Beranda / โรแมนติก / มารยายั่วรัก / บทที่ 10 ผู้ช่วยคลายเหงา (1)

Share

บทที่ 10 ผู้ช่วยคลายเหงา (1)

Penulis: Mamaya Writer
last update Terakhir Diperbarui: 2025-10-22 11:54:28

ความอดทนขาดลงทันที คราวนี้จะต้องสั่งสอนซะบ้าง ณัฐภัทรหมุนเก้าอี้ออกมาด้านข้างก่อนจะลุกขึ้นเผชิญหน้าสวยที่ยิ้มให้ ดึงจิรภาณินท์เข้ามาแนบชิดพร้อมโน้มตัวลงประจบจุมพิตเล็กทันที

หญิงสาวทำอะไรไม่ถูกเมื่อถูกจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว เธอรีบเม้นปากเข้าหากันเพื่อไม่ให้เขารุกราน ทว่าเริ่มขาดอากาศหายใจ ยกมือทุบอกแกร่งและเผยอปากเพื่อรับอากาศแต่นั้นเป็นโอกาสดีที่เขารุกล้ำได้สำเร็จ ความชำนาญและการจูบแบบมีชั้นเชิงทำให้จิรภาณินท์เผลอปล่อยตัวไปชั่วขณะ

“อื้อ”

ริมฝีปากเขาไล้ไปตามแก้มนวลเมื้อพอใจกับความหวานที่เขาชื่นชม มืออีกข้างเริ่มเลือนไปตามสะโพกหญิงสาว

“อยากจะยั่วผมต่ออีกไหม” ณัฐภัทรถามพลางเม้นริมปากที่ต้นคอจนเป็นรอยแดง มือเลื่อนจากสะโพกขึ้นมาอยู่ที่เนินอก หยอกล้อเพื่อแกล้ง

“ยะ ... หยุด”

“ตอบไม่ตรงคำถามหรือว่า...”

“ไม่ ! ไม่ยั่วแล้ว !”

ณัฐภัทรยิ้มพลางสำรวจใบหน้าสวยอีกครั้ง แล้วกระซิบข้างที่หูด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ลิปสติกคุณเลอะปากหมดแล้ว ทาใหม่ด้วย”

หญิงสาวก้มหน้าลงซ่อนความเขินอายทำอะไรไม่ถู
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • มารยายั่วรัก   บทที่ 27 หวั่นไหว

    Chapter 20“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม ?” เขาถามแต่น้ำเสียงกลับดูไม่ค่อยเป็นห่วงมากเท่าไหร่ มุกมารีเริ่มไม่พอใจเมื่อเขาไม่มีท่าทีห่วงเธอหรือเข้ามาโอบกอดปลอบประโลมเธอแม้แต่น้อย “ผมจะโทร.แจ้งตำรวจให้มาจัดการเรื่องนี้”“เรารู้กันสองคนได้ไหมคะ ? ฉะ...ฉันอายถ้าเกิดมีคนอื่นต้องรู้”หญิงสาวบีบน้ำตาเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเขา“หรือว่าคุณรังเกียจที่จะอยู่กับฉันคะ”“เปล่า ผมไม่มีความจำเป็นต้องรังเกียจคุณ”“งั้นทำไมคุณถึง...” มุกวารีบีบน้ำตาพร้อมร้องสะอื้นออกมา เมื่อได้สูญเสียไปให้กับผู้ชายเมื่อกี้แล้ว ทั้งที่ความจริงเธอกลับรู้สึกสุขสมอยู่ไม่น้อย“กลับเถอะ เดี๋ยวผมจะไปส่ง” ณัฐภัทรพูดตัดบท“ไม่เป็นไรค่ะ คุณช่วยหยิบโทรศัพท์ให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ” มุกวารีพูดทันทีเมื่อแผนใหม่ได้แล่นเข้ามาในสมองของเธอ ขอเพียงแค่ครอบครองเขาเป็นของเธอเท่านั้น ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรเธอก็ยอม !ณัฐภัทรมองไปยังโทรศัพท์มือถือที่ตกอยู่บนพื้น เข้าก้าวเข้าไปพร้อมหยิมขึ้นมา ก่อนจะเดินไปที่ปลายเตี

  • มารยายั่วรัก   บทที่ 26 ไม่ยอมรับลูกสะใภ้ II

    Chapter 19“คุณย่า เรียกสิไม่งั้นพี่จูบต่อหน้าย่าแน่”หญิงสาวยิ้มหวานให้กับจินดารัตน์พร้อมสองมือยกขึ้นไหว้ผู้อาวุโส เอ่ยปากพูดเบา ๆ ด้วยความเขินอาย “สวัสดีค่ะ คุณย่า”“ไหว้พระเถอะลูก”“ไป เข้าไปทานข้าวเย็นกันดีกว่า ย่ารอมาตั้งนานแล้ว”จินดารัตน์พาหลานชายพร้อมทั้งจิรภาณินท์เข้าไปในบ้าน ปล่อยให้เพ็ญรตียืนร้องตะโกนออกมาด้วยความไม่พอใจต่อไป“คุณแม่คะ !”สายตามองข้างหลังหญิงสาวที่เดินเคียงข้างลูกชายตนด้วยความเกลียดชัง แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากทานข้าวร่วมโต๊ะกับผู้หญิงที่เธอไม่ชอบ !มื้ออาหารเย็นสิ้นสุดลง โต๊ะอาหารเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะที่สนุกสนานมีเพียงแต่สะใภ้ประจำบ้านไม่ได้สนุกสนานอย่างที่คิดเพราะต้องนั่งปริปากเงียบไม่พูดจา ข่มอารมณ์ความรู้สึกทั้งหมดเอาไว้ทุกคนต่างเดินมาส่งจิรภาณินท์ด้วยความอบอุ่นซึ่งต่างจากเพ็ญรตีที่เดินลุกจากโต๊ะทันทีที่ทานเสร็จสิ้น โดยไม่สนใจว่าทุกคนต่างมองไปด้วยความไม่พอใจโดยเฉพาะจินดารัตน์ที่ต้องส่ายหน้าทำใจอย่างเอือมระอา“ภัทรไปส่งน้องเขาแล้วรี

  • มารยายั่วรัก   บทที่ 25 ไม่ยอมรับลูกสะใภ้ I

    Chapter 18“เอาเถอะ...ถ้าที่หลังเธอไม่อยากให้คนเขาไปยุ่งห้องของเธอก็ทำความสะอาดเองล่ะกัน ฉันเบื่อเต็มทนแล้วที่ต้องมาคอยฟังเธอโวยวายไล่คนออกอยู่แบบนี้” จินดารัตน์พูดด้วยน้ำเสียงที่เอือม ต้องทนกับลูกสะใภ้ที่เอาแต่ใจตัวเองด้วยเพราะตัวเองเกิดเป็นลูกคุณหนูที่ไม่เคยถูกขัดใจ ถ้าเป็นเพราะลูกชายของเธอไม่ยืนกรานว่ารักเพ็ญรตีจริง เธอไม่มีวันยอมรับผู้หญิงคนนี้เป็นสะใภ้เด็ดขาด“คุณแม่ !”“น้อยวันนี้จัดโต๊ะอาหารมื้อเย็นห้าที่นะ” จินดารัตน์หันไปสั่งพร้อมเดินออกไปแต่เพ็ญรตีก้าวยาวตามเพื่อถามถึงความคับข้องใจ“ห้าที่ หมายความว่ายังไงคะคุณแม่ มีแขกจะมาทานข้าวกับเราหรือคะ”“ใช่แล้ว” จินดารัตน์ตอบพร้อมทำท่าจะเดินหนี“แล้วใครคะคุณแม่”“เดี๋ยวเธอก็รู้เองนั่นแหละว่าเป็นใคร” เมื่อพูดจบแม่สามีเดินจากไปทันที่ทิ้งให้เพ็ญรตียืนมองทั้งที่ยังต้องการคำตอบอยู่ในใจ...แสงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า สองมือของจิรภาณินท์เริ่มจัดเรียงเก็บงานบนโต๊ะตนเองอีกครั้งก่อนจะเดินไปพร้อมแฟ้มเอกสารในมือที่เพิ่งทำเสร

  • มารยายั่วรัก   บทที่ 24 การมาของมุกวารี (2)

    Chapter 17วันรุ่งเช้าของวันอังคารในสัปดาห์ที่แสนสบาย หลังจากงานประจำปีจบไปทุกอย่างก็กลับเข้าสู่โหมดปกติ แม่ของเขาก็ไม่ได้เข้าไปวุ่นวายกับบริษัทอีกต่อไป แต่คงจะมีอยู่เรื่องเดียวที่ยังไม่เลิกวุ่นวายนั่นก็คือเรื่องของจิรภาณินท์ ที่พยายามกล่อมให้เลิกยุ่งกับเธอ ทั้งยังบอกให้ไล่ออกด้วยแต่เรื่องนั้นก็ไม่เท่ากับหญิงสาวใบหน้าเรียวสวยดวงตากลมที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา ใบหน้าที่ยังสะเทือนใจเขาอยู่ไม่น้อย รอยยิ้มถึงแม้ว่าจะไม่เหมือนกันแต่ก็คลายกันราวกับเป็นฝาแฝด“คุณภัทรคะ หน้ามุกมีอะไรติดหรือเปล่าคะ” มุกวารีถามพร้อมยิ้มด้วยความชอบใจเมื่อเห็นชายหนุ่มตรงหน้าหวั่นไหวไปกับใบหน้าที่งดงามแสนจะภาคภูมิใจของเธอ“เปล่า...ครับ” ณัฐภัทรตอบพร้อมยิ้มให้“มุกคงไม่ไปกวนเวลาทำงานคุณที่นัดออกมาพบข้างนอกนะคะ” มุกวารีฉีกยิ้มหวานพร้อมยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มสายตาคมมองไปท่วงท่าของคนตรงหน้า หัวใจกระตุกวูบชาไปชั่วขณะ ไม่มีใครที่เหมือนกันขนาดนี้หรอกไม่มีทาง ทำไมผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาถึงได้เหมือนพิศชามนต์แบบนี้ ทั้งใบหน้าและนิสัย“คุณภัทร เป็นอะไรไป

  • มารยายั่วรัก   บทที่ 23 การมาของมุกวารี

    หลังจากที่มุกวารีและเปมทัตออกไป ชายหนุ่มเดินเข้ามาหา จิรภาณินท์ด้วยสายตาที่รู้สึกผิดและสับสน อยากจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟังแต่ไม่รู้ว่าความเริ่มที่ตรงไหน หากเล่าออกไป เขาเองที่ต้องเจ็บเพราะยังลืมพิศชามนต์ไม่ได้ หากพูดออกไปแผลที่กำลังได้รับการเยี่ยวยาค่อย ๆ ปริแตกออกอีกครั้ง“ณินท์...” เขาเรียกชื่อเธอเบาจนแทบไม่ได้ยิน“ทำงานต่อดีกว่าค่ะ” เธอพูดตัดบทไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นมีความสัมพันธ์ยังไงกับเขา ไม่อยากคิดแต่ทำไมถึงหยุดคิดไม่ได้ชายหนุ่มคว้าต้นแขนของคนตัวเล็กและดึงเข้าสู่อ้อมกอดอย่างเร็ว“พี่ภัทร”“ขอพี่กอดณินท์แบบนี้นะครับ” เขากระซิบจิรภาณินท์ปล่อยยืนให้ชายหนุ่มกอดเธอจากทางด้านหลัง น้ำตาลูกผู้หญิงไหลซึมออกมาที่หางตา เธอกำลังกลัว กลัวหากวันใดที่เขาปล่อยเธอไป กลัวว่าทุกอย่างกำลังจะเป็นเพียงอดีตได้โปรดกอดณินท์นานกว่านี้ได้ไหมคะ พี่ภัทรณัฐภัทรลืมตาขึ้นสูดหายใจเข้า ก่อนคลายคนตัวเล็กออกพร้อมหมุนเธอหันกลับมา สองมือหนายกขึ้นปาดน้ำตาบนใบหน้า“ร้องไห้ทำไมครับ” หญิงสาวส่ายหน้าเป็นค

  • มารยายั่วรัก   บทที่ 22 ไม่ยอมรับความจริง

    ณัฐภัทรเดินเข้ามาในบริษัทด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม พลางนึกถึงครั้นเมื่อเปิดประตูห้องทำงานไปแล้วพบกับเจ้าของใบหน้าสวยที่ก้มหน้าทำงานอยู่สองเท้าก้าวออกจากลิฟต์ด้วยความฉับไว เดินตรงมายังห้องทำงานด้วยร้อยยิ้มกว้าง มือหนาจับหมุนลูกบิดประตูเข้าไปพร้อมมองไปที่โต๊ะทำงานของหญิงสาวใบหน้าสวยแต่สายตาหยุดชะงักลงเมื่อโต๊ะทำงานยังคงว่างเปล่าชายหนุ่มเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานพลางกรุ่นคิดเป็นห่วงแม่แมวยั่วขึ้นมา กลัวว่าจะไม่สบาย เมื่อยิ่งคิดใจยิ่งอยู่ไม่เป็นสุข งานที่วางกองอยู่บนโต๊ะก็ไม่ได้ทำไปด้วยเสียงประตูค่อย ๆ เปิดเข้ามา จิรภาณินท์มองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงานส่งสายตามองมายังเธอ“ณินท์ทำไมมาช้า” ชายหนุ่มถามขณะลุกขึ้นเดินเข้าไปหา“คือ...ณินท์ตื่นสายค่ะพี่ภัทร” หญิงสาวก้มหน้าต่ำลงพร้อมทำใจที่จะโดนว่ากล่าว“เมื่อคืนฝันถึงพี่หรือเปล่า” น้ำเสียงนุ่มกระซิบถาม คนฟังยืนนิ่งตกใจกับคำถามที่ได้ยิน“เออ...” เธออ้ำอึ้ง“ว่าไงครับ เมื่อคืนฝันถึงพี่หรือเปล่า” ชายหนุ่มรอฟังคำตอบจิรภาณินท์ก้ม

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status