นักศึกษาฝึกงาน ตอนที่1

"เรื่องฝึกงานไปถึงไหนแล้วยัยนิด"

"กำลังหาอยู่ค่ะพ่อ"

"แกอย่าทำให้ฉันผิดหวังนะ"

"ค่ะ"

นิดปิดประตูห้องลงอย่างเงียบๆก่อนจะนั่งลงที่เตียงนุ่ม พ่อของเธอเป็นคนเคร่งเรื่องกฏระเบียบมาก ทั้งเรื่องที่เธอต้องยื่นฝึกงาน เธอไปคุยมาหลายที่จนตอนนี้ก็ยังไม่มีที่ไหนรับ

หลายวันผ่านไป...

"นี่แกยังไม่ได้ที่ฝึกงานอีกเหรอ"

"ยังค่ะพ่อ คือ..."

"เอาล่ะๆ งั้นฉันจะหาให้เอง เป็นบริษัทเพื่อนพ่อ ลูกชายเขาเป็นผู้บริหาร แกน่าจะทำได้"

"ได้จริงๆหรอคะ"

"อืม เดี๋ยวพ่อคุยกับเพื่อนก่อนจะบอกอีกที"

"ขอบคุณค่ะพ่อ"

นิดเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อ ถึงแม้เขาจะเข้มงวดกับเธอตั้งเเต่เล็กจนโตแต่นั่นก็เพราะเขารักเธอมาก แม่ของนิดเสียไปตอนเธออายุได้10ขวบ พ่อก็ป่วยนานหลายเดือนยังดีที่มีลูกน้องคนสนิทของพ่อที่คอยจัดการเรื่องธุรกิจเล็กๆของครอบครัวเราไว้

"อาทิตย์หน้าพ่อจะพาไปหาลูกชายเพื่อนพ่อนะ"

"ค่ะพ่อ"

"พี่เขาอายุก็ว่าแก7ปี ต้องทำตัวดีๆนะรู้ไหม"

"รู้แล้วน่าพ่อ ทำเหมือนนิดเป็นเด็กไปได้"

"ก็ใช่นะสิ แกโตไหนกัน"

อาทิตย์ต่อมา...

"สวัสดีครับคุณอา"

หนุ่มหล่อยกมือไหว้อีกฝ่ายพร้อมกับหันไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขา

อติ หนุ่มไฟแรงเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่คู่แข่งกับบริษัทดังๆหลายแห่งในประเทศไทย ปีนี้เขาอายุย่างเข้า38ปีแต่ยังคงความหล่อเหลา มาดเข้มไม่เคยเปลี่ยน อติเป็นที่หมายตาของสาวๆในออฟฟิศเพราะว่าเขายังไม่ยอมเอาใครจริงๆจังๆสักที ถึงขั้นผู้เป็นพ่อพยายามหาสาวมาให้เขาดูตัวหลายคนแต่อติก็ไม่สนใจและยืนกรานกับพ่อของเขาว่าจะไม่ยอมเอาเมีย

"อ๋อนี่ ลูกสาวอาเอง"

"สวัสดีค่ะ" นิดยกมือไหว้ด้วยใบหน้าเรียบเฉย

"คนที่จะมาฝึกงานกับผมใช่ไหมครับ"

"ลูกสาวอาค่อนข้างจะดื้อ ยังไงฝากดูน้องด้วยนะ"

"ไม่ต้องห่วงครับ"

"คุณพ่อ" นิดทำหน้ามุ้ยใส่ผู้เป็นพ่อ

"เชิญคุณนิดด้านในเลยครับ"

"ด้านในหรอคะ..."

"งั้นพ่อกลับก่อนนะลูก ตั้งใจทำงานนะลูก "

"ค่ะพ่อ"

ในห้องทำงาน

"คุณอติจะให้นิดมาช่วยตำแหน่งไหนบอกมาได้เลยนะคะ"

"ไม่ต้องมากพิธี เดี๋ยวผมจะให้คุณมาเรียนงานกับผม

"ค่ะคุณอติ"

"เลขาผมเพิ่งลาออกไป คุณมาช่วยผมดูพวกเอกสารก็แล้วกันครับ"

"ได้ค่ะ จะทำให้เต็มที่เลยค่ะ" นิดโน้มศีรษะลงเล็กน้อยตามมารยาท เขาแอบมองเธอเล็กน้อยด้วยความสนใจ ไม่เพียงแต่เธอจะเป็นลูกสาวของเพื่อนพ่อแล้วเธอยังเป็นผู้หญิงที่สวยและน่าดึงดูดมากอีกด้วย แต่ถึงอย่างไรเขาก็ยังคงทำเป็นมาดนิ่งเอาไว้ไม่ให้เธอรับรู้ว่าเขานั้นแอบสนใจเธออยู่ไม่น้อย

"เดี๋ยวผมมีประชุม คุณรอที่นี่ไปก่อนนะ ผมจะกลับมาพาไปกินข้าว"

"แล้วไม่ต้องให้นิดไปด้วยหรอคะ"

"ยังก่อน พรุ่งนี้ค่อยเริ่มงาน วันนี้อนุญาตให้ชิลล์1วันครับ"

"ขอบคุณค่ะ" เธอยิ้มให้เขาก่อนที่มือใหญ่จะรวบเอกสารแล้วเดินออกไป

ปัง

13.00 น.

"มาแล้วหรอคะ"

"ครับ รอนานไหม คุณหิวหรือยัง"

"ก็นิดหน่อยค่ะ"

"ไปกินข้าวกันครับ เดี๋ยวกลับมาจะพาไปแนะนำให้รู้จักพนักงานทุกคนครับ"

"ค่ะ"

อติพาเธอไปทานข้าวแล้วกลับมาที่บริษัท ก่อนจะเดินไปแผนกต่างๆแนะนำหญิงสาวที่มาใหม่ให้รู้จักพนักงานทุกคน นิดยิ้มหวานให้ทุกคนอย่างเป็นมิตร มีเสียงวี๊ดวิ่วตามหลังเธอไปเป็นระยะๆ ก็เธอนั้นสวยขนาดนี้ทำเอาหนุ่มน้อยใหญ่พากันมองตามกันเป็นแถว อติหันควับไปมองลูกน้องอย่างเคร่งขรึม

"สำรวมด้วยครับ กลับไปนั่งที่ทำงานได้แล้วครับ"

"ครับบอส" ทุกคน

"สวยมากกก ใครวะ"

"สวยจริงๆด้วย เลขใหม่บอสเหรอวะ"

"ไม่รู้ๆ ทำงานต่อเถอะแก"

เสียงพนักงานคุยกันซุบซิบกันไม่หยุด นิดมุดหน้าเดินตามอติกลับมาที่ห้องทำงานอย่างอายๆ เธอไม่เคยถูกมองจากสายตาคนมากมายเช่นนี้มาก่อน

"อึ้มมม เป็นอะไรไหมคะ"

"เปล่าค่ะ นิดแค่ทำตัวไม่ถูกค่ะ"

"เดี๋ยวก็ชินครับ ส่วนมากคุณจะทำงานกับผมไม่ค่อยได้ไปสุงสิงกับพวกเขาหรอกไม่ต้องกังวลครับ"

"ค่ะคุณอติ"

"จริงๆ เรียกพี่อติเฉยๆก็ได้นะ"

"คะ? จะไม่สนิทไปหรอคะ"

"ทำไม สนิทกับผมแล้วมันทำไมครับ"

"เปล่าค่ะ นิดแค่เกรงใจเพราะคุณเป็นเจ้านายค่ะ"

"ผมไม่ถือ ตามนั้นก็แล้วกัน"

"ค่ะพี่อติ"

"ครับหนูนิด" เขาลอบยิ้มที่มุมปาก

"พี่อติ นอกจากคุณพ่อแล้วไม่มีใครเรียกนิดแบบนั้นเลยนะคะ"

"มีพี่เรียกอีกคนคงไม่เป็นไรนะครับ"

"ก็ได้ค่ะ"

อติเริ่มสนิทกับนิดมากขึ้น พวกเขาพูดคุยหยอกล้อกันจนพนักงานซุบซิบนินทากันว่าเจ้านายหนุ่มใหญ่ที่ไม่เคยสนใจผู้หญิงตอนนี้เปลี่ยนไปมาก เขาดูแลเอาใจใส่เลขาคนใหม่ดีมาก จนเวลาผ่านไปหลายเดือนอติก็เริ่มชอบนิด เขาเปิดใจและเริ่มรุกจีบนิดแบบเปิดเผย ตอนแรกนิดก็ไม่ได้คิดอะไรกับเขาแต่พอถูกเอาใจ ดูแลเป็นอย่างดีมันก็ทำให้เธอใจอ่อน และยอมศึกษาดูใจกับอติโดยที่มีผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรับรู้

"หนูนิดครับ" เขามองหญิงสาวที่นั่งทำงานด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

"คะ" เธอหันมามองเขาด้วยสีหน้าที่จะกังวล

"เป็นอะไรครับ"

"ก็ตัวเลขตรงนี้นะสิคะ มันแปลกๆ นิดว่าจะเอาไปให้บัญชีตรวจสอบดูหน่อยค่ะ"

"ไม่ต้องเครียดขนาดนั้นครับ มานี่มา"

นิดลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเขาอย่างว่าง่าย อติดึงคนตัวเล็กให้นั่งลงบนตักแกร่ง เขาโอบเอวบางก่อนจะรั้งเบาๆเข้าหาตัวแล้วซุกใบหน้าคมที่ไหล่ของเธอ

"พี่อติ เดี๋ยวมีคนมาเห็นค่ะ"

"ไม่มีหรอกน่า"

"แต่พี่อติคะ"

"อื้มมม หอมจัง"

"พี่อติ"

อติจูบพรมเบาๆที่ต้นแขนเล็กเขาสูดกลิ่นหอมจางๆบนตัวหญิงสาว

"ก็พี่คิดถึงนิดนี่นา"

"เรานั่งห่างกันแค่นี้เองนะคะ"

"พี่ยังคิดเลยนะ ว่าเมื่อไหร่พี่จะตื่นนอนแล้วเจอนิดนอนอยู่ข้างๆ"

"พี่อติ..."

"ทำไม ไม่ดีเหรอครับ"

"พี่หมายความว่าไงคะ"

"พี่อยากแต่งงานกับหนูนิด"

"แต่ว่าเราเพิ่งดูใจกันได้ไม่นานนะคะ จะไม่เร็วไปหน่อยหรอ"

"ไม่นะ ปี่อายุเยอะเเล้ว ถ้าจะมีก็ตอนนี้แหละ"

"แต่นิดยังเรียนไม่จบเลยนะคะ"

"นิดก็อยู่ปี3แล้วไม่ใช่หรอ ฝึกงานอีกปีเดียวเอง"

"ก็ใช่ค่ะแต่ว่านิดยัง..."

"หรือว่านิดยังไม่เชื่อใจพี่ครับ หืมมม"

เขาหอมแก้มของเธอพร้อมกับกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น

"นิดเชื่อพี่อติค่ะ แต่ขอเวลานิดอีกสักนิดนะคะ"

"งั้นก็ได้ครับ แต่นิดต้องสัญญากับพี่นะ"

"สัญญาอะไรคะ" เธอเอี้ยวตัวมองมาที่เขาอย่างสนใจ

"พี่ให้เวลานิดทำใจอีก1ปี หลังจากนั้นพี่จะทบต้นทบดอกกับนิดให้หนำใจเลย"

"พี่อติพูดบ้าอะไรคะ" เธอตีแขนเขาเบาๆ แต่ก็แอบยิ้มออกมา

"ใครบอกว่าพี่พูดเล่นครับ"

"แต่ถึงยังไงพี่อติก็ต้องรอไปอีก1ปีค่ะ รอให้เฉาไปเลย" นิดยิ้มอย่างคนมีชัย

ฟอดดด

"พี่อติ"

"แค่หอมแก้มก็ไม่ได้เหรอ พี่น้อยใจได้ไหมเนี่ย"

"นิดกลัวก็แต่...พี่อติจะรอนานจนแอบไปมีสาวๆมากกว่า"

"ไม่มีหรอกน่า ทุกวันนี้พี่ตัวติดกับเราตลอดจะเอาเวลาไหนไปมีคะ หืมมมแม่สาวน้อย" เขาขยี้หมูกเธอแล้วกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น

"ให้มันจริงนะคะ ไม่งั้นนิดจะฉีกอกพี่"

"สัญญาครับ"

1ปีผ่านไป...

หลังจากนิดเรียนจบอติก็รีบขอเธอแต่งงานราวกับว่ากลัวจะมีคนแย่งของรักชิ้นโปรดเขาไปอย่างนั้น

บนเตียง

"พี่อติไปอาบน้ำแล้วมานอนดีๆดีกว่าไหมคะ"

"ขอโทษครับ วันนี้พี่เหนื่อยมากจริงๆ หนูนิดละครับเหนื่อยไหม"

"นิดหน่อยค่ะ ถ้าอย่างนั้นให้นิดอาบน้ำให้ไหมคะ"

"หืมม แน่ใจหรอครับ"

นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองจะได้ใกล้ชิดกันแบบไม่ต้องอายใครและถูกต้องที่สุด อติรอวันนี้มานานมากแล้ว วันนี้เขาจะทำให้เธอได้รู้ว่าเธอทำให้เขาอดอยากมานานแค่ไหน

"ว้ายยย"

อติอุ้มนิดขึ้นไว้ในอ้อมแขนก่อนจะวางเธอลงบนเตียงนุ่มที่มีกลีบกุหลาบสีแดงสดโปรยไว้อย่างสวยงาม

"พี่ช่วยถอดชุดให้นะ"

นิดตกใจกับการกระทำของเขาและเผลอยิ้มออกมา เขาเอาใจใส่เธอเป็นอย่างดีมาตลอด นั่นทำให้นิดมีเขาอยู่เต็มหัวใจมาตลอดเช่นกัน...