ชายหนุ่มนิรนามเอ่ยเจตนาของการเข้ามาทักทายในครั้งนี้ออกไปตามตรง ไม่มีอ้อมค้อม ส่งผลให้ผู้ฟังชะงักงันไปชั่วครู่ เธอใช้ความคิดอยู่สักพักใหญ่ ๆ ก่อนจะให้คำตอบอีกฝ่ายกลับไปอย่างเน้นหนักและเด็ดขาด
“คงไม่ได้หรอกค่ะ ฉันไม่ได้ให้ช่องทางติดต่อส่วนตัวกับใคร เพราะนี่คือที่ทำงาน อีกอย่างฉันเองก็ยังคงประจำอยู่ที่นี่ ไม่สามารถรับงานอื่นทับซ้อนกันได้หรอกค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ แต่ไม่สะดวกจริง ๆ ค่ะ”
“อ๋อ ถ้าอย่างนั้นไม่เป็นไรครับ ขอตัวก่อนนะครับ”
ทั้งที่มีคนเข้ามาไม่หยุดหย่อน แต่กลับไม่มีใครได้อะไรจากเธอเลยสักอย่าง ญาณินไม่สนใจคนพวกนั้น เพราะรู้ดีว่าเจตนาที่แท้จริงคืออะไรกันแน่ ซึ่งเธอไม่ได้คิดที่จะเล่นด้วยแต่อย่างใด
หรือจะให้พูดง่าย ๆ ก็คือ ไม่มีใครสักคนที่ทำให้เธอรู้สึกถูกชะตา จนอยากสานต่อ
“ฮอตจนไฟลุกก็คนนี้แหละว่ะ เราเห็นใครเข้ามาแกก็ปฏิเสธทุกคนเลยอะ ปิดใจอยู่เหรอ”
เก้าที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ถึงกับต้องเอ่ยทัก เมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทของตนดูเฉยชากับความรักเหลือเกิน
ตั้งแต่ที่รู้จักกันมา เขาก็แทบไม่เคยเห็นญาณินคบกับใครเลยสักคน แม้แต่คนคุยเพื่อดู ๆ ใจกันก็ยังไม่มีมาให้เห็นเลยด้วยซ้ำ
“ก็เปล่านะ เปิดตลอดนั่นแหละ แต่มันไม่มีคนที่ถูกใจเข้ามาเลยอะ เป็นแก แกให้เบอร์ลูกค้าทุกคนที่มาขอไหม”
“ก็ไม่นะ ก็เลือกคนอยู่อะ”
“ใช่ไง คนเรามันก็ต้องเลือกหน่อย ไม่ใช่เห็นว่าหน้าตาดี ดูรวย แล้วก็ใจอ่อนให้ไปหมด ถ้าเป็นแบบนั้นนะ ฉันคงทั้งปิดตัวปิดใจไปเลยอะ รับไม่ไหวหรอก”
ญาณินตอบกลับคนข้างกาย ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ตัว แล้วจึงสังเกตเห็นว่ามีชายหนุ่มโต๊ะข้าง ๆ กำลังให้ความสนใจเธออยู่ด้วยการจับจ้องมาที่ร่างของเธออย่างไม่ยอมหยุดหย่อน
แต่ทว่าญาณินเองก็เพียงแค่มองเขาผ่าน ๆ เท่านั้น หารู้ไม่ว่าชายคนนั้น คือนอร์ท คู่กัดที่มหาวิทยาลัยของเธอ...
“เมื่อกี้มองใครอะ หาดีลเองเหรอ”
“เก้า แกก็พูดไปเรื่อย ฉันไม่ได้จะทำแบบนั้นสักหน่อย ไม่ได้เข้าหาคนเก่ง เรื่องนี้แกก็รู้ดีนี่”
“ก็ลองดูบ้าง ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหนเลย คนนั้นก็ได้นะ รูปหล่อ สูงยาว ขาวตี๋ ออกจะสเป็กสาวไทย แกไม่สนเหรอ?”
สิ้นสุดคำพูดของเก้าได้ยังไม่ทันไร หญิงสาวเจ้าของเรือนผมยาวก็พลันสะบัดหน้าไปมาถี่ ๆ เธอปฏิเสธคำถามดังกล่าวแทบจะทันที เก้าเองก็เป็นอีกหนึ่งคนที่ชอบยุยงให้ญาณินมีคนรู้ใจ
ตั้งแต่ช่วงที่สนิทสนมกันแรก ๆ เลยก็ว่าได้ แต่ก็ไม่คิดเลยว่าเวลาผ่านมานานถึงเพียงนี้ เขาก็ยังคิดจะหาคู่ให้เพื่อนสาวเหมือนอย่างเดิมไม่เคยเปลี่ยน
“ไม่เอาอะ ฉันเข้าหาคนไม่เก่ง อยู่เฉย ๆ เนี่ยแหละดีแล้ว”
“แกนี่นะ ตอนมัธยมก็เป็นแบบนี้ ตอนนี้แกไม่ใช่ยายเฉิ่มเหมือนที่ใครเขาพูดกันสักหน่อย ดูสิ ทั้งสวย เซ็กซี่ ตัวเล็ก แถมยังเก่งอีก ถ้าจะจีบผู้ชายสักคน ไม่ยากเกินใจหรอกน่า”
“จะเลิกอวยฉันได้ยัง แกเองก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่ ไอ้เรื่องยุให้ฉันมีแฟนอะ”
“ก็สักทีเถอะน่า ฉันก็อยากจะรู้ว่าเขาคนนั้นจะเป็นใคร คนที่ได้ใจญาณินคนนี้ คิดยังไงก็คิดไม่ออกจริง ๆ”
ญาณินนั่งคุยกับเก้าอยู่สักพักหนึ่ง ก่อนจะสังเกตว่าผู้คนภายในร้านจ้องมองมายังโต๊ะที่เธอมานั่งดื่ม ไม่คิดว่านอกจากบนเวทีแล้ว เธอจะสามารถดึงความสนใจจากคนอื่น ๆ ได้อีกด้วย
“เฮ้ย ทำไมคนอื่นเอาแต่มองมาที่โต๊ะเราวะ มีใครไปหาเรื่องใครไว้หรือเปล่า”
เพื่อนร่วมวงของเก้าเอ่ยขึ้นด้วยความไม่รู้ถึงสาเหตุที่ทำให้ผู้คนลอบมองโต๊ะของเขากันอย่างไม่วางตา ราวกับว่ามีสมาชิกในกลุ่มนี้ไปทำเรื่องผิดบาปเอาไว้อย่างไรอย่างนั้น
“พวกมึงนี่ก็ไม่รู้อะไรเลยเนอะ ลูกค้าที่มาผับเรา ส่วนมากก็เพื่อมารอเจอญา ดีเจสาวประจำผับเรา อาจเป็นเพราะว่าหายไปช่วงนี้เพราะต้องสอบไฟนอล คนก็คงคิดถึง ดูดิขนาดลงมาจากเวทีแล้ว ยังเป็นที่จับตามองอยู่เลย”
“แกก็พูดเกินไปน่า อาจจะไม่ใช่แบบนั้นก็ได้”
“เอาอะไรไม่ใช่อะญา ดูดิเนี่ย แกได้รับกระแสนิยมจากลูกค้าเข้ามาเยอะมาก ๆ ถึงขนาดที่พี่เพชรยังเอ่ยปากเลยว่าผับเราขาดญาไป ก็เหมือนขาดหัวใจหลัก ดูท่าแกคงจะต้องรับหน้าที่ไปอีกยาว ๆ แล้วแหละญา”
คิดแล้วก็ช่างน่าขันยิ่งนัก เมื่อตอนที่เก้าโทร.มาขอความช่วยเหลือ ญาณินตอบรับกลับไปเพียงเพราะแค่เห็นใจเขาก็เท่านั้น ไม่ได้มีความคิดที่จะมาทำเป็นจริงเป็นจัง จนเป็นอาชีพหลักที่มีผู้คนจับตามองถึงขั้นนี้
ทุกอย่างอยู่เหนือความคาดหมายของเธอไปมาก แต่ก็ยังโชคดีที่การเปลี่ยนลุกของเธอไม่ได้ถูกเปิดโปงออกไปแต่อย่างใด
ตอนที่ 22หลังจากที่ดื่มไปสักระยะ ญาณินขอตัวออกไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะกลับมาที่โต๊ะในเวลาต่อมา แต่ทว่าหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ได้ยังไม่ทันไร อยู่ ๆ ก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายเธอเป็นคนที่สามของค่ำคืนนี้ “สะดวกคุยไหมครับ ผมอยากทำความรู้จักกับคุณสักหน่อย”ญาณินเงยหน้าขึ้นเพื่อมองอีกฝ่ายพร้อมกับปฏิเสธ หากแต่เมื่อสายตาเบนขึ้น ก็เผยให้เห็นใบหน้าของชายคนที่เธอรู้จักมักคุ้นเป็นอย่างดี เพราะเขาคือ นอร์ท... “คะ? หมายถึงฉันเหรอคะ?” “ก็ใช่น่ะสิครับ ผมสนใจอยากรู้จักด้วย จะได้ไหมครับ?”นอร์ทเอ่ยถามหญิงสาวเบื้องหน้าอย่างมีมารยาท ดูนอบน้อมไม่เหมือนชายหนุ่มรุ่นพี่ที่ปากจัดคนนั้นเลยแม้แต่น้อย “ก็...คงได้มั้งคะ”น้ำเสียงที่ใช้ตอบกลับไปตะกุกตะกักทั้งยังฉายแววประหม่าเอาไว้อย่างเห็นได้ชัด เธอเองก็กังวลกลัวว่าเมื่อใดพูดคุยกันแล้ว นอร์ทจะจับได้ว่าแท้จริงแล้วเธอคือใครกันแน่ หากเป็นเช่นนั้นคงได้ผับแตกแหง ๆ “ผมนั่งด้วยได้ไหมครับ” “ได้ค่ะ...เชิญนั่งเลย”เมื่อคำตอบดังกล่าวเล็ดลอดออกมาจากปากของญาณิน เพื่อน ๆ ที่ทั้งอยู่ในโต๊ะเดียวกันก็ถึงกับวางแก้
ตอนที่ 23นอร์ทปรึกษาเพื่อน ๆ ในกลุ่ม เมื่อเห็นว่าพวกเขาก็ดูจะสนใจในตัวของดีเจญาญ่าไม่ต่างกันแต่เมื่อครู่ตอนที่เขาไปพูดคุยเพื่อตีสนิทด้วย นอร์ทกลับรู้สึกแปลกประหลาด สงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกันแน่ ตอนที่เห็นเขาเดินเข้าไปทำไมถึงได้ดูตกใจแล้วก็เสียอาการถึงเพียงนั้น“เอาจริง ๆ กูก็รู้สึกคุ้น ๆ หน้าดีเจคนนี้มาตั้งแต่แรกแล้วนะ แต่กูก็คิดว่าตัวเองคงคิดไปเอง เลยไม่ได้ถามความเห็นจากพวกมึงด้วย มึงว่าคุ้น ๆ เหมือนเรารู้จักป้ะ?” เพื่อนอีกคนในกลุ่มพูดสวนขึ้นมาท่ามกลางแสงสีเสียงของตัวผับ“เออ ก็คุ้น ๆ นะ แต่บอกไม่ถูกว่าเป็นใครอะ เหมือนจะรู้จัก แต่ก็เหมือนว่าจะไม่ใช่ แปลกว่ะ”วีเอ่ยขึ้นเพื่อสมทบความเห็นของเพื่อนคนนั้น ก่อนจะหันหลังกลับไปมองดีเจสาวคนสวยให้แน่ใจอีกครั้ง ว่าเธอใช่คนที่พวกเขารู้จักจริงอย่างที่กำลังตั้งข้อสงสัยกันอยู่หรือไม่“ก็มันแปลก แต่กูเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ามันแปลกตรงไหน ช่างเหอะว่ะ เสียเวลา ยังไงก็น่าจะไม่ใช่คนที่เราสนิทกันมาก ๆ หรอก ไม่เห็นจะคุ้นหน้าเลย”นอร์ทตัดสินใจที่จะเปลี่ยนเรื่อง เพราะเห็นว่าสงสัยไปก็เสียเวลาเปล่า ถึงจะคุ้นหน้าแต่สุดท้ายก็บอกไม่ได้อยู่ดีว่าเธอเป็นใ
ตอนที่ 24เมื่อวานญาณินค่อนข้างเหน็ดเหนื่อยกว่าปกติ เลยทำให้เช้าวันนี้เธอตื่นสาย จึงทำให้เหลือเวลาในการเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัยน้อยลงกว่าเดิม เกือบ ๆ หนึ่งชั่วโมงแต่ด้วยความเคยชิน หลังจากที่ลืมตาตื่นมาได้หมาด ๆ หญิงสาวก็รีบมุ่งตรงไปยังสถานศึกษาที่อยู่ไม่ไกลจากหอพักมากเท่าไรนักทันที ทว่ามาถึงใต้ตึกคณะของตัวเองได้ยังไม่ทันไร แตงกวาก็ดันชวนเธอไปตึกวิศวะฯ อีกจนได้“น้า...ญา ไปเป็นเพื่อนหน่อย เราลืมเลกเชอร์ไว้ที่พี่วีอะ ต้องรีบไปเอา แต่ไม่กล้าไปคนเดียว”“ไม่เอาอะ แกก็ให้พี่วีเอามาให้สิ ฉันไม่อยากไปเจอพี่นอร์ท แกก็รู้”แน่นอนว่าคำตอบของญาณินคือการปฏิเสธกลับไปอย่างไม่ลังเล เมื่อคืนเพิ่งจะหนีกลุ่มนั้นมาเสียหัวซุกหัวซุน ยังไงเธอก็ไม่มีทางไปสู้หน้าพวกเขาหรอก ไม่อย่างนั้นคงถูกจับได้แหง ๆ“ไปแป๊บเดียว ไม่เจอหรอกน่า”แตงกวายังคงขอร้องให้หญิงสาวข้างกายไปที่ศึกคณะวิศวะฯเป็นเพื่อน เพราะไม่อยากไปคนเดียว กลัวว่าจะกลายเป็นที่จับตามองของคนในคณะนั้นแล้วทำตัวไม่ถูกแต่กลับลืมไปว่าญาณินเกลียดการไปที่นั่นอย่างถึงที่สุด“กวา...ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกันอยู่ ก็ให้พี่เขาเอามาให้ มาคนเดียวด้วย”ญาณินเริ่มหัวเสีย เมื
ตอนที่ 25แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะปกปิดไปตลอดเสียเมื่อไหร่กัน หากเธอพร้อมตอนไหน เธอก็จะบอกกับแตงกวาก่อนเลยเป็นคนแรก“โอเค เข้าใจแล้ว แต่สัญญาก่อนว่าคราวหน้าจะต้องไปด้วยกัน คนเราก็ต้องมีสังคมหน่อยสิ เรียนเสร็จกลับหอนอน แบบนี้มันได้ที่ไหนกัน ถ้าเรียนจบแล้วต้องไปทำงานพวกเราก็จะไม่ได้มีโอกาสแบบนี้แล้วนะ แกลองเอากลับไปคิดดู วันนี้ฉันกลับหอแล้ว คงไม่ได้ไปเหมือนกัน อยากไปพร้อมกับแก เคนะ”“อื้ม ไว้เจอกันนะ เดี๋ยวไว้ไปด้วยกันก็ได้”“อืม บาย พรุ่งนี้เจอกัน”ทั้งสองร่ำลากันอยู่สักพักก่อนที่จะแยกย้ายกลับหอตามที่พูดคุยกันเอาไว้ทันทีซึ่งเหตุผลที่ญาณินปฏิเสธก็เพราะเธอจำเป็นจะต้องไปทำงานตอนกลางคืน ยังถือว่าโชคเข้าข้างที่แตงกวาปฏิเสธแฟนหนุ่มเธอไปแล้ว ไม่อย่างนั้นก็อาจจะถูกแตงกวาจับได้แน่ ๆ คนที่ใกล้ชิดสนิทสนมกันในระดับหนึ่ง คงสังเกตเห็นได้ไม่ยากเท่าไรสามชั่วโมงผ่านไป...หญิงสาวเจ้าของร่างเพรียวกลับมาอาบน้ำแต่งตัว แปลงโฉมเป็นดีเจสาวสุดแซ่บเหมือนอย่างทุก ๆ คืนที่ผ่านมา กิจวัตรประจำวันของญาณินวนลูปอยู่แบบนี้ติดต่อกันมานานถึงสองเดือนเต็มเธอรู้สึกเหนื่อยในทุก ๆ วัน เพราะตอนเช้าต้องตื่นไปเรียนโดยที่ยังเป็นลุกสา
ตอนที่ 26ระยะเวลาตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ผ่านมาเกือบหนึ่งสัปดาห์เต็ม วันนี้ญาณินมาเรียนคลาสเช้าด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีเท่าไรนัก พักนี้เธอทั้งเรียนหนัก แล้วก็ทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน แถมยังต้องเปลี่ยนลุกไปมาจนกลายเป็นคนสองบุคลิกไปโดยปริยาย“เห็นไหม ญาอะช้า ฉันบอกแล้วว่าโรงอาหารมันจะเต็ม ไม่มีโต๊ะเลยเนี่ย”ขณะนี้เป็นเวลาเกือบ ๆ เที่ยงครึ่ง ทั้งสองมาที่โรงอาหารคณะช้า เพราะญาณินมัวแต่คุยโทรศัพท์กับพี่เพชร เจ้าของผับที่เธอทำงานประจำอยู่ เวลานี้เลยทำให้โรงอาหารไม่เหลือโต๊ะว่างให้เธอเลยสักโต๊ะเดียว“เอาไงอะ ฉันไม่ค่อยหิว”“แต่ฉันหิวมาก ไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อวาน อุตส่าห์จะไดเอตตั้งแต่ตอนเย็น แต่เมื่อเช้าก็ดันกินข้าวไม่ทัน แถมตอนกลางวันก็ดูเหมือนจะไม่ได้กินอีก ถ้าตอนนี้ไม่ได้กิน ฉันว่าคลาสบ่ายฉันฟังอาจารย์สอนไม่รู้เรื่องแน่ หิวตายพอดี”“ถ้าอย่างนั้นเอายังไงดี วันนี้ตามใจแกเลย”“ไปกินที่โรงอาหารวิศวะฯ ค่ะ จบ”แตงกวาตอบเพื่อนสาวข้างกาย ก่อนจะคว้ามือของเธอเดินออกจากโรงอาหารของคณะตัวเองอย่างไว คราวนี้เธอไม่มีโอกาสที่จะปฏิเสธเลยสักคำ ยังไงก็ต้องรับผลกรรมที่ตัวเองก่อไว้ ไม่อย่างนั้นแตงกวาค
ตอนที่ 27วีพานอร์ทเดินไปทางร้านขายน้ำของโรงอาหาร เมื่อเดินออกมาจนพ้นระยะของโต๊ะอาหารแล้ว เขาก็ไม่รีรอ รีบเปิดประเด็ดขึ้นมาโดยพลัน“มึงเป็นอะไร กูเห็นเอาแต่จ้องน้องญาเขาแปลก ๆ ตั้งแต่ตอนน้องเขาเดินเข้ามาแล้ว ไปทะเลาะอะไรกันมาอีกวะ?”“ก็เปล่า ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันทั้งนั้น มึงเห็นกูพูดอะไรสักคำหรือยัง?”ชายเจ้าของนัยน์ตาสีสวยตั้งคำถามกลับไปให้แก่เพื่อนสนิทของเขาด้วยท่าทีที่ดูเย็นชาเป็นอย่างมาก ซึ่งมันผิดปกติ เพราะเดิมทีแล้วเมื่อไหร่ก็ตามที่นอร์ทใช้ชีวิตกับพวกผองเพื่อน เขาไม่ค่อยวางมาดแบบนี้สักเท่าไร จะเห็นก็ตอนที่อยู่ต่อหน้าญาณินเท่านั้น“ก็ไม่ แต่มึงไม่ปกติไง คนเขามองออกกันทั้งโต๊ะ โดยเฉพาะน้องญาที่โดนมึงมองเหมือนจะจับเขาแดกลงท้องไปทั้งตัวอะ”วีพิจารณาคำพูดของนอร์ท ก่อนจะตอบโต้กลับไปตามความเป็นจริงใช่...นอร์ทยังไม่ได้ปริปากต่อปากต่อคำกับญาณินเลยตั้งแต่เจอกันรอบนี้ แต่การกระทำของเขา ก็ไม่ได้ต่างไปจากการหาเรื่องเสียเท่าไรนักญาณินเหมือนถูกคุกคามด้วยสายตาอยู่ตลอดเวลา แน่นอนว่าเธอไม่ค่อยสะดวกใจกับการที่ถูกทำแบบนี้ใส่ เรื่องนี้วีและคนอื่น ๆ รับรู้ได้เป็นอย่างดี“มึงอยากรู้ใช่ปะ ว่ากูกำลังคิด
ตอนที่ 28หลังจากที่ทานข้าวกลางวันกันเสร็จเรียบร้อย พวกเธอทั้งสองคนก็ยังนั่งกินขนมแล้วก็พูดคุยสารทุกข์สุกดิบไปเรื่อยเปื่อย แต่ใครจะรู้ว่าท่ามกลางบรรยากาศของความเป็นกันเองญาณินเองก็เริ่มรู้ตัวแล้วว่ากับถูกตกเป็นเป้าสายตาของชายหนุ่มหน้าคมเบื้องหน้าแน่นอนว่าเธอประหม่าจนหัวใจเต้นระรัวคล้ายจะหลุดออกมาจากอกเสียให้ได้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าเพียงแค่คืนนั้นคืนเดียวที่ได้ใกล้ชิดกัน นอร์ทจะจำเธอได้ จนเก็บเอามาสงสัยเหมือนอย่างในตอนนี้...“เอ้อ น้องญา เมื่อไหร่จะไปเที่ยวผับกับพวกพี่ได้อะ เมื่อคืนอุตส่าห์เอ่ยปากชวน แต่ก็โดยปฏิเสธกลับมาซะงั้น รู้ไหมว่าพวกพี่ถึงกับล้มเลิกเลยนะ”“มึงอย่าใช้คำว่าพวก เพราะเมื่อคืนไอ้นอร์ทเพื่อนเรามันไปโผล่อยู่ที่ผับคนเดียว โคตรจะแน่เลยว่ะ”เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มที่นั่งฟังอยู่เอ่ยคัดค้านขึ้นมาทันที ที่คำพูดของวีไม่ใช่ความจริง จากนั้นทุกสายตาก็พลันจับจ้องไปที่เจ้าตัวในทันใด“อ้าว เหรอวะ ทำไมถึงได้ไปคนเดียวได้วะไอ้นอร์ท ไหนว่าไม่ชอบเที่ยวคนเดียว”“เรื่องของกู กูแค่อยากไปเจอดีเจญ่าญา ก็แค่นั้นเอง สวยขนาดนั้น กูก็อยากเจอทุกวันอะดิ”เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่แฝงไว้ด้วยเลศนัยอย่างเห
ตอนที่ 29ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็น ทั้งสองลงมาใต้ตึกของคณะ ก่อนจะแยกย้ายกันตรงนั้น เพราะแตงกวาต้องไปทำธุระต่อ ทว่าแยกกันได้ยังไม่ทันไร ฝนกลับเทลงมาราวกับว่าวันนี้เป็นวันที่พายุเข้าเลยอย่างไรอย่างนั้นเธอไม่ได้เช็กสภาพอากาศก่อนออกมาจากห้อง ก็เลยไม่ได้พกร่มคันเล็กติดกระเป๋ามาด้วย ดูเหมือนว่าวันนี้ญาณินจะได้ติดฝนอยู่ที่คณะเสียแล้วแต่ก็ราวกับสวรรค์มาโปรด ในขณะที่หญิงสาวกำลังยืนเหม่อลอยเพราะไม่รู้จะออกไปเรียกรถกลับหออย่างไร อยู่ ๆ รถยนต์คันหรูของใครบางคนก็พลันจอดนิ่งสนิทอยู่ตรงหน้าของเธอในตอนนั้นญาณินแปลกใจเล็กน้อย หันซ้ายทีขวาที เพื่อดูว่ามีใครอยู่ที่นี่ด้วยหรือเปล่า แต่ก็พบว่าไม่มีใครนอกจากเธอเลย“ยายเฉิ่ม ขึ้นรถมา เดี๋ยวฉันไปส่ง”ทันทีที่กระจกรถทางด้านคนนั่งลดลง ต้นเสียงอันคุ้นเคยก็พลันลอยแว่วมาถึงหูของญาณิน เธอได้ยินไม่ชัดเพราะเสียงฝนค่อนข้างดัง ทว่าเมื่อเพ่งสายตามองเข้าไปภายในรถ ก็ดันเจอเข้ากับใบหน้าของนอร์ทเต็ม ๆ ตาไม่คิดไม่ฝันว่าคนอย่างเขาจะมีน้ำใจ ถึงขั้นจอดรับเพื่อที่จะไปส่งเธอ ทั้งที่ไม่ชอบขี้หน้ากันแท้ ๆ การกระทำของเขาในวันนี้เล่นเอาหญิงสาวถึงกับไปไม่ถูกเลยทีเดียว...“เอ่อ...
ตอนพิเศษ 5เขาว่ากันว่าเวลาของความสุขมักผ่านไปไวเสมอ ญาณินเองก็เพิ่งมาเจอกับตัวเองเอาก็วันนี้ จากวันที่คลอดลูกชายออกมาจนถึงตอนนี้เป็นเวลาเกือบๆ สี่ปีแล้ว หลังจากที่ลูกชายรู้เรื่องและเข้าโรงเรียนแล้ว ความวุ่นวายก็ทวีคูณขึ้นเป็นเท่าตัว“แม่ครับ พ่อไม่ยอมแวะร้านค้าให้เหนือ ทั้งที่สัญญาเอาไว้แล้วว่าถ้าเหนือสอบได้คะแนนดีจะให้ซื้อของเล่นได้” เด็กชายวิ่งดุ่มๆ เข้ามาหาผู้เป็นแม่ทันทีที่กลับมาถึงบ้านและมีเรื่องผิดใจกับนอร์ทมาตลอดทาง“แล้วพ่อบอกว่าอะไรครับ ทำไมถึงไม่แวะ”“ก็เพราะว่าเหนือสอบได้คะแนนดี แต่ครูประจำชั้นแจ้งว่าเล่นแรงๆ กับเพื่อนจนเขาเป็นแผล ไม่รู้ว่าเป็นแบบนั้นแล้วแม่ญาจะปลอบหรือว่าดุกว่าพ่อกันแน่” นอร์ทที่เดินตามเข้ามาติดๆ ได้ยินลูกชายตัวแสบฟ้องภรรยาก็อดไม่ได้ที่จะพูดบอกความจริงให้แก่ญาณินได้รับรู้ ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ กันกับเธอ“แต่เพื่อนทำเหนือก่อน เหนือแค่ป้องกันตัว แต่พ่อไม่เข้าใจเหนือเลย”“เหนือ...แล้วลูกทำเพื่อนกลับจนเป็นแผลเลยเหรอครับ?” ญาณินซักถามความจริงจากปากของเหนือด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ดูเข้มงวดกับเรื่องแบบนี้ไม่น้อยเลยทีเดียว“จริงครับ”“ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าเหนือผ
ตอนพิเศษ 4เมื่อเข้าเดือนที่แปดของการตั้งครรภ์ ญาณินก็เริ่มเดินเหินได้ยากมากขึ้น แน่นอนว่าการช่วยเหลือตัวเองในแต่วันยากกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก แล้วก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่าการที่มีสามีคอยดูแลอยู่ตลอดเวลาช่วยให้เธอเหนื่อยได้น้อยลงมากเลยทีเดียวอีกอย่างช่วงห้าเดือนก่อนหน้านี้ นอร์ทได้พาญาณินได้ตรวจดูเพศของลูกในท้องก่อนได้รับข่าวว่าลูกน้อยของทั้งสองคนนั้นเป็นเพศชาย ซึ่งก็เป็นไปตามที่พวกเขาคาดเดากันเอาไว้อยู่แล้ว จึงดีใจกันมากที่ได้ลูกชายตามที่หวังเอาไว้...เนื่องจากอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนก็จะถึงกำหนดคลอดแล้ว เหล่าเพื่อนๆ ทั้งนอร์ทและญาณินจึงพากันมาเยี่ยมหา และพูดคุยถึงสารทุกข์สุกดิบกันตามประสาเพื่อนในวัยเรียนที่ปัจจุบันยังคงสนิทสนมและติดต่อกันอยู่“เป็นไงบ้างแก เห็นว่าช่วงแรกๆ แพ้ท้องหนักมาเลยใช่ไหม? ขอโทษทีนะที่เพิ่งมา ฉันเองก็เพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศ แต่พอมาถึงก็รีบมาหาแกเป็นคนแรกเลยนะ”คราวนี้แตงกวาเองก็ไม่พลาด หลังจากวันที่เรียนจบ เธอเองก็มีทางของตัวเอง ย้ายไปเรียนต่อเฉพาะทางที่ต่างประเทศ กลับมาอีกทีก็ได้ทราบข่าวว่าญาณินกำลังจะคลอดลูกน้อยออกมาแล้วในอีกไม่ช้า เมื่อเป็นเช่นนั้นเธอก็เลยชวนวีแ
ตอนพิเศษ 3สองปีต่อมา...ขณะที่นอร์ทกำลังขนของที่ไปซื้อมาจากห้างเข้าบ้าน จู่ๆ ญาณินก็มีอาการแปลกประหลาด อ่อนเพลียคล้ายจะเป็นลม เธอเดินลงจากรถแล้วมาจับรถไว้หวังไม่ให้ตัวลงล้มลง“ญา หนูเป็นอะไร พี่เห็นหน้าซีดๆ ตั้งแต่ที่ห้างแล้วนะ” ชายหนุ่มรีบวางของในมือลงบนพื้นแล้วรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างบางให้เดินเข้าไปพักในบ้าน และไม่ลืมที่จะถามอาการจากปากของเจ้าตัว“ญาเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่มันรู้สึกเพลียๆ แล้วก็เวียนหัวตลอดเวลาเลย”“โอเคๆ งั้นเข้าไปพักข้างในก่อนดีกว่า แล้วถ้ายังไม่ดีขึ้นเดี๋ยวพี่จะพาไปโรงพยาบาล”จากนั้นนอร์ทก็รีบพาภรรยาของเขาเข้ามานั่งพักที่โซฟาทันที แต่ทว่าระหว่างที่นั่งพักเอาแรง อาการของญาณินกลับไม่ทุเลาลงเลยแม้แต่น้อย มีแต่จะหนักขึ้นตลอดเวลาเลยก็ว่าได้“ญา พี่ว่าเราไปหาหมอกันเถอะ”“ไม่เป็นไรค่ะ พักอีกนิดก็น่าจะดีขึ้น”“ญา...อย่าดื้อสิ เดี๋ยวไปจะเตรียมรถ แล้วเดี๋ยวพี่มาช่วยพยุง ห้ามเดินไปไหนเองนะ รอพี่ เข้าใจไหม”ญาณินได้แต่พยักหน้ารับรู้ อาการของเธอเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่อาจต้านทาน เกรงว่าหากยังดื้อดึงไม่ยอมทำตามคำแนะนำของสามี อาจจะเกิดข่าวร้ายขึ้นก็ได้...ทว่าในตอนที่น
ตอนพิเศษ 2หลังจากที่เลือกชุดสำหรับวันแต่งงานกันเสร็จสรรพ ทั้งคู่ก็มีแพลนที่ต้องไปหาร้านทำของชำร่วยเพื่อเป็นของตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ ให้แก่แขกผู้มาร่วมยินดีในงานสำคัญของทั้งสอง ซึ่งกว่าที่ทุกอย่างจะเรียบร้อย ก็ทำเอาพวกเขาหมดเรี่ยวแรงไปตามๆ กันขณะนี้เป็นเวลาประมาณหนึ่งทุ่มตรง ด้วยความที่ออกไปทำธุระเรื่องงานแต่งงานมาทั้งวัน ญาณินรู้สึกอ่อเพลียเอามากๆ จึงตัดสินใจหนีว่าที่สามีลงแช่น้ำในอ่างอยู่คนเดียว ทว่าไม่นานก็มีคนถอดเสื้อผ้าตามเข้ามา...“พี่นอร์ท...ญาแช่อยู่นะคะ”“แล้วพี่แช่ด้วยไม่ได้เหรอ?”“ก็พี่ตัวใหญ่ กินที่ญาหมดแล้วเนี่ย” เธอเอ่ยปากบ่นก็จริง แต่ก็ยอมขยับให้นอร์ทลงมาแช่น้ำด้วยกันแต่โดยดี“งั้นหนูก็มานั่งกับพี่สิ” พูดจบได้ยังไม่ทันไร คนอายุมากกว่าก็พลันอุ้มร่างของหญิงสาวเบื้องหน้าให้มานั่งยู่บนตักของตัวเอง ก่อนจะเกยค้างวางไว้บนไหล่ กระทั่งลมหายใจแผ่วเบาของเขาส่งผลให้ญาณินถึงกับต้องเบนหน้าหนีออกไปอีกทาง“วันนี้ไม่ได้นะคะ พรุ่งนี้ญาต้องไปหาพ่อกับแม่”“พี่ก็ไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย แค่ขอแช่น้ำด้วยเอง หรือว่าญา...คิดอะไรกับพี่ อย่างนั้นเหรอ?” นอร์ทถามด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบ ทั้งสองใกล้ชิดกั
ตอนพิเศษ 1หลังจากที่ญาณินถูกนอร์ททำเซอร์ไพรส์ให้ เมื่อกลับมาถึงห้องเธอก็เอาแต่ร้องไห้จนนอร์ทใจไม่ดี คิดว่าตนทำเรื่องผิดมหันต์เอาไว้ แต่ที่ไหน...“ญา หนูเป็นอะไร พี่ทำอะไรผิดจนหนูไม่พอใจหรือเปล่า?” นอร์ทตัดสินใจเอ่ยถามเธอออกไปตามตรง แม้จะแอบหวั่นใจ กลัวคำตอบที่จะได้รับกลับมาอยู่ไม่น้อยเลยก็ตาม“เปล่าค่ะ...หนูแค่ดีใจ ไม่คิดว่าพี่จะมีมุมนี้เหมือนคนอื่นเขาด้วย...” ญาณินเอ่ยขณะเดียวกันก็ยังร้องไห้ไม่ยอมหยุด เธอเพียงตื้นตันใจ ไม่คิดว่าแฟนหนุ่มที่ในอดีตเคยเป็นคู่กัดกันมาก่อนจะมีมุมโรแมนติกเหมือนกับคนอื่นๆ“อ๋อ เรื่องนี้เองเหรอ ที่ทำให้แฟนพี่ร้องไห้หนักขนาดนี้ พี่ก็นึกว่าซุกกิ๊กไว้ไม่เนียนซะอีก”“ห๊า...กิ๊กไหน ใครคะ?” หญิงสาวร่างบางถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ซ้ำยังปาดน้ำตาบนแก้มจนแห้งสนิททันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายตอบสวนกลับมาเช่นนั้น“ล้อเล่นครับ จริงจังอะไรขนาดนั้น”“พี่นอร์ท! ใครให้เล่นแบบนี้ ญาใจหายหมดเลย” ญาณินถึงกับถอนหายใจแรง ตอบกลับแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงเจือแววตำหนิอยู่ไกลๆ ทั้งที่เธอกำลังตื้นตันใจอยู่กับเซอร์ไพรส์ก่อนหน้านี้ แต่ทว่านอร์ทกลับเอาเรื่องมือที่สามมาเป็นเรื่องล้อเล่น ญาณินคิดแ
ตอนที่ 99ในที่สุดช่วงเวลาที่คู่รักหนุ่มสาวรอคอยก็มาถึง จริง ๆ แล้วยังไม่ถึงเวลาที่พระอาทิตย์จะตก แต่ด้วยความเบื่อหน่าย นอร์ทจึงไปถามรายละเอียดพนักงานโรงแรมเกี่ยวกับกิจกรรมที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้ ก่อนจะได้รู้ว่าช่วงหกโมงเย็นจะมีม้าออกมาเดินเล่นที่ริมหาดซึ่งพวกเขาสามารถขึ้นขี่แล้วเดินเล่นได้หนึ่งรอบถ้วน แต่ก่อนที่จะลงไป นอร์ทกลับรู้สึกไม่สบายใจกับการแต่งตัวของญาณินเท่าไรนัก“ไหนว่าพี่รอดูไง พอญาแต่งออกมาแล้ว จะมาทำหน้างอทำไมคะเนี่ย”“มันโป๊ไป ตอนแรกพี่นึกว่ามันจะปิดเยอะกว่านี้ แต่นี่คือ...”ขณะที่เอ่ยสายตาก็พลางลอบมองร่างบางตั้งแต่หัวจดเท้า ชุดว่ายน้ำที่อยู่บนตัวของญาณินงดงามเกินคำบรรยายแต่ทว่าสิ่งเดียวที่เขาไม่พึงพอใจก็คงจะหนีไม่พ้นชุดที่โป๊จนเผยให้เห็นเนื้อหนังมังสาเกือบทุกส่วนของร่างกาย ทั้งส่วนเว้าส่วนโค้งและรวมไปถึงก้นเนียน ๆ ของเธอนั่นก็ด้วย“นาน ๆ ทีจะได้มาเที่ยวทะเล เว้นไว้สักครั้งนะคะ”“โอเค พี่ไม่เถียงด้วยแล้ว หนูอยากใส่อะไรก็ใส่ แต่ไม่มีครั้งหน้าแล้วนะ เสร็จแล้วก็รีบลงไป เดี๋ยวจะไม่ทันพระอาทิตย์ตกดินเอานะ”“รับทราบค่ะ”เมื่อได้รับคำอนุญาตจากว่าที่สามีเป็นที่เรียบร้อย ญ
ตอนที่ 98หลายสัปดาห์ต่อมา...“ญา วันนี้ไปเที่ยวกันไหม?” นอร์ทเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ แฟนสาว ก่อนที่จะเอ่ยถามความเห็นของเธอ หลังจากที่ได้ไอเดียดี ๆ มาจากเพื่อนรัก“ไปเที่ยวที่ไหนคะ เดี๋ยวอีกสองวัน ก็จะได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกันแล้วนี่คะ”“ก็ช่วงนี้มันน่าเบื่อ เราไปเที่ยวในกรุงเทพฯ กันก่อนก็ได้ อีกอย่างวันนี้หนูก็ไม่มีเรียน พี่อยากพาไปที่ที่หนึ่ง”“ไปได้ค่ะ ว่าแต่ที่ไหนเหรอคะ”“สวนสนุก”เมื่อความต้องการของนอร์ทเป็นเช่นนั้น มีหรือที่ญาณินจะขัด ตอนแรกเธอก็ไม่ได้คิดอะไร เพียงแค่อยากมาเที่ยวเป็นเพื่อนตามประสาคู่รักทั่วไป แต่ก็ไม่คิดเลยว่าสถานที่ที่นอร์ทพาเธอมา จะสวยแล้วก็ดูมีอะไรให้น่าทำเยอะแยะเต็มไปหมด“เป็นไงบ้าง? ชอบไหม?”“พี่พาญามาทั้งทีก็ต้องชอบสิคะ ว่าแต่พี่ไปรู้ที่ดี ๆ แบบนี้มาจากไหน ทำไมญาไม่คุ้นตามาก่อนเลย”“ที่นี่เป็นสวนสนุกเปิดใหม่ ยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก คนก็เลยยังน้อย แต่เพื่อนพี่บอกกันมาปากต่อปากว่าที่นี่เหมาะแก่การสารภาพสุด ๆ”วันนี้เป็นอีกวันที่นอร์ทชาร์ตพลังมาเต็มร้อย เขาพยายามทำให้แฟนสาวประทับใจในการมาเที่ยวผ่อนคลายครั้งนี้ให้ได้มากที่สุด ญาณินจึงเห็นเขายิ้มแย้มและดูสดใสร่าเริงต
ตอนที่ 97นับจากวันที่เข้าไปปรึกษากับพ่อและแม่จนถึงปัจจุบัน เวลาผ่านมาเกือบ ๆ หนึ่งเดือนเต็ม ทุกคนต่างก็ยุ่งวุ่นวายเกี่ยวกับเรื่องงานหมั้นหมาย เนื่องจากว่าครอบครอวของทั้งคู่มีชื่อเสียงดังนั้นหมั้นกันทั้งทีก็ต้องป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ ในส่วนของสถานที่พิธีการก็ต้องยิ่งใหญ่เหมาะสมกับฐานะทางบ้านของทางฝ่ายชายและฝ่ายหญิง เรื่องนี้คุณหญิงอรเป็นคนจัดการดูแลให้ทั้งหมด ไม่มีปัญหาใด ๆ ระหว่างการเตรียมการเลยก็ว่าได้จนกระทั่งระยะเวลาเดินทางมาถึงวันงาน ทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่น แขกที่มาร่วมแสดงความยินดีต่างก็ปลื้มปริ่มกับบรรยากาศภายในงาน คุณหญิงอรสะดวกจัดงานเช้า จึงจำเป็นจะต้องมีพิธีสงฆ์ แห่ขันหมากและกั้นประตู หลังจากนั้นจึงจะเป็นพิธีสวมแหวนต่อหน้าญาติผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย เมื่อฝ่ายชายและหญิงสวมแหวนให้กันเรียบร้อย ก็ต่อด้วยพิธีรับไหว้ทันทีบรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยแขกคนสนิทของทั้งสองฝ่าย เพื่อนสนิทของนอร์ทและญาณินก็ไม่พลาดที่จะมาเก็บภาพบรรยากาศให้กับเพื่อนรัก พวกเขาทุกคนต่างก็เห็นจุดเริ่มต้นของสองคนมาตลอด มีทั้งสุขและทุกข์ โดยเฉพาะในช่วงแรกที่ทะเลาะกันทุกวี่ทุกวัน เรื่องนั้นเพื่อน ๆ ในกลุ่มจำได้
ตอนที่ 96หลังจากวันนั้น นอร์ทก็คิดมาเสมอว่าควรจะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง และให้เกียรติทางฝั่งของญาณิน เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่ทางบ้านของนอร์ทนัดทานข้าวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา นอร์ทตัดสินใจแล้วว่าจะไปบอกเรื่องสำคัญกับพวกท่านตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็น นอร์ทเดินมานั่งรอพ่อและแม่ที่บริเวณโต๊ะอาหารก่อนเป็นคนแรก ระหว่างที่พวกท่านกำลังเดินเข้ามาร่วมโต๊ะ มือไม้ของชายหนุ่มกลับอยู่ไม่เป็นสุข เขาประหม่าจนทำตัวไม่ถูกทั้ง ๆ ที่อยู่ต่อหน้าคนกันเองทั้งนั้นแต่เขากลับรู้สึกผิดแปลกไปจากเดิม คงเป็นเพราะความในใจที่เขาอยากจะบอกกับทุกคน เป็นเรื่องที่ใหญ่อยู่พอสมควร“เป็นยังไงบ้างลูก เห็นว่าช่วงนี้เรียนหนักแถมยังติดหนูญาอีกต่างหาก ลืมที่บ้านไปแล้วหรือยัง” ผู้เป็นแม่เอ่ยทักทายลูกชายหัวแก้วหัวแหวน แต่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดแซวเขาที่พักหลังมานี้ติดแฟนเสียยิ่งกว่าอะไร“ก็เรื่อย ๆ นะครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดี แต่ก็คงจะไปหนักช่วงใกล้จบมากกว่า ตอนนี้ยังไหวอยู่ครับแม่”“งั้นก็ดีแล้ว ว่าแต่หนูญาล่ะเป็นยังไงบ้าง เธอสบายดีใช่ไหม”“สบายดีครับ ช่วงนี้น้องเรียนหนัก เพราะว่าจะได้ขึ้นมาเป็นรุ่นพี่ มีเรื่องให้ต้องเต็มไปหมด วันนี้ก็เ