LOGINShare
ตอนที่ 11 หนีคนที่เธอรู้
Last Updated:
2025-06-11 15:20:31บรรยากาศใน THM Pub ร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ใช่เพราะแสงไฟหรือเสียงเพลง...แต่เพราะแรงอารมณ์ที่กำลังปะทุใต้พื้นผิวของผู้ชายคนหนึ่ง
ดวงตาคมของ เฉิงชิงอี (ไดออน) กำลังจับจ้องภาพตรงหน้า...ข้าวหอม ยืนพูดคุยกับชายผู้เป็นเจ้าของงานอย่าง พัคจองฮุน ระยะห่างระหว่างทั้งคู่แทบไม่มี ช่องว่างระหว่างร่างกายเหมือนแฝงความลับบางอย่าง เขาไม่รู้ว่าทั้งสองสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่แค่เห็นสายตาจองฮุนที่มองเธอ...เขาก็อยากจะพุ่งเข้าไปทันที
“จะเข้าไปเหรอ” เสียงเข้มของ บอมบอม เอ่ยเตือน ขณะที่คว้าข้อมือเพื่อนรักไว้
“ปล่อยกู”
“ใจเย็นดิ มึงรู้จักไอ้จองฮุนน้อยไปแล้วสินะ”
ไดออนเบี่ยงมือออก หายใจลึกพยายามกดอารมณ์ที่พุ่งพล่าน ‘เธอเป็นของเขาแล้วเหรอ…หรือแค่กูยังไม่พอ’
“ต้องขอบคุณคุณจริง ๆ ครับ” เสียงนุ่มทุ้มของจองฮุนกล่าวพร้อมยิ้มมุมปากให้ข้าวหอม
“คุณพูดเหมือนเรารู้จักกันมานาน” เธอหลบตาเล็กน้อย
“บางคนไม่ต้องใช้เวลาก็รู้ว่า...ควรค่าแก่การรู้จัก” คำพูดที่จงใจทิ้งนัยไว้ในอากาศ พร้อมจ้องลึกจนหญิงสาวต้องเบือนหน้า
ยังไม่ทันจะสนทนาต่อ ลูกน้องคนสนิทของเขาเข้ามากระซิบ เขาจึงหันมาบอกเธอ
“งั้นผมขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะครับ ไว้ค่อยคุยกันอีกที”
ชายหนุ่มผละออกไปอย่างน่าเสียดาย...แต่แววตาเขา—ยังทิ้งร่องรอยของความหมายไว้เต็มเปี่ยม
ขณะเดียวกันอีกมุมหนึ่งของผับ ไดออนยังคงยืนอยู่ที่เดิม ใบหน้าเรียบนิ่งแต่ในใจคล้ายพายุถล่ม
“ไงน้องเขารับเป็นแฟนรึยัง?” บอมบอมแซวเข้าเต็มแรง
“มึงหมายถึงไดออน...หรือหมายถึงมึงเองวะ?” คิมโฮแทรก
“แม่งโคตรสวย” คริสพูดขึ้นบ้าง ทั้งที่ปกติแทบไม่พูดอะไรเลย
“ทนได้ไงวะ”
“กูหมายถึง...น้องเขา ทนมึงได้ไง”
ไดออนถอนหายใจเฮือก...ก่อนทำเสียงกวน
“เออ กูแม่งทั้งหล่อ ทั้งเทพ เป็นที่หมายปองของสาว ๆ ทั่วโลก…โคตรน่าเบื่อเลยป่ะวะ”
ว่าแล้วก็เดินออกจากวงพวกเพื่อน หยิบแก้วบรั่นดีมากรอกปาก...แล้วแอบออกไปยืนอีกมุมของผับที่มองเห็นเธออย่างชัดเจน
ติ๊ง ติ๊ง ข้อความจาก ข้าวหอม เด้งขึ้นบนหน้าจอ
ข้าวหอม: /ขอโทษนะคะ ที่ไม่ได้ติดต่อมาหลายวัน วันนี้คุณมีงานต่อไหม/
ไดออนยืนนิ่ง เหมือนโดนช็อกไฟฟ้าเบา ๆ ในหัวใจ ‘เธอ...ส่งข้อความหากู?’ เขามองดูร่างบางที่หันรีหันขวาง ดูเหมือนกำลังมองหาใครบางคนอยู่
แม้จะมีชายหนุ่มเวียนมาทัก เธอก็เพียงยิ้มตอบอย่างมีมารยาท แล้วหันกลับไปมองโทรศัพท์อีกครั้ง
ข้าวหอม: /อืม...เจอเหยื่อ!?/
มินยอง: /แหะๆ...พรุ่งนี้เดี๋ยวพาไปร้านแม่ยูคยอม แม่เจบี คาเฟ่จินยอง ไปให้ครบเลย/
ไดออนมองการโต้ตอบของเธอทุกประโยค และทุกท่าทีที่แสดงออกมาว่า...เธอกำลังรอใครบางคนอยู่
‘เธอกำลังรอ...เราใช่ไหม’ แต่เขายังไม่ทันได้เดินเข้าไปหา...สายตาเขาก็สังเกตเห็นบางสิ่ง
ชายชุดดำ 2–3 คน เดินตามเธออย่างแนบเนียน
‘นั่นใคร...’ เขาสังหรณ์แปลก ๆ จึงเดินตามอย่างระมัดระวัง
“บอม ให้คนเอากุญแจรถมึงออกมาให้กูที”
“มึงจะทำไร”
“เออน่าด่วน”
ติ๊ดดด~ สายก็ตัดไป
“อะไรของมันวะ” บ่นแต่ก็ไม่วายเดินออกไปเพื่อเอากุญแจรถไปให้เพื่อน เพียงเพราะอยากรู้ด้วยว่าเพื่อนจะไปไหน
“มึงจะไปไหนวะ” พร้อมดึงกุญแจหนี ถ้าไม่บอกเขาไม่มีทางให้
“กูจะไปเอาคำตอบ กู…”
“เริ่มท้อว่างั้น อยากชัดเจน”
“…”
“เอ่อๆ ไปก็ระวังเป็นข่าวด้วยละกัน”
“ขอบใจวะ แล้วเจอกัน”
‘ไหนว่า อึดไงวะ แม่ง’ โอยองบอมเดินส่ายหัวให้กับคนเป็นเพื่อนพร้อมก้าวเท้ายาวกลับเข้างานไป
@ลานจอดรถด้านหลัง THM Pub – เวลากลางดึก
เอี๊ยดดดด!
เสียงยางบดกับพื้นคอนกรีตดังลั่นไปทั่วลานจอด เมื่อรถสปอร์ตสีดำพุ่งออกจากซองจอดด้วยความเร็ว ไฟหน้าเจาะตัดความมืด แสงสะท้อนจากเงาอาคารราวกับฉายฉากภาพยนตร์ระทึกขวัญ
หลังพวงมาลัย – ไดออน มือเรียวสวยบีบพวงมาลัยแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความตั้งใจจนเกือบเดือดระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ
‘เธออยู่คนเดียว…แล้วพวกนั้นคือใคร’
‘อย่าบอกนะว่าเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย แล้วเรายังเอาแต่มองอยู่ตรงนั้นน่ะเหรอ’
ในใจเขาไม่มีพื้นที่ให้ความลังเลอีกต่อไปแล้ว
@ถนนด้านหลัง THM Pub
ข้าวหอมเดินเร่งฝีเท้าผ่านตรอกเล็ก ๆ ที่จะทะลุไปยังที่จอดรถได้ เสียงรองเท้าส้นเข็มกระทบพื้นปูนก้องกังวาน แสงจากโคมไฟถนนสลัว ๆ ส่องให้เห็นเงาคนตามหลังเธอห่าง ๆ
หนึ่ง…สอง…
‘เหมือนมีมากกว่าสองคนอีก’ เธอขมวดคิ้ว รู้สึกถึงแรงกดดันแปลก ๆ
ถึงจะบอกตัวเองว่าอาจเป็นบอดี้การ์ดที่พี่สาวส่งมา แต่เธอก็ไม่แน่ใจว่าทุกคนเป็นพวกเดียวกันหมดจริงหรือเปล่า
@มุมมืดใกล้ตรอก
เงาชายสูงใหญ่คนหนึ่งในชุดฮู้ดสีเข้ม กำลังหยิบบางอย่างจากกระเป๋า
“เฮ้!” เสียงทุ้มกระชากฟ้าผ่าเข้าใส่
ชายเหล่านั้นชะงัก หันขวับไปตามต้นเสียง รถสปอร์ตคันหรูเบรกเอี๊ยดลั่น สาดไฟสูงเข้าหน้า
ประตูรถเปิดออกพร้อมกับร่างสูงของไอดอนหนุ่มผู้ไม่เคยปล่อยให้ใครแตะคนที่เขารักได้แม้แต่ปลายเล็บ
“ข้าวหอม! เดินมาหาผม เดี๋ยวนี้!”
น้ำเสียงเด็ดขาดทำเอาทุกคนหยุดนิ่ง แม้แต่หญิงสาวเองก็ตกใจที่เห็นเขาโผล่มาในจังหวะที่เธอกำลังรู้สึกไม่มั่นคงที่สุด
“ทำไมคุณมา...”
“ผมจะถามคำนี้กับคุณมากกว่าว่าทำไมไม่รอผม” เขาก้าวฉับเข้ามา บังเธอไว้ด้านหลังอย่างรวดเร็ว
“คนพวกนี้คือใคร” เขาถามเสียงต่ำ สายตาไม่ละจากกลุ่มชายชุดดำที่ยังไม่เคลื่อนไหว
ข้าวหอมจับแขนเสื้อเขาเบา ๆ “ไม่เป็นไรค่ะ…พวกเขาเป็นคนของพี่สาวฉัน”
“…คุณแน่ใจ?” เสียงเขายังเย็นจัด แต่เบาลงเล็กน้อย
“แน่ใจค่ะ” เธอยิ้มอ่อน ดึงแขนเสื้อเขาเบา ๆ เหมือนจะบอกว่า ‘พอเถอะ’
หลังจากที่มั่นใจแล้วว่าข้าวหอมปลอดภัย ไดออนหันกลับไปเปิดประตูรถให้เธอ
“ขึ้นรถ”
“คุณจะพาฉันไปไหน”
“ไปคุยกันให้ชัดเจน”
สายตาเขายังมืดเข้มด้วยความหึงหวงและอารมณ์คั่งค้าง แต่มีประกายบางอย่างที่ทำให้เธอไม่กล้าปฏิเสธ
ข้าวหอมชะงักเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็พยักหน้าเบา ๆ แล้วก้าวขึ้นรถไปกับเขาโดยดี
Latest chapter
ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว ตอนที่ 17 เผชิญหน้าอีกครั้ง
รถของเธอหมุนดริฟต์เข้าโค้งสุดท้าย ปิดโชว์ด้วยการหมุนตัวหนึ่งรอบ ก่อนเบรกลงช้า ๆจังหวะพอดีที่เขาวิ่งมาถึง—ทันเห็นเธอก้าวลงจากรถ ทันเห็นรอยยิ้มที่ไม่ได้เห็นมาหลายเดือน แต่ก็ทัน... เห็นใครอีกคนที่เดินเข้าหาเธอก่อน“เกอ...” เขาพึมพำบางอย่างออกมาชายหนุ่มร่างสูงในชุดลำลอง เดินตรงเข้ามายืนบังเธอไว้ จากนั้นก็โอบบ่าของเธอไว้แน่น แน่น... ราวกับต้องการประกาศอะไรบางอย่างต่อหน้าทั้งสนามเขาหัวเราะเบา ๆ—แต่แววตาที่มองตรงมาหาไดออน... ไม่ขำแม้แต่นิดเดียว“เพิ่งรู้ว่า คนที่เคยทิ้งเธอไว้ได้... กล้ากลับมามองเธออีกครั้ง”น้ำเสียงของชายคนนั้น คนที่เขาคุ้นเคย ไม่ได้ดัง ไม่ได้ขู่ ไม่ได้ขึ้นเสียง แต่ทุกคำของเขา หนักพอจะฝังหมัดลงกลางอกไดออน... โดยไม่ต้องแตะตัวไดออนยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น สองมือกำแน่นจนข้อนิ้วซีดขาว เขาไม่โต้กลับด้วยความบ้าระห่ำ...แต่เขาเลือก “เงียบ” และ มองแค่เธอคนเดียวข้าวหอม...ไม่หลบตา แต่ก็ไม่ได้สบตากลับ เธอแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ข้าง ๆ เขา เหมือนกำลัง... “รอคำตอบ” หรือไม่ก็ “ทดสอบ” อะไรบางอย่าง“ผมไม่ได้กลับมา เพื่อขอร้องให้เธอย้อนกลับมา” ไดออนพูดเสียงเรียบ แต่ชัดทุกคำ“ผมกลับมา... เพื่อยืนอยู
ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว ตอนที่ 16 ความจริงในวันนี้
ปัจจุบันไดออนนั่งพิงเบาะในเครื่องบินส่วนตัว ดวงตาคมทอดมองออกไปยังท้องฟ้ากว้างที่ถูกแต่งแต้มด้วยกลุ่มเมฆสีขาวเรียงตัวเป็นระเบียบ สวยงามในสายตาใครหลายคน... ยกเว้นเขาริมฝีปากหนายกยิ้มจาง ๆ เมื่อนึกถึงวันแรกที่เธอตอบตกลงเป็นแฟนกัน—วันที่หัวใจเขาเต้นแรงที่สุดในชีวิต... แต่น่าเศร้าที่ตอนนี้ ความทรงจำเหล่านั้นกลับกัดกินหัวใจเขาแทน‘ฉันมันโง่... ที่เอาความเจ็บปวดในอดีต ไปตัดสินคนที่รักผมมากที่สุด’แววตาอ่อนล้าภายใต้แว่นดำสั่นระริก ความรู้สึกผิดในใจยังไม่เคยจางลงแม้เพียงวันเดียว‘หากได้เจอเธออีกครั้ง... ไม่ว่าเธอจะยังรักผมหรือเปล่า ผมก็จะทำให้ดีที่สุด เพื่อชดเชยทุกอย่างที่ทำพังไปกับมือ’ณ ห้องพัก โรงแรมใจกลางเมืองบุรีรัมย์ข้าวหอมทรุดตัวนั่งริมเตียง สองมือกุมโทรศัพท์แน่น จ้องหน้าจอที่หยุดนิ่งอยู่ตรงช่วงท้ายของคลิปสัมภาษณ์ศิลปินคนหนึ่ง—อดีตคนรักของเธอ“เราเลิกกันเถอะ…”เสียงคำพูดของเขาในวันนั้นยังคงดังชัดอยู่ในหัวใจ ราวกับลมหายใจของเขายังอบอวลอยู่ตรงหน้า ทั้งที่จริง… มันกลายเป็นเพียงเศษฝุ่นในอดีตดวงตาเธอเต็มไปด้วยแววเจ็บปวด... ความเจ็บปวดจากการถูกตัดสิน ทั้งที่ไม่ได้รับโอกาสแม้แต่จะอธิบาย‘
ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว ตอนที่ 15 ขัดจังหวะ
ประตูใหญ่เปิดออกในจังหวะที่ไม่ควรที่สุด...ชายหญิงคู่หนึ่งเดินโอบกันเข้ามา ก่อนจะแลกจูบกันอย่างเร่าร้อนราวกับลืมโลก ทั้งที่อีกมุมยังมีคนสองคนจ้องมองอยู่อย่างตะลึงมือหนึ่งกอดเอว มือหนึ่งลูบต้นขา ไม่มีแม้สำนึกถึงสาธารณะ จากนั้นทั้งคู่พากันหายเข้าไปในห้องนอนอย่างรวดเร็ว ก่อนเสียงประตูจะ...ปัง!“ไม่ต้องเบามือนะหนุ่มน้อย เต็มที่เลย เจ้ชอบบบ~!”เสียงแสบหูดังแว่วมาทันก่อนประตูจะปิด เงียบงันอีกครั้ง...บรรยากาศเงียบ...จนได้ยินเสียงกลืนน้ำลายตัวเองข้าวหอมหน้าแดงปลั่ง เธอหันไปมองหน้าไดออน ก่อนจะรีบเบือนหน้าหนีเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ของตัวเองกับเขา‘ถ้าเพื่อนไม่โผล่มา...เราจะเลยเถิดไปไกลแค่ไหนนะ…’เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้น...ติ๊ง!เสียงข้อความจากมือถือของไดออนดังขึ้นกะทันหันเขาหยิบขึ้นมาดู“ขอให้คืนนี้เป็นคืนที่มีความสุขนะคะ ^^ ถ้าจะใช้มุมไหนในบ้านก็ตามสบายเลยค่ะ รับรองว่าคืนนี้ทั้งคืนฉันจะไม่ออกจากห้องนี้แน่นอน😏 – มินยง”ไดออนชะงัก มือที่ถือโทรศัพท์สั่นนิด ๆ ด้วยความพยายามกลั้นหัวเราะ“มินยง...” เขายื่นมือถือให้ข้าวหอมดูข้าวหอมเห็นข้อความแล้วแทบจะเอาหน้าซุกหมอน ร้องเส
ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว ตอนที่ 14 ให้เวลาคิดแค่ 3 นาทีเท่านั้น
“เราเป็นแฟนกันนะ”เธอพูดเสียงเบา ใบหน้าแดงระเรื่อเต็มสองแก้ม ‘ให้ตายสิ…เขาคงไม่รู้หรอกว่า ต้องรวบรวมความกล้าแค่ไหนถึงจะพูดออกมาได้’แต่เขากลับ... เงียบ!?เธอเริ่มเม้มปากแน่นขึ้น เหลือบมองเขาอย่างไม่มั่นใจ ในขณะที่เขาเอนตัวพิงพนักโซฟา ทำท่าทางสบายเกินหน้าเกินตา“ผมว่า... ขอเวลาคิดก่อนจะได้ไหม?” เขาตอบเสียงเรียบ ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ ไม่มีสีหน้าอะไรทั้งนั้น“ห๊ะ?” เธอเงยหน้ามองอย่างไม่เข้าใจ ‘นี่เขากำลังแกล้งเรารึเปล่าเนี่ย?’“ผมอยากแน่ใจว่าผมกำลังจะรักผู้หญิงธรรมดา... ไม่ใช่ดีไซเนอร์เพิ่งได้รางวัลระดับโลกมา”เขาเริ่มวางมาดขรึม ‘จะเอาคืนบ้าง ใครบอกให้เขารอมาได้ตั้ง 6 เดือน’“โอเคค่ะ... ฉันให้เวลาคุณคิด...” เธอลุกขึ้น ยกคางนิด ๆ อย่างวางฟอร์ม “แต่ให้ได้แค่ 3 นาทีเท่านั้น!”“หืมม?” เขาเลิกคิ้ว“ถ้าครบสามนาทีแล้วคุณยังไม่ตอบ ฉันจะถือว่าไม่ตกลง... แล้วฉันจะขอคืนกำไลด้วย”ว่าแล้วเธอก็แกล้งยื่นมือไปจับข้อมือเขา ทำท่าจะถอดกำไลออก“เฮ้ย! ไม่เอาน่า!” เขารีบดึงข้อมือหลบ“ห้ามเอาคืนนะ ให้แล้วก็ต้องให้เลยสิครับ”“เวลาเดินนะคะ เหลือสองนาทีห้าสิบแปดวินาทีแล้ว”เธอทำหน้าเฉยเหมือนไม่แคร์ ทั้งที่ใจเต้นต
ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว ตอนที่ 13 คำสารภาพ
ในห้องนั่งเล่นข้าวหอมเปิดประตูบ้าน ค่อย ๆ หันกลับไปมองเขาอีกครั้ง ก่อนจะยิ้มบาง ๆ แล้วผลักบานประตูให้เปิดออกช้า ๆ“เข้ามาก่อนสิคะ”เธอพูดเบา ๆ โดยไม่ต้องเอ่ยคำเชื้อเชิญยืดยาว เขาเดินตามเข้าไปโดยไม่ลังเล ก่อนประตูปิดลงอย่างเงียบงัน ทิ้งความวุ่นวายไว้ด้านนอกแสงไฟอุ่นในห้องนั่งเล่นค่อย ๆ ไล่ความเย็นชาในใจของทั้งสอง และ...ค่ำคืนนี้ ก็เพิ่งจะเริ่มต้นเขานั่งบนโซฟาตัวใหญ่กลางห้อง หันไปมองเธอเดินเข้าไปในครัว ก่อนจะกลับออกมาพร้อมแก้วน้ำอุ่นผสมน้ำผึ้งมะนาว 2 แก้ว“เห็นคุณดื่มไปเยอะในงาน เลยทำอันนี้มาให้ค่ะ”เธอยื่นให้ เขารับไว้เงียบ ๆ ก่อนดื่มช้า ๆ สายตายังไม่ละไปจากเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว“คุณเห็นด้วยใช่ไหม?”เขาเอ่ยขึ้นช้า ๆ พร้อมขยับตัวเข้ามาใกล้… ใกล้จนเธอได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง“หะ…เห็นอะไรคะ?”“ว่า…คืนนี้ผมอยากอยู่กับคุณ...แค่สองคน”เขากระซิบเบา ๆ พร้อมกลิ่นหอมอ่อนจากลมหายใจที่ทำให้เธอเคลิ้ม“ตะ...ตัวคุณหอมจัง” ‘โอ้ยยยย ยัยข้าว พูดอะไรออกไปเนี่ย!’เขาหัวเราะเบา ๆ สบตาเธอ“ชอบเหรอ หึ...”‘ชอบค่ะ ชอบมากเลย!’ แต่เธอกลับแค่ยิ้ม...แล้วหลบตาเขาไม่พูดอะไรอีก เพียงแต่นั่งนิ่ง ๆ อยู่ตรงนั้น เหม
ยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว ตอนที่ 12 ความรู้สึกค้างคา
หลังจากที่ข้าวหอมก้าวขึ้นเบาะข้างคนขับ เธอก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศเย็นเยียบที่ปกคลุมอยู่ภายในรถ ไม่ใช่เพราะเครื่องปรับอากาศ แต่เป็นเพราะความเงียบของคนขับที่นั่งอยู่ข้าง ๆ‘เขามาได้ยังไง ทั้งที่อ่านข้อความแล้วไม่ตอบ...อยู่ ๆ ก็โผล่มา?’คำถามนั้นวนเวียนอยู่ในหัวข้าวหอมไม่หยุด เธอหันไปมองเขาแวบหนึ่งก่อนจะรีบหันกลับมาอย่างรวดเร็ว ไม่มีแม้แต่เสียงเพลง มีเพียงเสียงเครื่องยนต์และเสียงลมหายใจหนัก ๆ ของเขารถแล่นด้วยความเร็ว 140 กิโลเมตรต่อชั่วโมง — เร็วและแรงเหมือนกับความรู้สึกที่เดือดปุด ๆ อยู่ในใจของเขา เธอไม่เคยเห็นเขาในสภาพนี้มาก่อน...นิ่งเงียบเกินไป ราวกับเป็นคนแปลกหน้าคนหนึ่ง‘เขา...กำลังโกรธใช่ไหม?’‘หรือ...เขาแค่เมา?’ข้าวหอมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หัวใจเต้นระรัว ทั้งหวั่น ทั้งสับสน ทั้งกลัวเขาไม่แม้แต่จะมองเธอ ไม่พูด ไม่ถาม ไม่อธิบาย ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เขาคือคนที่ขี้เล่น อารมณ์ดี ความเงียบในรถหนักหน่วงจนแทบหายใจไม่ออก เธอกำลังจะเอ่ยปากถามอะไรสักอย่าง ทว่าในจังหวะนั้นเอง เสียงเบรกรถจากรถตู้คันสีดำที่ขับตามมาอย่างกระชั้นชิดทางด้านหลังดังขึ้น ทำให้เธอสะดุ้งเฮือกดวงตาคู่สวยเบิกกว้า
You may also like
รวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม1
เหมือนแพ18.3K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก323.3K viewsเมียเด็กของคุณหมอ NC-20
C14.9K viewsไฟรักเร่าร้อน🔥 NC18++
Me'JinJIn50.9K viewsจองจำรัก
Kaowsethong779 viewsรอยรักเชลยอสูร
มณีมายา/แอล/รมตี233 viewsพ่อกำนันคนนั้น ต้องเป็นของฉันคนนี้
สิบห้ากันยา ราศีสิงห์41 viewsพิศวาสรักเมียชั่วคืน
เพียงเม็ดทราย6.1K views
