LOGINกลิ่นแชมพูหอมชื่นใจทำให้เขาสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เวลาอยู่ใกล้เธอแล้วเขารู้สึกเหมือนคนบ้าที่มักจะควบคุมตัวเองไม่ค่อยอยู่ ไม่รู้ว่าที่ผ่านมาเขาทนได้ยังไงโดยที่ไม่ขาดใจตายไปเสียก่อน แต่ตอนนี้เขา...จะทนไม่ไหวอีกแล้ว !
"อ๊ะ..อุ๊ยยย !" ละอองดาวนั่งยุกยิกๆเมื่ออยู่รู้สึกเหมือนใต้กระโปรงที่เธอสวมตำแหน่งที่เธอนั่งทับมันมีบางอย่าง 'ตื่น' จากการหลับใหลและกำลังเหยียดขยายทิ่มบั้นท้ายเธออย่างน่ากลัว
"อืม...เรนั่งเฉยๆก่อนนะครับขยับยุกยิกแบบนี้เดี๋ยวพี่ก็ทนไม่ไหวพอดี" เขาพึมพัมขณะกดปลายจมูกลงสูดดมความหอมตรงซอกคอขาวผ่อง
"ทะ..ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทนสิคะ" ละอองดาวนั่งหันหน้าเข้าหาเขาแล้วยกมือทั้งสองข้างคล้องคอเขาเอาไว้พลางส่งยิ้มใสซื่อไปให้
"เด็กดื้อ!" เขาสบถเสียงดุดันก่อนจะถอนหายใจหนักๆแล้วกดริมฝีปากประกบแนบลงมาที่เรียวปากอิ่มของละอองดาว
"อื้มมม" ละอองดาวครางในลำคอเมื่อถูกลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาเกี่ยวกวัดกับปลายลิ้นเล็กๆของเธอ เขาดูดกลืนลมหายใจของเธอไปด้วยจูบเหมือนคนตะกละตะกลามหิวกระหาย ลมหายใจเธอเริ่มขาดห้วงหยดน้ำหวานจากโฟลงปากอิ่มเริ่มไหลออกมาตามมุมปากแต่ก็ถูกลิ้นหนาตามออกมากวาดต้อนเข้าปากหยักจนหมด
เขาจูบเอาๆจนเธอต้องทุบบ่าเขาแรงๆเป็นการประท้วง ขืนให้เขาจูบนานกว่านี้อีกมีหวังเธอขาดอากาศหายใจตายก่อนแน่ๆ...
"แฮ่กๆๆพี่ธีบ้า !เรเกือบขาดใจตายแล้วนะ" หลังจากถูกปล่อยให้ออกมาหอบหายใจเธอก็ต่อว่าเขาเสียงแผ่ว ก่อนจะถูกสายตาเอื้อเอ็นดูมองจ้องมาจนทำให้เธอรู้สึกเหมือนร่างกายมันจะละลายอยู่ตรงนี้
"หึหึ" เขาหัวเราะในลำคอเบาๆขณะยกฝ่ามือหนาไต่ไปยังด้านหลังของเธอแล้วปลดตะขอบราออกด้วยความว่องไว จากนั้นเขาก็เลิกชายเสื้อเธอขึ้นถอดออกไปทางศีรษะแล้วโยนทิ้งออกไปสะเปะสะปะ จากนั้นใบหน้าคมคายก็จู่โจมเข้าครอบครองที่ปลายถันชูชันทันที
"อ๊าาาาห์~" ละอองดาวครางลั่นเมื่อถูกโพลงปากร้อนชื้นครอบครองยอดอกสีหวานปลายลิ้นสากระคายไล้ปาดเลียไปทั่วรอบๆฐานชูชันจนมันเปียกแฉะ
"ฮื้มมม..หวานจังอยากดูดแบบนี้ทั้งวันเลย" ธีสิตครางฮือในลำคอรู้สึกถูกอกถูกใจกับรสชาติแม่ตัวดีบนตักของเขายิ่งนัก เห็นทีงานนี้เขาคงจะไปไหนไม่รอดเสียแล้ว !
ความแข็งขืนตรงช่วงล่างที่ดุนดันกางเกงของเขาขึ้นมากำลังเสียดสีกับส่วนที่ไวต่อความรู้สึกของเธอจนทำให้ช่องท้องปั่นป่วนกระวนกระวายจนทำอะไรไม่ถูก ละอองดาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นขณะโอบรอบคอเขาแล้วยกตัวเองขึ้นถูไถใจกลางร่างบดเบียดกับส่วนนั้นที่ตั้งขึ้นเป็นลำของเขา
"อาาาส์ !ยัยตัวแสบทำแบบนี้พี่ก็แย่น่ะสิ !" ธีสิตคำรามลั่นในลำคอ ใจแทบขาดกับลีลาเร่าร้อนแต่ไร้เดียงสาเหลือเกินกับท่าทางเงอะงะนั่น
จมูกโด่งได้รูปของธีสิตเลื่อนขึ้นไปดอมดมซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนพลางดูดดึงทำรอยสีกุหลาบเอาไว้หลายจุดทั้งซอกคอทั้งเนินอกอิ่มจนเป็นสีกุหลาบคล้ำ
ความรู้สึกบางอย่างไหลเวียนมากระจุกตรงช่องท้องน้อยมันปั่นป่วนไปหมด หว่างขาเปียกชื้นจนเธอหน้าแดงระคนเขินอาย สะโพกเพรียวถูไถบดเบียดตัวเองให้ถูสีไปกับท่อนลำแข็งตะหง่านของเขา ก่อนที่ทั้งคู่จะครวญครางออกมาพร้อมกัน"ไม่ไหวแล้ว..." ธีสิตคราวลั่นขณะจับร่างบางให้นอนราบลงบนโซฟาตัวยาวแทน ตามด้วยร่างสูงที่ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกอย่างว่องไวแล้วตามไปทาบทับเอาไว้แทน
กระโปรงตัวเล็กถูกถอดออกโยนเหวี่ยงทิ้งไป อุ้งมือหนากอบกุมสองเต้ากลมกลึงทั้งบีบทั้งเคล้นจนเสียงครางกระเส่าดังลั่นจากปากอิ่ม ปากร้อนชื้นดูดเม้มเนื้ออ่อนตรงซอกคอขาวหอมกรุ่น มือก็เคล้นคลึงสองเต้ากระชับเข้าหากันพลางใช้มือสะกิดปลายถันสีหวานที่ชูชันสู้มือรัวๆ
โพลงปากร้อนเข้าครอบครองยอดถันสีระเรื่อรวบดูดเข้าไปในปากแล้วใช้ลิ้นตวัดเลียวนๆรอบฐาน ละอองดาวดิ้นพล่านจิกปลายเล็บลงบนโซฟาครางเสียงสั่นเมื่อถูกกระตุ้นอารมณ์ให้สูงขึ้นๆ
"อื้ออ~พี่ธีขาระ..เรเสียวอ๊าาาห์ !"
"อื้มม..พี่ก็เสียวเราตัวหอมจังเลยเด็กดื้อ !"
ธีสิตลากปลายจมูกโด่งไปตามหน้าท้องนวลเนียนแวะหยอกเย้าปลายลิ้นเล่นที่แอ่งสะดือเล็กแล้วจึงลากลงมาถึงกลีบเนื้อชุ่มฉ่ำ
ข้างในยังปิดสนิทเหมือนไม่มีใครเคยผ่านเข้าไปได้นอกจากเขาและเขาก็มั่นใจว่านอกจากเขาแล้วล่ะก็ไม่เคยมีใครได้ผ่านมันเข้าไปแน่ๆ
นิ้วเรียวแยกแย้มกลีบเนื้อแบะอ้าออกจากกันจนเห็นรอยแยกมีติ่งเล็กๆสีแดงสดประดับอยู่ด้านในนั้น คนตัวโตเผลอกลืนน้ำลายลงท้องดังอึกใหญ่ยามที่ได้เห็นของที่สวยสดงดงามเช่นนั้น
"อ๊ะ !พี่ธีจะทำอะไรคะ !" ละอองดาวสะดุ้งแอ่นสะโพกหนียามที่ถูกของแข็งขนาดเล็กแทรกแซะลงไปถูไถตรงกลีบเนื้ออ่อนนุ่มช้าๆ
"ทำให้เรของพี่มีความสุขไง"
"ตะ..แต่ว่าอ๊าาา... !" พูดยังไม่ทันจบเธอก็ทิ้งตัวอ่อนลงนอนบนโซฟาตัวใหญ่ เมื่อถูกความหวามไหวเข้าเล่นงาน คนตัวโตที่สอดนิ้วแทรกเข้าไปในซอกหลืบลึกแล้วชักเข้าชักอ่อนก่อนจะก้มลงประกบปากแนบลงไปที่กลีบเนื้อนุ่ม
แผล่บ แผล่บ !
เสียงปากหยักปาดเลียไปทั่วรอบๆกลีบเนื้อนุ่มฉ่ำน้ำ นิ้วเรียวชักเข้าชักออกเพื่อให้หยาดน้ำหวานไหลเอ่อออกมา เรียวลิ้นอุ่นชื้นก็คอยรองรับดูดกลืนกวาดเข้าปากให้หมด
'หวานเหลือเกินเรของพี่' เขาได้แต่คำรามลั่นในลำคอ หัวหูโล่งไปหมดในหัวรับรู้แค่กลิ่นกายหอมๆกับน้ำหวานๆที่กำลังปากเลียเข้าปากทุกหยาดหยาดไม่ให้ไหลเล็ดลอดออกไปได้
"อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊าาาพี่ธีขาพะ..พอได้ไหมเรไม่ไหวแล้ว" เสียงครางหลุดสะอื้นพยายามห้ามแต่สะโพกกลมกลึงกับยกโค้งขึ้นบดเบียดถูไถเนินเนื้อของตัวเองให้เบียดชิดใบหน้าเขาให้มากที่สุด
"อีกนิดนะที่รัก..พี่ขอชิมอีกนิดซี๊ดดด" ธีสิตเงยหน้ามาตอบเสียงพร่าก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าประกบปากดูดกลีบเนื้อสีสดจับสะโพกกลมมนซดหยาดน้ำหวานดังจ๊วบจ๊าบๆ สองขาเรียวถูกจัดให้พาดบนบ่ากว้างแล้วเลาะเล็มติ่งกระสันต์ทรมานเธอด้วยความเสียวซ่านโทษฐานที่เราต้องห่างกันนานนับปี
"อ๊ะ..ฮื้อออไม่ไหวๆอร๊ายยย !"
สะโพกมนร่อนวนดีดดิ้นเร่าๆเสียงหวานครวญครางดังลั่นห้อง ทั้งเสียวทั้งทรมานท้องน้อยหดเกร็งขมวดเป็นเกลียว ขนอ่อนในกายลุกฮือเมื่อรู้สึกเหมือนว่าทั้งร่างกำลังจะถูกโยนขึ้นที่สูงที่มันสูงมากๆ สักพักเธอก็ถูกปล่อยให้ตกลงมาช้าๆนัยน์ตาเลื่อนลอยในหัวสมองโล่งไปหมด สุขเหลือล้นมันเป็นอย่างนี้นี่เอง !
. .ติ้ดๆๆๆ"ค่ะแม่"(ร่าเป็นอะไรลูกทำไมเสียงเนือยๆแบบนี้)"เปล่าค่ะแม่ร่าแค่...ฮ่ะ..ฮึ่กๆ"ไม่ไหว...อดไม่ได้ที่จะสะอื้นออกมาให้แม่ได้ยิน แค่ได้ฟังเสียงหวานๆที่สะท้อนความรักและห่วงใยมาให้หัวใจฉันก็สั่งให้ร้องไห้ออกมาเอง(ทะเลาะกับตาไทน์มาใช่ไหม ?)"เปล่าค่ะเราไม่ได้ทะเลาะกัน"(แล้วเป็นอะไรล่ะลูกมีอะไรหนูคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องนะ)"คือ..."ตั้งแต่วันนั้นเราทั้งคู่ก็กลับมาดีกันเหมือนเดิมอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอาจจะดูเหมือนรักกันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตอนนี้ฉันเองก็เรียนจบแล้วแต่เฮียไทน์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขอฉันแต่งงานกันเหมือนเมื่อก่อนเลยฉันอึดอัดพาลคิดไปหมดเลยว่าเขาจะไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วหรือเปล่า บางทีฉันก็คิดนะว่าตัวเองเป็นไพโบล่าหรือเปล่าตอนที่เขามาขอแต่งงานฉันก็ไม่พร้อมไม่อยากแต่ง แต่พอเขาเฉยๆไม่มีทีท่าว่าอยากจะขอฉันกลับรู้สึกใจแป้ว แม้ทุกวันนี้เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ระหว่างเราฉันรู้สึกเหมือนว่าเรามีเส้นใยบางๆบางอย่างมาคั่นกลางเอาไว้"แม่เคยเสียใจไหมที่เลือกพ่อมาเป็นคู่ชีวิตแต่พ่อก็ทำให้แม่ผิดหวัง"ฉันไม่เคยถามเรื่องพ่อกับแม่สักครั้งนั่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าทุกครั้งที่พูดถึงพ่อแล้
"เฮียขอโทษอย่าเกลียดเฮียเลย...เฮียไม่อยากได้ยิน" เฮียไทน์ที่คล่อมทับบนตัวฉันกำลังก้มหน้าซบแนบกับต้นคอฉันแล้วพูดเสียงสั่นเครือ"ถ้าร่ามาไม่ทันป่านนี้เฮียคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว" ฉันอดคิดถึงภาพนั้นไม่ได้จริงๆยิ่งนึกยิ่งรู้สึกลมออกหูจนยั้งมือไว้ไม่ทัน"โอ๊ยร่าเฮียเจ็บๆๆๆ !"เฮียไทน์ร้องเสียงหลงเมื่อถูกฉันยื่นมือไปบิดหูทั้งสองข้างเต็มแรง เขาพยายามดันมือฉันออกจนมือฉันหลุดออกจากหูเขาทั้งสองข้างจนได้แล้วเขาก็เริ่มเอาคืนฉันด้วยการงับลงบนเนินอกฉันเต็มแรง"โอ๊ยยย...อื้อ"เริ่มจากการกัดเต็มปากเต็มคำแล้วหลังจากนั้นเขาก็ปาดเลียบนผิวเนื้อเนินอกช้าๆ ขนอ่อนในกายลุกวาบสยิวซ่านไปทั้งร่างกาย มือไม้หยาบใหญ่ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันออกช้าๆจนเนื้อตัวส่วนบนเปลือยเปล่า"ดะ..เดี๋ยวสิเฮีย ! นี่เฮียหายเมาแล้วหรอ ?" ฉันดันใบหน้าเฮียไทน์ออกจากซอกคอตัวเองออกก่อนจะถามอย่างข้องใจ"เอาจริงๆนะเฮียเริ่มหายเมาตั้งแต่เห็นหนูฟ้อนเล็บใส่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว""เมื่อกี้เฮียเกือบจะเอากับมันไปแล้วนะแล้วตอนนี้เฮียจะมาเอากับหนูอีกหรอ ?""ร่าเฮียไม่ได้ตั้งใจ ! เฮียสาบานให้ตายห่าเลยก็ได้เฮียคิดว่าเป็นหนูจริงๆทั้งเมาทั้งคิดถึงเฮียก็เ
"ฮ้าววว"เสียงฉันเองแหละที่รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดเมื่อยขัดเล็กน้อยพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงทั้งเหนื่อยและล้าเมิื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปค่อนแจ้ง มองหาคนที่ต้นเหตุก็พบว่าเขาตื่นอยู่ก่อนแล้วแถมตอนนี้ยังนอนตะแคงเท้าแขนมองหน้าฉันอยู่อีกด้วย"ไง""เฮีย ! เล่นหนูหนักไปไหมเนี่ย" อดที่จะบ่นเขาไม่ได้คนบ้าอะไรอึดเหลือเกินจริงๆ"ช่วยไม่ได้มึงดื้อเอง !""หนูเปล่า"ปากเขาพูกแต่ดวงตาเขาจับจ้องอยู่ที่... หน้าอกของฉัน !"เฮีย ! หื่นแต่เช้าอีกแล้วนะ" ฉันลืมตัวไงว่าตัวเองยังโป๊อยู่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรปกปิดเลยมีแค่ผ้าห่มคลุมตั้งแต่ช่วงเอวลงมาก่อนที่ฉันจะรีบคว้าชายผ้าห่มขึ้นมาคลุมช่วงอกเอาไว้ไว้ใจไม่ได้เกิดเขาอยากต่อเช้าขึ้นมามีหวังฉันคงฟ้าเหลืองตายแน่ๆ"ร่า..."อยู่ๆเฮียไทน์เรียกชื่อฉันเสียงอ่อนโยนเบาๆ"ขาา" ฉันครางรับเบาๆพลางช้อนสายตามองหน้าผู้ชายที่กำลังมองมาที่ฉันด้วยแววตาอ่อนโยน"แต่งงานกันไหม ?""เฮีย..."จังหวะนี้ทุกคนคงคิดว่าฉันกำลังซาบซึ้งและดีใจที่ถูกขอแต่งงานแต่เปล่าเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอฉันแต่งแต่ฉันยังไม่พร้อมจริงๆถ้านับครั้งนี้ด้วยนี่คงเป็นครั้งที่สามแล้ว"ว่าไงจะแต่งไ
"เดินดีๆอย่าซนได้ไหม" เสียงทุ้มที่ค่อนข้างฟังดูแหบพร่าเอ่ยปรามฉันเบาๆในขณะที่มือซนๆของฉันมันดันไปลวนลามที่ใต้กางเกงของเฮียไทน์"อื้อ...ใครซนนี่มันเป็นของหนูหนูจะจับมันตอนไหนก็ได้""แต่มึงจะจับมันตอนนี้ไม่ได้ นี่มันหน้าร้านมึงดูคนมองใหญ่แล้ว" เฮียไทน?กระซิบเสียงพร่าขณะจับมือซนๆของฉันเอาไว้แนบอกแกร่ง"อ้าวหรอแหะๆงั้นรอถึงที่รถก่อนก็ได้เนอะ"เดินซบอกเขาจนมาถึงที่รถฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับแล้วผวาเข้าหาเฮียไทน์ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ"อื้อ"เสียงเฮียครางฮือในลำคอขณะที่ถูกฉันจู่โจมด้วยการโถมเข้าไปจูบที่ริมฝีปากเต็มแรง เวลาเมาฉันนิสัยเสียอยู่อย่างก็คืออารมณ์ขึ้นง่าย แต่ไม่ใช่ไปขึ้นกับใครก็ได้นะ ถ้าหน้าไม่เหมือนเฮียไทน์ก็ใช่ว่าฉันจะขึ้นได้"จ๊วบๆ" เสียงดึงดูดริมฝีปากของเราสองคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ โซนที่เราจอดรถค่อนข้างลึกพอสมควรทำให้ไม่ค่อยมีรถคนเข้ามาจอดสักเท่าไหร่จะมีแค่คันสองคันเท่านั้นเอง"ฮื้มมม...ถ้ามึงยังไม่หยุดกู 'เอา' มึงที่ลานจอดจริงๆนะ" เฮียไทน์เลื่อนริมฝีปากออกแล้วกระซิบชิดใบหูฉัน"แล้ว...ได้ไหมล่ะ" ฉันกระซิบตอบเบาๆขณะเลื่อนฝ่ามือลงไปที่เป้ากางเกงเพื่อรู
Sara_eiei >> [ตัวเองงง...วันนี้เค้าทำงานกลุ่มมาเหนื่อยมากๆเลยเค้าขอนอนก่อนนะ]ผัวอีซาร่า >> [อืม...เหนื่อยมากไหม]Sara_eiei >> เหนื่อยมากกกตาเค้าจะปิดอยู่แล้วเนี่ยผัวอีซาร่า >> อืม...แต่ตอนนี้กูอยู่ร้านเหล้าSara_eiei >> อ้าวหรองั้นตัวเองอย่าดื่มเยอะนะขับรถกลับดีๆด้วยนะเค้าเป็นห่วง งั้นเค้านอนก่อนน๊าาผัวอีซาร่า >> แต่กูนั่งอยู่โต๊ะข้างหลังมึงนะอีร่า !Sara_eiei >> ........."ซวยแล้วพวกมึงผัวกูจับได้แล้วว่ากูหนีเที่ยวอ่ะ"ฉันชื่อซาร่าหรืออีร่าที่คนในไลน์เรียกนี่แหละกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่บรรดาเพื่อนๆที่เสือกชวนออกมาเที่ยวในคืนนี้ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือกันหน้าไปยิ่มหวานสุดฤทธิ์ให้โต๊ะที่อยู่ติดกันทางด้านหลัง"ไฮ้...ที่รักคิดถึงเค้าไหม ?" แหะๆก็รู้แหละว่าแก้ตัวอะไรไม่ทันแล้วแต่ก็ปะเหลาะอีผัวตัวดีมันไว้ก่อนอ่ะเนอะ"มึงไม่ต้องมาตอแหลว่าคิดถึงกูหรอกหนอยทำเป็นเหนื่อยง่วงจะหลับแล้วที่ไหนได้หนีมาเที่ยวนี่เอง"'เอ๊อะ ! โดนไปอีกชุดสะอึกเลยกู'"กะ..ก็เค้าไม่ได้อยากมาหรอกนะอีฟ้าสิชวนเค้ามา" กูขอโทษนะเพื่อนขอแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนแล้วกัน พูดไปพลางส่งสายตาอ้อนวอนให้มันตามไปติดๆ"โยนให้กูตลอดเลยนะอ
สองเดือนต่อมา"นิชา..นิชาครับหนูหายไปไหนมาพี่ตามหาหนูเสียทั่วเลยแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คนดีพี่ขอโทษจริงๆที่ทำให้หนูเสียใจหนูจะให้โอกาสพี่อีกครั้งได้ไหมพี่รักหนูจริงๆนะ"เสียงไตรคุณที่วันนี้บังเอิญมาเจอนิชาที่โรงพยาบาลเข้าพอดีเพราะมาเยี่ยมเพื่อนที่ภรรยาเพิ่งคลอดลูกเขารีบตรงเข้ามาหาเธอพลางสาธยายพร่ำพรรณาถึงความรักต่างๆนาๆที่มีต่อเธอ"ขอโทษนะคะพี่ไตรนิชากลับไปหาพี่ไม่ได้อีกแล้ว""ทำไมล่ะหรือว่านิชายังโกรธพี่อยู่""ไม่ใช่เพราะว่านิชายังโกรธอยู่หรอกค่ะแต่มันเป็นเพราะว่า...""นิชาเค้าแต่งงานมีสามีแล้วยังไงล่ะ ขอโทษนะครับคนนี้เมียผม"เสียงผู้กองตี๋ที่เดินมาจากทางด้านหลังของนิชาตอบแทนพลางเดินมาหยุดยืนข้างๆคนตัวเล็กแล้วรั้งเอวบางเข้ามากอดแนบแน่นต่อหน้าไตรคุณ โดยที่นิชาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร"นี่..หมายความว่ายังไงครับนิชา" ไตรคุณที่ยังมีสีหน้าเหวออยู่ถามน้ำเสียงสั่นๆเกือบสามเดือนที่ผ่านมาก่อนหน้านั้นเขาเอาแต่เมินเฉยไม่ง้อไม่โทรตามเพราะคิดว่านิชาจะต้องมาง้อเพราะคงขาดผู้ชายอย่างเขาไม่ได้แน่ จนกระทั่งเดือนที่แล้วที่เขาทนรอเฉยๆไม่ไหวจึงพยายามไปตามหาเธอทุกที่แต่ก็ไม่พบ แต่อยู่มาเจอกันอีกทีก็พบว่านิชาแต่







