Masuk"เรื่องฝึกงานไปถึงไหนแล้วยัยนิด"
"กำลังหาอยู่ค่ะพ่อ" "แกอย่าทำให้ฉันผิดหวังนะ" "ค่ะ" นิดปิดประตูห้องลงอย่างเงียบๆก่อนจะนั่งลงที่เตียงนุ่ม พ่อของเธอเป็นคนเคร่งเรื่องกฏระเบียบมาก ทั้งเรื่องที่เธอต้องยื่นฝึกงาน เธอไปคุยมาหลายที่จนตอนนี้ก็ยังไม่มีที่ไหนรับ หลายวันผ่านไป... "นี่แกยังไม่ได้ที่ฝึกงานอีกเหรอ" "ยังค่ะพ่อ คือ..." "เอาล่ะๆ งั้นฉันจะหาให้เอง เป็นบริษัทเพื่อนพ่อ ลูกชายเขาเป็นผู้บริหาร แกน่าจะทำได้" "ได้จริงๆหรอคะ" "อืม เดี๋ยวพ่อคุยกับเพื่อนก่อนจะบอกอีกที" "ขอบคุณค่ะพ่อ" นิดเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อ ถึงแม้เขาจะเข้มงวดกับเธอตั้งเเต่เล็กจนโตแต่นั่นก็เพราะเขารักเธอมาก แม่ของนิดเสียไปตอนเธออายุได้10ขวบ พ่อก็ป่วยนานหลายเดือนยังดีที่มีลูกน้องคนสนิทของพ่อที่คอยจัดการเรื่องธุรกิจเล็กๆของครอบครัวเราไว้ "อาทิตย์หน้าพ่อจะพาไปหาลูกชายเพื่อนพ่อนะ" "ค่ะพ่อ" "พี่เขาอายุก็ว่าแก7ปี ต้องทำตัวดีๆนะรู้ไหม" "รู้แล้วน่าพ่อ ทำเหมือนนิดเป็นเด็กไปได้" "ก็ใช่นะสิ แกโตไหนกัน" อาทิตย์ต่อมา... "สวัสดีครับคุณอา" หนุ่มหล่อยกมือไหว้อีกฝ่ายพร้อมกับหันไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขา อติ หนุ่มไฟแรงเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่คู่แข่งกับบริษัทดังๆหลายแห่งในประเทศไทย ปีนี้เขาอายุย่างเข้า38ปีแต่ยังคงความหล่อเหลา มาดเข้มไม่เคยเปลี่ยน อติเป็นที่หมายตาของสาวๆในออฟฟิศเพราะว่าเขายังไม่ยอมเอาใครจริงๆจังๆสักที ถึงขั้นผู้เป็นพ่อพยายามหาสาวมาให้เขาดูตัวหลายคนแต่อติก็ไม่สนใจและยืนกรานกับพ่อของเขาว่าจะไม่ยอมเอาเมีย "อ๋อนี่ ลูกสาวอาเอง" "สวัสดีค่ะ" นิดยกมือไหว้ด้วยใบหน้าเรียบเฉย "คนที่จะมาฝึกงานกับผมใช่ไหมครับ" "ลูกสาวอาค่อนข้างจะดื้อ ยังไงฝากดูน้องด้วยนะ" "ไม่ต้องห่วงครับ" "คุณพ่อ" นิดทำหน้ามุ้ยใส่ผู้เป็นพ่อ "เชิญคุณนิดด้านในเลยครับ" "ด้านในหรอคะ..." "งั้นพ่อกลับก่อนนะลูก ตั้งใจทำงานนะลูก " "ค่ะพ่อ" ในห้องทำงาน "คุณอติจะให้นิดมาช่วยตำแหน่งไหนบอกมาได้เลยนะคะ" "ไม่ต้องมากพิธี เดี๋ยวผมจะให้คุณมาเรียนงานกับผม "ค่ะคุณอติ" "เลขาผมเพิ่งลาออกไป คุณมาช่วยผมดูพวกเอกสารก็แล้วกันครับ" "ได้ค่ะ จะทำให้เต็มที่เลยค่ะ" นิดโน้มศีรษะลงเล็กน้อยตามมารยาท เขาแอบมองเธอเล็กน้อยด้วยความสนใจ ไม่เพียงแต่เธอจะเป็นลูกสาวของเพื่อนพ่อแล้วเธอยังเป็นผู้หญิงที่สวยและน่าดึงดูดมากอีกด้วย แต่ถึงอย่างไรเขาก็ยังคงทำเป็นมาดนิ่งเอาไว้ไม่ให้เธอรับรู้ว่าเขานั้นแอบสนใจเธออยู่ไม่น้อย "เดี๋ยวผมมีประชุม คุณรอที่นี่ไปก่อนนะ ผมจะกลับมาพาไปกินข้าว" "แล้วไม่ต้องให้นิดไปด้วยหรอคะ" "ยังก่อน พรุ่งนี้ค่อยเริ่มงาน วันนี้อนุญาตให้ชิลล์1วันครับ" "ขอบคุณค่ะ" เธอยิ้มให้เขาก่อนที่มือใหญ่จะรวบเอกสารแล้วเดินออกไป ปัง 13.00 น. "มาแล้วหรอคะ" "ครับ รอนานไหม คุณหิวหรือยัง" "ก็นิดหน่อยค่ะ" "ไปกินข้าวกันครับ เดี๋ยวกลับมาจะพาไปแนะนำให้รู้จักพนักงานทุกคนครับ" "ค่ะ" อติพาเธอไปทานข้าวแล้วกลับมาที่บริษัท ก่อนจะเดินไปแผนกต่างๆแนะนำหญิงสาวที่มาใหม่ให้รู้จักพนักงานทุกคน นิดยิ้มหวานให้ทุกคนอย่างเป็นมิตร มีเสียงวี๊ดวิ่วตามหลังเธอไปเป็นระยะๆ ก็เธอนั้นสวยขนาดนี้ทำเอาหนุ่มน้อยใหญ่พากันมองตามกันเป็นแถว อติหันควับไปมองลูกน้องอย่างเคร่งขรึม "สำรวมด้วยครับ กลับไปนั่งที่ทำงานได้แล้วครับ" "ครับบอส" ทุกคน "สวยมากกก ใครวะ" "สวยจริงๆด้วย เลขใหม่บอสเหรอวะ" "ไม่รู้ๆ ทำงานต่อเถอะแก" เสียงพนักงานคุยกันซุบซิบกันไม่หยุด นิดมุดหน้าเดินตามอติกลับมาที่ห้องทำงานอย่างอายๆ เธอไม่เคยถูกมองจากสายตาคนมากมายเช่นนี้มาก่อน "อึ้มมม เป็นอะไรไหมคะ" "เปล่าค่ะ นิดแค่ทำตัวไม่ถูกค่ะ" "เดี๋ยวก็ชินครับ ส่วนมากคุณจะทำงานกับผมไม่ค่อยได้ไปสุงสิงกับพวกเขาหรอกไม่ต้องกังวลครับ" "ค่ะคุณอติ" "จริงๆ เรียกพี่อติเฉยๆก็ได้นะ" "คะ? จะไม่สนิทไปหรอคะ" "ทำไม สนิทกับผมแล้วมันทำไมครับ" "เปล่าค่ะ นิดแค่เกรงใจเพราะคุณเป็นเจ้านายค่ะ" "ผมไม่ถือ ตามนั้นก็แล้วกัน" "ค่ะพี่อติ" "ครับหนูนิด" เขาลอบยิ้มที่มุมปาก "พี่อติ นอกจากคุณพ่อแล้วไม่มีใครเรียกนิดแบบนั้นเลยนะคะ" "มีพี่เรียกอีกคนคงไม่เป็นไรนะครับ" "ก็ได้ค่ะ" อติเริ่มสนิทกับนิดมากขึ้น พวกเขาพูดคุยหยอกล้อกันจนพนักงานซุบซิบนินทากันว่าเจ้านายหนุ่มใหญ่ที่ไม่เคยสนใจผู้หญิงตอนนี้เปลี่ยนไปมาก เขาดูแลเอาใจใส่เลขาคนใหม่ดีมาก จนเวลาผ่านไปหลายเดือนอติก็เริ่มชอบนิด เขาเปิดใจและเริ่มรุกจีบนิดแบบเปิดเผย ตอนแรกนิดก็ไม่ได้คิดอะไรกับเขาแต่พอถูกเอาใจ ดูแลเป็นอย่างดีมันก็ทำให้เธอใจอ่อน และยอมศึกษาดูใจกับอติโดยที่มีผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรับรู้ "หนูนิดครับ" เขามองหญิงสาวที่นั่งทำงานด้วยใบหน้าเคร่งเครียด "คะ" เธอหันมามองเขาด้วยสีหน้าที่จะกังวล "เป็นอะไรครับ" "ก็ตัวเลขตรงนี้นะสิคะ มันแปลกๆ นิดว่าจะเอาไปให้บัญชีตรวจสอบดูหน่อยค่ะ" "ไม่ต้องเครียดขนาดนั้นครับ มานี่มา" นิดลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเขาอย่างว่าง่าย อติดึงคนตัวเล็กให้นั่งลงบนตักแกร่ง เขาโอบเอวบางก่อนจะรั้งเบาๆเข้าหาตัวแล้วซุกใบหน้าคมที่ไหล่ของเธอ "พี่อติ เดี๋ยวมีคนมาเห็นค่ะ" "ไม่มีหรอกน่า" "แต่พี่อติคะ" "อื้มมม หอมจัง" "พี่อติ" อติจูบพรมเบาๆที่ต้นแขนเล็กเขาสูดกลิ่นหอมจางๆบนตัวหญิงสาว "ก็พี่คิดถึงนิดนี่นา" "เรานั่งห่างกันแค่นี้เองนะคะ" "พี่ยังคิดเลยนะ ว่าเมื่อไหร่พี่จะตื่นนอนแล้วเจอนิดนอนอยู่ข้างๆ" "พี่อติ..." "ทำไม ไม่ดีเหรอครับ" "พี่หมายความว่าไงคะ" "พี่อยากแต่งงานกับหนูนิด" "แต่ว่าเราเพิ่งดูใจกันได้ไม่นานนะคะ จะไม่เร็วไปหน่อยหรอ" "ไม่นะ ปี่อายุเยอะเเล้ว ถ้าจะมีก็ตอนนี้แหละ" "แต่นิดยังเรียนไม่จบเลยนะคะ" "นิดก็อยู่ปี3แล้วไม่ใช่หรอ ฝึกงานอีกปีเดียวเอง" "ก็ใช่ค่ะแต่ว่านิดยัง..." "หรือว่านิดยังไม่เชื่อใจพี่ครับ หืมมม" เขาหอมแก้มของเธอพร้อมกับกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น "นิดเชื่อพี่อติค่ะ แต่ขอเวลานิดอีกสักนิดนะคะ" "งั้นก็ได้ครับ แต่นิดต้องสัญญากับพี่นะ" "สัญญาอะไรคะ" เธอเอี้ยวตัวมองมาที่เขาอย่างสนใจ "พี่ให้เวลานิดทำใจอีก1ปี หลังจากนั้นพี่จะทบต้นทบดอกกับนิดให้หนำใจเลย" "พี่อติพูดบ้าอะไรคะ" เธอตีแขนเขาเบาๆ แต่ก็แอบยิ้มออกมา "ใครบอกว่าพี่พูดเล่นครับ" "แต่ถึงยังไงพี่อติก็ต้องรอไปอีก1ปีค่ะ รอให้เฉาไปเลย" นิดยิ้มอย่างคนมีชัย ฟอดดด "พี่อติ" "แค่หอมแก้มก็ไม่ได้เหรอ พี่น้อยใจได้ไหมเนี่ย" "นิดกลัวก็แต่...พี่อติจะรอนานจนแอบไปมีสาวๆมากกว่า" "ไม่มีหรอกน่า ทุกวันนี้พี่ตัวติดกับเราตลอดจะเอาเวลาไหนไปมีคะ หืมมมแม่สาวน้อย" เขาขยี้หมูกเธอแล้วกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น "ให้มันจริงนะคะ ไม่งั้นนิดจะฉีกอกพี่" "สัญญาครับ" 1ปีผ่านไป... หลังจากนิดเรียนจบอติก็รีบขอเธอแต่งงานราวกับว่ากลัวจะมีคนแย่งของรักชิ้นโปรดเขาไปอย่างนั้น บนเตียง "พี่อติไปอาบน้ำแล้วมานอนดีๆดีกว่าไหมคะ" "ขอโทษครับ วันนี้พี่เหนื่อยมากจริงๆ หนูนิดละครับเหนื่อยไหม" "นิดหน่อยค่ะ ถ้าอย่างนั้นให้นิดอาบน้ำให้ไหมคะ" "หืมม แน่ใจหรอครับ" นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองจะได้ใกล้ชิดกันแบบไม่ต้องอายใครและถูกต้องที่สุด อติรอวันนี้มานานมากแล้ว วันนี้เขาจะทำให้เธอได้รู้ว่าเธอทำให้เขาอดอยากมานานแค่ไหน "ว้ายยย" อติอุ้มนิดขึ้นไว้ในอ้อมแขนก่อนจะวางเธอลงบนเตียงนุ่มที่มีกลีบกุหลาบสีแดงสดโปรยไว้อย่างสวยงาม "พี่ช่วยถอดชุดให้นะ" นิดตกใจกับการกระทำของเขาและเผลอยิ้มออกมา เขาเอาใจใส่เธอเป็นอย่างดีมาตลอด นั่นทำให้นิดมีเขาอยู่เต็มหัวใจมาตลอดเช่นกัน...สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้มีนาจะมาเล่าเรื่องในอดีตอีกเรื่องที่มีนาเคยประสบพบเจอมานะคะ มีนาเคยมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งชื่อนิดา เราเรียนมัธยมศึกษาด้วยกันปีสุดท้าย อีกไม่กี่เทอมก็จะเรียนจบแล้ว เรากับนิดาสนิทกันมากค่ะ ไปเที่ยวเล่นบ้านของอีกฝ่ายเป็นประจำ บางครั้งเราก็ไปบ้านนิดา บางครั้งนิดาก็มาบ้านเรา จนแทบจะเข้าออกบ้านของกันได้อย่างไม่เกรงใจเลยล่ะ นิดามีพี่ชายชื่อ พี่รัตน์ พี่รัตน์เป็นผู้ชายที่ดูดี แต่งตัวภูมิฐาน เขาสูงประมาณ 190 เซนติเมตร ผิวขาวจนแทบจะเห็นเส้นเลือดแต่กลับรับกับใบหน้าคม จนเราใจเต้นทุกครั้งเวลาที่เจอ แต่เรายังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับนิดานะคะเพราะกลัวว่าเพื่อนจะรู้สึกไม่ดีกับเรา จนกระทั่งวันหนึ่ง...เรามีโอกาสได้ไปนอนทำรายงานกลุ่มที่บ้านนิดา วันนี้พี่รัตน์อยู่บ้านกำลังนั่งวาดรูปอยู่ด้วยท่าทางเท่สุดๆุนิดาพาเราเข้าไปดู เขาหันมามองเราแว๊บเดียวก่อนจะหันไปสนใจภาพที่ตัวเองวาด มันเป็นรูปผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเรารู้สึกคุ้นหน้ามากเหมือนเคยเจอที่ไหน "พี่รัตน์นี่ใครอ่ะ" นิดาชะโงกหัวไปมองรูปที่พี่ชายของตัวเองวาดใกล้ๆ"ยุ่งน่า..." เขาหันไปดุน้องเสียงเเข็ง"หน้าคุ้นมาก เหมือนเคยเจอที่ไหน""รีบไ
ผมชื่อกวิน อายุ28ปี ผมทำงานเป็นหัวหน้าแผนกฝ่ายการเงินอยู่ที่บริษัทชื่อดังแห่งหนึ่ง ปีนี้ก็เข้าปีที่5แล้วครับ ผมเป็นคนดุในสายตาทุกคนแต่ถ้าสนิทกับผมจริงๆจะรู้ว่าผมไม่ได้เป็นคนดุร้ายอะไร เพียงแค่เวลาอยู่ต่อหน้าลูกน้องก็ต้องวางตัวให้น่าเกรงขามเป็นธรรมดา ปีนี้ทางผู้ใหญ่บอกว่าจะมีลูกสาวของหัวหน้าฝ่ายอีกแผนกส่งมาฝึกงานกับผมคนหนึ่ง แต่ผมยังไม่ได้รับปากไปว่าจะให้มาหรือเปล่า เพราะช่วงนี้ลูกน้องที่เป็นเสมือนเลขาของผมเธอลางานไปดูแลลูกที่ป่วย ซึ่งก็น่าจะลายาวเป็นเดือน ทีนี้ผมก็เลยต้องมาดูเรื่องเอกสารควบคู่ไปด้วย แล้วจะให้ผมไปสอนงานคนใหม่ก็คงจะไม่สะดวกRrrrrrr.เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น โชว์เบอร์หัวหน้าฝ่ายคนนั้นโทรเข้ามาพอดี ผมจึงรีบกดรับสาย"สวัสดีครับพี่แมน""กวิน คุณตกลงจะให้ลูกสาวผมไปทำงานกับคุณไหม พอดีผมคุยกับแผนกอื่นแล้วเต็มหมดเลย อีกอย่างลูกสาวผมมีประสบการณ์ด้านนี้มาก็เลยอยากให้ไปอยู่กับคุณ" คุณแมน เป็นหัวหน้าแผนกเทคนิค อีกไม่กี่ปีก็จะเกษียณแล้วครับ แกคงอยากให้ลูกสาวได้เข้ามาทำงาน เรียนรู้งานที่นี่ก่อนที่แกจะลาออกไป เมื่อเห็นแกพูดมาแบบนี้ก็ปฏิเสธไม่ลงเลยจริงๆครับ"ครับพี่แมน ลูกสาวพี่ชื่ออะไรค
สวัสดีค่ะ เราชื่อเหมียว อายุ19ปี กำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในย่านกรุงเทพค่ะ เราเป็นคนแรงๆ ชอบแต่ตัว เสื้อผ้าเรามีแต่แซ่บๆทั้งนั้น แม่ของเราชื่อสาย เป็นแม่บ้าน เป็นบ้านคนรวยมีฐานะระดับหนึ่ง ย้อนไปเมื่อหลายเดือนก่อน เราทะเลาะกับพ่อเลี้ยง เรื่องที่เราออกไปเที่ยวบ่อยๆ กลับมาก็เมาเละ พ่อเลี้ยงแต่งานกับแม่มาหลายปีแล้ว แรกๆก็อยู่ด้วยกันที่บ้านแต่ช่วงนั้นพ่อเลี้ยงป่วย แม่ก็เลยจำเป็นต้องเข้ามาหางานทำในเมืองใหญ่ เรารับอาสาดูแลพ่อเลี้ยง และแม่คงเห็นว่าพ่อเลี้ยงพ่อเลี้ยงเป็นคนเลี่ยงเรามาตั้งแต่เด็กๆก็เลยเชื่อใจให้เราอยู่ด้วยกัน จนเราเรียนมหาวิทยาลัยพ่อเลี้ยงก็เริ่มดีขึ้น และแม่ก็ให้เรามาอยู่ด้วย พักในห้องพักของเจ้าของบ้าน ซึ่งท่านก็ใจดีให้เรามาอยู่ฟรีไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไร"โอ้ยยย" เราเดินชนเข้ากับใครคนหนึ่ง เขาเป็นหนุ่มหน้าตาดี สูงประมาณ180 เซนติเมตร ใส่ชุดนักศึกษาเหมือนกับเรา แต่เราไม่เคยเห็นมาก่อน"ขอโทษครับ เจ็บตรงไหนไหม"พูดเพราะด้วย คนอะไรหล่อแล้วยังพูดจาดีไปอีก เขามองเราตั้งแต่หัวจรดเท้า ในชุดนักศึกษา วันนี้เราใส่กระโปรงทรงเอสั้นจนเกือบจะเห็นก้นเลยค่ะ เสื้อก็รัดนมจนแทบปริ เรา
"รดาลูก สวัสดีคุณอาสิลูก"หญิงสาวในชุดนักเรียน กำลังเดินเข้ามาหลังจากที่มารดาเพิ่งจะไปรับกลับบ้าน"สวัสดีค่ะคุณอา""สวัสดีหนูรดา โตเป็นสาวแล้วนี่ ปีนี่เรียนอยู่ชั้นอะไรคะ" กร เอ่ยถามหลานสาวที่หน้าตาจิ้มลิ้มน่าเอ็นดูในชุดนักเรียน"ม.5แล้วค่ะ""ผ่านไปแป๊บเดียวโตเป็นสาวแล้วอาจำแทบไม่ได้แล้ว""ขอบคุณค่ะคุณอา" "รดาขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อนลูก เสร็จแล้วลงมาทานข้าวกันนะ""ค่ะคุณพ่อ" หลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว พ่อของรดาและกรก็ดื่มกันต่อเล็กน้อย"กร นายเมาแล้วก็นอนพักที่นี่ไหม เดี๋ยวฉันให้คนจัดห้องให้""ไม่ได้หรอกเพื่อน พรุ่งนี้ฉันต้องเข้าบริษัท""ระดับผู้บริหารอย่างนายเข้าช้าไปสักหน่อยจะไปไรไหม ขืนขับรถไปแล้วเกิดเรื่องขึ้นจะตายก่อนหาเมียนะเว้ย""ฉันแก่ปูนนี้แล้ว อายุจะเข้าเลข5แล้วนะ ยังจะเอาเมียอีกหรือไงวะ""ไม่แน่หรอกเว้ย เดี๋ยวนี้เด็กๆเขาชอบรุ่นเราตั้งเยอะแยะ""ไว้หาได้ก่อนแล้วกัน งั้นวันนี้ฉันฝากแกด้วย แต่ตอนเช้าให้คนปลุกด้วยนะ""เรื่องนั้นเรื่องเล็กเพื่อน""เดี๋ยวเราดื่มกันต่อสักหน่อยแล้วกัน"3ชั่วโมงผ่านไป... รดากำลังจะเข้านอนเพราะเธอเพิ่งทำการเสร็จ ก็ได้ยินเสียงมาจากข้างห้อง แต่พ่อกับ
“สวัสดีครับ มีเรื่องอะไรจ๊ะหนู” “คือไฟที่ห้องหนูมันเสียนะ ลุงพอมีเวลาว่างไปดูให้หน่อยได้ไหมจ๊ะ” ลุงเป็นช่างประจำหอพักแห่งหนึ่งที่เธอพักอยู่ เจ้าของหอเคยบอกเอาไว้ว่าถ้ามีเรื่องฟืนไฟหรือเครื่องใช้ไฟฟ้าภายในห้องมันเสียให้มาเรียกลุงได้ตลอด “ได้ๆ เดี๋ยวผมไปดูให้...ว่าแต่หนูอยู่ห้องเบอร์อะไรครับ” “ห้องเบอร์4ค่ะลุง”เธอบอกออกไปก่อนจะยิ้มให้ลุง“งั้นหนูกลับไปก่อนนะลุงขอทำอะไรสักนิดก่อนแล้วจะรีบตามไป” “ได้ค่ะ”สิ้นเสียงของเธอเจ้าของห้องหมุนตัวกลับเข้าห้องส่วนตัวทำธุระของตนเองจนเสร็จ ก่อนจะหยิบกล่องเครื่องมือเดินไปยังห้องพักที่มาแจ้งเรื่องเมื่อครู่ เธอชื่อเขม ทำงานเป็นพนักงานบริษัทแห่งหนึ่ง เธอเช่าห้องคนเดียวตามลำพังและมีมอเตอร์ไซค์คู่ใจคันหนึ่งเอาไว้ไปทำงานที่อยู่ไม่ไกลนัก ก่อนหน้านี้ไฟในห้องเธอมันชอบติดๆดับๆ จนเธอเริ่มจะโมโหและตัดสินใจไปตามช่างมาช่วยดูให้ เพราะเธอไม่ค่อยชอบความมืดสลัวๆ ก๊อก ก๊อก"รอแป๊บนะคะ"เธอบอกพร้อมเปิดประตูออกไปเชื้อเชิญแกเข้ามาในห้อง และพาเดินไปที่หลอดไฟเพดานกลางห้อง เขาตรวจดูใช้เวลาหลายนาทีก็ไม่พบจุดผิดพลาดใดๆที่จะทำให้หลอดไฟไม่ติด ในขณะที่ปล่อยให้ลุงซ่อมไฟ หญิ
"อึก ! อย่าทำหนู! ปล่อยนะ""ปล่อยก็โง่สิวะ ฮ่าๆ ขอกระแทกเเรงๆสักทีเถอะวะ เด็กแบบนี้ฉันชอบ""ปล่อย อร๊ายยย""อ๊าส์ๆๆ เสียวจริงๆ แน่นไปหมดอื้มมม""ปล่อยนะ อ๊ะ อื้อออ""อ๊าส์ๆ ซี๊ดดด" "อ๊าส์ นะ อย่า...""อ๊างง จะแตกแล้ว"เสียงเราสะอื้นและน้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บปวดเป็นครั้งแรก หนูไม่เคยคิดเลยว่าประสบการณ์เซ็กส์ครั้งแรกจะเลวร้ายขนาดนี้ มันทำให้หนูจดจำไปชั่วชีวิต"นังหนู ครางดังๆสิ อ๊าส์ๆ" สวัสดีทุกคนหนูชื่อฝันนะ เรียนอยู่ชั้น ม.5 หนูเป็นเด็กเรียนเก่งมาก หน้าตาดี หุ่นก็จัดว่าเป็นคนผอมแต่มีน้ำมีนวลโดยเฉพาะหน้าอกและสะโพก แต่หนูไม่ได้คิดเรื่องอะไรเกี่ยวกับพวกนี้เลย เพราะว่าทางบ้านค่อนข้างจะเจ้าระเบียบ และบอกหนูมาตลอดให้รักนวลสงวนตัวเอาไว้รอจนถึงวันแต่งงาน และครั้งนั้น...เรื่องที่หนูโดนไอ้คนชั่วข่มขื่น มันเป็นแผลในใจติดตัวหนูมาจนถึงวะนี้ เอาล่ะค่ะหนูจะเล่าให้ทุกคนได้ฟังกันนะ ตอนนั้นหนูไปเรียนหนังสือตามปกติ จนเวลาล่วงเลยไปประมาณ 15:00 โมง หนูรู้สึกปวดท้องหนักมากก็เลยขออนุญาตคุณครูออกไปเข้าห้องน้ำที่อยู่หลังตึกเพราะว่าที่นั่นค่อนข้างเงียบและเป็นส่วนตัว จะปลดทุกข์ก็สะดวกกว่าห้องน้ำที่ม







