LOGINShare
ตอนที่ 17 - 1 ผ่อนคลายหลังจากสอบเสร็จ
Last Updated:
2025-07-21 20:05:48
Latest chapter
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 21 - 1 ก้าวแรกในรั้วมหาวิทยาลัย
หนึ่งสัปดาห์ต่อมาและแล้วชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของภูวดลและกาลัญญู ก็ผ่านมาสองสัปดาห์แล้ว สัปดาห์แรกมีบ้างที่สองหนุ่มจะตกเป็นที่สนใจของทั้งรุ่นพี่ และพวกน้องใหม่ด้วยกัน นั่นก็เป็นเพราะว่ารูปร่างหน้าตาที่ดึงดูดสายตาของสองหนุ่ม ทั้งสองยังคงแสดงท่าทีออกมา ว่าเป็นเพียงแค่เพื่อนสนิทกัน แม้ว่าสถานะที่แท้จริงจะพิเศษกว่านั้นก็ตามแต่ภูวดลเป็นฝ่ายที่ยังไม่พร้อม ที่จะเปิดเผยความสัมพันธ์นี้ให้ใครได้รับรู้ ส่วนอเล็กซ์ที่เป็นพี่รหัสของภูวดลนั้น ก็มักจะแวะเวียนเข้ามากวนใจเขาอยู่บ่อยๆ จนกาลัญญูที่ต้องเป็นฝ่ายเก็บซ่อนอารมณ์หึงหวงเอาไว้ลึกๆ เริ่มรู้สึกไม่ค่อยพอใจ“วันนี้ไปกินข้าวกับพี่นะน้องแบม”อเล็กซ์ยังคงเซ้าซี้รุ่นน้องหนุ่มไม่เลิก เพราะหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาไม่เคยมีสักครั้งที่รุ่นน้องจะตอบรับคำชวนของเขา“ทำยังไงดีล่ะครับ วันนี้ผมมีนัดกับครอบครัวแล้วด้วย” ภูวดลตอบออกมาตามตรง เพราะวันนี้เป็นวันศุกร์ เขาจึงมีนัดรับประทานอาหารนอกบ้านพร้อมหน้าพร้อมตา“ว๊า...เสียดายจัง ไม่เป็นไร…เอาไว้โอกาสหน้าก็ได้” อเล็กซ์เอ่ยออกมา ก่อนที่จะเปลี่ยนเป้าหมายไปเป็นกาลัญญูแทน“แล้วนายล่ะ วันนี้รีบกลับบ้านหรือเปล่า ถ้าไม่รีบ
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 21 ก้าวแรกในรั้วมหาวิทยาลัย
ไม่กี่เดือนต่อมา ภูวดลและเพื่อนๆ ก็เข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยเต็มตัว ในวันแรกที่เข้าไปรายงานตัว ภูวดลและกาลัญญูนั้น เป็นที่น่าสนใจอยู่ไม่น้อย เพราะหน้าตาดีและมีบุคลิกที่เหมาะกับการเป็นคุณหมอในอนาคต อีกทั้งคะแนนสอบเข้าของทั้งสองคนก็ดีมาก จนเป็นที่พูดถึงไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย“เฟรชชี่น้องใหม่คณะแพทยศาสตร์ปีนี้หน้าตาดีเนอะ”“นั่นสิ...เรียนก็โคตรเก่ง ดูคะแนนที่สอบติดดิ สูงกว่าปีก่อนๆ มากเลยอะ”รุ่นพี่ในมหาวิทยาลัยกำลังจับกลุ่มคุยกัน เกี่ยวกับเรื่องของน้องใหม่ที่เพิ่งจะได้เข้ามาเรียนต่อในมหาวิทยาลัยเดียวกับพวกตน“เสียดาย...ดูแล้วไม่น่าจะชอบผู้หญิง”“ก็นะ... คณะนั้นจะหาชายแท้ก็ยากหน่อย” สาวๆ ทั้งกลุ่มพยักหน้าเห็นด้วยภูวดลและกาลัญญูพากันตามหาพี่รหัสของตัวเองตามธรรมเนียมปฏิบัติ ที่สืบทอดกันมารุ่นต่อรุ่นของมหาวิทยาลัย เพื่อที่รุ่นน้องจะได้มีรุ่นพี่คอยให้คำแนะนำ และเป็นที่ปรึกษาให้ ภูวดลได้พี่รหัสเป็นผู้ชาย ส่วนกาลัญญูนั้นได้พี่รหัสเป็นผู้หญิง กว่าที่ทั้งสองคนจะเดาคำใบ้ที่ได้รับมาออก ก็ใช้เวลานานพอสมควร“ยินดีต้อนรับเข้าสู่คณะแพทย์ของเรานะน้องแบม พี่ดีใจมากเลย...ที่ได้เราเป็นน้องรหัส” อเล็กซ์รุ่นพี
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 20 - 1 กระชับความสัมพันธ์
สองหนุ่มเดินเล่นบนหาดทรายด้วยเท้าเปล่า ต่างคนต่างถือรองเท้าของตนเอาไว้ในมือ แล้วเดินเคียงข้างกันไปตามแนวของหาดทราย คลื่นซัดขึ้นฝั่งส่งเสียงดังมาเป็นระยะๆ กาลัญญูเหลียวมองใบหน้าขาวเนียนของเพื่อนชายก่อนที่จะยื่นหน้าเข้าไปกดจมูกโด่งลงบนแก้มนุ่มของเขาเบาๆ ภูวดลชะงักเท้าก่อนที่จะรีบมองซ้ายมองขวา นักท่องเที่ยวที่กำลังเดินเล่นชายหาดเวลานี้เริ่มบางตาแล้ว ดีที่ไม่มีใครมองมาตอนที่กาลัญญูฉวยโอกาสกับเขา“ทำไมทำแบบนี้ล่ะ” ภูวดลเอ่ยถามคนที่กำลังส่งยิ้มทะเล้นมาให้“ก็อยากทำอะ”สิ้นประโยคกาลัญญูก็ยื่นหน้าเข้าไปกดจมูกโด่งลงบนแก้มเนียนของภูวดลอีกครั้ง คนถูกเอาเปรียบทำหน้าเหวอจนกาลัญญูหลุดขำออกมา ภูวดลแก้เขินด้วยการวิ่งไล่ตีเพื่อนชายทันที กาลัญญูไม่ยอมให้ภูวดลตีเขาได้ง่ายๆ สองหนุ่มจึงวิ่งไล่จับกันอยู่ที่ริมทะเล ในยามที่พระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบผืนน้ำทะเลไป“แฮ่กๆๆ”เสียงหอบเหนื่อยของกาลัญญูดังขึ้นมาหลังจากที่เขาทิ้งตัวนั่งลงบนหาดทราย ภูวดลวิ่งมานั่งลงข้างๆ ก่อนที่เขาจะนั่งพิงเพื่อนชายแล้วมองไปยังแสงตะวันที่เริ่มจะลับฟ้าลงไปทุกที“ไว้มาด้วยกันอีกนะ”ภูวดลบอกเสียงแผ่วเบา ก่อนที่เขาจะหันหน้าไปหอมแก้มของกาล
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 20 กระชับความสัมพันธ์
หลังจากที่โรงเรียนปิดภาคเรียน ภูวดลก็ใช้เวลาว่างในการออกไปเรียนขับรถกับเพื่อนชายคนสนิทอย่างกาลัญญู และเพื่อเป็นการกระชับความสัมพันธ์ระหว่างกันด้วย ช่วงนี้เจนจิราเองก็ดูเหมือนจะยุ่งวุ่นวายอยู่กับเพื่อนใหม่ไม่แพ้กัน เพราะตั้งแต่ปิดภาคเรียนมานี้ เธอนั้นก็หายหน้าหายตาไป ไม่แวะมาหาภูวดลเหมือนแต่ก่อนเลย“สวัสดีครับคุณพ่อ ผมชื่อกราฟ เป็นเพื่อนของแบม มารับแบมไปเรียนขับรถครับ”วันนี้เป็นวันแรกที่กาลัญญูได้พบกับบิดาของเพื่อนชาย เพราะตอนที่เขามาครั้งก่อนไม่มีใครอยู่บ้านเลยสักคน“ตามสบายเถอะลูก นี่เราใช่คนที่สอบติดคณะแพทย์ที่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับเจ้าแบมใช่ไหม” นายภูวเมศรับไหว้เพื่อนของลูกชายพลางเอ่ยถามออกมา“ใช่ครับคุณลุง”กาลัญญูตอบบิดาของเพื่อนชายออกมาด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่ก่อนที่จะได้พูดคุยกันไปมากกว่านี้ ภูวดลก็ลงมาจากห้องนอนของเขาพอดีทั้งสองหนุ่มจึงไหว้ลาผู้ใหญ่และพากันออกมาหน้าคฤหาสน์ รถเบนซ์คันหรูที่บ่งบอกถึงฐานะของอีกฝ่ายจอดรออยู่ที่หน้าคฤหาสน์เรียบร้อยแล้ว กาลัญญูเดินไปเปิดประตูให้ภูวดล แต่แล้วกลับได้ยินเสียงเข้มจนทำให้เขาต้องชะงักมือ“กราฟ ไม่ต้อง”เพราะภูวดลเกรงว่าคนอื่นจะเห็นการกระทำ
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 19 - 1 สารภาพความรู้สึก
“สัญญาได้ไหม ถ้าฉันยังอยู่เคียงข้างนายจนถึงปีสอง นายจะออกมาอยู่หอด้วยกัน” กาลัญญูเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง แววตาที่มองไปที่ภูวดลเองก็จริงจังไม่แพ้กัน“อืม...ได้สิ ถ้าถึงวันนั้น ฉันจะยอมออกไปอยู่หอกับนายเลย”คนฟังยิ้มกว้างออกมา ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือมาใช้ช้อนตักไอศกรีมในถ้วยของภูวดลไปใส่ปาก ภูวดลไม่ห้ามกลับทำเช่นเดียวกันกับกาลัญญู นี่คงจะเป็นครั้งแรกที่เขาทำอะไรแบบนี้ สองหนุ่มนั่งพูดคุยและชิมไอศกรีมของกันและกันจนแทบจะลืมเวลา“ฉันกลับบ้านก่อนนะ” ภูวดลที่เรียกรถแท็กซี่ได้แล้วบอกเพื่อนชาย“อืม... เดินทางปลอดภัย ถึงบ้านแล้วส่งข้อความมาบอกฉันด้วยล่ะ”ภูวดลพยักหน้าก่อนที่จะเปิดประตูรถแท็กซี่ที่มาแวะรับเขาพอดี กาลัญญูโบกมือลาพร้อมกับส่งยิ้มไปให้ วันนี้ถือว่าการสารภาพความรู้สึกที่เขามีต่อภูวดลนั้นสำเร็จ แม้เขาจะยังไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดกับเขาอย่างไร แต่ตอนนี้เขานั้นสามารถสัมผัสได้ ว่าหัวใจของเขาและภูวดลตรงกันกาลัญญูเลือกเดินไปขึ้นรถไฟฟ้ากลับบ้านแทนการนั่งรถแท็กซี่ เขานั้นอารมณ์ดีตลอดการเดินทาง ไม่ว่าเวลานั้นผู้คนจะมากมายแค่ไหน แต่ก็ไม่ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดใจเลยแม้แต่น้อย เพราะวันนี้เข
รักนี้...ไม่จำกัดนิยาม ตอนที่ 19 สารภาพความรู้สึก
ภูวดลและกาลัญญูเดินทางไปถึงห้างสรรพสินค้าในเวลาสี่โมงเย็น ทั้งคู่ต่างแยกย้ายกันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ ก่อนที่จะออกมาเจอกันที่จุดนัดพบ วัยรุ่นหน้าตาดีสองคนเดินด้วยกันเรียกสายตาจากสาวๆ ให้มองมายังทั้งคู่อยู่ไม่น้อย สองหนุ่มเดินคุยกันไปจนถึงจุดแลกเหรียญ ภูวดลมีรู้สึกแปลกใหม่ ห้างสรรพสินค้าเป็นที่ที่เขามาบ่อยก็จริง แต่ทุกครั้งก็จะเป็นการมาเดินซื้อของ แม้จะรู้ว่าทุกห้างจะมีสถานที่ผ่อนคลายแบบนี้อยู่ แต่เขาก็ไม่เคยแวะเวียนมาเลยสักครั้ง“อย่าบอกนะว่านายไม่เคยมาโซนนี้” กาลัญญูเอ่ยถามเพื่อนชายด้วยความแปลกใจ“อือ... ไม่เคยเดินมาแถวนี้น่ะ”กาลัญญูถึงกับขำออกมา ก่อนที่จะคว้าข้อมือของเพื่อนชายให้เดินตามเขาไป ภูวดลก้มมองมือหนาที่กำลังพันธนาการข้อมือของเขาด้วยหัวใจที่เต้นแรงสองหนุ่มเดินไปยังห้องร้องเพลงที่มีอยู่หลายห้องให้เลือก กาลัญญูเลือกห้องที่อยู่ด้านในสุด ภูวดลก็เดินตามเพื่อนชายไปแต่โดยดีโดยไม่ขัดข้องอะไร ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกประหม่าที่ต้องมากันแค่สองคน แต่เขาก็จะพยายามเก็บอาการเอาไว้ไม่ให้กาลัญญูได้ล่วงรู้“เชิญครับ...คุณชายแบม”คำพูดสุภาพแกมหยอกล้อดังออกมาพร้อมกับรอยยิ้มทะเล้น ภูวดลเดินเข้
You may also like
