Five of Wands - 3/3

“ฤทธิ์เยอะนักนะ” ราเชนทร์ตรึงแขนเธอชูขึ้น ให้ร่างเธอปะทะกับลำตัวของเขาอีกครั้ง ได้ผล คราวนี้พุฒิตาที่เดิมก็ทรงตัวไม่ค่อยอยู่เพราะฤทธิ์สุรา ถึงกับมึนงงเห็นดาวจนนิ่งไปชั่วครู่

“เตย หยุดก่อน ไม่มีใครทำอะไรฟ้าทั้งนั้นแหละ” ปลายฟ้าที่เพิ่งหายตกใจรีบลุกขึ้น แล้วเข้ามาแตะตัวเพื่อนด้วยความเป็นห่วง พร้อมหันไปขอให้รุ่นพี่หนุ่มของตนปล่อยมือเพื่อนเธอ

“พี่เชนคะ ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ นี่เพื่อนฟ้าเอง”

“ผมรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนฟ้า แต่เจ้าตัวดูเหมือนจะไม่รู้กาลเทศะ เสียทีที่งาม… ที่นามสกุลมารยาทงาม” ราเชนทร์ก็ไม่ได้อยากจะพูดผิดหรอก แต่กลิ่นหอมเย้ายวนตรงหน้าอวลฟุ้งผสมกลิ่นเหล้าผลไม้ที่หญิงสาวเสิร์ฟ…สาดให้ บวกกับชุดสีแดงขับเน้นรูปร่างดึงดูดสายตาของอีกฝ่าย มันเผลอทำเขาเคลิ้มอีกแล้วน่ะสิ

ไอ้หมอนี่ชักเหิมเกริมใหญ่แล้ว คำก็ล้อชื่อสกุล เหมือนคนมีปมด้อยชอบล้อเลียนคนอื่น เธอต้องพูดจาสั่งสอนให้รู้สำนึกสักที ปกติเธอไม่ชอบขึ้นเสียงใส่ใคร แทบไม่เคยทำ แต่ครั้งนี้เธอสูดหายใจลึก ก่อนกลั้นใจเปล่งเสียงดุสุดขีดในชีวิต!

“เป็น...อาไร ต้องมาล้อนามสกุลกาน…นิสาย เอิ๊ก เสีย!”

หึ เป็นไงล่ะ

อึ้งไปเลยสิ

สะใจอีเตยนัก

ราเชนทร์อึ้งจริง ๆ ทำอะไรไม่ถูกไปชั่วครู่ก่อนรีบแก้ตัว

“ผมไม่ได้ล้อ!” ไม่ได้ตั้งใจจะล้อจริง ๆ นะ ให้ตายเถอะ

“พี่เชนคะ คนมองใหญ่แล้วค่ะ” ปลายฟ้าละล่ำละลักบอก เมื่อเห็นว่าหลายโต๊ะเริ่มมีทีท่าสนใจเหตุการณ์ทางนี้มากกว่าเดิม

ท่ามกลางชาวมุง บุรวิชญ์ที่เพิ่งคุยโทรศัพท์สายสำคัญเสร็จรีบวิ่งตาลีตาเหลือกแทรกตัวตามเข้ามา เมื่อเห็นสภาพเพื่อนและคู่กรณีชัด ๆ ก็ต้องตกใจแล้วรีบคว้าตัวพุฒิตาไว้

“ตายแล้ว! เตย ฟ้า นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย เป็นอะไรรึเปล่าครับคุณ” บุรวิชญ์ร้อง ประคองเพื่อนที่เซมาซบ เพราะราเชนทร์ยอมปล่อยมือกะทันหัน แต่เจ้าตัวไม่ตอบ ทำเพียงส่งสายตาประมาณ ‘คิดว่าเป็นไหมเล่า’ ใส่บุรวิชญ์จนอีกฝ่ายคอหด ได้แต่ยิ้มเชิงขอโทษแทน

“เอ่อ ต้องขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะครับ เพื่อนผมมันเจออะไรมาหนักเลยเมามากไปหน่อย ถ้ามีอะไรไปคุยกันข้างนอกกันดีกว่าไหมครับ ตรงนี้คนเยอะ”

บุรวิชญ์พยายามแก้ตัวแทนเพื่อน ทั้งที่เห็นว่าชายหนุ่มตรงหน้ามีสภาพเยินขนาดไหน แต่ขณะเดียวกันก็เริ่มเห็นหลายคนยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาบันทึกภาพ หากปล่อยให้บานปลาย อาจจะได้เห็นคลิปเพื่อนสาวของตนว่อนโซเชียลก็เป็นได้

ราเชนทร์เองก็ไม่อยากเป็นข่าวยุ่งยาก จึงพยักหน้าให้ออกไปคุยข้างนอก

“ปายหนาย! คุยกานห้ายรู้เรื่องเด้! ตงเน้!” พุฒิตาผู้เมาโดยสมบูรณ์แบบสวมบทขาใหญ่ใจกล้า ไอ้ที่ไม่เคยขึ้นเสียงใส่ใครมาตลอดชีวิตคือข้อยกเว้นตอนเมา

“โอ๊ย ไปเหอะแก อายเขา!” บุรวิชญ์ปรามพลางหิ้วปีกเพื่อนออกไปข้างนอก โดยมีปลายฟ้าประคองอยู่อีกข้าง

ราเชนทร์ยืนกอดอกรออยู่นอกผับ คราบของเหลวเริ่มแห้งแล้วส่งกลิ่นโชย คิมหันต์ยังคงง่วนสำรวจว่ามีเศษผลไม้หลงเหลืออยู่ตามซอกเสื้อผ้าเจ้านายตนไหม จะได้ปัดออก กลัวไปหล่นบนรถ

บุรวิชญ์และปลายฟ้าหิ้วปีกพุฒิตาตามมา หญิงสาวคอพับแต่ยังไม่ได้หมดสติเสียทีเดียว เจ้าตัวยังคงพยายามยืดกายตั้งตรงแล้วยกศีรษะขึ้นประสานสายตาอย่างเอาเรื่องพอ ๆ กัน

“เอาไงว่ามา” นานทีเดียวกว่าชายหนุ่มจะอ้าปากถาม

“ก็ไม่เอาไง นายทำไรเพื่อนฉัน” เธอถามพร้อมสะบัดเพื่อนออกพุ่งเข้ามาผลักอกราเชนทร์ด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี

ซึ่ง

เบาโหวง…

“เก่งนักใช่ไหม” ราเชนทร์รำคาญเหลืออด รวบมือทั้งสองข้างของพุฒิตาดันตัวเธอเข้าชิดกำแพง ใช้ร่างสูงใหญ่ของเขากักขังเธอไว้

บุรวิชญ์กับปลายฟ้าเตรียมจะพุ่งเข้ามาห้าม แต่คิมหันต์ขวางไว้ เขารู้ดีว่าเจ้านายตนไม่มีทางทำอะไรรุนแรง อย่างมากก็แค่ขู่เท่านั้น อีกอย่าง โดนสาดเหล้าใส่เป็นใครก็โกรธ ควรให้ทั้งคู่เคลียร์กันเองถึงจะถูก

“ปะ...ปล่อย” พุฒิตาเริ่มรู้สึกตัวว่าตนสู้แรงอีกฝ่ายไม่ไหว ท่านี้ทำให้ลำตัวทั้งสองแนบชิดกันอีกครั้ง และเธอดันสัมผัสได้ถึงร่างกายกำยำจนเกิดประหม่าขึ้นมา

เขายื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ ใกล้เสียจนเธอต้องเบือนหน้าหนี

“ไม่เก่งต่อล่ะ” ราเชนทร์กระซิบถาม ยามอยู่ใกล้ชิดกันแบบนี้ เขาเองก็เริ่มรู้สึกอย่างอื่นขึ้นมาเสียดื้อ ๆ แต่เมื่อคิดว่าที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้น แล้วอีกฝ่ายทำอะไรไว้ เขาก็พยายามยั้งตัวเอง ก่อนกลับไปจู่โจมด้วยคำขู่ที่ทำให้หญิงสาวแทบสร่างเมา

“รอหน่อยนะคนดี อีกสักสองสามวันผมจะส่งของกำนัลสำหรับวีรกรรมครั้งนี้ไปให้ที่บ้าน ซัก...แสนห้าเป็นไง” พูดจบ เขาก็ปล่อยมือพร้อมหัวเราะหยัน

แสนห้า!

พุฒิตาตัวชาวาบเมื่อได้ยินตัวเลข เธอสร่างเมาแล้วจริง ๆ ความกล้าบ้าบิ่นเมื่อสักครู่นี้มลายสิ้น

อะไรยังไงนะ!

ฉันเห็นเขาทำเพื่อนร้องไห้…

เลยไปเสิร์ฟเหล้าลงหัวเขา…

แล้วเพื่อนก็บอกว่าเข้าใจผิด…

อ้าว! ก็คือฉันผิดน่ะสิ!!

ต้องจ่ายอีกแล้วเรอะ!

แสนห้า! แสนสาหัส!

ไอ้คนหล่อหน้าเลือด!

คนหล่อหน้าเลือดผู้ถูกบริภาษในใจขณะนี้เดินไปหาปลายฟ้า ก่อนกล่าว

“ไปคุยกันให้รู้เรื่องด้วยนะฟ้า” แม้การพุ่งตัวเข้ามาปกป้องเพื่อนจะนับว่าเป็นการกระทำที่น่าชื่นชม แต่ต้องหัดใช้สมองให้เป็นหน่อย เกิดไปชนอันธพาลคนอื่นที่ไม่ใช่เขาขึ้นมา คงไม่จบแค่นี้แน่

“ฟ้าต้องขอโทษจริง ๆ นะคะ ยังไงพี่เชนกลับก่อนเถอะค่ะ ทางนี้เดี๋ยวฟ้าจัดการต่อเอง ไว้ฟ้าค่อยโทรไปปรึกษาพี่อีกครั้งนะคะ ส่วนเรื่องค่าเสียหาย…” ปลายฟ้ารีบยกมือไหว้พร้อมกล่าวขอโทษ

“เรื่องนี้คุณไม่เกี่ยว ผมกับคุณงาม…คุณพุฒิตาจะตกลงกันเองทีหลัง” ราเชนทร์กล่าว ก่อนขยับเสื้อผ้าให้เข้าที่ แล้วเดินจากไป

ปลายฟ้ากับบุรวิชญ์รีบเข้าไปหาเพื่อนที่ยังยืนนิ่งงันอยู่ข้างกำแพงไม่ขยับเขยื้อน

ขยับไม่ไหวหรอกเพราะในหัวตอนนี้มีแต่คำว่า

แสนห้า! แสน! สาหัส!

ปัง! เสียงกระแทกประตูรถดังสนั่น ก่อนที่ราเชนทร์จะต้องหลับตาปี๋พร้อมขบกรามจนนูนเป็นสัน ใช่ เมื่อกี้เขาขึ้นรถอย่างหงุดหงิด แล้วดึงประตูปิดด้วยความโมโห ผลคือทำให้ตัวเองต้องหูอื้อมึนตื้อไปชั่วขณะ…เวรเอ๊ย ไม่น่าปิดประตูเสียงดังเลย

“นี่มันวันบ้าอะไรอีกวะ” ราเชนทร์นั่งกางแขนตั้งศอกบนเข่า เขาสบถพลางขยี้เส้นผมที่เริ่มแห้งจับตัวเป็นกลีบเหนียว การกระทำนี้ทำให้กลิ่นหอมหวานของแซงเกรียฟุ้งขึ้นอีกครั้ง ยัยตัวแสบนั่น เจอกันแต่ละทีไม่เคยมีเรื่องดีเลยจริง ๆ

ราเชนทร์นึกถึงสัมผัสจากร่างเย้ายวนที่แนบชิดกับตนเมื่อครู่ ก่อนสะบัดหน้าไล่ความคิดนี้ออก เปลี่ยนเป็นหมายมาดคาดโทษอยู่ในใจ อย่าให้มีครั้งหน้าเชียว ไม่งั้นพ่อจะจัดให้รู้ว่า ไอ้เชนคนนี้โหดแค่ไหน เอาให้ร้องขอชีวิตเลยคอยดู!

ยิ่งนึกยิ่งอารมณ์เสีย บวกกับความขุ่นเคืองที่สั่งสมมาหลายวัน ทำให้เขาต้องหาทางระบายไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

“ขับเร็ว ๆ หน่อยดิ ขับแบบนี้เมื่อไรจะถึง” เขาเงยหน้าสั่งแกมบ่นให้คิมหันต์เร่งความเร็ว

“ครับ ๆ” คิมหันต์เลขาฯ คนสนิทรับคำสั่ง ก่อนเหยียบคันเร่งเพิ่มเล็กน้อยตามใจเจ้านาย

“คุณเชนติดต่อคุณอ้อได้หรือยังครับ” เขาถามถึงอรพิณ เพราะเพิ่งได้ข้อมูลที่อาจเพิ่มน้ำโหให้แก่เจ้านายมา จึงลองหยั่งเชิงดูก่อน

“ยัง ไม่รับสายกูเลยสักครั้ง ไลน์ไปก็ไม่ตอบ” ราเชนทร์กล่าวพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอีกครั้งอย่างหัวเสีย

“อ้อ ครับ” ถ้าอย่างนั้นเขายังไม่เล่าดีกว่า เดี๋ยวเจ้านายกริ้วเพิ่มขึ้นมาตอนนี้ ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นอีกบ้าง ใช้รถใช้ถนนไม่ควรใช้อารมณ์ เพื่อความปลอดภัย

ตัดสินใจได้ดังนั้น คิมหันต์จึงสงบปากสงบคำ ขับรถมุ่งหน้าไปส่งบอสหนุ่มที่คอนโดตามหน้าที่ตนต่อ พลางทบทวนข้อมูลที่ได้รับทราบมาอีกครั้งอยู่ในใจ

หลังจากคิมหันต์เห็นข่าวสัมภาษณ์อรพิณก็ได้ไปสืบสาวต้นตอจนพบว่า ในวันเกิดของอรพิณ ดาราสาวได้ว่าจ้างปาปารัสซีให้มาเก็บภาพช่วงที่นัดเจอกับราเชนทร์ แต่เมื่อเหตุการณ์ไม่เป็นไปตามที่เธอวางไว้ อรพิณจึงเบี้ยวค่าจ้าง เป็นเหตุให้ปาปารัสซีคนนั้นปล่อยภาพแฉพร้อมตีข่าวว่า ดาราสาวตั้งใจยั่วนักธุรกิจหนุ่ม แต่กลับถูกเมินซ้ำถูกไล่ตะเพิดกลางวันเกิดตน

ข่าวดังกล่าวทำให้ไมค์ลงดาราสาว เธอจึงเอาตัวรอดโดยอ้างว่า ราเชนทร์ชวนตนมาดินเนอร์หวังเคลม แต่ตนไหวตัวทันจึงหนีออกมาก่อน

โอ้โห! พลิกเรื่องหน้าตาเฉย!

คิมหันต์ได้แต่ลอบส่ายหน้า พลางครุ่นคิดว่าจะรายงานเรื่องนี้กับเจ้านายอย่างไรดี คงต้องรออีกสักหน่อยให้นายใจเย็นลง อย่างน้อยก็จนกว่าจะชำระคราบของเหลวที่หญิงสาวอีกคนฝากเอาไว้ออกซะก่อน

ว่าไปแล้ว เขาไม่รู้ว่าเจ้านายตนจะจัดการกับหญิงสาวจอมบ้าบิ่นคนนั้นอย่างไรต่อ แต่ครุ่นคิดได้ไม่นานนักคิมหันต์ก็ได้รับคำสั่งใหม่

เมื่อถึงที่หมาย ราเชนทร์เปิดประตูก่อนชะงักราวกับนึกอะไรออกกลางคัน เขาหันมากล่าว

“ไปสืบประวัติของยัยมารยาทงามนี่มา ฉันต้องการข้อมูลภายในพรุ่งนี้” สั่งเสร็จก็ก้าวลงจากรถแล้วปิดประตูโดยไม่รอคำตอบ

ชายหนุ่มยืดตัว จัดเสื้อที่ยังเปียกชื้นอยู่เล็กน้อย ขยับแว่นเข้าที่ ก่อนก้าวเดินอย่างมั่นใจพร้อมตั้งมั่นว่า จะต้องเอาคืนยัยตัวแสบคนนี้ให้สาสม