แชร์

บทที่158 ยืมมือ

ผู้เขียน: ไห่ถาง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-12 20:44:16

“แค่เล็กน้อยเจ้าค่ะ”

คำพูดที่สนิทชิดเชื้อ บอกได้ว่าญาติผู้น้องคนนี้ ต้องสำคัญต่อชายสูงศักดิ์มากทีเดียว แล้วใครกันที่บอกว่าคุณหนูสกุลแม่ทัพ ไม่ใช่ที่รักของคนรอบข้าง จึงต้องถูกส่งมาแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์

“ข้าลู่เชียน องค์รัชทายาทชีอัน ขออภัยไท้เฟยที่ข้าตั้งคำถามต่อท่าน โดยไม่ได้หมอบกราบอย่างที่คนอื่นกระทำ เช่นนั้นข้าคงต้องคุกเข่าสินะ!”

“อย่าเพคะ!”

ไท้เฟยร้องห้ามเสียงหลง เมื่อองค์รัชทายาทกำลังจะคุกเข่าลงต่อหน้า ร่างท่วมของไท้เฟยสั่นราวกับอากาศหนาวเหน็บ ทั้งที่เวลานี้ติดจะร้อนเสียมากกว่า

“เช่นนั้นตอบคำถามข้าได้หรือยัง”

“เอ่อ...คือว่า...”

จ้าวหลันถิงไม่คิดว่าจะต้องยืมมือใครจัดการเรื่องพวกนี้ แต่นางไม่ได้มีเวลามาต่อกรไร้สาระกับแม่สามีมากนัก จึงอยากจัดการทุกอย่างให้อยู่ในจุดที่เหมาะสม เพื่อให้กิจการของนาง ที่กำลังเติบโตไม่ต้องสะดุด

ที่สำคัญอยู่ต่างบ้านต่างเมือง จะมามัวเป็นนางเอก ทำดีเพื่อชนะใจแม่ผัว มันเป็นไปไม่ได้ เพราะคนจะเกลียด ดีแค่ไหนก็เกลียดอยู่วันยังค่ำ เลยต้องใช้มือคนอื่นมายุติมันลง ไม่ต้องมารักนางแค่ไม่วุ่นวายกันก็พอแล้ว

“นางถูกเลี้ยงดูด้วยเสด็จย่ามาตั้งแต่ยังเล็ก ไม่เคยมีเรื่องเสื่อ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   ตอนที่161 อย่าดื่มมาก

    “เป็นช่างที่ข้าเองก็ไม่รู้จักเช่นกัน ข้าสั่งผ่านผู้อื่นเช่นกัน” จ้าวหลันถิงคลี่ยิ้มละมุน นางคิดไว้อยู่แล้วว่าเสื้อคลุมในแบบประยุคของนาง จะทำให้ร้านของนางได้รับเงินเพิ่มอีกมากทีเดียว ชุดที่นางตัดเย็บนั้น ล้วนเหมาะต่อผู้สวมใส่ ไม่ใช่ว่าจะหาได้เหมือนร้านทั่วไป ความสนใจที่มุ่งตรงไปเพียงภรรยาเจ้าของจวน ทำให้หลี่เหนียงแทบอยากจะเดินไปกระชากร่างนั้น มาตบสักหลายฉาด ไม่เคยมีใครทำให้นางอับอายได้ท่านี้มาก่อนเลยสักครั้ง “ไม่คิดว่าเพื่อชุดที่งดงาม พระชายาถึงกับขายของพระราชทานซื้อหามา...” หลี่เหนียงเอ่ยขึ้น ก่อนจะมีเสียงอื้ออึงของคนในงานติดตามมา ทุกสายตามองไปยังพระชายาสวี่ ไท้เฟยเลือกที่จะลุกออกจากงานไป ด้วยสภาพเยี่ยงคนกำลังจะสิ้นสติ ต่างจากหลี่เหนียงที่มั่นใจยิ่งนัก ว่าเรื่องนี้ทำให้นางเป็นผู้กำชัดอย่างแท้จริง “วันนี้พระชายาร่วมแสดงต้อนรับองค์รัชทายาทกับองค์ชายเก้า ย่อมต้องใช้เครื่องประดับที่เหมาะสม ส่วนปิ่นอันนี้นางฝากข้าไว้ก่อนหน้าแล้ว” กล่องไม้ลวดลายงดงาม ถูกเปิดออกและวางลงบนโต๊ะ ทำให้คนที่เคยมาร่วมงานแต่งของสวี่อ๋อง พูดเป็น

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   ตอนที่160 องค์ชายโปรดเมตตา

    “ท่านอ๋อง นางรำเพียงคนเดียวท่านจะหวงแหนไปไย” องครักษ์ของสวี่อ๋องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เมื่อขุนนางผู้นั้นหารู้ที่ต่ำที่สูง ต่อให้คนตรงหน้ามิใช่พระชายา ก็ไม่เคยมีใครทำเรื่องเช่นนี้ในจวนสวี่เลยสักครั้ง “ที่นี่จวนของข้า มิใช่หอนางโลมที่ท่านจะทำเรื่องหยามเกียรติผู้ใดก็ได้ เห็นแก่ท่านเป็นขุนนางที่เพิ่งย้ายมา ข้าจะให้โอกาสท่านได้สำนึกผิด เก็บของนั้นไปเสีย” สวี่อ๋องเอ่ยเสียงกร้าว ซึ่งแขกในงานต่างรู้จักนิสัยของสวี่อ๋องดี นางรำที่จะเข้ามาถวายการแสดงต่อหน้าแขกชั้นสูง ล้วนมาจากสำนักระบำหยก ที่ขายเพียงการแสดงหาใช่ร่างกาย เช่นนางรำในหอนางโลม ขุนนางผู้นั้นเดินออกมาหยุดตรงหน้านางรำ ที่ปิดบังใบหน้าด้วยผ้าคาด แววตานั้นของนางทั้งหยิ่งทะนงและเย้ายวน หมับ! ตึก! ก่อนที่มือสกปรกนั้นจะทันได้แตะต้องกายของหญิงสาว มือหยาบคว้ากำข้อมือนั้นอย่างแรง พร้อมวาดเท้าเตะเข้าที่ข้อพับจนอีกฝ่ายทรุดลงเขากระแทกพื้น “อ๊าก!! ท่านอ๋อง เพื่อนางรำชั้นต่ำพวกนี้ ท่านไยกล้าลงมือต่อข้าด้วย” ขุนนางคนอื่นๆ ต่างใบหน้าซีดเผือด มีใครบ้างไม่รู้กฎของที่นี่ รวมถึงสำนักระ

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   บทที่159 นางรำ

    ห้องโถงรับแขก งานเลี้ยงรับรององค์รัชทายาทชีอัน และองค์ชายเก้า ซึ่งได้มีขุนนางในเมืองอีกจำนวนหนึ่งมาร่วมด้วย แน่นอนวาค่ำคืนนี้ บรรดาบุตรสาวขุนนางที่ยังไม่ออกเรือนต่างตั้งใจประโคมกาย เพื่อมาประชันความงามกันต่อหน้าบุรุษสูงศักดิ์ ซึ่งเป็นแขกคนสำคัญของเมืองชายแดนแห่งนี้ เผื่อว่าพวกนางคนใดคนหนึ่ง อาจโชคดีมีวาสนาก้าวสู่ตำหนักของหนึ่งในสองบุรุษแน่นอนว่าคุณหนูหลี่เหนียง นั่งเฉิดฉายอยู่เคียงข้างไท้เฟย ใบหน้างามประดับรอยยิ้มน้อยๆ อย่างมีจริต นางไม่สนหรอกว่าสตรีต่างแคว้นจะงามเพียงใด เพราะนางคือสตรีที่ไท้เฟยเลือกแล้ว “ไยน้องสาวข้ายังไม่มาอีกเล่า” องค์รัชทายาทเอ่ยถามถึงจ้าวหลันถิง นั่นทำให้หลี่เหนียงที่กำลังมั่นใจในความสูงส่งของตน เผลอตวัดสายตามองไปที่ชายหนุ่มสูงศักดิ์อย่างลืมตัว ทว่าหญิงสาวถึงกับใบหน้าซีดเผือด เมื่อสบเข้ากับแววตากระด้างขององค์รัชทายาทต่างแดน“ใบหน้าข้าคงน่าชังมากสินะ! แม่นาง!”คำถามของแขกคนสำคัญ เรียกสายตาของทุกคนให้หันมองไปที่หลี่เหนียงเป็นจุดเดียว หญิงสาวรีบหันไปหาไท้เฟยเพื่อขอความช่วยเหลือ ทว่ากลับต้องกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ เมื่อสตรีที่นา

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   บทที่158 ยืมมือ

    “แค่เล็กน้อยเจ้าค่ะ”คำพูดที่สนิทชิดเชื้อ บอกได้ว่าญาติผู้น้องคนนี้ ต้องสำคัญต่อชายสูงศักดิ์มากทีเดียว แล้วใครกันที่บอกว่าคุณหนูสกุลแม่ทัพ ไม่ใช่ที่รักของคนรอบข้าง จึงต้องถูกส่งมาแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์“ข้าลู่เชียน องค์รัชทายาทชีอัน ขออภัยไท้เฟยที่ข้าตั้งคำถามต่อท่าน โดยไม่ได้หมอบกราบอย่างที่คนอื่นกระทำ เช่นนั้นข้าคงต้องคุกเข่าสินะ!”“อย่าเพคะ!”ไท้เฟยร้องห้ามเสียงหลง เมื่อองค์รัชทายาทกำลังจะคุกเข่าลงต่อหน้า ร่างท่วมของไท้เฟยสั่นราวกับอากาศหนาวเหน็บ ทั้งที่เวลานี้ติดจะร้อนเสียมากกว่า“เช่นนั้นตอบคำถามข้าได้หรือยัง”“เอ่อ...คือว่า...”จ้าวหลันถิงไม่คิดว่าจะต้องยืมมือใครจัดการเรื่องพวกนี้ แต่นางไม่ได้มีเวลามาต่อกรไร้สาระกับแม่สามีมากนัก จึงอยากจัดการทุกอย่างให้อยู่ในจุดที่เหมาะสม เพื่อให้กิจการของนาง ที่กำลังเติบโตไม่ต้องสะดุดที่สำคัญอยู่ต่างบ้านต่างเมือง จะมามัวเป็นนางเอก ทำดีเพื่อชนะใจแม่ผัว มันเป็นไปไม่ได้ เพราะคนจะเกลียด ดีแค่ไหนก็เกลียดอยู่วันยังค่ำ เลยต้องใช้มือคนอื่นมายุติมันลง ไม่ต้องมารักนางแค่ไม่วุ่นวายกันก็พอแล้ว“นางถูกเลี้ยงดูด้วยเสด็จย่ามาตั้งแต่ยังเล็ก ไม่เคยมีเรื่องเสื่อ

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   บทที่157 พี่สิบสี่

    หกเดือนต่อมา เรือนที่ภายนอกยังคงดูทรุดโทรม ทว่าภายในนั้นกลับตกแต่งเอาไว้อย่างงดงาม จ้าวหลันถิงนั่งรอการมาเยือนของแขกที่นางเชื้อเชิญ ด้วยการขายสิ่งของบางอย่างไป และนางจงใจให้มันไปปรากฏต่อหน้าเขา รวมถึงเรียกหาปีกที่แกร่งพอต่อกรกับสกุลสามี ให้มาเสียพร้อมกันเลย หญิงสาวแปรงผม ที่ตอนนี้กลับมานุ่มสลวยอย่างเบามือ พื้นฐานตัวตนเจ้าของร่างนี้งดงามอยู่แล้ว แค่การแต่งตัวนั้นอ่อนหวานจนดูไร้สีสัน ต่างกับนางในตอนนี้ที่ร้อนแรงราวเปลวเพลิง ความงามนี้มิได้คิดใช้มัดใจสามี แต่เพราะคนเยี่ยงนาง มิอาจอยู่กับความทรุดโทรมของร่างกายได้ หลายเดือนที่นางอดทนฟื้นฟูร่างกายนี้ และสร้างอีกตัวตน เพื่อรองรับตัวนางในยามคับขัน มันไม่ง่ายเลยแต่พอเห็นใบหน้างดงามนี้ทีไร มันคุ้มค่ากับความอดทน ที่มีมาตลอดหลายเดือนนับตั้งแต่ตื่นมาในร่างสตรีและต่างโลกต่างยุค ด้านหน้าเรือน สวี่อ๋องผู้รั้งตำแหน่งแม่ทัพ เพิ่งกลับมาถึงบ้านได้เพียงไม่กี่ชั่วยาม ก็ต้องมีเรื่องให้เขานั่งไม่ติด เมื่อมีคนนำสิ่งของบางอย่างมามอบให้ แต่เมื่อก้าวมาเห็นเรือนของภรรยา เขาเหมือนถูกตีซ้ำเข้าที่กลางแสกหน้

  • ยุทธการรักของเหล่าภรรยา   บทที่156 พบหน้า

    “ว่าแต่เจ้ามีไข่และน้ำมันได้อย่างไรนะ ในเมื่อสกุลสวี่ไม่ได้มอบมันให้เรา”“ท่านลุงต้าจงกับท่านป้าอู่มอบให้เจ้าค่ะ”“ใครรึ!”“ท่านลุงท่านป้า ทำสวนผักอยู่ตีนเขาท้ายจวนเจ้าค่ะ ตอนที่บ่าวออกไปหาสมุนไพรมาต้มให้คุณหนู ท่านลุงท่านป้าได้ช่วยเหลือเจ้าค่ะ”“อืม...แสดงว่าพวกเขา ต้องมีอาหารและยาที่เราต้องการ”“ท่านลุงท่านป้าไม่ได้มีเงินทองมากนักเจ้าค่ะ สิ่งของที่หาได้ก็ถูกซื้อในราคาที่ต่ำมาก”“ให้พวกเขาขายให้เรา ให้ราคาที่สูงหน่อย ไม่ว่าเนื้อหรือยา เสื้อผ้า ให้พวกเขาจัดการแทนเรา จะได้ไม่ถูกสงสัย”“เจ้าค่ะ”เมื่อรู้สึกว่าพวกนางกระซิบกันอยู่นาน จนทำให้เสียงสนทนาขาดหายไป ทำให้ด้านนอกมีการเคลื่อนไหวเล็กน้อย จ้าวหลันถิงยกยิ้มมุมปาก เมื่อนึกเรื่องสนุกขึ้นมาได้“เอาน้ำล้างเท้าของข้า ไปสาดใส่ต้นไม้ด้านหน้าสักหน่อยสิ มันเฉามากแล้ว”จ้าวหลันถิง ชี้มือไปยังทิศทาง ที่นางต้องการให้สาวใช้สาดน้ำ คนมาเยือนคงยังไม่กล้าที่จะขยับตัวให้ถูกจับได้ อี้เหยายกอ่างน้ำล้างเท้า เดินออกไปสาดยังพุ่มดอกไม้ในทิศทางที่ผู้เป็นนายบอกเสียงหายใจฟืดฟาดดังแว่วให้ได้ยิน ทว่าหญิงสาวกลับแสร้งไม่รับรู้ ก่อนจะเดินกลับเข้าห้อง สองนายบ่าวหัว

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status