บทที่ 4 เรื่องยุ่งยาก

สิ่งของที่อยู่ในมือนางคือสิ่งของที่มีรูปลักษณ์เป็นป้ายหยกแต่ผิวสัมผัสไม่เหมือนหยกทั่วไป มีร่องรอยที่ผ่านการใช้งานอย่างหนักหน่วงจึงมีรอยร้าวไปทั่วทั้งแผ่น ในตอนที่นางจับมันครั้งแรก นางก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันจะใช้งานได้อีกแค่สองถึงสามครั้งเท่านั้น

“อุปกรณ์ติดตามมันอยู่ตรงไหนกัน?” อิงหลิวพลิกป้ายดูหน้าหลังทั้งยังเอาป้ายที่อยู่ในมือไปส่องกับแสงเทียนที่ถูกจุดในห้อง

“ระบบไม่สามารถชี้ชัดได้ โฮสต์ต้องทำการเลื่อนระดับของระบบก่อน”

“เดี๋ยวนะ ระบบของผู้เกิดใหม่มีการทำงานอย่างไรเหรอ แล้วการเลื่อนระดับจะต้องเลื่อนอย่างไร?” นางถามกลับด้วยความสงสัย ใช่ว่าในภพก่อนนางจะไม่เคยอ่านนิยายแนวระบบ แต่ระบบที่โผล่ในนิยายกับระบบในชีวิตจริงใช่ว่าจะมีการทำงานเหมือนกันเสียหน่อย

“ระบบของผู้เกิดใหม่ จะมีการสุ่มวงล้อวันละครั้ง นับรอบทุก ๆ เที่ยงคืน” เสียงระบบหายเงียบไปสักพักก่อนจะกลับมาดังขึ้นอีกครั้ง

“สำเร็จภารกิจลับ ได้รับค่าประสบการณ์ +100”

“ภารกิจลับอะไร หรือการที่ข้าถามว่าระบบจะเลื่อนระดับยังไง คือภารกิจลับ?” นางถามขึ้นอีกครั้ง ยังไม่ทันได้ทำอะไรก็สำเร็จภารกิจแบบงง ๆ เสียแล้ว

“ภารกิจลับแต่ละครั้งมาไม่เป็นเวลาหรอกโฮสต์ โฮสต์อย่าได้คิดมาก ส่วนการที่โอสต์สำเร็จภารกิจลับในครั้งนี้ก็เป็นเพราะโชคของโฮสต์เท่านั้น ในตอนที่ระบบพูดคุยกับโฮสต์ มันตรงกับที่ระบบแม่มอบภารกิจลับให้พอดี เนื้อหาของภารกิจลับในครั้งนี้ คือ การตรวจสอบสมบัติวิเศษระดับที่ 2 ซึ่งบังเอิญว่าตรงกับสมบัติในมือของโฮสต์พอดี” หลังอิงหลิวฟังคำอธิบายของระบบนางก็เข้าใจ เพราะเมื่อสักครู่นางพยายามตรวจสอบสมบัติในมือเพื่อหาอุปกรณ์ติดตามที่ซ่อนอยู่

“แล้ว ค่าประสบการณ์ที่ได้ มีไว้สำหรับการเลื่อนระดับเหรอ?” สิ้นเสียงของนาง ระบบก็บอกนางให้ทำการตรวจดูสถานะของตน

“โฮสต์: โจวอิงหลิว

ระบบ : 0

ระดับ : คนธรรมดา

ค่าประสบการณ์ : 100/100

คะแนนสะสม : 0

แนวทางบ่มเพาะ : ไม่มี

สถานะ : ปกติ”

“ค่าประสบการณ์ถึงกำหนด ทำการเลื่อนระดับระบบ”

“เลื่อนระดับสำเร็จ ยินดีด้วย โฮสต์เข้าสู่เส้นทาง ผู้ฝึกตน”

“โฮสต์โปรดกดสุ่ม แนวทางในการฝึกตน” อิงหลิวที่กำลังตกใจกับสิ่งที่นางได้ยิน ผู้ฝึกตน!? นางสามารถฝึกตนได้แล้งหรือ!? ก็รีบเปิดปากทันที “สุ่มเลย”

วงล้อที่ปรากฏตรงหน้าทำให้นางอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น ต้องเข้าใจก่อนว่านางรู้มาตลอดว่าภพที่นางอยู่มีผู้ฝึกตนอยู่จริง และนางก็ใฝ่ฝันว่าอยากจะเข้าสู่เส้นทางผู้ฝึกตน แต่เมื่อพบว่าในร่างกายนางไม่มีรากวิญญาณนางก็หยุดคิดเพ้อฝันแล้ว แต่แล้วในวันนี้ความใฝ่ฝันตลอดสิบกว่าปีของนางกำลังจะเป็นจริง

“ยินดีด้วย โฮสต์สุ่มได้ แนวทางบ่มเพาะ แพทย์โอสถ”

“ตรวจพบรากวิญญาณในกายโฮสต์ถูกขโมย กำลังทำการเยียวยา”

“เยียวยาล้มเหลว กำลังทำการขอความช่วยเหลือ โฮสต์โปรดรอสักครู่”

“อะไรนะ รากวิญญาณถูกขโมยเหรอ” อิงหลิวพยายามนึกย้อนกลับ นางเคยเข้ารับการตรวจรากวิญญาณในตอนที่นางอายุครบห้าขวบ ตอนนั้นนางตรวจไม่พบรากวิญญาณ แสดงว่ารากวิญญาณนางถูกขโมยไปก่อนอายุห้าขวบ หรือเป็นเพราะว่าบิดาและมารดาของนาง เดี๋ยวสิ มารดาเคยนางเคยพูดกับบิดาของนางว่า

“…นับจากนี้พวกเราไม่ได้ติดค้างอะไรกับเด็กคนนี้อีก”

ใช่สิ ในตอนนั้นนางคิดว่าพวกเขาหมายถึงเรื่องอื่น เรื่องที่ไม่ได้เลี้ยงดูนาง หรือเรื่องที่พวกเขาจะทิ้งนางไป สุดท้ายก็หมายถึงเรื่องนี้สินะ เรื่องที่ขโมยรากวิญญาณของนางนี่เอง

“ระบบสามารถตรวจสอบดูได้ไหมว่า รากวิญญาณของข้าที่ถูกขโมยไป เป็นรากวิญญาณอะไร?” นางเอ่ยถามขึ้นด้วยความอยากรู้ คงต้องเป็นรากวิญญาณที่หายากเป็นแน่ พวกเขาถึงได้ตัดสินใจที่จะขโมยรากวิญญาณของผู้เป็นบุตรสาวเช่นนาง

“เป็นรากวิญญาณสวรรค์ธาตุน้ำแข็ง” สิ้นเสียงของระบบ นางก็ได้แต่นั่งทำใจ ดีจริง รากวิญญาณสวรรค์ว่าหายากแล้ว ยิ่งเป็นธาตุน้ำแข็ง ใช่ว่าพันปีจะหาได้สักคน แต่บิดามารดาของนางถึงขั้นขโมยรากวิญญาณของบุตรสาวตนไป

“ระบบผู้ที่มีอายุมากกว่าสามสิบปี สามารถเปลี่ยนรากวิญญาณได้หรือไม่?” นางรู้ดีว่าคนในตระกูลโจวอย่างพวกอารอง อาสาม คงไม่ขโมยรากวิญญาณของนางหรอก เพราะร่างกายคนธรรมดาที่ไม่เคยมีรากวิญญาณมาก่อนไม่สามารถรองรับรากวิญญาณของผู้อื่นได้ ยกเว้นแต่ว่าคนผู้นั้นจะเป็นผู้บ่มเพาะมาก่อน

“ไม่สามารถทำได้ ยกเว้นคนผู้นั้นจะทำลายรากวิญญาณในตัวเพื่อเปลี่ยนรากวิญญาณใหม่ ยังมีอีกวิธีหนึ่งคือ เด็กที่อายุต่ำกว่าสิบปี จะสามารถเปลี่ยนรากวิญญาณได้โดยการใช้โอสถแลกเปลี่ยนวิญญาณ” สิ้นเสียงของระบบ นางก็เข้าใจทันที หากบิดามารดาของนางไม่ได้ต้องการใช้รากวิญญาณสวรรค์นี้ ก็คงเอาไปให้คุณหนูที่พวกเขาเคยพูดถึง น้ำเสียงที่พวกเขาพูดถึงคุณหนูผู้นั้น ช่างเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักอย่างแท้จริง

“โฮสต์อย่าได้เศร้าใจ ระบบขอความช่วยเหลือไปยังระบบแม่แล้ว เพราะครั้งนี้ถึงว่าเป็นกรณีพิเศษ”

“ขอบใจเจ้ามากนะ ข้าไม่คิดใส่ใจแล้ว กลับมาเรื่องก่อนหน้านี้ดีกว่า ระบบของผู้เกิดใหม่มีการทำงานอย่างไรบ้าง ยกเว้นที่สามารถสุ่มได้รายวัน” อิงหลิวเอ่ยถามย้ำอีกครั้ง

“ยกเว้นการสุ่มรายวันที่ไม่สามารถสะสมไปในวันถัดไปได้ ก็มีภารกิจลับหรือภารกิจที่จะถูกส่งมอบมาเป็นกรณีพิเศษ อย่างภารกิจลับที่โฮสต์เพิ่งได้รับเมื่อสักครู่ ส่วนภารกิจที่ส่งมอบเป็นพิเศษส่วนใหญ่จะเป็นการช่วยเหลือเป็นหลัก เพราะระบบอย่างพวกเราถูกสร้างขึ้นมาเพื่อช่วยเหลือผู้คน ยกเว้นก็แต่ถ้าระบบตรวจพบเจอผู้ที่มีจิตใจดำมืดเกินกว่าที่ช่วยเหลือได้ ภารกิจที่ได้ก็จะเป็นการกำจัดคนผู้นั้น โฮสต์โปรดวางใจ คนประเภทนี้ใช่ว่าจะเจอง่าย ๆ”

“อ๋อ ข้าเข้าใจแล้ว แล้วเรื่องรางวัลภารกิจล่ะ?” อิงหลิวยังคงนั่งงงกับรางวัลที่นางเพิ่งได้รับ

“รางวัลภารกิจลับเป็นการสุ่ม อย่างภารกิจลับเมื่อครู่ รางวัลคือค่าประสบการณ์ ส่วนภารกิจทั่วไปจะเป็นคะแนนสะสม ซึ่งส่วนนี้จะสามารถแลกเปลี่ยนในร้านค้า หรือ เปลี่ยนเป็นค่าประสบการณ์ในอัตราส่วน 1 ต่อ 1 “

“และการเลื่อนระดับในแต่ละระดับ จะมีของรางวัลในแต่ละระดับ อย่างระดับที่หนึ่ง ของรางวัลคือ การเข้าสู่เส้นทางผู้ฝึกตน” อิงหลิวนั่งนิ่ง ตั้งใจฟังในสิ่งที่ระบบกำลังอธิบาย ก่อนที่นางจะพยักหน้าเข้าใจ

“ข้าเข้าใจแล้ว แล้วตอนนี้ข้าสามารถตรวจสอบสมบัติวิเศษพวกนี้ได้หรือยัง?” นางวนกลับมาสนใจสมบัติวิเศษอีกครั้ง เพราะในจี้หยกที่บิดามารดามอบให้ตอนนางสองขวบมีสมบัติหลายสิบชิ้น

“ค้นพบอุปกรณ์ติดตาม โฮสต์โปรดตรวจสอบ”

“ค้นพบอุปกรณ์ติดตาม โฮสต์โปรดตรวจสอบ”

“ค้นพบอุปกรณ์ติดตาม โฮสต์โปรดตรวจสอบ”

“ค้นพบอุปกรณ์ติดตาม โฮสต์โปรดตรวจสอบ”

“ค้นพบ...”

“ค้นพบ...” “ค้นพบ...+20”

“ปิดการแจ้งเตือนก่อนระบบ” นางค่อนข้างมึนหัวกับเสียงการแจ้งเตือนพบอุปกรณ์ติดตาม หลังนางเอาสมบัติวิเศษทั้งหมดออกมาจากจี้หยก สมบัติวิเศษที่มีเกือบ ๆ ห้าสิบชิ้น ก็ค้นพบอุปกรณ์ติดตามไม่ต่ำกว่ายี่สิบชิ้นแล้ว

“ที่ไม่มีอุปกรณ์ติดตามก็คือม้วนผ้า ปิ่นปักผม กำไล แหวน และก็สมุนไพรอีกสิบกว่าต้น ที่เหลืออย่างรองเท้า ป้ายหยก หนังสือบ่มเพาะ กับสมบัติที่มีความสามารถหลากหลายสินะที่มีอุปกรณ์ติดตาม แล้วใครที่อยากจะติดตามข้ากัน หรือว่าอยากติดตามท่านพ่อท่านแม่ แต่ข้าเป็นผู้รับกรรม” อิงหลิวลองวิเคราะห์ดู หากผู้ที่ติดอุปกรณ์ติดตามเป็นพวกเขาคู่นั้น การติดตามนางไปก็ไม่มีผลดีอะไร รากวิญญาณนางถูกขโมยไปแล้ว ไม่สามารถบ่มเพาะได้อีก ก็ตัดสาเหตุข้อนี้ออกไปได้เลย อย่างนี้ก็ต้องเป็นเหตุผลข้อที่สอง มีคนกลุ่มหนึ่งหรือคนผู้หนึ่งต้องการติดตามบิดามารดาของนาง แต่พวกเขายกจี้หยกและสมบัติวิเศษพวกนี้ให้นาง ทำให้นางกลายเป็นผู้รับเคราะห์กรรมในครั้งนี้แทน

“ดีจริงที่ข้ามีระบบ ไม่อย่างนั้นไม่อยากคิดถึงผลที่อาจจะตามมาเลย ระบบสามารถตรวจสอบและกำจัดอุปกรณ์ติดตามพวกนี้ได้หรือไม่?” อิงหลิวลองถามขึ้นมาอีกครั้ง เพราะระบบเลื่อนระดับขึ้นมาหนึ่งระดับแล้ว อาจจะมีพอมีทางแก้

“ยังไม่สามารถทำได้ ระดับของระบบยังไม่เพียงพอ แต่โฮสต์สามารถเอาสมบัติวิเศษที่มีอุปกรณ์ติดตามไปเข้าร่วมการประมูลได้ เพราะทางโรงประมูลสามารถกำจัดอุปกรณ์ติดตามพวกนี้ได้อย่างง่ายดาย แต่โฮสต์จะเสียสมบัติพวกนี้ไปและได้รับเงินกลับมาแทน” หลังฟังระบบชี้แนะทางออก นางก็เริ่มวางใจ แม้จะเสียดายสมบัติวิเศษพวกนี้เล็กน้อย แต่ของพวกนี้ก็ไม่ใช่ของล้ำค่าอะไรมากมาย แต่ละชิ้นผ่านการใช้งานอย่างหนักหน่วง แลกกับความปลอดภัยที่นางจะได้รับ คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม

“ดีที่จี้หยกนี้ไม่มีอุปกรณ์ติดตาม ไม่อย่างนั้นคงต้องยุ่งยากกว่านี้เป็นแน่”

เช้าวันใหม่หลังอิงหลิวจัดการธุระของตัวเองเสร็จ นางก็สวมใส่เสื้อคลุมที่เพิ่งได้รับเมื่อวาน ตรงเข้าโรงประมูลเพื่อเอาสมบัติวิเศษที่มีอุปกรณ์ติดตามไปเปลี่ยนเป็นเงินไว้ติดตัว หลังขอพบผู้จัดการของโรงประมูลสาขาย่อยนางก็รีบบอกถึงสาเหตุที่นางขอเข้าพบ

“ท่านช่วยกางม่านพลังป้องกันการสอดแนมและการดักฟังจะดีกว่านะเจ้าคะ” อิงหลิวเอ่ยแนะนำด้วยความเคารพ เห็นตราที่ติดบนหน้าอก ผู้บ่มเพาะของหอ หลิงหลง โรงประมูลแห่งนี้เป็นกิจการของหอหลิงหลงอย่างนั้นเหรอ

“เรียบร้อยแล้วคุณหนู เชิญคุณหนูพูดธุระของท่านได้เลย” ชายชราตรงหน้าตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“เจ้าค่ะ ข้าเอาสมบัติวิเศษพวกนี้มาเข้าร่วมการประมูลเจ้าค่ะ แต่ว่า...” บนโต๊ะตรงหน้าที่เคยว่างเปล่า กลับเต็มไปด้วยสมบัติวิเศษระดับต้น ที่ผ่านการใช้งานมาเป็นเวลานาน แต่ถึงกระนั้นสำหรับผู้บ่มเพาะไร้สังกัดก็ยังถึงว่าเป็นของมีราคา

“อ๋อ มีอุปกรณ์ติดตาม ข้าจะไม่ถามว่าคุณหนูเอาสมบัติวิเศษพวกนี้มาจากไหน แต่หากนำเข้าประมูลจะต้องมีหักราคาค่าทำลายอุปกรณ์ติดตาม คุณหนูยอมรับได้หรือไม่?” ชายชราตรงหน้าเพียงแค่มองดู ก็รู้ได้ทันทีว่าสมบัติวิเศษตรงหน้ามีอุปกรณ์ติดตามอยู่ทุกชิ้น

“ข้ารับได้ รบกวนท่านด้วย” นางพยักหน้ายอมรับข้อตกลงทันที

“จากราคาสิบส่วน โรงประมูลหักหนึ่งส่วน ค่าทำลายอุปกรณ์อีกหนึ่งส่วน เท่ากับคุณหนูจะได้รับแปดส่วนจากราคาทั้งหมด” สิ้นเสียงของชายชรา อิงหลิวก็เผยยิ้มใต้เสื้อคลุมทันที

“นี้คือป้ายของผู้เข้าร่วมงานประมูล คุณหนูเชิญเก็บไว้ ถ้าคุณหนูต้องการนำของเข้าร่วมงานประมูลอีก ก็สามารถใช้ป้ายนี้ได้ทุกโรงประมูลในสังกัดของหอ หลิงหลง หวังว่าจะได้ทำการค้ากับคุณหนูอีก”

“ขอบคุณมากนะเจ้าคะ”

“อีกสามวันเชิญคุณหนูมาเข้าร่วมงานประมูล ถ้าหากคุณหนูไม่สะดวกสามารถใช้ป้ายนั่นขึ้นเงินได้ที่หอ หลิงหลงทุกสาขา”

“ขอบคุณอีกครั้งเจ้าค่ะ”

ดินแดนนภา

หลี่เหมยหรงกับโจวลู่เหอเป็นลูกหลานของผู้อาวุโสภายในสำนักเซียนเหิน มารดาทั้งสองของพวก ถูกส่งไปที่ดินแดนชั้นล่างเพื่อสร้างฐานอำนาจต่าง ๆ โดยร่วมมือกับลูกหลานของผู้อาวุโสคนอื่น หลังที่พวกเขาเกิดก็ถูกส่งมาเลี้ยงดูภายในสำนัก สลับกับลงไปดินแดนชั้นล่าง พวกเขาได้รับวิชาบ่มเพาะ ได้รับโอสถ และได้รับสมบัติมากมาย จนกระทั่งวันที่คุณหนูของพวกเขาเกิดพวกเขาก็ตั้งมั่นกับตัวเองว่าจะเลี้ยงดูคุณหนูให้ดีที่สุด แต่แล้วเรื่องเลวร้ายก็เกิดขึ้น...

ในวันนั้นมีผู้บ่มเพาะไร้สังกัดฝีมือร้ายกาจบุกเข้ามาเข่นฆ่าคนในสำนักไปไม่น้อยกว่าร้อยคน ดีที่เจ้าสำนักพาคุณหนูหลบหนีไปทัน โจวลู่เหอเอาตัวเข้ารับพิษแทนมารดาของคุณหนู ส่วนนางหลี่เหมยหรงยอมเสียพลังวิญญาณถึงหนึ่งขั้นเพื่อยื้อชีวิตของนายน้อยบุตรชายของเจ้าสำนักกับภรรยาคนก่อน

หลังเหตุการณ์ในวันนั้น โจวลู่เหอถูกยกฐานะเป็นผู้อาวุโส และหลี่เหมยหรงถูกแต่งตั้งให้เป็นภรรยาของนายน้อย มู่ชิงเย่

นายน้อยมู่ ไม่ได้รับความโปรดปรานจากเจ้าสำนักเฟิ่ง จึงต้องใช้แซ่ของผู้เป็นมารดา ธิดาสวรรค์มู่เฉียน  อัจฉริยะแพทย์โอสถที่ดวงตามืดบอดด้วยความรัก จึงเลือกแต่งกับเจ้าสำนักเซียนเหิน จนเป็นเหตุให้นางถึงแก่ความตาย

แม้หลี่เหมยหรงจะได้แต่งงานกับนายน้อยมู่ แต่จิตใจของนางก็ยังคงภักดีกับเฟิ่งลู่เยี่ยน คุณหนูคนสำคัญของสำนักเซียนเหิน ในวันที่นางได้รับภารกิจให้ทำการลอบสังหารสามีของตนเอง นางทำภารกิจไม่สำเร็จ จึงต้องหลบหนีออกจากดินแดนนภาซึ่งการเดินทางในครั้งนั้นก็มีโจวลู่เหอหนึ่งในผู้ที่ร่วมทำภารกิจเดินทางมาด้วย และไม่คิดว่านางจะตั้งท้องในช่วงนี้พอดี ซึ่งนางรู้ดีว่าบุตรในท้องของนางคือสายเลือดของ มู่ชิงเย่ ระหว่างที่นางจะตัดสินใจจะทำแท้ง มารดาของนางหลานสาวของผู้อาวุโสในสำนัก ฮูหยินเอกของขุนนางแซ่หลี่ทราบเรื่องก็ตัดสินใจจัดงานแต่งของนางกับโจวลู่เหอ ลูกของผู้อาวุโสอีกคน เพราะต้องการใช้เส้นสายทางการค้าของตระกูลโจว โจวลู่เหอก็ไม่ปฏิเสธเพราะเขาก็ได้ประโยชน์ในการแทรกซึมส่งคนเข้าสู่วงการขุนนางเช่นกัน

และถือเป็นเรื่องดี ที่บุตรของนางมีรากวิญญาณหายากยิ่งกว่ายาก คือ รากวิญญาณสวรรค์ธาตุน้ำแข็ง นางและโจวลู่เหอจึงตัดสินใจขโมยรากวิญญาณของเด็กน้อยตรงหน้า เพื่อเป็นของขวัญให้กับคุณหนูคนสำคัญของพวกนาง

“ท่านว่า สมบัติพวกนั้นที่อยู่ในจี้หยก จะยังคงทำงานได้ดีอยู่อีกหรือไม่?” หลี่เหมยหรงถามบุรุษที่มีใบหน้าหล่อเหลาข้างกาย

“มันไม่ถึงว่าเป็นสมบัติด้วยซ้ำ แค่สิ่งของพัง ๆ ไร้ราคา ที่ดีหน่อยก็คืออุปกรณ์ติดตามที่คนในสำนักติดตั้งไว้” โจวลู่เหอตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“อุปกรณ์ติดตามพวกนั้นยังถือว่ายังใช้งานได้ดี หากสักวันคนในสำนักต้องการหาตัวสายเลือดของมู่ชิงเย่ ก็คงหาตัวได้ไม่ยาก แม้รากวิญญาณจะถูกขโมยไปแล้ว แต่ร่างกายก็พอมีประโยชน์ให้ใช้งานอยู่”

“ก็จริงอย่างเจ้าว่า” โจวลู่เหอเห็นด้วยกับสิ่งที่สตรีข้างกายเอ่ยออกมา