6 A Sip of the Past

ครืนนนน

“ในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา ประเทศไทยยังคงมีฝนตกหนักเกิดขึ้นได้ โดยภาคกลางจะมีฝนตกหนักมากบางแห่ง ส่วนคลื่นลมบริเวณทะเลอันดามันตอนบนและอ่าวไทยตอนบนมีกำลังค่อนข้างแรง โดยมีคลื่นสูง 2 - 3 เมตร บริเวณที่มีฝนฟ้าคะนองคลื่นสูงมากกว่า 3 เมตร ส่วนทะเลอันดามันตอนล่างมีคลื่นสูงประมาณ 2 เมตร บริเวณที่มีฝนฟ้าคะนองคลื่นสูงมากกว่า 2 เมตร เนื่องจากร่องมรสุมพาดผ่านภาคเหนือ...”

            เสียงพยากรณ์อากาศในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมาดังขึ้นภายในร้านแทนที่เพลงคลาสสิคเบา ๆ ที่เจ้าของร้านสาวมักจะเปิด เนื่องจากหลายวันมานี้มีฝนตกหนักมากทำให้ไม่ค่อยมีลูกค้าฝ่าฝนเข้ามาเท่าไร ถ้ามีลูกค้ามาส่วนใหญ่ก็สั่งกลับบ้านเพราะไม่อยากติดฝนอยู่ข้างนอกนาน ๆ ทำให้ร้านที่เคยมีคนพลุกพล่านก็ดูเงียบสงบอย่างน่าประหลาด

            “หน้าร้อนแท้ ๆ ฝนยังตกหนักได้ขนาดนี้เลย”

มีนาบ่นขณะปิดร้าน ประเทศไทยแม้จะเป็นช่วงหน้าร้อนก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีฝนตก บางครั้งเมื่อร้อนเข้ามาก ๆ ก็จะมีพายุลงมาอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว ยังดีที่ร้านนี้ในส่วนของชั้น 2 หญิงสาวได้ดัดแปลงเป็นส่วนของที่อยู่ไปในตัว ทำให้ไม่ต้องไปเช่าที่อื่นให้มีค่าใช้จ่ายเพิ่ม

ตามปกติแล้วหญิงสาวจะปิดร้านเกือบเที่ยงคืน เพราะยังไงแถวนี้ก็ใกล้มหาวิทยาลัย มีทั้งนักศึกษา ครูหรือแม้คนทำงานที่เพิ่งเลิกงานหาตัวช่วยยามดึก ทำให้บางวันแม้จะดึกดื่นแค่ไหนก็ยังคึกคักไปด้วยสายนกฮูกที่ไม่หลับไม่นอน แต่วันนี้ร้างคนตั้งแต่หัวค่ำเนื่องจากฝนยังไม่หยุดหญิงสาวจนตัดสินใจปิดร้านเร็วกว่าปกติ

ยังไงร้านนี้ก็มีนาก็ทำคนเดียวอยู่แล้ว จะเปิด จะปิดตอนไหนก็แล้วแต่อารมณ์ไม่ต้องดูหน้าเจ้านายหรือเพื่อนร่วมงาน เมื่อคิดถึงเรื่องนี้หญิงสาวก็อดไม่ได้ที่จะงุ่นง่าน เสียงในที่กระทบอยู่ด้านนอกเป็นเหมือนเสียงสีขาวขับกล่อมให้ความทรงจำเก่าวิ่งเข้ามาหาจนมือสั่น มีนาเลยลงไปข้างล่างเพื่อชงกาแฟให้ตัวเองสักแก้วโดยเปิดไปแค่ตรงเคาน์เตอร์เท่านั้น

เปรี้ยงงงง!

เสียงฟ้าผ่าดังกระหึ่มราวกับฟ้ากำลังถล่มทำให้มีนาหลับตาลงด้วยหัวใจสั่นคลอ แสงสีขาวสาดซัดราวกับแสงแฟลชทำให้ร้านสว่างไสวไปหมด มันชวนให้คิดถึงเรื่องในวันวานอย่างห้ามไม่ได้

...

แชะ!

แสงแฟลชมากมายถ่ายเข้ามาที่นักศึกษาจบใหม่ที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นาน แต่ก็สามารถชนะรายการแข่งขันการออกแบบแอปพลิเคชันที่มีตัวแทนจากหลากหลายบริษัทเข้ามาแข่งขันได้ การแข่งขันครั้งนี้ทางงานได้ให้ข้อมูลมาเพียงราคาวัตถุดิบของสปอนเซอร์พร้อมกับโจทย์ให้ออกแบบแอปพลิเคชันที่ใช้ข้อมูลที่มีมาให้คุ้มค่าที่สุด ซึ่งไม่มีผลงานไหนจะโดดเด่นและใช้งานได้จริงเท่ากับผลงานของมีนา

มีนาได้นำข้อมูลทั้งหมดเอามาออกแบบเป็นแอปเปรียบเทียบวัตถุดิบในการผลิตสินค้าในโรงงานตามราคาตลาดในแต่ละวัน ซึ่งจะช่วยเหลือในการเลือกวัตถุดิบที่เหมาะสมในราคาที่ไม่เกินงบ แล้วยังเป็นการช่วยโปรโมตบริษัทขายวัตถุดิบด้วยการให้จ่ายเงินเพื่อยิงโปรโมชั่นต่าง ๆ เพื่อชิงอันดับสูง แถมยังมีตัวกรองช่วยเหลือในการค้นหาวัตถุดิบที่ตรงต่อความต้องการมากที่สุด

นับว่าเป็นผลงานที่ทำให้หลายบริษัทจับตามอง เนื่องจากใช้งานได้สะดวก ส่งเสริมการขาย และยังพัฒนาต่อยอดได้มาก เรียกได้ว่าเป็นคนที่มีความคิดสร้างสรรค์พร้อมมันสมอง เมื่อได้รับคำชมขนาดนี้สำนักข่าวหลายแห่งก็เข้ามารุมถามอย่างกระตือรือร้น

“คุณมีนาจากบริษัท ATR ใช่ไหมคะ! ไม่ทราบแอปนี้จะได้จดลิขสิทธิ์ในนามของตัวเองหรือบริษัทค่ะ”

“แอปนี้จะมีการขายสิทธิ์ในอนาคตไหมคะ หรือจะเปิดให้ติดตั้งฟรี”

“ไม่ทราบว่าจะพัฒนาต่อแค่ไหนถึงจะพร้อมเปิดให้ใช้จริงได้ครับ”

การชนะการแข่งขันครั้งแรกหลังจากที่เรียนจบมา ทำให้มีนาได้รับชื่อเสียงพอสมควร แอปตัวนั้นค่อนข้างเป็นที่สนใจในบรรดาผู้ประกอบการทั้งหลายที่มีฟังก์ชั่นมากมายที่ลดการเสียเวลาและน่าเชื่อถือ บริษัทวัตถุดิบที่ใช้ในการผลิตสินค้าไม่ว่าจะเล็กจะใหญ่ก็ติดต่อเข้ามาจำนวนมากเพราะต้องการเป็นลงในแอปนี้

ทำให้มีนากับบริษัทที่เธอทำงานอยู่ก็ต้องคุยกันเรื่องสนธิสัญญาเกี่ยวกับลิขสิทธิ์ในแอปนี้กันข้ามเดือนกว่าจะลงตัวได้ ซึ่งมีนาจะได้ส่วนแบ่งของผลกำไร 2% ต่อเดือนโดยมีข้อแม้ว่าจะเข้ามาช่วยเหลือหากพบปัญหาอะไรขึ้นมาได้ตลอดเวลา จากนั้นค่อยจะส่งต่อให้กับส่วนเดฟ[1]ของบริษัทดูแลต่อ แล้วมีนาก็ค่อยย้ายไปบริษัทอื่นที่เห็นช่องทางในการเติบโตอย่างไม่มีอะไรติดค้างต่อกัน

...

กลิ่นของกาแฟที่ได้ที่แล้วทำให้มีนาดึงตัวเองออกมาจากความทรงจำเก่า ๆ ได้ มันเป็นช่วงแรกที่เธอเริ่มทำงาน ไฟในตัวเธอยังลุกโชนที่จะสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ เมื่อสร้างสิ่งน่าอัศจรรย์ได้อย่างหนึ่งแล้ว ก็จะย้ายไปที่อื่นที่ให้เงินดีกว่าเพื่อท้าทายตัวเอง ทำให้เธอมีคนรู้จักค่อนข้างกว้างขวาง มีความสัมพันธ์ที่ดีแม้จะย้ายบริษัทไปก็ตาม เนื่องจากยังมีสัญญาการดูแลเก่า ๆ แบบนี้อยู่

“อืม...อุ่น ๆ แบบนี้เหมาะกับวันฝนตกน่าดูเลยนะเนี่ย”

หญิงสาวพูดอย่างพอจับลาเต้นุ่มละมุนในมือ ก่อนจะปิดไฟในร้านข้างร้านแล้วเดินกลับชั้น 2 แล้วนั่งมุมข้างหน้าต่างวงกลมที่มองไปข้างนอกได้อย่างชัดเจน

ก่อนหน้านี้เธอเคยมั่นใจในตัวเองมากถึงขั้นมีอีโก้สูงในความสามารถและแอปของตัวเองว่าดีที่สุด ไม่มีอะไรผิดพลาด แล้วก็มีประโยชน์กับทุกคนที่ใช้งานมัน เธอตั้งใจศึกษาทุกเทคโนโลยีถึงขั้นเริ่มวิจัยด้วยตัวเอง ว่าจะมีอะไรที่ทำให้แอปทำงานได้ดีขึ้น

ซึ่ง...มันก็ทำให้เธอยิ่งมีชื่อเสียงขึ้นไปอีก

เสียงฝนตกกระทบเข้ากับกระจกทำให้หญิงสาวที่กำลังหลับตาดื่มด่ำไปกับรสชาติของลาเต้ในมือนึกถึงเสียงตบมือที่ดังอย่างยาวนานเพื่อแสดงความยินดีด้วย

...

แปะๆๆๆ

“ขอบคุณสำหรับการต้อนรับของสื่อทุกคนนะคะ วันนี้เป็นการเปิดตัวแอปพลิเคชันตัวใหม่ที่จะช่วยเหลือนักช้อปทุกคนได้อย่างแน่นอน...”

หลังจากนั้นมีนาที่ขึ้นไปยืนอยู่บนเวทีก็ทำการอธิบายถึงแอปพลิเคชันตัวใหม่ ที่ได้รับการทุนการพัฒนามาจากห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่ได้ชื่อด้านความหรูหราและล้ำสมัยมากที่สุดในไทย

แอปทำงานเกี่ยวกับการแจ้งราคาสินค้าในรถเข็นที่หยิบมาจากภายในห้างสรรพสินค้า โดยใช้เซ็นเซอร์จากที่จับในการช่วยรวบรวมข้อมูล ทำให้ลูกค้าที่มาใช้บริการสามารถรู้จำนวนเงินที่จะต้องจ่ายได้ตลอดเวลา รวมไปถึงการแสดงถึงส่วนลดที่ใช้ได้ ของแถมจากสินค้าที่ร่วมรายการหรือโฆษณาโปรโมชั่นเสริมที่ลูกค้าอาจจะต้องการ

จากการได้ทดลองใช้มา 3 เดือน พบว่าแอปนี้มีส่วนในการช่วยเพิ่มยอดการเข้ามาใช้งานของลูกค้าได้เป็นอย่างดี แถมยังกระตุ้นยอดขายของร้านค้าอื่น ๆ ภายในห้าง แถมยังเป็นไวรัลในอินเทอร์เน็ต จนห้างอื่น ๆ ติดต่อเข้ามาผ่านบริษัทที่มีนาทำงานอยู่เพื่อต้องการแอปพลิเคชันที่คล้าย ๆ กันที่ห้างของตนด้วย มาช้ากว่าไม่เป็นไรแต่ไม่มีไม่ได้!

นี่คือยุคดิจิทัลที่ทุกคนต้องการความสะดวกสบายมากที่สุดในการใช้บริการ อะไรที่ใช้ทางลัดได้ทุกคนก็จะใช้ อะไรช่วยลดเวลาที่ยุ่งยากได้ก็จะทำ แถมถ้าต่างคนต่างได้ผลประโยชน์ด้วยล่ะ? มันไม่นับว่าวิน-วิน ทั้งสองฝ่ายหรือไง

ทำให้ไม่นานแอปนี้ก็ได้ใช้งานภายในห้างขนาดใหญ่ทุกแห่งภายในประเทศ

...

“อ่า...ไม่แปลกเลยที่จะยิ่งขึ้นไปสูงเร็วเท่าไรก็ยิ่งตกลงมาแรงเท่านั้น”

หญิงสาวพูดกับตัวเองอย่างขมขื่นแล้วมองไปทางกระจกที่ฟ้าฝนยังกระหน่ำลงมาไม่หยุด

ยิ่งคิดย้อนไปเท่าไรก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไร้เดียงสามากเท่านั้น ด้วยการที่เธอทำงานกับบริษัทขนาดใหญ่ที่มีทีมทนายเป็นของตัวเอง เวลาร่างสัญญาอะไรเธอก็ต้องจ้างทนายส่วนตัวจากข้างนอกเข้ามาช่วยเหลือ ทำให้สัญญาที่ทำด้วยกันโปร่งใส เป็นธรรม ตรงไปตรงมาทั้งผลประโยชน์ที่เธอได้รับ และภาระงานที่เธอต้องรับผิดชอบ

ด้วยปันผลกำไรจากผลงานเก่าที่มีนาเคยพัฒนาเอาไว้ ต่อให้ไม่ทำงานเลยก็อยู่ได้สบาย ตอนนี้ทุกแอปที่เธอเคยเขียนก็ยังทำงานอยู่ แถมยังได้รับผลตอบลัพธ์ที่ดี ดังนั้นเธอจึงย้ายไปบริษัทอื่น ๆ ที่ยื่นข้อเสนอดี ๆ มาจนเป็นนิสัยเพราะต้องการความตื่นเต้น ท้าทายตัวเอง และเมื่อชนะ ก็ยิ่งกระหายความท้าทายมากยิ่งขึ้นไปอีก

จนกระทั่ง...เมื่อสองปีก่อนได้มีบริษัทสตาร์ตอัพเข้ามายื่นข้อเสนอให้เธอ

หากเป็นช่วงหลังจบใหม่ ๆ มีนาคงไม่สนใจบริษัทสตาร์ตอัพแบบนี้อย่างแน่นอน แถมเงินเดือนสตาร์ตก็น้อยกว่าที่หญิงสาวสมควรได้รับ ด้วยประสบการณ์และผลงานที่มีในอดีตมีนาต้องได้เงินเดือนขั้นต่ำเทียบเท่าระดับซีเนียร์[2]ของบริษัท แต่ว่าเธอกลับได้เทียบเท่าจูเนียร์[3]เท่านั้น

เพียงแต่บริษัทนี้มีเงื่อนไขเพิ่มเติมเกี่ยวกับการปันผลกำไรของแอปที่หญิงสาวเขียนขึ้นมา มีนาจะได้รับส่วนของกำไรสูงกว่าบริษัทขนาดใหญ่ประมาณสิบเท่าได้ ซึ่งฝ่าย HR ของพวกเขาก็มีฝีปากที่ดีทำให้หญิงสาวรู้สึกว่ารับได้กับข้อเสนอแบบนี้ จึงตกลงร่วมงานกับพวกเขา

ซึ่งนี่มันเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดที่เธอตัดสินใจ

พูดตามตรงถ้ามีนาไม่ได้ถือตัวมากเกินไป มั่นใจมากเกินไปและรู้สึกท้าทายกับสิ่งแปลกใหม่มากเกินไป หญิงสาวอาจจะได้ไปทำงานบริษัทที่อื่น หรือ ได้ไปพัฒนาแอปตัวอื่น หรือ...

ทำงานกับบริษัทที่มีจิตสำนึกมากกว่านี้

เพราะพวกเขาได้ใช้โค้ดทุกบรรทัดที่เธอบรรจงเขียน ข้อมูลการวิจัยทุกอย่างที่เธอตั้งใจทำ ทุกอย่างที่เธอสร้างสรรค์ออกมาเป็นผลงานที่คิดว่าจะสร้างขึ้นมาเพื่อช่วยและสนับสนุนผู้คนให้ได้มีชีวิตที่ดีขึ้นนั้นมันกลับต่างออกไป

มันไม่ได้ให้การสนับสนุน มันกลับควบคุมและทำร้ายอย่างเลือดเย็นต่างหาก...

[1] เดฟ หรือ Dev เป็นคำย่อจากคำว่า Developer หรือนักพัฒนา ที่ใช้ในวงการเทคโนโลยีและซอฟต์แวร์

[2] เงินเดือนของ Software Developer ระดับ Senior ในประเทศไทยโดยทั่วไปจะอยู่ที่ประมาณ 90,000 - 153,000 บาทต่อเดือน

[3] เงินเดือนระดับจูเนียร์ สำหรับ Software Developer ในประเทศไทยโดยทั่วไปจะอยู่ที่ประมาณ 25,000 - 45,000 บาทต่อเดือน