บทที่ 1

นี่มันวินาศสันตะโรอะไรที่โอเมก้าสวย เริด เชิด หยิ่งแห่งยุคอย่าง อันดารัน หนึ่งตระการ ได้วาร์ปมาอยู่ในอีกโลก ทั้ง ๆ ที่การขยับตัวจะทำอะไรของเขากำลังเป็นที่จับตามองของสังคม หน้าจอออนไลน์มักจะปรากฏชื่อโอเมก้าเนื้อหอมที่มักจะถูกจับจองพาดหัวฮอตเสิร์ชอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นนักธุรกิจหนุ่มหน้าใหม่ไฟแรง หรือต้นเหตุของการวิวาท โอเมก้าที่อัลฟ่าทั้งหลายต่างหมายปอง ในโลกวิวัฒนาการและเทคโนโลยีล้ำหน้า อีกทั้งยังมีการจับคู่ของรัฐบาลซึ่งแก้ปัญหาประชากรที่เกิดโรคระบาดเมื่อหลายสิบปีก่อน อันดารันเป็นโอเมก้าคนสวยที่นอกจากความสวยแล้วก็อาจจะมองหาอย่างอื่นไม่ได้…หากไม่มีการจับคู่ของรัฐบาลเพื่อคัดกรองยีนที่สมบูรณ์แบบ อันดารันคิดว่าชีวิตของเขาคงมีความสุขและใช้ชีวิตได้สุดเหวี่ยงมากกว่านี้

แต่ชีวิตป๊อปๆในสังคมไฮโซต้องพังเพียงเพราะเขาถูกบังคับให้แต่งงานกับอัลฟ่าที่อายุห่างกันเกือบสิบปีอย่างซานนาห์ชองส์เรื่องอะไรที่จะต้องมีผัวแก่อย่างนั้นแถมยังทำหน้าเหม็นเบื่อโลกสายตาที่ใช้มองเขานั้นช่างทิ่มแทงและดูหมิ่นอยู่ในทีแม้ไม่บริภาษอะไรออกมาสักคำมีผัวแบบนั้นน่าเบื่อตายดีไม่ดีต้องได้ปรนนิบัติรับใช้เป็นเมียในเรือนทาสหรือเปล่าก็ไม่รู้

ก่อนงานหมั้นหมายที่ใกล้เข้ามาอันดารันเจ้าแม่ปาร์ตี้ก็ออกท่องราตรีอย่างเช่นเคยปาร์ตี้ที่จัดในกลุ่มเพื่อนฝูงและตรงกับวันคริสต์มาสซึ่งก็คือวันคล้ายวันเกิดของเขานั่นแหละคืนนั้นอันดารันเมาเหมือนหมาสภาพดูไม่ได้ที่เขาปล่อยตัวแบบนั้นเพราะว่าคนรักอย่างอาร์ชินที่พ่วงด้วยตำแหน่งบอดี้การ์ดคนสนิทอยู่ด้วยยังไงล่ะอีกทั้งยังอยากจะให้คู่หมั้นเห็นสภาพของเขาเผื่อจะเปลี่ยนใจถอนหมั้นหมายในเร็ววันท่ามกลางแสงไฟสลัวเสียงเพลงดังกระหึ่มจู่ๆร่างกายโอเมก้าก็เกิดร้อนรุ่มขึ้นมาเหมือนจะเห็นคู่ปรับไม้เบื่อไม้เบาอย่างยัยหัวชมพูดาเมียนมากระซิบกระซาบอะไรกับคนรักของเขาไม่รู้

อาร์ชินถูกกระชากลากถูออกไปกับดาเมียนอันดารันเองพอเห็นภาพนั้นก็รีบตามออกไปทั้งๆที่แทบจะคุมสติไม่ได้เนื่องจากแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปสุดท้ายภาพตัดไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากได้ยินเสียงเบรกล้อบดเบียดไปกับถนนร่างกระแทกกับถุงลมนิรภัยของเหลวสีแดงฉานไหลอาบทั่วร่างกลิ่นคาวคละคลุ้งไปทั่วทั้งปากความเจ็บปวดหนึบชาค่อยๆกลืนกินสติสัมปชัญญะก่อนที่โลกตรงหน้าจะดับวูบไป

ว่ากันว่าเราอาจจะมีฝาแฝดที่หน้าตาเหมือนกันอยู่มุมหนึ่งของโลกก็ได้ไม่มีใครรู้ที่มาที่ไปอาจเป็นเพียงความเชื่อในเรื่องมิติโลกขนานหรือเป็นเพียงนิทานหลอกเด็กมีโลกมิติคู่ขนานจริงหรือไม่อันดารันหนึ่งตระการก็ได้ประสบพบเจอมากับตัวเอง

ย้อนกลับไปเมื่อสองสัปดาห์ก่อน

เฮือก!!

อาการคล้ายคนนอนหลับแล้วถูกผลักให้ตกลงมาจากที่สูงอันดารันสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางถนนเส้นนึงที่มืดครึ้มมองไม่เห็นอะไรนอกจากสีดำที่ปกคลุมล้อมรอบไปทั่วบริเวณเขาเดินโซซัดโซเซจนเห็นแสงสีเงินสาดส่องมาแต่ไกลจึงรีบถลาวิ่งออกไปเพื่อขอความช่วยเหลือแต่ทว่าผิดคาด

เอี๊ยดดดดปังโครม

เสียงเบรกล้อครูดไปกับพื้นถนนอย่างน่าหวาดเสียวแต่ก็ไม่ทันการณ์เมื่อมีคนวิ่งตัดหน้ารถอีโคคาร์คันเล็กแถมยังเก่าซอมซ่อเจียอีเหยียบเบรกสุดชีวิตแต่ก็ช้าไปเมื่อรถได้ชนเข้ากับผู้โชคร้ายกระจกหน้ารถร้าวไปทั้งแผงเมื่อได้สติจึงรีบเปิดประตูลงจากรถพร้อมโทรเรียกรถฉุกเฉินรวมทั้งประกันต่างๆไฟหน้ารถสาดส่องไปเจอร่างผู้ชายคนนึงนอนสลบไสลเนื้อตัวเปื้อนไปด้วยเลือดแดงฉานที่ไหลนองตามพื้นถนนอันขรุขระห่างไปหลายเมตร

“ตายมั้ยเนี่ย” เขาไม่กล้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายมากกว่านี้จึงยืนสังเกตการณ์อยู่ห่างๆไม่กล้าเข้าไปจับเคลื่อนย้ายคนเจ็บสุ่มสี่สุ่มห้าจึงทำได้เพียงแค่รอรถฉุกเฉินอย่างร้อนใจ

เจียอีขยุ้มผมอย่างขวัญเสียเพิ่งเข้าทำงานได้สองเดือนยังไม่ทันผ่านโปรก็เกิดโรคระบาดไปทั่วโลกจนบริษัทต้องลดพนักงานลงทุกคนในออฟฟิศกลับไปทำงานที่บ้านบ้างก็ถูกร่อนซองขาวในเช้าอีกวันวันนี้เป็นวันศุกร์สุดสัปดาห์ที่เขาต้องเร่งเคลียร์งานล็อตสุดท้ายไม่พอรัฐบาลยังประกาศเคอร์ฟิวตอน 4 ทุ่มเพราะเหลือบไปดูนาฬิกาที่บ่งบอกเวลาสามทุ่มครึ่งเขาจึงรีบเหยียบคันเร่งหมายจะให้ถึงที่พักก่อนกำหนดแถมตอนนี้ยังมาชนคนอีก

“อยากจะบ้าตายจะซวยอะไรขนาดนี้วะเนี่ย”

รถอีโคคาร์ที่พอจะกันแดดกันฝนก็ดันมาพังหน้ารถยุบกระจกแตกโชคดีที่กัดฟันจ่ายประกันชั้นหนึ่งดูจากสภาพคนเจ็บแล้วประกันก็คงจะจนปัญญาไปไล่บี้แม้จะโชคดีที่ผู้โชคร้ายไม่ได้บาดเจ็บร้ายแรงจนเสียชีวิตแต่ทว่าอาการทางสมองเมื่อเปรียบเทียบกันแล้วอยู่ไม่สู้ตายเสียยังดีกว่านอกจากแขนขวาหักแผลถลอกปอกเปิกซี่โครงร้าวแต่ทว่าอาการทางสมองที่แม้ผลจากการตรวจ MRI จะปกติแต่คนเจ็บตั้งแต่ฟื้นมาก็จ้องเขาตาขวาง

“ย้ายฉันไปที่ห้องพิเศษเดี๋ยวนี้!!” แม้จะสูดปากเจ็บแผลที่ต้องพันเหมือนมัมมี่แต่ความหยิ่งยะโสโอหังนั้นทะลุผ้าพันแผลออกมาอย่างปิดไม่มิด

“ติดต่อเลขาฉันเขาจะจัดการให้เองจะบ้าหรือไงที่ต้องมานอนร่วมกับคนเป็นสิบ” อันดารันกลอกตาอย่างเบื่อหน่ายตั้งแต่ฟื้นลืมตาขึ้นมาสภาพสิ่งแวดล้อมรอบตัวก็ดูไม่คุ้นตาเหมือนคนรอบข้างจะเป็นเบต้ากันหมดเพราะไม่ได้กลิ่นฟีโรโมใดๆ  รวมถึงคนแปลกหน้าที่นอนฟุบอยู่ข้างเตียง ที่ตั้งแต่คนเจ็บตาแตกตื่นขึ้นมาก็ยังไม่หยุดฉอดอีกฝ่าย

“ทั้งด่าว่าเขาขับรถได้เฮงซวย”

“ไม่มีตาบ้างล่ะ”

“หนักสุดคือเป็นเบต้าใช่หรือเปล่า?”