“โอเค.พี่แอ๊ด หมอกจะเตรียมพร้อมแล้วกัน” เภตรากล่าวยิ้มๆ พลางหันไปมองน้องสาวที่เอ่ยขึ้น
“แหม พี่หมอกเป็นเศรษฐีอีกแล้ว เลี้ยงหมูกระทะหนูด้วยงวดนี้” แม่คนขี้งกรีบทวงของกิน ทำให้อนุกุลหันไปยิ้มกับน้องสาวของเภตรา
“เชิญพี่ด้วยนะ พี่จะล้างท้องรอ”
เภตรามองทั้งคู่แล้วค้อนขวับ
“ทำอย่างกับตัวเองไม่ได้ส่วนแบ่งอย่างนั้น”
คนเป็นน้องยิ้มประจบพลางบอก
“ก็หนูได้น้อยกว่าพี่หมอกนี่นา อีกอย่างหนูเป็นน้องสาวพี่นะ พี่หมอกก็ต้องเลี้ยงสิ” คนเป็นน้องอ้างสิทธิ์ ทำให้พี่สาวได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ
“ก็ได้ เลี้ยงก็เลี้ยง พี่แอ๊ดมาด้วยนะ แล้วอย่าลืมชวนธามมาด้วยก็แล้วกัน”
เภตรากล่าวพลางปรายตามองน้องจอมงก ดวงใจถลึงตาใส่พี่สาวทันทีเช่นกัน
“โอ๊ย งั้นไม่ต้องเลี้ยงแล้ว เกรงใจพี่แอ๊ด เผื่อว่ามีงานยุ่ง!”
เพราะไม่ถูกกันกับธาม จึงไม่อยากจะเจอหน้า รายนั้นมาทีไรก็กัดแขวะกันทุกครั้ง คงเป็นเพราะเขามันรอบจัด รู้ทันไปหมด!!
อนุกุลหัวเราะพรืด ใครๆ ก็รู้ว่าคู่นี้มันคู่กัด เจอหน้าก็สวมวิญญาณสุนัขใส่กันทันที
“ไม่หรอกมั้ง พี่แอ๊ดบอกธามด้วยแล้วกัน ว่าแต่ธามจะว่างไหม เห็นว่าขยายฟาร์มที่ต่างจังหวัด”
ธามเป็นลูกชายคนเล็ก เขาจึงแยกไปเปิดฟาร์มของตนเองที่ต่างจังหวัด ส่วนฟาร์มของบิดามารดาก็ให้พี่ชายคนโตดูแลไป
“มาได้อยู่แล้ว ไอ้ธามมันจัดการเรื่องของมันเรียบร้อยหมดแล้ว ตอนนี้แค่ดูแลเท่านั้น” เขารับปากแข็งขัน ทำให้ดวงใจเป่าปากพรืด นึกก่นด่าตนเองว่าไม่น่าอยากกินของฟรีเลย...
ขณะที่ทั้งสามกำลังคุยกันอยู่นั้น ดลภาคย์ก็เดินเข้ามาพร้อมลูกสาว นางอุบลที่นั่งอยู่บนแคร่ขนาดเล็กและยิ้มไปกับคำสนทนาของลูกๆ และเสี่ยฟาร์มหมูร้องทัก ทำให้ทั้งสามหันมายังต้นเสียงพร้อมเพรียงกัน
“อ้าวดล พาลูกมาเที่ยวเหรอ”
ดลภาคย์บอกลูกสาวให้สวัสดีนางอุบลแล้ววางเจ้าหล่อนลง ก่อนทำความเคารพผู้อาวุโสกว่า
“ครับอาบล” เขาวางถุงของฝากลงบนแคร่ ขณะที่ดุษิตายืนเกาะขาพ่อ ไม่กล้าเดินไปที่คอก เพราะมีคนหลายคนยืนอยู่ ชายหนุ่มมองไปยังร่างสูงของอนุกุล เขาจำได้ทันทีจึงยิ้มทักทาย
“มาดูหมูเหรอแอ๊ด”
“ครับ งวดนี้หมอกกับไหมเป็นเศรษฐีนีน้อยๆ เลยครับ นั่นลูกสาวเหรอพี่” เขามองหนูน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มตรงหน้า ขณะที่เภตรายืนนิ่ง แต่ก็อดจะมองแม่หนูนั่นเสียไม่ได้และยอมรับในใจว่าลูกสาวของดลภาคย์น่ารักจริงๆ
“ใช่ ลูกสาวพี่เอง น้องเดียวธุจ้าคุณอาทั้งสามหรือยังลูก” เขาก้มลงบอกลูก เด็กหญิงจึงกระพุ่มมือไหว้คนทั้งสามตามคำพ่อเตือน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองพ่อแล้วบอกกับเขาว่า
“คุณพ่อ หนูอยากดูลูกหมู” แม่หนูน้อยยกมือขึ้นมาบิดเสื้อบิดา พูดเสียงเบาๆ อย่างกลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน แต่ดวงใจได้ยิน หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้แล้วยอบตัวลงนั่งพร้อมรอยยิ้มเป็นมิตรให้หนูน้อยคลายใจ
“ไปสิ เดี๋ยวอาไหมพาไปนะคะ” หญิงสาวยื่นมือออกไปรับ แต่แม่หนูหันไปมองพ่ออย่างลังเล เมื่อบิดาพยักหน้า เด็กน้อยจึงยอมให้ดวงใจอุ้ม “มาเลย เดี๋ยวอาไหมพาทัวร์เอง”
ว่าแล้วดวงใจก็อุ้มแม่หนูดุษิตาเดินไปยังคอกหมู แล้วชี้ชวนให้ดูลูกหมูตัวน้อย เภตราหันกลับมายังชายหนุ่ม แล้วได้แต่ยืนนิ่งอย่างอึดอัด อนุกุลมองคนทั้งคู่อย่างพิจารณา เกิดความหวั่นใจว่าถ่านไฟเก่าจะลุกก่อนที่เขาจะเริ่ม...
“หมอกมีกล้วยเหลือบ้างไหม พี่ว่าจะซื้อไปฝากแม่สักหน่อย” เขาหาทางแยกคนทั้งสองออกจากกันทันที และหญิงสาวเองก็นึกดีใจที่อีกฝ่ายกล่าวเช่นนั้น โดยไม่คิดจะสนใจคนที่เพิ่งมาใหม่ ว่าเขามองหล่อนด้วยสายตาตัดพ้อแค่ไหน
“ยังมีค่ะ แต่ไม่ค่อยสวยเท่าไรนะคะ เพราะว่าที่สวยๆ หมอกส่งไปหมดแล้ว”
อนุกุลยิ้มกว้าง
“ไม่เป็นไร กินได้หมดนั่นแหละ น้าบลผมขอยืมตัวหมอกไปดูกล้วยก่อนนะครับ แล้วก็ลาเลยแล้วกันเผื่อว่าผมไม่ได้เข้ามาอีก” เขาทำความเคารพนางอุบลแล้วหันไปยังร่างสูงที่ยืนมองเขาและเภตรา “ผมไปก่อนนะครับพี่ดล”
ดลภาคย์รับไหว้ฝ่ายนั้น และมองเภตราเดินตามเสี่ยฟาร์มหมูออกไปด้วยสายตาครุ่นคิด นางอุบลละสายตาจากลูกสาวคนโตแล้วมองคนที่ยืนนิ่งตรงหน้า
"เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยลงไปหาอะไรกินข้างล่างนะ” เสียงทุ้มบอกชิดแผ่นหลังเนียนของหญิงสาว ทำให้คนที่เพิ่งกลับมาหายใจได้เป็นปกติยิ้มจาง “พรุ่งนี้เราไม่ได้อยู่ที่นี่นะคะ” คนตัวโตเปลือยเปล่าตอบกลับพลางเลื่อนกายลงจากร่างนุ่มของภรรยาพร้อมกับรั้งเข้าไปกอดเอาไว้ในอ้อมแขน “ก็ไว้ไปกินที่โน่นไง” คำตอบของเขาทำให้หญิงสาวหัวเราะออกมาเบาๆ เพราะทั้งคู่มีแพลนท่องเที่ยวญี่ปุ่นกันหลายแห่ง ที่มีทั้งในเขตเมืองและชนบท จึงต้องจองที่พักเอาไว้ล่วงหน้าหลายที่ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของการเดินทางท่องเที่ยว “เรามีลูกเพิ่มอีกสักคนดีไหมหมอก” ดลภาคย์ในวัยที่ขึ้นต้นด้วยเลขสี่ยังคงหนุ่มแน่นทั้งร่างกายและจิตใจ เรียกว่าเป็นวัยที่กำลังน่ากิน รูปร่างของเขาดีกว่าเมื่อก่อนด้วยซ้ำไป ถึงแม้ว่าเขาจะทำงานหนัก แต่ก็ออกกำลังกายไม่ได้ขาด หล่อนเองก็พลอยออกกำลังกายตามเขาไปด้วย เภตราในวัยสามสิบสี่ย่างสามสิบห้า จึงทั้งสาวและสวยและดูเด็กกว่าอายุมาก จึงไม่มีปัญหาหากต้องการตั้งท้องลูกคนที่สาม “ช่วยหมอกเลี้ยงหรือเปล่าล่ะ นี่ยังปวดหัวกับสามแสบที่บ้านอยู่เลย” หญิงสาวเอ่ยถาม พลางไล้ปลายน
หลังจากทุ่มเทกับบริษัทนำเข้าและส่งออกจนประสบความสำเร็จอย่างงดงาม ดลภาคย์ตัดสินใจชวนภรรยาสุดที่รักเดินทางไปฮันนีมูนหวานยังประเทศญี่ปุ่น โดยฝากลูกๆ เอาไว้กับปู่และยายให้ช่วยดูแล เมื่อเก็บของเข้าที่พัก ชายหนุ่มก็พาภรรยาออกไปเปิดหูเปิดตาทันที ระหว่างที่กำลังถ่ายภาพให้ภรรยาอยู่นั้น ก็มีเสียงคุ้นเคยเอ่ยทักจากด้านหลัง “ดล” คนถูกเรียกหันไปตามเสียง เช่นเดียวกับคนที่กำลังยืนโพสท่าถ่ายรูปก็รู้สึกแปลกใจเช่นเดียวกันที่ได้พบคนรู้จักโดยบังเอิญ “รัต ไม่ได้เจอกันนานเลย มาเที่ยวเหรอ” ดลภาคย์ทักทายเพื่อนเก่า พร้อมกับหันไปพยักหน้าเรียกภรรยาที่กำลังเดินตรงมาหา มือใหญ่ที่สวมกอดภรรยาทันทีที่หญิงสาวมาหยุดอยู่ข้างกาย ทำให้รัตติกาลผ่อนลมหายใจยาว ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ดลภาคย์ก็ยังคงรักมั่นอยู่แต่กับเภตราไม่เสื่อมคลาย ขณะเดียวกันหล่อนเองก็ไม่เคยลืมความรู้สึกที่เคยมีต่อเขา แม้ทุกวันนี้จะใช้ชีวิตอยู่กับสามีชาวญี่ปุ่นก็ตามที “ไม่ได้มาเที่ยว แต่รัตมาอยู่กับสามีที่นี่ได้สักสองปีแล้ว” “นั่นสินะ เราได้ข่าวว่ารัตไม่ได้อยู่เมืองไทยแล้ว ที่แท้มาอยู่กับสา
บทพิเศษ ๒อนุกุลพาลูกและภรรยาแวะมาเยี่ยมเยียนเภตราและครอบครัวหลังจากหายหน้าหายตาไปนาน ชายหนุ่มมีร่างกายอ้วนท้วนกว่าแต่ก่อนพอควร และดูมีความสุขมากเช่นกัน “หายหน้าหายตาไปนานเลยนะคะพี่แอ๊ด” หญิงสาวต้อนรับชายหนุ่มกับเพื่อนรัก ที่แต่งงานกันหลังจากหล่อนแต่งงานกับดลภาคย์เพียงหนึ่งปีเท่านั้นด้วยความดีใจ “พี่ไปทำฟาร์มที่ต่างจังหวัดน่ะ ก็เลยต้องทุ่มเทให้กับฟาร์มใหม่ หมอกกับพี่ดลดูสบายดีนะ เด็กๆ โตเร็วมาก” เขามองลูกๆ ของหญิงสาวกับหนุ่มรุ่นพี่ด้วยสายตาเอ็นดู เขาเองก็กำลังมีลูกคนที่สองกับภรรยาเช่นกัน “สบายดีค่ะ พี่แอ๊ดเองก็กำลังมีคนที่สองใช่ไหม ว่าแต่กี่เดือนแล้วเนย” หันไปถามเพื่อนที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ “สี่เดือนแล้วจ้ะ” ตอบพลางลูบท้องตนเองเบาๆ “ดีใจด้วยนะ ของเราก็กำลังซนเลย โชคดีที่พี่เดียวเริ่มดูแลน้องได้แล้ว เลยเบาแรงเราได้มาก” หญิงสาวเอ่ยถึงลูกเลี้ยงที่ตนรักเหมือนลูกแท้ๆ ด้วยแววตารักใคร่ “หมอกโชคดีรู้ไหม มีลูกโตทันใช้ น้องเดียวเองก็โคตรน่ารัก เหมือนกับว่าตั้งใจมาเกิดเป็นลูกเธอ แค่อาศัยท้องคนอื่นเท่านั้น ดูสิ ยิ่งโตยิ่งหน้าตาคล้ายกันอย่างน่าอ
“คุณดลโชคดีนะคะ ที่มีภรรยาทั้งสวยและเก่ง ลูกๆ ก็น่ารักทุกคน” ดลภาคย์สบนัยน์ตาคู่งามพร้อมกับยิ้มตอบ รับรู้ว่าหญิงสาวคิดเช่นไรกับตนเองมาโดยตลอด ทว่าเขาไม่มีตาจะแลใครที่ไหนอีก นอกเสียจากภรรยาคนงามของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น แต่ถึงหล่อนจะเผลอคิดเกินเลยกับเขาไปบ้าง แต่ชายหนุ่มนับถือหล่อนอยู่อย่างหนึ่งนั่นคือ การไม่คิดล้ำเส้นเรื่องส่วนตัวและรู้ว่าควรปฏิบัติตนเช่นไรกับคนที่แอบมีใจให้ ไม่ทำให้ครอบครัวของเขาต้องร้าวฉานเหมือนกับผู้หญิงอื่นที่เขาเคยเจอ จึงเลือกมองข้ามความรู้สึกที่หญิงสาวมีต่อเขา ไม่เช่นนั้นคงไม่อาจร่วมงานกับหล่อนมาจนถึงวันนี้ “ต้องขอบคุณภรรยาของผม เพราะมีเธอเคียงข้างและเป็นกำลังใจ ผมจึงมาถึงจุดนี้ได้” ทั้งสีหน้าและแววตายามเขาเอ่ยถึงเภตรา วาสินีสัมผัสได้ถึงความรักและการยกย่องจากดลภาคย์ หญิงสาวผ่อนลมหายใจอย่างยอมรับว่าไม่มีช่องว่างใดให้หล่อนหรือใครคั่นกลาง เขาเป็นผู้ชายหนึ่งในล้านที่มีความจงรักภักดีต่อคู่ชีวิตอย่างที่สุด และวันนี้หล่อนคงต้องยอมตัดใจจากเขาเสียที “วาดีใจที่คราวนี้จะมีคุณหมอกไปกับเราด้วยนะคะ วาจะจัดการเรื่องการเดินทางของคุณหมอกให้เร
บทพิเศษ ๑ชีวิตคู่ของดลภาคย์กับเภตราผ่านมาแล้วห้าปี แต่ทั้งสองแทบไม่เคยทะเลาะกัน ดลภาคย์แม้อายุมากขึ้นทว่ากลับยิ่งมีเสน่ห์ ทำให้มีผู้หญิงหลายคนสนใจอยากเป็นคนข้างกายหนุ่มหล่อและภูมิฐานที่มีฐานะมั่นคง บางคนรู้ว่าเขามีภรรยาแล้วยังมองข้ามความจริง ส่วนคนที่ไม่รู้ก็พยายามหาทางเข้าใกล้ให้ได้มากที่สุด ขณะเดียวกันเภตราก็ไม่น้อยหน้า หญิงสาวไม่เคยปล่อยให้ตนเองทรุดโทรมตามกาลเวลา แม้จะผ่านการตั้งท้องและคลอดลูกมาแล้วถึงสองครั้งแต่นับวันหญิงสาวยิ่งงดงามราวกับดอกไม้ที่แย้มบานเต็มที่ ส่งกลิ่นยั่วยวนหมู่ภมรให้หมายดอมดม ร่างงดงามที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตผ้าพลิ้วชมพูเข้ม สอดชายเสื้อภายใต้กางเกงสแล็กสีดำ เน้นให้เห็นสัดส่วนงดงาม ดวงหน้าหวานแต่งแต้มเพียงบางเบา อวดความเนียนใสไร้จุดด่างดำเดินผ่านประตูสำนักงานเข้าไปภายใน ดวงตาคู่งามมีรอยยิ้มหยอกเย้าเมื่อหันไปเห็นเตโชนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานของน้องสาว ทั้งคู่ตัดสินใจคบหากันเมื่อสองปีก่อน ปลัดหนุ่มใหญ่จึงกลายมาเป็นแขกประจำของดวงใจไปโดยปริยาย อีกไม่นานคงมีข่าวดีให้ได้แช่มชื่น เพราะปลัดหนุ่มได้เกริ่นเรื่องการสู่ขอกับมารดาของหล่อนเป็นที่เรียบร้อย ร่างร
“น้องเดียวหิวไหมคะ แม่หมอกทำสาคูเผือกเอาไว้ให้ด้วยนะ” ของชอบของแม่หนูเขาละ เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดุษิตาก็ยกมือขึ้นทันที “กินค่า น้องเดียวกิน” เภตรายิ้มหวานให้ลูกสาว ดวงใจจึงอาสาลุกไปตักให้ ไม่นานนักแม่หนูก็ตักสาคูเผือกกินอย่างเอร็ดอร่อย โดยมีเภตราคอยดูแลความเรียบร้อยอยู่ข้างๆ ดลภาคย์มองภาพนั้นด้วยความสุขใจ เขาสบตาบิดาแล้วยิ้มให้ท่าน นายสนเองก็ดีใจที่ลูกชายเลือกรักคนไม่ผิด เภตราไม่ได้รักเพียงลูกชายของเขา แต่ยังเผื่อแผ่ความรัก ความเมตตามาให้หลานสาวของท่านด้วย จะมีความสุขใดที่ยิ่งใหญ่ไปกว่าความสุขที่ได้เห็นภรรยาใหม่ของบุตรชายมีความรักความปรานีให้กับลูกติดอย่างจริงใจเช่นหญิงสาวตรงหน้า ท่านคงตายตาหลับแล้วคราวนี้...สภาพอากาศวันนี้สดใส ไม่ต่างกับกิจการของดลภาคย์ บริษัทนำเข้าส่งออกของเขาขยายใหญ่ขึ้น เรียกว่าความสำเร็จเติบโตเป็นเงาตามตัว เช่นเดียวกับลูกชายตัวน้อยที่อายุครบหนึ่งขวบเต็มวันนี้พอดี พ่อแม่ลูกทั้งสี่คนจึงตื่นแต่เช้าเพื่อทำบุญตักบาตรโดยเฉพาะพี่เดียวที่เตรียมชุดสุดหล่อเอาไว้ให้น้องชายตั้งแต่เมื่อเย็นวาน ซ้ำยังแคะกระปุกหมูซื้อของขวัญให้น้องชายแสนรักอี