مشاركة

ตอนที่109 สายลับ?

“แล้วเราจะหาหลักฐานได้อย่างไร?” หลิวซูเหยาถามด้วยความสงสัย

“เรื่องนี้ข้าย่อมมีหนทางเจ้าค่ะ และหลังจากเราได้หลักฐานมากพอข้าคิดว่าพวกเราควรรีบเดินทางไปให้ถึงเมืองเตี้ยนหวงให้เร็วที่สุด

“ได้ข้าฟังเจ้า ข้าเชื่อว่าเจ้าย่อมมีวิธีที่ดีที่สุด” หลิวซูเหยาพูดด้วยสีหน้าหนักแน่นก่อนจะใช้กล้องส่องทางไกลมองลงไปยังเบื้องล่างเพื่อเป็นการสำรวจต่อไป

หลิวหยุนจิงมองตามสายตาของหลิวซูเหยาก่อนจะหันไปหาอวิ๋นซิง

อวิ๋นซิง เจ้าให้นกน้อยของเจ้าสอดแนมในค่ายทหารนั้นให้ละเอียดที่สุดเท่าที่จะทำได้ นางกล่าวพลางครุ่นคิด

หากว่าเจ้านกน้อยเหล่านั้นสามารถรู้ถึงกำลังพล อาวุธแผนการ และเส้นทางลับของพวกมันได้จะดีมากข้าจะเลี้ยงธัญพืชไม่อั้นเลย ใครอยากกินอะไรก็จะได้ตามนั้น

เจ้าพูดแล้วนะ ห้ามคืนคำเล่า อวิ๋นซิงพูดพลางกระพือปีกของตนดวงตาเป็นประกายวิบวับ แต่ข้าขอเพิ่มอีกอย่างได้หรือไม่

หลิวหยุนจิงยกยิ้มออกมาอย่างรู้ทันในคำพูดของสหาย สุราหยาดน้ำค้างใช่หรือไม่

อวิ๋นซิงผงกหัวของตนลงจนหงอนบนหัวเล็ก ๆ กระดิก เจ้าช่างรู้ใจข้ายิ่งสหา

استمر في قراءة هذا الكتاب مجانا
امسح الكود لتنزيل التطبيق
الفصل مغلق

أحدث فصل

  • ย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน    ตอนที่107 แตกพ่ายเสียทัพ

    ฮั่วชวี่ปิ้งที่กำลังหารือเรื่องการรบอยูกับหานซินหลังจากได้ยินทหารมารายงานเรื่องวัตถุประหลาดกับกองทัพนกขุนพลหนุ่มจึงได้รีบเดินออกจากกระโจมอย่างรวดเร็วและเมื่อสองตาของเขาเห็นสิ่งที่กำลังลอยอยู่ดวงตาก็ปรากฏแววยินดี“เสบียงจากเยว่ฮวามาถึงแล้ว” คำพูดนี้ทำให้เหล่าทหารและนายกองที่ได้ยินต่างพากันตกตะลึง“ท่านแม่ทัพ หมายความว่าเช่นไรหรือขอรับ” นายกองคนหนึ่งประสานมือถามอย่างใคร่รู้“ธิดาเทพได้ส่งเสบียงมาให้เราแล้วอย่างไรล่ะ นางส่งมาโดยใช้ลูกลมร้อน” ฮั่วชวี่ปิ้งพูดพลางชี้นิ้วขึ้นไปทางลูกลมร้อนในขณะที่นกจำนวนหนึ่งได้ทิ้งเชือกลงมาให้คนด้านล่างโดยที่ทหารเหล่านั้นยังไม่ทันหายตกใจกับคำว่าเสบียง“ช่วยกันดึงเชือก ระวังกันด้วยล่ะ” ฮั่วชวี่ปิ้งสั่งการเสียงดังโดยที่มือของเจ้าตัวก็มีเชือกอยู่เส้นหนึ่งทหารฮั่นที่ยังคงสับสนกับสิ่งที่เห็นแต่ด้วยความเคารพต่อแม่ทัพของตนพวกเขาจึงรีบเข้าไปช่วยกันดึงเชือกที่นกอินทรีหย่อนลงมา แต่ละคนดึงเชือกด้วยความระมัดระวังพยายามไม่ให้ตะกร้าเสบียงเสียหายและเมื่อผูกเชือกเรียบร้อยกับต้นเสาดวงตาของทหารทุกนายก็พลันเบิกกว้างเมื่อเห

  • ย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน    ตอนที่103 พานพบสหายเก่า

    “ยาโถวตัวเหม็นเจ้ารีบพูดมาว่าเหตุใดทำให้เจ้าถึงคิดว่าคนผู้นั้นจะเป็นพี่ชายต่างมารดาของเจ้า” เฉิงอี้หลงหรี่ตามองเด็กหญิงตัวน้อยด้วยสายตาฉายแววสงสัย“เรื่องนี้...” หลิวหยุนจิงกำลังคิดหาทางออกที่ค่อนข้างน่าเชื่อถือที่สุด(หากข้าบอกว่าโลกนี้เป็นเพียงนิยายและมีตัวร้ายเป็นสองพ่อลูกหลี่เป็นตัวดำเนินเรื่องท่านจะหาว่าข้าบ้าหรือเปล่า) แววตาของนางสื่อออกมาถึงความกังวลจนทำให้เฉิงอี้หลงยิ่งทวีความอยากรู้“เยว่ฮวา เจ้าพูดมาเถอะข้าย่อมเชื่อเจ้าเพราะเจ้าเป็นตัวแทนของสวรรค์” คำพูดของชายชราเหมือนจะชี้ทางสว่างให้แก่นาง(ใช่แล้ว...เอาแบบนี้แหละ) นางคิดก่อนจะเริ่มกล่าวออกมาสีหน้าแฝงความจริงจังพลางจ้องมองตาของชายชราโดยไม่หลบเลี่ยง“ข้าเคยฝันเจ้าค่ะ ในนิมิตนั้นข้าเห็นภาพของหลี่เจี้ยนเฉิงกับหลี่อี้เฉินเข้าร่วมกับใครบางคนก่อกบฏ” หลังได้ยินคำพูดนี้ใบหน้าของเฉิงอี้หลงพลันแปรเปลี่ยนเป็นตี่นตระหนก“เยว่ฮวา! เรื่องนี้ใหญ่หลวงนักเจ้าพูดจริงหรือไม่ลูกรัก” ซุนเหวินที่นั่งฟังอยู่ด้วยเริ่มก้นไม่ติดเก้าอี้“ข้าไม่ทราบแน่ชัดเจ้าค่ะ ทว่าในนิมิตนั้นมีบางส่วนตรงกับเหตุการณ์

  • ย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน    ตอนที่110 ค่ำคืนแรกกลางทุ่งหญ้ากึ่งทะเลทราย

    “เยว่ฮวา ข้าไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีสิ่งที่เจ้ากลัวด้วย” คำกล่าวของฮั่วหยุนทำให้เจ้าตัวได้รับดวงตาขุ่นเขียวจากเด็กหญิง“ข้าไม่ได้กลัวเจ้าค่ะ เพียงแต่ข้าแค่ยังไม่คุ้นเคย” เจ้าตัวน้อยแย้งพลางอมลมทำแก้มป่อง“ได้ ๆ ข้าเข้าใจแล้วแต่วันนี้พวกเรายังไม่ได้ออกเดินทางหรอกนะเนื่องจากแสงสุดท้ายของวันจะลาลับแล้ว” ฮั่วหยุนกล่าวพลางมองไปยังท้องฟ้าที่กำลังเริ่มเปลี่ยนสีแสงสุดท้ายของวันสาดส่องลงบนทุ่งหญ้ากึ่งทะเลทราย แผ่รัศมีสีทองอร่ามไปทั่วบริเวณ ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มแดง แสงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้าทาบทอเงายาวบนพื้นดิน อากาศเริ่มเย็นลง สายลมพัดผ่านทุ่งหญ้าสีทองราวกับคลื่นแผ่วเบาทหารฮั่นเริ่มก่อกองไฟรอบค่ายเพื่อให้ความอบอุ่นและความสว่างในยามค่ำคืน เสียงพูดคุยเบา ๆ ของทหารดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงบของทุ่งหญ้า กลิ่นอาหารค่ำลอยอบอวลไปทั่วค่ายสร้างบรรยากาศแสนอบอุ่นและเป็นกันเองหลิวหยุนจิงกับหลิวซูเหย่านั่งอยู่ข้างกองไฟมองดูแสงสุดท้ายของวันด้วยความเพลิดเพลิน หลิวหยุนจิงไม่เคยเห็นทิวทัศน์ที่สวยงามเช่นนี้มาก่อน“ที่นี่สวยมากเลยใช่ไหมล่ะ” หลิวซูเหยากระซิบถาม

  • ย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน    ตอนที่106 ทำอย่างไรได้อย่างนั้น

    ในระหว่างที่หลิวหยุนจิงกำลังขี้นตะกร้าลูกลมร้อนโดยที่ครั้งนี้อวิ๋นซิงได้เรียกนกเหยี่ยวจำนวนมากมาเป็นตัวช่วย เหล่าผู้คนที่รอชมการเดินทางที่พวกเขาไม่เคยเห็นก็พลันแสดงสีหน้าตื่นตะลึง“ข้าไม่เคยเห็นนกเหยี่ยวมารวมตัวกันมากมายเช่นนี้มาก่อนเลย” หนึ่งในผู้ที่มาส่งหลิวหยุนจิงพูดพลางชิ้นิ้วขึ้นไปบนท้องฟ้า“ทุกคนข้ากับพี่สาวไปก่อนนะเจ้าคะ” หลิวหยุนจิงกล่าวพร้อมกับโบกมือให้พวกเขารวมถึงทุกคนในครอบครัวในตอนนี้เจ้าเสี่ยวอันตัวน้อยได้น้ำตาไหลอาบใบหน้าอย่างเสียใจแม้ว่าเจ้าตัวจะรับปากคนเป็นพี่เอาไว้ซะดิบดี“พี่สาว อย่าลืมคิดถึงข้านะขอยับ” น้ำเสียงไม่ชัดของเจ้าตัวน้อยตะโกนเสียงดัง“พี่ไม่ลืมหรอก เอาไว้พี่จะหาของจากเมืองชายแดนมาฝากเจ้า” หลิวหยุนจิงป้องปากตะโกนบอกน้องชายหลังจากลูกลมร้อนลอยขึ้นสูงจากพื้นคราแรกหลิวซูเหยายังคงรู้สึกหวาดเสียวอยู่บ้างทว่าหลังจากลูกลมร้อนลอยขึ้นสูงและเห็นคนเบื้องล่างเล็กลงความรู้สึกของนางพลันแปรเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นขึ้นมาแทน“เยว่ฮวา! นี่มันเยี่ยมมากเลย”หลิวหยุนจิงเผยรอยยิ้มบางส่งให้นาง

  • ย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน    ตอนที่102 เหมือนเป็นคนนอก

    “แล้วท่านจะใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะรู้” ซุนเหวินไม่ปล่อยผ่านหากเรื่องนี้มีการวางยาพิษก่อนสังหารจริงดังนั้นเขาจะต้องเร่งหาคนวางยาให้ได้“เรื่องนี้ข้าน้อยขอเวลาสามวันขอรับ” เฉินจือตอบแบ่งรับแบ่งสู้“ได้ ข้าหวังว่าจะได้ข่าวดีจากท่าน”“ใต้เท้าซูโปรดวางใจ ข้าน้อยจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด หากว่าตรงนี้ไม่มีอะไรแล้วข้าน้อยขอลา” หลังประสานมือทำความเคารพเจ้าของสถานที่เรียบร้อยเฉินจือก็ค่อย ๆ ถอยออกห่างจากห้องนี้ โดยทิ้งให้ซุนเหวินกับหลิวหยุนจิงรวมถึงที่ปรึกษาของซุนเหวินอยู่กันตามลำพัง“เยว่ฮวา เจ้ามาหาพ่อถึงนี่มีเรื่องใดหรือไม่” ซุนเหวินบ่ายหน้ามาถามเด็กหญิงที่กำลังมองร่างไร้วิญญาณสีหน้าจริงจัง“ท่านพ่อ ที่ข้ามาก็เพราะเรื่องของคนจวนซางเจ้าค่ะ”“เจ้าหมายความว่าอย่างไร” ซุนเหวินไม่ปล่อยผ่านในสิ่งที่หลิวหยุนจิงกล่าวเนื่องจากเจ้าตัวรู้ดีว่าเด็กหญิงมีความพิเศษมากเพียงใด“ท่านพ่อ...เรื่องนี้” ท่าทางของบุตรีทำให้ซุนเหวินหันไปพูดกับคนของตน “หยิ่นชวนเจ้าออกไปก่อน”“ขอรับ” ชายหนุ่มท่าทางเป็นบัณฑิตประสานมือค้อมเอวลุกออกไปจากห้องแต่โดยดี ดังนั้นในเวลานี้

  • ย้อนเวลาป่วน...ฉางอัน    ตอนที่109 สายลับ?

    “แล้วเราจะหาหลักฐานได้อย่างไร?” หลิวซูเหยาถามด้วยความสงสัย“เรื่องนี้ข้าย่อมมีหนทางเจ้าค่ะ และหลังจากเราได้หลักฐานมากพอข้าคิดว่าพวกเราควรรีบเดินทางไปให้ถึงเมืองเตี้ยนหวงให้เร็วที่สุด“ได้ข้าฟังเจ้า ข้าเชื่อว่าเจ้าย่อมมีวิธีที่ดีที่สุด” หลิวซูเหยาพูดด้วยสีหน้าหนักแน่นก่อนจะใช้กล้องส่องทางไกลมองลงไปยังเบื้องล่างเพื่อเป็นการสำรวจต่อไปหลิวหยุนจิงมองตามสายตาของหลิวซูเหยาก่อนจะหันไปหาอวิ๋นซิงอวิ๋นซิง เจ้าให้นกน้อยของเจ้าสอดแนมในค่ายทหารนั้นให้ละเอียดที่สุดเท่าที่จะทำได้ นางกล่าวพลางครุ่นคิดหากว่าเจ้านกน้อยเหล่านั้นสามารถรู้ถึงกำลังพล อาวุธแผนการ และเส้นทางลับของพวกมันได้จะดีมากข้าจะเลี้ยงธัญพืชไม่อั้นเลย ใครอยากกินอะไรก็จะได้ตามนั้นเจ้าพูดแล้วนะ ห้ามคืนคำเล่า อวิ๋นซิงพูดพลางกระพือปีกของตนดวงตาเป็นประกายวิบวับ แต่ข้าขอเพิ่มอีกอย่างได้หรือไม่หลิวหยุนจิงยกยิ้มออกมาอย่างรู้ทันในคำพูดของสหาย สุราหยาดน้ำค้างใช่หรือไม่อวิ๋นซิงผงกหัวของตนลงจนหงอนบนหัวเล็ก ๆ กระดิก เจ้าช่างรู้ใจข้ายิ่งสหา

فصول أخرى
استكشاف وقراءة روايات جيدة مجانية
الوصول المجاني إلى عدد كبير من الروايات الجيدة على تطبيق GoodNovel. تنزيل الكتب التي تحبها وقراءتها كلما وأينما أردت
اقرأ الكتب مجانا في التطبيق
امسح الكود للقراءة على التطبيق
DMCA.com Protection Status