ตอนที่ 3 พยานคนใหม่

ตอนที่ 3

พยานคนใหม่

สถานีตำรวจ

ทันทีที่มาถึงสถานีตำรวจ ฟ้าใสก็ถูกพาเข้ามาภายในห้องเพื่อตรวจดูภาพจากกล้องวงจรปิดร่วมกับสารวัตรเพชรและผู้การ

“ฟ้าใสไปถึงที่ร้านประมาณ เที่ยงค่ะ เพราะฟ้ากับคุณเมฆนัดทานอาหารเที่ยงกันด้วยค่ะ”

ฟ้าใสบอก เพชรจึงเลื่อนเวลาของกล้องไปในช่วงเวลาดังกล่าว

“นั่นรถของฟ้าใสค่ะ”

หญิงสาวชี้ไปที่รถของเธอ ที่กำลังเลี้ยวเข้ามาจอดในลานจอดรถของที่ร้าน

“ตอนที่ฟ้าใสไปถึงที่ร้าน คุณเมฆก็มาถึงแล้ว คุณเมฆบอกว่ามาถึงก่อนฟ้าใสไม่นานก็น่าจะไม่เกิน สิบนาที”

ฟ้าใสบอกพร้อมกับนึกถึงบทสนทนาในวันนี่ตอนที่เจอกับเมฆ

“คุณสารวัตรเลื่อนไปดูที่ประตูทางเข้าเลยก็ได้ค่ะ เริ่มจากที่ฟ้าใส่เดินเข้าร้าน แล้วค่อยเล่นภาพย้อนกลับไป น่าจะเห็นช่วงที่คุณเมฆเดินเข้าร้านพอดี”

เพชรเหลือบมองหญิงสาวที่เสนอความเห็นอย่างคล่องแคล่ว นี่มันต่างจากคุณหนูใสซื่อที่ตอบคำถามเขาลิบลับ

แต่เพชรก็ไม่ได้พูดอะไร เขาเปลี่ยนภาพเป็นภาพวงจรตามที่หญิงสาวบอก ก่อนจะเล่นภาพย้อนกลับอย่างช้าๆ เพื่อที่จะไม่ได้พลาดเป้าหมาย

ฟ้าใสมองภาพในกล้องที่วงจรปิดอย่างตั้งใจ ก่อนที่เธอจะบอกเสียงดังให้เพชรหยุดภาพเมื่อเธอเจอคนที่เธอตามหาแล้ว

“หยุดค่ะ ผู้ชายที่กำลังเดินเข้ามาคือคุณเมฆค่ะ”

เพชรมองภาพผู้ชายรูปร่างสูง เขาแต่งตัวด้วยชุดสูทที่แค่มองก็รู้ว่าเป็นสูทราคาแพงที่ถูกตัดเย็บเป็นอย่างดี ด้วยสายตาที่ตกใจ ก่อนจะหันไปถามฟ้าใสเพื่อยืนยัน

“คุณแน่ใจนะว่าคือผู้ชายคนนี้”

“ค่ะ แน่ใจ”

ฟ้าใสยืนยันหนักแน่น เพชรหันไปมองผู้การที่มีสีหน้าตกใจไม่ต่างจากเขาเท่าไร เพราะผู้ชายที่อยู่ในรูปเป็นคนที่พวกเขารู้จัก โดยเฉพาะผู้การที่ต้องเรียกว่ารู้จักดีทีเดียว

“ตาเมฆเหรอ”

ผู้การพูดออกมาเหมือนจะไม่ค่อยเชื่อ แต่หลักฐานตรงหน้าก็ทำให้ท่านต้องยอมรับ

“ดูเหมือนจะใช่ครับ”

เพชรพูด ตอนนี้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ มีเพียงแค่ฟ้าใสที่มองสลับระหว่างเพชรกับผู้การไปมา แต่ก่อนที่ฟ้าใสจะได้พูดอะไร เสียงโทรศัพท์ของเพชรก็ดังขึ้น

เพชรหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ เขายังไม่ทันได้พูดอะไร เสียงของพลอยสวยก็ดังออกมาจากปลายสาย

“เพชร นายต้องรีบมาที่นี่เดี๋ยวนี้ เพราะฉันรู้แล้วว่าคนที่อยู่ในรถเป็นใคร”

ตอนนี้เพชรอยู่ในรถ เขากำลังมุ่งหน้าไปที่ไร่ “สิงห์ศิรา” ไร่ที่พลอยสวยน้องสาวของเขาใช้เป็นที่ซ่อนตัว โดยมีสิงห์หนุ่มเจ้าของไร่ เป็นผู้ดูแลเธอ

แต่เขาไม่ได้ไปคนเดียว บนรถของเขายังมีฟ้าใสร่วมเดินทางไปด้วย เพราะท่านผู้การให้ฟ้าใสไปยืนยันตัวคนร้ายว่าเป็นคนเดียวกับที่พลอยสวยเห็นหรือเปล่า

“คุณพลอยสวยเป็นน้องสาวของสารวัตรเหรอคะ”

ฟ้าใสถามเพื่อทำลายความเงียบ เธอขึ้นรถมากับเพชรได้ครึ่งทางแล้ว แต่ตลอดทางที่มาเพชรเอาแต่เงียบ ไม่พูดอะไรกับเธอเลย

“ใช่”

เพชรตอบ ก่อนจะหันไปตั้งใจขับรถเหมือนเดิม

“แล้วคุณสารวัตรสนิทกับน้องสาวมากหรือเปล่าคะ แล้วเธอกับคุณอายุห่างกันเยอะมั้ย แล้วปกติคุณสารวัตรทะเลาะกับน้องสาวบ่อยหรือเปล่าคะ”

ฟ้าใสถามอย่างอยากรู้

“คุณจะอยากรู้ไปทำไม ผมว่าเรื่องนี้มันไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับคดีนะ”

เพชรตอบอย่างขอไปที

“ตอบแค่นี้ก็ไม่ได้” ฟ้าใสทำหน้างอ “ฟ้าใสเป็นลูกคนเดียวค่ะ ไม่มีพี่น้อง ก็เลยแค่อยากรู้ว่าการมีพี่น้องมันเป็นยังไง”

คำตอบของฟ้าใสทำให้เพชรเงียบไปสักพัก ขณะที่รถกำลังติดไฟแดง เขาหันไปมองหน้าหญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านข้าง ก่อนจะเริ่มตอบคำถามที่เธอเคยถาม

“ก็สนิทพอสมควร เพราะผมกับน้องอายุห่างกันไม่เยอะ ส่วนเรื่องทะเลาะกัน ก็มีบ้างแต่ผมกับน้องก็ทะเลาะกันไม่ได้นานหรอก เพราะเรามีกันแค่สองคน”

ฟ้าใสนั่งฟังเรื่องที่เพชรเล่าอย่างเงียบๆ พอเขาเล่าจบเธอก็หันไปมองหน้าเขา ก่อนจะถามคำถามเขาต่อ

“ดีจังเลยนะคะ ฟ้าใสก็อยากมีพี่น้องเหมือนกัน แล้วน้องสาวสารวัตรหน้าหวานเหมือนสารวัตรหรือเปล่าคะ”

เพชรหน้าตึงขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำถามของฟ้าใส เขาตอบเธอด้วยเสียงนิ่งๆ อย่างหงุดหงิด ก่อนจะเร่งความเร็วรถขึ้น

“ไว้เจอเดี๋ยวก็รู้”

“คุณสารวัตร โกรธฟ้าใสเหรอคะ ที่ฟ้าใสบอกว่าสารวัตรหน้าหวาน”

ฟ้าใสถาม เธอสังเกตเห็นว่าเพชรดูหงุดหงิดไปหลังจากคำถามของเธอ

“หรือว่า...สารวัตรไม่ชอบที่ตัวเองหน้าหวานเหรอคะ”

“แล้วคุณคิดว่ามันดีมั้ยละ ผมเป็นตำรวจแต่หน้าหวาน แล้วคนร้ายที่ไหนมันจะกลัว” เพชรเหลือบตามองฟ้าใส ก่อนจะพูดต่อ “ขนาดคุณยังไม่กลัวผมเลยไม่ใช่เหรอ”

ฟ้าใสยิ้มให้กับคำพูดของสารวัตรหนุ่ม เธอหันไปมองหน้าเขาตรงๆ ก่อนจะตอบคำถามที่เขาถาม

“ที่ฟ้าใสไม่กลัวสารวัตร ไม่ใช่เพราะสารวัตรหน้าหวานสักหน่อย แต่เพราะฟ้าใสรู้ว่าสารวัตรจะไม่ทำอะไรฟ้าใสต่างหาก” ฟ้าใสบอกยิ้ม ๆ “แล้วอีกอย่าง ฟ้าใสชอบนะคะ”

“ห๊ะ” เพชรตกใจกับคำพูดของฟ้าใส “ชอบ ชอบอะไร”

“ก็ชอบสารวัตรไง”

คำตอบของพลอยสวยทำเอาเพชรถึงกับแอบใจกระตุก ก่อนที่เขาจะถามเธอกลับเสียงขรึม

“อย่ามาล้อเล่นแบบนี้คุณ ผมไม่ตลกด้วยหรอกนะ”

“ฟ้าใสก็ไม่ได้พูดเล่นสักหน่อย ฟ้าใสชอบสารวัตรจริงๆ นะคะ ชอบ...เหมือนกับที่ฟ้าใสชอบทุกคน”

คำตอบของฟ้าใสทำให้เพชรอารมณ์เสียยิ่งกว่าเดิม นี่เธอกำลังสนุกที่ได้ปั่นหัวเขาอยู่สินะ

“พูดอะไรไร้สาระ”

เพชรบ่นเบาๆ ก่อนที่เขาจะเลิกสนใจฟ้าใส แล้วตั้งใจขับรถ ฟ้าใสเองก็นั่งเงียบๆ เหมือนกับพอใจแล้วที่ได้แกล้งเขา

“ไร่สิงห์ศิรา” ฟ้าใสอ่านชื่อบนป้ายทางเข้า “ถึงแล้วสินะคะ”

“ใช่”

นี่คือประโยคแรกของเพชรที่ตอบฟ้าใส หลังจากที่เขาเงียบไปตั้งแต่ที่ฟ้าใสบอกว่าชอบ

เพชรขับรถเข้าไปในไร่ ก่อนจะจอดรถที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง ฟ้าใสมองไปที่บ้านหลังนั้น เธอเห็นหญิงสาวคนหนึ่งกำลังวิ่งลงบันไดมา

“นั้นพลอยสวยน้องสาวผม”

เพชรบอกพร้อมกับเปิดประตูแล้วลงจากรถ ฟ้าใสเองก็ลงจากรถตามเขาไปเช่นกัน

พลอยสวยที่กำลังจะเอ่ยปากทักพี่ชายถึงกับหยุดชะงักแล้วมองฟ้าใสด้วยความสงสัย

“มายืนรอต้อนรับเลยเหรอ”

เพชรพูดกับพลอยสวย ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปโดยไม่สนใจเธอที่กำลังตกใจที่เห็นผู้หญิงมาพร้อมเขา

“หวัดดีค่ะ ฉันชื่อฟ้าใส ยินดีที่ได้รู้จัก”

ฟ้าใสแนะนำตัวเองสั้น ๆ พลอยสวยมองฟ้าใสอย่างสำรวจก่อนจะแนะนำตัวเองกลับ

“ฉันพลอยสวย”

พลอยสวยแนะนำตัวเองสั้นๆ เหมือนกัน ก่อนจะเดินนำฟ้าใสให้ขึ้นบ้านไปหาพวกผู้ชายที่นั่งรออยู่

“มาได้สักที นึกว่าจะทักทายกันถึงชาติหน้า”

เพชรพูดขึ้น เขามองพลอยสวยที่เดินไปนั่งข้างสิงห์ด้วยสายตาจับผิด ส่วนฟ้าใสก็เดินมานั่งข้างๆ เขา

เพชรมองฟ้าใสที่นั่งมองหน้าน่านฟ้าอย่างหงุดหงิด จะจ้องอะไรขนาดนั้น แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะหันไปสนใจน้องสาวของเขา และถามเรื่องที่เขาสงสัยออกไป

“นี่อย่าบอกนะ...ว่าเสร็จมันแล้ว”

คำถามของเพชรทำเอาพลอยสวยถลึงตาใส่เขาที่ถามอะไรตรงๆ แบบนั้น ส่วนสิงห์กับน่านฟ้าก็หลุดขำออกมา

“เรื่องฉันช่างมันเถอะ ว่าแต่ที่นายจับไอ้หมอนั่นไม่ได้สักที เพราะเอาเวลาไปหาเมียเหรอ”

พลอยสวยชี้ไปที่ฟ้าใส ฟ้าใสเองก็หน้าแดงขึ้นมาทันทีกับคำถามที่พลอยสวยถามมา

“ไม่ใช่โว้ย ยัยนี่ก็เหมือนเธอนั่นแหละ เป้าหมายของไอ้เวรนั่น”

เพชรบอกอย่างอารมณ์เสีย เขาหันไปมองหน้าฟ้าใสที่ไม่พูดอะไร แต่กลับเขินหน้าจนหน้าแดง

“หืม ยัยเด็กนี่นะเหรอ ไปทำอีท่าไหนละ”

พลอยสวยถาม

“เรื่องนั้นช่างก่อนเถอะเดี๋ยวค่อยเล่า เอาเรื่องเธอก่อน เธอบอกว่านึกออกแล้วใช่มั้ยว่ามันเป็นใคร”

เพชรเข้าเรื่องทันที เพราะถ้าเขาไม่เข้าเรื่องพลอยสวยคงพาเขาหลงประเด็นไปไกล

“อ่อ ใช่ ฉันนึกออกแล้ว ผู้ชายที่สั่งให้เอาสร้อยติดระเบิดไปส่งก็คือหมอนั่น”

พลอยสวยมองไปทางน่านฟ้า ฟ้าใสเองก็เช่นกัน

“เห้ย...เดี๋ยวๆ นี่มันเรื่องอะไรวะ สร้อยติดระเบิดเหี้ยอะไร กูไม่รู้เรื่องกูไม่ได้ทำ”

น่านฟ้าปฏิเสธอย่างร้อนตัว นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมพลอยสวยถึงได้ใส่ร้ายเขา

“ไอ้น่านเหรอ เธอจำผิดหรือเปล่า” สิงห์เองก็พูดด้วยความตกใจ

ฟ้าใสมองคนที่นั่งข้างพลอยสวยที่ออกตัวปกป้องผู้ชายที่ชื่อน่านฟ้า คนนี้คงชื่อสิงห์สินะ คนที่เพชรเล่าให้เธอฟังว่าเป็นคนอาสาที่จะคุ้มครองพลอยสวย

“ฉันจำไม่ผิดหรอก แต่ว่าไม่ใช่เพื่อนนาย แต่เป็นอีกคนที่มีหน้าตาเหมือนเพื่อนนายต่างหาก”

“หน้าตาเหมือนไอ้น่านเหรอ”

สิงห์ทวน เขา พลอยสวย และเพชร หันไปมองน่านฟ้า แล้วทั้งสามคนก็พูดชื่อหนึ่งออกมาพร้อมกัน

“เมฆา”