บทที่ 16

วิคเตอร์เสริมขึ้น อิงธารหันมาทำตาเขียวใส่ร่างสูงขณะที่เด็กชายทั้งสองตาวาวและลูกหมูหยุดร้องไห้ในทันใด

                “ทำโทษเด็กง่ายนิดเดียว แค่ตีก็เท่านั้น แต่จะให้เขาพูดความจริงออกมาเป็นเรื่องยากมากกว่า”

วิคเตอร์เอ่ยขึ้นขณะขับรถพาอิงธารกลับบ้านหลังเลิกงาน ไม่น่าเชื่อว่าเขาสามารถนั่งอยู่ในห้องพักครูได้ตลอดทั้งวันเพื่อพบกับเรื่องวุ่นวายของเด็ก ๆ ที่วิ่งเข้ามาหาคุณครูสาวเพื่อส่งการบ้าน ฟ้องกันทะเลาะกันหรือไม่ก็มาเพื่อฉอเลาะคุณครูซึ่งเขาไม่ค่อยพบเจอเรื่องแบบนี้โดยหลังจากที่เขายื่นข้อเสนอให้เด็กทั้งสามจึงได้รู้ว่าลูกหมูชอบเรียกร้องความสนใจเลยพลอยทำให้กาโม่กับแก๊กเกือบจะโดนดุไปด้วยเพราะแค่กระทบกระทั่งกันนิดเดียว ทั้งเพื่อนร่วมงานของอิงธารที่มองเขาบ้างก็ประหลาดใจ บ้างเขินอายและมีเข้ามาถามไถ่พูดคุยเหมือนอยากรู้

หากก็น่าแปลกที่มันทำให้เขารู้สึกว่านี่เป็นสังคมที่อบอุ่น มันเป็นความใกล้ชิดของเพื่อนร่วมงานและเด็ก ๆ กับคุณครูที่แทบไม่มีเวลาว่างจะได้ปลีกเวลาทำเรื่องส่วนตัว