Mag-log in“วิค...วิคคะ...อื๊อ...”
อิงธารพยายามส่งเสียง โชคร้ายที่หล่อนไม่กล้าแหวใส่เขาเสียงดังเพราะกลัวว่าแม่จะได้ยิน
“วิค...อะ...อุ๊ย!”
ร่างเล็กเกือบจะร้องออกมาเสียงดังดีว่ารีบเอามืออุดปากไว้ได้เสียก่อนเพราะจู่ ๆ คนตัวใหญ่ก็พลิกร่างขึ้นทาบทับอยู่เหนือหล่อน หญิงสาวพยายามจะดันตัวใหญ่โตของวิคเตอร์ที่หนักอึ้งให้พ้นแต่กลายเป็นว่าหล่อนต้องนอนหอบเหนื่อยอยู่ใต้ร่างหนาที่ไม่ยอมเปิดเปลือกตา แก้มของเขาแนบกับแก้มของอิงธารที่เปลี่ยนเป็นสีเข้มจัดด้วยความอับอายเพราะไม่เคยมีผู้ชายมานอนทับบนตัวหล่อนอย่างนี้มาก่อน
“วิค...ฉันรู้นะว่าคุณตื่นแล้ว นี่คุณแกล้งฉันใช่ไหม”
หล่อนเข่นเขี้ยวใส่แต่ดูเหมือนเขาไม่ยอมตอบโต้อะไรกลับมา และนั่นยิ่งทำให้หญิงสาวหมั่นไส้จนนึกอยากจะกรีดเล็บบนหน้าหล่อ ๆ ที่ตอนนี้มันแนบอยู่กับแก้มนิ่มถ้าไม่ติดว่าแขนถึงทับไว้ด้วยลำตัวทั้งใหญ่และหนัก ร่างน้อยรวบรวมกำลังใจส่งเสียงลอดไรฟันอีกหน
“วิค...ฉันรู้นะว่าคุณแกล้ง คุณ...”
เสียงหวานหายไปเสียเฉย ๆ เพราะจังหวะที่หล่อนกำลังเผยอปากออกก็ถูกคนแกล้งหลับ
“วิค...คุณจะฉวยโอกาสมากเกินไปแล้วนะคะ คุณกำลังเอาเปรียบคนที่ไม่ใช่ลูกหนี้ของคุณ”“แล้วมันต่างกันตรงไหน พี่สาวของคุณทำผมแสบ ตราบใดที่ผมยังหาเอ็มม่าไม่เจอคนที่ต้องรับหน้าที่ชดใช้ให้พลาง ๆ ก่อนก็คือคุณ”ไม่พูดเปล่าแต่ยังซุกไซ้ปลายจมูกโด่งไปตามสันกรามเล็กและขบเม้มผิวแก้มของหล่อนด้วยปากร้อนรุ่ม วิคเตอร์ฝังริมฝีปากไปทุกที่บนผิวขาวผ่องตามซอกคอ เม้มติ่งหูทำให้อิงธารเกิดความรู้สึกวาบหวิวขึ้นมาแต่หล่อนก็พยายามแย้งว่า“แล้วถ้าคุณหาพี่อรเจอฉันก็หมดหน้าที่อย่างนั้นสินะคะ”วิคเตอร์หยุดลงชั่วขณะ เขากระตุกรอยยิ้มเจ้าเล่ห์“ยังหรอกเอ็มมี่”“หมายความว่ายังไง”“ผมก็หมายความว่าคุณต้องทำหน้าที่ชดใช้แทนพี่สาวของคุณต่อไปจนกว่าผมจะได้โฉนดที่ดินที่เอ็มมี่โกงผมไปกลับคืนซึ่งมันอาจจะไม่ง่ายนัก”“อือ...วิค...อา...ถ้าเจอพี่อร...อือ...พี่อร...ก็ต้องคืนสิ่งที่คุณต้องการ...อา...กลับไปให้คุณสิคะ...อือ...วิค...”เสียงอิงธารเริ่มไม่มั่นคงเพราะเขาไม่ใช่แค่ฝังจมูกโด่ง
“อย่าแช่งผัวอย่างนั้นซี แต่ผมน่ะไม่ตายง่าย ๆหรอกนะ”“อื๊อ!”อิงธารร้องเมื่อถูกเขาฉวยโอกาสหอมแก้มฟอดใหญ่“วิค...นี่คุณไม่สบายจริง ๆ หรือแกล้งไม่สบายกันแน่ ปล่อยนะคะ”“ผมไม่สบายจริง ๆ ไม่เชื่อเหรอว่าผมเป็นไมเกรน ถ้าไม่เชื่ออยากจะดูประวัติการรักษาที่โรงพยาบาลของผมไหม”“ไม่ล่ะค่ะ”“ก็คุณไม่เชื่อ ดูทำหน้าเข้าซี ถ้าไม่เชื่อผมก็จะกอดคุณเอาไว้อย่างนี้ล่ะ”“เชื่อแล้วค่ะ ฉันเชื่อคุณแล้ว...ปล่อยซีคะวิค”“โอเค...ผมปล่อย”เขาคลายวงแขนแกร่งจากร่างเล็กแต่สายตาคมปลาบยังมองหญิงสาวและทำให้อิงธารเกิดความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เวลาเขาจ้องหน้ามันทำให้ครูสาวเสียสมาธิ ความหล่อร้ายทรงเสน่ห์ทำให้หล่อนทำหน้าไม่ถูกทุกทีเวลาอยู่ใกล้ ทำไมต้องรู้สึกแบบนี้กับเจ้าหนี้จอมโหดของพี่สาวด้วยนะ สักครู่หล่อนจึงเอ่ยขึ้นว่า“ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวอาบน้ำก่อน...วันนี้อากาศร้อนมาก คุณนอนพักผ่อนไปก่อนก็แล้วกัน”“ก็ดีเลย”&ldqu
รอแต่ว่ามันจะเป็นยังไงต่อ ที่สำคัญเขาต้องไม่บุ่มบ่าม จับลูกกวางต้องทำตัวเหมือนเสือซุ่ม กระโตกกระตากไปเดี๋ยวจะไม่ได้อะไรสักอย่างเพราะถ้าหากเหยื่อรู้ตัวก็จะหนีเขาไปได้อีกคราวนี้จะจับให้มั่นคั้นให้ตาย จับอิงอรได้เขาจะให้บทเรียนหล่อนเพื่อหลาบจำ แต่ในความคิดจะเอาคืนนั้นวิคเตอร์กลับยังสับสนตัวเองถ้าเจอตัวอิงอรแล้วน้องสาวของหล่อนล่ะ...อิงธาร คุณครูสาวแสนสวยแม้หล่อนดูเหมือนเรียบร้อยแต่เขารู้ดีว่าดื้อเงียบไม่ใช่เล่น เขาจะเอายังไงต่อไป ชายหนุ่มเก็บความคิดนั้นไว้และกลับไปที่ห้องหลังทานอาหารมื้อเช้า จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ปวดหัวไมเกรนอย่างที่บอกกับคนในบ้านแต่ต้องการทำอะไรบางอย่างเพราะสงสัยว่าเอื้อมรักษ์กำลังวางแผนอะไรอยู่หรือไม่ เมื่อเข้าไปในห้องสักพักเขาก็ไม่ได้ล้มตัวลงนอนแต่กลับค่อย ๆ แง้มประตูออกมาชายหนุ่มก้าวเท้าเบาที่สุดเข้าไปหยุดที่ประตูครัวและได้ยินเสียงพูดคุย วิคเตอร์เยี่ยมหน้าเข้าไปเห็นเอื้อมรักษ์ยืนหันหลังให้และคุยโทรศัพท์อยู่ เสียงนั้นเบาแต่ก็ชัดมากเพราะบรรยากาศในบ้านเงียบ“อร...จะให้แม่ทำยังต่อล่ะทีนี้...ไม่ๆ...วิคเตอร์ไม่รู้ระแคะระคายหรอกว่าแ
“แหม...ถ้าอย่างนั้นลูกสาวของฉันก็โชคดีมากเลยนะคะที่ได้คู่ชีวิตอย่างคุณ เอ้อ...แล้ววันนี้คุณจะออกไปข้างนอกพร้อมอิงหรือเปล่าคะ”“คงไม่ครับ...รู้สึกไม่ค่อยสบายนิดหน่อย”พอเขาพูดแบบนั้นอิงธารก็รีบหันไปมองหน้าคมคร้ามด้วยความประหลาดใจและเอื้อมรักษ์ก็เช่นเดียวกัน“อ้าว...นี่คุณไม่สบายเหรอคะ เป็นไข้ตัวร้อนหรือเปล่าคะ”“ผมรู้สึกมึนหัวหน่อย ๆ ครับ อยากนอนพักผ่อน”“สงสัยจะแพ้อากาศแน่เลย เมืองไทยอากาศไม่เหมือนบ้านคุณนี่คะ”“ครับ...ผมคิดว่าอย่างนั้น”บทที่ 3วิคเตอร์ผ่อนลมหายใจเบา ๆ และทำเหมือนว่าเขากำลังไม่สบายจริงๆตอนแรกอิงธารคิดว่าจะไม่เชื่อเพราะกลัวว่ามันอาจเป็นเล่ห์เหลี่ยมแต่เมื่อเห็นใบหน้าของชายหนุ่มดูอิดโรยหล่อนกลับนึกไปอีกอย่าง ครูสาวที่ยังไม่กินอะไรเลยถามขึ้นว่า“วิค...กินยาหรือยังคะ?”“ผมไม่ชอบกินยาเท่าไหร่ อยากนอนพักผ่อนเดี๋ยวมันคงหายไปเอง”คำตอบของเขาเกือบทำให้อิงธารใจอ
อิงธารเสียงอ่อนระโหย อย่าว่าแต่เสียงเลย แม้แต่ร่างกายของหล่อนก็ยังอ่อนยวบเมื่อเขาเบียดตัวแนบชิดวิคเตอร์ก้มหน้าลงมาหา เขาถือสิทธิ์เคลียเคล้าปลายจมูกบนโหนกแก้มนวลเนียนไล่ไปถึงปลายคางมน อิงธารขนลุกซู่ก่อนค่อย ๆ เอียงหน้ากลับมาและยินยอมรับปลายลิ้นสากหนาจากปากของชายหนุ่มที่แทรกเข้าไปในปากของหล่อนอีกครั้ง และครั้งนี้มันดูดดื่มมากกว่าครั้งแรกเสียอีกมันเป็นเรื่องบ้าชัด ๆ ทั้งที่หล่อนไม่เคยรู้จักคุ้นเคยกับเขามาก่อนแถมเจอกันครั้งแรกวิคเตอร์ยังทำหน้ายักษ์แสดงความระรานใส่แต่สุดท้ายหล่อนกลับต้องมาอยู่กับเขา ในฐานะ เมีย! คงไม่มีเรื่องอะไรบ้ามากไปกว่านี้แล้ว ทั้งที่ต่อต้านเขาตอนแรกแต่หล่อนกลับต้องมานอนเบียดเนื้อตัวกับเขาจะเรียกความรู้สึกนั้นว่าอะไรดี เกลียดแต่ก็มีความโหยหาลึกๆ หล่อนอยากร้องไห้ ทำไมต้องตกอยู่ในสถานการณ์เหมือนกำลังจมน้ำ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เมื่อไหร่พี่สาวของหล่อนจะกลับมาสะสางเรื่องบ้าบอพวกนี้เสียทีเช้าวันต่อมาอิงธารต้องรีบตื่นตามเวลาปกติ แต่ครูสาวมีงานเพิ่มขึ้นอีกอย่างนั่นคือต้องเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ผู้ชายแปลกหน้าที่กลายมาเป็นส่วนหนึ
อิงธารไม่ทันอ้าปากพูดก็ถูกฉุดข้อมือให้เดินตามร่างสูงไปยังเตียงก่อนเขาจะกอดรัดตัวหล่อนอีกครั้งแล้วดันร่างเล็กล้มลงบนที่นอนโดยมีเขาทาบทับอยู่เหนือตัวหล่อน อิงธารตาโต หล่อนพยายามดันอกกว้างแต่ยิ่งพยายามก็เหมือนยิ่งเหนื่อยเปล่า“วิค...ไหนคุณบอกว่าจะนอนที่ตัวเองยังไงล่ะคะ”“ก็ใช่...แต่ผมอยากชวนคุณนอนด้วย คุณไม่ยอมนอนเราก็เลยต้องพบกันครึ่งทาง”“ไม่ยุติธรรมเลยนะคะ คุณเอาเปรียบฉันอีกแล้ว”“ผมไม่เอาเปรียบแต่อย่าลืมว่าตอนนี้ผมเหนือกว่าคุณ”“ก็ใช่...ก็คุณทับตัวฉันอยู่ หายใจไม่ออกนะรู้ไหม”“ถ้าอย่างนั้นนอนแบบนี้ก็แล้วกัน”วิคเตอร์พลิกตัวนอนข้าง ๆ แต่มิวายดึงร่างน้อยให้นอนหนุนต้นแขนเป็นมัดกล้ามของเขา อิงธารถูกจับเปลี่ยนท่าจนผมยู่ยี่สยายเต็มแขนใหญ่แต่ดูเหมือนชายหนุ่มชอบใจที่ทำอย่างกับหล่อนเป็นตุ๊กตา เสร็จแล้วโอบแขนให้ร่างอ้อนแอ้นแนบชิดกับร่างหนาที่หันหน้ามาเผชิญกับหญิงสาว หล่อนถลึงตาใส่“วิค...นี่คุณจะให้ฉันนอนแบบนี้เหรอคะ”เขาเลิกคิ้วยียวน “ก็ใช่







