ตอนที่ 7 เช้าที่ไม่เหมือนเดิม

ตอนที่ 7

เช้าที่ไม่เหมือนเดิม

เสียงไก่ขันแว่วมาแต่เช้าตรู่ แดดอ่อน ๆ สาดลอดผ้าม่านเข้ามาในห้องพัก ฟ้าใสลืมตาขึ้นช้า ๆ เธอยังคงนอนอยู่ในผ้าห่มข้าง ๆ เธอมีร่างสูงที่นอนนิ่งเงียบหลับสนิทอยู่ข้าง ๆ

นี่ก็ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้วที่เธอกับเขามาพักอยู่ที่นี่ และก็เป็นเกือบอาทิตย์ที่เธอมีเขานอนอยู่ข้าง ๆ แบบนี้

แต่สิ่งที่ฟ้าใสไม่คาดคิดคือ... เธอตื่นขึ้นมาในสภาพที่มือของเธอซุกอยู่ในฝ่ามือของเขาอย่างแนบสนิท

นี่แสดงว่าเธอกับเขานอนจับมือกันเหรอ ฟ้าใสคิดอย่างเขินๆ

เธอมองหน้าด้านข้างของเขาที่ดูผ่อนคลายเวลาหลับ... น่ารักกว่าที่คิดไว้เยอะเลยแฮะ

“อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่” ฟ้าใสพูดเบาๆ แล้วค่อย ๆ ดึงมือออกจากมือเขา ก่อนจะลุกจากเตียงไปอาบน้ำ

กลิ่นข้าวผัดไข่หอม ๆ ลอยมาเมื่อเพชรเดินงัวเงียออกมาจากห้องน้ำ เขาเห็นหญิงสาวในชุดเดรสผ้าฝ้ายสีขาว กำลังยืนผัดข้าวอยู่ในครัวเล็ก ๆ ของบ้านพัก

“ทำอะไรน่ะ” เพชรถามเสียงง่วง

“ข้าวผัดค่ะ พี่จะกินเลยมั้ยเสร็จแล้วพอดีเลย” ฟ้าใสบอก เธอปิดเตาแล้วตักข้าวผัดใส่จาน

“อืม” เพชรตอบก่อนที่เขาจะเดินมารับจานข้าวผัดจากมือของหญิงสาว แล้วไปนั่งกินที่ระเบียงสำหรับชมวิวเช่นทุกวัน

ฟ้าใสเองก็เดินตามออกมานั่งกินที่เดียวกันกับเพชร ทั้งสองนั่งกินข้าวเช้าเงียบๆ ในบรรยากาศของหมอกยามเช้าท่ามกลางภูเขา เรียกได้ว่าเป็นบรรยากาศที่สุดแสนจะโรแมนติก

“พี่ค่ะ เดี๋ยววันนี้ตอนเย็น เราไปเที่ยวตลาดในหมู่บ้านกันมั้ย เมื่อวานพี่ดาบอกว่า วันนี้มีตลาดนัด” ฟ้าใสหันมายิ้มหวานให้ พร้อมกับถามเขา

เพชรหันไปมองหน้าฟ้าใสก่อนจะพยักหน้าให้ “เอาสิ อยากไปก็ไป”

ฟ้าใส่ยิ้มดีใจ ก่อนจะลุงเอาจานข้าวของเธอแหละเขาไปล้าง

เพชรมองดูการกระทำของหญิงสาวแล้วได้แต่คิด นี่พวกเขานับวันยิ่งดูเหมือนคู่สามีภรรยาเข้าไปทุกวัน เริ่มจากนอนเตียงเดียวกัน กินอาหารฝีมือเธอทุกวัน นั่งคุย ไปเที่ยวเล่น เหลือแค่อย่างเดียวที่ยังไม่ได้ทำ คือเรื่องอย่างว่า

เพชรส่ายหน้าให้กับความคิดพิเรของตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิดตู้เย้นเพื่อดื่มน้ำ

เขามองฟ้าใสที่ยืนล้างจานอย่างอารมณ์ดี นี่เป็นอีกเรื่องที่เขาแปลกใจมาก ฟ้าใสเก่งงานบ้านทุกอย่าง โดยเฉพาะทำอาหารกับข้าวที่เธอทำไม่ว่าจะอะไร ทุกอย่างอร่อยหมด

เดิมที่เขานึกว่าการมาซ่อนตัวครั้งนี้ จะต้องเป็นเขาที่ทำทุกอย่างให้เธอ เพราะลูกคุณหนูอย่างเธอไม่น่าจะทำอะไรเป็น

แต่นี้มันผิดคาด เพราะว่าฟ้าใสกลายเป้นคนที่ทำทุกอย่างให้เขา และเธอทำได้ดีมากด้วย

“อารมณ์ดีจังนะ” เพชรอดที่จะแซวไม่ได้

“ก็จะได้ไปเที่ยวไม่อารมณ์ดี ได้ยังไงละคะ” ฟ้าใสตอบก่อนจะยื่นจานทั้งหมดที่เธอเช็ดแล้วให้เพชรนำขึ้นไปเก็บข้างบนตู้

“นี่ลืมไปแล้วมั้งว่ามาซ่อนตัว ไม่ได้มาฮันนีมูลจริงๆ” เพชรพูดขณะที่เขากำลังเปิดตู้ข้างบนเพื่อเก็บจาน

แต่พอเขาหันกลับมาเขาก็เจอกับฟ้าใสที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้

“แล้วเราเป็นจากซ่อนตัวเป็นฮันนีมูลจริงๆ ไม่ได้เหรอคะ” ฟ้าใสถามออกมา

เพชรตกใจกับคำถามของฟ้าใส เขามองเข้าไปในตาของเธอเพื่อดูว่าเธอพูดเล่นหรือพูดจริง แต่แววตาของฟ้าใส ไม่มีแววล้อเล่นอยู่เลย

“อย่าพูดเล่นแบบนี้ฟ้าใส” เพชรเตือน

แต่ฟ้าใสดูไม่ได้สนใจคำเตือนของเขา เธอขยับเข้าใกล้เขามากขึ้นอีกนิดจนเกือบจะชิดตัวของเขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“แล้วถ้าฟ้าใสบอกว่า ไม่ได้พูดเล่นละคะ พี่จะทำอะไรฟ้าใส”

เพชรไม่ตอบ แต่เขามองเข้าไปในดวงตาของเธอ อย่างใช้ความคิด

“เฮ้อ” ฟ้าใสถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะก้าวถอยหลังออกมา “ดูท่าแล้วพี่น่าจะยังไม่พร้อม ไม่เป็นไรค่ะ ฟ้าใสรอได้” พูดจบเธอก็หันหลังให้เขาเตรียมที่จะเดินออกไป

แต่ยังไม่ทันที่ฟ้าใสจะเดินไปไหน เพชรที่อยู่ข้างหลังก็ดันตัวฟ้าใส จนเธอไปชนกับเคาน์เตอร์ของอีกฝั่ง ก่อนที่เขาจะวางมือทั้งสองข้างไว้ที่ขอบเคาน์เตอร์เพื่อกักตัวฟ้าใสไว้

ฟ้าใสตกใจกับการกระทำของเขา แต่เธอยังไม่ทันได้พูดอะไร เพชรก็ก้มลงมาแล้วกระซิบใกล้หูเธอ จนฟ้าใสรู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆ ของเขา

“รู้ได้ยังไงว่าฉันไม่พร้อม”

คำพูดของเพชรทำเอาใจของฟ้าใสเต้นแรง เธอค่อยๆ หันหน้ากลับมามองเขา และเพชรเองก็ยังไม่ได้ขยับหน้าออกไป แก้มเธอเลยชนกับจมูกของเขาเบาๆ

ฟ้าใสนิ่งไม่ขยับ แต่เป็นเพชรที่ขยับ เขายกมือขึ้นมาประคองหน้าของฟ้าใสแล้วออกแรงดันเบาๆ ให้หน้าของเธอหันมาทางเขา เพื่อที่แก้มของเธอจะได้สัมผัสกับจมูกของเขาได้ดียิ่งขึ้น

จากจมูกเป็นริมฝีปาก ริมฝีปากของเพชรแนบสนิดกับแก้มนุ่มของฟ้าใส แต่เขาไม่ได้ตองการแค่นี้ เขาผละริมฝีปากออก ก่อนจะออกแรกผลักหน้าเอให้หันมาหาเขามากขึ้น

ตาเขาจ้องไปที่ตาของเธออย่างสื่อความหมาย แล้วก็เหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง ทั้งสองค่อยๆ ขยับหน้าเขาหากันอีกครั้งช้าๆ

เพชรมองริมฝีปากบางที่เขาเลือกเป็นเป้าหมาย แต่ก่อนที่เขาจะได้สัมผัสกับมัน เสียงเคาะประตูบ้านพักของดังคู่ก็ดังขึ้น ฟ้าใสรีบผลักตัวของเพชรออกทันทีด้วยความตกใจ ก่อนจะเดินไปที่ประตูแล้วเปิดออก

“จะไปกันหรือยังค่ะ...” เป็นการดาที่มาเคาะ

วันนี้เธอนัดกับฟ้าใสว่าจะพาฟ้าใสไปดูการย้อมผ้า แต่พอเห็นใบหน้าที่ขึ้นสีแดงของฟ้าใส เธอก็รู้ตัวว่าเธอคงมาขัดจังหวะของคู่รักเข้าให้แล้ว

“นี่พี่มาขัดจังหวะหรือเปล่าคะ” การดาถามอย่างรู้สึกผิด

ฟ้าใสส่ายหน้าปฏิเสธ “เปล่าค่ะ” เธอตอบทั้งที่หน้ายังแดง “พี่ดารอฟ้าใสแปบนึ่งนะคะ ฟ้าใสขอเข้าไปเอากระเป๋าก่อน”

พูดจบ ฟ้าใสก็หันหลังกลับเข้าไปในบ้าน เธอเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าก่อนจะหยิบกระเป่าสะพายออกมา แล้วหันไปพูดกับเพชรโดยที่ไม่มองหน้าเขา

“พี่ ฉันจะไปบ้านพี่ดานะเดี๋ยวเที่ยงจะกลับมา” พูดจบเธอก็รีบเดินไปหาการดาที่ยืนรออยู่ที่ประตูทันที

เพชรมองตามหลังของฟ้าใสที่เดินออกจากบ้านไป แล้วเขาก็ยืนพิงเคาน์เตอร์ครัวอย่างหมดแรง ภาพใบหน้าของฟ้าใสที่เขินแดงยังคงติดตาเขา ร่วมถึงแก้มนุ่มหอมของเธอด้วย แล้วยังมีริมฝีปากหน้าจูบนั่นอีก

“อยากจูบชะมัด” เพชรพูดกับตัวเองเบาๆ ดูเหมือนเขาจะหลงเสน่ห์ของฟ้าใสเข้าให้แล้วจริงๆ