เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 282
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 283
ผู้อาวุโสสามตกใจ "เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร"“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เรื่องที่เกี่ยวกับตระกูลเหยียน ข้าช่วยพวกเจ้า เพราะข้ายังนึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างพวกเรา แต่ถึงแม้ข้าไม่ช่วยพวก้เจ้า ข้าก็ไม่ได้ทำอะไรผิด เพราะข้าแค่ทำตามหลักการณ์ของข้า”จั๋วซือหรานมองเขาด้วยรอยยิ้มจาง ๆ "เพราะท้ายที่สุดแล้ว ตอนที่ตระกูลเหยียนหาเรื่องข้าอย่างหนัก พวกเจ้าก็ไม่ได้ช่วยข้าในเรื่องใด ๆ ไม่ใช่หรือ พวกเจ้ารีบถีบข้าออกจากตระกูลแล้ว ผู้อาวุโสสามคงไม่ได้ลืมหรอกใช่ไหม แม้ว่าเจ้าลืมแล้วจริง ๆ ข้าก็จะไม่ได้ลืม ตอนนั้นเจ้ายังยืนอยู่หน้าประตูของหน่วยสืบสวนพิเศษไม่ใช่หรือ”ผู้อาวุโสสามมีสีหน้าที่แย่มาก นั่นไม่ใช่เพราะจั๋วซือหรานพูดเท็จ แต่เป็นเพราะทุกคำพูดที่จั๋วซือหรานพูดนั้นเป็นความจริง ซึ่งยิ่งทำให้เขาอับอายเพราะบางครั้งความจริงก็จะยิ่งทำให้คนเจ็บปวดจั๋วซือหรานกล่าวต่อ "เพราะฉะนั้น พวกเจ้าแก้ปัยหาเองก็ได้ ข้าจะไม่ยุ่งแล้ว พวกเจ้าคิดว่าจั๋วหรูซินเก่งไม่ใช่หรือ เช่นนั้นให้นางไปหาทางแก้ปัญหาละกัน "ผู้อาวุโสสามยังอยากพูดอะไรต่อ แต่เขารู้สึกว่าไม่ว่าเขาจะช่วยตระกูลหรือจั๋วหรูซินอธิบายคำใด ๆ ในขณะนี้ อาจจะทำให้จั๋วซือห
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 284
ถือว่าจ่าย 'ค่าเช่า' ละกัน เพราะนางกำลังใช้ร่างกายของคนอื่นอยู่ และแแถมร่างกายร่างนี้เป็นร่างกายที่ค่อนข้างดีและมีร่างกายที่แข็งแรงมากจั๋วซือหรานกำลังเหม่อเล็กน้อย ความจริงผู้อาวุโสสามพูดไปสองสามประโยคโดยประมาณว่า จั๋วหรูซินได้รับบาดเจ็บและได้รับการลงโทษที่นางสมควรได้รับแล้ว จั๋วหรูซินไม่รู้เรื่อง ให้จั๋วซือหรานอย่าคิดเล็กคิดหน่อยกับนางเลยจั๋วซือหรานกำลังคิดฟุ้งซ่านเล็กน้อย นางไม่ตอบคำใด ๆ ซึ่งทำให้ผู้อาวุโสสามคิดว่านางกำลังลังเล ดังนั้นเขาจึงรอนางลังเลต่อ และคิดว่าจะพูดคำดี ๆ อีกสักสองสามประโยคดีหรือไม่ใครจะรู้ว่าในม่านตาอันสีดำสดใสของจั๋วซือหราน มีแสงเทียนส่องประกายในดวงตาของนาง ซึ่งเห็นได้ชัดว่า นางอ่อนโยนอย่างมากแต่ใครจะรู้ว่าคำพูดที่นางจะพูดออกกลับจะหนักกว่าก้อนหินจั๋วซือหรานไม่มองพวกเขาอีก นางแค่พูดว่า " ฉวนคูน เชิญแขกออกไป""ขอรับ" ฉวนคูนยืนตรงทันที เขารู้ดีว่าเจ้านายของเขาคือใคร ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจด้วยซ้ำว่าทั้งสองที่อยู่ข้างหน้าเขาเป็นเจ้านายที่มาจากจวนจั๋ว เขารีบทำท่าเชิญอย่างไม่ลังเล“ ผู้อาวุโสสาม คุณหนูหก เชิญเลยขอรับ” ฉวนคูนกล่าวจั๋วซือหรานหันหลังกลับ และกำ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 285
ฉวนคูนมองกล่องบนโต๊ะและตกตะลึง "คุณหนู ข้าไม่เคยเห็นเงินมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย และข้าก็ไม่เคยคิดเรื่องนี้ด้วยซ้ำ"กล่องบนโต๊ะเปิดอยู่ และข้างในนั้นเต็มไปด้วยสมบัติ ทงเป่าเป็นตั๋วเงินของโลกนี้และสามารถแลกเปลี่ยนเป็นเหรียญทองได้ในขณะนี้ กล่องเต็มไปด้วยทงเป่า ไม่น่าแปลกใจเลย ฉวนคูนจะตกตะลึงขนาดนี้จั๋วซือหรานยิ้มและถาม "จริงหรือ ถ้าอย่างนั้นเจ้านับให้หน่อย"ดวงตาของจั๋วซือหรานมีแววเยาะเย้ย "อย่านับผิดนะ ตั้งใจหน่อย ข้าจะไปนอนก่อน"“อ้าว...อ๊ะ” ฉวนคูนตะลึง “ข้า...ข้านับหรือ”จั๋วซือหรานพยักหน้าอย่างไม่ลังเล "มิเช่นนั้น กล่องใหญ่ขนาดนี้ เจ้าอยากให้ข้านับหรือ ข้าต้องนอนต่อ"ฉวนคูนยังคงตกตะลึงอย่างมากอยู่ เขาอาจไม่เคยได้ยินมาก่อนหรือทราบว่า จะมีคนอยากไปนอนก่อน แต่ไม่อยากนับเงิน มีคนเช่นนี้ด้วยหรือ นี่คือเงินนะ เงินฉวนคูนพยักหน้าอย่างระมัดระวัง "คุณหนูไม่ต้องกังวลขอรับ ข้าจะนับเงินดี ๆ และนับหลายครั้งด้วย ข้าจะไม่นับผิดแน่ ๆ ขอรับ"“จ้ะ ถ้านับเสร็จแล้ว แบ่งออกครึ่งหนึ่ง แล้วรอคนของตระกูลเหยียนมารับอีกครึ่งหนึ่ง”เช้าวันรุ่ง จั๋วซือหรานตื่น นางเห็นฝูซูยืนอยู่นอกประตูห้องนอนของนาง ดู
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 286
"ข้านับเสร็จแล้วขอรับ" ฉวนคูนบอกตัวเลข "ตัวเลขนี้ขอรับ ตรงกับตัวเลขที่ผู้อาวุโสสามบอกคุณหนูขอรับ"จั๋วซือหรานพยักหน้าเล็กน้อย "ดีแล้ว ตระกูลจั๋วมีธุรกิจใหญ่โตขนาดนี้ คงไม่เล่นงานในเรื่องนี้หรอก"และจั๋วซือหรานรู้สึกว่าหลังจากเกิดเรื่องมากมาย ตระกูลจั๋วคงไม่กล้าปฏิบัติต่อนางเหมือนนางเป็นคนโง่แล้ว“ข้าแบ่งพวกมันทั้งหมดเป็นสองส่วนพอดี” ฉวนคูนกล่าว“ขอบคุณสำหรับการทำงานหนัก วันนี้เจ้าไม่ต้องทำอะไรเลย ไปพักผ่อนให้เต็มที่” จั๋วซือหรานพูด จากนั้นนางหันไปมองฝูซู แล้วบอกเขาว่า “ไปถือกล่องนั้น”ฝูซูยังคงสับสนเล็กน้อย เขาอดไม่ได้ที่ต้องถาม "คุณหนู นับอะไรอยู่หรือ อะไรอยู่ในกล่องขอรับ"จั๋วซือหรานยิ้มและมองฉวนคูน ฉวนคูนอ่านออกแววตาของคุณหนูในตอนแรกใบหน้าของเขาซีดเหมือนผัก แต่ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น " ฝูซู เจ้าเปิดกล่องและดูเอง" ฉวนคูนยั่วยุฝูซูฝูซูเป็นคนประหม่า เขาก็ไม่ได้คิดมาก เขาเปิดกล่องแล้วพึมพำ "ลึกลับ... แม่เจ้า"เขาเพิ่งเปิดกล่องออกมานิดหน่อย และเขายังไม่ได้เปิอฝาให้เต็มที่ แต่เปิดแค่นิดเดียว ก็พอเห็นทงเป่าที่อัดแน่นอยู่ข้างในกล่องแล้วเขารีบปิดฝากล่องอย่างรวดเร็วและอย่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 287
จั๋วซือหรานมองฝูซู "เอาล่ะ ข้าเห็นแล้วรักษาลุง ทำไมหรือ"นางรักษาลุงที่ขายโรตีก็จริง แต่นางทำไม่ได้หวังผลประโชคน์ใด ๆ แค่เป็นเพราะลุงทำโรตีอร่อย นางชอบมากนางจึงชมลุงคนนี้ แล้วลุงบอกนางว่าเขาสุขภาพไม่ดี และไม่รู้ว่าเขาจะทำได้นานแค่ไหนจั๋วซือหรานสังเกต ความจริงลุงคนนี้ยังแข็งแรงอยู่ เขาบอกว่าตัวเองสุขภาพไม่ดี แต่จริง ๆ แล้วเป็นเพียงเพราะเขาทำงานหนักเป็นเวลานาน และเขาทำท่าหนึ่งซ้ำแล้วซ้ำเล่านางเลยรักษาลุงคนนี้ตามสะดวก เห็นได้ผลอยู่ฝูซูคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามจั๋วซือหราน "คุณหนูช่วยรักษาชิ่งหมิง หน่อยได้ไหมขอรับ"จั๋วซือหรานอดไม่ได้ที่ต้องหยุดฝีเท้า นางมองฝูซู ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อชิ่งหมิงมาถึงในวันนั้น เขาเพิ่งเปิดเผยตัวตนของเขา ฝูซูก็ตัวสั่นราวกับแกลบ จั๋วซือหรานรู้สึกเหมือนฝูซูตกใจจนร้องไห้ นอกจากนี้ เขายังเลื่อนลงจากเก้าอี้แล้วคุกเข่าลงบนพื้นโดยตรงต่อมา เป็นเพราะชิ่งหมิงไม่ได้ทำตัวหยิ่งใด ๆ ฝูซูและจั๋วหวายจึงค่อย ๆ ผ่อนคลายได้ตอนนี้เขากลายเป็นห่วงชิ่งหมิงได้แล้วจั๋วซือหรานยิ้มเล็กน้อยและถามกลับ "เจ้ารู้ได้อย่างไร ข้าจะไม่รักษาชิ่งหมิงล่ะ "ก่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 288
หลังจากเดินมาถึงเขตขุนนางทางตอนเหนือของเมือง ถนนก็กว้างขึ้นและวุ่นวายน้อยลง ฝูซูก็กังวลน้อยลงเขาถามจั๋วซือหราน "คุณหนูขอรับ เราจะไปจวนเหยียนใช่ไหใขอรับ"แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ไม่ละเอียด แต่เขาก็ไม่ได้โง่จริง ๆ เดินมาถึงเขตนี้แล้ว ไม่มีทางหรอกว่าเขาไม่ทราบที่นี่คือที่ไหนแต่เขาไม่ได้รับคำตอบจากคุณหนู ฝูซู สึหันไปมองนาง และเขาก็เห็นคุณหนูของเขาดูฟุ้งซ่านเล็กน้อย"คุณหนูขอรับ"“ฮะ” จั๋วซือหรานกลับมามีสติอีกครั้ง“เราจะไปจวนเหยียนด้วยกันใช่ไหมขอรับ”“จ้ะ เจ้ารู้ตัวแล้วหรือ แสดงว่าฉลาดขึ้นล่ะสิ” จั๋วซือหรานยิ้มฝูซูรู้สึกเขินอายเล็กน้อย เขารู้สึกตัวเองถูกคุณหนูปฏิบัติเหมือนเด็ก ๆ อยู่เสมอเขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถาม “คุณหนูกังวลเพราะเหตุนี้หรือเปล่า ข้าเห็นคุณใจไม่อยู่กับตัวเลย”เนื่องจากฝูซูไม่เหมือนฉวนคูน เขาไม่ทราบแผนการที่จั๋วซือหรานวางไว้ในก่อนหน้านี้ ดังนั้นในขณะนี้ เขาจึงคิดว่าจั๋วซือหราน กังวลเพราะนางต้องเป็นตัวแทนของตระกูลจั๋วและต้องเจรจากับตระกูลเหยียนจั๋วซือหรานเลิกคิ้ว "เรื่องนี้หรือ เรื่องนี้ไม่มีอะไรที่ต้องกังวล ข้าแค่คิดเรื่องอื่น... "“เรื่องอื่นหรือขอรับ” ฝูซูรู้
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 289
เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณหนูของตัวเอง ฝูซูค่อนข้างผ่อนคลายแต่เขาสามารถปรับตัวเองเมื่อต้องอยู่ต่อหน้าคนภายนอก ดังนั้นเมื่อเขาเห็นร่างที่ยืนอยู่หน้าประตูจวนเหยียน เขาทักทายชายผู้นั้นอย่างสุภาพ " อรุณสวัสดิ์ยามเช้า คุณชายเหยียน "ผู้ที่รออยู่ที่ประตูไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเหยียนฉีเหยียนฉีแสดงรอยยิ้มอันอบอุ่นและมองไปที่จั๋วซือหรานเมื่อเทียบกับทัศนคติที่สุภาพของฝูซูแล้ว จั๋วซือหรานทำตัวผ่อนคลายกว่ามาก " ทำไมเจ้าถึงรออยู่ที่นี่ "“ข้ากังวลยามเฝ้าประตูต้อนรับไม่ดี” เหยียนฉีกล่าวว่า “ตอนนี้เจ้าเป็นแขกผู้มีเกียรติในบ้านของข้า เชิญเข้าบ้านขอรับ”“สุภาพมาก” จั๋วซือหรานยิ้มและเดินตามเหยียนฉีเข้าไปเนื่องจากนางเจรจากับเหยียนฉีมาโดยตลอด และแทบไม่มีการติดต่อกับสมาชิกคนอื่น ๆ ของตระกูลเหยียน เมื่อเห็นนางเดินเข้ามา ผู้อาวุโสหลายคนในห้องโถงด้านหน้าจึงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยหากจะบอกว่าพวกเขาอึดอัด พวกเขาตื่นตระหนกมากกว่าในทางตรงกันข้าม จั๋วซือหรานกลับดูอารมณ์ดี หลังจากนางเดินเข้าไป นางเหลือบมองพวกเขา นางมีท่าทางอย่างผ่อนคลาย และมีน้ำเสียงอย่างสงบ"อรุณสวัสดิ์ทุกคน"ในความเป็นจริง เมื่อผู้อาวุโสของตระก
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 290
สีหน้าของผู้อาวุโสที่เคยพูดแหน็บแนมกับจั๋วซือหรานในก่อนหน้านี้ดูแข็งทื่อเล็กน้อย เดิมทีเขากำลังรอจั๋วจิ่วดุคนรับใช้ที่เสียมารยาทใครจะรู้ว่าจั๋วจิ่วไม่ดุคนรับใช้เลย นางแค่ยกคางขึ้นเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ข้านับเรียบร้อยแล้ว จำนวนทั้งหมดมีเท่านี้ ข้ายังได้เตรียมใบรายการวัสดุยาที่ตระกูลจั๋วต้องการให้ปแล้ว ความหมายของตระกูลจั๋วคือส่งมอบยาภายในวันนี้จะดีที่สุด หากไม่สามารถขนส่งทั้งหมดได้ ถยอยส่งก็ได้”ผู้อาวุโสที่พูดอย่างเหน็บแนมในก่อนหน้านี้พูดอีกครั้งว่า "จะส่งเร็วอย่างนี้ได้อย่างไร เราต้องนับเงินด้วยไม่ใช่หรือ หากเจ้านับผิดล่ะ ทำอย่างไรดี เพราะเจ้ายังกล้าเล่นงานกับตระกูลเจ้าเลย มีอะไรหรือที่เจ้าไม่กล้าทำ”เหยียนฉีขมวดคิ้วขึ้น " ผู้อาวุโสห้า "เขาทราบดี ผู้อาวุโสห้ามีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้อาวุโสสี่ และผู้อาวุโสสี่ของตระกูลเหยียนตัดสินใจผิดในระหว่างการแข่งขันกับ จั๋วซือหราน และทำข้อตกลงเขาไม่ควรตกลงเอาไว้ ซึ่งทำให้ตระกูลเหยียนต้องประสบความสูญเสียแม้ตอนนี้ผู้อาวุโสห้ายังสำนึกผิดในห้องอยู่เลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงอาการของเหยียนชาง...แต่เหยียนฉีทราบดี จั๋วซือหรานไม่ใช่ผู้ที่ยอมให้คนอื่นมาบ
บทล่าสุด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1279
พอได้ยินคำนี้ของจั๋วหวาย สีหน้าจั๋วซือหรานก็ชะงักไปพอนึกถึงจั๋วเฮ่ออิงที่สีหน้าเปลี่ยนแล้วรีบร้อนออกไปวันนั้นนางรู้สึกว่าการคาดเดาของเสี่ยวหวาย...ดูสมเหตุสมผลดียังไม่ต้องพูดถึงว่าจั๋วเฮ่ออิงไปหาเซี่ยอวิ๋นซี แล้วจะมีผลลัพธ์อย่างไรจั๋วซือหรานแม้จะไม่ใช่เจ้าของร่างเดิม แต่ก็มีความรู้สึกรักอย่างจริงใจต่อเซี่ยอวิ๋นซีด้วยความเข้าใจต่อตัวเซี่ยอวิ๋นซีของนาง จั๋วซือหรานรู้สึกว่า เซี่ยอวิ๋นซีเป็นคนที่อ่อนนอกแข็งในการที่นางสามารถเลี้ยงลูกสองคนจนโตได้เพียงลำพังก็มองออกได้ไม่ยากคนแบบนี้ ในสถานการณ์ปกติขีดจำกัดจะชัดเจนมากนางจะอ่อนโยนกับคนของตนเอง แต่มีนิสัยที่แข็งกร้าวในสายตาไม่อาจทนเห็นสิ่งไม่ดีได้ ยอมหักแต่ไม่ยอมงอตอนที่นางรักจั๋วเฮ่ออิงก็คือรักจริงๆ ถ้าหากไม่มีลูกน้อยสองคนคอยรั้งนางไว้ นางคงฆ่าตัวตายตามจั๋วเฮ่ออิงไปตั้งแต่ตอนรู้ว่าเขาตายแล้วแต่พอมีตัวตนอย่างสุ่ยจิ้งหลาน เซี่ยอวิ๋นซีก็ไม่แน่ว่าจะอดทนต่อจั๋วเฮ่ออิงได้อีกตอนที่ไม่รัก ก็อาจจะไม่รักได้จริงๆแต่แล้วทำไมล่ะ แค่จั๋วเฮ่ออิงไปบอกเรื่องของนาง ด้วยนิสัยของเซี่ยอวิ๋นซี ต่อให้ฟ้าถล่มก็คงจะรีบมาหาอยู่ดีจั๋วซือหรานถอนห
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1278
ตอนนี้ จั๋วซือหรานเห็นหน้าตนเองในน้ำได้เห็นสภาพของตนเองชัดๆ ดีขึ้นมากแล้วจริงๆแต่นางยังรู้สึกได้อย่างชัดเจน ว่าสภาพของตนเองก็กำลังแย่ลงอย่างรวดเร็วดังนั้น ตนเองตอนนี้...อยู่ห่างจากชายคนนั้นไม่ได้จริงๆถ้าแค่ห่างจากชายคนนั้น ตนเองก็อาจจะทนต่อไปไม่ไหว แล้วกลับไปอยู่ในสภาพก่อนหน้านี้อีก นั่นมันอันตรายเอามากๆส่วนตนเองถ้าหากยังตามชายคนนี้อยู่ตลอดล่ะก็...จั๋วซือหรานขมวดคิ้ว ในใจก็อดคิดไม่ได้ ตอนนี้ตนเองอย่างน้อยยังพอทนไหว ไม่ต้องตัวติดกับเขาตลอดเวลาก็ได้แต่...นี่มันเพิ่งจะเริ่มต้นนะจั๋วซือหรานเป็นคนที่เตรียมพร้อมล่วงหน้าอยู่เสมอ นางยกมือขึ้นลูบท้องน้อยเบาๆในใจยังคิดขึ้นอย่างกังวล ถ้าหากอายุครรภ์มากขึ้น สถานการณ์แบบนี้ก็น่าจะยิ่งรุนแรงขึ้นด้วยถึงตอนนั้นหากตนเองต้องอยู่กับเขาตลอดเวลาถึงจะรักษาสภาพให้คงที่ได้ล่ะ?ถ้าตนเองเป็นอย่างที่เขาบอกล่ะ ที่ว่าต้องการแสงแดดแล้วในเวลากลางวันแบบนั้น...คนนึงต้องการแสงแดด แต่อีกคนกลับถูกแสงแดดทำร้ายสถานการณ์แบบนี้ มันเป็นสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆนางผ่อนคลายลงหน่อย แต่เขากลับทรมานขึ้นมาถ้าพอนางทรมาน เขาถึงจะผ่อนคลายลงมาได
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1277
ขณะที่ตระหนักถึงจุดนี้ จั๋วซือหรานก็ตระหนักได้ถึงอีกจุดหนึ่งถ้าบอกว่า ตนเองหลังจากนี้อยู่ห่างเขาไม่ได้ แต่หลังจากนี้ยังต้องการแสงแดดล่ะก็เช่นนั้นก็เท่ากับว่า...นางมองชายหนุ่มที่โผล่หัวออกมาจากผ้าห่ม เห็นอักขระคำสาปประหลาดบนหน้าตาคนสมองทื่อนี้ ปรากฏขึ้นมาต่อเนื่อง หายไป แล้วก็โผล่ออกมารักษาแผลไฟไหม้...จั๋วซือหรานจึงเดินเข้าไปสองก้าวอย่างอดไม่อยู่ พอมาถึงตรงหน้าเขา ก็ยกมือขึ้นมาเบาๆเขาไม่ขยับ จ้องมองนางนิ่งจั๋วซือหรานแตะลงไปบนหน้าเขาเบาๆ ราวกับว่าแค่สัมผัสเพียงเล็กน้อยเท่านั้นนางขมวดคิ้วแน่นเขามองนางเงียบๆจั๋วซือหรานนิ่งงันไปครู่หนึ่ง จึงเอ่ยเสียงต่ำขึ้นว่า "พลังวิญญาณของข้า ช่วยอะไรท่านไม่ได้แล้วหรือ"น่าจะเพราะตนเองตั้งท้องจนงงๆ ไปแล้วจริงๆ หรืออาจเป็นเพราะไม่พอใจเจ้าคนสมองมีปัญหาตรงหน้านี้ ดังนั้นจึงไม่ได้สนใจอะไรมากกระทั่งถึงตอนนี้ จั๋วซือหรานจึงเพิ่งรู้สึกตัวพลังของตนเองก่อนหน้านี้ ทั้งๆ ที่สามารถบรรเทาอาการทำร้ายตนเองของเฟิงเหยียนได้แท้ๆ แล้วยังทำให้เขาต้านทานแสงแดดได้ระดับหนึ่งอีกด้วยแต่ตอนนี้ทำไมเหมือน...มันไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ?ทว่าเฟิงเหยียน ดูเหมือนจะ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1276
ขณะที่จั๋วซือหรานขมวดคิ้วคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมถึงมุดเข้ามาด้วยกัน...กับเขาในผ้าห่มที่มืดสนิทนี้ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มๆ ดังขึ้นเสียงหัวเราะทุ้มต่ำ ในผ้าห่มมืดๆ ภายใต้ระยะใกล้ชิดที่แทบจะเบียดกันของคนทั้งสองนี้ จึงยิ่งชัดเจนเป็นพิเศษ...กระทั่งความหยาบกร้านแหบพร่าเล็กๆ ในน้ำเสียง ก็ยังชัดเจน ชัดเจนเอามากๆ!ยิ่งไปกว่านั้น เพราะความใกล้ชิดมากๆ ยังมีกระแสลมแผ่วๆ ที่เหมือนจะพัดผ่านข้างหูนางไปเหมือนกับแม้กระทั่งตอนที่เขาหัวเราะเสียงทุ้ม การสั่นสะเทือนของทรวงอก ตนเองก็ยังสัมผัสได้อย่างชัดเจนด้วย!จั๋วซือหรานกัดริมฝีปากเบาๆจึงได้ยินเสียงของตาคนสมองทื่อ ยังคงเป็นเส้นเสียงหยาบๆ ที่ชวนหลงใหลนั่นอยู่บอกกับนางว่า "นี่เจ้ากำลัง...เชื้อเชิญข้าหรือ?"จั๋วซือหรานเพิ่งตื่นขึ้นจากความฝันที่อยู่กับคนรัก ถือว่าถูกกวนให้ตื่นก็ได้ มีอารมณ์ขุ่นเคืองอยู่บ้างก็เรื่องปกติดังนั้นนางจึงไม่มีเวลามาปรับอารมณ์กับตาคนสมองทื่อนี่จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นว่า "ข้าควรจะมองท่านถูกเผาตายทั้งเป็นไปซะ"ตาสมองทื่อนี่ก็ไม่รู้ทำไมผ่านไปคืนนึงนิสัยก็เปลี่ยนไป จู่ๆ อารมณ์ก็ดีขึ้นมาเสียอย่างนั้นบางทีคงเพร
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1275
จั๋วซือหรานได้ยินอารมณ์เจ็บปวดจากในน้ำเสียงเขา และได้ยินถึงอารมณ์เสียใจด้วยอันที่จริงสำหรับสำหรับอาการข้าหึงตัวข้าเองที่แปลกใหม่นี้ จั๋วซือหรานก็รู้สึกจนใจอยู่หน่อยๆ แล้วยังดูน่าขำอีกด้วยผลลัพธ์คือพอแหงนตามอง สีหน้ารอยยิ้มบนหน้าจั๋วซือหรานเหล่านั้น ก็แข็งทื่อไปทันทีอารมณ์ที่เรียกว่าความกังวล ก่อตัวขึ้นมาในดวงตามิน่าในน้ำเสียงเขาถึงมีความเจ็บปวดอยู่ตอนนี้ อักขระคำสาปปรากฏขึ้นบนตัวเขาแล้ว แสดงรูปลักษณ์ที่ประหลาดออกมา"นี่คือ..." จั๋วซือหรานยกมือมากำข้อมือเขาแต่นี่ไม่ใช่ความจริง เป็นแค่เขตแดนจิตใต้สำนึกบางอย่าง เป็นแค่ในความฝันเท่านั้น แน่นอนว่าจับชีพจรเขาไม่ได้"ไม่เป็นไร" บนสีหน้าชายหนุ่มแม้จะเต็มไปด้วยอักขระคำสาปประหลาด สายตาที่ก้มลงมามองนางกลับดูอบอุ่น "ไม่เป็นไร"เหมือนกลัวว่านางจะกังวล เขาจึงบอกว่าไม่เป็นไรขึ้นมาอีกครั้งจั๋วซือหรานตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง ขมวดคิ้วขึ้นมานิ้วโป้งของชายหนุ่มกดลงเบาๆ ที่หว่างคิ้วนาง นวดๆ เหมือนติดจะนวดคลายสีหน้าอารมณ์ที่ยุ่งเหยิงเหล่านั้นออก"พักผ่อนให้ดี กินข้าวให้ดีด้วย" เขาเอ่ยขึ้นจั๋วซือหรานเบ้ปากเบาๆ เหลือบมองเขา "ถ้าหากเจ้าส
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1274
จั๋วซือหรานไม่ส่งเสียง ครู่เดียว จึงถอนใจเบาๆ เอ่ยขึ้นว่า "อันที่จริง ข้าเองก็ไม่ได้ยืนหยัดขนาดนั้น แค่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาจนตรอกจริงๆ ข้าก็ยังไม่อยากละทิ้งทั้งที่ยังไม่ได้ลอง"เฟิงเหยียนกอดนาง ในสีหน้ามีความเจ็บปวดเสียงยิ่งแหบพร่า เอ่ยขึ้นว่า "ข้าไม่อยากให้เจ้าต้องมาเหยียบซ้ำรอยมารดาของข้า และข้าก็ไม่อยากให้ลูกของเราเติบโตมาเป็นเหมือนข้าด้วย หากเรื่องนี้ ไม่มีวิธีอื่นแก้ไขได้นอกจากปล่อยให้มีฝันร้ายแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ...ข้าก็หวังให้ฝันร้ายนี้หยุดลงที่ตัวข้าพอ"เสียงของชายหนุ่มแหบพร่ามาก ในน้ำเสียง...ก็มีความสิ้นหวังที่ปิดไว้ไม่มิดอยู่ ทิ่มแทงเข้ามาที่ใจของจั๋วซือหรานต้องเป็นแบบไหนกันนะ...ถึงบีบคั้นให้คนดีๆ ที่หยิ่งทะนงและยอดเยี่ยมคนหนึ่งตกอยู่ในสภาพนี้...ราวกับสัตว์ที่ถูกกักขังไว้จั๋วซือหรานมองเขา ครู่ต่อมา ก็ถอนหายใจเบาๆเอ่ยขึ้นว่า "จริงๆ แล้ว...เดิมทีข้าเองก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ การวางแผนและความคิดของข้าจึงไม่ได้เล่าใด้คนอื่นฟัง"เฟิงเหยียนไม่พูดอะไร แค่แหงนตามองนางเงียบๆจั๋วซือหรานยิ้มๆ "ข้ารู้สึกจริงๆ ว่าไม่แน่ข้าอาจมีวิธี แม้ตอนนี้ข้ายังพูดถึงเหตุผลออกมาให้ชัดเจนไม่ได้ แต
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1273
แม้จะบอกว่าเป็นความฝัน แต่อันที่จริงจั๋วซือหรานก็ค่อยๆ เข้าใจแล้ว ว่าเพราะอะไรหลังจากฝันถึงเขาครั้งที่แล้วจนมาถึงครั้งนี้ นานมากแล้วที่ไม่ได้ฝันถึงเขาอีกพอมาคิดอย่างละเอียด เหมือนว่าตอนฝันถึงเขาครั้งที่แล้ว จะเป็นหลังจากที่นางมีสัมพันธ์ทางกายกับเขาดังนั้นจั๋วซือหรานจึงค่อยๆ เข้าใจ บางทีน่าจะเป็นเพราะสาเหตุนี้การดูดหยางบำรุงหยินของนางก็ดูดซับมาจนพอเข้าใจแล้ว เหมือนว่าพอดูดซับมาถึงระดับหนึ่ง ก็จะเกิด...ถ้าจะพูดว่าเป็นความฝัน สู้บอกว่าเป็นการสื่อสารทางจิตใต้สำนึกกับความทรงจำของเฟิงเหยียนส่วนที่ถูกผนึกไปจะดีกว่า?และไม่ว่าจะ 'ความฝัน' ครั้งที่แล้ว หรือว่าครั้งนี้ก็มองออกได้ไม่ยากเฟิงเหยียนน่าจะเข้าใจต่อสถานการณ์อยู่ ดังนั้นบางทีจิตใต้สำนึกเขายังคงอยู่มาตลอด เพียงแต่ถูกสมองทื่อๆ นี่กดเอาไว้ หรือบางทีคงถูกสภาผู้อาวุโสลงมือสะกดเอาไว้ไม่แน่ว่า อาจจะต้องมีชนวนเหตุบางอย่าง ถึงจะสามารถปลุกขึ้นมาได้จั๋วซือหรานอยากจะรู้ชนวนเหตุนั้นว่าคืออะไรกันแน่"ต้องทำยังไงเจ้าถึงจะดีขึ้นมา?" จั๋วซือหรานถามแต่เฟิงเหยียนกลับเหมือนจะจำจุดสำคัญนั้นไม่ได้แล้ว ขมวดคิ้ว สีหน้าดูเหมือนขมขื่น เหมือนว
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1272
ในห้วงฝันนางมองมือตัวเอง สับสนไปหมดทั้งตัว เหมือนยังตั้งตัวกลับมาไม่ได้เพราะนางถ้าไม่หลับลึก ก็จะเอาจิตใต้สำนึกส่งเข้าไปในมิติ จึงฝันน้อยครั้งมากดังนั้นตอนที่ดำดิ่งสู่ห้วงฝัน นางยังรู้สึกไม่คุ้นอยู่หน่อยๆ มองมือตนเอง รู้สึกไม่คอ่ยเป็นจริงสักเท่าไรวินาทีต่อมา มือข้างหนึ่งก็ทาบมาบนมือของนางมือข้างนั้น ข้อต่อกระดูกชัดเจน นิ้วเรียวยาว เล็บตัดมาดูสะอาดสะอ้าน ผิวหนังขาวซีดเย็นเหมือนไม่โดนแดดมานานสายตาของจั๋วซือหรานจ้องนิ่งอยู่บนมือข้างนี้ จากนั้นจึงค่อยๆ ยกขึ้นมามองไปยังเจ้าของมือนี้ ใบหน้าหล่อเหลาไม่มีที่ตินั่นทั้งที่เป็นใบหน้าที่เพิ่งเห็นไปก่อนหลับตาลงเมื่อครู่แท้ๆ แต่ตอนนี้พอมอง กลับยังคงทำให้นางรู้สึกเหมือนไม่เจอกันเสียนานสายตาของชายหนุ่มอบอุ่น ด้านในมีความรู้สึกอารมณ์เหมือนความเจ็บปวดแฝงอยู่"จั๋วเสียวจิ่ว..." เขาก้มหน้าลงเรียกนางจั๋วซือหรานมองเขา จากนั้นจึงออกแรงบีบมือเขา และน่าจะเพราะออกแรงมากเกินไปปลายเล็บจึงเหมือนจิกลงไปในเนื้อเขาฝันถึงเขาอีกแล้วจั๋วซือหรานมีปฏิกิริยาขึ้นมา ครั้งนี้เหมือนกับครั้งนั้นเลย ฝันถึงเฟิงเหยียนยิ่งไปกว่านั้นยังดูเหมือนจริงเป็นพิ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1271
กลางดึก จั๋วซือหรานกัดริมฝีปาก กอดหมอน เดินเท้าเปล่าจากห้องด้านนอกเข้าไปยังห้องด้านใน!คิ้วงามของนางขมวดแน่น สีหน้าที่มีสีเลือดฟื้นมาบ้างแล้ว ตอนนี้กลับขาวซีดขึ้นมาในใจนางเองก็พูดไม่ออก เดิมทีตอนที่หลับก็ยังดีอยู่ พอกลางดึกจู่ๆ ก็ไม่ไหวขึ้นมาเสียแล้วหน้าอกปั่นป่วนอย่างรุนแรง เป็นความรู้สึกทรมานแบบที่นางผ่านมาก่อนหน้าไม่ผิดเพี้ยนถ้าบอกว่าคนคนนี้ไม่เข้ามาก็ว่าไปอย่าง แต่นี่ก็เข้ามาแล้วว่ากันว่าพอเคยสบายแล้ว จะยากที่จะกลับไปลำบากตอนนี้จะให้นางปล่อยชายหนุ่มที่เหมือนกับ 'ยาบำรุงครรภ์' นี้ไว้ข้างในเฉยๆ โดยไม่ใช้ แล้วต้องมานั่งทนกระอักเลือดต่อล่ะก็...ขอโทษด้วย สกุลจั๋วอย่างนางไม่ใช่คนประเภทนั้นนางเข้าใจแล้ว ก่อนที่จะหลับไปเมื่อคืนนี้ ตอนที่เฟิงเหยียนบอกว่าจะนอนด้านนอก ริมฝีปากที่เม้มแน่นนั้นกำลังอดกลั้นเรื่องอะไรน่าจะคิดไว้แล้วว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้สารเลว!จั๋วซือหรานครั่นเนื้อครั่นตัวตื่นมากลางดึก ต่อให้เป็นคนที่มีสติเยือกเย็นแค่ไหน ก็ยังมีอาการหงุดหงิดงัวเงียหลังตื่นนอนนางเดินเท้าเปล่าเข้าไปห้องด้านใน อากาศในหุบเขาตอนกลางคืนเย็นมากนางสวมแค่เสื้อบางๆ ชุดหนึ่ง ทั้งตัวเย
