EP.16 ยิ่งใกล้ ยิ่ง….NC

EP.16 ยิ่งใกล้ ยิ่ง….NC

“วันนั้นพีชก็พูดเยอะแล้วพี่เตอร์ไม่รำคาญเหรอ”

“ก็คนมันอยากฟังอ่ะ”

“งั้นมีอีกเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องแต่อยากเล่า พอพูดถึง ‘ลูกพีช’” ลูกพีชก้มมองใจกลางสาวตัวเองด้วยความเขินอาย ต่อไปนี้เธอจะเขินชื่อตัวเองแล้วรึเปล่า คงจะนึกถึงมันตามที่พัตเตอร์บอก “ส่วนใหญ่ เพื่อนชอบถามพีชว่าทำไมถึงชื่อลูกพีชค่ะ”

“แล้วทำไมอ่ะ” พัตเตอร์เอียงคอเล็กน้อย สายตาเต็มไปด้วยความสงสัย

“ตอนแม่คลอดพีช พีชตัวแดงแจ๋ แม่จะตั้งชื่อว่าน้องแดง แต่พ่อบอกว่ามันเชยไป ไม่เข้ากับยุคสมัยใหม่ เลยตั้งว่าลูกพีชค่ะ ไม่ใกล้เคียงสีแดงเท่าไรแต่ก็ใกล้เคียงค่ะ”

“ตัวแดง? แดงเหมือนก้นเธอป่ะ” มือหนาตีบั้นท้ายงามงอนแรงๆ หลายครั้งจนมันเป็นรอยคล้ายสีของลูกพีช “ลูกพีช~”

“แดงมากกว่านี้ค่ะ”

“หรือแดงเหมือนตรงนี้กันนะ อยากให้เธอเห็นชัดๆจัง ไปส่องกระจกไหม”

“มะ…ไม่ใช่ค่ะ” ลูกพีชอึกอักเพราะเขินที่เขาสัมผัสใจกลางสาว เธอจึงรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีและปัดมือพัตเตอร์ออก “แต่พีชไม่ชอบกินลูกพีชนะ พีชว่าไม่อร่อย”

“แต่ฉันว่าลูกพีชอร่อยนะ โดยเฉพาะสองลูกนี้” ปลายนิ้วค่อยๆ ปาดที่ริมฝีปากบางของหญิงสาว ลากนิ้วปาดมาถึงหน้าอก แล้วเขาก็หมุนวนยอดถันสีชมพูระเรื่อ แม้ว่าจะรู้สึกดีแต่ลูกพีชก็ดึงมือเขาออก แล้วโอบกอดอีกฝ่ายอย่างออดอ้อน

“นมเธอสวยดี น่าดูด”

“พีชไม่มีแรงแล้วค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวฉันไปช่วยตัวเองได้ถ้าเธอไม่ไหว”

“น่าสงสาร”

“พูดจริงเปล่า อย่าให้ความหวังนะ”

“พีชอยากนอนแล้วนะ”

“โอเค นอนก็ได้ สงสารเด็กป่วย” หญิงสาวคลายอ้อมกอดมามองหน้าอีกฝ่ายอย่างทะเล้น ดีใจที่ตัวเองได้พักผ่อนแล้ว เธอลุกจากตักเขาได้อย่างง่ายดาย เธอคลานเข่าไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่พัตเตอร์เขวี้ยงไปอยู่ปลายเตียง แต่ก็นึกสนุกบางอย่างขึ้นมาได้

“พี่เตอร์คะ” เหลียวหลังมาเรียกชื่ออีกฝ่ายพร้อมกับส่ายก้นไปมาอย่างยั่วยวน เธอหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาแล้วปาไปให้เขา แต่เขาก็รับมันไม่ได้เพราะความยั่วยวนของเธอสะกดให้เขามองจนไม่ได้สนใจอย่างอื่น

“อย่าซน!”

“เปล่าซนค่ะ” ลูกพีชนอนคว่ำหน้าลงที่เตียงเพราะหมดแรง ไม่เคยเสียอารมณ์ที่ตัวเองป่วยเท่าวันนี้เลย ถึงอย่างนั้นเธอเองก็อยากบริหารเสน่ห์แกล้งเขาคืนบ้างแค่นั้นเองจึงส่ายก้นไปมาและตีมันเบาๆ ทำให้พัตเตอร์รีบเข้ามาหาด้วยความมันเขี้ยวขย้ำก้นลูกพีชราวกับว่าจะบีบมันให้แหลกคามือ

“ถ้าเธอไม่ป่วย ฉันจะไม่หยุดแค่นี้”

“พีชโดนไปแล้วสองรอบ พอแล้วดีกว่า ใจคอพี่เตอร์จะรังแกคนป่วยได้ลงคอเหรอ”

“เธอก็อย่าทำตัวให้น่าขย้ำดิ”

“พีชไม่คุยด้วยแล้ว พีชอยากนอนจริงๆ”

“ตื่นมาโดนอีกเข็มน่าจะหาย” มือหนาสาวแก่นกายใหญ่อีกหลายครั้งในที่สุดเขาก็ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าอกของลูกพีช

“ตัวพีชเลอะหมดแล้ว พีชว่าอาบน้ำดีกว่าค่ะ ไหนๆก็ป่วยอยู่ดี”

“อือ เดี๋ยวไปเตรียมน้ำอุ่นให้”

“ขอบคุณมากค่ะ”

ลูกพีชหลับตาลงช้าๆ เพื่อพักผ่อนก่อนรออาบน้ำสักครู่ รู้สึกได้ว่าพิษไข้กำลังเล่นงานเธอมากขึ้นกว่าเดิม

“อ๊ะ!” ลูกพีชที่เกือบจะเคลิ้มหลับสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจเมื่อร่างบางถูกอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาว เธอลืมตาขึ้นมาก็เห็นรอยยิ้มที่ร้ายกาจของพัตเตอร์ เขาไม่น่าจะหยุดง่ายๆ

“พีชอาบเองดีกว่าค่ะ ไม่อยากอาบนาน”

“ขอร้องสิ ขอร้องให้ฉันหยุด”

“พี่เตอร์พีชป่วยนะ ไข้ขึ้น ตัวพีชร้อนจี๋เลยด้วย”

“เรื่องของการไม่สบาย เป็นเรื่องธรรมชาติ ถ้าเป็นหนักฉีดยาที่โรงพยาบาลเข็มเดียวมันก็หาย เธอไม่ทรมานขนาดนั้นหรอก อาบน้ำเสร็จเดี๋ยวพาไป”

พัตเตอร์วางลูกพีชลงหน้าฝักบัว เขาปรับอุณหภูมิที่เครื่องทำน้ำอุ่นให้เรียบร้อย เธอจะอาบน้ำแต่เขาก็ไม่ยอมเดินออกไปให้เธอได้ทำความสะอาดร่างกาย ยังคงวอแวกับเธอจนเธอไม่เป็นอันอาบน้ำ

“พีชขออาบเอง พีชว่ามันเร็วกว่า”

“คราวที่แล้วก็หนีฉันนะ”

“ไม่ต้องมี after sex แบบนี้ก็ได้ค่ะ พีชว่าการอาบน้ำเป็นเรื่องส่วนตัว”

“เป็นผู้หญิงของฉัน ฉันจะดูแลเธออย่างดี”

“พีชว่ามันแปลกๆ คนสุดท้ายที่อาบน้ำให้พีชคือพ่อค่ะ”

“ฉันไม่ได้ทรีตเธอเหมือนลูกนะ”

“พีชก็ไม่ได้หมายความอย่างนั้นค่ะ”

“อยากท้าทายด้วยการเรียกฉันว่าแด๊ดดี้ไหม”

“มะ…ไม่ค่ะ” สายตาเจ้าเล่ห์ของพัตเตอร์ทำให้ลูกพีชรีบเดินถอยหลังหนี เหมือนเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย เสือตัวนี้มันพร้อมขย้ำเธอได้ทุกเมื่อ “ออกไปเลยค่ะ พีชจะอาบน้ำ” เธอหันมาหยิบฝักบัวเตรียมอาบน้ำจะไม่สนใจสิ่งยั่วยวนอย่างแก่นกายที่ผงาดขึ้นอีกครั้ง

“นึกว่าจะกล้ามากกว่านี้” แต่สุดท้ายร่างบางก็ถูกพัตเตอร์ประกบทางด้านหลัง เขายกขาข้างหนึ่งของเธอขึ้น อีกมือแหวกกลีบกุหลาบแดงช้ำสัมผัสลูบคลำอย่างเอาแต่ใจ

“พี่เตอร์~ พอ~ พีชไม่ไหวแล้ว~” แม้จะถูกสัมผัสแค่ภายนอกแต่ก็สร้างความเสียวซ่านปนทรมานให้ลูกพีชได้เป็นอย่างดี

“เรียกฉันว่าแด๊ดดี้สิ”

“พอแล้ว~”

“ไม่อยากได้เงินแด๊ดดี้เหรอครับ ครางดังๆ อดทนหน่อย” ร่างบางร้อนวูบวาบจากพิษไข้และความเร่าร้อนจากนิ้วเรียวยาวที่สอดเข้าไปในร่องสวาทถึงสามนิ้ว พัตเตอร์รังแกคนป่วยได้ลงคอ เขากระทุ้งนิ้วเข้าออกโดยไม่สนว่าแรงของเขามันเกินกว่าที่คนป่วยชอบ ขาเรียวยาวสั่นระริกถ้าพัตเตอร์ไม่จับไว้เธอคงล้ม น้ำตาร้อนไหลอาบสองแก้มเหมือนจะไม่ไหวแต่ใจยังสู้ไม่ถอย

“มองกระจก” เขาเอียงร่างบางให้มองกระจกบานใหญ่ ปล่อยมือข้างหนึ่งจากขามากอบกุมลำคอระหงไว้หลวมๆ

“หนูเริ่มแสบ พอก่อนได้ไหมคะ” เขาก็สัมผัสได้ว่าเธอตัวร้อนจี๋แต่เขาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดอย่างที่เธอร้องขอ เธอขัดคำสั่งไม่มองไปที่กระจก

“มองกระจก!” เมื่อถูกมือหนาดันปลายคางมน ลูกพีชจึงยอมมองมันแต่โดยดี เห็นชายที่ยืนด้านหลังแววตาหื่นกระหายผ่านกระจกเงาบานใหญ่ชัดเจน ส่วนตัวเธอเอง ร่องสวาทแดงเถือก เธอแทบไม่อยากจะมองตัวเองต่อไป ไม่ชอบและไม่อยากเห็นตัวเองในตอนโดนทรมาน แต่ภาพของเขามันทำให้เธอไม่อยากละสายตาไปทางอื่น

“ยิ่งใกล้เธอ ฉันยิ่งมีอารมณ์ว่ะ” ว่าจบก็สอดนิ้วเข้าไปในปาก เป็นมือข้างเดียวกับที่พัตเตอร์เพิ่งเอาออกจากร่องสวาท เขาสอดใส่แก่นกายในช่องทางรักของหญิงสาวแทน

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

“อ๊า พี่เตอร์หนูจุก”

ความดิบเถื่อนของเขาสร้างความทรมานให้ได้เป็นอย่างดี แต่เพียงแค่มองภาพในกระจกก็คลายความทรมานได้ เธอใกล้เขาเธอก็มีอารมณ์มากเช่นกัน หน้ากระจกเงาบานนั้น เธอมองแต่เขา มองด้วยความลุ่มหลง จนไม่อาจเอ่ยปากห้าม

ไม่มีการยอมแพ้ในสมรภูมิรักที่กำลังร้อนฉ่าดั่งปากเคยเอ่ยห้าม หากต้องไปจบที่โรงพยาบาลจริงๆ เธอคงได้รับการดูแลปรนนิบัติอย่างดีราวกับเจ้าหญิงในตอนที่ป่วย เพียงแค่จินตนาการไว้ก็หยุดไม่ได้ที่จะครางออกมาเสียงดังและบอกกล่าวกับอีกฝ่ายให้ดิบเถื่อนได้เต็มที่ ต้องการแค่ไหนก็จะให้มากเท่านั้น

ภาพน้ำกามไหลเปียกเปื้อนขาอ่อนแวบเข้ามาในตอนที่มองสายน้ำเกลือไหลหยด รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของชายหนุ่มตอนพึงพอใจตอนได้เห็นเธอถึงฝั่งปรารถนาชอบมันมากกว่ารอยยิ้มหวานๆในตอนเขานั่งเฝ้าไข้ มืออุ่นๆที่แตะหน้าผากวัดอุณหภูมิชอบมันน้อยกว่าในตอนที่เขาใช้มือสัมผัสร่างกายด้วยความหลงใหล ริมฝีปากหนาที่คลี่ยิ้มโปรยเสน่ห์มันก็คงไม่ดีไปกว่าตอนที่ริมฝีปากของเขาอยู่ที่ใจกลางสาว แม้จะไข้ขึ้นแต่ใจกลับเร่าร้อนกว่าเก่า หากไม่ได้ยาที่ทำให้ง่วงนอนก็คงเห็นแต่ภาพบทรักของเมื่อคืนทุกครั้งที่หลับตา