ความผูกพันที่ก่อเกิด

กว่าอาชาจะข่มตาหลับลงได้ เขานึกถึงริมฝีปากสีชมพูชวนหลงใหลของเหมย แม้เป็นเพียงการสัมผัสแผ่วเบา แต่มันก็ทำให้ใจของอาชาคะนึงหาและอยากจะลิ้มลองสัมผัสนั้นอีกครั้ง

"ฉันต้องการเธอเหมย" อาชาพึมพำกับตัวเองเบาๆ พลางเพ้อไปที่หน้าจอโทรศัพท์ที่มีรูปเหมยเป็นภาพพื้นหลัง โดยที่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่ากำลังมีผู้ชายคนหนึ่งคลั่งรักเธอมากแค่ไหน

ทางด้านเหมยที่พูดคุยกับเจสซี่เพื่อนสาวจนดึกดื่นก็วางสายและเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร แตกต่างจากคนข้างห้องที่เอาแต่พร่ำเพ้อหาตัวเองอยู่

เช้าวันรุ่งขึ้น แม่น้ำฟ้าและพ่อบุญทองที่มักจะตื่นตั้งแต่ตี 4 เพื่อทำกับข้าวและใส่บาตรพระ วันนี้แม่น้ำฟ้าจึงเตรียมชุดใส่บาตรเผื่ออาชาและเหมยด้วย

ทางด้านอาชาที่ตื่นมาตอนหกโมงเช้าก็อาบน้ำแต่งตัวลงมาด้วยชุดลำลองสีขาวสบายตา ส่วนหนูน้อยลิลลี่ก็ยังไม่ตื่นเลย

ส่วนเหมยนั้น ตื่นมาช่วยแม่ตอน 5:30 น. เพื่อเตรียมของใส่บาตร

"อ้าว คุณอาชาตื่นแล้วเหรอคะ หลับสบายดีหรือเปล่า" เหมยที่กำลังถือชุดสำหรับใส่บาตรไปรอพระบิณฑบาตหน้าบ้านเอ่ยทัก

"นี่ทำอะไรกันอยู่ครับ" อาชาถามทุกคนที่กำลังวุ่นๆ อยู่

"เตรียมของใส่บาตรพระนะจ๊ะลูก" เหมยที่เดินกลับเข้ามาก็เห็นแม่น้ำฟ้ากำลังยืนคุยกับอาชาอย่างดูสนิทสนม

"คุณอาชาใส่บาตรด้วยไหมคะ" เหมยถามทั้งที่ตัวเองเตรียมของเอาไว้แล้ว

"ได้สิครับ"

ผ่านไปไม่นาน พระสงฆ์ที่เดินมารับบิณฑบาตอย่างเช่นทุกวันก็มาด้วยกันถึง 4 รูป แม่น้ำฟ้า พ่อบุญทอง เหมย รวมถึงอาชาก็ทยอยตักบาตรและรับศีลรับพรในตอนเช้า

"ยัยหนูลิลลี่ของผมยังไม่ตื่นอีกเหรอครับ" อาชาหันไปถามแม่น้ำฟ้า

"รายนั้นยังนอนหลับกอดผ้าห่มอยู่เลยค่ะ ดูทรงน่าจะตื่นยาก" แม่น้ำฟ้าพูดถึงหนูลิลลี่พร้อมอมยิ้มไปด้วย

"วันนี้ถ้าคุณอาชาไม่ได้ทำอะไร ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นตรงด้านหลังไร่ของแม่สิคะมีผาเล็กๆ อยู่ สวยมากเลย" แม่น้ำฟ้าพยายามสร้างบรรยากาศจับคู่ให้ลูก

"จริงเหรอครับ ผมอยากไปดูนะ"

"เหมยพคุณอาชาไปสิลูก" แม่น้ำฟ้าเปิดทางไฟเขียวแทบจะปูพรมแดงให้กับอาชาอยู่แล้ว

"เอาสิครับคุณอาชา โรแมนติกมากๆ เลย ตอนที่ผมไปกับแม่ของเหมยแทบอยากจะขอแต่งงาน" พ่อบุญทองแอบเม้าท์ให้กับอาชาฟัง

"จริงเหรอครับ ผมชักอยากจะเห็นที่นั่นแล้วสิ" อาชาเองก็เข้ากับพ่อของเหมยได้เป็นอย่างดี

"โธ่พ่อกับแม่!" เหมยที่เห็นว่าพ่อกับแม่พยายามไฟเขียวใส่อาชาสุดๆ ถึงกับต้องออกเสียงห้ามปราม

"ไม่เป็นไรหรอกครับคุณเหมย ไปเถอะ ผมอยากเห็นจริงๆ นะว่ามันสวยอย่างที่พ่อกับแม่คุณบอกหรือเปล่า"

"ก็ได้ค่ะ แต่ว่ามันต้องขี่จักรยานไปนะคะ จักรยานมันมีแค่คันเดียวน่ะสิ" เหมยบอกกับอาชา

"จักรยานคันใหญ่อยู่เหมยลูก คุณอาชาขี่ได้สบาย ไปเถอะ" พ่อบุญทองเสริมทัพให้กับแม่น้ำฟ้า

เหมยถึงกับต้องหันหน้าไปหาพ่อและแม่ ทำหน้าแหยเกกระพริบตาปริบๆ เพราะรู้ว่าพ่อกับแม่กำลังพยายามจับคู่ตัวเองกับอาชาอยู่

"คุณเหมยไม่อยากไปเหรอครับ ถ้าไม่อยากไปไม่เป็นไรนะครับ" อาชาแกล้งทำเป็นเศร้า

"เปล่าๆ นะคะ เหมยแค่กลัวคุณอาชาจะปั่นจักรยานเมื่อย ตัวใหญ่เหมือน..." เหมยรีบหาข้ออ้าง

"โอ้โห ใครบอกว่าคุณเหมยตัวใหญ่ครับ เดี๋ยวผมจะส่งคนไปจัดการให้เลย ดูสิ ตัวนิดเดียว ผมอุ้มได้สบายมากเลยรู้ไหม" อาชาพูดติดตลกทำให้ทุกคนในบ้านมีเสียงหัวเราะ

ด้านนอก ลูกน้องของอาชาที่สลับผลัดเปลี่ยนเวรกันนอนและเฝ้าอาชาอยู่ก็ยังคงเฝ้าอยู่อย่างขะมักเขม้น

"คุณอาชาคะ แม่ว่าให้หนุ่มๆ ที่อยู่หน้าบ้านพักกันก่อนก็ได้ แม่เตรียมกับข้าวไว้หม้อใหญ่เลย เรียกหนุ่มๆ มากินข้าวก่อนดีกว่า"

แม่น้ำฟ้าที่เห็นเหล่าบอดี้การ์ดยืนทำหน้าที่ได้ออกมาเป็นอย่างดีก็อดสงสารไม่ได้ จึงทำขนมจีนน้ำเงี้ยวเพื่อแจกให้กับบอดี้การ์ดของอาชา

"ได้ครับ ต้องขอรบกวนคุณแม่กับคุณพ่อด้วยนะครับ ขอบคุณแทนบอดี้การ์ดของผมที่พ่อกับแม่เอ็นดู"

อาชาพูดจบก็ยกหูโทรหาบอดี้การ์ดคนหนึ่งแล้วให้ทุกคนพักสลับกันมากินขนมจีนน้ำเงี้ยวของแม่น้ำฟ้า และในมือของอาชาก็ได้กดข้อความบางอย่างส่งไปหาเสือ

"ไอ้เสือ! บอดี้การ์ดทุกคนที่กินขนมจีนของแม่เหมย สั่งเลยว่าต้องกินหมด ห้ามเหลือ! อย่าให้ว่าที่แม่ยายของฉันต้องเสียหน้าเป็นอันขาด แล้วพูดชมด้วย" อาชาถึงกับบังคับโดยใช้เสือเป็นคนจัดการ

เสือที่เปิดข้อความอ่านทันทีก็ถึงกับอมยิ้มแล้วส่ายหัว คิดว่าเจ้านายของตัวเองเป็นเอามาก ทั้งที่คุณเหมยยังไม่ได้ตอบตกลงว่าจะเป็นแฟน หรือคบกัน ก็ยังไม่ได้คบ คิดเข้าข้างตัวเองว่าเป็นว่าที่แม่ของลูก

"เจ้านายกูเป็นหนักขึ้นทุกวัน จะรักษาหายไหมวะเนี่ย"

อาชาเตรียมจักรยานคันใหญ่ที่พ่อบุญทองบอกว่าจอดไว้ใต้ต้นไม้ เขาก็ไปเข็นมาเพื่อจะปั่นจักรยานพาเหมยไปที่ตรงหน้าผาสูงหลังสวน

เขาอยากไปดูพระอาทิตย์ตกเพราะตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบ 6 โมงกว่าแล้ว เขาไม่อยากพลาดโอกาสที่จะได้ทำคะแนนกับเหมย

"พวกมึงทุกคนเฝ้าที่นี่ให้ดี อย่าให้มีปัญหา ไม่ต้องมีใครตามกูไป"

อาชาเมื่อใดที่เขาเริ่มทำงานหรือพูดคุยกับลูกน้อง เขาจะมีความแข็งกร้าวอยู่ในตัวเอง แววตาจะเปลี่ยนไปไร้ซึ่งความอ่อนโยน นั่นเป็นสิ่งที่เหมยเห็นเป็นครั้งแรก

"ไปกันเถอะครับคุณเหมย ผมอยากดูพระอาทิตย์สวยๆ กับคุณแล้วนะ"

"ค่ะ" เหมยตอบสั้นๆ แล้วหันไปส่งยิ้มให้กับอาชา

อาชาปั่นจักรยานอย่างทุลักทุเล แต่ก็ยังเต็มใจที่จะปั่นไป โดยมีเหมยนั่งซ้อนท้ายอยู่ข้างหลัง คอยบอกชี้ทางซ้ายหรือขวาให้กับอาชา

ใช้เวลาเพียง 5 นาทีกว่าๆ ก็มาถึงด้านหลังสวนผลไม้ที่มีหน้าผาชันขนาดเล็ก และตรงนั้นมีต้นพญาเสือโคร่งอยู่ 2 ต้น หรือที่เรียกว่าซากุระเมืองไทย กำลังออกดอกพอดีเหมือนกับภาพวาดจากเทพนิยาย

"ตรงนั้นมันสวยมากจริงๆ ใช่ไหมคะ ดูดอกพญาเสือโคร่งนั่นสิคะ กำลังออกดอกเลย คุณอาชามาได้ถูกจังหวะเวลามากเลยค่ะ"

เหมยที่เดินนำหน้าอาชาอยู่ ขณะที่อาชากำลังจอดจักรยาน เขาหันไปเห็นภาพวิวที่สวยงามจริงๆ อย่างที่เหมยและพ่อแม่บอก

ต้นพญาเสือโคร่งตอนนี้แทบจะมองไม่เห็นใบสีเขียวเลย มันออกดอกเป็นสีชมพูราวกับซากุระ และผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงกลางระหว่างต้นพญาเสือโคร่ง 2 ต้นนี้ คือเหมย ผู้หญิงที่อาชาชอบ

ยิ่งมองเห็นบรรยากาศราวกับหลุดออกมาจากเทพนิยาย รอยยิ้มของเหมย น้ำเสียงของเหมย คำพูดต่างๆ เหมือนทำให้โลกทั้งใบของอาชาหยุดหมุน

อาชายืนจ้องมองเหมยด้วยความรักที่เต็มเปี่ยมไปในหัวใจ แต่เขาไม่กล้ากระโตกกระตากให้เหมยได้เห็นด้านที่ดำมืดภายในจิตใจของเขา

"คุณอาชาคะ คุณอาชา!" อาชาที่ยืนเหม่ออยู่เมื่อได้ยินเสียงเหมยก็รีบกลับมาทำตัวให้เป็นปกติ

"ครับคุณเหมย ขอโทษที ผมคิดอะไรเพลินๆ ไปหน่อย" อาชาจอดรถจักรยานเสร็จก็รีบเดินตรงไปหาเหมย

เหมยที่ทำตัวปกติไม่ได้คิดอะไรก็วิ่งลงไปหาอาชา แต่กลับวิ่งเร็วเกินไปทำให้ขาพันกันสะดุดหน้าคะมำ จังหวะนั้นอาชาที่ก้าวไวกว่าก็กระโดดรับทำให้เหมยอยู่ในอ้อมแขนของอาชาอีกครั้ง

หัวใจของเหมยเต้นตึกตั๊กไม่เป็นจังหวะ ในขณะที่จ้องไปแววตาสีน้ำตาลทอประกายของอาชา เหมือนสะกดให้เหมยหยุดนิ่ง ความรู้สึกนี้ของเหมยไม่เคยเกิดขึ้นเลยแม้แต่กับตอนที่ธงมาจีบเหมยใหม่ๆ

"คุณเหมยเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ" เมื่อได้ยินคำพูดของอาชา เหมยจึงได้สติ

"ไม่เป็นไรเลยค่ะ เหมยทำคุณอาชาเจ็บอีกแล้วใช่ไหม" เหมยที่พยุงตัวขึ้นถึงกับต้องใช้มือเกาหัวแก้เขิน

"ไม่เลยครับ ไม่เจ็บเลย" อาชาหันไปส่งยิ้มเบาๆ ให้กับเหมยเป็นสัญญาณว่าเขาโอเคมากๆ

"งั้นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกันดีกว่านะคะ"

เหมยพูดจบก็เดินมาหาอาชาแล้วจูงมือของอาชาอย่างเป็นธรรมชาติ โดยที่เหมยไม่ได้คิดอะไรในขณะนั้น แต่หัวใจของอาชามันโบยบินราวกับนกที่ถูกสัมผัสโดยผู้หญิงที่เขาชอบ