่าจะไม่มีคนมาดูพวกเราสองคนเสียอีกครับ" เสียงมาคินทักทายเรียกเสียงกรี๊ดดังสนั่นลั่นฮอลล์“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่วันนี้ทุกคนมาชาร์จพลังให้พวกเราจริง ๆ ”เสียงเธอสั่นหน่อย ๆ ก่อนจะหัวเราะเบาเมื่อมาคินโอบไหล่ให้กำลังใจข้าง ไฟสปอร์ตไลท์สาดลงบนสองคนที่ยืนเคียงกันเหมือนคู่พระนางในนิทานช่วงกลางคอนเสิร์ต หลังจากเพลงซึ้งจบไปสามสี่เพลงพิธีกรเซอร์ไพรส์ด้วยการเชิญ “แขกรับเชิญพิเศษ” ของสองคนขึ้นมาบนเวทีเสียงกรี๊ดรอบใหม่ดังขึ้นทันที เมื่อเห็นพ่อกับแม่
กำลังใจจากครอบครัวหลังจากนั่งพักได้ไม่นาน เสียงประตูข้างเวทีก็เปิดออกอย่างเบา ๆ แม่ของร้อยดาวเดินนำเข้ามาก่อน ตามด้วยพ่อแม่ของมาคิน ทุกคนยิ้มให้กันด้วยความเก้อเขินปนอบอุ่น“แม่” ร้อยดาวร้องเรียกเสียงเบา ลุกไปกอดแม่ตัวเองแน่น แม่ลูบหัวลูกสาวเบา ๆ เห็นใบหน้าเหนื่อยล้าก็ถอนหายใจอย่างโล่งใจ“ลูกทำได้ดีแล้วนะ แม่อยู่ตรงนี้แล้ว ไม่ต้องกลัวแล้วนะ” มาคินเดินไปยกมือไหว้พ่อแม่ตัวเอง ก่อนจะหันมายกมือไหว้แม่ร้อยดาวด้วย ร้อยดาวยกมือไหว้พ่อแม่มาคินเช่นกัน“ขอบคุณนะคะ ที่มาดูพวกเราด้วยตัวเอง” ร้อยดาวก้มศีรษะบอกแม่มาคินด้วย รอยยิ้มบนหน้าทุกคนเหมือนเชื่อมกันไว้แน่นกว่าเดิมในอ้อมแขนพ่อของมาคินมี เจ้ามะยม หมาตัวน้อยหูตั้ง ๆ ใส่ผ้าพันคอสีเหลือง ส่วนเจ้าก้อนทองนั่งอยู่บนตักแม่ร้อยดาว ขนฟูจมอยู่ในตะกร้าใส่ของกิน พร้อมเสียงเห่าเมื่อเจอหน้าร้อยดาวทันที“ดูสิ ๆ พาเด็ก ๆ มาด้วย เผื่อจะให้กำลังใจพวกแก” แม่มาคินพูดขำ ๆ แล้วอุ้มเจ้ามะยมเดินวนไปรอบ ๆเจ้าก้อนทองกระโดดออกจากตะกร้า พุงเล็ก ๆ ชะโงกดมถุงขนมบนโต๊ะ ทำเอาอ๊อฟกับก๊อปเปอร์หัวเราะแล้วแหย่มันเล่น“โอ๊ย ก้อนทองนี่กินเก่งเหมือนแม่มันเลย" ก๊อปเปอร์แซวแล้วโดนร
วันแถลงข่าวเปิดตัว 1st Anniversary คู่วงจิ้น Kin&Daoจัดที่โถงใหญ่ของค่าย ศิลปินรุ่นพี่รุ่นน้องยืนออรอให้กำลังใจอยู่รอบนอกมาคินใส่สูทสีเบจ เนี้ยบแต่ดูอบอุ่น ร้อยดาวอยู่ในเดรสยาวลูกไม้สีขาวอมชมพู รวบผมหลวม ๆ ให้ดูน่ารักแต่สง่าสองคนเดินจับมือออกมาหน้าแบ็กดรอปพร้อมกัน ท่ามกลางแฟลชกล้องจากนักข่าวและเสียงกรี๊ดของเอฟซีที่ตามมาตั้งแต่เช้าหลังตอบคำถามเรื่องอัลบั้มใหม่ โปรเจกต์เพลง และเซอร์ไพรส์เวทีใหญ่ ร้อยดาวหันมามองกลุ่มแม่ ๆ เอฟซีที่ยืนรวมกันตรงแถวหน้า เธอจับไมค์แน่นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงชัดเจน สั่นนิด ๆ เพราะตื้นตัน“ขอบคุณนะคะ ที่รักกันมาตลอดปีที่ผ่านมา ขอบคุณที่อยู่ข้างเราตั้งแต่ตอนที่เรายังไม่มีอะไรเลย จนถึงวันที่มีเวทีเป็นของตัวเองแบบนี้” เธอยกมือไหว้แฟนคลับทุกบ้าน เสียงกล้องยังดังไม่หยุด แต่ทุกคนจะได้ยินถ้อยคำที่ออกจากใจเธอชัดเจน“หนูขออ้อนแม่ ๆ ทุกบ้านเลยนะคะ วันจริงอย่าลืมพากันมาดูพวกเราด้วยนะ มาเจอกันหน้างานอีกครั้ง จะมีที่ว่างตรงนี้ให้แม่ ๆ เสมอค่ะ” เสียงกรี๊ดแทบแตกฮอลล์ มาคินหันมามองแฟนสาวแล้วส่ายหน้าน้อย ๆ ก่อนหัวเราะออกมา“ถ้าใครไม่ได้มานะ ดาวจะน้อยใจจริง ๆ ด้วย”หลังจบช่วงตอบ







