เปิดตัวศัตรูธุรกิจ

อาชาแค่ได้ยินชื่อของเมฆินทร์ก็รู้สึกอารมณ์เสียเล็กน้อย ที่โดนหมาลอบกัด เมฆินทร์ที่ ฃพยายามจะขึ้นเป็นหนึ่งในทุกเรื่อง

ไม่ว่าจะเป็นไร่ชาหรือมหาวิทยาลัย ตระกูลของเมฆินทร์ก็พยายามที่จะขึ้นมาชิงความเป็นหนึ่ง

“ไอ้หมาลอบกัดไม่เลิกจริง ๆ เลยนะไอ้เมฆินทร์” อาชาพูดสบถเบา ๆ

“แล้วเราจัดการคนของมันยังไง” อาชาหันมาถามเสือ

“ผมให้ไอ้บิ๊กเค้นเอาข้อมูลทั้งหมดมาครับ เห็นว่าสาวไม่ถึงตัวของไอ้เมฆินทร์ เพราะคนที่สั่งไอ้ลูกกระจ๊อกคนนี้มามันบอกว่าได้รับเพียงอีเมลนิรนามสั่งการพร้อมกับโอนเงินมาจากต่างประเทศ"

"มันไม่ยอมพูด ว่าเท่าไหร่ แต่พอมันพูดก็ดูเหมือนจะไม่ได้ความ ครับ ไอ้เมฆินทร์มันระวังตัวแจเลยครับนาย”

“หมาลอบกัดตัวนี้มันรอบคอบไม่ธรรมดา ปล่อยให้ไอ้ลูกกระจ๊อกคนนี้ให้มันทำงานต่อไป” อาชาคุยกับเสือ

“ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะครับนาย ทำไมเราถึงไม่เก็บมันทิ้งซะ เดี๋ยว มัน จะคาบข่าวไปบอกไอ้เมฆินทร์ได้นะครับนาย”

“อย่าลืมนะเสือ บางครั้งหมากตัวเล็ก ๆ ก็สำคัญในกระดานนี้ได้ เป็นหมากที่ใคร ๆ ก็อยากจะเขี่ยทิ้ง ลองปล่อยให้หมากตัวนี้มันเดินเกมของมันดูสิ"

"แล้วเราเฝ้าดูมันอยู่ห่าง ๆ ดูสิว่ามันจะใช้ประโยชน์ได้มากน้อยแค่ไหน ไม่ต้องทำอะไรมันแค่ไปสืบดูว่าทำไมมันถึงยอมทำงานให้ไอ้เมฆินทร์”

“ครับนาย เดี๋ยวผมจะ ให้ ไอ้บิ๊กไปสืบข่าวให้” พูดจบ อาชาก็รีบเข้ามหาวิทยาลัยเพื่อเคลียร์ประเด็นปัญหางานหลาย ๆ อย่างที่ยังค้างคา

ร่างสูงสง่าดูภูมิฐานเดินผ่านเหล่าบุคลากรของมหาวิทยาลัยด้วยท่วงท่าที่ใคร ๆ ก็ต้องโค้งคำนับ อาชาเดินมาที่บอร์ดบริหารด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ทำให้ทุกคนไม่มีใครกล้าเอื้อนเอ่ยคำใด ๆ ออกมา เวลาอาชาทำงานเป็นคนที่ค่อนข้างดุและจริงจัง

“สวัสดีครับทุกคน ผมเห็นข่าวที่หลุดออกไปจากมหาวิทยาลัยว่ามีเด็กโกงข้อสอบได้คะแนนเต็ม มันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าครับ”

อาชาที่เข้ามาเคลียร์ปัญหา เพราะปกติเขาจะเข้ามา ทุกสองอาทิตย์หนึ่งครั้ง เพื่อมาดูเอกสารต่าง ๆ ที่เขาอาจจะต้องอนุมัติ ไม่ใช่แค่ ผอ. คนเดียวเท่านั้น แต่จะต้องมีลายเซ็นอนุมัติจากเขาด้วย

“ว่าไงครับคุณ ผอ. ผมขอคำชี้แจงเรื่องนี้หน่อย ทำไมเด็กทุนถึงบอกว่ามีการเปิดเผยข้อสอบ ผมเห็นเรื่องร้องเรียนมาแล้ว มีใครตอบผมได้หรือเปล่า”

อาชานั่งอยู่บนเก้าอี้บอร์ดบริหารตัวสีดำอย่างสง่างาม มือก็เขี่ยปากกา เคาะ ไปบนโต๊ะเบา ๆ ราวกับ จังหวะเวลา

“เอ่อ คือว่าอย่างนี้ครับ...” ผอ. พยายามจะอธิบายแต่ก็ยังไม่ทันได้พูดอะไรออกมาจากปากสักคำ

“ผมไล่คุณออก!” อาชาพูดเสร็จ ทุกคนถึงกับหยุดสตัน นิ่งไป ภายในไม่กี่วินาที และอาชาดีดนิ้วสองครั้งเหมือนเป็นการส่งสัญญาณให้อะไรบางอย่าง แล้วมันก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ

“นี่มันอะไรกันครับคุณอาชา คุณให้ตำรวจมาจับผมเรื่องอะไร ปล่อยผมนะครับ ไม่งั้นผมจะฟ้องพวกคุณทั้งหมด..!!” ผอ. โวยวายลั่น เพราะเขาดำรงตำแหน่ง ผอ. มหาวิทยาลัยนี้มาเกือบสิบปี

“คุณแน่ใจเหรอ ผอ. ว่าจะฟ้องผมกลับ แค่ข้อหาที่คุณโกงข้อสอบเด็กทุนเอาไปให้กับลูกสาวของบ้านคนรวย นั่นก็ข้อหาหนึ่งแล้ว"

"เรื่องที่สองคุณเรียกเก็บเงินค่าอาหารกลางวันเพิ่มและกิจกรรมพิเศษนอกเหนือจากที่มหาวิทยาลัยเรียกเอาเข้ากระเป๋าตัวเอง นั่นก็อีกข้อหาหนึ่ง"

"รวมถึงคุณคงจะจำ ได้ แล้วก็มีคลิป ๆ นึงที่คุณบอกให้นักศึกษาคนนึงนอนกับคุณเพื่อเซ็นอนุมัติเรียนจบ ผมไม่รู้คุณจะจำได้หรือเปล่าเพราะมันหลายคดีเหลือเกิน แต่ไม่เป็นไรครับ....คุณไปเคลียร์กับตำรวจเอาเองแล้วกัน”

“ลากตัวไป!” เสียงของอาชาออกคำสั่งกับตำรวจที่ถือหมายศาลมา และลากตัวของ ผอ. คนนี้ออกไป เสียงตะโกนด่าตามหลังมาเป็นระลอก ๆ

ทุกคนต่างพากันอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะไม่คิดว่าเรื่องทั้งหมดจะถึงหูของอาชา เพราะ ผอ. คนนี้ทำเรื่องเลวร้ายมามากมายตั้งแต่รุ่นที่พ่อของอาชาบริหาร แต่เพราะความไว้ใจพ่อของอาชาจึงไม่เชื่อ แต่ไม่ใช่สำหรับอาชา

“ผมต้องขอโทษทุกคนที่ปล่อยให้คนแบบนี้มาบริหารมหาวิทยาลัยของเราจนมันต้องไปเอาเปรียบนักศึกษา ไม่ว่าจะยากดีมีจนเราก็ยินดีต้อนรับ"

"ส่วน ผอ. คนใหม่ ผมยกตำแหน่งนี้ให้คุณครูปริม ซึ่งเป็น คนที่เหมาะสมที่สุดครับ” อาชาพูดเสร็จก็หันหน้ามาหาปริมและผายมือไปที่อาจารย์คุณวุฒิสูง

“ปริมเหรอคะ” หญิงสาวอายุ 37 ต้น ๆ ที่มีพร้อมด้วยดีกรีระดับดอกเตอร์ จบเอกบริหารรวมถึงเอกภาษาอังกฤษและภาษาจีน เป็นคนที่จิตใจเอื้อเฟื้อและดูแลนักศึกษาทุกคนเหมือนแม่คนหนึ่ง ทำให้เป็นที่รักใคร่ของนักศึกษา

“ไม่ต้องงงครับคุณปริม ถึงแม้ความดีของครูปริมจะไม่มีคนพูดออกมา แต่ไม่ได้แปลว่าผมจะไม่เห็นนะครับ”

อาชาที่รับรู้ถึงความเมตตาของปริมต่อเด็กนักศึกษา ทำให้อาชาเองอยากจะยกย่องให้ปริมดูแลที่นี่ เพราะปริมก็อยู่ที่นี่มานาน

“ขอบคุณนะคะคุณอาชา” ปริมถึงกับน้ำตาเอ่อคลอด้วยความดีใจว่ามีคนเห็นในความดีของเธอ

“มีใครจะคัดค้านเรื่องให้คุณครูปริมเป็น ผอ. หรือเปล่าครับ ถ้าใครคัดค้านยกมือได้เลย” อาชาหันไปถามกับทุกคนในที่ประชุม

“ไม่มีใครคัดค้านครับคุณครู ปริม ควรเป็น ผอ. เพราะคุณครูปฏิบัติหน้าที่ได้ถูกต้องและรักนักศึกษาของมหาวิทยาลัยทุกคน” มีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา

“มีใครเห็นด้วยกับคุณประณตไหมครับ ช่วยยกมือขึ้นหากทุกคนเห็นด้วย” อาชาถามอีกครั้ง

กลายเป็นว่าทุกคนในที่ประชุมเห็นด้วยที่จะให้คุณครูปริมเป็น ผอ. โรงเรียนคนใหม่และรับหน้าที่จาก ผอ. คนเก่าที่เพิ่งโดนตำรวจจับไป

“งั้นเอาเป็นว่าวันนี้ขอปิดการประชุมเพียงเท่านี้ และยินดีต้อนรับ ผอ. คนใหม่ ขอให้ปฏิบัติหน้าที่ของคุณครูปริมอย่างดีที่สุดในฐานะ ผอ. มหาวิทยาลัยแห่งนี้"

"คุณจะทำมันออกมาได้ดีเหมือนที่คุณทำอยู่ทุกวันนี้นะครับ” อาชาหันมาพูดกับคุณครูปริมด้วยความรู้สึกเคารพ

“ค่ะ ฉันสัญญาว่าจะทำออกมาให้ดีที่สุด จะไม่ทำให้คุณอาชาและทุกคนต้องผิดหวัง” คุณครู ปริม พูดจบทุกคนก็ปรบมือเสียงดัง ครูปริมถึงกับน้ำตาเอ่อคลอ

“งั้นทุกคนแยกย้ายกันได้แล้วครับ แล้วก็การแต่งตั้ง ผอ. ผมจะให้คุณเสือรับมอบอำนาจจากผมแล้วจัดการเป็นธุระให้”

หลังจากอาชาพูดจบทุกคนก็เดินออกจากห้องไป รวมถึงอาชาเองก็ต้องรีบกลับไปหาหนูลิลลี่ที่ไร่ชาเช่นกัน......