ผ่านมาได้ 1 เดือนแล้วสำหรับชีวิตการเรียนในมหาลัย
เย็นวันนี้จะมีประชุมกันในคณะเรื่องกีฬาของมหาลัยที่จะมีขึ้นในเดือนหน้า
ผลการประชุมออกมาว่าแคท มายด์และปรางต้องเป็นดรัมเมเยอร์ของคณะ ซึ่งจะต้องมีซ้อมกันในตอนเย็นของทุกวัน
”โอ้ย!ทำไมต้องเป็นพวกเราล่ะนี่”แคทบ่น
”เพราะเธอเป็นดาวคณะไงล่ะ…ทำให้ชั้นกับมายด์เลยโดนไปด้วย”ปรางพูดแบบยิ้มๆพลางมองแคทที่ทำท่าเหมือนอยากหายตัวได้
”จะโวยวายทำไม?ยายแคท….ตอนอยู่รร.เก่าก็เคยเป็นนะ”มายด์พูดบ้าง
”แต่นี่มันมหาลัยนะ..ถ้าพลาดไปได้อายทั้งคณะแน่”แคทพูดพลางเกาหัว
”น่าสนุกดีออกนะ..ดีที่เราเป็นด้วยกัน”ปรางพูด
”แล้วเขาจะเริ่มซ้อมกันเมื่อไรล่ะ”แคทหันไปถาม
”เห็นว่า..เดี๋ยวพี่ๆจะบอกอีกทีอ่ะ”ปรางตอบ
”ป่ ะ…กลับบ้านกันเถอะ”แคทพูด
วันจันทร์ถัดมาตอนเช้า
”เย็นนี้จะเริ่มซ้อมกีฬาและซ้อมหลีดกับดรัมนะคับ…น้องๆที่เป็นนักกีฬา เป็นหลีดและเป็นดรัมเย็นนี้เจอกันที่โรงยิมใหญ่ตอน5โมงเย็นนะคับ”เสียง
ของรุ่นพี่ที่เป็นประธานคณะพูดผ่านไมโครโฟน
ประธานคณะเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีเรียนเอกคอมเคยเป็นเดือนของคณะเมื่อปีที่แล้วชื่อ ศิวา
ตกเย็นในโรงยิมก็เต็มไปด้วยคนจำนวนมาก ทั้งนักกีฬา ทั้งหลีดและพวกดรัมเพราะต้องประชุมกันก่อนแยกย้ายไปซ้อมตามที่ต่างๆ พอประชุม
เสร็จในโรงยิมก็เหลือแค่พวกหลีด กับดรัมและนักกีฬาวอลเล่ย์บอลกับบาสเกตบอลเท่านั้น
”แคท..ชั้นว่าพี่ศิวามองแกบ่อยๆนะ”ปรางพูด
”ไม่หรอกมั้ง..พี่เขาก็มองไปทั่วๆแหละเขาเป็นประธานก็ต้องดูแลทุกคนนะ”แคทหันไปมอง
”แต่..ชั้นว่าปรางพูดถูกนะ”มายด์พูดบ้าง
”ชั้นเห็นเขามองมาทางแกอย่างบ่อย เวลาแกเผลออ่ะ”ปรางบอก
”ซ้อมต่อเถอะ”แคทพูด เธอรู้สึกเฉยๆ
หลังจากซ้อมเสร็จแล้ว สามสาวเปลี่ยนชุดแล้วและกำลังจะเดินออกจากโรงยิม
”น้องแคทคับ..”มีเสียงเรียกมาจากข้างหลัง
สามสาวหันกลับไปมองพร้อมกัน ศิวานั่นเอง เขากำลังวิ่งเข้ามาหา ปรางกับมายด์หันไปมองหน้าแคท
”ค่ะพี่”แคทตอบ
”มีอะไรคะ..พี่ศิวา”แคทถาม เมื่อศิวามาถึง
”พี่จะบอกว่า…พรุ่งนี้ตอนพักกลางวันเขานัดประชุมดาวและเดือนปีนี้นะ”ศิวาบอก
“ที่ไหนคะ”แคทถาม
”ที่หอประชุมกลางคับ”ศิวาพูด
”ตรงไหนเหรอคะ..พอดีแคทยังไม่ค่อยได้ทำความคุ้นเคยกับมหาลัยสักเท่าไรค่ะ”แคทพูดพร้อมกับหันมาทางปรางกับมายด์ซึ่งก็ส่ายหน้าทั้งคู่
”งั้น…พรุ่งนี้ไปพร้อมกับพี่ก็ได้เพราะยังไงพี่ก็ต้องไปอยู่แล้ว”ศิวาพูด
แคทหันไปมองหน้าเพื่อน
”ก็ได้ค่ะ”แคทพูด
”งั้นพรุ่งนี้…พี่จะคอยอยู่ที่หน้าคณะนะคับ”ศิวาบอก
“ค่ะ..พี่”แคทตอบ
”โอเค..กลับบ้านกันดีๆนะคับ”ศิวาพูด
“ค่ะ..ขอบคุณนะคะ”แคทพูด
แล้วศิวาก็หันหลังเดินกลับไป
วันรุ่งขึ้นตอนพักกลางวันแคท มายด์และปรางก็เดินออกมาที่หน้าคณะก็เห็นว่าศิวามารออยู่แล้ว
”ขอโทษนะคะที่ต้องให้รอ…พอดีอาจารย์ปล่อยช้าค่ะ”แคทบอกกับศิวา
”ไม่เป็นไรคับ พี่ก็เพิ่งมา”ศิวาพูด
“ปรางกับมายด์ไปดูด้วยได้มั้ยคะ”ปรางถาม
”ได้สิคับ”ศิวาพูดยิ้มๆ
ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าสามสาวนี้ตัวติดกันอย่างกับอะไรดี พูดจบศิวาก็เดินนำสาวๆไปยังหอประชุมกลาง
การซ้อมดรัมผ่านมาได้ 1อาทิตย์แล้ว ตอนนี้คนที่อยู่ซ้อมในโรงยิมต่างก็พูดกันไปว่าศิวากำลังตามจีบดาวคณะอยู่
”แคท…ชั้นว่าพี่ศิวาเขาจีบแกแน่ๆเลยว่ะ”ปรางพูด
”ชั้นก็ว่าใช่”มายด์ช่วยพูด
แคททำหน้าเฉยๆไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายอะไรเลย
”แก..ไม่สนใจพี่เขาบ้างเหรอ”ปรางถาม
“ไม่ล่ะ”แคทตอบแล้วส่ายหัว
”ทำไมล่ะ…พี่เขาก็หล่อ นิสัยก็ดีนะ”ปรางพูด
”ถ้าแกชอบก็เอาไปดิ…ให้”แคทพูดหน้าตาเฉย
”ยายบ้า…ชั้นแค่อยากรู้”ปรางว่า
“ก็มันไม่ใช่…จะให้ชอบได้ไงล่ะ”แคทตอบ
”แล้วแกจะเอาไงล่ะ”ปรางพูดต่อ
”ก็ไม่เอาไงหรอก…ปล่อยไปงั้นแหละพี่เขา ก็ไม่ได้พูดอะไรเดี๋ยวนานไปเขาก็รู้เอง”แคทบอกกับปราง
ส่วนมายด์ไม่พูดอะไรเพราะรู้นิสัยแคทดี เธอคบกันมานาน
หลังซ้อมเสร็จแล้วระหว่างกำลังเดินออกจากโรงยิม
”วันนี้กลับกับชั้นนะแคท มายด์”ปรางพูด
”วันนี้พี่ชายชั้นมารับนะ”ปรางพูดต่อ
”พี่ที่ว่าไปดูงานที่อเมริกาอ่ะนะ กลับมาแล้วเหรอ”แคทถาม
”ใช่…กลับมาได้หลายวันแล้วจะได้แนะนำให้รู้จักกัน”ปรางพูด
”จะไม่รบกวนพี่เขาเหรอ…ที่ต้องไปส่ง”มายด์พูด
”ไม่หรอก…ต่อไปนี้พี่เขาต้องไปรับไปส่งชั้นทุกวันตามคำสั่งของแม่น่ะ”ปรางพูดไปขำไป
”งั้นก็ได้…”แคทเป็นคนสรุปเพราะนี่ก็มืดแล้ว
แคทมองปริน“แคทเพิ่งรู้นะคะว่าที่บริษัทมีของว่างให้พนักงานด้วย” “มีให้เราคนเดียวนี่ล่ะ ถ้าดูแลไม่ดีรับรองว่าไม่ต้องถึงพ่อเราหรอก แม่พี่ได้มาจัดการพี่แน่ๆ” “แต่ถ้าใครรู้จะไม่ดีมั้งคะ”“ตอนนี้คงรู้กันทั้งบริษัทแล้วล่ะ ว่าพี่พาว่าที่แฟนในอนาคตมาทำงานด้วย” “พี่ปรินว่าอะไรนะคะ”“ป่าวคับ มากินก่อนเถอะ เดี๋ยวหายเย็นจะไม่อร่อยนะ” ปรินบอกแล้วเดินมาที่โซฟา แคทก็เลยต้องลุกขึ้นมาด้วย นอกห้องทำงานของปรินพนักงานบางคนเริ่มจับกลุ่มพูดถึงเรื่องที่ปรินมีเลขาส่วนตัว เพราะทุกคนต่างก็รู้กันว่าปรินไม่เคยอยากมีเลขาส่วนตัวมาก่อนเลย ทั้งๆที่มีคนเคยเสนอให้เขามี แล้วหนึ่งในนั้นก็คือฟ้านั่นเอง ทุกคนรู้ว่าฟ้าอยากเป็นเลขาส่วนตัวของปรินมากแต่ปรินก็ปฏิเสธมาตลอด แต่วันนี้เขาพาหญิงสาวสวยมาเป็นเลขาส่วนตัวแถมโต๊ะทำงานยังอยู่ในห้องเขาอีกด้วย มีพนักงานบางคนที่ไปงานเลี้ยงที่บริษัทจำแคทได้จึงมาเล่าเรื่องที่เกิดคืนนั้นให้คนอื่นฟัง ทุกคนจึงลงความเห็นว่าแคทน่าจะเป็นคนพิเศษของบอสแน่ๆ ลินดาเองก็รู้สึกอย่างนั้น เพราะตั้งแต่เธอย้ายมาทำงานกับปรินเธอไม่เคยเห็นเขาจะให้ความสำคัญ หรือเอาใจใส่ผู้หญิงคนไหนมาก่อน เธอคิดว่าถ้าเ
บริษัทของพ่อปรินเป็นตึกตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพฯ ชั้นล่างมีร้านกาแฟ ที่นั่งคอยของลูกค้าและคนที่มาติดต่อ ส่วนชั้นที่สาวๆต้องไปทำงานอยู่ที่ชั้น25 ต้องขึ้นลิฟต์ไป เมื่อถึงชั้นที่25ข้างหน้ามีเคาท์เตอและพนักงานต้อนรับคอยให้คำแนะนำกับคนที่มาติดต่อ ส่วนข้างในออฟฟิต มีโต๊ะตั้งเรียงรายแบ่งเป็นล็อคๆ ระหว่างที่เดินผ่านไปมีพนักงานพากันทักทายปริน“อรุณสวัสดิ์คับ บอส ค่ะบอส”ปรินพาสามสาวมาจนถึงหน้าห้องทำงานของเขา มีโต๊ะตั้งอยู่ข้างหน้าห้องมีผู้หญิงหน้าตาดีย้อมผมสีน้ำตาล อายุน่าจะมากกว่าปรินนิดหน่อย เป็นเลขาหน้าห้องเธอเดินออกมาทันทีที่เห็นปรินเดินมาพร้อมกับสาวๆ “อรุณสวัสดิ์ค่ะบอส สวัสดีค่ะคุณปราง”เธอทักทายปรินแล้วก็ทักปรางด้วย“สวัสดีค่ะพี่ลินดา”ปรางทักตอบ“คุณชยากับคุณเอกมารออยู่ในห้องแล้วค่ะบอส”ลินดาหันไปรายงานปรินปรินพยักหน้าแล้วเดินนำสาวๆเข้าไปข้างใน พอเดินเข้าไปข้างในห้องทำงานของปริน แคทมองดูรอบๆข้างขวามือดูเหมือนจะเป็นห้องประชุมเล็ก ด้านหน้าของเธอมีโต๊ะทำงานตัวใหญ่ตั้งอยู่น่าจะเป็นโต๊ะทำงานของปริน เยื้องไปทางซ้ายมือมีชุดโซฟาตั้งอยู่ ด้านข้างๆมีโต๊ะทำงานวางอยู่อีกชุด น่าจะเป็นโต๊ะของเธอ
“เป็นไงล่ะปริน รับไหวมั้ยดื้อแบบนี้”พ่อพูดขำๆ“ไหวคับคุณอา ยิ่งกว่านี้ก็ไหวคับ” “แคทเป็นคนหัวแข็ง ดื้อ แต่เขาเป็นคนมีเหตุผลและรับฟังคนอื่นเสมอ ยายแคทจะไม่ชอบการท้าทาย ดูถูก ดูหมิ่น และถ้าลองว่าตัดสินใจทำอะไรแล้วเขาจะต้องทำให้ได้ เพราะงั้นเวลาไปทำงานอาฝากปรินช่วยดูแลน้องด้วยนะ” “คุณอาวางใจได้เลยคับ ผมจะดูแลแคทให้ดีที่สุด ผมรับรอง” ปรินบอกกับพ่อแคทด้วยท่าทางจริงจังเหมือนเดิม “ขอบใจนะปริน” วันรุ่งขึ้นทุกคนเตรียมตัวกลับกรุงเทพฯโดยมีพ่อแม่แคทกับมายด์มาคอยส่งลูกสาวด้วย ส่วนกวางได้กลับไปก่อนตั้งแต่เช้ามืดแล้วเพราะต้องไปขึ้นเครื่องบินที่สุวรรณภูมิ พ่อแคทบอกกับแคทว่าได้โอนเงินมาให้ไว้ในบัญชีเพื่อให้เธอใช้ซื้อเสื้อผ้ากับของใช้ต่างๆที่ต้องใช้ตอนฝึกงานแล้ว ให้เธอใช้ได้เลย พ่อของมายด์ก็เช่นกัน หลังจากร่ำลากันเสร็จแล้วทุกคนก็ออกเดินทางกลับกรุงเทพฯกันวันนี้แคท มายด์และปรางมาซื้อเสื้อผ้าที่ต้องใช้ใส่ไปทำงานกัน แม่ปรางให้ลุงยอดขับรถมาคอยรับส่งสามสาวเพราะว่าเป็นห่วง สาวๆเดินเลือกเสื้อผ้ากันอยู่ในห้างสักพักเสียงโทรศัพท์ของปรางก็ดังขึ้น“ฮัลโลค่ะ.. ว่าไงคะพี่ปริน… ใช่ค่ะ..อยู่ที่เซนทรัลค่ะ..
“ถ้าเป็นปรางนะร้องไห้แล้วคงวิ่งหนีไปเลยแหละ”ปรางพูด“พี่ก็คิดอย่างนั้นนะ”ชยาบอก“พี่ก็ด้วย”เอกพูด“แต่พี่ว่าไม่”ปรินพูด ทุกคนหันไปมองหน้าปรินทันทีรวมถึงแคทด้วย“ทำไมวะ”ชยาถาม“ไม่รู้สิ แต่พี่ว่าไม่”ปรินพูดแล้วมองแคทที่นั่งอยู่ข้างหน้า“พี่ปรินพูดถูกค่ะ แคทไม่ร้องไห้แต่กำมือข้างขวาแล้วต่อยไปที่ประตูห้องพี่เอกทีเดียว ประตูห้องทะลุเลยหลังจากนั้นแคทก็ยิ้ม ยักไหล่แล้วก็เดินออกไปเลย”มายด์เล่า“เดี๋ยวนะ ประตูทะลุเลยเหรอ พี่ไม่อยากจะเชื่อ”เอกบอก“ประตูทำมาจากไม้อัดค่ะ มันไม่ได้หนามากมายอะไร”แคทบอก“นั่นแหละ ขนาดพี่เป็นผู้ชายยังไม่คิดว่าจะต่อยทะลุได้เลย ทำไมโหดขนาดนี้ล่ะ”ชยาพูดแล้วมองแคท“แคทเรียนทั้งคาราเต้และยูโดค่ะ แค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก”มายด์บอก“แคทไม่เสียใจเหรอที่ไปเจอแบบนั้นเข้าอ่ะ”ปรางถาม“ไม่หรอก เราไม่ได้ชอบเขาสักหน่อย ที่ต่อยเพราะไม่อยากให้เขามายุ่งกับเราอีก ที่จริงเรารู้อยู่แล้วว่าเขาอยู่กับพี่นิดที่ไปก็เพราะอยากจะรู้ความจริงเท่านั้น”แคทบอก“เราไม่ได้ชอบเขาแล้วทำไมถึงได้เกลียดเขาล่ะ”ปรินถาม“ก็ถ้าพี่เอกจะยอมจบแค่นั้น แคทก็คงไม่เกลียดหรอกค่ะ แต่นี่พอหลังจากนั้นพี่เอกก็ย
วันต่อมาแคทพาเพื่อนกับพี่ๆไปซื้อของฝากที่บ้านเพ ระหว่างที่กำลังเลือกซื้อของฝากอยู่ที่ร้านๆหนึ่ง แคทถอยหลังมาชนกับคนที่เดินมา “ขอโทษค่ะ”แคทบอกโดยที่ยังไม่ได้มองหน้าคนที่เดินมาชน“ไม่เป็นไรคับ”ผู้ชายคนนั้นบอกแคทเงยหน้าขึ้นไปมอง พอเห็นคนที่เธอชนแล้วจึงทำหน้าเรียบเฉย“แคทใช่มั้ย”ชายคนนั้นถาม“พี่เอก”มายด์พูดมายด์หันมาเมื่อได้ยินชายคนนั้นเรียกชื่อแคท แต่แคททำเหมือนไม่เห็นชายคนนั้น“สวัสดีค่ะพี่นิด สบายดีนะคะ”แคทหันไปถามผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆชายที่เธอชน“สวัสดีจ้าแคท มายด์ด้วย พี่สบายดี”นิดบอก เธอทักทายมายด์ด้วยเพราะตอนนี้มายด์เดินมายืนอยู่ข้างๆแคทแล้ว“สวัสดีค่ะพี่นิด มาเที่ยวหรือคะ”มายด์ถาม“ใช่จ้า แล้วแคทกับมายด์ล่ะ พี่ได้ข่าวว่าไปเรียนที่กรุงเทพฯไม่ใช่เหรอ”นิดถาม“ค่ะ มายด์กับแคทไปเรียนที่กรุงเทพฯพอดีมหาลัยปิดเลยกลับมาเที่ยวบ้านค่ะ”มายด์บอก“งั้นแคทกับมายด์ขอตัวก่อนนะคะพี่นิด พอดีมีเพื่อนมาด้วยค่ะ”แคทบอกแล้วมองไปที่ปรางกับพี่ๆที่ยืนมองอยู่“จ้า เที่ยวให้สนุกนะ”นิดบอกยิ้มๆ“เช่นกันค่ะ”แคทบอกแล้วหันหลังกลับมาทางที่ปรางกับพี่ๆยืนอยู่“เดี๋ยว แคท”เอกเรียกแล้วเอามือจับมือขอ
เมื่อลงมาจากบนเขา แคท กวางและปรินเดินเลี่ยงมาที่ศาลาท่าน้ำ ทุกคนคุยกันสนุกสนาน แม่แคทให้ป้าอิ่มมาเรียกให้ขึ้นไปกินข้าวที่บนบ้านแคทเลยบอกป้าอิ่มให้บอกกับแม่ว่าพวกเธออยากจะนั่งกินข้างล่าง สักพักป้าอิ่มกับน้าอุ้มก็ยกอาหารลงมาให้ที่ศาลา แคทรีบขอโทษที่ทำให้ต้องลำบาก แต่ป้าอิ่มกับน้าอุ้มต่างก็บอกว่าไม่เป็นไร พอกินข้าวกันอิ่มแล้วก็นั่งคุยกันต่อ ชัยเดินลงมาที่ศาลา“แคท พี่ขอคุยด้วยหน่อยคับ” แคทหันไปมองแล้วเดินไปที่ชัย“มีอะไรคะ” “แคทจะมาอยู่บ้านใช่มั้ยช่วงปิดเทอม” “ค่ะ” “งั้นพี่ขอมาหานะ” แคทมองเขาด้วยสายตาเย็นชา“พี่ชัยไม่ทำงานเหรอคะ” “ก็เวลาที่พี่ว่างไงคับ” แคทไม่ตอบ“ตกลงตามนั้นนะ วันนี้พี่กลับก่อนเอาไว้พี่จะมาหาใหม่”ชัยพูดเองเออเองแล้วเขาก็เดินกลับไปบนบ้าน แคทเดินกลับมาที่ศาลา สักพักรถของชัยก็ขับออกไป แคทนั่งมองดอกบัวในคลองไม่พูดกับใคร เธอไม่อยากทิ้งพ่อกับแม่ไปไกลถึงสิงคโปร์หรอก แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีทางอื่นอีกแล้ว กวางและทุกคนมองแคทแต่ไม่มีใครพูดอะไร เพราะรู้ว่าเธอกำลังใช้ความคิด ปรินเห็นท่าทางของแคทแล้วเขาก็ชวนกวางเดินขึ้นไปบนบ้านทันทีตอนบ่ายทุกคนพากันเดินขึ้นไปบน