EP.3 พบเจอครั้งที่3
เนื้อหาต่อจากเดิม Part ธิดา “นายครับ คุณวิลเลียมเรียกครับ” “…” คิรันหันมามองที่ธิดาอีกครั้งก่อนที่เขาจะเดินหายเข้าไปในคลับ MN อีกครั้ง “ไปได้ยังธิดา~ ฉันจะร่วงตรงนี้แล้วนะ~” อัยด้าเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งเพราะตอนนี้เธอเมาจนแทบจะยืนไม่ไหวอยู่แล้ว “อือๆ ไปๆ” ธิดาหันไปมองที่ประตูทางเข้าคลับอีกครั้ง ก่อนจะรีบเข้าไปพยุงอัยด้าตรงไปที่รถของหินเพื่อกลับบ้าน บนรถ “ไหวไหมเนี่ยอัยด้า” ธิดาเอ่ยถามเพื่อนสาวของตัวเองเมื่อเห็นสีหน้าที่ไม่ดีของอัยด้า “อือ รู้สึกอยากอ้วกจัง~” “เฮ๊ยๆๆ อย่าพึ่งอ้วกๆ!” หินร้องท้วงขึ้นด้วยความตกใจเมื่อได้ยินว่าอัยด้าจะอ้วก ก่อนจะรีบตบไฟเลี้ยวเข้าข้างทางเพื่อจอดให้อัยด้าลงไปอ้วกข้างทาง “แหว่ะ!” “อี๋~ บอกแล้วว่าอย่ากินเยอะ ไม่เชื่อธิเอง” ธิดาพูดพลางลูบหลังให้กับอัยด้าพร้อมกับใช้มืออีกข้างปิดจมูกของตัวเองเอาไว้ “จะบ่นทำไมคะ ลูบไปเถอะน่า~ แหว่ะ!” “อืออ!” ธิดากลอกตามองบนให้กับอัยด้าอย่างสุดจะทน แต่ก็ยอมลูบหลังให้เธอต่อเรื่อยๆ เมื่ออัยด้าอ้วกจนพอใจแล้วเธอทั้งสองจึงกลับขึ้นมาบนรถทันที และหินก็รีบตรงดิ่งไปที่บ้านของทั้งสอง เมื่อรถของหินมาถึงบ้านของเธอ เธอจึงรีบโบกมือลาเพื่อนๆก่อนจะรีบเดินเข้ามาในตัวบ้าน ในขณะที่เธอกำลังจะเดินขึ้นห้องจู่ๆเสียงของใครบางคนก็ได้ดังขึ้น “ไปเที่ยวกับเพื่อนมาเหรอ” “พี่อาร์ม” ธิดาเอ่ยเรียกชื่อของชายหนุ่มขึ้นเมื่อเห็นเขาเดินออกมาจากห้องน้ำชั้นล่าง เขาคือลูกชายของพี่สาวมารดาของเธอ ไปเที่ยวไหนมาล่ะ” “วันเกิดเพื่อนที่ร้านนั่งชิวค่ะ แล้วพี่อาร์มมาทำอะไรที่นี่คะ?” “บ้านพี่ไฟดับ แม่พี่เลยมานอนที่นี่ ป่านนี้เขาน่าจะหลับไปพร้อมกับแม่เธอแล้ว” “อ๋อค่ะ งั้นธิขอตัวขึ้นห้องก่อนนะคะ” เมื่อธิดาพูดจบเธอก็รีบสาวเท้าขึ้นห้องและไปอาบน้ำทันที ในขณะที่คนตัวเล็กกำลังอาบน้ำอยู่นั้น จู่ๆภาพของชายหนุ่มที่เจอในวันนี้ก็ได้ผุดขึ้นมาในความคิดอีกครั้ง ซึ่งเขาคนนั้นก็คือคิรัน “เจอเขาแค่2รอบเองนะธิ! จะหวั่นไหวไวอะไรขนาดนี้~” “ไม่คิดๆๆ!”เด็กสาวพูดพลางส่ายหน้าก่อนจะรีบหันกลับมาอาบน้ำให้เสร็จและไปแต่งตัวเพื่อนอนพักผ่อน 1อาทิตย์ผ่านไป หน้ามหาวิทยาลัย ในขณะที่เด็กสาวกำลังเดินเข้ามาในซอยของมหาลัยอยู่นั้น จู่ๆสายตาของเธอก็ได้เห็นรถของใครบางคนจอดเทียบท่าฟุตบาทหน้าทางเข้ามหาวิทยาลัยอยู่ ก่อนจะเห็นว่าคนที่เปิดประตูลงมานั้น คือเพื่อนสาวของเธอนั่นก็คือบีน่า เธอจึงเดินเข้าไปหาทันที “บีน่า” มือเล็กจับไปที่ไหล่ของเพื่อนสนิทก่อนที่สายตาของเธอจะมองไปที่ประตูหลัง และทำให้เห็นว่าคนด้านในคือใคร “อ่าวธิ รอฉันแป๊ปนะ” “อือ” ธิดาพยักหน้าให้กับเพื่อนสนิทและยืนอยู่ไม่ไกลจากประตูรถนัก “ขอบคุณพี่รันมากค่ะที่มาส่ง” “…” คิรันไม่ได้ตอบอะไรบีน่ากลับไป แต่กลับมองมาที่ธิดาแทน ทำให้เด็กสาวที่ยืนมองอยู่สบตาเข้ากับเขาเป็นครั้งที่3โดยไม่ได้ตั้งใจ “ไปกันธิ ป่านนี้อันด้ามันคงมาและ” “…” ธิดายังคงยืนนิ่งและมองไปที่คิรันอยู่เช่นเดิม ซึ่งคิรันนั้นก็มองมาที่เธอเช่นกัน “ธิดา! เหม่ออะไรเนี่ย” “ฮะๆ! เมื่อกี้ว่าไงนะ” “ไปเข้ามอกัน ป่านนี้อัยด้ามาถึงแล้ว” “อือๆ” ธิดาพยักหน้ารัวๆให้กับเพื่อนสนิท ก่อนจะมองเข้าไปในรถอีกครั้ง เพราะคิรันยังคงจ้องมองมาที่เธออยู่ “ปะ!” หลังจากนั้นทั้งสองจึงรีบพากันเดินเข้าไปในรั้วมหาวิทยาลัยทันที Part คิรัน บนรถ รถของคิรันได้ขับออกมาจากซอยมหาวิทยาลัยของบีน่าแล้ว และตอนนี้กำลังมุ่งหน้าตรงไปที่สนามแข่งรถของตัวเองโดยมีมือขวเป็นคนขับ “เด็กผู้หญิงเพื่อนคุณบีน่าคนเมื่อกี้ เหมือนเด็กผู้หญิงที่เคยเดินชนนายที่ห้างกับที่เจอที่หน้าคลับคุณคิริวเลยนะครับ” ดิ๊วซ์พูดขึ้นพลางมองมาที่กระจกหลัง เพราะเขาจำหน้าของเด็กผู้หญิงที่เดินชนนายของตัวเองได้ดี “…” “หรือว่านายจำเธอไม่ได้ครับ” “มึงจะพูดมากอีกนานไหม” “ขอโทษครับ” ตลอดทางมาสนามแข่งรถ ความคิดของมาเฟียหนุ่มเอาแต่จดจำใบหน้าจิ้มลิ้ม แก้มชมพู และริมฝีปากอมชมพูของเด็กสาวคนนั้น วาจาและท่าทางของเธอยังคงวนเวียนอยู่ในหัวสมองของเขาราวกับว่ากำลังสนใจในตัวเธอ คลืด! คลืด! ในขณะเดียวกันโทรศัพท์ที่อยู่ในเสื้อสูทก็ได้สั่นขึ้นฉุดให้มาเฟียหนุ่มต้องหยิบออกมาดูชื่อเจ้าของปลายสาย มีสายเรียกเข้าจาก ไม่รู้จัก “ครับ” “พี่รันหรือเปล่าคะ มินเองนะคะ” “คิรัน” “ค่ะพี่คิรัน พอดีวันนี้หมอนัดแต่มินไปเองไม่สะดวกเพราะเพื่อนไปเรียนกันหมด มินรบกวนพี่คิรันมารับไปโรงพยาบาลหน่อยได้ไหมคะ” “..กี่โมง” คิรันนิ่งเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยถามปลายสายขึ้นอีกครั้ง “ไปได้ไม่เกินบ่าย3ค่ะ” “11โมงไป ส่งโลเคชั่นมา” “ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ” “อืม” ตู๊ดๆๆ ทันทีที่คิรันพูดจบเขาจึงกดวางสายไปทันทีพร้อมกับเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าเสื้อเช่นเดิม หญิงสาวคนที่โทรมาหามาเฟียหนุ่มเมื่อสักครู่นี้คือ มิน นักศึกษาปี4ที่เขาขับรถชนเธอขาส้นเมื่อ2วันก่อน แต่จริงๆแล้วนั่นไม่ใช่ความผิดของเขาด้วยซ้ำ เพราะเธอเป็นฝ่ายเดินออกมาและไม่ดูรถเอง ด้วยความที่เขามีความเป็นแพทย์มากพอ จึงต้องรับผิดชอบด้วยการพาเธอส่งโรงพยาบาลและรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้กับเธอ “11โมง จะไปไหนครับนาย” “รับผู้หญิงที่ชนไปโรงพยาบาล” “ได้ครับ” ดิ๊วซ์พยักหน้าอย่างรู้งานก่อนจะหันไปสนใจขับรถต่อ เพียงไม่นานก็มาถึงสนามแข่งของคิรัน ——————————————— พี่รันปิ๊งน้องใช่ม้ายยย👧🏻🥰 กดใจ+คอมเมนท์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยเจ้าค่ะ🫶🏻 ไม่เมนท์งอลเด้ออ 555 สติ๊กเกอร์ก็ยังดีฮ้าบบ🥰🫶🏻EP.45 ไอด้าจับได้Prat ธิดา เนื้อหาต่อจากเดิม “พี่รันข่มขืนแกเหรอธิดา! ทำไมแกปากแตกแบบนี้!”“...”“ตอบฉันธิดา! คนที่แกปิดบังฉันมาตลอดคือพี่รันใช่ไหม! แล้วที่แกไม่กล้าบอกฉันเพราะว่าเขาข่มขืนแกจริงๆใช่ไหม!” อัยด้าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เพราะถึงเธอจะไม่ได้เห็นว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์กันแบบไหน แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าคิรันจะไม่ทำแบบพี่ชายของตัวเอง “ปะ..เปล่านะ พี่รันไม่ได้ข่มขืนธิ~”“แล้วเขาทำอะไรแก! ทำไมแกถึงปิดบังฉันมาตลอด แล้วนี่แกร้องไห้เพราะเขาอีกใช่ไหมเขาทำร้ายแกเหรอ บอกฉันเดี๋ยวนี้!“จะ..ใจเย็นๆนะอัยด้า ธิตั้งสติไม่ทัน~”“โอเค งั้นแกเป็นอะไรกับพี่รัน?”“เอ่อ..”“ธิดา! แกต้องบอกฉันได้แล้วนะ!”“โอเคๆ บอกแล้วๆ~” ธิดาเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของตัวเองลวกๆก่อนจะเริ่มตอบคำถามของอัยด้าอีกครั้ง“เป็นแฟนกับพี่คิรัน~”“อะไรนะ!”“ฟะ..แฟนไง~”“แฟน!”“ใช่~”“ไปเป็นตอนไหน?”“ตั้งแต่ขึ้นปีสองแรกๆ”“เป็นปีแล้วนะ!”“อืม~”“แล้วทำไมถึงเป็นแฟนกันได้ล่ะ เขาข่มขืนแกเหรอ?”“เปล่า ธิดาชอบพี่เขาก่อน วันนั้นเมาก็เลยไปบอกพี่เขา~”“ยัยธิ! เล่ามาตั้งแต่แรกเลยนะไปเจอเขาตอนไหน!”“คือ...” สุดท้ายธิดาก็ต้องยอมเล่าเรื
EP.44 กล่องดวงใจของคิรันเนื้อต่อจากเดิม“ตอบหน่อยสิคะ ฮึก!” เมื่อเด็กสาวเห็นว่าคิรันเอาแต่นิ่งเงียบ เธอจึงเริ่มปลดปล่อยน้ำตาแห่งความเสียใจออกมาอีกครั้ง พร้อมกับลุกขึ้นและเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าของคิรัน “ฉันเคยบอกเธอไปหรือยังว่าข้างล่างมันไม่เหมาะสำหรับผู้หญิงแบบเธอ”“บอกค่ะ หนูไม่ฟังเอง~”“ตอนนี้ฉันยังไม่สามารถจัดการกับอารมณ์ของตัวเองได้ เดี๋ยวมา”“ปะ..ไปไหน”“ถ้าสิบโมงสิบห้าฉันยังไม่กลับมา ไอ้ดิ๊วซ์จะเป็นคนไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัย” เมื่อคิรันพูดจบเขาจึงจูบลงไปที่หน้าผากของเด็กสาว ก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินออกไปจากห้องนอน เด็กสาวจึงต้องรีบเดินตามเขาออกมาทันที “ไม่ไปไม่ได้เหรอคะ~” เธอเอ่ยถามขึ้นในขณะที่คิรันกำลังจะเดินออกไปจากห้องทำงานโดยมีคาเลนส์และวิลเลียมนั่งฟังอยู่ “ฝากมึงสองคนดูเธอด้วย”“เออ”เมื่อคิรันเดินออกไปเด็กสาวจึงทำได้แค่เดินไปนั่งที่โซฟาฝั่งตรงข้ามคาเลนส์และวิลเลียม ก่อนจะปล่อยหยดน้ำตาแห่งความเสียใจออกมาอีกครั้ง“พะ..พี่เขาโกรธจนไม่ยอมคุยกับหนูเลยค่ะ ฮึก~”“ใจเย็นๆ มันไม่ได้โกรธอะไรเราขนาดนั้นเชื่อพี่”“ทำไมเขาถึง ฮึก! ถึงไม่อยู่คุยกับหนูให้รู้เรื่องก่อนล่ะคะ ฮือๆ~”“มึงพูดไอ
EP.43 ถูกลวนลาม เนื้อหาต่อจากเดิม ห้องทำงานชั้นบน ตอนนี้เด็กสาวได้ขึ้นมาบนห้องทำงานของคิรันแล้ว เหตุผลที่เธอไม่ต้องการที่จะนั่งอยู่ตรงนั้นต่อก็เพราะว่าไม่อยากได้ยินผู้หญิงคนอื่นพูดแทะโลมคนรักของตัวเอง “เป็นอะไร ทำไมไม่ดูแข่งรถก่อน”“ไม่ดูอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ”“โกรธฉันขนาดนั้นเลยหรือไง”“ก็โกรธ พี่ตั้งใจยั่วโมโหหนู”“หวงฉันว่างั้น?”“ก็ต้องหวงสิคะ! ทีพี่ยังหวงหนูได้เลย หนูจะหวงพี่บ้างไม่ได้หรือไง?”“ได้อยู่แล้ว เธอเป็นเมียฉันนะ ดีใจซะอีกเพราะเธอไม่เคยหวงฉันเลย”“ไม่ชอบเลยที่เขามาพูดถึงพี่แบบนี้ ถึงมันจะไม่ใช่เรื่องเสียหายแต่หนูไม่ชอบ”“อะไรกัน นี่สาวน้อยของฉันเปลี่ยนไปขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”“เปลี่ยนอะไรของพี่”“ก็สาวน้อยที่ฉันเจอวันแรกทั้งขี้อายทั้งพูดน้อยต่างจากตอนนี้สุดๆ”“...” คำพูดของคิรันทำให้เด็กสาวฉุกคิดขึ้นมาทันทีเพราะเธอก็เป็นแบบนั้นจริงๆ “หนูหวงพี่มากเกินไปเหรอคะ~”“...” คิรันไม่ได้ตอบคำถามของเด็กสาวแต่ดึงมือของเธอให้เดินตามเขาไปนั่งที่โซฟาแทนโดยให้เธอนั่งบนตักแกร่งของเขา ธิดาจึงต้องใช้แขนของตัวเองคล้องคอของเขาเอาไว้“ตอบสิ หนูหวงพี่มากเกินไปหรือเปล่าคะ~”“ถ้าบอกว่ามากเ
EP.42 NC / หวง Prat คิรัน เช้าวันใหม่ 6:00 น. เช้านี้มาเฟียหนุ่มตั้งนาฬิกาปลุกแต่เช้า เพื่อที่เขานั้นจะได้โทรไปปลุกสาวน้อยของตัวเองตื่นไปมหาวิทยาลัย“ฮะโหลค่ะ~” “ตื่นได้แล้ว”“อือ~ เมื่อคืนนี้โทรคุยกับพี่ทั้งคืนนอนดึกเลย~”“ฉันจะไปรับหน้าซอย”“รับไปไหนคะ”“ไปเรียน”“วันนี้หนูมีเรียนตั้งสิบโมงครึ่งเลยค่ะ ลืมบอก~”“ดี งั้นลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว ฉันจะไปรับ”“จะให้หนูรีบไปทำไมกัน~”“ให้เวลา1ชั่วโมง จะไปรอหน้าซอยบ้านเธอ”“บังคับเหรอคะ~”“ไม่ได้บังคับ แต่เธอต้องลุกได้แล้ว อีก1ชั่วโมงเจอกัน” ตู๊ดดดดๆ คิรันไม่ได้รอให้เด็กสาวตอบอะไรกลับมาแต่ชิงตัวสายเธอไปทันที ส่วนตัวเขาเองก็รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเช่นกัน 7:15 น. ตอนนี้เวลาล่วงเลยมาจะเจ็ดโมงครึ่งแล้วแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเด็กสาวจะเดินออกมาจากบ้านสักที ทำให้คิรันที่อยู่ในรถต้องต่อสายหาเธอ “มาหรือยัง เกินมา15นาทีแล้ว”“กำลังออกไปค่ะ! หนูเผลอหลับต่อ!”“ให้ไวเลย”“ค่ะๆๆ” เพียงไม่นานเด็กสาวก็รีบวิ่งออกมาหน้าซอยด้วยชุดนักศึกษาและรีบขึ้นรถคิรันไปทันที “สวัสดีค่ะ”“อืม กินข้าวมาหรือยัง”“กินขนมปังมาแล้วค่ะ พี่กินยังคะ”“กินกาแฟแล้ว” เมื่อคิรันพู
EP.41 น้ำตาลูกผู้ชายเนื้อหาต่อจากเดิม Prat ธิดา เมื่อเด็กสาวเดินเข้ามาในสวนหย่อมแล้วเธอจึงมองหาคิรันทันที ก่อนจะเห็นว่าเขากำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เธอจึงรวบรวมความกล้าก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปหาเขาโดยที่เขากำลังพ่นควันบุหรี่ออกมา“พี่คะ..” ทันทีที่เด็กสาวเอ่ยเรียกคิรันเขาจึงรีบหันกลับมาหาเธอทันทีก่อนจะดับบุหรี่ที่กำลังสูบอยู่ลง“ในสวนสาธารณะเขาห้ามสูบบุหรี่นะคะ”“เห็นไม่มีใครก็เลยสูบ”“หนูแค่จะมาคุยกับพี่เรื่องวันนั้นค่ะ ตอนแรกตั้งใจว่าจะไม่คุยแล้วเพราะไม่อยากได้ยินคำตอบ แต่ว่าอยากเคลียร์ให้จบเราจะได้ไม่มีอะไรติดค้างกัน” เด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพลางกระชับกระเป๋าสะพายข้างเอาไว้แน่น “จบ? เธอจะเลิกกับฉันเหรอ”“มันก็ต้องเป็นแบบนั้นค่ะ ถ้าพี่มีคนอื่น”“นี่เธอกำลังคิดอะไรของเธออยู่เนี่ย” คิรันว่าพลางเดินเข้าไปหาเด็กสาว ทว่าเธอกลับเดินถอยหลังออกจากเขา ทำให้คิรันต้องยืนนิ่งเพื่อไม่ให้เธอถอยหลังหนีเขาอีก “ผู้หญิงคนที่หนูเห็นเขาชื่ออะไรคะ”“...”“ชื่อน้ำหรือเปล่าคะ~”“อืม” ทันทีที่เด็กสาวได้ยินคำตอบของคิรันน้ำตาที่กลั้นเอาไว้ก็ไหลรินออกมาทันที เพราะคนชื่อน้ำคือคนรักเก่า
EP.40 อาการอกหักเนื้อหาต่อจากเดิมหลังจากที่อัยด้าเดินออกไปแล้วเด็กสาวจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดแชทไลน์ทันที ก่อนจะเห็นข้อความที่คิรันส่งมาจำนวน10ข้อความ ทว่าเธอเลือกที่จะปิดการแจ้งเตือนเอาไว้และไม่กดเข้าไปอ่านคลืดดด คลืดดดไม่ทันที่เด็กสาวจะได้เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า การโทรเข้าก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งซึ่งคนที่โทรเข้ามานั้นก็คือ คิรัน เธอชั่งใจอยู่ชั่วครู่ก่อนจะยอมกดรับสายของเขา“ฮะโหลค่ะ”“ทำไมไม่ตอบไลน์ฉัน”“ยังไม่มีเวลาได้จับโทรศัพท์ค่ะ”“วันนี้ฉันจะไปรับ”“ไม่ค่ะ หนูมีกิจกรรมช่วงเย็น”“พรุ่งนี้ล่ะ”“หนูยังให้คำตอบไม่ได้ ค่อยคุยนะคะต้องขึ้นเรียนแล้ว”ตู๊ดดดดๆ เด็กสาวไม่ได้รอให้คิรันตอบกลับมาแต่รีบกดวางสายเขาไปทันที ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่อัยด้าเดินเข้ามา “มาแล้วๆ เดี๋ยวฉันประคบให้นะ”“ขอบคุณค่ะคุณอัยด้า~”“ค่าประคบ200ค่ะคุณธิดา~”“หน้าเลือดจังอัยด้า~”“เอ้า ว่าฉันอีก!” สองสาวพูดคุยกันไปพร้อมกับประคบตาไปด้วยจนถึงเวลาเข้าคลาสเรียนวิชาแรกในขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งเรียนกันอยู่นั้น ไลน์ของทั้งสองก็ได้เด้งขึ้นซึ่งเป็นข้อความที่ส่งมาจากบีน่า บีน่า : ฉันอยู่โรงพยาบาลแล้วนะ ธิดา : คลอดแล