/ โรแมนติก / รักข้างสังเวียน / เหนื่อยจนหมดแรง

공유

เหนื่อยจนหมดแรง

작가: Just W.
last update 최신 업데이트: 2025-07-25 18:02:07

พิรุณาเดินกลับมาถึงห้องคอนโดอย่างหมดแรง วันนี้ที่ทำงานมีปัญหานิดหน่อยทำให้เธอต้องอยู่ค่ำ สิ่งแรกที่เธอทำเมื่อมาถึงห้องไม่ใช่การทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่ม ๆ อย่างที่ใจอยาก แต่เป็นการตรงดิ่งเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายทันที เธอไม่ชอบความรู้สึกเหนียวเหนอะหนะจากเหงื่อไคลหลังเผชิญมลภาวะจากข้างนอก เมื่อร่างกายสดชื่นขึ้นจากสายน้ำที่ไหลผ่าน เธอจึงเดินออกมาในชุดลำลองสบาย ๆ

เธอคว้าแผ่นโบรชัวร์บนโต๊ะทำงานขึ้นมาดู ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียง เธอเป็นแบบนี้เสมอ ก่อนนอนจะต้องอ่านอะไรบางอย่างติดเป็นนิสัย ‘ไหน ๆ ก็จะต้องไปเรียนแล้ว อ่านดูหน่อยก็ดี’ เธอคิดในใจ

แสงไฟสลัวจากโคมไฟหัวเตียงสาดส่องลงบนแผ่นกระดาษเงาวับ “คอร์สสำหรับผู้สนใจเรียนรู้ทักษะมวยไทยเบื้องต้น ช่วยป้องกันตัว พร้อมกับลดน้ำหนัก พิเศษวันนี้ ซื้อ 1 แถม 1…” เธออ่านข้อความนั้นช้า ๆ ในใจพลางขมวดคิ้ว รู้สึกว่ามันช่างไม่น่าดึงดูดเอาเสียเลย แถมรูปยิมที่อยู่บนโบรชัวร์ก็ดูไม่ทันสมัย เทียบกับพวกฟิตเนสดังที่เธอเป็นสมาชิกอยู่ไม่ได้แม้แต่น้อย

‘แบบนี้จะมีคนสมัครไหมหนอ หรือจะมีแค่เธอกับยัยดาวที่หลงสมัครเป็นกลุ่มแรกกันนะ?’ พิรุณาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ความกังวลเล็ก ๆ ผุดขึ้นมาในใจ ก่อนจะวางโบรชัวร์ไว้บนหัวเตียงแล้วทิ้งตัวลงนอน ปล่อยให้ความเหนื่อยล้าของวันดึงดูดเธอเข้าสู่ห้วงนิทราในที่สุด

เมื่อถึงวันนัดเทรนวันแรก พิรุณาตื่นสายกว่าปกติเล็กน้อย ด้วยความเร่งรีบ เธอเดินเข้าครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้าง่าย ๆ ขนมปังทาเนยถั่วกับนมอุ่น ๆ ถูกจัดวางอย่างรวดเร็ว เธอค่อย ๆ ละเลียดกินอย่างใจเย็น พลางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องที่ยังคงเงียบสงบ

“ยัยฝน เสร็จรึยัง ชั้นมาถึงค่ายมวยแล้วนะ เลือกครูสอนไว้ด้วย หล่อไหมล่ะ” เสียงแจ้งเตือนข้อความจากดาริกาดังขึ้น ปลุกเธอจากความเงียบงัน พร้อมแนบรูปเซลฟี่ของดาริกากับเทรนเนอร์หนุ่มหน้าตาดีสองคน

“คนด้านซ้ายชื่อไก่โต้ง คนด้านขวาชื่อจูเนียร์ คุยสนุกมากเลย รีบ ๆ มานะ” ข้อความถัดมาถูกส่งตามมาติด ๆ

พิรุณาอ่านแล้วก็ได้แต่อมยิ้มเล็กน้อย 'นี่ยัยดาวหายอกหักแล้วรึไงกันนะ ถึงได้ร่าเริงขนาดนี้' เธอคิดในใจ ก่อนจะส่งสติกเกอร์รูปคนกำลังวิ่งกลับไป เป็นการตอบรับคำเร่งของเพื่อน มือก็เก็บจานอาหารไปล้างอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเร่งเตรียมของเพื่อออกไปค่ายมวยในทันที

เมื่อถึงสนามมวย พิรุณาก็เห็นดาริกาเริ่มวอร์มร่างกายกับเทรนเนอร์หนุ่มแล้ว เหงื่อเริ่มซึมตามไรผมของเพื่อนสนิท

“ขอโทษนะคะที่มาช้า” พิรุณากล่าวขอโทษพร้อมเดินตรงไปยังข้างเวทีที่พวกเขายืนอยู่

“ไม่เป็นไรครับ พอดีพี่ดาวเขามาเร็วกว่าเวลา พวกเรากลัวพี่เขาเหงาเลยชวนให้วอร์มเล่น ๆ ก่อนครับ” จูเนียร์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“งั้นเริ่มวอร์มกันเลยนะคะ” พิรุณาวางของใช้ส่วนตัวลงข้างเวที แล้วเริ่มขยับตัวตามท่าทางที่เทรนเนอร์แนะนำ เทรนเนอร์ทั้งสองเริ่มสอนการต่อยและเตะเป้า โดยไก่โต้งเป็นคนถือเป้าให้ดาริกา ส่วนจูเนียร์ก็เข้ามาถือเป้าให้พิรุณา

พิรุณายอมรับเลยว่าคำโฆษณาในโบรชัวร์ที่ว่าต่อยมวยช่วยลดน้ำหนักนั้น ไม่เกินจริงเลยแม้แต่น้อย เธอรู้สึกเหนื่อยจนแทบหมดแรงหายใจ เทรนเนอร์ทั้งสองคนที่ตอนแรกดูเหมือนจะแค่หน้าตาดี ไม่น่าจะเอาไหนเรื่องสอน กลับมีความเคร่งครัดและตั้งใจสอนอย่างมาก เธอไม่เคยเรียนมวยไทยมาก่อนเลยในชีวิต มากสุดก็แค่เข้าคลาส Body Combat ในฟิตเนสเท่านั้น ทำให้แรงเธอหมดลงอย่างรวดเร็ว เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ เริ่มผุดพรายตามกรอบหน้า ความร้อนอบอ้าวจากร่างกายเริ่มแผ่ซ่าน

เมื่อครบชั่วโมงเทรน ดาริกาก็ไม่รอช้า ชวนเทรนเนอร์ทั้งสองไปกินข้าวด้วยทันที ทั้งคู่เห็นว่าเวลานี้ในค่ายมวยไม่ค่อยมีคนอยู่แล้ว จึงได้ขออนุญาตเจ้าของค่ายเพื่อออกไปกินข้าวกับพวกเธอ

ที่ร้านอาหาร ทั้งสี่คนคุยกันถูกคอราวกับรู้จักกันมานาน เพราะความช่างพูดช่างคุยของดาริกา และความสนุกสนานของจูเนียร์ ทำให้ทุกคนสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

“อะไรนะ! พี่มาสมัครเรียนมวยเพราะอกหักเหรอ 555 ผมเพิ่งเคยได้ยินเหตุผลนี้เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย! ว่าแต่ใครกันช่างกล้าหักอกพี่ดาวคนสวยได้” จูเนียร์กล่าวแซวอย่างอารมณ์ดี

ดาริกาหันไปพยักหน้าเห็นด้วยกับจูเนียร์ “ใช่มะ! มาหักอกคนสวย ๆ แบบพี่ได้ยังไง” เธอเอ่ยชมตัวเองแบบไม่อายปาก จนพิรุณาได้แต่ส่ายหัวเบา ๆ

“พี่ดาว ผมขอยืมโทรศัพท์พี่หน่อยดิ” ไก่โต้งพูดขึ้น พลางยื่นมือไปขอโทรศัพท์จากดาริกา

เมื่อไก่โต้งได้โทรศัพท์มา เขาก็เปิดกล้องหน้าทันที พร้อมกับเอามือโอบคอดาริกาอย่างเป็นกันเอง “ถ่ายเซลฟี่กันพี่! เอาไปโพสต์ในไอจี เผื่อแฟนเก่าพี่จะเสียดายขึ้นมา เราต้องทำให้เขารู้ว่าไม่มีเขาเราก็มีความสุข” เขากล่าวพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

เมื่อถ่ายรูปคู่เสร็จ ไก่โต้งก็ยื่นมือถือให้พนักงานร้านช่วยถ่ายรูปหมู่ให้ “เดี๋ยวผมขอแท็กพวกพี่นะครับ ขอเอาไปโฆษณาค่ายมวยหน่อย นางแบบสวย ๆ คนจะได้มาสมัครเยอะ ๆ” เขากล่าวหยอกล้ออย่างอารมณ์ดี เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้ง

ตอนนี้พิรุณารู้สึกว่าโชคดีมากจริง ๆ ที่ตัดสินใจมาสมัครยิมนี้ เธอได้เจอเด็กหนุ่มสองคนที่เหมือนน้องชาย ซึ่งช่วยให้ดาริกาคลายความเสียใจจากความอกหักได้เร็วขึ้นมาก

“ติ๊ง!” เสียงแจ้งเตือนจากมือถือของไก่โต้งดังขึ้น เขาหยิบขึ้นมาดูแล้วทำตาโตด้วยความประหลาดใจ

“โอ้โห! ไม่น่าเชื่อเลย ร้อยวันพันปี ริคุ ทาเคดะ ไม่เคยจะกดไลค์ผมมาก่อน พวกพี่สองคนนี่เสน่ห์แรงใช้ได้นะ” ไก่โต้งพึมพำกับตัวเอง

“ใครคือ ริคุ ทาเคดะ เหรอ?” พิรุณาทำหน้างงกับชื่อที่ไม่คุ้นหู

“ยัยฝน แกไม่รู้จักจริง ๆ เหรอเนี่ย! ขนาดฉันไม่ค่อยดูทีวียังรู้จักเลยนะ” ดาริกาแทรกขึ้นอย่างตื่นเต้น “เขาเป็นนักมวยแชมป์ชาวญี่ปุ่นไง! อายุน้อยกว่าพวกเราอีก แต่เป็นแชมป์แล้วนะ แถมหน้าตาดีมากเลยแหละเธอ” ดาริกาตอบเพื่อน ก่อนจะหันไปถามไก่โต้งด้วยความสงสัย “แล้วเขารู้จักเธอได้ยังไงเนี่ย? อย่าบอกนะว่าเขาอยู่ค่ายมวยนี้!”

“เขาไม่ได้อยู่ยิมนี้หรอกครับ เขาอยู่ที่ญี่ปุ่นน่ะ แต่ถ้ามาแข่งที่ไทย เขาจะมาขอซ้อมที่ค่ายของเรา” ไก่โต้งอธิบาย

“ว้าว! เยี่ยมเลย! ฉันจะได้ซ้อมที่เดียวกับแชมป์โลกเลยเหรอเนี่ย! ว่าแต่ฉันจะมีโอกาสได้เจอเขาไหมคะ เขาจะมาอีกเมื่อไหร่” ดาริกาถามต่อด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น

“เขาเพิ่งกลับไปน่ะครับ คงต้องรอใกล้ ๆ วันแข่งอีกสักสองสามเดือนถึงจะมา พวกพี่ต้องต่อคอร์สกับค่ายผมนะ ผมจะได้พาพี่ไปเจอเขา” จูเนียร์ได้โอกาสทองในการขายคอร์สทันที

‘เพิ่งกลับไปเหรอ... หวังว่าคงไม่ใช่คนที่ยืนขอบคุณเจ้าของค่ายมวยท่ามกลางสายฝนในคืนนั้นหรอกนะ’ พิรุณาหวนนึกไปถึงเหตุการณ์ในคืนที่เธอเดินกลับบ้านคืนนั้น ภาพใบหน้าคมคายที่เห็นเพียงเสี้ยววินาทีผุดขึ้นมาในความคิดอย่างเลือนราง

ที่ค่ายมวยในญี่ปุ่น

ริคุเลื่อนมือถือดูรูปไปเรื่อยๆ ระหว่างรอกระต่าย หลานสาวของบุญชู โค้ชมวยคนไทยของเขา สายตาเขามองรูปแต่ละรูปผ่าน ๆ ไม่ได้ตั้งใจมองอะไรเป็นพิเศษ จนกระทั่งนิ้วของเขาสะดุดที่รูปในอินสตาแกรมของไก่โต้ง เขาเลื่อนผ่านไปแล้วก็ต้องเลื่อนกลับมาดูอีกครั้ง

‘นี่มันผู้หญิงคืนนั้นนี่นา... เธอมาเรียนมวยไทยที่ค่ายเหรอเนี่ย?’ เขาพึมพำในใจเบา ๆ ก่อนจะกดไลค์รูปหมู่รูปนั้นอย่างไม่ลังเล และกดเข้าไปดูอินสตาแกรมของเธอตามแท็กที่ไก่โต้งติดไว้ทันที ‘private account’ คำสองคำที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอทำให้เขารู้สึกผิดหวังนิดหน่อยที่เธอตั้งค่าความเป็นส่วนตัว แต่จะให้เขาขอแอดเฟรนด์ไปตรง ๆ ก็คงจะดูแปลกไปหน่อยในตอนนี้

“พี่ริคุ! ไปกันค่ะ กระต่ายพร้อมแล้ว” เสียงใส ๆ ของกระต่ายดังขึ้นแทรกความคิด วันนี้เป็นวันประกาศผลสอบของกระต่าย เขาเคยรับปากไว้ว่าถ้ากระต่ายสอบผ่าน จะพาไปกินราเมงร้านดัง

“พี่ริคุ! ฮานะไปด้วย!” ฮานะ นักมวยหญิงรุ่นน้องวิ่งตามมาสมทบ เธอเรียนอยู่ชั้นเดียวกับกระต่าย แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบนิสัยของกระต่ายสักเท่าไหร่ เพราะกระต่ายแอบชอบริคุ เลยพาลทำนิสัยไม่ดีกับผู้หญิงทุกคนที่เข้าใกล้ริคุ ฮานะเลยอยากแกล้งกระต่าย โดยการขัดขวางไม่ให้ได้อยู่กับริคุสองต่อสอง

กระต่ายกำลังจะปฏิเสธไม่ให้ฮานะไปด้วย แต่ไม่ทัน เพราะริคุได้ชิงพูดก่อน

“ได้สิ ไปกันหลายคนสนุกดี”

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • รักข้างสังเวียน   เปลี่ยนที่ซ้อม

    “น้องไก่โต้ง! น้องจูเนียร์! เดือนหน้าอยากไปเที่ยวต่างจังหวัดไหมจ๊ะ?” เสียงเจื้อยแจ้วสดใสของดาริกาดังนำมาก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมาถึงตัวไก่โต้งและจูเนียร์เงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจระคนสงสัย “เจ๊! นึกยังไงมาชวนไปเที่ยวต่างจังหวัดครับเนี่ย?” จูเนียร์ถามเพื่อคลายความข้องใจ“พอดีแม่ฉันขายบัตรงานวิ่งของหมู่บ้านไม่หมดน่ะสิ เลยมาบังคับให้ฉันหาคนไปวิ่งด้วย” ดาริกาเอ่ยพลางทำหน้าเซ็ง ๆ “ไหน ๆ พวกนายก็ออกกำลังกายประจำอยู่แล้ว ไปวิ่งนิดหน่อยคงไม่เหนื่อยมากหรอกน่า วิ่งเสร็จเดี๋ยวให้ที่บ้านชั้นพาไปเที่ยวต่อ” จากนั้นดาริกาก็ร่ายยาวถึงโครงการวิ่งประจำหมู่บ้านที่หมู่บ้านเธอจัดขึ้น พร้อมทั้งออดอ้อนเด็กหนุ่มทั้งสองคนอย่างเต็มที่ให้ไปด้วยกัน จนในที่สุด ไก่โต้งกับจูเนียร์ก็ใจอ่อน ยอมตกปากรับคำที่จะไปวิ่งด้วยในที่สุด“ว่าแต่เจ๊กับพี่ฝนลงวิ่งเทรลกี่กิโลล่ะครับ จะได้ลงระยะเดียวกัน” ไก่โต้งอ่านใบสมัครในมือพลางหันไปถามดาริกา“สามสิบกิโลเมตรจ้ะ!” ดาริกาตอบเสียงสดใส“ฮะ!! เจ๊! แล้วเจ๊ซ้อมบ้างรึยังเนี่ย?” เมื่อจูเนียร์ได้ยินคำตอบของดาริกา เขาก็รีบถามด้วยความห่วงใย น้ำเสียงบ่งบอกถึงความตกใจอย่างชัดเจน “พวกผมไม่เ

  • รักข้างสังเวียน   คำขอเป็นเพื่อน

    หลังจากแยกจากไมเคิล ริคุก็รีบเดินกลับห้องพร้อมกับความรู้สึกไม่สบายใจที่ค้างคาอยู่ข้างใน ทันทีที่มาถึงห้อง เขาก็เปิดอินสตาแกรมบนมือถือขึ้นดูอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกดค้นหาบัญชีของไก่โต้ง‘อืม... ไปดูมวยจริงด้วย’ เขาพึมพำกับตัวเองขณะไล่ดูโพสต์และรูปภาพ จนกระทั่งสายตาไปสะดุดเข้ากับรูปหนึ่งที่พิรุณายืนอยู่ร่วมกับกลุ่มของไก่โต้ง ‘เธอก็ไปด้วยเหรอเนี่ย?’ความไม่สบายใจที่แฝงอยู่เริ่มชัดเจนขึ้น เขากลัวว่าเธอจะเห็นลีลาการชกอันดุดันของทริปเปิ้ลทรีแล้วจะติดใจ‘เธอยังไม่เห็นลีลาการชกของฉันเลยนะ... อย่าเพิ่งชอบหมอนั่นสิ!’ ความคิดนั้นแวบเข้ามาในหัวอย่างห้ามไม่ได้เมื่อความรู้สึกไม่สบายใจก่อตัวขึ้น ริคุก็เริ่มไล่ดูอินสตาแกรมของคนรอบ ๆ ตัวพิรุณา รวมถึงบัญชีของทริปเปิ้ลทรีด้วย ในที่สุด เขาก็ต้องรู้สึกผิดหวังปนหงุดหงิดเล็กน้อย เมื่อเห็นสตอรีที่ทริปเปิ้ลทรีก้มตัวลงพูดคุยกับพิรุณาอย่างสนิทสนม รวมถึงรูปถ่ายคู่ที่พิรุณายืนชิดใกล้กับทริปเปิ้ลทรี พร้อมทั้งติดแท็กชื่ออีกฝ่ายด้วยอาจเป็นเพราะคำพูดของไมเคิลที่ยังคงก้องอยู่ในหู ผนวกกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า ริคุจึงรวบรวมความกล้ากดคอมเมนต์ลงไปในอินสตาแกรมของไก่โต้ง“วัน

  • รักข้างสังเวียน   ดูการแข่งขัน

    อากาศยามบ่ายคล้อยวันนี้เย็นสบาย ลมพัดเอื่อย ๆ ช่วยคลายความร้อนอบอ้าวที่สะสมมาตลอดวัน พิรุณาเดินทอดน่องไปตามทางเดินในค่ายมวย แวะทักทายคนรู้จักที่เธอมักพบเจอก่อนกลับคอนโดเสมอ หลังจากมาเรียนที่นี่ได้สักพัก เธอก็เริ่มคุ้นเคยและสนิทสนมกับคนในค่ายมวยมากขึ้น เธอพบว่าผู้คนเหล่านี้ล้วนเป็นคนจริงใจ ใจดี และมีน้ำใจ การได้พูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวระหว่างทางก่อนกลับคอนโด ช่วยให้เธอคลายความตึงเครียดจากการทำงานมาทั้งวันได้ไม่น้อย“พี่ฝน! มาพอดีเลย! หัวหน้าค่ายกำลังเช็กจำนวนคนที่จะไปดูมวยที่สนามวันศุกร์นี้พอดีเลยครับ พี่กับพี่ดาวไปไหม” จูเนียร์ถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง ดวงตาเป็นประกายพิรุณายืนใช้ความคิดชั่วครู่ เธอไม่เคยดูมวยจริงจังมาก่อนเลยในชีวิต ให้เรียนน่ะพอได้ แต่ถ้าต้องไปดูคนชกกันแบบจริงจัง ยอมรับว่าเธอรู้สึกกลัวลึก ๆ ในใจ ภาพนักมวยแลกหมัดกันอย่างดุเดือดผุดขึ้นมาในความคิด“ไปเถอะนะพี่! เปิดประสบการณ์ใหม่ ๆ ไง” ไก่โต้งชวนสำทับ พลางส่งสายตาอ้อนวอน พิรุณาสบตากับน้องทั้งสองที่ดูจะตั้งใจชวนเธอเหลือเกิน ด้วยความเกรงใจและไม่อยากทำให้น้อง ๆ ผิดหวัง เธอจึงพยักหน้าตกลงไปในที่สุด แม้ในใจจะยังรู้สึกประหวั่นเ

  • รักข้างสังเวียน   หัดปฏิเสธคนเสียบ้าง

    หลังกินราเมงเสร็จ ริคุได้เดินไปส่งกระต่ายที่ห้องพัก ก่อนจะเดินกลับยิมพร้อมฮานะ เสียงฝีเท้าของพวกเขาดังกระทบพื้นถนนเบา ๆ ท่ามกลางความเงียบสงบของยามค่ำคืน อากาศเย็นลงเล็กน้อยหลังพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว“พี่ริคุ พี่รู้ไหมว่ากระต่ายชอบพี่น่ะ” ฮานะเปรยขึ้นมาทำลายความเงียบ เธอตัดสินใจพูดขึ้นเพื่อเตือนรุ่นพี่ที่เธอนับถือเหมือนพี่ชายแท้ ๆ คนนี้ รุ่นพี่ผู้มีจิตใจดีงาม บางทีก็ดีจนเกินไปจนไม่รู้จักปฏิเสธคน เธออดเป็นห่วงไม่ได้จริง ๆ ว่าวันหนึ่งริคุจะพลาดท่าเพราะความใจดีของเขาเอง“รู้สิ ทำไมเหรอ” ริคุตอบกลับฮานะด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย“พี่รู้แล้วยังจะไปไหนมาไหนกับกระต่ายอีกเหรอคะ! อย่าบอกนะว่าพี่ชอบกระต่าย!!” ฮานะทำหน้าเหลือเชื่อ น้ำเสียงบ่งบอกถึงความตกใจ เธอพูดต่อโดยไม่ทิ้งช่องว่างให้ริคุได้ปฏิเสธ “พี่รู้ไหมว่ากระต่ายไม่ใช่คนแบบที่พี่คิดหรอกนะ... แต่เอาเถอะ ถ้าพี่ชอบฮานะก็จะไม่ขัดขวางหรอก”“เดี๋ยวก่อน! ไปกันใหญ่แล้ว!” ริคุที่หาช่องว่างได้ก็รีบปฏิเสธเสียงหลง “พี่ไม่ได้บอกว่าชอบกระต่ายสักหน่อย”“พี่ไม่ชอบแล้วไปไหนมาไหนกับกระต่ายทำไม แถมยังดูเอาใจด้วย!” ฮานะกล่าวเตือนพี่ชายของเธอเสียงเข้ม “พี่รู้ไหมว

  • รักข้างสังเวียน   เหนื่อยจนหมดแรง

    พิรุณาเดินกลับมาถึงห้องคอนโดอย่างหมดแรง วันนี้ที่ทำงานมีปัญหานิดหน่อยทำให้เธอต้องอยู่ค่ำ สิ่งแรกที่เธอทำเมื่อมาถึงห้องไม่ใช่การทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่ม ๆ อย่างที่ใจอยาก แต่เป็นการตรงดิ่งเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายทันที เธอไม่ชอบความรู้สึกเหนียวเหนอะหนะจากเหงื่อไคลหลังเผชิญมลภาวะจากข้างนอก เมื่อร่างกายสดชื่นขึ้นจากสายน้ำที่ไหลผ่าน เธอจึงเดินออกมาในชุดลำลองสบาย ๆเธอคว้าแผ่นโบรชัวร์บนโต๊ะทำงานขึ้นมาดู ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียง เธอเป็นแบบนี้เสมอ ก่อนนอนจะต้องอ่านอะไรบางอย่างติดเป็นนิสัย ‘ไหน ๆ ก็จะต้องไปเรียนแล้ว อ่านดูหน่อยก็ดี’ เธอคิดในใจแสงไฟสลัวจากโคมไฟหัวเตียงสาดส่องลงบนแผ่นกระดาษเงาวับ “คอร์สสำหรับผู้สนใจเรียนรู้ทักษะมวยไทยเบื้องต้น ช่วยป้องกันตัว พร้อมกับลดน้ำหนัก พิเศษวันนี้ ซื้อ 1 แถม 1…” เธออ่านข้อความนั้นช้า ๆ ในใจพลางขมวดคิ้ว รู้สึกว่ามันช่างไม่น่าดึงดูดเอาเสียเลย แถมรูปยิมที่อยู่บนโบรชัวร์ก็ดูไม่ทันสมัย เทียบกับพวกฟิตเนสดังที่เธอเป็นสมาชิกอยู่ไม่ได้แม้แต่น้อย‘แบบนี้จะมีคนสมัครไหมหนอ หรือจะมีแค่เธอกับยัยดาวที่หลงสมัครเป็นกลุ่มแรกกันนะ?’ พิรุณาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ความกังวลเล็ก ๆ ผุดขึ้

  • รักข้างสังเวียน   เพื่อนฉันดีที่สุดในโลก

    ในช่วงบ่ายแก่ ๆ ท้องฟ้าเริ่มขมุกขมัว ราวกับจะรู้ว่าใกล้เวลาเลิกงาน ‘ไม่ทันอีกแล้วสินะ’ พิรุณาพึมพำกับตัวเอง พลางมองเม็ดฝนที่เริ่มโปรยปรายลงมานอกหน้าต่างวันนี้คงต้องทำงานรอฝนหยุดอีกตามเคย เธอถอนหายใจพลางเอื้อมมือไปเปิดคอมพิวเตอร์ที่เพิ่งปิดไป“กริ๊ง กริ๊ง” เสียงโทรศัพท์โต๊ะทำงานของใครสักคนดังขึ้น แต่ไม่มีทีท่าว่าใครจะยอมรับสาย พิรุณาเลยตัดสินใจดึงสายมาที่โต๊ะตัวเอง “สวัสดีค่ะ แผนกค้นคว้าทางวิชาการค่ะ ไม่ทราบเรียนสายใครคะ”“ยัยฝน ชั้นเอง ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้” เสียงที่คุ้นเคยของดาริกา หรือดาว ลอยมาตามสาย“ยัยดาว โทรเข้าที่ทำงานทำไม ไม่โทรเข้ามือถือล่ะ”“โทรแล้ว แต่แกไม่รับ” พิรุณาเหลือบมองโทรศัพท์ของตัวเองแล้วก็พบว่ามีมิสคอลจากดาวหลายสาย เธอแทบไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเพื่อนของเธอคนนี้คงทะเลาะกับแฟนตามเคยณ ร้านอาหารแห่งหนึ่งหลังจากคุยกับดาวเธอก็ได้ปิดคอมพิวเตอร์อีกครั้ง เพราะทนการออดอ้อนของเพื่อนไม่ไหว“แกคิดดูสิ เขาไม่แคร์ชั้นเลย จนถึงวันนี้ก็ยังไม่มาง้อ แล้วรู้ไหม ชั้นไปถามเพื่อนที่ทำงานเขา เพื่อนเขาบอก เขามีคนใหม่แล้วเป็นเด็กฝึกงาน ใช่สิ พวกเรามันแก่แล้ว!!!” ดาริการะบายเสียงดังลั่น

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status