บทที่ 9

"งั้นหนูไปเตรียมอาหารก่อนนะ"หยานซูเดินไปได้ก้าวนึงก็ไม่วายต้องหันกลับมาดู ยิ่งเห็นพ่อกับแม่ใส่ใจโป๋ซู่มากเป็นพิเศษ เธอก็ยิ่งปาดเหงื่อมากขึ้น

เมื่อเข้ามาในครัว หยานซูหยิบซี่โครงหมู ปากระพง และอาหารทะเลออกมาจากตู้เย็น...ดีที่เมื่อไหร่ก็ตามที่น้ำหนักขึ้น หยานซูก็มักจะมีสติแจ่มชัดอยู่เสมอ

ซี่โครงทอดกระเทียม ปลากระพงนึ่ง อาหารทะเลทอดกระเทียมพริกไทย ทั้งหมดนี่ล้วนเป็นเมนูโปรดของกู่หยูเฉิง

แต่ตอนนี้ เธอกำลังจะทำอาหารให้โป๋ซู่ สามีข้าวใหม่ปลามันของเธอนะ

หยานซูสลัดเมนูเหล่านั้นทิ้งไป และเลือกเมนูข้าวต้มรวมมิตร กับของกินเล่นอีกนิดหน่อย

ณ ห้องรับแขก

พ่อและแม่ของหยานซูนั่งอยู่บนโซฟาด้วย ดวงตาทั้งสี่ข้างจับจ้องไปยังโป๋ซู่ราวกับตำรวจกำลังสอบสวนผู้ร้าย

ความคิดเดียวที่ทั้งคู่มีต่อเพื่อนต่างเพศของหยานซู นั่นก็คือ ไอ้หมอนี่มันคิดไม่ซื่อกับลูกสาวของพวกเขาแน่ ๆ

แต่ในเมื่อหยานซูมีเจ้าของอยู่แล้ว เพื่อปกป้องชื่อเสียงของหยานซู หากสามารถตัดไฟตั้งแต่ต้นลมได้ก็ต้องรีบทำ

"โป๋ซู่ หยานซูน่ะกำลังจะแต่งงานกับกู่หยูเฉิงปีใหม่นี้แล้ว ตอนนั้นต้องมาแสดงความยินดีกับทั้งสองคนให้ได้ล่ะ"

โป๋ซู่กระตุกมุมปาก ภรรยาของตัวเองจะไปแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น แล้วยังจะให้เขาไปเชยชมภาพบาดตาอย่างงั้นหรอ ขอโทษ แต่เขาไม่ได้ใจกว้างเป็นแม่น้ำหวงโห

"ปีใหม่หรอครับ บังเอิญจัง ผมกับภรรยาก็ตั้งใจจะจัดงานแต่งงานวันนั้นพอดี" ยังไงวันนั้นเขาก็ต้องไปร่วมงานแน่แท้ ไม่งั้นใครจะเป็นเจ้าบ่าวให้ซูซู? เขาไม่มีทางปล่อยให้ซูซูต้องขายหน้าแน่นอน

แม่ของหยานซูเหลือบมองนิ้วเรียวอันเปลือยเปล่าของโป๋ซู่ สายตาอัญชาญฉลาดก็เปล่งประกายขึ้นมาแวบนึง

"บังเอิญจริง ๆ ด้วยสินะ โป๋ซู่ อย่าลืมส่งการ์ดเชิญมาให้ป้าด้วยล่ะ ป้าจะได้หาเวลาไปร่วมแสดงความยินดีกับเรา"

โป๋ซู่ใช้ลูกเล่นเดียวกันสวนกลับบ้าง "คุณป้าก็ส่งการ์ดเชิญของซูซูมาให้ผมด้วยเหมือนกันสิครับ"

"ไอ้แก่ เอาการ์ดมา"

พ่อของหยานซูดึงลิ้นชักใต้โต๊ะรับแขกออก แล้วหยิบการ์ดเชิญที่สั่งทำไว้ล่วงหน้าให้โป๋ซู่

โป๋ซู่ใช้สองมือรับการ์ดเชิญมา สายตาเฉียบคมของชายหนุ่มจับจ้องที่ชื่อบนการ์ดเชิญ ชื่อของกู่หยูเฉิงกับหยานซูถูกล้อมรอบไว้ด้วยอิโมจิรูปหัวใจ บนการ์ดยังเขียนคำว่าถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรไว้อีกด้วย

รอยยิ้มบนใบหน้าของโป๋ซู่หายไปในพริบตา ไม่คิดมาก่อนว่าความสัมพันธ์ระหว่างซูซูกับกู่หยูเฉิงจะมาถึงขั้นเกือบจะแต่งงานกันแล้ว

โป๋ซู่เป็นคนชอบเอาชนะ กู่หยูเฉิงเคยเป็นอดีตของหยานซู มีหรอที่คนอย่างเขาจะยอมแพ้?

"ครับ ในที่สุดกู่หยูเฉิงก็ตาถึงสักที ยินดีกับซูซูด้วยครับ ในที่สุดเธอก็สมหวังสักที" ชายหนุ่มจงใจเน้นคำว่า "ในที่สุด" เพื่อตอกย้ำว่ากู่หยูเฉิงทำให้ซูซูขายหน้ามากแค่ไหน

สีหน้าของพ่อแม่หยานซูบึ้งตึงในทันที ยิ่งคิดยิ่งโมโหกู่หยูเฉิง

"ฝ่ายชายเตรียมจัดงานที่ไหนหรอครับ?" โป๋ซู่ยังคงไล่บี้

จากนั้นสีหน้าของหญิงชายชราก็เปลี่ยนเป็นเลิ่กลั่ก เรื่องงานแต่งครั้งนี้ครอบครัวหยานเป็นฝ่ายป่าวประกาศ หากคนนอกรู้เข้าหยานซูจะโดนดูถูกอย่างแน่นอน

"ที่โรส การ์เด้น" ผู้เป็นพ่อออกเงินเองทั้งหมดเพื่อจัดงานแต่งให้ลูกสาว สถานที่แต่งงานให้เขาเลือกให้จัดขึ้นใกล้ ๆ กับบ้านญาติ

โป๋ซู่ขมวดคิ้ว "โรส การ์เด้นเป็นสถาปัตยกรรมเก่า ๆ สไตล์อเมริกาที่สร้างขึ้นมาแล้วหลายศตวรรษ ที่เอาไว้ให้สำหรับคนธรรมดา ๆ ใช้สำหรับจัดงานแต่ง นอกจากราคาถูก ก็ไม่มีจุดเด่นอย่างอื่น ซูซูคงรู้สึกน้อยใจกับงานแต่งครั้งนี้น่าดูนะครับ"

สองสามีภรรยาหยานนั่งกุมขมับ เริ่มสงสารลูกสาวจับใจ

โป๋ซู่สาดโคลนฝังกลบกู่หยูเฉิงจนไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด นัยน์ตาสีดำสนิทแฝงไว้ด้วยยิ้มร้าย

ตอนที่หยานซูยกข้าวต้มพร้อมกับของกินเล่นออกมา ก็เห็นพ่อกับแม่ทำหน้าราวกับกำลังไว้อาลัยใคร ในขณะที่โป๋ซู่มีท่าทีราวกับเพิ่งได้รับชัยชนะมาก็ไม่ปาน

หญิงสาวอึ้งไปนิดหน่อย ตัวท็อปอย่างพ่อกับแม่เนี่ยนะพ่ายแพ้ให้คนเงียบขรึมอย่างโป๋ซู่?

เมื่อแม่เห็นข้าวต้มกับของกินเล่นบนโต๊ะอาหาร ก็ออกปากบ่นทันที "ซูซู แม่บอกให้เราทำหอยเป่าฮื้อไม่ใช่หรอ? นี่ทำเมนูอะไรมารับแขกเนี่ย?"

คำว่าแขก พูดเบา ๆ ก็เจ็บแปล็บไปทั้งหัวใจ