31 อยากได้พี่เป็นผัว

ตอนที่31

อยากได้พี่เป็นผัว

วุ้นเย็นขยับได้เพียงก้าวเดียว เอวเล็กคอดกิ่วก็ถูกฝ่ามือหนากระชากร่างของเธอเข้าไปปะทะกับแผ่น อกกว้างอย่างแรง

มือหนาอีกข้ากำหลังคอบางเอาไว้ แล้วโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาลงมาจนปลายจมูกแทบจะชนกัน ก่อนพูดลอดไรฟันด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำเย็นชาชวนขนลุก

         “เธอรู้ไหมว่าดุจดาวเป็นคนดีและรักเธอมากแค่ไหน แล้วมันสมควรแล้วหรือที่จะให้คนอย่างเธอ มาพูดถึงแบบนี้ ฮะ”

เมธัชตะคอกจนวุ้นเย็นได้กลิ่นมิ้นต์จากปากของเขา เธอตกใจมาก แต่เพราะความริษยาที่เก็บซ่อนไว้ลึก ๆ ภายใน แทรกขึ้นมาเหนือเหตุผลตามความเป็นจริง ทำให้หญิงสาวลืมกลัว ตะโกนกลับไปอย่างโมโหเช่นกัน

         “ทำไม พี่ดุจดาวสูงส่งมากอย่างนั้นหรือ แตะต้องไม่ได้เลยว่างั้น หรือว่าติดใจเรื่องบนเตียงมากจนถึงกับ อื้อ..”

วุ้นเย็นร้องอู้อี้ด้วยความตกใจและเจ็บปวด เมื่อถูกริมฝีปากร้อนของอีกฝ่ายบดขยี้ปากเล็กอิ่มด้วยความรุนแรง จูบแรกของเธอช่างไร้ความอ่อนโยน อ่อนหวานเหมือนที่เคยจินตนาการไว้แม้แต่น้อย เธอรัวหมัดเล็ก ๆ ไปที่แผ่นอกกว้าง แต่เหมือนไม่ได้เกิดผลอะไรกับอีกฝ่ายแม้แต่น้อย เขายังคงบดขยี้ริมฝากของเธอจนรู้สึกราวกับมันจะแตกหรือฉีกขาดออกจากกัน

มือหนาเลื่อนลงไปที่สะโพกมนและแน่นตึง ที่ซ่อนอยูภายใต้กางเกงขาสั้น ก่อนจะยกขึ้นจนปลายเท้าเล็กลอยขึ้นจากพื้น แล้วอุ้มไปวางลงบนที่นอนกว้าง โดยที่ยังไม่ได้ปล่อยให้ริมฝีปากของเธอได้เป็นอิสระ

เมื่อแผ่นหลังแตะลงบนที่นอนนุ่ม หญิงสาวก็ทั้งทุบตี และหยิกข่วนด้วยความตกใจ แต่อีกฝ่ายไม่มีทีท่าว่าจะหยุดการคุกคาม จนเมื่อมือหนา บีบเคล้นสองเต้าตึงอย่างจาบจ้วงและหยาบคาย เธอก็ตัดสินใจกัดลิ้นของเขาอย่างเรง

          “อ๊ะ”

ได้ผล เมื่อเขาร้องออกมา ทำให้ปากของเธอได้เป็นอิสระ และดีดตัวออกจากการพันธนาการร่างของเธอเอาไว้

วุ้นเย็นรีบถลันออกมายืนตัวสั่น เธออยากจะเปิดประตูวิ่งออกไป แต่สองขากลับไม่มีแรง แค่พยุงตัวให้ยืนได้ก็นับว่าดีที่สุดแล้ว นิ้วเรียวเล็กชี้ไปที่เมธัชอย่างสั่นระริก

          “พี่เป็นบ้าไปแล้วเหรอ ทำไมถึงกล้าทำกับหนูแบบนี้” น้ำตาของวุ้นเย็นคลอเบ้า น้ำเสียงก็สั่นเทาด้วยความหวั่นกลัว สายตาที่มองไปยังเมธัชนั้น คล้ายกับมองคนแปลกหน้า

เมธัชตั้งสติได้ อยากจะเข้าไปขอโทษ แต่ประโยคต่อมาของวุ้นเย็น ทำให้เขาเปลี่ยนใจและระเบิดโทสะออกมาอีกครั้ง

         “หรือว่าชินกับการทำแบบนี้กับพี่ดาวไปแล้ว ถึงกล้าทำกับหนูที่เป็นน้อง” วุ้นเย็นโพล่งออกมาอีก น้ำตาใสก็ไหลร่วงลงมาตามแก้มนวล

เมธัชแสยะยิ้ม พร้อมกับทอดสายตาเหยียดหยามมองมาที่เธอ ก่อนจะพูดขึ้นอย่างหยาบคาย

         “กับดาวน่ะ ฉันไม่เคยทำอะไรแบบนี้หรอกนะ เขามีค่าพอที่ฉันจะเก็บเอาไว้ทำในวันแต่งงานอย่างสมเกียร์ติสมศักดิ์ศรี แต่กับคนที่ไร้ค่าอย่างเธอ ฉันจะทำตอนไหน เมื่อไหร่ก็ได้”

          “แต่หนูเป็นน้องพี่นะ” วุ้นเย็นตะโกนอย่างลืมตัว แต่ประโยคถัดมาของเมธัช ทำให้เธอตกตะลึงถึงกับชาไปทั่วร่าง

          “ฮึ น้องสาวว่างั้น น้องสาวที่ไหนอยากได้พี่ชายเป็นผัว ฉันก็สนองความต้องการของเธอให้แล้วนี่ไง” พูดจบก็คว้าสมุดจิ๋วมาปาใส่หน้าเธอ

          “พี่ธัช!!” หญิงสาวเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง เมื่อจำได้ว่าสมุดเล่มนั้นเป็นของเธอ และได้บันทึกความในใจทุกอย่างไว้ในนั้น เธอตั้งใจจะเก็บทุกอย่างไว้ที่สมุด แต่บัดนี้ความลับได้ถูกเปิดเผย โดยคนที่เธอรู้สึกทั้งรักและผูกพันธ์ไปแล้ว

ความเจ็บปวดเสียใจที่รุนแรงทำให้เธอขาดสติ ในเมื่อทำให้เขากลับมารักและเอ็นดูเธอเหมือนพี่ชายกับน้องสาวไม่ได้แล้ว ก็ทำให้เขาเกลียดจนถึงที่สุดไปเลยดีกว่า วุ้นเย็นสูดลมหายใจเข้าปอดช้า ๆ ก่อนจะพูดทั้งน้ำตาที่นองใบหน้าเล็ก

          “พี่รู้แล้วซินะ ว่าหนูคิดยังไงกับพี่ ใช่ หนูชอบพี่อยากได้พี่เป็นผัว แต่ตอนนี้หนูเกลียดพี่ เกลียดพี่ดาว หนูขอสาปแช่งให้พี่กับพี่ดาวต้องตายจากกัน”

          “วุ้นเย็น!!”เมธัชถลาเข้ามาพร้อมกับง้างมือขึ้นสูง

          “เอาซิ ไหน ๆ หนูก็จะตายอยู่แล้ว เอาเลยตีหนูให้ตายไปเลย”

มือของเมธัชสั่นระริก ก่อนที่จะลดลงแล้วเดินไปเตะทึ้งที่นอนเป็นการระบาย

วุ้นเย็นค่อย ๆ ก้มลงเก็บสมุดจิ๋วของเธอขึ้นมา พร้อมกับกำไว้แน่น หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น และแรงขึ้น จนเธอภาวนา ว่าให้หัวใจของเธอมันวายและเธอตายเสียเดี๋ยวนี้ เพื่อหนีความอับอาย

เหมือนคำภาวนาของเธอจะเป็นผล เมื่อเริ่มรู้สึกว่า แสงสว่างภายในห้องมันค่อย ๆ มืดลงอย่างช้า ๆ ความหนาวเย็น ก็เริ่มคืบคลานขึ้นมาจากปลายเท้า

วุ้นเย็นบังคับตัวเอง เพื่อหันหลังไม่ให้อีกฝ่ายได้เห็นนาทีที่ความตายย่างกรายเข้ามาใกล้ เธอกลัวว่าจะได้เห็นและได้ยินคำพูดที่เหยียดหยาม หยาบคายนั้น จนเก็บเอาไปสู่ภพภูมิใหม่หรือชาติหน้า และตั้งปฏิญาณก่อนตายไว้ว่า จะไม่ขอพบเจอกับเมธัชอีกในทุก ๆ ชาติ