ตอนที่ 5 คู่รักฮันนีมูน

ตอนที่ 5

คู่รักฮันนีมูน

“จองห้องพักค่ะ”

ฟ้าใสยื่นบัตรประชนปลอม ที่ท่านผู้การให้คนทำขึ้นมาให้เธอใช้เพื่อการปิดบังตัวตนในการซ่อนตัว ให้กับเจ้าของบ้านพัก ก่อนที่เธอจะมองบ้านพักที่อยู่ด้านหน้าเธอด้วยความตื่นเต้น

“เรียบร้อยแล้วค่ะ นี่ค่ะกุญแจ” เจ้าของที่พักยืนบัตรประชาชนกับกุญแจบ้านพักให้ฟ้าใส

“พี่ชื่อการดานะคะ เรียกว่าพี่ดาก็ได้ค่ะ ถ้าคุณฟ้าใสมีเรื่องอะไรบอกพี่ได้เลยนะคะ บ้านพี่อยู่หลังนั้น หรือจะโทรมาบอกพี่ก็ได้ โทรได้ยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยค่ะ ไม่ต้องเกรงใจ” การดาบอกพร้อมกับชี้ไปที่บ้านของเธอ ที่อยู่ห่างไปไม่ไกล

“ได้ค่ะพี่ดา” ฟ้าใสบอก เธอส่งยิ้มให้การดา ก่อนจะหันไปบอกชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอ

“เราเข้าบ้านกันเถอะค่ะพี่” ฟ้าใสบอก ก่อนที่เธอจะเดินนำหน้าชายหนุ่มเข้าไปในบ้าน

ชายหนุ่มเองก็ยิ้มให้กับการดาก่อนจะถือกระเป๋า แล้วเดินตามหญิงสาวเข้าไป

“สวยหล่อสมกันจริงๆ ดูท่าจะรักกันมาก สงสัยจะยังข้าวใหม่ปลามัน” การดาเอ่ยขึ้นเบาๆ หลังจากทั้งสองเดินหายเข้าไปในบ้านแล้ว

หลังจากที่เธอดูลูกค้าของเธอเข้าไปในบ้านได้สักพัก เธอเองก็เดินออกมาจากตรงนั้นเพื่อเดินกลับบ้านของเธอ เพราะไม่อยากจะอยู่รบกวนคู่แต่งงานใหม่ที่มาฮันนีมูน

ส่วนคู่รักข้าวใหม่ปลามันที่การดาคิด ตอนนี้กำลังจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร

ทันที่ที่เข้ามาในบ้านและมั่นใจว่าการดาเดินไปแล้ว เพชรก็ทิ้งกระเป๋าเดินทางลงอย่างไม่เบามือ ก่อนจะจ้องที่ฟ้าใส

“นี่เหรอที่ซ่อนตัวที่ปลอยภัยของเธอ” เพชรถามอย่างหัวเสีย

เมื่อสองวันก่อนตอนที่คุณกับท่านผู้การเรื่องที่ซ่อนตัว ฟ้าใสยืนยันว่าเธอมีที่ซ่อนตัวที่ดีกว่าและปลอดภัยกว่าเซฟเฮ้าส์ของตำรวจ

แต่ที่เขาเห็นนี่มันต่างจากที่ซ่อนตัวที่ปลอดภัยมาก เพราะว่าที่นี่มันคือบ้านพักโฮมสเตย์

ตัวของบ้านพักเป็นบ้านไม้ยกสูงไม่มาก ตั้งอยู่บนเนินเขา มีระเบียงขนาดกว้างยื่นออกไปเพื่อให้สามารถชมวิวของภูเขาที่อยู่ล้อมรอบ แถมข้างล่างเนินเขา เจ้าของบ้านยังปลูกดอกไม้และผักสวนครัว เพื่อให้แขกที่มาเข้าพักเก็บไว้ปรุ่งอาหาร

ส่วนห้องพักก็เป็นห้องสตูดิโอกว้าง ทุกห้องในบ้านเชื่อมถึงกันทั้งหมดทั้งห้องนอน ห้องครัว และห้องนั่งเล่น มีเพียงแค่ห้องน้ำที่ปิดมิดชิด นี่มันปลอดภัยตรงไหน

“ใช่ค่ะ” ฟ้าใสตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน

เธอเดินเข้ามายืนตรงหน้าเพชร ก่อนจะพูดขึ้น

“จะมีใครสนใจคู่รักที่มาฮันนีมูลหลังแต่งงาน ในบรรยากาศแสนโรแมนติกเหรอคะพี่”

“คู่รักเหรอ? ฮันนีมูลอีกอะไรของเธอ” เพชรถามอย่างไม่เข้าใจ

เขาไม่รู้เรื่องที่ฟ้าใสพูด ท่านผู้การไม่ได้บอกอะไรเขา ท่านบอกแค่ว่าหญิงสาวจัดการทุกอย่างแล้ว ให้เขามากับเธอได้เลย และตั้งแต่มาถึงเชียงราย ไม่ว่าเขาจะถามเธอเท่าไร เธอก็แค่บอกว่าไปถึงแล้วเขาจะรู้เอง

“ก็อย่างที่ฟ้าใสพูด ตอนนี้เราเป็นคู่แต่งงานที่มาเที่ยวฮันนีมูลหลังแต่งงานกัน ไม่มีคุณสารวัตรไม่มีฟ้าใสลูกท่านทูต มีเพียงแค่พี่เพชรกับฟ้าใสคู่แต่งงานใหม่” ฟ้าใสพูด

“หมายความว่าตอนนี้ฉันกับเธอต้องแกล้งเป็นสามีภรรยากันเพื่อให้เธอซ่อนตัวสินะ” เพชรพูดหลังจากเริ่มเข้าใจเรื่องทุกอย่าง

“ใช่ค่ะ” ฟ้าใสยิ้ม

“ให้ตายเถอะ นี่มันไม่บ้าไปหน่อยเหรอ แกล้งแต่งงานเนี่ยนะ ละครหลังข่าวเกินไปหน่อยมั้ย” เพชรพูดอย่างหัวเสีย มิน่าท่านผู้การถึงไม่ได้บอกอะไรเขาเลย เพราะท่านรู้ว่าถ้าบอก เขาไม่มีวันยอมเล่นตามแผนบ้าๆ นี่แน่

“แต่ละครหลังข่าวหลายๆ เรื่องก็สนุกนะคะ” ฟ้าใสตอบ เธอลากกระเป๋าเดินทางของเธอไปที่ตู้เสื้อผ้าก่อนจะเริ่มลงมือจัดเสื้อผ้าใส่ตู้

“ถึงคุณสารวัตรจะโวยวายไปก็ไม่มีประโยชน์ค่ะ เพราะแผนของเราเริ่มต้นไปแล้วค่ะพี่” ฟ้าใสบอก เธอหันมายิ้มให้เขาก่อนจะจัดเสื้อผ้าต่อ

“แล้วทำไมเธอต้องเรียกฉันว่าพี่” เพชรถามเพราะเขาสังเกตเห็นว่าฟ้าใส ไม่ได้เรียกสรรพนามเข้าต่างไปจากเดิม

“ก็คนเป็นสามีภรรยากัน จะเรียกกันด้วยตำแหน่งมันก็ดูจะแปลกอยู่นะคะ ฟ้าใสเลยเรียกคุณสารวัตรว่า...พี่ เราจะได้ดูใกล้ชิดกัน และอีกอย่างจะได้ดูสมจริงด้วย” ฟ้าใสบอก

เธอจัดเสื้อผ้าของเธอเสร็จแล้ว เลยเดินกลับมาหาเพชรอีกครั้ง ก่อนจะเอากระเป๋าของเพชร เพื่อไปจัดใส่ตู้เสื้อผ้าต่อ แต่ระหว่างที่จัดเสื้อผ้าเพชรเธอก็พูดขึ้น

“พี่เองก็เหมือนกันค่ะ พี่เองก็ไม่ได้เรียกฟ้าใสว่าคุณเหมือนเมื่อก่อน แต่พี่เรียกฟ้าใสว่าเธอ” ฟ้าใสยิ้มให้เขา ก่อนจะพูดต่อ “แต่ก็ดีนะ ฉันชอบแบบนี้มากกว่าอีก” ตอนนี่ไม่ใช่แค่คำเรียก แม้แต่คำแทนตัวเองกเธอก็เปลี่ยนคะ ฟ้าใสชอบแบบนี้มากว่า”

เพชรยืนเรียบเรียงความคิดอยู่ที่กลางห้อง เขาสำรวจห้องพัก ก่อนที่เขาจะนึกอะไรบางอย่างออก

“กระเป๋าเสื้อผ้าฉันละ” เพชรถาม เพราะเขาไม่เห้นกระเป๋าเสื้อผ้าของเขาที่วางอยู่ที่พื้น เขาจำได้เขาถือมันเข้ามาแล้วนี่

“อยู่นี่ไงค่ะ” เสียงของฟ้าใสดังขึ้น เพชรเลยหันไปตามเสียงของเธอก่อนจะเห็นเสื้อของเขาที่อยู่ในมือเธอ

“เธอจะทำอะไร” เพชรเดินไปแย่งเสื้อของเขาออกจากมือของฟ้าใสทันที

ฟ้าใสเองก็มองเขาอย่างงงๆ ก่อนจะตอบ “ก็จัดเสื้อผ้าใสพี่ไงค่ะ” เธอดึงเสื้อของเขาออกจากมือเขา ก่อนจะนำไปแขวนไว้ที่ไม้แขวน แล้วจัดการแขวนใส่ตู้เสื้อผ้า “พี่ไปนั่งเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันทำให้เพราะฉันเป็นภรรยาพี่นี่ค่ะ”