16 วุ่นวายเพราะเธอคนเดียว

2 สัปดาห์ต่อมา

เขากับเธอก็ยังคงสงครามเย็นกันอยู่ เธอไม่พูดกับเขา เธอยอมเขาทุกอย่าง เขาก็หาเรื่องอะไรเธอมากไม่ได้

และตอนนี้ด้วยอารมณ์ของชายหนุ่ม ก็เริ่มรู้สึกอึดอัดมาบ้างแล้ว เกือบจะเดือนแล้วที่ไม่ได้มีอะไรกับเธอ จะเรียกหาก็กลัวจะเสียฟอร์ม ทั้งช่วงนั้นเธอก็ไม่สบายอยู่ ก็กลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไปอีก

ส่วนเธอเอง ก็พยายามจะหลบหน้าเขา และตีตัวออกห่างเขาให้มากที่สุด ตื่นเช้ามาก็มาทำอาหารไว้ให้ทุกวัน จัดโต๊ะให้เรียบร้อย ก่อนเขาจะลงมาจากบ้าน เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู เธอก็จะรีบออกไป

เวลาอื่นๆ ที่อยู่ในไร่ เมื่อเขาไปฟาร์มวัว เธอก็ไปฟาร์แกะ เมื่อเขามาฟาร์มแกะ เธอก็ไปช่วยพนักงาน ทำงานที่รีสอร์ท ถ้าเขาไปที่นั่น เธอก็จะเข้าไปช่วยแม่บ้าน ทำความสะอาดห้องพัก

เมื่อตกเย็นมา เธอก็มาทำงานบ้านให้เขาทุกอย่าง เมื่อเขาเรียกใช้เธอหรือเขาบ่นอะไร เธอก็รีบไปทำโดยไม่มีข้อต่อขานอะไร เมื่อทำทุกอย่างเสร็จแล้วเธอก็จะรีบกลับบ้านพักไปทันที เนินนานกว่า 2 สัปดาห์แล้ว ที่วนลูปอยู่แบบนี้ จนทำให้เขาหงุดหงิดแทบบ้าอยู่แล้ว

"นที มึงจะไปไหน" เมื่อเห็นท่าทางที่ดูจะเร่งรีบของนที เขาก็เอ่ยถามขึ้น

"จะเอาข้าวไปให้ลุงเจิมครับ ลุงเจิมกับคนงานเข้าไปดูบ้านพักฝั่งด้านหลังน้ำตก" เขาก็พยักหน้ารับรู้ทันที

ซึ่งเป็นชนิสาที่เสนอว่า ควรบุกเบิกออกไป สร้างบ้านพักธรรมชาติอีกสัก 4-5 หลังที่ใกล้น้ำตก เพื่อนักท่องเที่ยวที่รักสันโดด จะอยากมาพัก ซึ่งก็เป็นไอเดียที่ดีมากอีกเช่นเคย

"หน้าที่มึงหรอ ว่างมากหรือไง" เขาพูดในเชิงตำหนิ

"ครับ ผมว่างอยู่ คนงานกำลังยุ่งกันหมด เลยอาสาจะไปให้ แล้วนี่ฝนก็จะตกพายุจะเข้า ต้องรีบไปเดี๋ยวจะกลับออกมาไม่ได้" เพราะถ้าต้นน้ำไหลลงมามากๆ ตรงทางขึ้นน้ำตกรถจะผ่านไม่ได้

"งั้นหรอ..." แล้วเขาก็คิดอะไรขึ้นมาได้

"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะ ต้องรีบไป" นทีพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

"เดี๋ยว...นิสาอยู่ไหน"

"อยู่ในออฟฟิตครับ กำลังทำงานอยู่"

"เอามานี่ กูจะไปเอง" แล้วเขาก็อาสาว่าจะไป

"แต่นี่มัน..."

"แตงกวา" และแล้วเขาก็มองไปรอบๆ ก็เห็นแตงกวา ทำงานอยู่แถวนั้น

"คะ คุณขุนเขา"

"ไปตามนิสามาหน่อย"

"ค่ะ" เมื่อพูดจบเธอก็เดินออกไปทำตามที่เขาบอกทันที แม้ในใจอยากจะค้านก็ตาม เพราะสงสารชนิสาเวลาโดนเขาต่อว่าต่อขาน

"อย่าบอกนะว่าจะพานิสาไปด้วย"

"ก็ให้นิสาไปดูบ้านพักไร้สาระที่คิดขึ้นมาบ้าง ว่าไปถึงไหนแล้ว เคยไปดูบ้างไหม" เขาหาข้ออ้างไปอีก แล้วทำไมนทีจะไม่รู้ละ

"จะทำอะไรบ้าๆ อีกละสิท่า" นทีพูดด้วยความรู้ทัน

"มึงอย่าเสือกให้มาก"

"ผมก็แค่จะหวังดี ทำร้ายเขามากๆ คอยดูเถอะ"

"มึงก็อย่าสนิทสนมกับนิสาให้มันมาก มึงก็รู้อะไรเป็นอะไร"

"แล้วใครจะไม่รู้ละอะไรเป็นอะไร ผมว่าผมถามดีกว่า ว่ารู้อะไรเป็นอะไรไหม" ได้ที นทีก็ตรอกขุนเขากลับบ้าง

"มึงจะไปไหนก็ไปไปเกะกะลูกกะตากู"

"ทีแบบนี้เถียงไม่ออกหรอ หื้มมมม"

"มึงหุบปากไปเลยนที" เขาพูดพร้อมกับหันไปทางอื่น เพราะนทีรู้ทัน

ผ่านไปสักพักชนิสาก็เดินมา เขาก็ไม่รู้ทำไมตัวเองถึงเกิดอาการประหม่าได้ อยากพูดกับเธอดีๆ ก็ไม่รู้จะเริ่มพูดประโยคแบบไหน อะไรๆ ก็ดูจะขัดใจไปหมด

"คุณขุนเขาเรียกฉันหรอคะ"

"ใช่ เอากับข้าวไปให้ลุงเจิมซะสิ เห็นว่าไม่มีใครว่าง" เขายื่นถุงอาหารให้เธอ เธอก็รับไว้

"ค่ะ" เมื่อพูดจบเธอก็จะเดินออกไป

"จะไปไหน" เขาเอ่ยถามขึ้นทันที

"ไปหาลุงเสริมค่ะ" เธอก็ตอบแบบไม่คิดอะไร

"ไปหาทำไม" เขาถามเสียงแข็ง

"ก็จะให้ลุงเสริมขับรถพาไปค่ะ" เนื่องด้วยเธอขับรถไม่เป็น

"วุ่นวายจริงๆ เลย ไม่ต้องไปเรียกลุงเสริมหรอก งานยุ่งจะตายเธอไม่เห็นหรอ ชอบไปรบกวนคนอื่นนักหรือไง"

"แล้วฉันจะ..."

"ก็เสียเวลาฉันต้องพาไปนะสิ"

"ไม่เป็นไรก็ได้ค่ะ ไม่อยากรบกวนคุณ แค่งานคุณก็ยุ่งมากพอแล้ว"

"แล้วทำไมเธอต้องมารู้ดีไปกว่าฉันด้วย"

"ฉันเอาข้าวไปให้ลุงเจิมก่อน ขอตัวนะคะ" พูดจบเธอก็หันหลังให้เขาทันที

"พี่นที จะไปไหนคะ"

"ไงนิสา พี่กำลังจะไปฟาร์มวัว"

"พี่นที พอจะมีเวลาว่างพานิสาไป..."

"อวดดี! อวดเก่ง!" เมื่อเธอพูดยังไม่ทันได้จบ เขาก็พูดขึ้นมาเสียงดัง

"อะไรครับคุณขุนเขา" นทีทำทีหรี่ตาถาม

"ไปขึ้นรถ รีบไปรีบกลับโอ้เอ้อะไรอยู่ บอกว่าจะพาไปก็จะพาไปไง จะเสียเวลาฉันไปถึงไหน ทำไมทุกคนต้องได้วุ่นวายเพราะเธอด้วย" พูดจบเขาก็ขึ้นรถไป ปิดประตูเสียงดัง ตื้ม!

"นิสา..." นทีเรียกเธอเสียงแผ่ว

"ไม่มีอะไรแล้วคะพี่นที งั้นนิสาไปก่อนนะคะ" เธอก็พูดอย่างเหนื่อยใจ

"ให้พี่ไปเป็นเพื่อนไหม" นทีมองด้วยสายตาที่เห็นใจ

"ไม่เป็น..."

ปืบๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงแตรรถยนต์ก็ดังขึ้นถี่ๆ

"ระวังตัวด้วยนะนิสา" นทีพูดขึ้นเสียงดัง เพราะต้องการจะเย้าแหย่ขุนเขา

"ไอ้ห่านที!" เขาเปิดกระจกออกมาต่อว่าเสียงดัง จนนทีส่ายหัวเบาๆ

"ไปเถอะครับนิสา บ้ากำลังขึ้นแล้ว"

"ค่ะ --"

เมื่อขึ้นมานั่งบนรถแล้ว เธอก็ไม่พูดอะไรกับเขา ต่างคนก็ต่างเงียบ เธอก็เอาแต่หันหน้าไปมองวิวและทิวทัศน์ มันดูสวยสงบ ยังสบอารมณ์กว่าคนข้างๆ

เขามองทางบ้างมองเธอบ้างอยู่อย่างนั้น ใจก็อยากจะต่อว่าเธออีก ที่ทำทีไปสนิทสนมกับนที จนเกินกว่าเขา เกินหน้าเกินตาเขาไปอีก ขนาดเขาที่นอนกับเธอ เธอยังไม่ทำเป็นสนิทใจเท่านทีเลย มันน่าโมโหมาก มันทำให้เขาหงุดหงิด

เรียกตัวเอกว่านิสากับทุกคน แต่กับเขาเรียก ฉัน ฉัน! จะห่างเหินกันไปถึงไหน ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดอยากระบายอารมณ์จนจะระเบิด

เอี๊ยดดดดดด แล้วเขาก็หักพวงมาลัยรถเข้าข้างทาง เบรกอย่างกระทันหัน ทำให้เธอเกือบหน้าคว่ำ ดีที่ยังคาดเข็มขัดอยู่

"อะไรของคุ..." เธอหันมาจะต่อว่าเขา

แต่เขากลับถอดเข็มขัดออก และโน้มตัวมาดึงหน้าเธอเขาไปจูบซะอย่างงั้น จูบของเขารุนแรงและเร้าร้อนมาก มือหนาเขาสอดเข้าไปที่ท้ายทอยเธอแล้วล็อคไว้แน่น พร้อมกับสอดลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากเธอ เพื่อคว้านหาลิ้นของเธอออกมาดูด และเขาก็เริ่มปลดปล่อยความต้องการ ที่มีมากล้นออกมา

ด้วยเพราะเขาไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายวันแล้ว แล้วยิ่งช่วงหลังๆ มานี้ เขาไม่ได้ออกไปไหนด้วย แน่นอนว่าคนที่มีความต้องการมากล้นอย่างเขา ก็อึดอัดจนอยากหาทางลง และทางลงทุกวันนี้ก็มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้น