บทที่ 4/1

หญิงสาวลุกพรวดวิ่งออกไปจากห้อง สองมือกอดกระเป๋าในอกแน่น สายลมยามค่ำคืนพัดเข้ามาปะทะใบหน้าจนร่างกายเย็นชื้นไปทั้งร่าง

หยาดน้ำตาสีใสไหลลงอาบแก้มอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยโดนดูถูกขนาดนี้มาก่อน ภายในอกรู้สึกหน่วงจนอธิบายไม่ได้ เหมือนเป็นตัวตลกในสายตาคนอื่นอยู่เสมอ

แยมเดินตามฟุตบาธไปเงียบๆเพียงลำพัง

“ขึ้นรถ”

รถหรูคันสีดำขับไล่หลังเธอมา คนข้างในลดกระจกรถลงและพยายามบอกให้สาวน้อยขึ้นรถ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความกดดัน

แต่ถึงอย่างนั้น ยิ่งสาวกลับไม่สนใจเสียงเรียกของเขาแม้แต่น้อย เธอยังคงเดินต่อไปพร้อมยกมือปาดน้ำตาอยู่หลายครั้ง

แยมเลือกที่นั่งแท็กซี่กลับไป โดยไม่สนใจรถหรูที่คอยขับตามมาอยู่ด้านหลัง

เมื่อถึงบ้าน ร่างบางจึงรีบสาวเท้าเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว ราวกับรู้ทันว่าเขากำลังวิ่งตามมาข้างหลัง เขาไม่มีทางจะเข้ามาเอ่ยปากขอโทษแน่นอน

“บอกให้หยุดไม่ได้ยินหรือไง”

“เทำไมต้องทำให้แยมรู้สึกต่ำต้อยต่อหน้าคนอื่นด้วย เลิกยุ่งกับแยมสักที เราต่างคนต่างอยู่ดีที่สุด คืดว่าการดูถูกคนอื่นมันทำให้ตัวเองดูสูงส่งกว่าเหรอ”หญิงสาวระเบิดคำพูดมากมายที่อัดอั้นอยู่ในอกออกมา

“ยอมรับในสิ่งที่คนอื่นพูดไม่ได้เหรอ”

“แล้วทำไมต้องยอมรับด้วย มันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณพูดสักหน่อย”

“ไม่จริงเหรอ”เขาเลิกคิ้วถาม ราวกับครุ่นคิด แต่กลับแสยะยิ้มออกมา

“ฉันนี้แหละจะซื้อเธอ”

“พูดจา กรุณาให้เกียรติคนอื่นด้วย แม่ไม่เคยสอนเหรอหรือไม่มี”

“หุบปาก”เขาตะคอกด้วยน้ำเสียงโกรธขึ้ง เมื่อได้ยินประโยคนั้นก็ทำให้เขาสติแตก

ดวงตาดุดันราวกับจะฆ่าคนตวัดมองสาวน้อยตรงหน้า เธอไม่มีสิทธิ์จะมาพูดถึงแม่ของเขาได้ซ้ำ ที่ครอบครัวของเขาต้องแตกแยกและแม่ต้องตรอมใจตาย ก็เพราะแม่เธอที่ทำตัวไฝ่สูง ก่อนหน้านี้ครอบครัวของเขายังรักกันดี แต่เมื่อแม่เธอเขามา ครอบครัวของเขาก็พังทลาย

ศรัณย์ลากเธอมายังโซฟากลางห้องโถง ผลักร่างอรชรลงไปตัดกับโซฟา แม้แยมดิ้นรนถอยห่างจากเขา แต่เขากลับยิ่งกดร่างเธอลงไป

เข็มขัดหนังถูกดึงออกมาพันธนาการข้อมือทั้งสองที่กำลังผลักไสเขา ศรัณย์รัดแน่นจนเธอแทบจะดิ้นไม่ได้

“ปล่อยน่ะ”ใบหน้าหวานขมวดคิ้วบึ้งตึงใส่เขาอย่างไม่พอใจ

“ไม่อยากได้เงินเหรอ จะได้เอาไปซื้อกระโปรงตัวใหม่ไง”ชายหนุ่มกดข้อมือที่ถูกมัดไว้เหนือศรีษะ ก่อนจะพูดจาเหน็บแนมใส่เธอไม่หยุด

มือหนาวางลงบนหน้าอกอวบอิ่มที่ถูกปกปิดอยู่ภายใต้เสื้อสีขาว แยมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

“ทำแบบนี้ไม่ได้น่ะ เราเป็นพี่น้อง”สาวน้อยพยายามพูดเตือนสติอีกฝ่าย ให้เขาคิดมากกว่านี้

“ใครเป็นพี่เธอไม่ทราบ ฉันเป็นลูกคนเดียว”ศรัณย์พูดหนักแน่น โดยไม่สนใจเสียงห้ามปราบของหญิงสาวแม้แต่น้อย

เขาแกะกระดุมเสื้อเธอที่ละเม็ดอย่างใจเย็น นัยน์ตาขลับดำมองผิวขาวเนียนที่เผยให้เห็นทีละน้อย

“ถ้าปล่อยแยมไปตอนนี่ แยมจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น จะคิดแค่ว่าพี่เมา”แยมพูดขึ้นอีกประโยค เพื่อเขาขยับตัวลงไป

“ฉันอาจจะเมาจริงๆนั้นแหละ”

มือใหญ่แหวกชุดชั้นในออกไป เผยให้เห็นสองเต้าเต่งตึงโผล่ออกมา เขาเคล้นคลึงทั้งสองเต้าสลับไปมาจนสนุกมือราวกับของเล่น

“หยุดน่ะ”แยมตวาดเสียงใส่อย่างเหลืออด เขาหยอกล้อจนเกินขอบเขตไปแล้ว

“ช่วยด้วย”ทว่าเธอยังส่งเสียงร้องเรียกให้คนได้ยิน

สายตาลุ่มลึกเหลือบมองดวงหน้าเล็กที่น้ำตาคลอเบ้า ทว่ามือของเขากลับขยับขึ้นมาบีบยอดถันสีชมพูจนหญิงสาวต้องกัดปาก

“ไม่มีใครโผล่มาหรอก เก็บเสียงไว้ครางดีกว่า”

ศรัณย์ขยับมือลงมาฉีกกระโปรงคับแคบนั้นถึง ชั้นในลูกไม้สีดำก็ถูกกระชากออกให้พ้นทาง

“หยุดน่ะ”แยมเย็นวาบไปทั่วแผนหลัง เมื่อเบื้องล่างไร้สิ่งบดบัง เธอพยายามถอยหนี แต่แรงของเขากดทับตัวเธอไว้แน่น

“อย่าทำเป็นซื่อหน่อยเลย เดี๋ยวพี่คนนี้จะพาเธอขึ้นสวรรค์ เสร็จจากนี้ฉันจะซื้อกระโปรงให้เธอใหม่สักร้อยตัว”

“เลิกพูดจาทุเรสๆสักที”แยมกลั้นน้ำตาไม่ไหวจนมันไหลอาบแก้ม ชายหนุ่มมองหยาดน้ำตาเหล่านั้นโดยไม่รู้สึกอะไร เขาไม่คิดว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังทำมันผิดเหรอ

ศรัณย์โน้มตัวลงมาใกล้ กลิ่นอายอันตรายแผ่ซ่านไปรอบกายของเขา ความหวาดกลัวเล่นพล่านอยู่ในอก ยังไม่ทันจะเบื้อนหน้าหนี มือหยาบกลับบีบคางให้เงยหน้า

ริมฝีปากหนาประกบลงมาโดยไม่ทันตั้งตัว ค่อยๆกัดกินริมฝีปากบางสีชมพูราวกับของหวาน เรียวลิ้นสากรุกล้ำเข้ามาอย่างอุกอาจ ลมหายใจของเธอเริ่มจะติดขัดเพราะเขาช่วงชิงมันไป

เขาตวัดเลียทุกส่วนในโพรงปากราวกับน้ำหวานรสเลิส กลืนกลิ่นมันไปอย่างละเมียดละไม หญิงสาวใต้ร่างทนไม่ไหวจนกัดลิ้นเขาเข้าให้

ชายหนุ่มผละออกจากเรียวปากเล็ก เขาสัมผัสได้ถึงรสชาติคาวในปากจึงเช็ดดูว่าเป็นเลือด ทว่าเขากลับยกยิ้มโดยไม่โกรธสักนิด

เขาบีบปลายคางเธออีกครั้ง ให้เผยอริมฝีปากออกก่อนจะกดชั้นในของเธอเข้ามาปิดปาก แยมส่ายหน้าปฏิเสธแต่เขาไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย

ศรัณย์ขยับตัวมา แยกสองขาเล็กออกจากกัน ก่อนจะฝั่งใบหน้าลงไปตรงกลางความเป็นสาว ลิ้นสากควานเลียอย่างมูมมาม ตวัดเลียจนสาวน้อยดิ้นพล่านด้วยความเสี่ยว

จนน้ำหล่อลื่นไหลออกมา เขาก็ยังจะกลื่นมันลงไปราวกับเป็นน้ำหวาน แยมส่งเสียงร้องที่ฟังแทบจะไม่ได้ศัพท์ออกมา

ลิ้นหนารุกล้ำเข้าไปถึงภายใน ดื่มด่ำจนความกระหายหมดไปถึงได้ผละออก เขามองกายสาวที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำลายของเขา