3.หิวน้ำ หรือ หิวเรา (2)

“โอเคจ้ะ ขอบใจมากแพรว ยังไงฝากแจ้งพี่อีกทีนะจ๊ะ ว่ามีถ่ายอะไรบ้าง จะได้เตรียมตัว”

‘ค่ะ วันถ่ายพี่โบไปพร้อมกับน้องไอมี่ดีไหมคะ แพรวจะได้ให้รถไปรับ ไปด้วยกันพี่โบจะได้มีเพื่อน’

“ไม่เป็นไร พี่ไปเองดีกว่า”

เธอปฏิเสธสั้นๆ อีกฝ่ายจึงวางสายไปด้วยเสียงอ่อยๆ คงเข้าใจว่าบราลีโกรธเอมิกาที่ทำให้ตนต้องเจ็บตัว แต่สำหรับเธอเพียงอยากหลับไปในรถระหว่างเดินทางเงียบๆ ไม่มีคนอื่นมาชวนพูดคุย

ใกล้เที่ยงคืน บราลียังไม่หลับเพราะวันนี้นอนทั้งวัน แม้จะทานยาไปแล้ว หญิงสาวนอนอ่านบทไปเรื่อยๆ และรู้สึกหิวน้ำ แต่น้ำที่เอามาไว้ในห้องหมดแล้วจึงออกไปหยิบขวดใหม่ข้างนอก

เธอรู้ว่าชนนกลับมาพักหนึ่งแล้วเพราะได้ยินเสียงประตู หากก็ไม่ได้สนใจนัก ร่างโปร่งอรชรตรงไปเปิดตู้เย็น อยากดื่มน้ำเย็น เนื่องจากวันนี้ดื่มเพียงน้ำอุณหภูมิห้องปกติ ได้น้ำที่ต้องการก็ปิดตู้เย็นลง จะหันกลับก็ต้องสะดุ้งเพราะเจอเข้ากับร่างสูงกำยำ ทว่าที่ทำเอาบราลีผงะถอยมายืนติดตู้เย็นก็เพราะบ่าหนากับแผงอกกว้างเปลือยเปล่า

ชนนใส่เพียงกางเกงวอร์มตัวเดียว!

ริมฝีปากอิ่มเผยอกำลังจะต่อว่าที่อยู่ๆ อีกฝ่ายก็เดินมาชิดตนโดยไม่ให้สุ้มให้เสียง ที่สำคัญยังแต่งตัวล่อแหลมต่อสายตาเธออีกต่างหาก มือหนากลับยื่นมาหยิบขวดน้ำจากมือเธอไป เปิดขวดยกขึ้นดื่มหน้าตาเฉย

“น้ำฉันนะ นายหิวก็หยิบเองสิ”

บราลีพยายามเสียงแข็งใส่อีกฝ่ายและมองเพียงใบหน้าคมเข้ม ทว่ากลับกลายเป็นเผลอมองริมฝีปากได้รูปจรดปากขวดกับลำคอหนาที่ขยับกลืนน้ำ อยู่ๆ เธอก็กลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว และชนนก็ปรายตามองอยู่จึงเห็นเข้า อีกฝ่ายลดขวดน้ำลงพลางยิ้มมุมปาก

“หิวน้ำ หรือ หิวเรา”

“บ้า!”

มือบางผลักอกเปลือยอย่างลืมตัวเพราะหน้าตัวเองร้อนจัด แล้วกลับต้องสะดุ้งโหยงเมื่อฝ่ามือปะทะอกหนาแน่นปึกกับยอดอกของชายหนุ่มเต็มๆ

“นายมาแย่งน้ำฉันทำไม”

ชายหนุ่มตาโต มองเธอพลางอ้าปากหวอ ราวตกใจทว่าบราลีรู้สึกเหมือนถูกล้อ จึงรีบหันหน้าหนี หมุนตัวกลับจะเปิดตู้เย็นหยิบขวดใหม่ แต่มือหนากลับวางทาบบนมือเธอกดลงให้ปิดตู้เย็น หญิงสาวชักมือกลับ หันไปเอาเรื่องก็ต้องชะงักเพราะใบหน้าคมเข้มโน้มมาใกล้

“น้ำของเธอไม่ใช่ในนี้”

แขนกำยำเคลื่อนผ่านต้นแขนเธออย่างเฉียดฉิวไปหยิบขวดน้ำจากแพ็กที่วางบนเคาน์เตอร์ใกล้ตู้เย็นมาส่งให้

“ฉันอยากกินน้ำเย็น”

“ไม่ได้ เธอป่วยอยู่”

“ฉันไม่เป็นไรแล้ว ตัวไม่ร้อนแล้ว”

“จริงอะ”

บราลีส่งเสียงจิ๊กจั๊กขัดใจ แต่ก็ต้องหยุดยิ่งเมื่อมือหนาอีกข้างวางทาบบนหน้าผาก หญิงสาวทำได้เพียงเม้มริมฝีปาก ทั้งที่รู้สึกกระอักกระอ่วน เนื้อตัวร้อนวูบวาบราวไข้กลับ ด้วยร่างสูงกำยำที่โชว์ผิวเนื้อแท้ยืนชิดใกล้ ดวงตาคู่กลมโตมองสบกับดวงตาคู่เข้มดำขลับ ขณะหัวใจเริ่มเต้นเร็วขึ้น สุดท้ายเธอก็ปัดมือของเขาออกเพราะไม่อยากให้ตนเองเกิดอาการประหลาดมากไปกว่านี้

“ฉันบอกว่าดีขึ้นแล้วก็ดีขึ้นแล้วสิ ฉันไม่ใช่เด็กๆ นะ ที่จะไม่รู้ว่าตัวเองป่วยหรือเปล่า”

“อืม ตัวไม่ร้อนแล้ว แต่กินน้ำธรรมดาไปก่อนเถอะ”

“เอ๊ะ นายนี่”

ทั้งที่เห็นว่าเธอไม่พอใจแต่อีกฝ่ายกลับเปิดขวดยื่นให้

“อะ”

“นายนน”

“ครับคุณโบ”

ชายหนุ่มตอบรับด้วยน้ำเสียงยียวน

ความจริงบราลีไม่อยากยอมอีกฝ่าย ทว่าเพราะร่างสูงกำยำที่ประชิดขวางทางอยู่ในสภาพชวนให้หงุดหงิดใจ เธอจึงอยากรีบกลับเข้าห้องตัวเอง หญิงสาวยอมรับขวดน้ำมาจากอีกฝ่ายพลางบอก

“หลบไป ฉันจะเข้าห้อง”

คิ้วเข้มยกขึ้นสูง ก่อนชนนจะขยับกายออกเปิดทางเพียงเล็กน้อย แต่เมื่อเธอจะเดินผ่านเขาก็จับมือไว้ บราลีสะดุ้งสุดตัว กระตุกมือกลับแต่ชายหนุ่มรั้งไว้พลางยัดบางอย่างใส่มือ

“ตกใจอะไร เอาฝาขวดไปด้วย”

คำพูดปนขำของอีกฝ่ายทำให้บราลีฉุนจัด ดึงมือตัวเองออกอย่างแรงแล้วเดินกระแทกเท้ากลับห้องตัวเอง ขณะที่ร่างสูงกำยำเดินล้วงกระเป๋าก้าวช้าๆ สีหน้ายิ้มกริ่ม ทว่าเข้าห้องไปแล้วก่อนจะปิดประตูหญิงสาวก็พูดในสิ่งที่คิดว่าต้องเอ่ยกับชายหนุ่ม

“ต่อไปนายห้ามถอดเสื้อออกมาเดินเพ่นพ่านนอกห้องแบบนี้อีก”

“อะไรของเธอ มาจำกัดสิทธิคนอื่นได้ไง เราก็เป็นของเราแบบนี้ ปกติก็ไม่ได้ใส่เสื้อนอนอยู่แล้ว”

“นายจะใส่หรือไม่ใส่นอนก็เรื่องของนาย แต่ออกมาข้างนอก นายต้องใส่”

บราลีย้ำในสามคำสุดท้าย ทว่าอีกฝ่ายกลับยิ้มมุมปาก

“หรือว่า...เธอกลัวห้ามใจตัวเองไม่ได้ ก็นะ เราเข้าใจ อะไรๆ ที่เคยได้เห็นเต็มๆ มาแล้ว มันก็ต้องล่อตาล่อใจให้คิดถึงเป็นธรรมดา”

“ห้ามใจไม่ได้บ้านนายสิ”

ปัง!

ประตูห้องหญิงสาวปิดลงเสียงดังหลังเจ้าตัวสวนกลับมาเสียงเข้ม ทว่าชนนกลับยืนมองประตูพลางยิ้มบาง ดวงตาคู่คมเข้มพราวระยับ

=====

นนชวนทะเลาะตลอด ไม่ถูกโบแว้ดใส่ สงสัยนอนไม่หลับ ^^

ฝากกดติดตาม กดหัวใจ และคอมเมนต์พูดคุยกันได้นะคะ^^