หลังจากที่ดื่มไปสักระยะ ญาณินขอตัวออกไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะกลับมาที่โต๊ะในเวลาต่อมา แต่ทว่าหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ได้ยังไม่ทันไร อยู่ ๆ ก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายเธอเป็นคนที่สามของค่ำคืนนี้
“สะดวกคุยไหมครับ ผมอยากทำความรู้จักกับคุณสักหน่อย”
ญาณินเงยหน้าขึ้นเพื่อมองอีกฝ่ายพร้อมกับปฏิเสธ หากแต่เมื่อสายตาเบนขึ้น ก็เผยให้เห็นใบหน้าของชายคนที่เธอรู้จักมักคุ้นเป็นอย่างดี เพราะเขาคือ นอร์ท...
“คะ? หมายถึงฉันเหรอคะ?”
“ก็ใช่น่ะสิครับ ผมสนใจอยากรู้จักด้วย จะได้ไหมครับ?”
นอร์ทเอ่ยถามหญิงสาวเบื้องหน้าอย่างมีมารยาท ดูนอบน้อมไม่เหมือนชายหนุ่มรุ่นพี่ที่ปากจัดคนนั้นเลยแม้แต่น้อย
“ก็...คงได้มั้งคะ”
น้ำเสียงที่ใช้ตอบกลับไปตะกุกตะกักทั้งยังฉายแววประหม่าเอาไว้อย่างเห็นได้ชัด เธอเองก็กังวลกลัวว่าเมื่อใดพูดคุยกันแล้ว นอร์ทจะจับได้ว่าแท้จริงแล้วเธอคือใครกันแน่ หากเป็นเช่นนั้นคงได้ผับแตกแหง ๆ
“ผมนั่งด้วยได้ไหมครับ”
“ได้ค่ะ...เชิญนั่งเลย”
เมื่อคำตอบดังกล่าวเล็ดลอดออกมาจากปากของญาณิน เพื่อน ๆ ที่ทั้งอยู่ในโต๊ะเดียวกันก็ถึงกับวางแก้วเหล้าแล้วหันมาให้ความสนใจกับชายหนุ่มและหญิงสาวคู่ตรงหน้าทันที
โดยเฉพาะเก้า เมื่อกี้นี้เพื่อนสาวของเขายังบอกอยู่เลยว่า ไม่ค่อยสนใจใคร แต่พอเป็นคนนี้กลับไม่เหมือนอย่างที่คุยกันเอาไว้ เธอดูตอบรับไปหมดซะทุกอย่าง ช่างน่าแปลก...
“ชื่ออะไรเหรอครับ?”
“ชื่อ...เอ่อ...ญาญ่าค่ะ”
“ชื่อเพราะดีนะครับ เข้ากับคุณมากเลย”
นอร์ทยังคงเดินหน้าอย่างชัดเจนว่ากำลังทำความรู้จักกับญาณินเป็นการส่วนตัว ทั้งยังสนใจเธอเอามาก ๆ ตั้งแต่ที่เธอโชว์บนเวทีแล้วด้วยซ้ำ เมื่อมีโอกาสเขาก็รีบเข้ามาตีสนิทด้วยทันที
“ขอบคุณค่ะ”
เมื่อได้รับคำชมจากปากของชายที่รู้จักนิสัยใจคอกันเป็นอย่างดี ญาณินก็ถึงกับเขินอายจนทำตัวไม่ถูก เธอกำลังจะยกแก้วขึ้นดื่มเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกเป็นกังวลเอาไว้
แต่ทว่าเธอกลับเก็บอาการไม่อยู่จนทำถังน้ำแข็งหกเต็มโต๊ะไปหมด มิหนำซ้ำยังทำกางเกงของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เปื้อนอีกต่างหาก
“ขอโทษนะคะ ฉันไม่ตั้งใจ เดี๋ยวเช็ดให้ค่ะ”
วินาทีนั้นญาณินถึงขั้นเลิ่กลั่ก เรียงลำดับไม่ถูกเลยทีเดียวว่าควรจะทำอย่างไรกับสถานการณ์ตรงหน้าดี ก่อนจะตัดสินใจหยิบทิชชูมาเช็ดกางเกงตรงบริเวณที่เปื้อนน้ำอย่างรวดเร็ว
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมเช็ดเอง คุณญาญ่าเป็นอะไรหรือเปล่าครับเนี่ย ดูแปลก ๆ...”
นอร์ทเห็นว่าอาการของหญิงสาวที่มาขอทำความรู้จักดูไม่สู้ดีนัก จึงเลือกที่จะซักถามเธอออกไปด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่จะเป็นฝ่ายหยิบทิชชูในมือของเธอมาเช็ดกางเกงด้วยตัวเองตามที่บอกไว้ในทันที
“เปล่าค่ะ ฉันน่าจะเมาแล้วน่ะค่ะ ก็เลยทำตัวไม่ค่อยถูก ขอโทษอีกครั้งหนึ่งนะคะ ไม่ตั้งใจจริง ๆ ค่ะ”
พูดจบได้เพียงเสี้ยววินาที ญาณินก็หลบสายตาของคู่สนทนาไปทั้งอย่างนั้น เธอเกรงว่าถ้ายังประจันหน้ากับฝ่ายตรงข้าม ยังไงก็ถูกจับได้แน่ ๆ
ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะไม่ทำเหมือนไม่สนใจ แล้วหันหลังใส่ชายหนุ่มอีกคน ทำเอานอร์ทแปลกใจไม่หายว่าเธอเป็นอะไรไป
“อ๋อ...ไม่เป็นไรจริง ๆ ครับ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมกลับโต๊ะแล้วดีกว่า ไม่รบกวนแล้วครับ”
“ค่ะ...”
สิ้นคำขานรับจากดีเจสาวสวย นอร์ทก็รีบเดินออกมาจากจุดเดิมทันที เขายังคงแปลกใจตั้งแต่วินาทีแรกที่เดินเข้าไปสนทนากับเธอ
แต่เมื่อเดินมาถึงโต๊ะของตัวเอง ก็ถึงขั้นผงะ เมื่อเพื่อน ๆ เอ่ยปากแซวกันยกใหญ่
“ไวเชียวนะมึงอะ ก็เผลอแป๊บเดียว หายไปแอ๊วดีเจสาวสวยของที่นี่เฉยเลย” วี พูดแซวเพื่อนรักทันทีที่เขาเดินมาถึงโต๊ะ ก่อนจะยกแก้วเหล้าที่ชงรอเอาไว้ให้อย่่างว่องไว
เมื่อครู่เพื่อน ๆ มัวแต่สนใจสาวสวยที่อยู่ตรงข้าง ๆ จึงลืมสนใจนอร์ทไป เขาเลยใช้โอกาสนั้นในการเดินตรงดิ่งเข้าไปทำความรู้จักกับดีเจญาญ่า แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คาดคิดเอาไว้สักเท่าไรนัก
ถึงได้เดินคอตกกลับมาที่โต๊ะของตัวเองแบบนี้“ก็ว่ากูช้ามากแล้วนะ พวกมึงไม่สนใจกันเองมากกว่า”
เขาตอบพร้อมทั้งกระดกแก้วเหล้าขึ้นดื่มไปด้วยในเวลาเดียวกัน นอร์ทเองก็ใช้ชีวิตโสดมานาน จึงมีบ้างที่อยากมีคนรู้ใจตามประสาวัยรุ่นธรรมดาทั่วไป
“เรื่องนั้นกูไม่ติด กูติดที่ว่า มึงกล้าเล่นของสูงขนาดนั้นเลยเหรอวะ ดีเจคนนั้นเขาฮอตมากเลยนะเว้ย ไหวอ๋อ?”
“ทำไมกูจะไม่ไหว กูว่ากูก็สูงพอตัวอยู่นะ ใคร ๆ ก็เข้าหากู แค่กูไม่ชอบคนที่เข้ามาก็เท่านั้นเอง”
“แหม พ่อคนหล่อ หล่อแต่ปากเสียมันไม่ได้หรอกนะ ผู้หญิงเขาหนีกันหมด”
วีกล่าวเสริม เพราะอดไม่ได้ที่จะพูดแซะเพื่อนสนิทของตนหลังจากที่เจ้าตัวมั่นอกมั่นใจในตัวเองจนน่าหมั่นไส้ ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขา
“แต่กูว่าผู้หญิงคนนี้ดูแปลก ๆ ตอนแรกที่กูเข้าไปทักกูก็แค่อยากทำความรู้จักเป็นการส่วนตัวเผื่อว่าจะฟลุกได้จีบขึ้นมา แต่พอกูลองคุยดู อยู่ ๆ เธอก็แปลก ๆ อะ”
“แปลกยังไงวะ กูเห็นเขาก็ปกติดีนี่”
“ก็ตอนที่กูเข้าไปคุยด้วย ตอนแรกก็ดูเหมือนว่าจะปกติดี แต่พอคุย ๆ ไปสักพัก เขาก็เริ่มไม่กล้าสบตากู พูดแบบตะกุกตะกัก เหมือนคนกลัวความผิดเลย พวกมึงว่ามันแปลก ๆ ป้ะวะ”
ตอนที่ 23นอร์ทปรึกษาเพื่อน ๆ ในกลุ่ม เมื่อเห็นว่าพวกเขาก็ดูจะสนใจในตัวของดีเจญาญ่าไม่ต่างกันแต่เมื่อครู่ตอนที่เขาไปพูดคุยเพื่อตีสนิทด้วย นอร์ทกลับรู้สึกแปลกประหลาด สงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกันแน่ ตอนที่เห็นเขาเดินเข้าไปทำไมถึงได้ดูตกใจแล้วก็เสียอาการถึงเพียงนั้น“เอาจริง ๆ กูก็รู้สึกคุ้น ๆ หน้าดีเจคนนี้มาตั้งแต่แรกแล้วนะ แต่กูก็คิดว่าตัวเองคงคิดไปเอง เลยไม่ได้ถามความเห็นจากพวกมึงด้วย มึงว่าคุ้น ๆ เหมือนเรารู้จักป้ะ?” เพื่อนอีกคนในกลุ่มพูดสวนขึ้นมาท่ามกลางแสงสีเสียงของตัวผับ“เออ ก็คุ้น ๆ นะ แต่บอกไม่ถูกว่าเป็นใครอะ เหมือนจะรู้จัก แต่ก็เหมือนว่าจะไม่ใช่ แปลกว่ะ”วีเอ่ยขึ้นเพื่อสมทบความเห็นของเพื่อนคนนั้น ก่อนจะหันหลังกลับไปมองดีเจสาวคนสวยให้แน่ใจอีกครั้ง ว่าเธอใช่คนที่พวกเขารู้จักจริงอย่างที่กำลังตั้งข้อสงสัยกันอยู่หรือไม่“ก็มันแปลก แต่กูเองก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ามันแปลกตรงไหน ช่างเหอะว่ะ เสียเวลา ยังไงก็น่าจะไม่ใช่คนที่เราสนิทกันมาก ๆ หรอก ไม่เห็นจะคุ้นหน้าเลย”นอร์ทตัดสินใจที่จะเปลี่ยนเรื่อง เพราะเห็นว่าสงสัยไปก็เสียเวลาเปล่า ถึงจะคุ้นหน้าแต่สุดท้ายก็บอกไม่ได้อยู่ดีว่าเธอเป็นใ
ตอนที่ 24เมื่อวานญาณินค่อนข้างเหน็ดเหนื่อยกว่าปกติ เลยทำให้เช้าวันนี้เธอตื่นสาย จึงทำให้เหลือเวลาในการเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัยน้อยลงกว่าเดิม เกือบ ๆ หนึ่งชั่วโมงแต่ด้วยความเคยชิน หลังจากที่ลืมตาตื่นมาได้หมาด ๆ หญิงสาวก็รีบมุ่งตรงไปยังสถานศึกษาที่อยู่ไม่ไกลจากหอพักมากเท่าไรนักทันที ทว่ามาถึงใต้ตึกคณะของตัวเองได้ยังไม่ทันไร แตงกวาก็ดันชวนเธอไปตึกวิศวะฯ อีกจนได้“น้า...ญา ไปเป็นเพื่อนหน่อย เราลืมเลกเชอร์ไว้ที่พี่วีอะ ต้องรีบไปเอา แต่ไม่กล้าไปคนเดียว”“ไม่เอาอะ แกก็ให้พี่วีเอามาให้สิ ฉันไม่อยากไปเจอพี่นอร์ท แกก็รู้”แน่นอนว่าคำตอบของญาณินคือการปฏิเสธกลับไปอย่างไม่ลังเล เมื่อคืนเพิ่งจะหนีกลุ่มนั้นมาเสียหัวซุกหัวซุน ยังไงเธอก็ไม่มีทางไปสู้หน้าพวกเขาหรอก ไม่อย่างนั้นคงถูกจับได้แหง ๆ“ไปแป๊บเดียว ไม่เจอหรอกน่า”แตงกวายังคงขอร้องให้หญิงสาวข้างกายไปที่ศึกคณะวิศวะฯเป็นเพื่อน เพราะไม่อยากไปคนเดียว กลัวว่าจะกลายเป็นที่จับตามองของคนในคณะนั้นแล้วทำตัวไม่ถูกแต่กลับลืมไปว่าญาณินเกลียดการไปที่นั่นอย่างถึงที่สุด“กวา...ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกันอยู่ ก็ให้พี่เขาเอามาให้ มาคนเดียวด้วย”ญาณินเริ่มหัวเสีย เมื
ตอนที่ 25แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะปกปิดไปตลอดเสียเมื่อไหร่กัน หากเธอพร้อมตอนไหน เธอก็จะบอกกับแตงกวาก่อนเลยเป็นคนแรก“โอเค เข้าใจแล้ว แต่สัญญาก่อนว่าคราวหน้าจะต้องไปด้วยกัน คนเราก็ต้องมีสังคมหน่อยสิ เรียนเสร็จกลับหอนอน แบบนี้มันได้ที่ไหนกัน ถ้าเรียนจบแล้วต้องไปทำงานพวกเราก็จะไม่ได้มีโอกาสแบบนี้แล้วนะ แกลองเอากลับไปคิดดู วันนี้ฉันกลับหอแล้ว คงไม่ได้ไปเหมือนกัน อยากไปพร้อมกับแก เคนะ”“อื้ม ไว้เจอกันนะ เดี๋ยวไว้ไปด้วยกันก็ได้”“อืม บาย พรุ่งนี้เจอกัน”ทั้งสองร่ำลากันอยู่สักพักก่อนที่จะแยกย้ายกลับหอตามที่พูดคุยกันเอาไว้ทันทีซึ่งเหตุผลที่ญาณินปฏิเสธก็เพราะเธอจำเป็นจะต้องไปทำงานตอนกลางคืน ยังถือว่าโชคเข้าข้างที่แตงกวาปฏิเสธแฟนหนุ่มเธอไปแล้ว ไม่อย่างนั้นก็อาจจะถูกแตงกวาจับได้แน่ ๆ คนที่ใกล้ชิดสนิทสนมกันในระดับหนึ่ง คงสังเกตเห็นได้ไม่ยากเท่าไรสามชั่วโมงผ่านไป...หญิงสาวเจ้าของร่างเพรียวกลับมาอาบน้ำแต่งตัว แปลงโฉมเป็นดีเจสาวสุดแซ่บเหมือนอย่างทุก ๆ คืนที่ผ่านมา กิจวัตรประจำวันของญาณินวนลูปอยู่แบบนี้ติดต่อกันมานานถึงสองเดือนเต็มเธอรู้สึกเหนื่อยในทุก ๆ วัน เพราะตอนเช้าต้องตื่นไปเรียนโดยที่ยังเป็นลุกสา
ตอนที่ 26ระยะเวลาตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ผ่านมาเกือบหนึ่งสัปดาห์เต็ม วันนี้ญาณินมาเรียนคลาสเช้าด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีเท่าไรนัก พักนี้เธอทั้งเรียนหนัก แล้วก็ทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน แถมยังต้องเปลี่ยนลุกไปมาจนกลายเป็นคนสองบุคลิกไปโดยปริยาย“เห็นไหม ญาอะช้า ฉันบอกแล้วว่าโรงอาหารมันจะเต็ม ไม่มีโต๊ะเลยเนี่ย”ขณะนี้เป็นเวลาเกือบ ๆ เที่ยงครึ่ง ทั้งสองมาที่โรงอาหารคณะช้า เพราะญาณินมัวแต่คุยโทรศัพท์กับพี่เพชร เจ้าของผับที่เธอทำงานประจำอยู่ เวลานี้เลยทำให้โรงอาหารไม่เหลือโต๊ะว่างให้เธอเลยสักโต๊ะเดียว“เอาไงอะ ฉันไม่ค่อยหิว”“แต่ฉันหิวมาก ไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อวาน อุตส่าห์จะไดเอตตั้งแต่ตอนเย็น แต่เมื่อเช้าก็ดันกินข้าวไม่ทัน แถมตอนกลางวันก็ดูเหมือนจะไม่ได้กินอีก ถ้าตอนนี้ไม่ได้กิน ฉันว่าคลาสบ่ายฉันฟังอาจารย์สอนไม่รู้เรื่องแน่ หิวตายพอดี”“ถ้าอย่างนั้นเอายังไงดี วันนี้ตามใจแกเลย”“ไปกินที่โรงอาหารวิศวะฯ ค่ะ จบ”แตงกวาตอบเพื่อนสาวข้างกาย ก่อนจะคว้ามือของเธอเดินออกจากโรงอาหารของคณะตัวเองอย่างไว คราวนี้เธอไม่มีโอกาสที่จะปฏิเสธเลยสักคำ ยังไงก็ต้องรับผลกรรมที่ตัวเองก่อไว้ ไม่อย่างนั้นแตงกวาค
ตอนที่ 27วีพานอร์ทเดินไปทางร้านขายน้ำของโรงอาหาร เมื่อเดินออกมาจนพ้นระยะของโต๊ะอาหารแล้ว เขาก็ไม่รีรอ รีบเปิดประเด็ดขึ้นมาโดยพลัน“มึงเป็นอะไร กูเห็นเอาแต่จ้องน้องญาเขาแปลก ๆ ตั้งแต่ตอนน้องเขาเดินเข้ามาแล้ว ไปทะเลาะอะไรกันมาอีกวะ?”“ก็เปล่า ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันทั้งนั้น มึงเห็นกูพูดอะไรสักคำหรือยัง?”ชายเจ้าของนัยน์ตาสีสวยตั้งคำถามกลับไปให้แก่เพื่อนสนิทของเขาด้วยท่าทีที่ดูเย็นชาเป็นอย่างมาก ซึ่งมันผิดปกติ เพราะเดิมทีแล้วเมื่อไหร่ก็ตามที่นอร์ทใช้ชีวิตกับพวกผองเพื่อน เขาไม่ค่อยวางมาดแบบนี้สักเท่าไร จะเห็นก็ตอนที่อยู่ต่อหน้าญาณินเท่านั้น“ก็ไม่ แต่มึงไม่ปกติไง คนเขามองออกกันทั้งโต๊ะ โดยเฉพาะน้องญาที่โดนมึงมองเหมือนจะจับเขาแดกลงท้องไปทั้งตัวอะ”วีพิจารณาคำพูดของนอร์ท ก่อนจะตอบโต้กลับไปตามความเป็นจริงใช่...นอร์ทยังไม่ได้ปริปากต่อปากต่อคำกับญาณินเลยตั้งแต่เจอกันรอบนี้ แต่การกระทำของเขา ก็ไม่ได้ต่างไปจากการหาเรื่องเสียเท่าไรนักญาณินเหมือนถูกคุกคามด้วยสายตาอยู่ตลอดเวลา แน่นอนว่าเธอไม่ค่อยสะดวกใจกับการที่ถูกทำแบบนี้ใส่ เรื่องนี้วีและคนอื่น ๆ รับรู้ได้เป็นอย่างดี“มึงอยากรู้ใช่ปะ ว่ากูกำลังคิด
ตอนที่ 28หลังจากที่ทานข้าวกลางวันกันเสร็จเรียบร้อย พวกเธอทั้งสองคนก็ยังนั่งกินขนมแล้วก็พูดคุยสารทุกข์สุกดิบไปเรื่อยเปื่อย แต่ใครจะรู้ว่าท่ามกลางบรรยากาศของความเป็นกันเองญาณินเองก็เริ่มรู้ตัวแล้วว่ากับถูกตกเป็นเป้าสายตาของชายหนุ่มหน้าคมเบื้องหน้าแน่นอนว่าเธอประหม่าจนหัวใจเต้นระรัวคล้ายจะหลุดออกมาจากอกเสียให้ได้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าเพียงแค่คืนนั้นคืนเดียวที่ได้ใกล้ชิดกัน นอร์ทจะจำเธอได้ จนเก็บเอามาสงสัยเหมือนอย่างในตอนนี้...“เอ้อ น้องญา เมื่อไหร่จะไปเที่ยวผับกับพวกพี่ได้อะ เมื่อคืนอุตส่าห์เอ่ยปากชวน แต่ก็โดยปฏิเสธกลับมาซะงั้น รู้ไหมว่าพวกพี่ถึงกับล้มเลิกเลยนะ”“มึงอย่าใช้คำว่าพวก เพราะเมื่อคืนไอ้นอร์ทเพื่อนเรามันไปโผล่อยู่ที่ผับคนเดียว โคตรจะแน่เลยว่ะ”เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มที่นั่งฟังอยู่เอ่ยคัดค้านขึ้นมาทันที ที่คำพูดของวีไม่ใช่ความจริง จากนั้นทุกสายตาก็พลันจับจ้องไปที่เจ้าตัวในทันใด“อ้าว เหรอวะ ทำไมถึงได้ไปคนเดียวได้วะไอ้นอร์ท ไหนว่าไม่ชอบเที่ยวคนเดียว”“เรื่องของกู กูแค่อยากไปเจอดีเจญ่าญา ก็แค่นั้นเอง สวยขนาดนั้น กูก็อยากเจอทุกวันอะดิ”เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่แฝงไว้ด้วยเลศนัยอย่างเห
ตอนที่ 29ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงเย็น ทั้งสองลงมาใต้ตึกของคณะ ก่อนจะแยกย้ายกันตรงนั้น เพราะแตงกวาต้องไปทำธุระต่อ ทว่าแยกกันได้ยังไม่ทันไร ฝนกลับเทลงมาราวกับว่าวันนี้เป็นวันที่พายุเข้าเลยอย่างไรอย่างนั้นเธอไม่ได้เช็กสภาพอากาศก่อนออกมาจากห้อง ก็เลยไม่ได้พกร่มคันเล็กติดกระเป๋ามาด้วย ดูเหมือนว่าวันนี้ญาณินจะได้ติดฝนอยู่ที่คณะเสียแล้วแต่ก็ราวกับสวรรค์มาโปรด ในขณะที่หญิงสาวกำลังยืนเหม่อลอยเพราะไม่รู้จะออกไปเรียกรถกลับหออย่างไร อยู่ ๆ รถยนต์คันหรูของใครบางคนก็พลันจอดนิ่งสนิทอยู่ตรงหน้าของเธอในตอนนั้นญาณินแปลกใจเล็กน้อย หันซ้ายทีขวาที เพื่อดูว่ามีใครอยู่ที่นี่ด้วยหรือเปล่า แต่ก็พบว่าไม่มีใครนอกจากเธอเลย“ยายเฉิ่ม ขึ้นรถมา เดี๋ยวฉันไปส่ง”ทันทีที่กระจกรถทางด้านคนนั่งลดลง ต้นเสียงอันคุ้นเคยก็พลันลอยแว่วมาถึงหูของญาณิน เธอได้ยินไม่ชัดเพราะเสียงฝนค่อนข้างดัง ทว่าเมื่อเพ่งสายตามองเข้าไปภายในรถ ก็ดันเจอเข้ากับใบหน้าของนอร์ทเต็ม ๆ ตาไม่คิดไม่ฝันว่าคนอย่างเขาจะมีน้ำใจ ถึงขั้นจอดรับเพื่อที่จะไปส่งเธอ ทั้งที่ไม่ชอบขี้หน้ากันแท้ ๆ การกระทำของเขาในวันนี้เล่นเอาหญิงสาวถึงกับไปไม่ถูกเลยทีเดียว...“เอ่อ...
ตอนที่ 30เป็นเพราะญาณินทำตัวปกติมาตลอดทาง ไม่มีพิรุธใด ๆ เล็ดลอดออกมาเลยแม้แต่น้อย นั่นจึงส่งผลให้นอร์ทเลิกสงสัยในเรื่องนั้นไปโดยสิ้นเชิงใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ในการเดินทางไปส่งญาณินถึงที่หอ แต่เมื่อมาถึงนอร์ทกลับพบว่าหญิงสาวรุ่นน้องหลับไปตั้งแต่ตอนไหนเขาเองก็ไม่ทันได้สังเกตเห็น“ญา...ตื่นได้แล้ว ถึงหอแล้ว”นอร์ทเอ่ยบอกเธอด้วยน้ำเสียงที่ดูเป็นกันเองมากขึ้นกว่าเดิม ทั้งยังลอบมองใบหน้าของยายเฉิ่มไปด้วยเมื่อมีโอกาส เขาไม่เคยได้เห็นใบหน้าของญาณินชัด ๆ แบบนี้มาก่อนมันทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงดีเจญาญ่าคนที่เขารู้สึกชมชอบเป็นอย่างมาก แทบจะตกหลุมรักตั้งแต่แรกเจอเลยด้วยซ้ำนอร์ทตกเข้าไปอยู่ในภวังค์อย่างไม่รู้ตัว ซึ่งในเวลานั้นเอง อยู่ ๆ อีกฝ่ายก็ดันลืมตาตื่นขึ้นมา เธอตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้ถึงเพียงนี้...“เอ่อ...ถึงแล้วเหรอคะ?”เสียงดังกล่าวส่งผลให้นอร์ทหลุดออกมาจากภวังค์ความคิดในทันใด เขาเลิ่กลั่ก ก่อนจะตอบกลับเธอไปด้วยท่าทีที่ดูลุกลี้ลุกลน“อืม ลงไปได้แล้ว ฉันจะกลับบ้าน”“โอเคค่ะ ยังไงวันนี้ขอบคุณที่มาส่งนะคะ แต่คราวหน้าฉันคงไม่รบกวนพี่ ขอโทษที่ทำให้เสี
ตอนพิเศษ 5เขาว่ากันว่าเวลาของความสุขมักผ่านไปไวเสมอ ญาณินเองก็เพิ่งมาเจอกับตัวเองเอาก็วันนี้ จากวันที่คลอดลูกชายออกมาจนถึงตอนนี้เป็นเวลาเกือบๆ สี่ปีแล้ว หลังจากที่ลูกชายรู้เรื่องและเข้าโรงเรียนแล้ว ความวุ่นวายก็ทวีคูณขึ้นเป็นเท่าตัว“แม่ครับ พ่อไม่ยอมแวะร้านค้าให้เหนือ ทั้งที่สัญญาเอาไว้แล้วว่าถ้าเหนือสอบได้คะแนนดีจะให้ซื้อของเล่นได้” เด็กชายวิ่งดุ่มๆ เข้ามาหาผู้เป็นแม่ทันทีที่กลับมาถึงบ้านและมีเรื่องผิดใจกับนอร์ทมาตลอดทาง“แล้วพ่อบอกว่าอะไรครับ ทำไมถึงไม่แวะ”“ก็เพราะว่าเหนือสอบได้คะแนนดี แต่ครูประจำชั้นแจ้งว่าเล่นแรงๆ กับเพื่อนจนเขาเป็นแผล ไม่รู้ว่าเป็นแบบนั้นแล้วแม่ญาจะปลอบหรือว่าดุกว่าพ่อกันแน่” นอร์ทที่เดินตามเข้ามาติดๆ ได้ยินลูกชายตัวแสบฟ้องภรรยาก็อดไม่ได้ที่จะพูดบอกความจริงให้แก่ญาณินได้รับรู้ ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ กันกับเธอ“แต่เพื่อนทำเหนือก่อน เหนือแค่ป้องกันตัว แต่พ่อไม่เข้าใจเหนือเลย”“เหนือ...แล้วลูกทำเพื่อนกลับจนเป็นแผลเลยเหรอครับ?” ญาณินซักถามความจริงจากปากของเหนือด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ดูเข้มงวดกับเรื่องแบบนี้ไม่น้อยเลยทีเดียว“จริงครับ”“ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าเหนือผ
ตอนพิเศษ 4เมื่อเข้าเดือนที่แปดของการตั้งครรภ์ ญาณินก็เริ่มเดินเหินได้ยากมากขึ้น แน่นอนว่าการช่วยเหลือตัวเองในแต่วันยากกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก แล้วก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่าการที่มีสามีคอยดูแลอยู่ตลอดเวลาช่วยให้เธอเหนื่อยได้น้อยลงมากเลยทีเดียวอีกอย่างช่วงห้าเดือนก่อนหน้านี้ นอร์ทได้พาญาณินได้ตรวจดูเพศของลูกในท้องก่อนได้รับข่าวว่าลูกน้อยของทั้งสองคนนั้นเป็นเพศชาย ซึ่งก็เป็นไปตามที่พวกเขาคาดเดากันเอาไว้อยู่แล้ว จึงดีใจกันมากที่ได้ลูกชายตามที่หวังเอาไว้...เนื่องจากอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนก็จะถึงกำหนดคลอดแล้ว เหล่าเพื่อนๆ ทั้งนอร์ทและญาณินจึงพากันมาเยี่ยมหา และพูดคุยถึงสารทุกข์สุกดิบกันตามประสาเพื่อนในวัยเรียนที่ปัจจุบันยังคงสนิทสนมและติดต่อกันอยู่“เป็นไงบ้างแก เห็นว่าช่วงแรกๆ แพ้ท้องหนักมาเลยใช่ไหม? ขอโทษทีนะที่เพิ่งมา ฉันเองก็เพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศ แต่พอมาถึงก็รีบมาหาแกเป็นคนแรกเลยนะ”คราวนี้แตงกวาเองก็ไม่พลาด หลังจากวันที่เรียนจบ เธอเองก็มีทางของตัวเอง ย้ายไปเรียนต่อเฉพาะทางที่ต่างประเทศ กลับมาอีกทีก็ได้ทราบข่าวว่าญาณินกำลังจะคลอดลูกน้อยออกมาแล้วในอีกไม่ช้า เมื่อเป็นเช่นนั้นเธอก็เลยชวนวีแ
ตอนพิเศษ 3สองปีต่อมา...ขณะที่นอร์ทกำลังขนของที่ไปซื้อมาจากห้างเข้าบ้าน จู่ๆ ญาณินก็มีอาการแปลกประหลาด อ่อนเพลียคล้ายจะเป็นลม เธอเดินลงจากรถแล้วมาจับรถไว้หวังไม่ให้ตัวลงล้มลง“ญา หนูเป็นอะไร พี่เห็นหน้าซีดๆ ตั้งแต่ที่ห้างแล้วนะ” ชายหนุ่มรีบวางของในมือลงบนพื้นแล้วรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างบางให้เดินเข้าไปพักในบ้าน และไม่ลืมที่จะถามอาการจากปากของเจ้าตัว“ญาเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่มันรู้สึกเพลียๆ แล้วก็เวียนหัวตลอดเวลาเลย”“โอเคๆ งั้นเข้าไปพักข้างในก่อนดีกว่า แล้วถ้ายังไม่ดีขึ้นเดี๋ยวพี่จะพาไปโรงพยาบาล”จากนั้นนอร์ทก็รีบพาภรรยาของเขาเข้ามานั่งพักที่โซฟาทันที แต่ทว่าระหว่างที่นั่งพักเอาแรง อาการของญาณินกลับไม่ทุเลาลงเลยแม้แต่น้อย มีแต่จะหนักขึ้นตลอดเวลาเลยก็ว่าได้“ญา พี่ว่าเราไปหาหมอกันเถอะ”“ไม่เป็นไรค่ะ พักอีกนิดก็น่าจะดีขึ้น”“ญา...อย่าดื้อสิ เดี๋ยวไปจะเตรียมรถ แล้วเดี๋ยวพี่มาช่วยพยุง ห้ามเดินไปไหนเองนะ รอพี่ เข้าใจไหม”ญาณินได้แต่พยักหน้ารับรู้ อาการของเธอเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่อาจต้านทาน เกรงว่าหากยังดื้อดึงไม่ยอมทำตามคำแนะนำของสามี อาจจะเกิดข่าวร้ายขึ้นก็ได้...ทว่าในตอนที่น
ตอนพิเศษ 2หลังจากที่เลือกชุดสำหรับวันแต่งงานกันเสร็จสรรพ ทั้งคู่ก็มีแพลนที่ต้องไปหาร้านทำของชำร่วยเพื่อเป็นของตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ ให้แก่แขกผู้มาร่วมยินดีในงานสำคัญของทั้งสอง ซึ่งกว่าที่ทุกอย่างจะเรียบร้อย ก็ทำเอาพวกเขาหมดเรี่ยวแรงไปตามๆ กันขณะนี้เป็นเวลาประมาณหนึ่งทุ่มตรง ด้วยความที่ออกไปทำธุระเรื่องงานแต่งงานมาทั้งวัน ญาณินรู้สึกอ่อเพลียเอามากๆ จึงตัดสินใจหนีว่าที่สามีลงแช่น้ำในอ่างอยู่คนเดียว ทว่าไม่นานก็มีคนถอดเสื้อผ้าตามเข้ามา...“พี่นอร์ท...ญาแช่อยู่นะคะ”“แล้วพี่แช่ด้วยไม่ได้เหรอ?”“ก็พี่ตัวใหญ่ กินที่ญาหมดแล้วเนี่ย” เธอเอ่ยปากบ่นก็จริง แต่ก็ยอมขยับให้นอร์ทลงมาแช่น้ำด้วยกันแต่โดยดี“งั้นหนูก็มานั่งกับพี่สิ” พูดจบได้ยังไม่ทันไร คนอายุมากกว่าก็พลันอุ้มร่างของหญิงสาวเบื้องหน้าให้มานั่งยู่บนตักของตัวเอง ก่อนจะเกยค้างวางไว้บนไหล่ กระทั่งลมหายใจแผ่วเบาของเขาส่งผลให้ญาณินถึงกับต้องเบนหน้าหนีออกไปอีกทาง“วันนี้ไม่ได้นะคะ พรุ่งนี้ญาต้องไปหาพ่อกับแม่”“พี่ก็ไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย แค่ขอแช่น้ำด้วยเอง หรือว่าญา...คิดอะไรกับพี่ อย่างนั้นเหรอ?” นอร์ทถามด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบ ทั้งสองใกล้ชิดกั
ตอนพิเศษ 1หลังจากที่ญาณินถูกนอร์ททำเซอร์ไพรส์ให้ เมื่อกลับมาถึงห้องเธอก็เอาแต่ร้องไห้จนนอร์ทใจไม่ดี คิดว่าตนทำเรื่องผิดมหันต์เอาไว้ แต่ที่ไหน...“ญา หนูเป็นอะไร พี่ทำอะไรผิดจนหนูไม่พอใจหรือเปล่า?” นอร์ทตัดสินใจเอ่ยถามเธอออกไปตามตรง แม้จะแอบหวั่นใจ กลัวคำตอบที่จะได้รับกลับมาอยู่ไม่น้อยเลยก็ตาม“เปล่าค่ะ...หนูแค่ดีใจ ไม่คิดว่าพี่จะมีมุมนี้เหมือนคนอื่นเขาด้วย...” ญาณินเอ่ยขณะเดียวกันก็ยังร้องไห้ไม่ยอมหยุด เธอเพียงตื้นตันใจ ไม่คิดว่าแฟนหนุ่มที่ในอดีตเคยเป็นคู่กัดกันมาก่อนจะมีมุมโรแมนติกเหมือนกับคนอื่นๆ“อ๋อ เรื่องนี้เองเหรอ ที่ทำให้แฟนพี่ร้องไห้หนักขนาดนี้ พี่ก็นึกว่าซุกกิ๊กไว้ไม่เนียนซะอีก”“ห๊า...กิ๊กไหน ใครคะ?” หญิงสาวร่างบางถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ซ้ำยังปาดน้ำตาบนแก้มจนแห้งสนิททันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายตอบสวนกลับมาเช่นนั้น“ล้อเล่นครับ จริงจังอะไรขนาดนั้น”“พี่นอร์ท! ใครให้เล่นแบบนี้ ญาใจหายหมดเลย” ญาณินถึงกับถอนหายใจแรง ตอบกลับแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงเจือแววตำหนิอยู่ไกลๆ ทั้งที่เธอกำลังตื้นตันใจอยู่กับเซอร์ไพรส์ก่อนหน้านี้ แต่ทว่านอร์ทกลับเอาเรื่องมือที่สามมาเป็นเรื่องล้อเล่น ญาณินคิดแ
ตอนที่ 99ในที่สุดช่วงเวลาที่คู่รักหนุ่มสาวรอคอยก็มาถึง จริง ๆ แล้วยังไม่ถึงเวลาที่พระอาทิตย์จะตก แต่ด้วยความเบื่อหน่าย นอร์ทจึงไปถามรายละเอียดพนักงานโรงแรมเกี่ยวกับกิจกรรมที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้ ก่อนจะได้รู้ว่าช่วงหกโมงเย็นจะมีม้าออกมาเดินเล่นที่ริมหาดซึ่งพวกเขาสามารถขึ้นขี่แล้วเดินเล่นได้หนึ่งรอบถ้วน แต่ก่อนที่จะลงไป นอร์ทกลับรู้สึกไม่สบายใจกับการแต่งตัวของญาณินเท่าไรนัก“ไหนว่าพี่รอดูไง พอญาแต่งออกมาแล้ว จะมาทำหน้างอทำไมคะเนี่ย”“มันโป๊ไป ตอนแรกพี่นึกว่ามันจะปิดเยอะกว่านี้ แต่นี่คือ...”ขณะที่เอ่ยสายตาก็พลางลอบมองร่างบางตั้งแต่หัวจดเท้า ชุดว่ายน้ำที่อยู่บนตัวของญาณินงดงามเกินคำบรรยายแต่ทว่าสิ่งเดียวที่เขาไม่พึงพอใจก็คงจะหนีไม่พ้นชุดที่โป๊จนเผยให้เห็นเนื้อหนังมังสาเกือบทุกส่วนของร่างกาย ทั้งส่วนเว้าส่วนโค้งและรวมไปถึงก้นเนียน ๆ ของเธอนั่นก็ด้วย“นาน ๆ ทีจะได้มาเที่ยวทะเล เว้นไว้สักครั้งนะคะ”“โอเค พี่ไม่เถียงด้วยแล้ว หนูอยากใส่อะไรก็ใส่ แต่ไม่มีครั้งหน้าแล้วนะ เสร็จแล้วก็รีบลงไป เดี๋ยวจะไม่ทันพระอาทิตย์ตกดินเอานะ”“รับทราบค่ะ”เมื่อได้รับคำอนุญาตจากว่าที่สามีเป็นที่เรียบร้อย ญ
ตอนที่ 98หลายสัปดาห์ต่อมา...“ญา วันนี้ไปเที่ยวกันไหม?” นอร์ทเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ แฟนสาว ก่อนที่จะเอ่ยถามความเห็นของเธอ หลังจากที่ได้ไอเดียดี ๆ มาจากเพื่อนรัก“ไปเที่ยวที่ไหนคะ เดี๋ยวอีกสองวัน ก็จะได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกันแล้วนี่คะ”“ก็ช่วงนี้มันน่าเบื่อ เราไปเที่ยวในกรุงเทพฯ กันก่อนก็ได้ อีกอย่างวันนี้หนูก็ไม่มีเรียน พี่อยากพาไปที่ที่หนึ่ง”“ไปได้ค่ะ ว่าแต่ที่ไหนเหรอคะ”“สวนสนุก”เมื่อความต้องการของนอร์ทเป็นเช่นนั้น มีหรือที่ญาณินจะขัด ตอนแรกเธอก็ไม่ได้คิดอะไร เพียงแค่อยากมาเที่ยวเป็นเพื่อนตามประสาคู่รักทั่วไป แต่ก็ไม่คิดเลยว่าสถานที่ที่นอร์ทพาเธอมา จะสวยแล้วก็ดูมีอะไรให้น่าทำเยอะแยะเต็มไปหมด“เป็นไงบ้าง? ชอบไหม?”“พี่พาญามาทั้งทีก็ต้องชอบสิคะ ว่าแต่พี่ไปรู้ที่ดี ๆ แบบนี้มาจากไหน ทำไมญาไม่คุ้นตามาก่อนเลย”“ที่นี่เป็นสวนสนุกเปิดใหม่ ยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก คนก็เลยยังน้อย แต่เพื่อนพี่บอกกันมาปากต่อปากว่าที่นี่เหมาะแก่การสารภาพสุด ๆ”วันนี้เป็นอีกวันที่นอร์ทชาร์ตพลังมาเต็มร้อย เขาพยายามทำให้แฟนสาวประทับใจในการมาเที่ยวผ่อนคลายครั้งนี้ให้ได้มากที่สุด ญาณินจึงเห็นเขายิ้มแย้มและดูสดใสร่าเริงต
ตอนที่ 97นับจากวันที่เข้าไปปรึกษากับพ่อและแม่จนถึงปัจจุบัน เวลาผ่านมาเกือบ ๆ หนึ่งเดือนเต็ม ทุกคนต่างก็ยุ่งวุ่นวายเกี่ยวกับเรื่องงานหมั้นหมาย เนื่องจากว่าครอบครอวของทั้งคู่มีชื่อเสียงดังนั้นหมั้นกันทั้งทีก็ต้องป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ ในส่วนของสถานที่พิธีการก็ต้องยิ่งใหญ่เหมาะสมกับฐานะทางบ้านของทางฝ่ายชายและฝ่ายหญิง เรื่องนี้คุณหญิงอรเป็นคนจัดการดูแลให้ทั้งหมด ไม่มีปัญหาใด ๆ ระหว่างการเตรียมการเลยก็ว่าได้จนกระทั่งระยะเวลาเดินทางมาถึงวันงาน ทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่น แขกที่มาร่วมแสดงความยินดีต่างก็ปลื้มปริ่มกับบรรยากาศภายในงาน คุณหญิงอรสะดวกจัดงานเช้า จึงจำเป็นจะต้องมีพิธีสงฆ์ แห่ขันหมากและกั้นประตู หลังจากนั้นจึงจะเป็นพิธีสวมแหวนต่อหน้าญาติผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย เมื่อฝ่ายชายและหญิงสวมแหวนให้กันเรียบร้อย ก็ต่อด้วยพิธีรับไหว้ทันทีบรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยแขกคนสนิทของทั้งสองฝ่าย เพื่อนสนิทของนอร์ทและญาณินก็ไม่พลาดที่จะมาเก็บภาพบรรยากาศให้กับเพื่อนรัก พวกเขาทุกคนต่างก็เห็นจุดเริ่มต้นของสองคนมาตลอด มีทั้งสุขและทุกข์ โดยเฉพาะในช่วงแรกที่ทะเลาะกันทุกวี่ทุกวัน เรื่องนั้นเพื่อน ๆ ในกลุ่มจำได้
ตอนที่ 96หลังจากวันนั้น นอร์ทก็คิดมาเสมอว่าควรจะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง และให้เกียรติทางฝั่งของญาณิน เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่ทางบ้านของนอร์ทนัดทานข้าวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา นอร์ทตัดสินใจแล้วว่าจะไปบอกเรื่องสำคัญกับพวกท่านตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็น นอร์ทเดินมานั่งรอพ่อและแม่ที่บริเวณโต๊ะอาหารก่อนเป็นคนแรก ระหว่างที่พวกท่านกำลังเดินเข้ามาร่วมโต๊ะ มือไม้ของชายหนุ่มกลับอยู่ไม่เป็นสุข เขาประหม่าจนทำตัวไม่ถูกทั้ง ๆ ที่อยู่ต่อหน้าคนกันเองทั้งนั้นแต่เขากลับรู้สึกผิดแปลกไปจากเดิม คงเป็นเพราะความในใจที่เขาอยากจะบอกกับทุกคน เป็นเรื่องที่ใหญ่อยู่พอสมควร“เป็นยังไงบ้างลูก เห็นว่าช่วงนี้เรียนหนักแถมยังติดหนูญาอีกต่างหาก ลืมที่บ้านไปแล้วหรือยัง” ผู้เป็นแม่เอ่ยทักทายลูกชายหัวแก้วหัวแหวน แต่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดแซวเขาที่พักหลังมานี้ติดแฟนเสียยิ่งกว่าอะไร“ก็เรื่อย ๆ นะครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดี แต่ก็คงจะไปหนักช่วงใกล้จบมากกว่า ตอนนี้ยังไหวอยู่ครับแม่”“งั้นก็ดีแล้ว ว่าแต่หนูญาล่ะเป็นยังไงบ้าง เธอสบายดีใช่ไหม”“สบายดีครับ ช่วงนี้น้องเรียนหนัก เพราะว่าจะได้ขึ้นมาเป็นรุ่นพี่ มีเรื่องให้ต้องเต็มไปหมด วันนี้ก็เ