LOGINShare
บทที่ 649
Related chapters
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 650
ตอนนี้เอง เหอเซินนายทหารระดับสูงของตระกูลเหอก้าวออกมาแสดงท่าทีทันที “ต่อให้จางหมาจื่อเก่งกาจสักแค่ไหนก็เป็นแค่กองโจรกลุ่มหนึ่ง เห็นว่าเป็นหัวหน้ากองโจรที่ร้ายที่สุด ในมือน่าจะมีลูกน้องอยู่ประมาณสามสี่พันคน จะควบคุมพวกเขาก็แค่เสี้ยววินาทีเองมิใช่หรือ”ครั้นได้ฟังนายทหารใต้บังคับบัญชามั่นใจเต็มเปี่ยม ความลังเลของเหอเหวินเย่าก็ถูกลบล้างไปกว่าครึ่ง ถึงอย่างไรเมื่ออยู่ต่อหน้ากำลังที่กินขาด การกำจัดจางหมาจื่อง่ายดังพลิกฝ่ามือจริง ๆ“แต่ตอนนี้ข้ายังมีอีกสองเรื่องที่คิดไม่ตก”เหอเหวินเย่าพูดต่อ “เรื่องแรก ทำไมหลายปีที่ผ่านมาเมืองอู่โจวถึงไม่กวาดล้างพวกกองโจรให้สิ้นซาก เรื่องที่สอง ทำไมองค์ชายใหญ่กับฉินอวิ๋นฟานถึงไม่พยายามแย่งโอกาสการไปกวาดล้างพวกโจรกับเจ้า?”ที่เหอเหวินเย่าเร่งรุดมายังเมืองอู่โจวก็เพื่อประคับประคองไม่ให้ฉินอวิ๋นฮุยทำผิด หากสามารถสร้างผลงานได้จริง นั่นย่อมดีอยู่แล้ว แต่ห้ามผิดพลาดเด็ดขาด มิเช่นนั้นผลพวงจะร้ายแรงที่สุด“ฮ่า ๆ ๆ น้าสาม ท่านคิดมากไปแล้ว!”เมื่อฉินอวิ๋นฮุยฟังความกังวลของเหอเหวินเย่าจนจบก็แหงนหน้าหัวเราะกับฟ้าทันที เขาพูดกลั้วหัวเราะ “ตอนนี้ข้าจะตอบคำถามข้อแรก
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 651
“รับทราบ!”ไม่นานฉินอวิ๋นฮุยก็ประกาศความน่าเกรงขามของตัวเองต่อกองโจร ติดประกาศอย่างเป็นทางการ เมืองอู่โจวสะเทือนเลือนลั่นในพริบตาเมื่อฉินอวิ๋นฟานเห็นประกาศก็หัวเราะเสียงเย็น “พี่รอง สุดท้ายท่านก็ดูถูกพี่ใหญ่ หวังว่าท่านจะมีชีวิตรอดกลับมานะ ไม่อย่างนั้นข้าจะเสียงคู่ต่อสู้คนเก่งไปคนหนึ่ง”......“ฮ่า ๆ ๆ...”เป็นเวลาเดียวกัน ฉินอวิ๋นคังหัวร่ออยู่ในจวน เขาเลื่อมใสทักษะการแสดงของตัวเองเสียเหลือเกิน นี่มันขั้นเทพ ถึงขั้นอาภรณ์สวรรค์ไร้ตะเข็บ หลอกคนเจ้าเล่ห์อย่างฉินอวิ๋นฮุยเชื่อสนิทใจ“ปกติน้องรองชอบวางแผนกับคนอื่นที่สุด ชอบเล่นลูกไม้อุบายชั่วที่สุด ถ้าเขารู้ว่าตัวเองติดกับของข้า ไม่รู้จะทำหน้ายังไงสิน่า!”ฉินอวิ๋นฮุยหัวเราะเสียงดัง“นั่นสิ เดินริมน้ำเป็นประจำ มีรองเท้าใครบ้างที่ไม่เปียก ฉินอวิ๋นฮุยมีอุบายอยู่เต็มหัว กลับถูกความคิดอันเคยชินของตัวเองควบคุม ทำให้พวกเราสบโอกาส ทั้งหมดนี้เขาทำตัวเองทั้งนั้น”หวังจื้อพูดเรียบ“ท่านกุนซือ ท่านต้องไปให้ได้หรือ? จะไม่คิดอีกสักหน่อย?”ก็ขณะที่ทั้งสองกำลังสนทนา ฉินอวิ๋นคังสีหน้าเศร้าหมองมากขึ้นทุกที เขาจ้องหวังจื้อด้วยความอาลัยอาวรณ์พลางพู
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 652
ชายวัยกลางคนมิได้เงยหน้า เพียงขานตอบเสียงแผ่วเบา“ท่านอาจารย์ ข้าได้ทำภารกิจที่ท่านมอบหมายสำเร็จอย่างราบรื่นแล้วขอรับ”หวังจื้อที่นั่งลงแล้วพูดด้วยความเคารพ “แต่ข้ามีเรื่องหนึ่งที่ไม่เข้าใจ ครั้งนี้ทั้งที่เราสามารถยับยั้งไม่ให้องค์ชายใหญ่ออกนอกลู่นอกทางได้ ป้องกันไม่ให้เรื่องราวเลยเถิด แต่ทำไมกลับสนับสนุนให้เขาทำเล่า? แถมยังวางแผนให้เขาอีก นี่มิเท่ากับช่วยเขาอีกแรงหรือขอรับ?”“อื่ม เจ้าพูดต่อ!”ชายวัยกลางคนมิได้ตอบตรง ๆ แต่บอกให้หวังจื้อพูดความกังวลในใจต่อ“ข้าคิดว่าการดำเนินงานขององค์ชายใหญ่ครั้งนี้ แม้ดูเหมือนจะไร้ช่องโหว่ แต่ความจริงกลับมิได้เป็นเช่นนั้น”หวังจื้อตั้งใจวิเคราะห์ “จากปฏิกิริยาของไท่ซั่งหวง เป็นไปได้มากว่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แต่ที่ข้าไม่เข้าใจก็คือ ทำไมตระกูลเริ่นถึงยังสนับสนุนเขาทำเช่นนี้อีก?”“พฤติกรรมขององค์ชายใหญ่คือสมคบคิดทรยศบ้านเมือง การวางแผนสังหารรัชทายาทยิ่งเป็นเรื่องที่สวรรค์มิอาจให้อภัย ชั่วช้าสามานย์โทษทัณฑ์ใหญ่หลวง” “นี่ก็คือความสับสนในใจของเจ้าหรือ?”ชายวัยกลางคนถามด้วยใบหน้าสงบ“ขอรับ!”หวังจื้อตอบอย่างนอบน้อมเมื่อนั้นชายวัยกลางคนจึง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 653
“เช่นนี้นี่เอง!”เมื่อนั้นหวังจื้อจึงกระจ่างใจ หรือนี่ก็คือคนเขลาวางงาน คนฉลาดวางแผนที่คนโบราณกล่าว?เทียบกับองค์ชายใหญ่ที่ร่วมมือกับหลัวเทียนเป้า วางตาข่ายฟ้ากับฉินอวิ๋นฟานและฉินอวิ๋นฮุย กลับไม่สู้บอกว่านี่คือแผนเพื่ออนาคตต้าเฉียนที่ท่านอาจารย์ร่วมกันวางกับไท่ซั่งหวงเทียบกับท่านอาจารย์ เขายังอ่อนหัดเกินไป ไม่ว่าจะเป็นการควบคุมสถานการณ์หรือว่าวิสัยทัศน์ สุดท้ายก็ยังห่างอีกหลายขุม!“สถานการณ์ในราชสำนักเปลี่ยนแปลงง่าย วันนี้เจ้าก็เข้าไปหลบอยู่เบื้องหลังเถอะ ต่อไปต้องขยันหมั่นเพียรเรียนรู้ให้มาก”ชายวัยกลางคนเอ่ยเสียงหนัก“ขอรับ!”หวังจื้อพยักหน้าพูดด้วยความเคารพ......ขณะเดียวกัน เมืองอู่โจวครึกครื้นผิดปกติ องค์ชายรองฉินอวิ๋นฮุยสวมชุดเกราะสีเงิน มือถือกระบี่บัญชาการ ทรงอาชางามอยู่บนลานกว้าง สร้างขวัญกำลังใจให้กับเหล่าทหารห้าหมื่นนายที่กำลังจะออกเดินทาง!“วันนี้ ข้าผู้เป็นองค์ชายจะคุมทัพออกศึกด้วยตัวเอง พาทุกคนไปทลายรังโจร ศึกนี้ต้องชนะเท่านั้น ประกาศฤทธานุภาพของต้าเฉียน ให้พวกโจรกระจอกไม่มีที่จะให้ซุกหัว!”ฉินอวิ๋นฮุยโบกกระบี่บัญชาการในมือ เปล่งเสียงดังสร้างความฮึกเหิม“ต้องช
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 654
ฉินอวิ๋นฮุยกระโดดลงมาจากหลังม้า ค้อมตัวลงต่ำกับชาวบ้านก่อนจะพูด “วันนี้ ข้าขอให้สัญญากับทุกคน การทลายรังโจรหนนี้ ไม่สำเร็จไม่เลิกรา ต้องคืนชีวิตผาสุกของทุกคนอย่างแน่นอน คืนผืนฟ้าอันสดใสให้กับต้าเฉียนเรา!”ฉินอวิ๋นฮุยทุบอกรับประกันต่อหน้าประชาชน เพิ่มภาพลักษณ์อันยิ่งใหญ่ของตัวเองแบบไม่มีขีดจำกัด ในสายตาของเขา เขาไม่ยี่หระกับการทลายรังโจรสักนิด ทัพใหญ่ห้าหมื่นคนของเขาจะต้องรวบโจรพวกนั้นได้แบบน้ำหลากแน่นอนกลับไม่รู้... นี่คือเส้นทางที่ไม่หวนคืน!“ดี! พวกเราชาวบ้านจะขออวยพรให้กับการเดินทางขององค์ชายรอง ของให้องค์ชายรองได้ชัยชนะ กวาดล้างโจรให้สิ้นซาก!”ชายมีอายุซึ่งดูมีชื่อเสียงคนหนึ่งในท้องที่เอ่ยเสียงดัง ชาวบ้านทุกคนต่างประสานเสียง“ดี! ภายในเจ็ดวัน ข้าฉินอวิ๋นฮุยจะต้องมอบผลลัพธ์ที่สมบูรณ์แบบให้กับทุกคน พวกเจ้ารอดูเถอะ!”นาทีนี้ฉินอวิ๋นฮุยมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม ตวัดกระบี่ในมือแล้วเดินทางเข้าสู่พงไพร สถานการณ์ในภูเขาซับซ้อนยิ่งนัก น่ากลัวกว่าที่จินตนาการมากขณะที่พวกเขาขี่ม้ามาถึงป่าเชิงเขาก็ถูกป่าทึบตรงหน้าขวางการเดินทาง หากคิดจะเข้าป่าทึบต่อจำเป็นต้องเดินเท้า มิเช่นนั้นไม่มีทางจะ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 655
“ทางที่ตัวเองเลือก แม้กลั้นน้ำตาก็ต้องเดินให้ถึงที่สุด”ฉินอวิ๋นฮุยพูดทั้งหน้าตาเศร้าสร้อย “เฮ้อ! ข้าคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าทางเขามันจะเดินลำบากขนาดนี้ รู้แต่แรกข้าก็ไม่อวดเก่งแล้ว ทำไมต้องมากวาดล้างโจรเองด้วยนะ?!”ตอนนี้ฉินอวิ๋นฮุยนึกเสียใจแล้ว แต่เขาไม่มีทางให้หันหลังกลับ ทันทีที่หันหลัง จะต้องส่งผลกระทบต่อขวัญกำลังใจทหารแน่ และจะเป็นผลเสียต่อการทลายรังโจรครั้งนี้บวกกับเขาปากกล้าโพนทะนาออกไปแล้ว ทันทีที่หันหลังกลับ พี่ใหญ่กับฉินอวิ๋นฟานมิต้องหัวเราะจนฟันร่วงหรือ? แถมการเดินทางครั้งนี้ผู้มีอำนาจระดับสูงของต้าเฉียนกำลังจับตาดูอยู่ ถึงตอนนั้นได้ขายหน้าจริง ๆ แล้วคิดแล้วก็ช่างเถอะ มีแต่ต้องแข็งใจเดินหน้าต่อไปเท่านั้น!“เสี่ยวฮุย การกวาดล้างโจรครั้งนี้เป็นโอกาสที่เจ้าจะได้พิสูจน์ตัวเอง ต้องอดทนไว้จึงจะดี แค่เราทำงานนี้สำเร็จ การเดินทางมาเมืองอู่โจวครั้งนี้ เจ้ามีผลงานไม่น้อยไปกว่าฉินอวิ๋นฟาน”เหอเหวินเย่าพูดเป็นกำลังใจอยู่ข้าง ๆฉินอวิ๋นฮุยหรือจะไม่รู้เหตุผลนี้ เขาเงยหน้ามองท้องฟ้า ดวงอาทิตย์คล้อยไปทางทิศตะวันตก ถูกใบหน้าพุ่มใหญ่บังไปกว่าครึ่ง จากนั้นก็ค่อย ๆ ตกลงสู้ป่าทึบแห่งสารทฤดู
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 656
“อ๊า ๆ ๆ...”“ช่วยด้วย ข้ายังไม่อยากตาย”“ไสหัวไปนะ ข้าหาต้นนี้เจอก่อน”......เพียงหนึ่งครู่ ก้อนหินโจมตีฝูงชน เนื่องจากทหารเบียดเสียดเกินไป แม้พวกเขาจะพยายามหลบสุดความสามารถแล้ว แต่ก็ไม่เกิดผล ภายใต้การบุกโจมตีของหิน เหล่าทหารแตกกระจายไปหมดแล้ว ส่งเสียงร้องโหยดังระงม บาดเจ็บล้มตายหนักช่วงยามเย็น ท่ามกลางป่าทึบ เสียงโหยหวนปอดฉีกหัวใจแหลกลาญดังมาเป็นระลอกไม่ขาดสาย กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง ทหารห้าหมื่นที่ผ่านการฝึกอย่างมีระเบียบแบบแผนกลายเป็นเม็ดทรายกระจัดกระจาย ขวัญกำลังใจไม่มีเหลือแค่ครึ่งชั่วยาม ทหารบาดเจ็บล้มตายเกลื่อนกลาด ฉินอวิ๋นฮุยมองภาพอเนจอนาถตรงหน้า ใบหน้าอึมครึมจนแทบหยดเป็นน้ำ ความสิ้นหวังแผ่ขยายทั่วหัวใจให้เขาคิดอย่างไรก็คิดไม่ถึง การกวาดล้างโจรครั้งแรกของเขากลับไม่ราบรื่น? เพิ่งจะครึ่งทางก็ถูกกองโจรไม่กี่พันคนเล่นงานไม่มีชิ้นดี พังพินาศย่อยยับแล้ว?“โถ่เว้ย บ้าจริง ๆ!!!”ฉินอวิ๋นฮุยสะกดเพลิงโกรธในใจไม่ไหวอีกครั้ง แหงนหน้าคำรามกับฟ้า“เสี่ยวฮุย พวกเราประมาทโจรพวกนี้เกินไป อีกฝ่ายร้ายกว่าที่พวกเราคิดมาก!”เหอเหวินเย่าหน้าดำคร่ำเครียดเหมือนกัน“เหอเซิน รีบจัดระเบีย
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 657
ในป่า จู่ ๆ ก็มีเสียงเยาะเย้ยเหยียดหยันดังมา อีกทั้งคนหน้าตาเป็นอย่างไรก็มองไม่เห็น นาทีนี้ฉินอวิ๋นฮุยเต้นเร่า ๆ หนักกว่าเดิม โกรธจนหน้าแดงก่ำเขาชี้ไปทางหมู่บ้านเฮยเฟิงและตะคอกด่า “ไอ้บัดซบจางหมาจื่อ แน่จริงเจ้าก็อย่าซ่อนตัวสิ ไสหัวออกมา ข้าต้องสับเจ้าเป็นหมื่น ๆ ชิ้นแน่!”“เจ้าลูกชาย ดีแต่ใช้ฝีปากใครไม่เป็นบ้าง? แต่จะทำได้หรือไม่นั่นอีกเรื่อง ทางที่ดีตอนนี้เจ้ารีบเหน็บหางไสหัวกลับไปซะ มิเช่นนั้นข้าจะจับเจ้าแก้ผ้าให้หมด แล้วแขวนอยู่บนประตูเมืองอู่โจวให้ขายขี้หน้าไปเลย นี่จะอนาถกว่าเดิมนะ!”มีเสียงท้าทายดังออกมาจากในป่าอีกครั้ง จางหมาจื่อมองท่าทางเลือดขึ้นหน้าทำเสียงานของฉินอวิ๋นฮุยอย่างเย็นชา แต่ที่มีมากกว่าคือย่ามใจ ถ้าไม่เสียดสีฉินอวิ๋นฮุยให้หนัก ดีไม่ดีเจ้าลูกเต่านี่จะเผ่นไปจริง ๆเพื่อทำภารกิจที่ตระกูลหลัวมอบหมายให้สำเร็จ เขาต้องทำทุกวิถีทางรั้งตัวฉินอวิ๋นฮุยเอาไว้ ทำให้เรื่องใหญ่เท่าไรก็ยิ่งดี หากสามารถจุดชนวนสงครามของสองแคว้นได้ นั่นจะเรียกว่าสมบูรณ์แบบ!ถึงพวกเขาต้าเยียนจะร่วมมือกับฉินอวิ๋นคัง แต่พวกเขาซึ่งเป็นฝ่ายตัวตั้งตัวตีก็มีความคิดและแผนการของตัวเอง เรียกได้ว่าต่างฝ่
Latest chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1062
ในที่สุดเหมิงฉาก็รับไม่ไหว ร้องตะโกนคำที่แทบจะเป็นความอัปยศนั้นการแข่งขันทางบู๊นี้ก็ปิดฉากลงท่ามกลางความตกตะลึงพรึงเพริดของทุกคน...เรื่องหักเหจากการคาดหมายของทุกคนเหลียงจ้านอิงและเหลียงเทียนจื้อต่างคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้จะล้วงปืนสั้นออกมาพลิกสถานการณ์ในการแข่งขันด้านบู๊นี้กระทั่งว่าเหลียงเทียนจื้อไม่มีโอกาสจะได้ออกโรงเลย...เช่นละครอย่างไรอย่างนั้น เนื่องจากเหมิงฉากลัวสุดขีดจึงยกมือยอมแพ้ดังนั้นเหลียงเทียนอี้จึงคว้าชัยชนะการแข่งขันรอบนี้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่เปลืองแรงภาพมหัศจรรย์เกิดให้แบบไม่มีการเปลี่ยนแปลงลุ้นระทึกและไม่มีเลือดร้อนพลุ่งพล่านที่ใครคาดหวัง!ถึงขั้นว่าลวงตามากแต่ผลลัพธ์เป็นของจริงแท้แน่นอน เหลียงเทียนอี้ชนะแล้ว......“ดูท่าครั้งนี้ฟานเอ๋อร์จะช่วยข้าได้มากอีกแล้ว”เหลียงเทียนอี้กลับมาถึงด้านในก็คืนปืนสั้นให้ฉินอวิ๋นฟานและพรูลมหนัก ๆ“เหอะ ๆ เสด็จน้าชมเกินไปแล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของท่านทั้งหมด ไม่เกี่ยวกับข้าสักหน่อย”ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่ มิได้กล่าวอะไรอีกถ้าจะบอกว่าเขาทำอะไรเพื่อเหลียงเทียนอี้ นั่นก็แค่บอกเขาว่าความจริงการแข่งขันนี้สามาร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1061
การกระทำของเหลียงเทียนอี้ทำให้ทุกคนในนั้นตกตะลึงแม้แต่เหลียงจ้านอิงที่อยู่บนปะรำก็ยังหยุดการดื่มน้ำชาไม่ได้ มองไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ“เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?”เหลียงเทียนจื้อมองเหลียงเทียนอี้ที่ปราศจากเครื่องป้องกันใด ๆ ด้านข้าง ใบหน้าแปลกใจนี่คือการแข่งขันบู๊นะ คือสถานที่ตีรันฟันแทง ถ้าไม่ระวังอาจต้องคมศาสตราได้จริง ๆ ศีรษะย้ายที่อยู่ หากไม่ใช่เพราะมั่นใจกับฝีมือของตัวเองมาก กอปรกับวางแผนร่วมกับทางซยงหนูดีแล้วเขาคงต้องสวมชุดเกราะหนักมารับมือกับการแข่งขันด้านบู๊วันนี้เหมือนกันทว่าการกระทำเช่นนี้ของเหลียงเทียนอี้ต่างจากการรนหาที่ตายอย่างไร?ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแปลก เหลียงเทียนจื้อหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย...ทั้งที่เขาควรดีใจกับเวลานี้ ถ้าเหลียงเทียนอี้เกิดอุบัติเหตุในการแข่งขันรอบนี้ เช่นนั้นบัลลังก์ต้องเป็นของเขาแน่แล้วแต่ใจกับกระวนกระวาย อย่างไรก็ไม่เป็นสุข“หรือว่าเขาแอบวางแผนอะไร?”ทันใดนั้นเหมิงฉาเริ่มบุกโจมตีก่อนแล้วร่างสูงใหญ่นั้นหวดขวานใหญ่หนักร้อยชั่งพลางเข้าใกล้เหลียงเทียนอี้อย่างต่อเนื่องภายใต้แสงสุริยา คมมีดนั้นน่ากลัวเช่นนี้ ราวกับแค่ถากเถือเบา ๆ ก็เฉือนศีรษ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1060
“ข้าเอง!”ทันใดนั้นเหลียงเทียนอี้ก็ก้าวออกมาช้า ๆโง่อย่างที่คิด...เหลียงเทียนจื้อยืนยิ้มเยาะอยู่ในใจข้างหลังเขารู้นิสัยของพี่ชายดี และรู้ว่าเหลียงเทียนอี้เป็นคนดื้อรั้นมากเมื่อเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ก็มักจะดาหน้าออกไปทันทีแม้เผชิญหน้ากับพันขุนศึกหมื่นอาชาก็ยังปราศจากความกลัวเกรง พลีตนจนตัวตาย...แต่พฤติกรรมวู่วามเช่นนี้ กลัวแต่ต้องจบอย่างอนาถในท้ายที่สุด“ฮ่า ๆ ๆ รัชทายาทกล้าหาญดังคาด!” เหมิงฉาหัวเราะเสียงดัง “ปกติยังนึกว่าท่านเป็นแต่สะบัดพู่กันขีดเขียน วันนี้ข้าอยากลองดูสิว่าฝีมือดาบกระบี่ของท่านจะล้ำลึกหรือไม่?”เพิ่งกล่าวจบ เหมิงฉาก็กวัดแกว่งขวานใหญ่พลางเดินประชิดไปทางเหลียงเทียนอี้ทีละก้าวรูปร่างใหญ่นั้น ร่างกายแข็งแรงนั้น แค่ยืนอยู่ก็สร้างแรงกดดันที่มองไม่เห็นแล้วทำให้หลาย ๆ คนเห็นแล้วอดเกิดใจกลัวอย่างหนึ่งขึ้นมาไม่ได้“อุ๊ย ท่านพี่จะเอาชนะสัตว์ประหลาดตัวนี้ยังไง?”เหลียงจื่อฝูที่อยู่บนปะรำหน้าทุกข์ร้อน สองมือบีบผ้าเช็ดหน้าแน่น สีหน้าซีดไปเล็กน้อยนางจ้องเหลียงเทียนอี้กลางลานฝึกซ้อม“ท่านพี่ไม่มีความสามารถด้านนี้เท่าไร ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหมิงฉา!”ผู้เป็นน้องสาว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1059
เหลียงเทียนอี้ขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าราบเรียบ มองอารมณ์ไม่ออกแต่ในใจเขารู้ดี การต่อสู้ครั้งนี้ได้เปิดฉากอย่างเป็นทางการตั้งแต่เหมิงฉาเริ่มพูดแล้วนี่คือการหยามหน้า คือการหยามเหยียดอย่างชัดเจนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย“เป็นยังไง? องค์ชายสาม?”เหมิงฉาเมินเหลียงเทียนอี้ที่อยู่อีกทางหนึ่ง แล้วใช้สายตาท้าทายมองไปทางเหลียงเทียนจื้อ ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “ได้ยินว่าฝีมือการใช้ดาบกระบี่ขององค์ชายสามค่อนข้างร้ายกาจ วันนี้ข้าขอท้าทายสักหน่อยเถิด”“มิเป็นไร” เหลียงเทียนจื้อฉีกยิ้ม ใบหน้าเปื้อนไปด้วยความกระหยิ่มใจจากนั้นก็ชักกระบี่ล้ำค่าคู่กายออกมาจากตรงเอวช้า ๆการต่อสู้ครั้งนี้ คือของเขาเท่านั้น!และเป็นเขาได้เท่านั้น!เขาต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเขาเหลียงเทียนจื้อต่างหากที่เป็นผู้ชนะในท้ายที่สุดคนนั้น คือคนที่สามารถเอาชนะซยงหนูได้อย่างแท้จริง!......“ดูท่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามแผนนะ”เหลียงจ้านอิงดื่มน้ำชาสบายใจเฉิบอยู่บนปะรำมองผลสะท้อนกลับอย่างอบอุ่นของเหล่าผู้ชม จิตใจยิ่งฮึกเหิมตื่นเต้นไม่พูดไม่ได้เลย ถ้อยคำนั้นของเหมิงฉาทำให้เกิดผลดีเยี่ยม สามารถชักจูงอารมณ์ของทุกคนได้ในพริบตาเขาเช
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1058
ตกลงไว้แต่แรกว่าเป็นการแข่งขันรูปแบบปิด และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร นอกจากราชวงศ์จะมิมีผู้ใดล่วงรู้ทว่าตอนนี้กลับแข่งขันในลานกว้างต่อหน้าธารกำนัล?หากท่านพี่แพ้มิต้องเป็นที่หัวเราะไปทั่วหรือ?“นี่ก็คือผลลัพธ์ที่ทางเหลียงชินอ๋องต้องการกระมัง?”ฉินอวิ๋นฟานนั่งลงด้านข้าง ยิ้มพูดอย่างเฉยชา “ในฐานะที่เป็นละครฉายซ้ำของวันนี้ พวกเขาแค่ต้องการให้ทุกคนได้เห็นความประดักประเดิดของเสด็จน้าเท่านั้น”แต่แพ้จากการต่อสู้เช่นนั้นผลลัพธ์ต้องเทข้างแน่โอรสสวรรค์ของต้าเหลียงที่กล่าวขานกลับแพ้ให้กับคนป่าเถื่อน ทั้งความสามารถยังมิสู้องค์ชายสามเหลียงเทียนจื้อขอเพียงมีการพูดประเภทนี้ต่อไป ไม่นานอัตราการสนับสนุนเหลียงเทียนจื้อก็จะพุ่งสูงลูกไม้พรรค์นี้ช่างโหดเหี้ยมนัก“น่ารังเกียจจริง ๆ...” คิ้วงามเหลียงจื่อฝูย่นยู่เล็กน้อย อดกระตุกมุมปากไม่ได้ “ไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะใช้วิธีการต่ำช้าเช่นนี้”“เมื่อวานท่านพี่ชนะการแข่งขันด้านบุ๋นกับซยงหนูในท้องพระโรง พวกเขาไม่เห็นจะพูดกันเลย เลวทรามจริง ๆ!”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะอย่างไม่ออกความเห็นเขากลับไม่ใส่ใจว่าเมื่อวานจะชนะหรือแพ้ วันนี้ต่างหากที่เป็นส่วนสำค
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1057
สำหรับเหลียงเทียนอี้ การแข่งขันในวันนี้ค่อนข้างน่าตกใจแต่ยังดีที่สุดท้ายเขาสามารถคลี่คลายได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้พวกซยงหนูหน้าบึ้งตึง โจมตีจนพวกเขารับมือไม่ทันดูท่าปกติว่างเว้นจากการงานอ่านหนังสือให้มากจะมีประโยชน์...หลังประชุมเช้า เหลียงเทียนอี้ก็อดรนทนไม่ไหวบอกข่าวดีกับฉินอวิ๋นฟาน อยากแบ่งปันความสุขและความเปรมปรีดิ์ของตนแต่พอได้ยินฉินอวิ๋นฟานตอบกลับ เขาจึงตระหนักว่าเรื่องราวไม่ได้เรียบง่ายธรรมดาอย่างที่เขาคิดอย่างนั้น“การแข่งขันทางบู๊ในวันพรุ่งนี้จึงจะเป็นส่วนสำคัญอย่างแท้จริง”คำพูดราบเรียบประโยคหนึ่งของฉินอวิ๋นฟานทำให้ความยินดีปรีดาของเหลียงเทียนอี้ในแต่เดิมสูญสิ้น สีหน้าอึมครึมมากขึ้นเรื่อย ๆ“ข้าย่อมรู้ดี...แต่ปกติ คนที่จะชนะในการแข่งขันทางบู๊คงจะเป็นน้องสาม”เกี่ยวกับจุดนี้แทบไม่มีอะไรให้ลุ้นเพราะเหลียงเทียนจื้อร่ำเรียนกับเหลียงจ้านอิงแต่เล็ก อีกทั้งยังเคยเข้าสนามรบฟาดฟันกับศัตรู ด้านประสบการณ์การรบ จึงมีความคล่องมากกว่าเป็นธรรมดาเช่นนี้ หากคิดจะชิงคะแนนหนึ่งมาจากมือของเหลียงเทียนจื้อ คาดว่าต้องยากเป็นพิเศษเมื่อเห็นเหลียงเทียนอี้มีท่าทางปราศจากใจฮึดสู้ ฉินอวิ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1056
“พันทุบหมื่นเจาะจึงได้แผ่นดิน ไฟโหมเผาไหม้เป็นอาจิณ ร่างแหลกกายเหลวมิหวั่น คงไว้ซึ่งความบริสุทธิ์ในโลกา”ฝุ่นหินหนึ่งบททำให้หลิ่วเหวินเซี่ยมั่นใจมากขึ้นไม่น้อยครั้งนี้เขาไม่ออมมืออีก ทั้งยังท่องออกมาจนจบ ไม่เปิดโอกาสใด ๆ ให้กับเหลียงเทียนอี้เช่นเดียวกัน เขาทำนอกเหนือแผนเดิม ไม่คิดสนใจความรู้สึกของเหลียงเทียนจื้ออีก“นี่ นี่มันกลอนอะไร?”เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ด้านหลังเหงื่อตก ในหัวถึงขั้นว่าไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับกลอนบทนี้แน่นอน ด้วยความทึ่มทื่อของเขาจะต่อกลอนได้อย่างไร ได้แต่เกาหลังศีรษะยิก ๆทว่าเหลียงเทียนอี้ยังใจเย็นเหมือนเดิม เพียงครู่เดียวก็ตอบ“หวงคะนึงความทุกข์เข็ญในการสอบ บัดนี้ไฟสงครามสงบผ่านพ้นสี่ปี”“บ้างเมืองไหวเอนดังกิ่งหลิว ใครเล่ามิใช่ผิวน้ำฝนซัดสาด”“หวงข่งทานปราชัยพรั่นพรึงถึงวันนี้ หลิงติงหยางอ้างว้างถอนหายใจ”“นับแต่โบราณใครบ้างมิดับสูญ เหลือใจรักชาติในพงศาวดาร”ครั้นกล่าวออกมาก็ได้รีบเสียงปรบมือดังสนั่นขุนนางบุ๋นบู๊ที่ชมละครฉากเด็ดในแต่เดิม ยามนี้ยอมสยบกับความสามารถทางวรรณกรรมของเหลียงเทียนอี้แล้วไม่ว่าจะเป็นกลอนในสมัยใด เหลียงเทียนอี้ก็เหมือน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1055
ชั่วขณะ ท้องพระโรงเงียบกริบ สายตาของทุกคนรวมศูนย์อยู่กับตัวของเหลียงเทียนอี้แทบทั้งหมดในดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความยินดีหลังจากหลิ่วเหวินเซี่ยร่ายกลอนท่อนแรกออกมา เหลียงเทียนอี้กลับสามารถตอบสนองทันควันพร้อมต่อท่อนหลังความเร็วเช่นนี้เรียกว่าเร็วยิ่ง!“อวิ๋นเฉ่าสาทรฤดูมีเขียวแห่งวสันต์ของกวีราชวงศ์ซ่ง คือยอดบทกวีโดยแท้!”เหลียงเทียนอี้พยักหน้าอย่างสง่างาม ใบหน้าประดับรอยยิ้มมั่นใจงานนี้ทำให้เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ข้างล่างหน้าตึงฉับพลันเหลียงจ้านอิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ่งหนักกว่า สายตาที่มองมาราวกับมีไฟพุ่งออกมาได้“บ้าเอ๊ย...ถูกชิงตัดหน้าไปก่อน!”เหลียงเทียนจื้อกัดฟันกรอด ในใจกรุ่นโกรธไม่หยุดทั้งที่เขาทำการบ้านมาล่วงหน้า ไม่ว่าหลิ่วเหวินเซี่ยจะท่องกลอนบทใดเขาก็เตรียมเอาไว้หมดแล้วแต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขากลับเร็วสู้เหลียงเทียนอี้ไม่ได้!และไม่รู้ว่าตัวเองโง่เขลาหรือเหลียงเทียนอี้เก่งจริงกันแน่!“รัชทายาททรงภูมิแท้ ข้าน้อยเลื่อมใส!”หลิ่วเหวินเซี่ยพยักหน้าด้วยสีหน้าคงเดิมทว่าในใจกลับไม่พอใจเล็กน้อยแล้วคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้ผู้นี้จะมีฝีมือ เขาจงใจเลือกบทกวี
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1054
การกระทำเช่นนี้คือการแสดงความยโสหยิ่งผยองของซยงหนูอย่างมิต้องสงสัย“เหมิงฉา คารวะรัชทายาท”“หลิ่วเหวินเซี่ย คารวะรัชทายาท”คนอื่น ๆ ก็ทักทายตามด้วยเหมือนกัน เมื่อนั้นเหลียงเทียนอี้จึงรู้ฐานะของพวกเขาดูแล้วหนึ่งคนในนั้นก็คือบุตรชายของเหมิงเก๋อเอ่อร์ หรือก็คือคนที่มาท้าทายเขาในครั้งนี้อย่างที่เหลียงจ้านอิงบอก การมาครั้งนี้ของเหมิงเก๋อเอ่อร์ก็เพื่อหยั่งเชิงเขาโดยอ้างเหตุผลเยี่ยมเยือนฮ่องเต้ต้าเหลียง ดังนั้นเรื่องที่เริ่มสนทนาในท้องพระโรงจึงเกี่ยวกับสุขภาพของฮ่องเต้ต้าเหลียงแทบจะทั้งหมดทว่าทุกคนในที่นั้นต่างรู้ดี จุดประสงค์ของผู้นิยมสุรามิได้อยู่ที่สุรานี่อย่างไร ครั้นเปลี่ยนเรื่อง เหมิงเก๋อเอ่อร์ก็กล่าวถึงการแข่งขันเลย“ได้ยินว่ารัชทายาทและองค์ชายสามเก่งทั้งบุ๋นแล้วบู๊มานาน คืออัจฉริยะของต้าเหลียง การมาเยือนต้าเหลียงครั้งนี้ นอกจากจะเยี่ยมฮ่องเต้ต้าเหลียงสหายเก่าท่านนี้ ก็อยากให้บุตรชายได้ประมือกับรัชทายาทและองค์ชายสักหน่อย”เหมิงเก๋อเอ่อร์สีหน้าขึงขัง ในที่สุดก็เข้าประเด็นชั่วขณะ ทุกคนในท้องพระโรงหัวใจจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ต่างสังเกตสีหน้าเหลียงเทียนอี้อย่างแนบเนียนทว่าเ
