บทที่ 127

“ไม่มีแล้วล่ะ…ก้อนเมื่อกี้เป็นเพียงก้อนเดียวในกองเป็นของดี”

จางซินอวี่พยักหน้าเข้าใจ แต่สายตายังแฝงความเสียดายอยู่เล็กน้อย ซินเหยาเลยหันมามองเธอด้วยสายตาอ่อนโยนและเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“ว่าแต่อยากได้แบบไหนล่ะ ฉันจะช่วยดูให้ก็ได้”

จางซินอวี่ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างดีใจ เห็นชัดว่าเธออยาก