บทที่ 45 เกราะมนุษย์

หลี่หยางพึ่งขึ้นครองราชย์ได้เพียงวันเดียวราชกิจยังมิได้เรียนรู้ กลับมีข่าวแคว้นซีหนานที่อยู่ติดกับซู่หนานทางตอนใต้ ยกทัพมาประชิดเมืองเทียนเถา เมืองหน้าด่านของซู่หนานด้วยกำลังพลนับแสนนาย

บัดนี้ภายในท้องพระโรงเหล่าขุนนางต่างถกเถียงเรื่องการเดินทัพ ความเห็นของฝ่ายบุ๋นกับฝ่ายบู๊ขัดแย้งมิอาจหาทางออกร่วมกันได้

“ทูลฝ่าบาท เราควรส่งแม่ทัพและทหารไปปกป้องชายแดนฝั่ง

ซีหนานเพิ่มพ่ะย่ะค่ะ” แม่ทัพโจวผิงร้องขอ

“ซู่หนานพึ่งฟื้นตัวได้ไม่ถึงปี จะเกณฑ์กำลังไพร่พลจากไหน

มาร่วมทัพเล่า” เสนาบดีสุ่ยโต้แย้ง

“เช่นนั้นย้ายทหารจากเทียนกั๋วไปเสริมทัพได้หรือไม่” เจ้ากรม

โยธาเสนอ

“จะทำเช่นนั้นได้อย่างไร หากเทียนกั๋วคิดโจมตีเล่า ถึงแม้

ตอนนี้เราจะร่วมมือด้านการค้ากับเทียนกั๋วแต่จะชะล่าใจไม่ได้” รองแม่ทัพเจียวซื่อข่ายโต้แย้ง

“เช่นนั้นจะทำอย่างไรเล่า ทหารในเมืองหลวงมีเพียงสามหมื่น

นายเท่านั้น” เจ้ากรมพิธีการกล่าวด้วยความกังวล

“ข้าจะนำทัพเอง” หลี่หยางที่นิ่งฟังมานาน กล่าวขัดการโต้เถียงของทั้งสองฝ่าย

“ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ หากฝ่าบาทนำทัพเองแล้วเมืองหลวงจะ

ทำเช่นไร” เจ้ากรมพิธีการทูลคัดค้าน

“ให้องค์ชายเจี้ยนหยางกับสุ่ยไทเฮ