ตัดสินใจ

แก้วออกมาจากโรงพยาบาลด้วยหัวใจที่มันสุดแสนจะเจ็บช้ำ.. คุณหมอบอกเธอว่าเธอนั้น.. ท้อง.. เธอท้องได้เกือบสองเดือนแล้ว.. มันน่าจะมีอะไรผิดพลาด.. แต่อันที่จริงเธอก็ไม่ได้ฉีดยาคุมกำเนิดมานานแล้วและเธอก็เลือกที่จะกินเป็นแบบเม็ดแทน.. และช่วงที่ผ่านมาเธอก็ไม่ได้มีอะไรกับพี่เอกบ่อย.. เธอจึงเลือกที่จะไม่กินมัน.. มันมีอะไรผิดพลาดไป.. เธอจำได้ว่าครั้งสุดท้าย… ครั้งสุดท้าย..เธอ.. ไม่ได้กินมัน.. หรือมันอาจจะเป็นตอนนั้น..

  

  มือเรียวของเธอวางทาบลงไปที่หน้าท้องแบนราบของตัวเองเบาๆ.. เธอคิดว่าถ้าเธอไปบอกพี่เอกว่าเธอท้อง.. พี่เอกคงจะกลับมาเป็นพี่เอกคนเดิมของเธอ.. แต่เธอก็หวังว่า… สิ่งที่เธอหวาดระแวงนั้น.. มันจะไม่ใช่เรื่องจริง.. ถึงแม่ว่าความกลัวที่มันอยู่ภายในของเธอจะมีมากไปว่าหกสิบเปอร์เซ็นต์แล้วก็ตาม.. แต่เธอก็ต้องนักแน่นและต้องเชื่อใจพี่เอกให้มากกว่านี้.. เธอจะต้องเห็นมันกับตาถ้าเธอเห็นว่าพี่เอก.. ทำเรื่องนั้นจริง.. เธอ.. เธอจะ.. ทำยังไงต่อไปดี.. เธอไม่รู้จริงๆว่าเธอจะทำยังไงต่อไป.. 

  

  “ พี่ตุ๊กค่ะ.. แก้ว.. แก้วขอรบกวนพี่ตุ๊กจะได้ไหมคะ.. ถ้าพี่ตุ๊ก.. พี่ตุ๊กเห็นพี่เอกหรือพนักงานคนไหนเห็นพี่เอกกับเพื่อนของแก้ว.. ช่วยโทรมาบอกแก้วที.. เบอร์นี้นะคะ… โทรได้ทุกเวลาเลยนะคะ… แก้วต้องรู้ความจริงให้ได้.. แก้วต้องเห็นมันกับตาตัวเองค่ะพี่ตุ๊ก.. ถ้าแก้วได้เห็นกับตาตัวเอง.. แก้วถึงจะเชื่อ.. ” 

  

  “ได้ค่ะน้องแก้ว.. พี่ยินดี.. พี่รักน้องแก้วเหมือนน้องสาวคนนึง.. พี่จะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมันมาชุบมือเปิบไปแน่นอน.. พี่แนะนำให้น้องแก้วจ้างนักสืบสักคนสองคนคอยตามดูทั้งสองคนนะ.. เพราะเราไม่รู้เลยว่าลับหลัง.. สองคนนั้นไปที่ไหนบ้าง.. เขารู้แค่ว่าเราไว้ใจเขามากเกินไป.. เราเป็นคนดีที่ถูกย่ำยี…. เขาทำแบบนั้นกับเราเป็นเพราะเรารักเขามาก เราไว้ใจ เราเชื่อใจคนของเรา.. แต่พวกเขา.. พวกเขาเป็นคนทำให้เราต้องร้าย.. ถ้าเราจะร้ายเราขอร้ายในแบบเมียหลวงที่แสนดี.. พี่จะช่วยน้องแก้วเองค่ะ.. ” 

  

  แก้วรู้สึกขอบคุณพี่ตุ๊กเป็นอย่างมาก… เธอคงจะต้องทำอย่างที่พี่ตุ๊กบอก.. ในเมื่อเธอตัวคนเดียวในตอนนี้เธอจะต้องหาที่พึ่งพา.. แต่เธอจะไปหานักสืบจากที่ไหนได้…

  

  “ พี่พัทคะ.. พี่พัทว่างไหมคะ? พอดีแก้วอยากขอปรึกษาพี่พัทบางเรื่องน่ะค่ะ… ”  คนเดียวในตอนนี้ที่เธอนึกถึงก็คือพี่พัท.. พี่ชายที่แสนดีของเธอคนที่พาเธอไปโรงพยาบาล.. คนที่เป็นห่วงเธอทุกครั้งที่เธอไม่สบายใจ.. พี่พัท.. พี่ชายที่แสนดีของแก้ว….

  

  “ว่างครับสำหรับแก้วพี่ว่างเสมอ.. จะให้พี่ไปหาที่บ้านไหม? หรือว่าจะให้ไปหาที่ไหนดี…” เขาดีใจที่อย่างน้อยแก้วก็เห็นเขาเป็นคนแรกที่เธอต้องการปรึกษา…

  

  

  “ พี่พัทอยู่ไหนคะ? แก้วไปหาได้ไหม.. เรื่องนี้แก้วไม่อยากให้คนอื่นรู้มากน่ะค่ะพี่พัท…”  เธอจะนัดพี่พัทมาคุยที่บ้านมันก็ไม่ได้.. เธอต้องรอบคอบไว้ก่อน…

  

  “พี่อยู่โรงงาน.. แก้วมาหาได้ไหมหรือไม่สะดวก.. เอางี้แก้วมาหาพี่ที่โรงงานก่อนก็แล้วกันแล้วเราค่อยไปหาที่คุยกันเงียบๆ.. หรือแก้วว่ายังไงดี..” 

  

  “ ตามนั้นค่ะ.. เดี๋ยวแก้วจะรีบไปหานะคะ..” 

  

  แก้วรีบเก็บของส่วนตัวและเธอก็ขับรถไปหาพี่พัททันที.. เธอบอกเลขาของเธอว่าเธอออกไปทำธุระข้างนอกถ้ามีงานด่วนหรืออะไรก็ส่งเมลล์หาเธอได้เลย…

  

  “ พี่พัท..” 

  

  น้ำเสียงที่ร้อนรนพร้อมกับน้ำเสียงที่เจือปนไปด้วยความเศร้ามันทำให้พัทถึงกับต้องลุกออกจากโต๊ะทำงานและเดินตรงมาหาหญิงสาวทันที.. 

  

  หมับ!!!

  

  อ้อมกอดที่อบอุ่น.. เธอต้องการอ้อมกอดนี้จากคนที่เธอเรียกว่าสามี.. แต่เขากลับไม่อยู่..เขาไม่อยู่กับเธอ… อ้อมกอดของพี่พัทคืออ้อมกอดที่แสดงออกมาให้เธอรับรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอีกต่อไป… เธอต้องแข้มแข็งเธอต้องเข็มแข็งเพื่อตัวเธอและลูกในท้องของเธอ..

  

  “ พี่พัท.. แก้ว.. แก้วอยากได้นักสืบ.. พี่พัทช่วยแก้วที.. ”  เธอจะไม่อ้อมค้อมอีกต่อไป.. พี่พัทคือคนที่เธอคิดว่าเธอไว้ใจเขามากที่สุดในตอนนี้.. พี่พัทกับพี่ตุ๊ก.. สองคนนี้คือคนที่เธอฝากความหวังไว้ทั้งหมดกับเขาทั้งคู่….

  

  “ แก้วจะเอาไปทำอะไรบอกพี่หน่อยได้ไหม?” อันที่จริงเขาเองก็รู้ว่าแก้วต้องการนักสืบทำไม.. แต่เขาเองก็อยากจะถามเพื่อให้มั่นใจอีกครั้งเขาจะได้แน่ใจว่าแก้วนั้นเริ่มรู้สึกระแคะระคายไอ้เอก…

  

  “ คือแก้ว.. แก้วอยากได้นักสืบ.. เอาไปคอยสะกดรอยตามพี่เอกกับเพื่อนของแก้ว… พี่พัทคะ.. แก้ว.. แก้วทำถูกแล้วใช่ไหมคะ.. แก้วทำถูกแล้วใช่ไหม…” 

  

  ริมฝีปากที่สั่นไหวมันทำให้เขาอยากจะจูบลงไปเพื่อเป็นการปลอบโยนแต่เขาทำไม่ได้.. เขาเป็นพี่ชายที่แสนดีของแก้ว.. เขาเป็นแค่พี่ชายเท่านั้น…

  

  “ ไม่ๆ… แก้วทำถูกแล้ว.. แก้ว.. แก้วต้องเข้มแข็งนะเข้าใจไหม… แก้วไม่ได้ตัวคนเดียวนะ.. แก้วยังมีพี่.. มีเจ้าตัวเล็กอยู่ในท้องของแก้วอีก.. ไม่เอาไม่ร้องๆ คนเก่งของพี่หายไปไหนแล้วเอ่ย… ”  

  

  แก้วปล่อยให้ตัวเองร้องไห้ออกมาเสียจนเธอรู้สึกได้ว่าเธอเริ่มมีกำลังใจขึ้น.. ความเศร้าในช่วงวันสองวันที่ผ่านมามันถูกปลดปล่อยออกไปพร้อมกับน้ำตา.. 

  

  “ ค่ะ.. แก้วจะเข้มแข็ง.. พี่พัท.. พี่พัทช่วยแก้วด้วยนะคะ…” 

  

  “ ได้.. พี่จะช่วยแก้ว.. ” เขาจะทำทุกอย่างให้ไอ้เอกต้องยอมรับออกมา.. ในเมื่อมันได้ในสิ่งที่มันต้องการแล้ว… แต่มันกลับทำให้แก้วผิดหวัง.. มันทำให้แก้วเสียใจ.. เขาคนที่เป็นที่พี่ชายและเพื่อน.. เขาจะต้องทำทุกอย่างให้มันกลับมาสู่จุดที่ต้องเป็นและถูกต้อง.. 

  

  …….

  

  ในที่สุดพี่เอกก็กลับบ้าน.. การกลับมาบ้านของเขาในครั้งนี้มันดูไม่เหมือนคนที่ปกบ่นไปว่ามีปัญหาที่โรงแรมเลยสักนิด.. เพราะสีหน้าและแววตาของพีเอกมันบ่งบอกว่า.. เขามีความสุขมากกว่าความทุกข์.. คนที่มีความทุกข์ก็คงจะมีแค่เธอคนเดียวสินะ…

  

  เธอพยายามทำตัวให้เป็นปกติมากที่สุดเท่าที่จะทำได้.. ถึงแม้ว่าเธอจะเสียใจและต้องกล้ำกลืนฝืนทนในการกระทำของตนเองมากเท่าใด.. แต่เธอก็ต้องทน.. เธอต้องการรู้ความจริง.. 

  

  การใช้ชีวิตของเธอและพี่เอกดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรแตกต่างไปจากเมื่อก่อนเลย.. แต่สิ่งที่เธอเริ่มรับรู้ได้จากการกระทำของพี่เอกนั้น.. เธอรับรู้ได้ว่าเขาพยายามที่จะไม่แตะต้องเธอเลย.. มันคือความเจ็บปวดของผู้หญิงคนหนึ่งเลยก็ว่าได้.. พี่เอกอ้างว่าเหนื่อยจากการทำงาน.. ถ้าเป็นเมื่อก่อน.. เธอก็เชื่อเขาหมดใจ.. แต่ในช่วงที่เธอได้จ้างนักสืบมาช่วยและพี่ตุ๊กก็เป็นอีกหนึ่งคนที่คอยช่วยเหลือเธอ.. มันทำให้เธอได้รับรู้ว่าสิ่งที่เธอระแวงมาตลอดมันคือเรื่องจริง.. รูปภาพในแต่ละวันที่เธอได้รับนั้น.. มันบ่งบอกได้ว่าทั้งสองคนปกปิดเรื่องทุเรศที่ทั้งคุ่กำลังทำเอาไว้.. เขาสองคนคงจะมีความสุขกันมากสินะ.. ความสุขของเขาสองคนมันคือความเจ็บปวดของเธอ.. ทั้งสองคนทำแบบนั้นกับเธอได้ยังไงกัน…

  

  วันนี้เธอกับพี่พัทนัดออกไปข้างนอกด้วยกันเพราะนักสืบส่งพิกัดมาให้เธอว่าตอนนี้สองคนนั้นอยู่ที่ไหน.. และมันก็เป็นที่ไหนไม่ได้เลยนอกจาก.. โรงแรมของพี่พัท.. ทั้งสองคนนัดเจอกันที่นั่น.. พี่ตุ๊กบอกกับเธอแล้วว่าตอนนี้พี่เอกกับหนิงได้พากันขึ้นไปข้างบนแล้ว….

  

  หมับ!!!

  

  “ แก้ว.. ใจเย็นๆนะ… อย่าโวยวาย ถ้าอยากจะร้องไห้.. ขอให้แก้วซบลงมาที่ไหล่ของพี่ก็พอ.. คิดการใหญ่ใจต้องนิ่งนะ.. แก้วต้องหนักแน่นเข้าไว้…”  พัทรู้สึกสงสารแก้วเป็นอย่างมาก.. ถึงแม้ว่าเขาอยากจะไปลากไอ้เพื่อนเลวของเขากับผู้หญิงคนนั้นที่เรียกตัวเองว่าเพื่อนรักของแก้วออกมากระทืบมากสักเพียงใดก็ตาม.. แต่เขาก็ทำไม่ได้…

  

  “ ค่ะ.. แก้วจะพยายาม..” 

  

  “น้องแก้วคะ.. กุญแจสำรองค่ะ.. ”  ตุ๊กยื่นกุญแจสำรองให้น้องแก้วด้วยความสงสาร.. เธอเข้าใจความรู้สึกนี้ดี.. เธอสงสารแก้วมาก เธอสงสารผู้หญิงที่จะต้องมาถูกสามีของตัวเองทำแบบนี้…

  

  แก้วพยักหน้าและรับกุญแจจากพี่ตุ๊กอาไว้.. เธอและพี่พัทขึ้นลิฟมายังชั้นสูงสุดของโรงแรม.. ทั้งสองคนเลือกห้องสวีท.. มันบ่งบอกถึงว่าพี่เอกให้ความใส่ใจกับเพื่อนของเธอมาก..

  

  แก้วและพัทยืนรออยู่หน้าห้องประมาณยี่สิบนาทีได้.. ทั้งสองคนเข้าไปในห้องโดยใช้กุญแจสำรอง.. เพียงแค่เปิดประตูเข้าไปมันก็ทำให้แก้วถึงกับน้ำตาไหลทันที.. เสียงที่เธอได้ยินมันคือสิ่งยืนยันแล้วว่า.. สองคนนั้นแอบมีสัมพันธ์กันลับหลังเธอ… 

  

  หญิงสาวค่อยๆเดินไปยังประตูห้องนอนที่มีเสียงการเริงรักของคนทั้งคู่…

  

  ตับตับตับ…

  

  “ พี่เอก.. พี่เอกรักหนิงไหมคะ.. อ๊าห์….” 

  

  “ รัก.. รักมาก.. พี่รักหนิง.. มีลูกกับพี่ได้ไหม… อ๊าห์…”

  

  น้ำตาหยดใสๆมันไหลออกมาโดยที่เธอไม่ได้สั่งการมัน…

  

  “ แล้วแก้ว.. แก้วล่ะคะ? อื้อม์… อ๊าห์.. แรงอีกค่ะ.. ดูดที.. หัวนมหนิง.. จัดการมัน.. อ๊าห์…”

  

  “ อ๊าห์.. จ๊วบ.. รออีกนิด… พี่ขอรวบรวมเอกสารสำคัญๆของบริษัทแก้วก่อน.. อ๊าห์… พี่จะเอาบริษัทของแก้วมาให้หนิง.. คนของพี่กำลังทำงานให้พี่อยู่.. อีกไม่นาน.. อีกไม่นานบริษัทของแก้ว.. อ๊าห์.. ก็จะตกมาเป็นของพี่… อีกไม่นาน.. อีกไม่นานแก้วก็จะไม่อยู่แล้ว.. น้ำทุกขวด.. อ๊าห์.. เชี้ย.. เสียวxxx น้ำทุกขวด.. พี่ให้แม่บ้านใส่สารหนูลงไป.. อ๊าห์.. อีกไม่นาน.. มันก็จะออกฤทธิ์.. อ๊าห์… ทนอีกนิด.. ใกล้แล้ว… อีกไม่นาน.. ไม่นานเกินรอ… ท้องให้พี่นะหนิง.. อ๊าห์…”

  

  ตับตับตับ…..

  

  มือที่สั่นเทาของเธอยังคงทำหน้าที่ถ่ายคลิปของทั้งสองคนเอาไว้.. น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าที่มันลั่งไหลออกมา.. มันทำให้หัวใจของเธอ.. แตกสลายเป็นผุยผง…

  

  ”แก้ว.. เราไปกันเถอะ.. พอแล้ว.. เชื่อพี่นะพอแล้ว…” 

  

  พัทกระซิบลงมาเบาๆที่ข้างหูของทั้งสองคน.. ถ้าไม่ติดว่าเขาและหนิงมาหาหลักฐานล่ะก็.. เขาจะไปกระทืบมันทั้งสองคนทันที… และสิ่งที่สำคัญในตอนนี้ก็คือ.. เขาจะต้องรีบพาแก้วไปโรงพยาบาล.. เขาจะต้องพาแก้วไปตรวจร่างกายเดี๋ยวนี้..

  

  ~~~~~

  

  หลังจากที่เธอกลับออกมาจากโรงพยาบาล.. ส่งที่เธอได้รับรู้ก็คือ.. ร่างกายของเธอถูกเจือปนไปด้วยสารพิษนั่นก็คือสารหนู.. ถึงแม้ว่ามันยังไม่มากแต่มันก็ทำให้ลูกน้อยในท้องของเธอทิ้งเธอไปแล้ว.. สิ่งเดี๋ยวที่มันยึดจิตใจของเธอในยามนี้.. ได้หายไปแล้ว.. เธอควรจะทำยังไงดี…