ความใกล้ชิดของอาชา

หลังจากเกิดอุบัติเหตุ เหมย ก็รู้สึกเขินอายจนแทบจะมุดแผ่นดินหนี แต่สุดท้ายกลายเป็นว่าอาชาต้องอุ้ม เหมย เข้ามาในบ้าน ทำให้พ่อกับแม่ของ เหมย รู้สึกตกใจเช่นกัน

“เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมถึงกับต้องอุ้มกันเข้ามาเลย” แม่น้ำฟ้า ที่เป็นห่วงลูกสาวจึงรีบลุกจากโซฟา

“พอดี เหมย ซุ่มซ่ามนะแม่ เหมือนข้อเท้าพลิก แต่คุณอาชาอาสาจะอุ้ม เหมย เข้ามา เหมย ห้ามแล้วนะแม่” เหมย พยายามอธิบาย

“ไม่เป็นไรหรอก แม่ไม่ได้ว่าอะไรเลย” ผู้เป็นแม่มองอาการอยากจะจับคู่อาชาให้กับลูกสาวเสียมากกว่าด้วยซ้ำ เพราะตัวเองก็อยากจะอุ้มหลานจะแย่

“ผมต้องขอโทษด้วยครับ ผมเห็นคุณ เหมย เดินไม่ไหวก็เลยอุ้มเธอเข้ามาโดยถือวิสาสะ”

“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณอาชา ขอบคุณแทนลูกสาวผมด้วย” พ่อบุญทอง ที่ถูกชะตาอาชาเป็นพิเศษ

เรื่องวุ่นวายยังไม่จบแค่นั้น เมื่อจู่ๆ มีรถหรูสองคันพร้อมชายชุดดำกว่าสิบคนมาจอดหน้าบ้านเหมย

อาชาจึงอธิบายว่าเขาเป็นนักธุรกิจที่ต้องระวังศัตรู ทำให้ต้องมีคนคุ้มกันไปทุกที่ ยิ่งพาลิลลี่มาด้วยและมาเยี่ยมบ้านเหมยก็ยิ่งต้องปลอดภัยเป็นเท่าตัว

“ทำไมคนต้องมาเฝ้าหน้าบ้านเราเยอะแยะขนาดนี้ล่ะ” พ่อบุญทองรีบถามอาชา

“เอาตรงๆ นะครับ ผมก็เป็นนักธุรกิจคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าศัตรูจะรอบด้านมากแค่ไหน เลยจำเป็นต้องรักษาความปลอดภัยทุกที่ที่ไปครับ"

"ยิ่งพาลิลลี่มาด้วยแล้วก็มาเยี่ยมบ้านคุณเหมยด้วย ยิ่งต้องปลอดภัยเป็นเท่าตัว” อาชาบอกอย่างตรงไปตรงมา

เหมยตกใจ เพราะตอนไปไร่ชาของอาชาก็ไม่เคยเห็นชายชุดดำเยอะขนาดนี้ อาชาอธิบายว่าปกติพวกเขาจะอยู่ในเครื่องแบบเพื่อไม่ให้รบกวนลูกค้าในคาเฟ่ แม่น้ำฟ้ารีบอนุญาตทันที แม้พ่อกับแม่จะหน้าเสียไปครึ่งหนึ่ง

“ผมต้องขอโทษอีกครั้งนะครับ แล้วนี่หนูลิลลี่ไปไหนแล้วล่ะครับคุณแม่” อาชาถามหาหลานสาว

“หนูลิลลี่ขึ้นไปนอนบนห้องแม่แล้วล่ะจ้ะ เห็นว่าง่วง” แม่น้ำฟ้าบอก

“ขอบคุณมากนะครับ ที่ดูแลและเอ็นดูหลานของผม งั้นผมขออนุญาตไปจัดการเรื่องข้างนอกก่อน” อาชาพูดจบก็เดินออกไปทันที

ความอบอุ่นที่บ้านของเหมยทำให้อาชารู้สึกได้ว่าเหมยเติบโตมาบนความอ่อนโยนที่พ่อแม่มอบให้ ทำให้เหมยเป็นคนน่ารักจิตใจดี

“เหมย ลูกแน่ใจนะว่าคุณอาชาเขาเป็นแค่เจ้าของไร่ชา ถึงขนาดต้องมีบอดี้การ์ดเป็นสิบขนาดนี้นะลูก” แม่น้ำฟ้ารีบเข้ามาหาลูกสาว

“เหมยก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะแม่ ตอนที่ไปอยู่ที่ไร่ชาก็ไม่เห็นว่าจะเยอะขนาดนี้”

“ไม่เป็นไรหรอกคุณ เขาไม่ได้มาร้าย แล้วดูก็น่าจะเป็นคนดีคนหนึ่ง” พ่อบุญทองหันมาบอกแม่น้ำฟ้า เขาเองก็เป็นผู้ชายจึงมองออกว่าอาชาไม่ใช่คนกะล่อนเหมือนธง

“ค่ะคุณ เราสองคนก็ขึ้นไปพักผ่อนกันดีกว่า ปล่อยให้เด็กๆ เขาใช้ชีวิตกันไป” แม่น้ำฟ้าเดินจูงพ่อบุญทองขึ้นไปบนห้อง

“งั้นพ่อกับแม่ไปพักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวเหมยดูแลคุณอาชาต่อเอง”

“จ้ะลูก งั้นแม่ฝากด้วยนะ”

ทางด้านอาชาที่เดินออกมาจัดการลูกน้องทุกคน เพราะทำให้ว่าที่เมียในอนาคตและว่าที่พ่อตาแม่ยายของเขาต้องตกใจ

“พวกมึงทำไมต้องมาเอิกเกริกกันขนาดนี้..! แต่งตัวธรรมดามาก็ได้ ไม่ต้องชุดดำ” อาชาเดินออกมาด่าลูกน้องชุดใหญ่

“ก็พี่เสือบอกให้พวกผมรีบมานี่ครับนาย พี่เสือกลัวนายมีอันตราย” ลูกน้องคนหนึ่งรีบบอกอย่างลนลาน

“เออ พวกมึงก็อย่าทำอะไรที่มันดูน่ากลัวนัก เดี๋ยวว่าที่เมียกูจะตกใจ” อาชาพูดอย่างไม่อายปาก

“ครับนาย!” ทุกคนตะโกนอย่างพร้อมเพรียงกัน

“กูเพิ่งบอกว่าอย่าทำอะไรให้มันเอิกเกริก พวกมึงจะแหกปากกันทำไม” อาชาทำเสียงเข้ม

ทุกคนถึงกับหน้าถอดสี รีบแยกย้ายกันไปประจำจุดต่างๆ

อาชาที่จัดการทุกอย่างลงตัวก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน ก็เห็นเหมยกำลังนั่งรอตนเองอยู่

“เอ่อ คุณเหมย ผมขอโทษแทนลูกน้องด้วยนะครับที่ทำให้พ่อกับแม่คุณตกใจ” ความเป็นสุภาพบุรุษของอาชายังคงเสมอต้นเสมอปลาย

“ไม่เป็นไรเลยค่ะเหมยเข้าใจ เหมยเขียนนิยายเรื่องมาเฟียบ่อยนะคะ” เหมยแกล้งพูดติดตลก

“แล้วคุณเหมยไม่อยากจะมีแฟนเป็นมาเฟียแบบในนิยายบ้างหรอครับ” อาชาก็เลยเข้าเรื่องซะเลย

“มีอย่างนั้นก็ดีสิคะ เหมยคงดูเป็นเจ้าหญิงมากเลย”

“อาจจะมีก็ได้นะครับคุณเหมย”

“สมัยนี้ยังมีอีกหรอคะ มาเฟียคลั่งรักขนาดนั้น เหมยเป็นคนเขียนนิยาย เหมยยังคิดว่ามันจะมีใครรักนางเอกได้มากมายถึงขนาดสั่งเก็บคนทุกคนที่ทำให้นางเอกร้องไห้ได้เลย” เหมยพูดถึงตัวละครของตัวเอง

“อาจจะอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลคุณเหมยก็ได้ครับ” อาชาส่งยิ้มมุมปาก

“คุณอาชาไปดูห้องหรือยังคะ”

“ห้องอะไรครับคุณเหมย”

“ห้องนอนของคุณอาชา เหมยเตรียมเอาไว้ให้แล้วค่ะ”

“งั้นคุณเหมยนำทางผมไปหน่อยได้ไหมครับ” ทั้งที่บ้านหลังไม่ใหญ่มาก แต่อาชาก็ยังคงอยากให้เหมยทำทุกอย่างให้เขา

“ได้สิคะ” เหมยพูดจบก็เดินนำทางอาชาไปที่ชั้นสองห้องนอนของอาชาติดกับห้องของเหมยเลย

“คุณอาชานอนได้ใช่ไหมคะ บ้านเหมยคับแคบสักนิดนึง” เหมยแอบเขินอยู่เหมือนกันที่คนที่ดูเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างอาชาต้องมานอนบ้านหลังเล็ก ๆ ของเธอ

“คุณเหมยอย่าคิดมากสิครับ มันดีมากๆ เลยนะ พ่อกับแม่ของคุณเหมยก็น่ารักมาก” อาชาเอ่ยชมออกมาจากใจ

“ขอบคุณมากค่ะ งั้นเชิญคุณอาชาตามสบายนะคะ กระเป๋าเสื้อผ้าของคุณอาชาเหมยขอโทษนะคะถือวิสาสะถือขึ้นมาให้แล้วค่ะ อยู่ตรงนั้น” มือเรียวเล็กของเหมยชี้ไปที่ข้างตู้เสื้อผ้า

“ขอบคุณนะครับคุณเหมย”

“ยินดีมากค่ะ” เหมยส่งยิ้มให้กับอาชาอย่างเป็นมิตรแล้วเดินกลับออกไปจากห้องรับรองแขกของบ้าน

เสร็จภารกิจในวันนี้ เหมยรีบจัดการอาบน้ำแต่งตัวแล้วโทรหาเพื่อนสาวอย่างเจสซี่

“ฮัลโหล ยัยเจสซี่ แกทำอะไรอยู่” เหมย วีดีคอลหาเพื่อนสาวผ่านมือถือ

“เฮ้ เพื่อนรัก ฉันออกมาจิบกาแฟข้างนอกจ้ะ วันนี้ที่ออสซี่มีแดดดีมาก” เหมยก็พูดคุยตามประสา และเล่าเรื่องที่ธงพยายามมาที่บ้านของเธอ ทำตัวแบบนั้นใส่เธอให้กับเจสซี่ได้ฟัง

“หนอยแน่ไอ้ธง! แกอย่าให้มันติดรถมาอีกเป็นอันขาดเลยนะ ออกห่างมันไกลๆ เลย คนแบบไอ้ธงมันไว้ใจไม่ได้” เจสซี่ที่ได้ฟังเรื่องที่เหมยเล่าก็พอจะรู้เจตนาของธงแน่นอน

“ฉันเข้าใจที่แกบอกนะเว้ย แต่ว่าไอ้พี่ธงมันหน้าด้านหน้าทนมากเลยอ่ะ คือแบบมันตามฉันไม่เลิกอ่ะแก ทำตัวน่าสงสาร สุดท้ายฉันก็ใจอ่อนให้มันขึ้นรถมาด้วยอ่ะ” เหมยพยายามบอกเพื่อนเพื่อหาวิธีแก้ไข เพราะดูทรงอาจจะต้องเจอธงอีกแน่

“ฉันว่าแกต้องหาไม้กันหมาเพื่อนรัก ไอ้ธงมันจะไม่กล้ายุ่งกับแกเลยเชื่อฉันสิ” เจสซี่ออกไอเดีย

“ไอ้แผนแกมันก็ดีอยู่หรอกนะ แต่ประเด็นจะไปหาไม้กันหมาที่ไหน” เหมยถามเจสซี่

“เออว่ะ มันก็จริงของแก เออ เอาอย่างนี้ไหม แกต้องจ้างผู้ชายสักคนมาเป็นแฟนแบบหนุ่มโฮสอะไรเนี่ย ฟิวเพื่อนฟิวแฟนก็มีนะเว้ย”

“ไม่เอาอ่ะ ฉันว่ามันคงยังไม่ต้องถึงขั้นนั้นหรอกมั้ง เดี๋ยวรอดูสถานการณ์ไปก่อน ถ้ามันไม่มายุ่งกับฉันอีกก็ไม่เป็นไรอ่ะ” เหมยบอกเพื่อนรัก

“งั้นก็ตามใจแกก่อนแล้วกัน เออ แล้วเรื่องยัยหนูลิลลี่สรุปแกได้ไปสอนยัง” เจสซี่ถามเหมย

“โอ้โห หนูลิลลี่ฉันจะบอกให้ว่าน่ารักมาก แต่ติดฉันเป็นตังเมเลยแก วันนี้ถึงกลับมานอนบ้านฉันแล้วนะ แล้วไม่ธรรมดา พกคุณลุงของเขามาด้วย” เหมยบอกเพื่อนยังไม่ได้คิดอะไร

“ฉันไม่อยู่แค่ไม่กี่อาทิตย์ สนิทกันถึงกับขนาดพาเข้าบ้านพ่อกับแม่แล้วหรอ” เจสซี่ถึงกับตาลุกวาวโรจน์

“แกมันไม่ใช่อย่างนั้นเว้ย ก็แบบหนูลิลลี่อยากมาหาฉัน แล้วคุณอาชาก็เลยมาส่ง แล้วตอนนี้มันก็เลยเถิดอ่ะ สุดท้ายก็เลยต้องให้คุณอาชานอนที่นี่ด้วย"

"ถ้าจะเอาแต่หลานเขาไว้มันก็น่าเกลียด เพราะตอนเราไปที่ไร่ชาเขาก็ต้อนรับเราดีมากเลยนะ” เหมยก็บอกกับเพื่อนสาวแบบมีเหตุมีผล

“ฉันว่ามันไม่ใช่แล้วมั้งแก อาจจะมีพรหมลิขิตก็ได้นะเพื่อนเลิฟ” สองสาวพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ

ส่วนอาชาก็นอนพลิกไปพลิกมาเพราะอยากจะเห็นหน้าเหมยก่อนนอน ปกติในทุกคืนตั้งแต่ที่เขาเจอเหมยมักจะแอบมองเธอผ่านหน้าจอแท็บเล็ตแล้วหลับไปพร้อมกัน

แต่วันนี้ได้อยู่ข้างๆ ห้อง เหมือนกับรู้สึกตื่นเต้นจนอยากจะเคาะประตูเพื่อดูหน้าเหมยอีกสักครั้งก่อนที่เขาจะหลับตาลง....