คู่กัดกัน | 6

ธีสิตนั่งมองใบหน้านวลขาวของคนที่พยายามหลบเลี่ยงเขาทุกวิถีทางแต่หารู้ไม่ว่าต่อให้เธอหลบหลีกหรือเลี่ยงเจาขนาดไหน แต่เธออยู่ในสายตาของเขาเสมอมา

เดาว่าเรื่องคราวนี้คงทำให้เธอรู้สึกแย่มากๆถึงยอมออกมาในที่แบบนี้ทั้งๆที่รู้ว่าถ้ามายังไงก็ต้องเจอเขาแต่เธอก็ยอมมา

หน้าขาวๆมีสีเลือดฝาดกระจัดกระจายเต็มใบหน้านวล ดวงตากลมโตบัดนี้หยาดเยิ้มได้ที่เสียแล้ว แม่ตัวดีของเขากำลังกรึ่มๆได้ที่ถึงได้ขยันส่งยิ้มหวานให้ใครต่อใครที่เดินผ่านไปผ่านมาไปหมด แถมยังหัวเราะร่วนชวนคนนั้นชนแก้วทีคนนี้ชนแก้วทีจนน่าจับมาตีก้นนัก !

"เลิกดื่มได้แล้วเดี๋ยวก็เมาหรอก" ชายหนุ่มเบียดตัวเองลงไปชิดใบหน้านวลกระซิบแผ่วเบาที่ข้างใบหูหอมกรุ่น

"ไม่เมาๆโตแล้วดื่มได้" แม้ใบหน้านวลจะแดงกร่ำแต่เธอก็ยังพูดจารู้เรื่องทุกคำแถมไม่มีลิ้นพันกันเสียด้วย สุดยอดจริงๆผู้หญิงคนนี้ !

"ระวังนะถ้าเมา...ระวังจะถูก 'เอา' แบบคืนนั้น !" ธีสิตพึมพัมชิดแก้มนวลพลางฉวยโอกาสสูดดมความหอมจากแก้มแดงๆนั่นอย่างหน้าทน

"อื้ออ !พูดบ้าๆอุ๊บ !" ละอองดาวตั้งใจจะหันไปว่าเขาแต่กลายเป็นว่าพอเธอหันหน้าไปปุ๊บกลับกลายเป็นว่าริมฝีปากของเธอก็ดันจุ๊บเข้ากับปากเขาพอดี

'ให้ตายนี่มันซี